Η θρησκεία της κινδυνολογίας για το κλίμα

Alex Starling, 22 Αυγούστου 2023

Η Juliet Samuel των Times επισημαίνει ότι «η πίστη στην κλιματική αλλαγή θα πρέπει να μετριαστεί από τον σκεπτικισμό για τις δραματικές προβλέψεις για το τι έρχεται, θεωρίες που ξεδιπλώνονται με μεγάλες φανφάρες και βασίζονται σε μαζικές απλουστεύσεις». Ο Iain Martin, σε ένα άρθρο με τίτλο «Η αφελής ομαδική σκέψη περί καθαρού μηδενός αγνοεί τους αυξανόμενους γεωπολιτικούς κινδύνους», αναρωτιέται «ποιος θα είναι ο πρώτος ηγέτης του κυρίαρχου κόμματος που θα σταματήσει να μας λέει παραμύθια και θα δοκιμάσει αν το εκλογικό σώμα μπορεί να χειριστεί την αλήθεια της κατάστασής μας;».

Σε μια σκληρή πολεμική (https://reaction.life/britain-needs-a-reset-from-hard-left-fanatics/), ο Gerald Warner εξηγεί τη «μεγάλη πλάνη σχετικά με την κλιματική αλλαγή», δηλαδή «την υπόθεση ότι επειδή η αντιληπτή απειλή θεωρείται παγκόσμια, απαιτεί μια υπερεθνική, ενιαία απάντηση για όλους». Από την Αριστερά, ο Thomas Fazi γράφει για το UnHerd (https://unherd.com/2023/07/climate-hysteria-has-no-class/) ότι «οι εφιάλτες και οι ελιτίστικες φαντασιώσεις» έχουν αντικαταστήσει «τις πραγματικές υλικές συνθήκες των ανθρώπων ως βάση για την πολιτική – η “σωτηρία του πλανήτη” γίνεται πιο σημαντική από τη σωτηρία πραγματικών ανθρώπων». Ομοίως, ο Ralph Schoellhammer («Το ανθρώπινο κόστος του Net Zero» https://www.spiked-online.com/2023/07/16/the-human-cost-of-net-zero/) υπογραμμίζει την «επικίνδυνη, παιδιάστικη προοπτική» του κινδυνολογικού λόμπι για το κλίμα που «επιδίδεται σε φαντασιώσεις για την ενεργειακή μετάβαση».

Θα επιθυμούσε κανείς αυτές οι φωνές να είχαν ακουστεί πριν από σήμερα, καθώς το Ηνωμένο Βασίλειο έχει δεσμευτεί μέσω του νόμου για την κλιματική αλλαγή του 2008 (https://www.legislation.gov.uk/ukpga/2008/27/contents) να απαλλαγεί γρήγορα από τις ανθρακούχες εκπομπές. Ο υποτιθέμενος στόχος αυτού είναι να επιταχυνθεί η μεταμόρφωση της κοινωνίας μας σε κάποιο είδος μυθικής αειθαλούς νιρβάνα χωρίς άνθρακα (https://www.telegraph.co.uk/news/2023/08/09/the-public-still-isnt-being-told-the-truth-about-net-zero/). Αυτή η μονοδιάστατη δαιμονοποίηση του άνθρακα (και των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα) φέρνει στο νου διάφορες πιθανές πλάνες – τι γίνεται αν χάσουμε το δάσος για τα δέντρα;

Είναι μια άβολη και ατυχής αλήθεια ότι η ορμή ενός μεγαθήριου που επιταχύνει απαιτεί περισσότερη ενέργεια και χρόνο για να επιβραδύνει. Μακάρι να μπορούσαμε να συνδέσουμε το μεγαθήριο Net Zero σε μια γεννήτρια για να τροφοδοτήσουμε το δίκτυο. Κατά ειρωνικό τρόπο, στον υπέροχα εύπιστο κόσμο των ‘woke warriors’ ενάντια στην υπερθέρμανση, φαίνεται ότι υπάρχουν τέτοιες παρωδίες της πραγματικής ζωής (https://www-publicomag-com.translate.goog/2023/06/inspiration-als-energiequelle-neues-vom-gruenen-hauptmann-von-koepenick/?_x_tr_sl=fr&_x_tr_tl=en&_x_tr_hl=en-US&_x_tr_pto=wapp).

Η αντίσταση στην ομαδική σκέψη Net Zero έχει μέχρι σήμερα περιοριστεί σε μια μοναχική χορωδία σκληροπυρηνικών σκεπτικιστών που έχουν απομακρυνθεί αθόρυβα και συστηματικά από τη δημόσια πλατεία. Αυτό προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη έκπληξη αν αναλογιστεί κανείς τον βαθμό στον οποίο η ιστορία έχει ξαναγραφτεί και τα παραπτώματα του παρελθόντος έχουν ξεχαστεί. Η ιστορία του «climategate» του 2009 έχει σχεδόν διαγραφεί εντελώς από την εθνική συνείδηση (https://wattsupwiththat.com/climategate/). Μια υπενθύμιση: οι προσπάθειες των βασικών παραγόντων στο στρατόπεδο κινδυνολογίας για το κλίμα να παράγουν δεδομένα που υποστηρίζουν την υπόθεση της ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη αποδείχθηκαν κάπως ακανόνιστες. Ο κώδικας υπολογιστή που χρησιμοποιήθηκε για την παραγωγή μοντέλλων θερμοκρασίας απαιτούσε την εφαρμογή άφθονων ποσοτήτων «μαγειρεμένων παραγόντων» για την παραγωγή των γραφημάτων θερμοκρασίας που χρειάζονταν για να τρομάξουν τον πληθυσμό.

Όμως, μην λάβετε τα λεγόμενά μου μόνο υπόψη: ακόμη και ο George Monbiot παρατήρησε τότε ότι η συμπεριφορά ήταν «αντιεπιστημονική». Επεσήμανε επίσης ότι ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές «φαίνεται να υποστηρίζει δυνητικά εγκληματική δραστηριότητα» όταν προτείνει τη διαγραφή μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που υπόκεινται σε αίτημα FOI (https://www.theguardian.com/environment/georgemonbiot/2009/nov/25/monbiot-climate-leak-crisis-response). Ωστόσο, στην συνέχεια, ο Monbiot επέστρεψε – πιστός στη μορφή – πίσω στη γλώσσα που έχουμε συνηθίσει να ακούμε από τέτοιους σχολιαστές περί «αρνητών» που αξίζουν όλα όσα έρχονται σε αυτούς λόγω της έκφρασης αιρέσεων που αμφισβητούν την κρατική θρησκεία.

Όσο σπάνιο κι αν είναι για μένα να συμφωνήσω με τον Monbiot σε ο,τιδήποτε, ισχυρίστηκε ότι είναι κάποιος που έχει «υπερασπιστεί την επιστήμη» και δήλωσε ότι «θα πρέπει να είμαστε οι πρώτοι που θα απαιτήσουμε [η επιστήμη] να είναι άμεμπτη». Συμφωνώ με αυτήν την τελευταία δήλωση. Ωστόσο, και εδώ είναι που διαφωνούμε, η επιστήμη που προωθεί σίγουρα δεν έχει κατασταλάξει και, ως εκ τούτου, δεν είναι άμεμπτη, παρά τα όσα μπορεί να σας λέει το χαζοκούτι.

Μία από τις οντότητες που ελέγχει αυτή την αφήγηση είναι η IPCC, η Διεθνής Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή, ένα όργανο του ΟΗΕ. Μέσω διαφόρων ομάδων εργασίας, αυτό το υπερεθνικό θρησκευτικό τάγμα δημοσιεύει τακτικά παπικά διατάγματα που ενημερώνουν τη λειτουργία που θα διανεμηθεί στις μάζες από τα ιερατικά τάγματα, όπως η Ομάδα Συμπεριφορικής Ενόρασης, γνωστή και ως Μονάδα Ώθησης (https://www.skygroup.sky/article/behaviour-change-on-climate-can-be-driven-by-tv-says-sky). Ένα από τα θεμελιώδη δόγματα αυτής της θρησκείας είναι ότι «μία από τις καθοριστικές προκλήσεις του 21ου αιώνα [είναι] η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή» (https://www.ipcc.ch/report/ar6/wg1/chapter/chapter-1/). Συγκεκριμένα, υπάρχει ένα μη αναστρέψιμο «σημείο καμπής» της αύξησης της θερμοκρασίας λόγω της ανθρωπογενούς επίδρασης των αερίων του θερμοκηπίου (CO2, μεθάνιο κ.λπ.) που απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα.

Όπως έχω γράψει προηγουμένως (https://reaction.life/the-heat-is-getting-to-everyones-head/), οι αιρετικοί που μιλούν εναντίον των επιθυμιών του κλιματικού ιερατείου απομονώνονται αρκετά γρήγορα. Στην πραγματικότητα, φαίνεται μάλιστα ότι το ιερατείο επιθυμεί να καταστήσει μια τέτοια αδικοπραγία ποινικό αδίκημα (https://twitter.com/NickCowern/status/1690337269947719680).

Για να περιορίσει τις πιθανότητες οποιασδήποτε αμφισβητούμενης πληβειακής μάζας να βγει εκτός αφηγήματος, ο ΟΗΕ συνεργάζεται με δημοφιλείς μηχανές αναζήτησης για να διασφαλίσει ότι τα κορυφαία αποτελέσματα αναζήτησης ευθυγραμμίζονται με το “ορθό” δόγμα τους(https://twitter.com/MarkChangizi/status/1689704047186460673?s=20). Ευτυχώς, τα χτυπήματα των Monbiots και οι γελοίες συζητήσεις για «παγκόσμιο βράσιμο» από ηλικιωμένους άνδρες με κοστούμια έχουν προκαλέσει κάποια μέτρια αντίδραση από ορισμένες πλευρές (https://www.spiked-online.com/2023/08/09/the-real-crisis-is-global-gaslighting/). Ο νέος επικεφαλής της IPCC, Jim Skea, έχει δώσει διαφορετικό τόνο από τον προκάτοχό του: «Ο κόσμος δεν θα τελειώσει αν θερμανθεί περισσότερο από 1,5 βαθμούς». Τέτοιες λέξεις έρχονται σε έντονη αντίθεση με τους πρόσφατους ισχυρισμούς για ανθρωπογενείς κλιματικές καταστροφές και υπονομεύουν θανάσιμα την αιτιολόγηση των επιθετικών πολιτικών μας για μηδενικές καθαρές εκπομπές (https://www.dw.com/en/climate-change-do-not-overstate-15-degrees-threat/a-66386523).

Ωστόσο, τα υποκείμενα άρθρα της κλιματικής θρησκείας παραμένουν, μέχρι στιγμής, αμετάβλητα. Προφανώς, πρέπει ακόμα να «πολεμήσουμε ενάντια στην κλιματική αλλαγή». Η «βραχυπρόθεσμη εστίαση θα πρέπει να παραμείνει η επέκταση της ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές για τη μείωση των εκπομπών από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα και από οχήματα με κινητήρα εσωτερικής καύσης». Χμμ. Συγχωρήστε τον σκεπτικισμό μου σχετικά με τη ρίψη οχημάτων που λειτουργούν τέλεια σε χώρους υγειονομικής ταφής για να αντικατασταθούν από μια εντελώς νέα τεχνολογία. Μια νέα τεχνολογία με αλυσίδα εφοδιασμού που βασίζεται στην επιδρομή στον φλοιό της γης για σπάνια στοιχεία με μια ακόμη μη δοκιμασμένη υποδομή μετα-επεξεργασίας/επαναχρησιμοποίησης/ανακύκλωσης.

Είναι καιρός οι αιρετικοί να ακουστούν. Είναι ένα άρθρο πίστης για την IPCC ότι η μείωση των εκπομπών CO2 (και άλλων αερίων του θερμοκηπίου) μπορεί με κάποιο τρόπο να επηρεάσει την αντιστροφή των πρόσφατων κλιματικών αλλαγών. Αυτό είναι ένα μυστήριο πάνω στο οποίο στηρίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα του Net Zero. Τα υπο-μυστήρια είναι τρία. Πρώτον, οι εκπομπές CO2 έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία εκατό χρόνια. Δεύτερον, αυτό οφείλεται κυρίως στην ανθρώπινη δραστηριότητα από τη βιομηχανική επανάσταση. Τρίτον, υπάρχει άμεση αιτιώδης συνάφεια που αυτές οι εκπομπές έχουν δημιουργήσει περισσότερο – αν όχι όλο – την υπερθέρμανση του πλανήτη/το βράσιμο/την κλιματική αλλαγή. Όλα αυτά πρέπει να είναι αληθή για να δικαιολογήσουν τον ιλιγγιώδη ρυθμό των προσπαθειών απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές.

Το πρώτο σημείο, ότι οι εκπομπές CO2 έχουν σίγουρα αυξηθεί, είναι γενικά αποδεκτό, παρ’ όλο που η απόλυτη αύξηση του CO2 στην ατμόσφαιρα έχει αυξηθεί τα τελευταία 100 χρόνια περίπου από 0,03% σε λίγο περισσότερο από 0,04%. Αυτό το επίπεδο είναι σημαντικά χαμηλότερο από το βέλτιστο για την ανάπτυξη των φυτών – απλά ρωτήστε οποιονδήποτε ασχολείται με την παραγωγή τροφίμων, ωστόσο, τα στοιχεία για τα επόμενα σημεία δεν είναι καθόλου σαφή.

Πηγαίνοντας σε λεπτομέρειες, το CO2 είναι συχνά ένας καθυστερημένος δείκτης θερμοκρασίας (τόσο βραχυπρόθεσμα (https://i0.wp.com/theethicalskeptic.com/wp-content/uploads/2023/06/March-jump-in-temps-precedes-CO2-by-a-month-2.png?ssl=1), μεσοπρόθεσμα (https://i0.wp.com/www.esrl.noaa.gov/gmd/webdata/ccgg/trends/co2_data_mlo_anngr.png) όσο και μακροπρόθεσμα) ή φαίνεται αποσυνδεδεμένο από τις διακυμάνσεις της θερμοκρασίας. Επιπλέον, αν θεωρηθεί δεδομένο ότι τα επίπεδα CO2 είναι άνευ προηγουμένου στο σημερινό Ολόκαινο (δηλαδή από την τελευταία εποχή των παγετώνων), τότε έχουμε ένα κάπως μη ικανοποιητικό σενάριο σύμφωνα με το οποίο η υπάρχουσα βιβλιογραφία (https://www.researchgate.net/publication/237131406_Past_temperature_directly_from_the_Greenland_ice_sheet) – τόσο επιστημονική όσο και επαγγελματιών ιστορικών (https://www.penguin.co.uk/books/56163/the-english-and-their-history-by-tombs-robert/9781802064230) – σχετικά με τη Μεσαιωνική Θερμή Περίοδο (1 βαθμό θερμότερη, πριν από μια χιλιετία) και την Κλιματικά Βέλτιστη (2,5 βαθμούς θερμότερη, 5-8 χιλιετίες πριν) έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τους πρόσφατους κινδυνολογικούς ισχυρισμούς ότι ο Ιούλιος του 2023 ήταν «πιθανότατα ο θερμότερος μήνας στη Γη εδώ και 10.000 χρόνια» (https://www.washingtonpost.com/health/2023/08/08/hot-july-record-climate-change/f5654014-35c1-11ee-ac4e-e707870e43db_story.html).

Για να ξεπεραστούν οι αμφισβητίες, έχει γίνει πολλή δουλειά από τους υποστηρικτές του δόγματος της IPCC για την απλοποίηση του μηνύματος και την απομάκρυνση των προηγουμένως δημοσιευμένων δεδομένων που έρχονται σε σύγκρουση με τα διάφορα υπο-μυστήρια. Για παράδειγμα, η Μεσαιωνική Θερμή Περίοδος και το Κλιματικό Βέλτιστο έχουν ονομαστεί το «Αίνιγμα της Θερμοκρασίας του Ολόκαινου», ένα αγκάθι στα πλευρά των πιστών οπαδών της κλιματικής θρησκείας, καθώς υπονομεύουν θεμελιωδώς την εμμονή με το εκπεμπόμενο CO2 και άλλα αέρια του θερμοκηπίου.

Η λύση; Μοντέλλα! Ένα πρόσφατο έγγραφο του Nature ήταν σε θέση να διαγράψει το ενοχλητικό αίνιγμα χαλαρώνοντας μια προηγουμένως αυστηρότερη απαίτηση για τα σημεία δεδομένων στον (τεράστιο) Νότιο Ωκεανό “για να αυξήσει την κάλυψη σε αυτήν την περιοχή φτωχή σε δεδομένα” και να εξομαλύνει την κλίση της θερμοκρασίας τα τελευταία 10.000 χρόνια (https://www.nature.com/articles/s41586-021-03984-4.epdf). Όλα αυτά, παρά την αναγνώριση ότι το μοντέλλο τους έχει έναν θεμελιώδη περιορισμό ότι βασίζεται σε «προγενέστερες από ένα ενιαίο μοντέλλο … οι οποίες αναπόφευκτα μεροληπτούν λόγω ελλείψεων υποδειγμάτων, επίλυσης και αβεβαιότητας στις οριακές συνθήκες».

Μια άλλη προσπάθεια δυσφήμισης της ιστορικής βιβλιογραφίας είναι ο ισχυρισμός ότι αυτές οι περίοδοι υψηλότερων θερμοκρασιών ήταν στην πραγματικότητα τοπικά γεγονότα. Αλλά αυτό δεν είναι το δολοφονικό επιχείρημα που οι υποστηρικτές της IPCC πιστεύουν ότι είναι. Υπογραμμίζει μόνο την τρέχουσα επιλεκτική προσέγγιση που προτιμάται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την επισήμανση μεμονωμένων θερμών θερμοκρασιών ως οφειλόμενων στο κλίμα, αλλά αγνοώντας τις χαμηλές θερμοκρασίες σε άλλες περιοχές ως οφειλόμενες στον καιρό. Αυτό είναι κάτι που οι κινδυνολόγοι για το κλίμα καλά θα κάνουν να σημειώσουν.

Η ανάλυση της NASA για το Maunder Minimum είναι ένα άλλο πρόβλημα για την αφήγηση του «παγκόσμιου βρασμού» (https://earthobservatory.nasa.gov/images/7122/chilly-temperatures-during-the-maunder-minimum). Αυτή η ανάλυση της περιόδου από το 1650 έως το 1710, όταν «οι θερμοκρασίες σε μεγάλο μέρος του βόρειου ημισφαιρίου βυθίστηκαν όταν ο Ήλιος εισήλθε σε μια ήσυχη φάση», τονίζει ότι σε περιόδους συνολικά χαμηλότερων θερμοκρασιών, ορισμένες συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές – όπως ο Ατλαντικός και η Αρκτική – μπορούν στην πραγματικότητα να παρουσιάσουν σχετική θέρμανση. Έτσι, μια ηπιότερη Αρκτική θα μπορούσε, φυσικά, να είναι συνεπής με τη στασιμότητα, ή ακόμα και την πτώση, των παγκόσμιων θερμοκρασιών.

Υπάρχουν και άλλα προβλήματα για τα απλοϊκά υπο-μυστήρια που στηρίζουν το δόγμα της IPCC. Οι υδρατμοί είναι πιο ισχυρό αέριο θερμοκηπίου από το CO2. Τι γίνεται με την έκρηξη του ηφαιστείου Hunga Tonga του 2022 που εκτόξευσε πάνω από 165 εκατομμύρια τόνους υδρατμών (https://www.washingtonpost.com/health/2023/08/09/hot-summer-climate-change-el-nino/cc0c87dc-366a-11ee-ac4e-e707870e43db_story.html) – όχι 50 εκατομμύρια τόνους όπως αρχικά θεωρήθηκε – στην ατμόσφαιρα;(https://www.space.com/tonga-eruption-water-vapor-warm-earth) Ένας συνδυασμός παρατηρήσεων, συμπεριλαμβανομένου του πρόσφατου φθίνοντος μαγνητικού πεδίου της Γης, των θερμών τοπικών μπαλωμάτων ξαφνικά θερμής θάλασσας (https://reaction.life/has-the-mainstream-press-lost-all-desire-to-investigate-climate-alarmist-claims/) στα δυτικά των περιοχών υποθαλάσσιας ηφαιστειακής δραστηριότητας, των καθυστερημένων αλμάτων στη συγκέντρωση του αέρα CO2 και της πρόσφατης επιβράδυνσης της περιστροφής της Γης κατά απροσδόκητα μικροδευτερόλεπτα (ένα μη τετριμμένο ζήτημα καθώς η στροφορμή πρέπει να διατηρηθεί – πού πήγε η ενέργεια;), δείτε τη μεταφορά θερμότητας από τον πυρήνα της Γης, μέσω του μανδύα και προς την επιφάνεια. Η διαφορετική θερμική ικανότητα του αέρα έναντι εκείνης του νερού υποβαθμίζει την ατμόσφαιρα ως πηγή αυτής της θέρμανσης σε τόσο γρήγορο χρονικό διάστημα.

Αυτές είναι συναρπαστικές παρατηρήσεις. Μια διακαής επιθυμία να εξηγήσουμε τις εξαιρετικά πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις του φυσικού μας κόσμου θα πρέπει να οδηγήσει σε μια βαθιά επιστημονική παρόρμηση να καταλήξουμε σε δημιουργικές υποθέσεις.

Ωστόσο, οι περιορισμοί που θέτει η κυρίαρχη θρησκεία ΔΕΝ ΕΥΝΟΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΟΜΥΑΛΗ ΕΡΕΥΝΑ.

Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΑΠΟ ΟΜΟΤΙΜΟΥΣ ΕΧΕΙ ΔΙΑΚΟΠΕΙ (!!!!!!!)(https://www.spectator.co.uk/article/science-fiction-the-crisis-in-research/)

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΠΕΓΝΩΣΜΕΝΑ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΩΝ ΡΕΥΝΗΤΩΝ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΕΜΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΕΚΕΙΝΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΜΙΑΣ ΤΕΤΟΙΑΣ ΕΡΕΥΝΑΣ.

Παραθέτοντας τα λόγια του Gerald Warner: «Η κυβέρνηση θα πρέπει να ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙ μια ΟΜΑΔΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΜΠΕΙΡΟΓΝΩΜΟΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΠΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΟΥΤΕ ΣΕΛΙΝΙ ΑΠΟ ΤΗΝ IPCC, ΠΡΟΕΞΟΦΛΩΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΤΗΝ «ΜΟΝΤΕΛΛΟΠΟΙΗΣΗ» ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ, ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΥΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΤΡΟΦΟΔΟΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΕΜΠΕΙΡΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ …

ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΥΘΕΝΤΙΚΕΣ, ΑΜΕΡΟΛΗΠΤΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΣ ΥΠΕΡΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ».

Η τρέχουσα de facto επιταχυνόμενη τροχιά Net Zero θα είναι μια ανώμαλη διαδρομή. Το πιο ανησυχητικό είναι ότι φαίνεται ότι οι υποστηρικτές της δεν θέλουν πραγματικά να συζητήσουν αν η θυσία αξίζει τον κόπο. Μπορούμε να συζητήσουμε αν πρόκειται απλώς για μία τεράστια απάτη; Μπορεί να είναι χειρότερα. Θα μπορούσε να πρόκειται για ένα σύνολο πολιτικών που θα καταστρέψουν την κοινωνία όπως την ξέρουμε και θα κάνουν το μέλλον των παιδιών μας ανυπολόγιστα χειρότερο.

Οφείλουμε στις μελλοντικές γενιές να σταματήσουμε τον σημερινό τρελλό ρυθμό αλλαγής και να συμμετάσχουμε σε μια συζήτηση ενηλίκων για να κερδίσουμε τη βάση. Υπάρχουν πολύ, πολύ καλοί λόγοι για να επενδύσουμε σε βιώσιμη και μη ρυπογόνα καθαρή ενέργεια, αλλά όπως επεσήμαναν λογικοί κεντρώοι σχολιαστές, δεν υπάρχει ανάγκη για εξαναγκασμό (https://www.telegraph.co.uk/business/2023/06/27/perils-of-net-zero-coercion/).

Ας θυμηθούμε ότι το CO2, ο ορκισμένος εχθρός της IPCC, είναι μια ζωογόνα ουσία που υπάρχει σε ιχνοποσότητες στην ατμόσφαιρα και συμβάλλει στο πρασίνισμα του πλανήτη μας. Θα ήταν απόλυτη καταστροφή αν ποντάραμε στα λάθος άλογα σπεύδοντας να επιβάλουμε ένα ελαττωματικό δόγμα που προέρχεται από μια λανθασμένη δαιμονοποίηση του διοξειδίου του άνθρακα.

Πηγή: reaction.life, odysseiatv