Από την πρώτη φορά που παρατηρήσαμε την αθέατη ή μακρινή πλευρά της Σελήνης, τη δεκαετία του 1960, έχει γίνει σαφές πως υπάρχουν σημαντικές διαφορές σε σχέση με αυτή την πλευρά που βλέπουμε πάντα από τη Γη. Νεότερες αναλύσεις στη Σελήνη δείχνουν πως μακρινή πλευρά έχει και αρκετά διαφορετικό εσωτερικό.

Τώρα, μετά από ανάλυση δεδομένων που συλλέχθηκαν από την αποστολή του Εργαστηρίου Ανάκτησης Βαρύτητας και Εσωτερικών Χώρων (GRAIL) της NASA, βλέπουμε σαφή διαφορά θερμοκρασίας στην κοντινή προς εμάς πλευρά της Σελήνης. Η ερευνητική ομάδα υπολόγισε τους παλιρροιακούς αριθμούς της Σελήνης, δηλαδή τιμές που περιγράφουν πως ένα ουράνιο σώμα παραμορφώνεται από μια εξωτερική βαρυτική δύναμη.

Με αυτό τον τρόπο οι ομάδα κατάφερε να δημιουργήσει έναν χάρτη υψηλής ανάλυσης, του βαρυτικού πεδίου της Σελήνης. Σε αυτό τον χάρτη φαίνεται ξεκάθαρα η διχοτομία μεταξύ της κοντινής και της μακρινής πλευράς, που εκτείνεται βαθύτερα από ότι πιστεύαμε.

«Η μελέτη μας δείχνει ότι το εσωτερικό της Σελήνης δεν είναι ομοιόμορφο: η πλευρά που βλέπει στη Γη (η κοντινή πλευρά) είναι θερμότερη και πιο γεωλογικά ενεργή στο βάθος από την απέναντι πλευρά. Αυτή η διαφορά συνδέεται με την ηφαιστειακή ιστορία της Σελήνης και εξηγεί γιατί οι δύο πλευρές φαίνονται τόσο διαφορετικές», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας Δρ. Ryan Park, ανώτερος ερευνητής στο JPL.

«Η κοντινή και η μακρινή πλευρά της Σελήνης φαίνονται πολύ διαφορετικές, όπως φαίνεται από τις διαφορές στην τοπογραφία, το πάχος του φλοιού και την ποσότητα των στοιχείων που παράγουν θερμότητα στο εσωτερικό της. Αυτές οι διαφορές μπορεί να προέρχονται από διακυμάνσεις βαθιά μέσα στη Σελήνη, με αποτέλεσμα η μία πλευρά να είναι θερμότερη και πιο ηφαιστειακή. Μέχρι τώρα, δεν έχουν υπάρξει σαφείς αποδείξεις για αυτές τις βαθιές διαφορές».

Σύμφωνα με τα δεδομένα, ο μανδύας στην κοντινή πλευρά είναι πιο “μαλακός” από τον μανδύα στην μακρινή πλευρά, κατά 2-3%. Η τιμή μπορεί να φαίνεται μικρή, όμως έχει μεγάλες συνέπειες. Η θερμοκρασία στο μανδύα της κοντινής πλευράς είναι υψηλότερη κατά 100°C με 200°C, πιθανότατα λόγω της παρουσίας ραδιενεργού υλικού που έχει κρατήσει αυτή την πλευρά θερμότερη για δισεκατομμύρια χρόνια.

Γενικότερα, αρκετά διαστημόπλοια παρατηρούν το εσωτερικό των πλανητών και των φεγγαριών, κάνοντας χρήση της βαρύτητας. Με αυτό τον τρόπο έχουμε συγκεντρώσει αρκετές πληροφορίες για τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Όμως αυτός ο τρόπος δεν είναι τόσο λεπτομερής όσο το GRAIL, για αυτό και η νέα μελέτη μας δίνει στοιχεία μου μέχρι σήμερα δεν είχαμε καταφέρει να συγκεντρώσουμε, τόσο για την Σελήνη, όσο και για άλλους πλανήτες όπως ο Άρης, η Αφροδίτη και ο Ερμής, όπως επίσης και τα φεγγάρια του Δία και του Κρόνου. Μόλις πριν από λίγους μήνες, παρατηρήσεις από τον Δία αποκάλυψαν ότι το ηφαιστειακό φεγγάρι Ιώ μπορεί να είναι πιο συμπαγές από ό,τι πιστεύαμε.

«Μετρώντας πώς αλλάζει το πεδίο βαρύτητας ενός πλανήτη καθώς ένα διαστημόπλοιο περιστρέφεται γύρω από αυτό, μπορούμε να συμπεράνουμε σημαντικές ιδιότητες σχετικά με την εσωτερική του δομή – όπως το αν είναι άκαμπτος, περιέχει ένα υγρό στρώμα ή έχει σημαντικές διακυμάνσεις στην πυκνότητα», εξήγησε ο Δρ. Park.

Ανιχνεύτηκε οξυγόνο στον πιο μακρινό και πρωτόγονο γαλαξία που έχει αναλυθεί ποτέ!

«Καθώς οι τεχνικές μέτρησης και η τεχνολογία συνεχίζουν να βελτιώνονται, οι μελλοντικές αποστολές θα είναι σε θέση να παρέχουν ακόμη πιο λεπτομερή και ακριβή δεδομένα βαρύτητας, ανοίγοντας νέες δυνατότητες για τη μελέτη μακρινών κόσμων».Smart technology

Αυτό μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό εργαλείο για την κατανόηση των στερεών σωμάτων στο ηλιακό μας σύστημα, ενώ την ίδια στιγμή θα μας δώσει και πάρα πολλά δεδομένα για την μελλοντική εξερεύνηση της Σελήνης, που σύντομα η ανθρωπότητα θα αρχίσει να εκμεταλλεύεται τους πόρους της.

«Η μελέτη μας παρέχει τον πιο λεπτομερή και ακριβή βαρυτικό χάρτη της Σελήνης μέχρι σήμερα. Αυτός ο βελτιωμένος βαρυτικός χάρτης αποτελεί κρίσιμη βάση για την ανάπτυξη συστημάτων σεληνιακού εντοπισμού θέσης, πλοήγησης και χρονισμού (PNT), τα οποία είναι απαραίτητα για την επιτυχία μελλοντικών αποστολών σεληνιακής εξερεύνησης», δήλωσε ο Δρ. Park.

Ένας λεπτομερής χάρτης βαρύτητας βοηθά στην πλοήγηση των διαστημοπλοίων από και προς την επιφάνεια, καθώς και στις λειτουργίες σε αυτήν ακριβώς την επιφάνεια. Αυτή η εργασία θα αποτελέσει τη βάση για μια μεγάλη γκάμα πόρων για τους μελλοντικούς σεληνιακούς εξερευνητές. Άλλωστε η Σελήνη είναι ο πιο άμεσος στόχος της ανθρωπότητας, για δημιουργία βάσεων με μόνιμο προσωπικό.

Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature.

techmaniacs.gr