Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης
Σκοπεύουν να εγκαθιδρύσουν μια ειρήνη που θα είναι χειρότερη από τον πόλεμο. Λένε «ειρήνη» αλλά εννοούν ότι οι άνθρωποι θα ζουν για πάντα σκλαβωμένοι στους εξουσιαστές, αλλά δεν θα γίνεται πόλεμος. Δεν θα έχει νόημα άλλωστε. Προσπαθούν να κάνουν μετάβαση των λαών σε καθεστώς ειρήνης αλλά είναι πολύ δύσκολο, διότι ο πόλεμος έχει πολλές ευνοϊκές συνέπειες γι αυτούς, αλλά και για τους λαούς. Η Ιστορία είναι καλός μάρτυρας. Εξάλλου ποιος υποκίνησε, και ποιος νίκησε στον κάθε πόλεμο φαίνεται από το πώς διαμορφώνεται ο κόσμος μετά.
Αυτήν την στιγμή ο πλανήτης αποσυντονίζεται σε όλα τα επίπεδα. Πολεμικές συγκρούσεις, καταχρεωμένες χώρες, φτώχεια, καθολική ανασφάλεια, γιγαντιαίων διαστάσεων μετανάστευση, κοινωνικές αδικίες, έλλειμμα πολιτισμού, και τόσα άλλα σοβαρά προβλήματα τα οποία όλο και εντείνονται παρά τις διαβεβαιώσεις των υπευθύνων ότι πάμε προς το καλύτερο. Υπάρχουν καταχρεωμένες χώρες που χρεώνονται ακόμη περισσότερο λόγω εξοπλισμών. Οι εξοπλισμοί είναι 100% αντιπαραγωγικοί και ως εκ τούτου είναι πλέον δεν συμφέρουν, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Οι εξοπλισμοί και ο πόλεμος όμως έχουν ένα προτέρημα. Συμφέρουν στην εξουσία.
Όσον αφορά τον πόλεμο συμβαίνει κάτι το οξύμωρο. Σήμερα, όπως αιώνες τώρα, όλοι θέλουν την ειρήνη, αλλά όλοι ετοιμάζονται για γενικευμένο πόλεμο. Όλοι μιλάνε για αφοπλισμό αλλά όλο και περισσότερα χρήματα δαπανώνται για κάθε λογής γνωστών και αγνώστων προς στιγμήν όπλων. Ο πόλεμος, όσο άσχημο γεγονός και αν είναι, έχει δύο θετικά στοιχεία για την εξουσία. Κρατά τους λαούς υποταγμένους σ’ αυτήν. Οι λαοί προκειμένου ν’ αποφύγουν έναν πόλεμο δέχονται παθητικά τις ενέργειες κάθε εξουσίας. «Πόλεμο με τους τούρκους θέλετε να κάνουμε;» μας λένε και προχωράνε τα ανθελληνικά τους σχέδια χωρίς ουδεμία αντίδραση. Το άλλο θετικό στοιχείο είναι ότι παραγράφει και αναπροσαρμόζει οικονομικά στοιχεία προς όφελος πάλι της εξουσίας.
Ενώ βλέπουμε ότι ετοιμάζονται για πόλεμο, ακούμε ότι επιδιώκουν την ειρήνη. Αλλά η ειρήνη δεν έρχεται, διότι δεν ξέρουν πως ν’ αντικαταστήσουν τον πόλεμο. Προσοχή εδώ στις έννοιες. Θέλουν να αντικαταστήσουν τον πόλεμο, αλλά όχι μόνο να μην χάσουν τα ωφελήματα που τους παρέχει, αλλά και να τα πολλαπλασιάσουν. Και αυτό το επιδιώκουν μέσω της ειρήνης, η οποία στην πραγματικότητα θα είναι επιβολή ακραίων πολεμικών συνεπειών χωρίς πόλεμο. Σε έναν πόλεμο ελέγχεις και επηρεάζεις ομάδες. Στην ειρήνη ελέγχεις και επηρεάζεις το κάθε άτομο ξεχωριστά. Ευφυέστατο.
Είναι όμως κάτι τέτοιο εφικτό; Φυσικά. Κατά τα φαινόμενα ετοιμάζουν έναν μεγάλο βολικό πόλεμο, ώστε να γίνει ο άμεσος βολικός αφοπλισμός λόγω χρήσης των όπλων, και γενναία βολική μείωση του πληθυσμού. Και όμως… ολ’ αυτά είχαν αναλυθεί από 15μελή επιτροπή μοναδικών επιστημόνων διαφόρων κλάδων, πρώτων παγκοσμίως στον τομέα τους, που συνεδρίασε γι αυτόν τον σκοπό στο Σιδηρούν Όρος (Iron Mountain), το 1963. Ουδείς γνωρίζει τους εντολοδότες της επιτροπής, οι δε πληροφορίες των εργασιών της άρχισαν να διαρρέουν το 1967 με τον χαρακτηρισμό «Αναφορά του Σιδηρού Όρους». Το Σιδηρούν Όρος ευρίσκεται στην Germantown, Γερμανόπολη στα ελληνικά, κοντά στην Νέα Υόρκη, στις στοές του οποίου υπάρχει αποθηκευμένος τεράστιος όγκος αρχείων των ΗΠΑ και πετρελαϊκών εταιρειών. Στο βουνό αυτό υπήρχε παλιό ορυχείο. «Συμπτωματικά», οι τότε εισηγήσεις της επιτροπής προς τους παγκοσμιοποιητές, συμπίπτουν με τις Αρχές της Νέας Τάξης αλλά καθυστέρησαν στην εφαρμογή τους λόγω τεχνολογικών αδυναμιών. Τότε. Τώρα μπαίνουμε σε διαδικασία εφαρμογής.
Οι «σοφοί» 15 επιστήμονες επισήμαναν ιδιαίτερα ότι «ο πόλεμος είναι καλός ως μια γενική κοινωνική απελευθέρωση. Ως μια ψυχοσωματική λειτουργία που εξυπηρετεί σε μια κοινωνία να απελευθερωθούν και να αναδιανεμηθούν μη διαφοροποιούμενες εντάσεις. Πετυχαίνεται έτσι η περιοδική αναπροσαρμογή των προτύπων της κοινωνικής συμπεριφοράς και διαλύεται η γενική πλήξη, η οποία είναι από τα πιο σταθερά υποτιμημένα και μη αναγνωρισμένα κοινωνικά φαινόμενα.
»Ο πόλεμος μπορεί να θεωρηθεί ως σταθεροποιητής γενεών. Αυτή η ψυχολογική λειτουργία, που εξυπηρετείται από άλλα πρότυπα συμπεριφοράς, δίνει τη δυνατότητα στη σωματικά επιδεινούμενη παλαιότερη γενιά να διατηρήσει τον έλεγχο της νεότερης, καταστρέφοντάς την εάν είναι απαραίτητο.
»Ο πόλεμος ως ιδεολογικό διευκρινιστικό. Ο δυϊσμός που χαρακτήριζε την παραδοσιακή διαλεκτική όλων των κλάδων της φιλοσοφίας και των σταθερών πολιτικών σχέσεων πηγάζει από τον πόλεμο ως το πρωτότυπο της σύγκρουσης, επειδή δεν μπορούν να υπάρχουν περισσότερες από δύο αντίπαλες πλευρές σε έναν πόλεμο.
»Ο πόλεμος ως βάση για τη διεθνή κατανόηση. Πριν από την ανάπτυξη των σύγχρονων επικοινωνιών, οι στρατηγικές απαιτήσεις του πολέμου παρείχαν το μόνο ουσιαστικό κίνητρο για τον εμπλουτισμό ενός εθνικού πολιτισμού με τα επιτεύγματα ενός άλλου. Αν και αυτό εξακολουθεί να ισχύει σε πολλές διεθνείς σχέσεις, η λειτουργία του πολέμου είναι απαρχαιωμένη».
Σκληρά λόγια αλλά είναι αλήθεια όσα λένε, και είναι λογικό αυτό, διότι στα ανώτατα επίπεδα εξουσίας δεν χωράνε συναισθηματισμοί. Εντυπωσιακό είναι ότι θεωρούν τον πόλεμο απαρχαιωμένο και ως εκ τούτου πρέπει να αντικατασταθεί με κάτι το οποίο δεν θα προκαλέσει ούτε θα ερεθίσει τις μάζες. Τους αγαθούς μαζάνθρωπους.
Κατ’ αρχάς προτείνουν να συσταθεί μια μόνιμης Ερευνητικής Υπηρεσίας Πολέμου/Ειρήνης, (όποια λέξη θέλει θα χρησιμοποιήσει ο εξουσιαστής) εξουσιοδοτημένης να εκτελεί τα προγράμματα και τις εντολές της εξουσίας. Αυτός ο οργανισμός (α) θα έχει ατέλειωτα κεφάλαια, επαρκή για την εκτέλεση των ευθυνών και των αποφάσεών του κατά τη διακριτική του ευχέρεια, και (β) θα έχει την εξουσία να προκαταλαμβάνει και να χρησιμοποιεί, χωρίς περιορισμό, όλες τις εγκαταστάσεις της εκτελεστικής εξουσίας της κυβέρνησης στην επιδίωξη των στόχων του. Θα οργανωθεί σύμφωνα με το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας, εκτός από το ότι κανένα μέλος από το διοικητικό, εκτελεστικό ή επιχειρησιακό του προσωπικό δεν θα έχει άλλο δημόσιο αξίωμα ή κυβερνητική ευθύνη.
Αυτό έχει γίνει τελευταίως με την αναβάθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ σε γενικό στρατιωτικο-αστυνομικό όργανο παγκοσμίου εμβελείας. Σ’ αυτό πρόκειται να υπαχθούν πλήρως όλοι οι στρατοί και αστυνομίες των χωρών.
Η εξουσία του οργάνου αυτού θα έχει ρητά το απεριόριστο δικαίωμα να αποκρύπτει πληροφορίες για τις δραστηριότητές του και τις αποφάσεις του, από οποιονδήποτε, εκτός από τον Πρόεδρο, όποτε κρίνει ότι το απόρρητο αυτό είναι προς το δημόσιο συμφέρον. Δηλαδή, η κρυφή εξουσία θα είναι υπεράνω του φαινομενικά αρχηγού.
Βλέποντας λοιπόν τον πόλεμο μέσα από Οικονομική – πολιτική – κοινωνιολογική – οικολογική – πολιτιστική και επιστημονική άποψη, οι 15 έκαναν προτάσεις στους αγνώστους εντολοδότες τους. Στις αναφορές τους δεν είναι κυνικοί, είναι άκρως ρεαλιστές. Αναλύουν τα γεγονότα όπως ακριβώς έχουν. Παραδέχονται ότι ο πόλεμος ήταν από την αρχαιότητα έως σήμερα ένα αξιόπιστο σύστημα σταθεροποίησης και ελέγχου των εθνικών οικονομιών. Δεν υπάρχει μέχρι τώρα καλύτερη εναλλακτική μέθοδος. Αλλά τώρα εφόσον πάμε σε παγκοσμιοποίηση, ο πόλεμος είναι περιττός.
Τα επόμενα αποτελούν βασικές αρχές διοίκησης. «Μια μόνιμη πιθανότητα πολέμου είναι το θεμέλιο για σταθερή κυβέρνηση. Παρέχει τη βάση για τη γενική αποδοχή της πολιτικής εξουσίας. Δίνει την δυνατότητα στις κοινωνίες να διατηρήσουν τις απαραίτητες ταξικές διακρίσεις και είναι εξασφαλισμένη η υποταγή του πολίτη στο κράτος. Καμία σύγχρονη πολιτική κυβερνώσα ομάδα δεν έχει ελέγξει επιτυχώς την εκλογική της περιφέρεια αφού απέτυχε να διατηρήσει τη συνέχιση αξιοπιστία μιας εξωτερικής απειλής πολέμου.
»Ο πόλεμος, που γίνεται μέσω των στρατιωτικών θεσμών, έχει μοναδικά εξυπηρετούμενες κοινωνίες, σε όλη τη διάρκεια της γνωστής ιστορίας, ως απαραίτητος ελεγκτής της επικίνδυνης κοινωνικής διαφωνίας και της καταστροφικών αντικοινωνικών τάσεων. Ο πόλεμος ήταν η κύρια εξελικτική συσκευή για τη διατήρηση μιας ικανοποιητικής οικολογικής ισορροπίας μεταξύ του ανθρώπινου πληθυσμού και των διαθεσίμων προμηθειών για την επιβίωσή του. Ο πολεμικός προσανατολισμός έχει καθορίσει τα βασικά πρότυπα αξίας στις τέχνες, και έχει παράσχει την θεμελιώδη κινητήρια πηγή επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου. Η τέχνη δε προοδεύει, είναι απόρροια, της ανάπτυξης των όπλων.»
Με βάση αυτές παραδοχές γίνεται προσπάθεια σήμερα ν’ αντικατασταθεί ο πόλεμος με άλλες λειτουργίες για τον πλήρη έλεγχο των ανθρώπων διότι ο πόλεμος έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα. Επηρεάζει κράτη, ομάδες, φυλές, κλπ, αλλά δεν επηρεάζει όλους τους ανθρώπους χωριστά όπως θέλει να κάνει η Νέα Τάξη. Οπότε με πρόφαση την ειρήνη, που ακούγεται ωραία, θέλουν να φέρουν ένα χειρότερο του πολέμου σύστημα για τον έλεγχο της ανθρωπότητος.
Τον πόλεμο δεν τον χρειάζονται. Τις ιδεολογίες τις εφεύραν και τώρα τις καταργούν. Μέχρι τώρα ο πόλεμος ήταν απαραίτητος για την λειτουργία των πολιτικών συστημάτων όπως τα ξέρουμε σήμερα. Οπότε τώρα θέλουν υποκατάστατα όλων των σχετικών με τον πόλεμο. Αυτά, που θα αντικατασταθούν θα πρέπει να μπορούν να γίνουν από τεχνικής απόψεως, να είναι πολιτικά αποδεκτά, και να φαντάζουν αξιόπιστα στην κοινωνία. Μέχρι τώρα ήταν πρόβλημα η τεχνολογία αλλά λύθηκε κι αυτό το ζήτημα.
Έγραψαν «Το οικονομικό υποκατάστατο των πολεμικών δαπανών (μην ξεχνάμε ότι τα του πολέμου έργα δεν είναι παραγωγικά και επιπλέον καλύπτονται με τον μανδύα του απορρήτου) θα πρέπει να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά ώστε να παρέχει αντίστοιχα οικονομικά οφέλη στην εξουσία η οποία και θα το ελέγχει. Επίσης, θα πρέπει να εφευρεθούν νέου τύπου εξωτερικές απειλές και σε τέτοιο βαθμό ώστε η μάζα να αποδεχθεί την οργάνωση και αποδοχή της πολιτικής εξουσίας.
»Με το υποκατάστατο του πολέμου θα πρέπει οι νέοι θεσμοί να ελέγχουν αποτελεσματικά τις κοινωνίες. Για να μπορέσει η εξουσία να επιβληθεί θα πρέπει ο άνθρωπος να προσαρμοσθεί ψυχοσωματικά με νέα συμπεριφορά ώστε να είναι αποδεκτό κοινωνικό μέλος και αυτό μπορεί να γίνει με έναν πανταχού παρόντα και εύκολα κατανοητό φόβο, ή ότι το άτομο θα κινδυνεύει κάθε στιγμή με προσωπική καταστροφή. Μόνο έτσι θα διατηρηθούν οι νέες κοινωνικές αξίες.
»Ένα υποκατάστατο του πολέμου θα πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να ελέγχεται ο πληθυσμός στον οποίο θα εξασφαλίζεται η επιβίωσή του ανάλογα με την σχέση του με την περιβαλλοντική του προσφορά. Θα δημιουργήσει ένα νέο φάσμα πολιτιστικών αξιών, αλλά θα πρέπει να υπάρχουν και συγκρούσεις με επιτακτική δύναμη και εύρος.
»Άλλα υποκατάστατα του πολέμου θα είναι, να υπάρχει ένα πρόγραμμα κοινωνικής πρόνοιας με στόχο την μέγιστη βελτίωση των ΓΕΝΙΚΩΝ συνθηκών της ανθρώπινης ζωής. Θα πρέπει να θεσπισθεί ένα γιγαντιαίο πρόγραμμα διαστημικής έρευνας με απρόσιτους στόχους.
»Μόνιμο και περίπλοκο σύστημα επιθεώρησης αφοπλισμού που θα γίνεται τελετουργικά. Θα υπάρχει πανταχού παρούσα διεθνής αστυνομία. Θα υπάρχει διαρκής και ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗ εξωγήινη απειλή. Θα υπάρχει μαζική και εντατική παγκόσμια περιβαλλοντική ρύπανση. Θα επινοηθούν εναλλασσόμενοι φανταστικοί εχθροί. Θα αναπτυχθεί μια εκλεπτυσμένη μορφή δουλείας. Θα αναπτυχθούν νέες θρησκείες και άλλες μυθολογίες. Οι επεμβάσεις στο αίμα θα έχουν κοινωνικό προσανατολισμό. Θα εφαρμοσθεί ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα εφαρμοσμένης ευγονικής. Θα υπάρχουν δευτερεύουσες απαιτήσεις διαστημικών προγραμμάτων, ευγονικής και κοινωνικής πρόνοιας.
»Τα υποκατάστατα των λειτουργιών του πολέμου που αναφέρονται είναι μόνο η αρχή διότι η μετάβαση στην ειρήνη δεν είναι κάτι εύκολο. Παρόλα αυτά διατυπώνουμε κάποια σχόλια διότι οι “λύσεις” θα υποδεικνύουν το εύρος των δυσκολιών που εμπλέκονται στην μετάβαση στην ειρήνη. Όπως π.χ. το νέο μοντέλο κοινωνικής πρόνοιας πρέπει να συμπορεύεται με την κανονική οικονομία. Οπότε η ισχύς του θα είναι διαρκώς προσωρινή. Το υποκατάστατο της διαστημικής έρευνας χρήζει προσοχής διότι έχει επιπτώσεις σε άλλες πολεμικές λειτουργίες. Η δουλεία, σε ένα τεχνολογικά σύγχρονο κόσμο και με εννοιολογικά ωραιοποιημένη μορφή, μπορεί να αποδειχθεί πιο αποτελεσματικός και ευέλικτος θεσμός στην «ειρηνική» περίοδο.»
Απ’ όλα τα ανωτέρω, που μας έρχονται από το 1963, προκύπτουν τα εξής βασικά. Ότι θέλουν φέρουν την ειρήνη διότι τους εξυπηρετεί πλέον καλύτερα από τον πόλεμο. Μπορεί να ακούγεται καλό και φιλάνθρωπο το όλο εγχείρημα, πλην όμως είναι μια καλοστημένη παγίδα. Η ειρήνη τους θα είναι χειρότερη για τον καθένα μας από έναν πόλεμο. Το ευχάριστο είναι ότι δεν είναι τόσο εύκολα εφαρμόσιμο το σχέδιό τους. Διότι αν και ο πόλεμος τούς έχει δώσει πολλές και άμεσες λύσεις σε πολλά θέματά τους, η ειρήνη τους δεν είναι απλή όπως την φαντάζονται οι άνθρωποι.
Ευτυχώς ή δυστυχώς, «Πόλεμος πατήρ πάντων» έλεγε ο Ηράκλειτος.
Χρήστος Μαντζιάρης
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek