Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Μερικά πράγματα μοιάζουν να ξεπερνούν τα όρια της φαντασίας, ειδικά όταν αυτή τείνει να δείξει ότι είναι μία πραγματικότητα…
Μια πραγματικά εκπληκτική φήμη κυκλοφορεί εδώ και μερικά χρόνια, από αξιωματούχους του Κρεμλίνου.
Λέγεται, λοιπόν, ότι συνελήφθη ένας άντρας για κατασκοπεία, ο οποίος μετά από ανακρίσεις έδωσε «καυτά στοιχεία» ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάνει ένα «Μυστικό Σύμφωνο» με δυνάμεις που κατοικούν στις εσωτερικές περιοχές της Γης μας, με σκοπό την κυριαρχία του κόσμου…
Σύμφωνα με πηγές των μέσων ενημέρωσης και το video που ακολουθεί, η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών της Γερμανίας συνέλαβε έναν άνδρα που ονομάστηκε Manfred Κ., ηλικίας 60 ετών.
Ο Manfred K. ήταν ένας εργαζόμενος στην Ramstein Airbase, αμερικανική βάση του NATO, όπου είναι η διοίκηση και ο έλεγχος των δυνάμεων των δυτικών πυραυλικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Εκεί, είχε πρόσβαση σε άκρως απόρρητες πληροφορίες, συμπεριλαμβανομένων χαρτών από το ναζιστικό καθεστώς 1930/1945.
Όπως είναι φυσικό και επόμενο, ελάχιστα στοιχεία έχουν έρθει στην επιφάνεια, οπότε εύκολα μπορούν όλα αυτά να χαρακτηριστούν ως «παραμύθια».
Ωστόσο, αρκετά από αυτά φαίνονται αρκετά διαφωτιστικά και ενδιαφέροντα.
Παρακολουθήστε το βίντεο για να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτήν την περίεργη ιστορία:
Για υπότιτλους: Ρυθμίσεις, Υπότιτλοι, Αγγλικά, Υπότιτλοι, Αυτόματη μετάφραση, Ελληνικά
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Ο «άρχων του αιώνος τούτου» (Κορινθίους Β’ 4, 4) έχει αποκτήσει μεγάλη δύναμη στην εποχή μας, γιατί οι άνθρωποι είναι πιο άπιστοι από ποτέ. Κάθε πέρσι και… καλύτερα είναι, αφού «καταφέρνουμε» και ζούμε όπως θέλουν κάποιοι. Το φάσμα των παρανομιών, και γενικά της άνομης άθεης ζωής, έχει διευρυνθεί επικίνδυνα. Ο άνθρωπος έχει να επιλέξει από χίλιους δύο τρόπους για ν’ απομακρυνθεί από την ουσία και τη Φύση του. Ενδίδει με ιδιαίτερη ευκολία στους ποικίλους πειρασμούς της ζωής, χωρίς ν’ αντιλαμβάνεται ότι είναι πειρασμοί και το πόσο στοιχίζει στην ψυχή η υποταγή του σ’ αυτούς. Δεν έχει συναίσθηση της αμαρτίας, αφού το κακό το θεωρεί σαν κάτι το φυσιολογικό (κατάκριση, ύβρεις, εκτρώσεις, χρήση «ελαφρών» ναρκωτικών κτλ), υπνωτισμένος από την «Οντότητα» που σκοπός της είναι να υπνωτίζει και ν’ αποχαυνώνει.
Απουσιάζει από τη ζωή του η συνείδηση, η οποία οριοθετεί τους απαραίτητους κανόνες και νόμους συμπεριφοράς απέναντι στη Θεία Παρουσία, στους συνανθρώπους και τελικά στον εαυτό του. Ο εαυτός του θα είναι ο πιο ζημιωμένος, αν απουσιάζουν από τη ζωή του αυτοί οι θείοι κανόνες και νόμοι, πάνω στους οποίους, όπως έχουμε πει, στηρίζεται το σύμπαν και η φύση, ολόκληρο το οικοδόμημα της δημιουργίας.
Αυτούς τους θείους κανόνες και νόμους ήθελαν ανέκαθεν να χτυπούν οι εχθροί της Υπέρτατης Διάνοιας. Ο μάγος, νεκρομάντης και σατανιστής, ανάμεσα στ’ άλλα, Άλιστερ Κρόουλυ κήρυττε: «Κάνε ό,τι θέλεις, αυτός είναι ο νόμος».
Γι’ αυτόν και για όλους τους ομοϊδεάτες του δεν υπάρχει Καλό και Κακό. Μέσα μας είναι, λένε, το καλό και το κακό. Δεν υπάρχει ψέμα και αλήθεια. Ή αλήθεια είναι, λένε, υποκειμενική, είναι όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας.
Ας δούμε όμως και τα δελεαστικότατα λόγια παλιών και νέων μάγων: «Διώξτε μακριά τους ενδοιασμούς, τις ενοχές, τις αναστολές, τα ταμπού, τον πουριτανισμό, τις ηθικολογίες, το συντηρητισμό, τις σεμνοτυφίες, τις αμφιβολίες. Μ’ αυτό τον τρόπο η ψυχή σας θα γίνει πιο αγνή, πιο δυνατή, πραγματικά ελεύθερη». Διώξτε, σα να μας λένε, τις παραδόσεις, τις αξίες, τα ιδανικά, τις αρχές, την αξιοπρέπειά σας.
Στο νόμο του Άλιστερ Κρόουλυ υπακούει ο κοινός άνθρωπος σήμερα. Είναι δυνατόν όμως να ωφελήσει σε τίποτα ο νόμος του εγώ (του εωσφορισμού) και του Χάους; Φανταστείτε την κυκλοφορία στους δρόμους χωρίς τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας. Δεν θα επικρατούσε ένα κομφούζιο, ένας πανζουρλισμός, αν έκανε ό,τι ήθελε ο καθένας;
Η πειθαρχία είναι η μητέρα της ευημερίας (Αισχύλου Επτά επί Θήβαις 224 – 225). Πάνω σ’ αυτήν, στους νόμους και στους κανόνες, χτίστηκε η δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας, αλλά και κάθε δημιουργική προσπάθεια των ανθρώπων σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο.
Όλα επιτρέπονται, μα όλα δε συμφέρουν (Κορινθίους Α’ 10,23), συμβούλευε ο Απόστολος Παύλος. Η πειθαρχία και η υπακοή στους κανόνες και νόμους, όπως της Πίστης μας, αν και φαίνεται, από υλιστικό κυρίως πρίσμα, ότι περιορίζει και σκλαβώνει τον άνθρωπο, εν τούτοις τον καθοδηγεί με μαεστρία στην απελευθέρωση του Πνεύματός του, στην Υπέρτατη Ελευθερία και όχι στην ασυδοσία, που προωθείται με το κάλυμμα της «ελευθερίας».
Οι κανονες αυτοί έχουν «θεσπιστεί» από τους ίδιους τους Άγιους Πατέρες για να μπορέσουμε να φτάσουμε κι εμείς στο δικό τους «υπέρ φύσιν» επίπεδο[1]. Πειθαρχώντας σ’ αυτούς τους κανόνες ζωής αναδείχθηκαν Άγιοι άνθρωποι, που επιτέλεσαν πολλά θαύματα, που προγνώριζαν το θάνατό τους, και που, μετά το θάνατο τους, το σώμα τους ευωδίαζε, έβγαζε μύρο, ή έμενε άφθαρτο. Και αυτή ακριβώς είναι η ταπείνωση: να αναγνωρίζουμε και να παραδεχόμαστε ότι κάποιοι άνθρωποι -που έζησαν πριν από μας -ήταν ανώτεροι πνευματικά (λόγω της διδασκαλίας και της ίδιας της ζωής τους), και αποφάσισαν από κοινού, ενωμένοι με το Πνεύμα, για τις Αλήθειες της Πίστης. Ταπείνωση λοιπόν είναι και να υπακούμε, να πειθαρχούμε στην Ιερή Διδασκαλία τους.[2]
Ο Δημιουργός είναι Ένας, δεν είναι κάποια αφηρημένη, απρόσωπη, διαμελισμένη έννοια, γιατί τότε θα ήταν διασπαστικος, και είδαμε ότι ο Θεός είναι Ένωση και Τάξη όχι διαίρεση και διάσπαση, που είναι γνώρισμα και επιδίωξη του αντίθετου. Μέσω της συνεργασίας όλων μας και της υπακοής καλλιεργείται ο αλληλοσεβασμός και ή αλληλοβοήθεια, προς επίτευξη του τελικού σκοπού.
Έχει διευρυνθεί λοιπόν η δύναμη του εχθρού στην εποχή μας, που μας βάζει παρωπίδες. Έχει επίσης επιδράσει στο να έχουν υποτιμητικό ή χλευαστικό χαρακτήρα λέξεις με ψυχωφελή – θετική σημασία, όπως κατήχηση, ευλογία, εξομολόγηση, προσκυνώ, παρθενία, νηστεία, μετάνοια, φιλόπτωχο, ποίμνιο, Ευαγγέλιο, αγαθός, σταυροκοπιέμαι, κήρυγμα, παπάς, παράδεισος, καλόγρια, εκκλησία, ακόμα και η ίδια η λέξη Θεός!
Φτάσαμε στο σημείο, δυστυχώς, να κοροϊδεύουμε, να γελοιοποιούμε αυτές τις λέξεις, που μέχρι πριν μερικά χρόνια τις είχαμε εδώ στην Ελλάδα σαν ιδέα, σαν κάτι σεβαστό. Έχει συντελέσει επίσης (ο εχθρός) στο να έχουν περιφρονητικό, πωρωμένο ή «μεσαιωνικό» ήχο, λέξεις με αρνητικά νοήματα, αλλά που κρύβουν πνευματικές αλήθειες, όπως κόλαση, αμαρτία, Σατανάς, διάβολος, δαιμονισμένος, σαρκολατρεία, πορνεία κ.τ.λ. Λέξεις και έννοιες που κάποτε ήταν παραδεκτές, αλλά στη «Νέα Εποχή» που ζούμε αρνούμαστε να τις δεχτούμε ως αληθινές και τις ειρωνευόμαστε. Όποιος μιλάει σήμερα για το κακό είναι… τα γνωστά (θρησκόληπτος, φανατικός κ.τ.λ.). Ο Μ. Αντώνιος έλεγε ότι θα έρθει μία εποχή που ο λογικός θα θεωρείται τρελός και ο τρελός λογικός.
Αν υιοθετήσει κάποιος μία δίαιτα από τα κέντρα αδυνατίσματος δεν του λέει κανείς τίποτα. Αν τηρεί τη Χριστιανική νηστεία όμως, τον κοιτάνε με «μισό μάτι», αν και οι επιστήμονες αναγνωρίζουν πλέον ότι η μεσογειακή διατροφή, με τις περιόδους της Χριστιανικής νηστείας, αποτελεί τον ύψιστο τρόπο διατροφής, σε αντίθεση με το δυτικό τρόπο διατροφής, τον ακατάστατο και γεμάτο ζωικά λίπη.
Φτάσαμε ακόμα στο σημείο να θεωρούμε υποτιμητικό ή να ντρεπόμαστε να κάνουμε το σταυρό μας σε εξωτερικούς χώρους, γιατί θα γυρίσουν όλοι και θα μας κοιτάξουν καλά – καλά! Αν πάμε, πάλι, στην εκκλησία, αισθανόμαστε μία περίεργη ανασφάλεια, μία αμηχανία και μία δυσφορία. Μεγαλύτερη σκλαβιά από αυτή δεν υπάρχει! Άλλοι αποφεύγουν να εκκλησιάζονται γιατί φοβούνται για το «τι θα πει ο κόσμος» (μήπως χαρακτηριστούν θρησκομανείς, ηλίθιοι, κορόιδα, γυναικούλες κ.α..) . Δίνουν δηλαδή μεγαλύτερη σημασία στον κόσμο, παρά στην εσωτερική τους ανάγκη για αγνή επικοινωνία με τον Θεό και για ενίσχυση των ψυχικών τους δυνάμεων. Άλλοι απορρίπτουν την Εκκλησιαστική Ζωή γιατί φοβούνται μήπως αλλοιωθεί αρνητικά ο χαρακτήρας τους, μήπως π.χ. γίνουν αυτά που αναφέραμε προηγουμένως (θρησκομανείς κτλ.), λες και είναι ανίκανοι να κατευθύνουν τον εαυτό τους στο φυσιολογικό, υγιή τρόπο λατρείας. Και έτσι, πολλοί άνθρωποι δεν «ξαναπατούν» στην εκκλησία, λόγω των προσωπικών αυτών προβλημάτων τους, τα οποία όμως «ρίχνουν» στην εκκλησία και όχι στους εαυτούς τους.
Η Λήθη, η εγγονή του Χάους, μας έχει κάνει να ξεχνάμε τα ήθη κι έθιμα, τη γλώσσα, τις παραδόσεις, τα ιδανικά μας…
Έχει καλλιεργήσει ο «συκοφάντης» αυτή την αμνησία, που μεταμορφώνεται σε μίσος και απέχθεια για την Εκκλησία. Έχει «φροντίσει» να «διακινήσει» ευρέως την ιδέα ότι όλοι οι ασχολούμενοι με τον Θεό – και ειδικά όσοι ακολουθούν τους κανόνες της Εκκλησίας – είναι υπερβολικοί, φανατικοί, ακραίοι, προβληματικοί και μονόχνοτοι. Αποτέλεσμα; Πάρα πολλοί πιστεύουν «με τον δικό τους τρόπο». Φεύγουν δηλαδή από την ενότητα της Πίστης. Την «προσαρμόζουν» στα μέτρα τους. Φτιάχνει επομένως ο καθένας για τον εαυτό του μια δική του εγωιστική θρησκεία. Όμως, με εγωιστική πίστη, όπως δηλαδή βολεύει τον καθέναν, κανείς δε μπορεί να βρει το Χριστό.
Bάζει ο εχθρός λογισμούς ότι «οι παπάδες είναι έτσι, είναι αλλιώς», ή ότι «κι αν πάω στην εκκλησία τι θα γίνει; Μήπως όσοι πάνε δεν αμαρτάνουν, δεν αρρωσταίνουν, δεν πεθαίνουν;».
Έχει κάνει τον άνθρωπο να πιστεύει ότι οι εκκλησίες, οι οίκοι του Θεού, είναι απλώς τέσσερα ντουβάρια, με κάποια τιμώμενα ξύλα μέσα (σταυροί, εικόνες), ότι οι παπάδες είναι κάποιοι απλοί άνθρωποι με… μακριές φούστες, ότι οι ύμνοι που ψάλλονται είναι κάποια ξενέρωτα λόγια χωρίς θεία προέλευση και απόληξη, χωρίς καμία ουσία και ενέργεια. Ή τέλος ότι η Θεία Κοινωνία είναι απλό κρασί με λίγο ψωμάκι μέσα.
Πού οφείλεται αυτή η, πάνω από τις δυνάμεις, υπέρμετρη «αόρατη» επιρροή, που προσβάλλει τον άνθρωπο και κρατάει μία αδιάφορη, ή αθεράπευτα καχύποπτη, ή αντιδραστική και εχθρική στάση απέναντί στην Εκκλησία, δηλαδή στον ίδιο το Χριστό, τον Πλάστη μας, αφού πάνω σ’ Αυτόν είναι θεμελιωμένη η Εκκλησία;
Κατηγορούν άλλοι το εμπόριο σταυρών, εικόνων, κομποσχοινιών κτλ. Για την υπερκαταναλωτική μανία όμως, για τα «παιχνίδια», ηλεκτρονικά ή μη, που είναι γεμάτα βία και με μορφές τεράτων και διαβόλων, και για τόσα άλλα «προϊόντα» που πωλούνται επίσης ελεύθερα, σιωπούν όλοι.
Τουλάχιστον τα χρήματα που μαζεύουν μερικοί ευσυνείδητοι Ιερείς, πιάνουν τόπο (φιλανθρωπικοί σκοποί κτλ). Τα υπέρογκα ποσά που διακινούνται στο Χρηματιστήριο, στα καζίνα, στα τυχερά παιχνίδια η στα τσιγάρα, που πηγαίνουν;
Και οι Ιερείς, όσοι τουλάχιστον δικαιώνουν το λειτούργημά τους, γνωρίζουν ότι έτσι και πέσουν σε παραπτώματα όπως η κερδοσκοπία, η οδυνηρή συνέπεια της πράξης τους θα είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν ενός απλού πολίτη που κάνει το ίδιο[3]. Και αυτό, λόγω της ιδιαίτερης θέσης τους, καθώς και του κακού παραδείγματος, που δίνει και τροφή για σχόλια στον κόσμο. Αν το ριψοκινδυνεύουν, το «κρίμα στο λαιμό τους».
Και παντού γύρω μας οι χλευασμοί… Εχθροί (Σιωνιστές κ.τ.λ.) και «φίλοι», χλευάζουν, ειρωνεύονται, κατακρίνουν, υβρίζουν την Πίστη μας. Ποιοι απ’ όλους αυτούς που τόσο απλά και εύκολα κρίνουν, έχουν γευτεί τον Ορθόδοξο τρόπο ζωής; Κανείς. Πώς λοιπόν (κατα)κρίνουν κάτι που δεν έχουν γνωρίσει, κάτι που δεν έχουν βιώσει; Ξέχωρα από το ότι απορρίπτουν χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς απορρίπτουν, πιστεύουν ότι όλα αυτά περνάνε χωρίς καμία συνέπεια γι’ αυτούς. Δε συνειδητοποιούν ότι «τα βάζουν» με Ανώτερες Δυνάμεις. Γιατί πιστεύουν μόνο στην «υλική» σημασία των λέξεων και όχι στην πνευματική (γιατί κάθε λέξη έχει ενέργεια), πιστεύουν δηλαδή ότι απλά βγαίνουν κάποια φωνήεντα και σύμφωνα από το στόμα τους και τίποτα περισσότερο. Όμως, «τη μέρα της κρίσης οι άνθρωποι θα δώσουν λόγο για κάθε κακή κουβέντα τους» (Ματθαίου 12,36).
Χρειάζονται φοβερά ψυχικά αποθέματα, για ν’ αντιτεθεί κανείς στο προβαλλόμενο από παλιά πρότυπο του «επαναστατικού», του «σκληρού» και του «μάγκα». Γι’ αυτούς τους τελευταίους, ο Αγ. Στέφανος, που οι Εβραίοι τον σκότωσαν πετροβολώντας τον και αυτός προσευχόταν λέγοντας «Θεέ μου, μην τους λογαριάσεις τούτη την αμαρτία» (Πράξεις Αποστόλων 7, 60), ήταν άλλος ένας Χριστιανός – κορόιδο. Για τον Στεφανοδότη Θεό όμως, ο Αγ. Στέφανος είναι ο πραγματικός «μάγκας» – και όχι για λίγα χρονάκια ζωής εδώ πέρα, αλλά για πάντα…
Χλευάζουν λοιπόν και συκοφαντούν. Και οι ίδιοι πιστεύουν ότι είναι ανώτεροι. Είναι αυτή συμπεριφορά ατόμων που θέλουν να λέγονται πνευματικά, όταν θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους από τους «πωρωμένους» ή «κακομοίρηδες» Χριστιανούς;
Μόνο από την έκφραση του προσώπου τους μπορεί κανείς να καταλάβει πολλά για την «ποιότητά τους»: φάτσα κακίας, μίσους, εγωισμού και υπεροψίας. Τους λείπει η εσωτερική γαλήνη και η θέρμη της καρδιάς. Η πώρωση και η προκατάληψη, είναι δική τους τελικά. Και είναι δύσκολο τέτοιοι άνθρωποι να εντρυφούν στην Αλήθεια (Αλήθεια = αγάπη, Αγαπώ άρα υπάρχω).
ΚΟΥΝΑ ΤΗΝ ΚΟΥΦΙΑ ΤΗΝ ΚΑΟΥΚΑ ΣΟΥ ΡΕ ΜΑΣΩΝΟ ΜΑΚΡΗ. ΔΕΣ ΠΟΙΟΙ ΣΚΑΒΟΥΝ ΤΗ ΓΗ: https://youtu.be/StZcUAPRRac
ΜΑ ΑΦΟΥ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΠΕΔΗ ΦΛΑΤ ΠΟΥ ΛΕΜΕ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΛΗ ^_-