Η νέα τεχνοκρατία απειλεί την Ιπποκρατική Ιατρική και τον Κώδικα της Νυρεμβέργης.

Dr. Aaron Kheriaty: Αυτοδιαδιδόμενα εμβόλια, Διανθρώπινη ιδεολογία και κυβερνητικές εντολές φίμωσης- Η νέα τεχνοκρατία απειλεί την Ιπποκρατική Ιατρική και τον Κώδικα της Νυρεμβέργης.

«Αυτό αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης πρότασης για την πιθανή παράκαμψη της διαδικασίας της ενημερωμένης συναίνεσης, τοποθετώντας τεχνολογία βασισμένη σε γονίδια mRNA στα τρόφιμα… Θα μπορούσατε να φάτε μια σαλάτα και να εμβολιαστείτε ενάντια σε πιθανές βιολογικές απειλές».

Ο Δρ Aaron Kheriaty είναι ψυχίατρος, ιατρικός ηθικολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «The New Abnormal: The Rise of the Biomedical Security State».

Έχει καταθέσει αρκετές αγωγές κατά αμερικανικών ιδρυμάτων και της κυβέρνησης αμφισβητώντας τις υποχρεωτικές εντολές εμβολίων και την πολιτική της COVID-πανδημίας.

Είναι ένα επίπεδο ελέγχου των ελευθεριών των ανθρώπων που αυτό το είδος τεχνολογίας και αυτού του είδους το σύστημα θα κάνει δυνατό, κάτι που οι ολοκληρωτικοί δικτάτορες του παρελθόντος θα μπορούσαν μόνο να ονειρευτούν. προειδοποιεί ο Δρ Kheriaty.

Συζητάμε για την τρομακτική μετάβαση από τις βασικές ηθικές αρχές της ιατρικής σε ένα διανθρωπιστικό, νεογνωστικό, τεχνοκρατικό ιατρικό παράδειγμα, στο οποίο η ενημερωμένη συναίνεση αντικαθίσταται αναπόφευκτα από μια ιδεολογία επιστημονισμού, ακόμη και από τα αυτοδιαδιδόμενα εμβόλια.

«Η ιδέα είναι σχεδόν σαν να αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο σαν ένα κομμάτι υπολογιστή που απαιτεί κωδικοποίηση με βάση τη γενετική – αναβαθμίσεις λογισμικού του DNA ή του MRNA – κάθε λίγους μήνες για να παραμείνει επίκαιρο και λειτουργικό, σαν το ανθρώπινο σώμα να είναι σαν ένα iPhone», λέει ο Δρ Kheriaty.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε εδώ

Jan Jekielek: Dr. Aaron Kheriaty, μεγάλη μας χαρά που σας έχουμε στην εκπομπή American Thought Leaders. Σήμερα θα μιλήσουμε για το βιβλίο σας The New Abnormal. Συγχαρητήρια για την έκδοσή του.

Dr. Kheriaty: Σας ευχαριστώ

Jan Jekielek: Θα ξεκινήσουμε από το τέλος του βιβλίου, όπου έχετε αυτόν τον απολύτως συναρπαστικό επίλογο που μιλάει για το πώς θα μπορούσε να είναι το Σιάτλ το 2030.
Γιατί δεν μου δίνετε μια μικρή εικόνα;
Νομίζω ότι αυτό θα μας δώσει ένα σημείο εκκίνησης.

Dr. Kheriaty: Το βιβλίο δεν είναι ένα έργο μυθοπλασίας, αλλά ο επίλογος είναι μια μικρή φανταστική άσκηση που προσπαθεί να μας προβάλει όχι πολύ μακριά στο μέλλον. Το 2030 απέχει επτά χρόνια από τώρα, οπότε είναι μια μελλοντική ημερομηνία που οι περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να φανταστούν ότι θα έρθει.
Αυτό που προσπαθεί να κάνει ο επίλογος είναι να δείξει πως θα είναι τα πράγματα τα επόμενα χρόνια, αν συνεχιστούν οι τάσεις που περιγράφω στο The New Abnormal.

Αυτό που έκανα σε αυτόν τον επίλογο ήταν να φανταστώ έναν μηχανικό λογισμικού που ζει στο Σιάτλ και να διηγηθώ μια ιστορία για κάποια πράγματα που του συνέβησαν, και επίσης να ζωγραφίσω μια εικόνα για το πώς φαίνεται η κοινωνία σε αυτή τη νέα έξυπνη πόλη.
Προσπαθώ να παρουσιάσω κάποιες από τις νέες τεχνολογίες και κάποιους από τους νέους μηχανισμούς επιτήρησης και ασφάλειας με τρόπο που να μπορεί να καταδείξει στον αναγνώστη γιατί οι άνθρωποι θα ήθελαν να αγοράσουν αυτά τα πράγματα.
Αποτελούν ένα είδος χωρίς τριβές, με πολύ βολικό τρόπο συμμετοχής σε οικονομικές συναλλαγές και ταξίδια και τη συλλογή πληροφοριών.

Αυτό που φαίνεται ελκυστικό στην αρχή στην ιστορία που αφηγούμαι ξεδιπλώνεται στον επίλογο και στη συνέχεια αρχίζετε να βλέπετε ότι υπάρχουν κάποιες μύγες μέσα στο γάλα.
Υπάρχουν σίγουρα κάποια μειονεκτήματα, τουλάχιστον για ορισμένους τομείς της κοινωνίας σε αυτό το νέο τεχνοκρατικό παράδειγμα.
Αλλά μέχρι το τέλος, ελπίζω ότι ο αναγνώστης καταλαβαίνει πώς θα μοιάζουν οι πραγματικοί κίνδυνοι και τα πραγματικά μειονεκτήματα αυτού του μέλλοντος.

Αυτό που έκανα στο Σιάτλ 2030 είναι ότι δεν φαντάστηκα νέες τεχνολογίες που δεν έχουν ακόμη εφευρεθεί.
Πήρα πράγματα που είναι ήδη διαθέσιμα, και απλώς δεν έχουν ακόμη αναπτυχθεί ή γίνει αποδεκτά ή αγκαλιαστεί σε ευρεία, κοινωνική κλίμακα.
Είπα: «Εντάξει, αν αυτά τα πράγματα που ήδη υπάρχουν μαζί μας κυκλοφορήσουν και υιοθετηθούν με επιτυχία σε μεγάλη κλίμακα, που θα μας πάνε ως κοινωνία;».
Πώς θα επηρεάσουν τις ελευθερίες μας και τα θεμελιώδη δικαιώματά μας;»

Ο επίλογος είναι μια προσπάθεια να διευκρινιστεί με μεγάλη σαφήνεια στο τέλος του βιβλίου ότι, αν αυτό που περιγράφω στο βιβλίο είναι σωστό, και φυσικά, πιστεύω ότι είναι, και αν συνεχίσουμε την τρέχουσα πορεία μας, χωρίς κάποιες σοβαρές διορθώσεις πορείας, έτσι θα είναι η ζωή μας σε λίγα μόλις χρόνια.
Είναι αυτό το μέλλον που θέλετε για τον εαυτό σας, τα παιδιά σας ή τα εγγόνια σας;

Jan Jekielek: Μου αρέσει πραγματικά ο τρόπος που γράψατε αυτό το κομμάτι, γιατί καθώς διαβάζετε σκέφτεστε: «Ουάου, φαίνεται να υπάρχουν πολλά θετικά εδώ».
Το ερώτημα θα πρέπει να είναι, είναι άξια ανταλλάγματος για τα μειονεκτήματα;
Είστε ένας εξέχων πολέμιος των υποχρεωτικών εντολών κάθε είδους, και είστε πολέμιος των εντολών για ηθικούς λόγους. Εξηγήστε μου γιατί συμβαίνει αυτό.

Dr. Kheriaty: Ο αγώνας μου ενάντια στις υποχρεωτικές εντολές για εμβόλια ξεκίνησε με μια προσπάθεια να υπερασπιστώ την αρχή της ενημερωμένης συναίνεσης, την αρχή που λέει ότι κάθε ενήλικος με σώας τας φρένας θα πρέπει να είναι σε θέση να λαμβάνει αποφάσεις για την υγειονομική περίθαλψη σχετικά με τη φροντίδα που λαμβάνει και τα φάρμακα ή τις ενέσεις που δέχεται ή απορρίπτει.
Οι ενήλικες με σώας τας φρένας θα πρέπει να μπορούν να λαμβάνουν αυτές τις αποφάσεις για λογαριασμό των παιδιών τους που είναι πολύ μικρά για να συναινέσουν.
Αυτές οι αποφάσεις δεν πρέπει να λαμβάνονται από το κράτος ή από άλλους ιδιωτικούς φορείς, όπως οι εργοδότες.

Αυτό που είδα με τις υποχρεωτικές εντολές για τα εμβόλια ήταν ένα είδος αδρανοποίησης αυτής της αρχής της ενημερωμένης συναίνεσης, η οποία υπήρξε προπύργιο της ιατρικής δεοντολογίας του 20ού αιώνα και διατυπώθηκε στον Κώδικα της Νυρεμβέργης το 1947.

Μετά τις φρικαλεότητες που είδαμε στη γερμανική ιατρική κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπό το ναζιστικό καθεστώς, ο κόσμος απάντησε με τις δίκες της Νυρεμβέργης.
Στον απόηχο των δικών της Νυρεμβέργης, αναπτύξαμε τον Κώδικα της Νυρεμβέργης, ο οποίος δεν έχει δεσμευτική ισχύ νόμου, αλλά σίγουρα έχει ενημερώσει τους νόμους των περισσότερων πολιτισμένων εθνών σε όλο τον κόσμο.

Αυτό που συνέβη κατά τη διάρκεια της COVID είναι ότι αυτές οι συνήθεις προστασίες ανεστάλησαν στο πλαίσιο του νομικού μηχανισμού μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης που κηρύχθηκε.

Ακριβώς κατά τη διάρκεια του πολέμου, και ακριβώς κατά τη διάρκεια κρίσεων, με πράγματα όπως πανδημίες ή φυσικές καταστροφές, είναι πιο σημαντικό για εμάς να διατηρήσουμε τις βασικές ηθικές αρχές μας. Διότι σε συνηθισμένους καιρούς, συνήθως δεν μπαίνουμε στον πειρασμό να εγκαταλείψουμε αυτές τις αρχές.
Όταν η κοινωνία και η ζωή μας λειτουργούν καλά, δεν σκεφτόμαστε πολύ να παραβιάσουμε αυτές τις δοκιμασμένες και καλά θεμελιωμένες ηθικές αρχές.

Ακριβώς όταν βρισκόμαστε υπό πίεση, και ακριβώς όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση φόβου ή πανικού, μπαίνουμε πιο έντονα στον πειρασμό να εγκαταλείψουμε αυτές τις αρχές.
Αλλά γι’ αυτό ακριβώς υπάρχουν.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, κατά τη διάρκεια εκείνων των περιόδων, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να κρατάμε σταθερά αυτές τις αρχές και να μην τις πετάμε στη θάλασσα για χάρη της ευκολίας ή για χάρη ενός υποτιθέμενου παρόντος ή μελλοντικού μεγαλύτερου αγαθού που μπορεί να προκύψει ή να μην προκύψει στην πραγματικότητα.

Θα τολμούσα να πω ότι σε κάθε περίπτωση, ιστορικά, όταν εγκαταλείπουμε βασικές ηθικές και βασικές νομικές αρχές, αναπόφευκτα ακολουθεί η καταστροφή.
Ήμουν πολέμιος των υποχρεωτικών εντολών κατά τη διάρκεια της πανδημίας, επειδή ήμουν πολέμιος των υποχρεωτικών εντολών και πριν από την πανδημία, με βάση αυτό που πιστεύω, ότι είναι στέρεοι, δοκιμασμένοι στο χρόνο οι λόγοι ηθικής μεταχείρισης των ανθρώπων όταν είναι υποκείμενα ανθρώπινης έρευνας και ηθικής μεταχείρισης των ανθρώπων όταν πρόκειται για κλινικές ή ιατρικές παρεμβάσεις.

Jan Jekielek: Θέλω να τονίσω στους τηλεθεατές μας, σε περίπτωση που δεν γνωρίζουν ότι αυτή η συνέντευξη γίνεται με την επαγγελματική σας ιδιότητα, καθώς ήσασταν επικεφαλής του προγράμματος ιατρικής δεοντολογίας στο UC Irvine, και αυτό είναι το επίκεντρο των όσων διδάσκατε στους νέους ιατρούς.

Dr. Kheriaty: Ακριβώς.Όταν ήμουν στο πανεπιστήμιο και προτού πάρω την απόφαση να αμφισβητήσω νομικά την υποχρεωτική εντολή τους για τα εμβόλια στο δικαστήριο, προσπαθούσα να προβάλω το απαιτούμενο μάθημα ηθικής που διδάσκω σε όλους τους φοιτητές ιατρικής, εξετάζοντας το υλικό του προγράμματος σπουδών και τα θέματα που καλύπτω κάθε χρόνο, ξεκινώντας από πράγματα όπως η ενημερωμένη συγκατάθεση και μια συζήτηση για τη Νυρεμβέργη.

Τους μιλούσα επίσης για πράγματα όπως το ηθικό θάρρος.
Μπορεί να βρίσκεστε στη βάση της ιεραρχίας του νοσοκομείου ως φοιτητής ιατρικής, και έτσι υπάρχει μια διαφορά δύναμης, και μπορεί να είναι πραγματικά εκφοβιστικό να βγείτε έξω και να σηκώσετε την κόκκινη σημαία αν δείτε κάτι ανήθικο να συμβαίνει, αν εντοπίσετε κάτι που πρόκειται να βλάψει τους ασθενείς ή κάτι που προσκρούει στην ορθή ηθική πολιτική ή στο νόμο.

Αλλά εξακολουθείτε να έχετε την υποχρέωση να το κάνετε αυτό για χάρη της προστασίας των ασθενών.
Το καθήκον μας και η πίστη μας πρέπει πάντα να είναι προς τους ασθενείς που μας εμπιστεύονται.
Το πρωταρχικό μας καθήκον και η πρωταρχική μας πίστη δεν είναι προς το ίδρυμα ή το νοσοκομείο για το οποίο εργαζόμαστε.
Σίγουρα δεν είναι προς το κράτος.( Μην ξεχνάμε οτι το κράτος διαχειρίζεται τα της κοινωνίας, στην πραγματικότητα είναι αυτοί που διαχειρίζονται την περιουσία μας.)
Δεν είμαστε το μακρύ χέρι της κρατικής πολιτικής.
Βρισκόμαστε εκεί για να θεραπεύουμε τους ασθενείς και οι ασθενείς είναι ευάλωτοι.
Είμαστε εκεί, πρώτα απ’ όλα, για να τους προστατεύουμε και να διασφαλίζουμε ότι δεν θα πάθουν κακό, και στη συνέχεια να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να τους θεραπεύσουμε και να τους βοηθήσουμε ιατρικά.

Φανταζόμουν να κάνω τέτοιου είδους συζητήσεις με φοιτητές ιατρικής, αν δεν είχα προσπαθήσει να συμπεριφερθώ με αυτόν τον τρόπο στην επαγγελματική μου ζωή.
Έτσι, πίστευα ότι ήταν σημαντικό όχι μόνο να στέκομαι όρθιος στην αίθουσα διαλέξεων και να μιλάω για αυτές τις αρχές και να μιλάω για ηθικό θάρρος και ηθική ακεραιότητα, αλλά πραγματικά να προσπαθήσω να τις ζήσω στις δικές μου πράξεις. Αυτό ήταν το τελευταίο κομμάτι που χρειαζόμουν για να με πείσει ότι στη θέση μου, δεν θα μπορούσα απλώς να αφήσω αυτή την πολιτική να περάσει αδιαμαρτύρητα.

Jan Jekielek: Πριν διαβάσω το The New Abnormal, δεν είχα κατανοήσει πλήρως πόσο σημαντική ήταν η Νυρεμβέργη για τις προσεγγίσεις της δημόσιας υγείας, την ιατρική γενικότερα, αλλά και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Προφανώς, όλη αυτή η κατηγορία των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας δημιουργήθηκε, όπως περιγράψατε, για να αντιμετωπιστεί το γεγονός ότι οι άνθρωποι έλεγαν:
«Αυτό που έκανα ήταν απολύτως νόμιμο».

Dr. Kheriaty: Σωστά.
Κάθε φορά που κάνετε μια ιστορική αναλογία με τους Ναζί, ο λαός αποστρέφεται ενστικτωδώς και λέει:
«Τέτοια πράγματα δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμβούν εδώ».
Το πρώτο πράγμα είναι ότι είναι σημαντικό να καταλάβουν οι Αμερικανοί ότι η ναζιστική ιατρική τη δεκαετία του 1930 ήταν η καλύτερη στον κόσμο.
Τα ιατρικά ιδρύματα, τα ιατρικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και τα σχολεία εκεί θεωρούνταν τα καλύτερα στον κόσμο.
Αυτή ήταν μια πολιτισμένη χώρα, όχι ένα οπισθοδρομικό έθνος που έγινε ξαφνικά βάρβαρο.

Είναι επίσης σημαντικό όταν εξετάζετε τη Νυρεμβέργη να εξετάσετε τις υπερασπίσεις που προέβαλαν αυτοί οι γιατροί, τα επιχειρήματα που προέβαλαν κατά τη διάρκεια των δικών της Νυρεμβέργης.
Όσο άβολο κι αν είναι αυτό, μπαίνουμε στον πειρασμό να τους απορρίψουμε όλους αυτούς απλώς ως κοινωνιοπαθητικά ή ψυχοπαθητικά άτομα που ήταν απλώς καιροσκόποι που χρησιμοποιούσαν τα στρατόπεδα θανάτου και το ναζιστικό καθεστώς ως ευκαιρία για να βασανίζουν εκούσια ασθενείς για χάρη της πρόκλησης πόνου.
Ίσως ο Γιόζεφ Μένγκελε και μερικοί άλλοι να ανήκαν σε αυτή την κατηγορία, αλλά πολλοί από αυτούς θεωρούνταν διακεκριμένοι άνθρωποι της επιστήμης και πολύ διακεκριμένοι γιατροί.

Τι τους συνέβη και ξέφυγαν τόσο ριζικά από τα όρια;
Προς υπεράσπισή τους, προέβαλαν δύο θεμελιώδη επιχειρήματα που, ειλικρινά, κατά μία έννοια, είναι δύσκολο να απαντηθούν.
Το πρώτο επιχείρημα είναι:
«Όλα όσα κάναμε ήταν νόμιμα, οπότε βάσει ποιου νόμου μας διώκετε; Διότι οι νόμοι της Γερμανίας όταν εκτελέσαμε αυτές τις πράξεις τις επέτρεπαν».
Αυτό είναι ένα πολύ καλό νομικό ερώτημα.
Με βάση ποιους νόμους το διεθνές δικαστήριο της Νυρεμβέργης προσπαθούσε να διώξει αυτούς τους ναζιστές γιατρούς;

Για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη δυσκολία, έπρεπε να καταλήξουμε σε αυτό το επιχείρημα που βασίζεται στο φυσικό δίκαιο και σε αυτή τη νομική έννοια των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, την ιδέα ότι ακόμη και αν οι νόμοι ενός συγκεκριμένου κράτους θα επέτρεπαν κατάφωρες παραβιάσεις όπως αυτή, εντούτοις, ως άνθρωπος και ως μέλος της ανθρώπινης οικογένειας, υπάρχουν ορισμένα πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε.
Υπάρχουν ορισμένοι ηθικοί κανόνες που είναι εγγεγραμμένοι στην ανθρώπινη καρδιά και που δεν πρέπει ποτέ να παραβιάζονται, και εσείς έχετε σαφώς παραβιάσει αυτά τα πράγματα.

Το δεύτερο επιχείρημα που προέβαλαν οι γιατροί ήταν αυτό της ευκολίας, και μάλιστα αυτό της συμπόνιας, όσο παράξενο κι αν ακούγεται.
Πολλοί από αυτούς έκαναν πειράματα σε κρατούμενους που βρίσκονταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα στρατόπεδα θανάτου, και υποστήριζαν ότι οι συνθήκες στον ιατρικό θάλαμο όπου γίνονταν αυτά τα πειράματα ήταν πιο ανθρώπινες από τις συνθήκες στους κανονικούς στρατώνες όπου στεγάζονταν όλοι οι άλλοι κρατούμενοι.

Υπήρχε καλύτερο καταφύγιο, υπήρχε καλύτερο φαγητό, υπήρχε περισσότερη ξεκούραση από το κυριολεκτικά θανατηφόρο επίπεδο εργασίας και τις συνθήκες εργασίας στα στρατόπεδα θανάτου.
Αυτά τα πράγματα ήταν πιθανώς αληθινά.
Παρ’ όλα αυτά, αυτό δεν απαλλάσσει αυτούς τους γιατρούς από τα κατάφωρα εγκλήματα και τις κατάφωρες παραβιάσεις της δεοντολογίας που διέπραξαν εναντίον αυτών των ασθενών παραβιάζοντας τη συγκατάθεσή τους και κάνοντας πειράματα σε κρατούμενους που δεν ήταν σε θέση να συναινέσουν ελεύθερα ή να αρνηθούν τη συμμετοχή τους σε αυτά τα πειράματα.

Ο κόσμος έδωσε συλλογικά ένα ηχηρό όχι και στις δύο αυτές δικαιολογίες.
Οι άνθρωποι μπορεί να αναρωτηθούν:
«Πώς ένας δημοκρατικά εκλεγμένος καγκελάριος της Γερμανίας έγινε ολοκληρωτικός δικτάτορας;».
Οι άνθρωποι ξεχνούν ότι ο Χίτλερ εκλέχθηκε δημοκρατικά.
Επίσης, δεν ανέτρεψε ποτέ το Σύνταγμα της Βαϊμάρης.

Αυτό που συνέβη ήταν ότι οι Ναζί κυβέρνησαν σχεδόν για το σύνολο του χρόνου της εξουσίας τους, 12 χρόνια, βάσει του άρθρου 48 του Συντάγματος της Βαϊμάρης, το οποίο επέτρεπε την αναστολή των γερμανικών νόμων σε περίοδο έκτακτης ανάγκης, οπότε υπήρχε αυτή η κηρυγμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Υπήρχε αυτή η αίσθηση του επείγοντος ότι έπρεπε να μας επιτραπεί να κάνουμε πράγματα που διαφορετικά δεν θα ήταν επιτρεπτά. Οι γιατροί υποστήριξαν και πάλι:
«Αυτό που κάναμε ήταν νόμιμο».
Υποστήριξαν, «Αυτό που κάναμε ήταν ακόμη και ανθρώπινο», με κάποια διαστρεβλωμένη έννοια αυτής της λέξης, «και ήταν σκόπιμο».

Στην πραγματικότητα απέκτησαν χρήσιμες ιατρικές γνώσεις.
Αυτή είναι μια άλλη παρανόηση που έχει ο κόσμος για τους Ναζί γιατρούς, ότι ήταν εντελώς κομπογιαννίτες που έκαναν εντελώς επιστημονικά άχρηστα πειράματα και σκότωναν ανθρώπους για πλάκα.

Κάποια από τα πειράματα σίγουρα δεν είχαν καμία επιστημονική αιτιολόγηση, αλλά πολλά από αυτά απέδωσαν επιστημονικές και ιατρικές πληροφορίες που βρίσκονται ακόμα και σήμερα στα ιατρικά εγχειρίδια.

Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο ηθικό ερώτημα: «Τι κάνουμε με αυτές τις πληροφορίες που είναι ήδη γνωστές;
Πώς θα ξαναβάλουμε αυτό το τζίνι πίσω στο μπουκάλι;
Πρέπει τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να αναγνωρίσουμε ότι αυτές οι επιστημονικές πληροφορίες ελήφθησαν από πειράματα που δεν θα έπρεπε ποτέ να επαναληφθούν;»«

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αρχίσαμε να βλέπουμε να προβάλλονται κάποιες από αυτές τις ίδιες δικαιολογίες σχετικά με το γιατί πρέπει να εγκαταλείψουμε βασικές ηθικές αρχές, όπως η ενημερωμένη συναίνεση, η οποία είναι η πρώτη αρχή που διατυπώνεται στον Κώδικα της Νυρεμβέργης.
Είδατε:
«Βρισκόμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, οπότε οι συνήθεις τρόποι δράσης μπορούν να ανασταλούν νομικά και ηθικά».

«Πρέπει να το κάνουμε αυτό για χάρη της αποτελεσματικότητας ή για λόγους ευκολίας, μια βελόνα σε κάθε χέρι, ακόμη και αν πρόκειται να βλάψει κάποιους ανθρώπους, μια πολιτική δημόσιας υγείας που ταιριάζει σε όλους είναι απαραίτητη για χάρη της αποτελεσματικότητας».

Αυτό ήταν ένα πολύ συνηθισμένο επιχείρημα που ακούγατε από τις υπηρεσίες δημόσιας υγείας.

Όταν αυτά τα επιχειρήματα άρχισαν να επανεμφανίζονται, με ανησύχησε πολύ, διότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται.
Αλλά όπως είπε ο Μαρκ Τουέιν, «Ενώ η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, συχνά κάνει ομοιοκαταληξία».

Οι ιστορικές αναλογίες είναι χρήσιμες, όχι επειδή ένα ναζιστικό καθεστώς πρόκειται να εγερθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά επειδή αν κάποιες από τις αρχές και κάποια από τα επιχειρήματα που προωθήθηκαν στη Γερμανία τη δεκαετία του 1930 και οδήγησαν σε πολύ άσχημες καταστάσεις αρχίζουν να αναπτύσσονται ξανά, αυτό αποτελεί λόγο σοβαρής ανησυχίας.

Jan Jekielek: Απολύτως. Υπάρχει το ερώτημα γιατί αγνοήθηκε η φυσική ανοσία;

Dr. Kheriaty: Υπάρχουν διάφοροι λόγοι.
Είχα αστειευτεί στο Twitter πριν από ένα ή δύο χρόνια ότι το CDC θα αναγνωρίσει τη φυσική ανοσία όταν κάποιος βρει τρόπο να την αξιοποιήσει για οικονομικό ώφελος.

Όταν κατέθεσα τη μήνυσή μου για λογαριασμό των ανθρώπων με φυσική ανοσία, περίπου το 50% του αμερικανικού πληθυσμού εκείνη την εποχή είχε φυσική ανοσία, γεγονός που θα είχε μειώσει στο μισό τα κέρδη μιας βιομηχανίας 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τη βιομηχανία εμβολίων. Αυτά τα κέρδη θα είχαν μειωθεί στο μισό, αν ο μισός πληθυσμός δεν χρειαζόταν πλέον το προϊόν σας.
Ο αριθμός αυτός είναι πιο κοντά στο 90% σήμερα.
Υπήρχαν οικονομικά συμφέροντα που μας έσπρωχναν προς την κατεύθυνση μιας βελόνας σε κάθε χέρι, ακόμη και για ανθρώπους που δεν χρειάζονταν το εμβόλιο, επειδή είχαν ανώτερη ανοσία από προηγούμενη μόλυνση.

Υπήρξε επίσης ένας επαναπροσδιορισμός της υγείας και της ασθένειας που αναπτύσσεται εδώ και πολλά χρόνια, αλλά νομίζω ότι την είδαμε να εκδηλώνεται πλήρως κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Αυτό που εννοώ είναι ότι είδαμε κάποιες περίεργες ανατροπές κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Είδαμε ότι πριν από την πανδημία, ένα άτομο θεωρούνταν υγιές και έπρεπε να αποδείξει ότι ήταν άρρωστο.
Έτσι, αν θέλατε να λείψετε από την εργασία σας, χρειαζόσασταν σημείωμα από γιατρό που να λέει ότι ήσασταν άρρωστος.

Αλλά κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με τις μαζικές εξετάσεις ασυμπτωματικών ατόμων και τη μαζική επιτήρηση του πληθυσμού, είδαμε ότι αυτό αντιστράφηκε.

Οι άνθρωποι θεωρούνταν μάλλον άρρωστοι και έπρεπε να αποδείξουν με κάποιο ιατρικό μέσο ότι ήταν, στην πραγματικότητα, υγιείς.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αν θέλατε να πάτε στη δουλειά σας, χρειαζόσασταν ένα αρνητικό τεστ COVID.

Τι κρύβόταν πίσω από αυτό;

Έχει γίνει μια αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο φανταζόμαστε το ανθρώπινο πρόσωπο και στο πώς φανταζόμαστε το ανθρώπινο σώμα και στο πώς αντιλαμβανόμαστε την υγεία και την ασθένεια, κάτι που είναι πολύ, πολύ σημαντικό.
Το παράδειγμα των εμβολίων mRNA έχει μεγάλη σχέση με αυτό, επειδή τα εμβόλια mRNA μπορούν να επεκταθούν πολύ γρήγορα και μπορούν να αναδιαμορφωθούν ή να επαναπρογραμματιστούν, αν θέλετε, για να προσπαθήσουν να αντιμετωπίσουν νέες παραλλαγές.

Αυτό το σχέδιο δεν έχει στην πραγματικότητα αποδώσει πολύ καλά όσον αφορά την παραγωγή πιο αποτελεσματικών εμβολίων, αλλά η ιδέα είναι σχεδόν η αντιμετώπιση του ανθρώπινου όντος σαν ένα κομμάτι υπολογιστικού υλικού που απαιτεί γενετική κωδικοποίηση, ενημερώσεις λογισμικού mRNA ή DNA κάθε λίγους μήνες για να παραμείνει ενημερωμένο και να παραμείνει λειτουργικό, σαν να ήταν το ανθρώπινο σώμα ένα iPhone.

Και πάλι, αυτό είναι το ίδιο είδος υπόθεσης πίσω από αυτό. Θεωρείται ότι δεν είστε βέλτιστα λειτουργικοί μέχρι να λάβετε αυτήν την παρέμβαση.
Αντί να έχετε το φυσιολογικό, ακμαίο, υγιές ανθρώπινο σώμα σας μέχρι να αρρωστήσετε, οπότε η ιατρική μπορεί να παρέμβει για να προσπαθήσει να σας επαναφέρει σε αυτή τη φυσική υγιή κατάσταση.

Αυτό είναι το Ιπποκρατικό παράδειγμα για την ιατρική.

Αλλά το τεχνοκρατικό παράδειγμα για την ιατρική σας βλέπει απλώς ως μια συλλογή από φυσιολογικές διεργασίες που μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε και τις οποίες μπορούμε να αναβαθμίσουμε και τις οποίες μπορούμε να βελτιώσουμε και τις οποίες μπορούμε ενδεχομένως να βελτιώσουμε επ’ αόριστον. Αυτή είναι μια πολύ κερδοφόρα επιχείρηση εάν οι άνθρωποι την αγοράσουν.

Είναι επίσης μια πολύ ανησυχητική επιχείρηση, επειδή έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει τεράστια ζημιά προσπαθώντας να κάνει τους ανθρώπους μέσω της επιστήμης, της τεχνολογίας και της ιατρικής κάτι περισσότερο από ανθρώπους, αυτό το σχέδιο βελτίωσης της βιοτεχνολογίας.

Φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε να αποανθρωποποιήσουμε τους ανθρώπους.
Θα καταλήξουμε όχι μόνο σε μια κοινωνία δύο ταχυτήτων, το πρόβλημα της Gattaca που περιγράφεται στην ταινία και για το οποίο έχουν μιλήσει πολλοί ηθικολόγοι, αλλά θα έχουμε μια πλήρη αντιστροφή του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας και το σώμα μας και τις φυσικές διαδικασίες της υγείας και της θεραπείας.

Δεν νομίζω ότι αυτό θα μας οδηγήσει ως άτομα και ως κοινωνία σε μέρη που οι περισσότεροι από εμάς θέλουμε να πάμε.
Δεν είστε ένα κομμάτι υλικού που απαιτεί μια ενημέρωση λογισμικού κάθε λίγους μήνες για την οποία θα πρέπει να πληρώνει η κυβέρνηση ή εσείς.

Είστε κατά τεκμήριο ένα υγιές, λειτουργικό ανθρώπινο ον.
Εάν δεν είστε, εάν έχετε προβλήματα λόγω ασθένειας ή αναπηρίας, ας δούμε πώς μπορούμε να αποκαταστήσουμε αυτήν τη λειτουργία.
Αλλά ας μην αντιμετωπίζουμε ολόκληρο τον πληθυσμό σαν να χρειάζεται συνεχείς βιολογικές παρεμβάσεις μόνο και μόνο για να τους ενημερώσουμε ή να επιταχύνουμε όσον αφορά την υγεία και την ανθρώπινη άνθηση.

Jan Jekielek: Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον είναι ότι το πάτε ακόμη πιο βαθιά όταν μιλάτε για το πώς πιστεύετε ότι αυτή η νεογνωστική θρησκευτική άποψη ή οιονεί θρησκευτική κοσμοθεωρία είναι πάνω μας. Είναι ένας βαθύτατα διαφορετικός τρόπος οραματισμού της ανθρώπινης σχέσης με την πραγματικότητα.
Dr. Kheriaty: Σωστά

Jan Jekielek: Θα προσθέσω μόνο ένα ακόμη πράγμα. Καθώς διάβαζα τα πρώτα κεφάλαια, σκεφτόμουν:
«Υπάρχουν τόσα πολλά κοινά σημεία».
Έχω αυτή την ενστικτώδη αίσθηση ότι υπάρχει κάτι σε αυτό το σύστημα που μου θυμίζει την woke ιδεολογία.
Έχω εντρυφήσει πολύ στην προσπάθεια να το καταλάβω αυτό, και στη συνέχεια το αποκαλύπτετε στα επόμενα κεφάλαια μέσω αυτού του διαλογισμού.
Σε παρακαλώ πες μου γι’ αυτό.

Dr. Kheriaty: Ακριβώς.
Υποστηρίζω στο βιβλίο ότι το κίνημα των τρανσουμανιστών, για το οποίο μπορούμε να μιλήσουμε λίγο περισσότερο για αυτό αργότερα, και επίσης η woke ιδεολογία είναι, αν τα δεις μέσα από το πρίσμα αυτών των νέων θρησκειών, και οι δύο θα ταξινομηθούν ως αυτό που αποκαλώ »νεο-γνωστικές θρησκείες».

Ο Γνωστικισμός ήταν μια συλλογή διαφορετικών θρησκευτικών αιρέσεων κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού που ήταν οι κύριοι ανταγωνιστές του Χριστιανισμού.
Αυτές οι διαφορετικές γνωστικιστικές αιρέσεις είχαν διαφορές μεταξύ τους, αλλά είχαν μερικά κοινά σημεία.

Ένα από τα κοινά σημεία τους ήταν, πρώτα απ’ όλα, ότι ήταν ελιτιστές. Μόνο λίγοι ήταν αυτοί που είχαν πρόσβαση στη μυστική γνώση, τη νόηση, απ’ όπου πήραμε τη λέξη Γνωστικισμός, και που πραγματικά γνώριζαν τι συμβαίνει κάτω απ’ όλα αυτά.
Και αυτοί είναι οι άνθρωποι που θα έπρεπε να διευθύνουν την παράσταση.

Αυτή είναι μια ελιτίστικη πρόταση σε αντίθεση με τον κύριο ανταγωνιστή της στους πρώτους αιώνες της εκκλησίας, τον ορθόδοξο χριστιανισμό, που έλεγε, κατ’ αρχήν, ότι η σωτηρία είναι διαθέσιμη σε όλους, όχι μόνο σε μια ελίτ τάξη ανθρώπων.
Αυτό ήταν το δόγμα της χάριτος που προτάθηκε από τον Χριστιανισμό.

Το δεύτερο κοινό χαρακτηριστικό που είχαν οι Γνωστικοί ήταν η επιθυμία τους να ξεπεράσουν τον υλικό κόσμο.
Είχαν αυτή την επιθυμία επειδή στην κοσμολογία τους, η καλή αρχή ή ο καλός Θεός δημιούργησε μόνο τον πνευματικό κόσμο, δημιούργησε την ψυχή, δημιούργησε τους αγγέλους και δημιούργησε το αόρατο βασίλειο.

Αλλά το υλικό πεδίο δημιουργήθηκε από μια κακή αρχή που λειτουργούσε ενάντια στην καλή αρχή.
Έτσι, έβλεπαν την υλική πραγματικότητα ως κάτι που κατά βάση έπρεπε να ξεφύγουν ή να ξεπεράσουν.

Και πάλι, σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, ο Χριστιανισμός είχε ορισμένες αισθητικές τάσεις σε σχέση με το σώμα λόγω του δόγματος για τα δεινά του Χριστού στη σταύρωση του.
Αλλά ο Χριστιανισμός δεν απέρριψε ποτέ τον υλικό κόσμο.

Ο χριστιανισμός αναγνωρίζει ότι ο υλικός και ο πνευματικός κόσμος έχουν δημιουργηθεί από τον ίδιο Θεό και ότι ο Θεός είναι καλός, επομένως ο υλικός κόσμος είναι καλός.
Επηρεάζεται από την αμαρτία και την πτώση και ούτω καθεξής.

Αλλά δεν μπορούμε να το απορρίψουμε, και σίγουρα δεν μπορούμε να απορρίψουμε το ανθρώπινο σώμα, επειδή στη χριστιανική αντίληψη ο Ιησούς Χριστός πήρε ανθρώπινο σώμα και έγινε άνθρωπος, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας.

Έτσι, αυτές οι δύο ανταγωνιστικές θεολογίες είχαν διαφορετικές προσεγγίσεις για τον υλικό κόσμο και το ανθρώπινο σώμα.
Οι Γνωστικοί αναγνώριζαν ότι ο υλικός κόσμος διατάσσεται από νομοτελειακές διαδικασίες, αυτό που σήμερα θα ονομάζαμε νόμους της επιστήμης.

Αλλά αυτή η τάξη ήταν κάτι που έπρεπε να ξεπεραστεί.
Ο υλικός κόσμος ήταν η πρώτη ύλη με την οποία μπορούσαν να κάνουν ό,τι ήθελαν.
Έτσι, υιοθέτησαν δύο θεμελιωδώς διαφορετικές προσεγγίσεις για το ανθρώπινο σώμα.

Ορισμένες από τις γνωστικιστικές αιρέσεις απέρριπταν εντελώς το φαγητό, το ποτό και το σεξ.
Νήστευαν πολύ, πολύ αυστηρά, και μερικές φορές απαγόρευαν όλες τις σεξουαλικές σχέσεις επειδή η αναπαραγωγή ήταν σωματική και επομένως ήταν κακή.

Αυτές οι αιρέσεις εξαφανίστηκαν αρκετά γρήγορα.
Μπορείτε να φανταστείτε το γιατί.
Είναι δύσκολο να αναπαράγεις τις ιδέες σου αν δεν αναπαράγεις ανθρώπους.

Αλλά, άλλες αιρέσεις είχαν μια πολύ ελευθεριάζουσα προσέγγιση του ανθρώπινου σώματος.
Δεν έχει σημασία ούτως ή άλλως, οπότε μπορούσες να κάνεις ό,τι ήθελες με αυτό.
Η ιδέα ήταν να δραπετεύσει κανείς από αυτόν τον κόσμο σε μια ανώτερη πνευματική σφαίρα, είτε μέσω αυτών των ακραίων αισθητικών τρόπων είτε μέσω της πλήρους βεβήλωσης του υλικού κόσμου και του ανθρώπινου σώματος.

Αλλά και στις δύο περιπτώσεις, το ανθρώπινο σώμα ήταν αυτό που περιέγραψα προηγουμένως.
Ήταν απλώς αυτή η συλλογή υλικού, αυτή η συλλογή φυσιολογικών διεργασιών με τις οποίες μπορώ να κάνω ό,τι θέλω.
Δεν ήταν ένα οργανικό σύνολο που ήταν φυσικά προσανατολισμένο προς την υγεία και την ανθρώπινη άνθηση. Ήταν απλά πράγματα.

Jan Jekielek: Ή φτιαγμένος κατ’ εικόνα του Θεού, αυτό σκέφτομαι.

Dr. Kheriaty: Φτιαγμένο κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού, και επομένως άξιο κάποιας εκτίμησης και σεβασμού.
Η φύση μπορεί να μας δώσει έναν κανόνα υγείας.
Η ασθένεια ορίζεται σε σχέση με τη φυσική υγιή, φυσιολογική, ανθρώπινη λειτουργία, όχι σε σχέση με κάποιο cyborg που χρειαζόμαστε για να βελτιώσουμε το ανθρώπινο σώμα για να γίνει μεγαλύτερο, πιο γρήγορο, δυνατότερο, πιο έξυπνο.

Αυτό το διανθρωπιστικό σχέδιο, προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτά τα πράγματα, να συγχωνεύσει το ανθρώπινο με το τεχνολογικό, να κάνει τους υγιείς ανθρώπους καλύτερους, μεγαλύτερους, ταχύτερους, ισχυρότερους, εξυπνότερους μέσω της επεξεργασίας γονιδίων, μέσω της κυβερνητικής, μέσω της νανοτεχνολογίας.

Αυτό είναι απλώς μια μικροσκοπική εκδοχή μιας πολύ, πολύ παλιάς ιδεολογίας.
Είναι μια νέα μορφή της αρχαίας Γνωστικής στάσης απέναντι στα ανθρώπινα όντα, απέναντι στην ανθρώπινη φύση και το ανθρώπινο σώμα, η οποία ξεπερνάει απλώς αυτή ή εκείνη την τεχνολογική εφαρμογή της επιστήμης, για να δημιουργήσει στην πραγματικότητα μια εντελώς νέα κοσμοθεωρία.

Όπως υποστηρίζω στο The New Abnormal, νομίζω ότι αυτή η αντίληψη για την επιστήμη και την ιατρική, η τεχνοκρατική νεογνωστικιστική αντίληψη για την επιστήμη και την ιατρική άρχισε πραγματικά να ξεπερνά την παραδοσιακή ιπποκρατική αντίληψη για την επιστήμη και την ιατρική που κυριαρχούσε στην επιστήμη και την ιατρική πρόοδο στη Δύση από την εποχή του Ιπποκράτη.

Jan Jekielek: Αυτό για το οποίο μιλάτε είναι πολύ, πολύ βαθύ.

Dr. Kheriaty: Μια από τις άλλες παράξενες αναλογίες, ή η ιστορία που αρχίζει να ομοιοκαταληκτεί, που συνέβη κατά τη διάρκεια της πανδημίας είναι ακριβώς αυτή η πολύ λεπτή μετατόπιση που περιέγραψα στον πρόλογο του βιβλίου, η οποία συνέβη με τη γερμανική ιατρική τη δεκαετία του 1920 και του 1930, και την οδήγησε σε ένα πολύ σκοτεινό μονοπάτι.

Και πάλι, επιφύλαξη, δεν συγκρίνω την τρέχουσα ή την προηγούμενη κυβέρνηση ή τους ηγέτες μας σε αυτή τη χώρα με το ναζιστικό καθεστώς του Χίτλερ.
Ωστόσο, υπάρχουν αυτοί οι παραλληλισμοί που είναι πολύ ανησυχητικοί όσον αφορά την υποκείμενη νοοτροπία και τα υποκείμενα επιχειρήματα που προβάλλονται σήμερα.

Αυτό που συνέβη στους Γερμανούς γιατρούς στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 είναι ότι πείστηκαν ότι η πρωταρχική τους πίστη ή αφοσίωση δεν ήταν στον άρρωστο, μεμονωμένο ασθενή που είχαν μπροστά τους, αλλά στον κοινωνικό οργανισμό στο σύνολό του.

Στη Γερμανία προωθήθηκε αυτή η μεταφορά του Volk, του λαού στο σύνολό του, που ήταν υγιής ή άρρωστος.
Αν ο λαός στο σύνολό του είναι υγιής ή άρρωστος, υπάρχουν κάποια μέλη του πολιτικού σώματος ή του πληθυσμού στο σύνολό του που είναι καρκίνοι επειδή είναι ανάπηροι, επειδή απορροφούν πόρους ή επειδή είναι εγκληματικοί.

Και τι κάνει ένας γιατρός με έναν καρκίνο, παρά να τον κόβει προκειμένου να ενισχύσει την υγεία του οργανισμού στο σύνολό του.

Αυτή είναι μια πολύ ισχυρή μεταφορά που που κυριάρχησε στο μυαλό των γιατρών της οργανωμένης ιατρικής στη Γερμανία και οδήγησε πολύ εύκολα στα προγράμματα ευγονικής στη Γερμανία—αναγκαστική στείρωση ακολουθούμενη από αναγκαστική ευθανασία, ακολουθούμενη τελικά από τη φρίκη των πειραμάτων που έγιναν στα στρατόπεδα θανάτου .

Φοβάμαι ότι ότι αυτό το είδος ανεπαίσθητης αλλαγής αρχίζει να συμβαίνει και στην αμερικανική ιατρική.
Αρχίζουμε να ακούμε ανθρώπους να μιλούν με τους ίδιους ακριβώς όρους.

Μόλις τις προάλλες σε ένα άρθρο των New York Times που δημοσιεύτηκε σχετικά με μια άλλη αγωγή που καταθέτω στην Καλιφόρνια, αμφισβητώντας το νομοσχέδιο της Συνέλευσης το 2098 , το οποίο θα αποτελούσε μια διαταγή φίμωσης των γιατρών και θα επέτρεπε στο ιατρικό συμβούλιο να πειθαρχήσει κάθε γιατρό που αντιτίθεται στις προτιμώμενες από την κυβέρνηση πολιτικές COVID.

Το αμφισβητούμε αυτό στο ομοσπονδιακό δικαστήριο.
Οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο σχετικά με την υπόθεσή μας μόλις πριν από μία ή δύο ημέρες, και στην τελευταία παράγραφο, ο επικεφαλής του Αμερικανικού Συμβουλίου Εσωτερικής Ιατρικής, μιας πολύ ισχυρής οντότητας της οργανωμένης ιατρικής στις Ηνωμένες Πολιτείες, είπε ότι οι γιατροί στην Καλιφόρνια που αμφισβητούν αυτόν τον νόμο πρέπει να καταλάβουν ότι έχουν κάποια πίστη ή αφοσίωση στην βασικά οργανωμένη ιατρική και στους «ειδικούς» που λαμβάνουν αποφάσεις σχετικά με το τι πρέπει να κάνουν οι γιατροί.

Και αμέσως απέκρουσα αυτή την πρόταση, διότι απλώς δεν είναι αλήθεια.

Η αφοσίωσή μας είναι στον άρρωστο ασθενή που έχουμε μπροστά μας, τον ασθενή που πρέπει να μας εμπιστευτεί.
Αν η αφοσίωσή μας μετατοπιστεί προς την οργανωμένη ιατρική, αν η αφοσίωσή μας μετατοπιστεί προς κάποιο κοινωνικό πρόγραμμα ή κάποιο κρατικό πρόγραμμα, όσο αξιόλογο κι αν φαίνεται, τότε οι γιατροί έχουν χάσει τον δρόμο τους. Έχουν χάσει το δρόμο τους, γιατί οι ασθενείς πρέπει να μπορούν να μας εμπιστεύονται, διαφορετικά τίποτα στην ιατρική δεν πρόκειται να λειτουργήσει.

Με τον άρρωστο ασθενή που είναι ξαπλωμένος σε ένα φορείο και πονάει, αν πάω και συστηθώ για πρώτη φορά και πω: «Πώς μπορώ να σας βοηθήσω;
Είμαι εδώ για να βοηθήσω», το άτομο αυτό πρέπει να ξέρει ότι μπορώ να εμπιστευτώ αυτόν τον άνθρωπο που δεν έχω ξανασυναντήσει επειδή είναι γιατρός.

Μπορώ να εμπιστευτώ τους γιατρούς επειδή η αφοσίωσή τους είναι πάντα να κάνουν το καλύτερο για μένα ως ασθενή τους.
Δεν θα γίνουν πράκτορες οποιουδήποτε άλλου κοινωνικού προγράμματος ή οποιουδήποτε άλλου προγράμματος, ακόμη και αυτού που αναπτύχθηκε από αυτά τα ιδρύματα της οργανωμένης ιατρικής στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Και ας είμαστε ειλικρινείς, αυτοί οι θεσμοί της οργανωμένης ιατρικής έχουν γίνει και μπορούν εύκολα να γίνουν πολύ πολιτικοποιημένοι.
Όταν η πολιτική παρεμβαίνει στη σχέση γιατρού-ασθενούς, τότε έχουμε πρόβλημα.

Jan Jekielek: Ουσιαστικά, το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια ήταν καταστροφικά κακό.

Dr. Kheriaty Σωστά.

Jan Jekielek Υπάρχουν άνθρωποι που συζητούν για αυτό το μοντέλο της πολιτικής που καθορίζεται από μια ομάδα εμπειρογνωμόνων.
Αν χρειαζόμασταν ποτέ αποδείξεις ότι αυτό είναι μια κακή ιδέα, έχουμε το πείραμα που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας.

Dr. Kheriaty: Αν οι άνθρωποι έβλεπαν μόνο τις αποδείξεις.
Ο υπότιτλος του The New Abnormal είναι The Rise of the Biomedical Security State.
Το κράτος βιοϊατρικής ασφάλειας είναι η στρατιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας που είναι συγκολλημένη σε ψηφιακές τεχνολογίες επιτήρησης και ελέγχου που πράγματα όπως τα smartphones τα καθιστούν πλέον εφικτά.

Και οι δύο αυτοί μηχανισμοί υποστηρίζονται από τις αστυνομικές εξουσίες του κράτους – στρατιωτικοποιημένη δημόσια υγεία, ψηφιακή επιτήρηση και κρατική εξουσία.

Αυτή η στρατιωτικοποιημένη απάντηση σε μια πανδημική απειλή προκάλεσε τεράστιες παράπλευρες απώλειες, και παρόλα αυτά, ακόμη και αφού αυτές οι απώλειες έγιναν εμφανείς, οι υπηρεσίες μας δεν αποσύρθηκαν από τις λανθασμένες πολιτικές όπως τα λουκέτα ή το κλείσιμο των σχολείων ή οι τις υποχρεωτικές εντολές για τα εμβόλια ή τα διαβατήρια εμβολίων, οι οποίες δεν προήγαγαν τη δημόσια υγεία και οι οποίες δεν επιβράδυναν ή σταμάτησαν την εξάπλωση της COVID.

Είναι φυσικό να θέσουμε το ερώτημα, γιατί αυτές οι πολιτικές συνεχίστηκαν ακόμη και αφού οι βλάβες, οι οποίες υπερέβαιναν κατά πολύ τα όποια οφέλη, έγιναν σαφώς εμφανείς;

Ίσως η απάντηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι η COVID ήταν μια ευκαιρία για τις υπηρεσίες πληροφοριών και τις στρατιωτικές μας υπηρεσίες να κάνουν πράγματα και να δοκιμάσουν πράγματα που διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να δοκιμάσουν – να αντιμετωπίσουν την COVID σαν να επρόκειτο για μια ξένη απειλή βιολογικού όπλου, πράγμα που είναι δυνατό.
Ακόμα δεν έχουμε αποδείξει ότι ισχύει αυτό.
Όμως, όσον αφορά την απειλή για την υγεία των ανθρώπων, αγνοήσαμε εντελώς δύο θεμελιώδη στοιχεία για την COVID, τα δύο πιο βασικά επιδημιολογικά στοιχεία για την COVID.

Πρώτα απ’ όλα, το ποσοστό θνησιμότητας της λοίμωξης, όπως έχουν δείξει ο Jay Bhattacharya, ο Γιάννης Ιωαννίδης και άλλοι, ήταν 0,2% και όχι το τρία ή τέσσερα τοις εκατό που αρχικά διατυμπάνιζε ο ΠΟΥ.
Και υπάρχει μεγάλη ηλικιακή διαβάθμιση όσον αφορά το ποιος πεθαίνει από COVID.
Η συντριπτική πλειονότητα των θανάτων ήταν άτομα ηλικίας άνω των 70 ετών.
Τα άτομα κάτω των 50 ετών δεν διέτρεχαν σημαντικό κίνδυνο θνησιμότητας από COVID, με ή χωρίς το εμβόλιο.

Αυτά τα δύο βασικά επιδημιολογικά δεδομένα αγνοήθηκαν με τις ενιαίες πολιτικές μας και αυτό προκάλεσε τεράστια ζημιά.
Κατέστρεψε την εμπιστοσύνη τόσων πολλών Αμερικανών στη δημόσια υγεία και στις κυβερνητικές μας υπηρεσίες, όπου η εμπιστοσύνη ήταν ήδη αρκετά χαμηλή, αλλά και στην οργανωμένη ιατρική και στα ιατρικά ιδρύματα.
Είναι πολύ ανησυχητικό το γεγονός ότι έχω πολύ καταξιωμένους, πολύ μορφωμένους ανθρώπους, διευθύνοντες συμβούλους, ισχυρούς δικηγόρους, που μου έλεγαν πριν από την πανδημία:

«Πάντα εμπιστευόμουν τους γιατρούς και τα νοσοκομεία και πάντα εμπιστευόμουν την ιατρική στο σύνολό της».

Τώρα λένε πράγματα όπως, »Δεν θέλω να ξαναδώ έναν γιατρό. Δεν θέλω να ξαναπάω σε νοσοκομείο». Καταλαβαίνω γιατί έχει υπονομευτεί η εμπιστοσύνη τους και δεν τους κατηγορώ που σκέφτονται έτσι.
Ταυτόχρονα, αυτή δεν είναι μια καλή κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.
Υπήρξαν πολλές ζημιές τα τελευταία τρία χρόνια, και το The New Abnormal δεν είναι πρωτίστως μια αναδρομή στο τι πήγε στραβά με την πανδημία. Μιλάω γι’ αυτό στο βιβλίο.
Υπάρχουν πολλά άλλα εξαιρετικά βιβλία εκεί έξω που κάνουν μια εκ των υστέρων ανάλυση ή μια μεταθανάτια εξέταση της πανδημίας.

Το βιβλίο πραγματεύεται το γιατί συμβαίνουν αυτά τα πράγματα κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Ποια είναι η 20ετής ιστορία πίσω από αυτό;
Αλλά το πιο σημαντικό, τι έρχεται στη συνέχεια;
Πώς θα μοιάζει το μέλλον; Ποια είναι τα επόμενα βήματα στην ανάπτυξη αυτού του παραδείγματος βιοασφάλειας που περιγράφω στο βιβλίο;

Μιλάω γι’ αυτό, ώστε οι άνθρωποι να γνωρίζουν ότι, παρόλο που κάποιες από αυτές τις πολιτικές έχουν ανατραπεί, ολόκληρη η υποδομή που λειτουργεί εξακολουθεί να υπάρχει και να περιμένει την επόμενη κηρυγμένη κρίση δημόσιας υγείας για να προχωρήσει ακόμη περισσότερο και να παρασύρει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες μας ακόμη περισσότερο από ό,τι είδαμε κατά τη διάρκεια της COVID.

Jan Jekielek: Ένα από τα πράγματα που αναπτύσσονται είναι το διαγονιδιακό μαρούλι που θα μπορεί να παράγει mRNA, ένα κεφάλι μαρούλι ανά άτομο.
Αυτό είναι προφανώς αυτό που κάποιοι άνθρωποι θεωρούν λογικό να εργάζονται πάνω σε αυτό, αφού είδαν πώς αναπτύχθηκαν αυτά τα γενετικά εμβόλια. Εσείς τι πιστεύετε;

Dr. Kheriaty: Ναι.Η ιδέα είναι να δημιουργήσουμε γενετικά το μαρούλι και το σπανάκι και στη συνέχεια να τρώτε σαλάτα και να εμβολιάζεστε ενάντια σε πιθανές βιολογικές απειλές.
Υπάρχουν κάποια σοβαρά επιστημονικά προβλήματα με αυτή την πρόταση, όπως η ανοχή και άλλα ζητήματα, στα οποία μάλλον δεν έχουμε χρόνο να υπεισέλθουμε.

Αλλά υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι για να πιστεύουμε ότι πρώτον, αυτό δεν θα λειτουργήσει για τον επιδιωκόμενο σκοπό του και δεύτερον, θα προκαλέσει ενδεχομένως σοβαρές βλάβες στην υγεία.

Το πιο σημαντικό για τη συζήτησή μας είναι ότι αυτό αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης πρότασης για την πιθανή παράκαμψη της διαδικασίας ενημερωμένης συγκατάθεσης με την τοποθέτηση τεχνολογίας που βασίζεται σε γονίδια mRNA στα τρόφιμα.

Υπάρχει επίσης έρευνα που περιέγραψα στο τέλος του προλόγου σχετικά με τα εμβόλια που αυτοδιαδίδονται, εμβόλια που μεταφέρονται από αναπνευστικούς ιούς, ιούς που υποτίθεται ότι δεν πρέπει να σας αρρωσταίνουν πολύ.
Το 10-15% του πληθυσμού κάνει ένα εμβόλιο και ο υπόλοιπος πληθυσμός κολλάει το εμβόλιο μεταδοτικά, επειδή το ίδιο το εμβόλιο μεταφέρεται από έναν ιό.
Κατά τη γνώμη μου, αυτές δεν είναι απλώς επικίνδυνες, αλλά εντελώς γελοίες προτάσεις.
Είναι εντελώς απερίσκεπτες, τόσο από ηθική όσο και από επιστημονική και ιατρική άποψη.

Jan Jekielek: Προσφέρετε μερικές βαθιά ενδιαφέρουσες εξηγήσεις για αυτό, εκτός από το οικονομικό κίνητρο, το οποίο σίγουρα πιστεύω ότι είναι πραγματικό και ισχυρό, όταν γνωρίζουμε ότι αυτή η τεχνολογία δεν ήταν επιτυχής, τουλάχιστον με οποιοδήποτε μέτρο που εσείς και εγώ θα θεωρούσαμε έγκυρη. Ωστόσο, υπάρχει αυτή η παράξενη έρευνα για το μαρούλι, και η έρευνα που περιγράψατε είναι κάτι που ερευνάται επίσης ενεργά.

Dr. Kheriaty: Η τεχνολογία mRNA ήταν ελκυστική επειδή ταιριάζει απόλυτα σε αυτό το τεχνοκρατικό παράδειγμα που περιέγραψα, όπου μπορεί να επεκταθεί πολύ, πολύ γρήγορα.
Μπορεί να επανασχεδιαστεί και να επαναπρογραμματιστεί και να ενημερωθεί πολύ, πολύ γρήγορα.
Υπάρχει ολόκληρη αυτή η ομάδα ανθρώπων που πιστεύουν ότι οι ιοί που μολύνουν τους ανθρώπους είναι σαν τους ιούς υπολογιστών και οι άνθρωποι είναι σαν πολύπλοκοι υπολογιστές.

Ενώ οι ιοί των υπολογιστών και οι βιολογικοί ιοί δεν μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους, και οι άνθρωποι και οι υπολογιστές δεν μοιάζουν καθόλου μεταξύ τους.

Ωστόσο, αυτό καθιστά την πλατφόρμα mRNA πολύ, πολύ ελκυστική για τους ανθρώπουςπου θέλουν να ασχοληθούν με τη συνεχή αναβάθμιση των ανθρώπινων όντων μέσω ουσιαστικά αυτό που ισοδυναμεί είτε με επεξεργασία γονιδίων είτε με εντολή στον δικό μας κυτταρικό μηχανισμό να εκφράσει νέες πρωτεΐνες που κωδικοποιούνται για από mRNA που δίνεται ή χορηγείται με διάφορα μέσα. Αυτή είναι η γονιδιακή θεραπεία, κάτι που θα έκανε τους περισσότερους Αμερικανούς αρκετά νευρικούς αν ήξεραν ότι συνέβαινε, αλλά αυτό συμβαίνει.

Οι προτάσεις για γονιδιακή θεραπεία σίγουρα υπόσχονται τη θεραπεία ασθενειών. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε διάφορες ηθικές δυσκολίες και πιθανές παγίδες. Αλλά υπόσχονται επίσης πολλά για τους ανθρώπους που θέλουν να προσπαθήσουν να βελτιώσουν τον άνθρωπο, όχι απλώς να θεραπεύσουν ασθένειες, αλλά να αλλάξουν το χρώμα των ματιών σας, το ύψος σας, το βάρος σας, τη δύναμή σας και τη νοημοσύνη σας.

Εάν αυτά τα πράγματα εισάγονται κατά τη διάρκεια αυτής της κατάστασης έκτακτης ανάγκης και οι Αμερικανοί τα αποδέχονται και τα συνηθίζουν υπό καθεστώς έκτακτης ανάγκης, αυτό δεν επιτρέπει το είδος δημόσιου διαλόγου, της προσεκτικής συζήτησης, του ορθολογικού προβληματισμού που πραγματικά θα έπρεπε να απαιτεί η χρήση αυτών των τεχνολογιών. .

Jan Jekielek: Καθώς μιλάμε εδώ, σκέφτομαι πίσω στον χρόνο και θυμάμαι όλα τα είδη των παραδειγμάτων του εορτασμού αυτού του υπερανθρωπιστικού οράματος της πραγματικότητας.
Σκέφτομαι το Χόλιγουντ και σκέφτομαι τα σχολικά βιβλία.
Σκέφτομαι ότι αυτός ο τρόπος θεώρησης του κόσμου ήταν πολύ πιο βαθιά ριζωμένος από ό,τι είχα πραγματικά κατανοήσει.
Γιατί αυτό είναι τόσο μεγάλο πρόβλημα;

Dr. Kheriaty: Ο κόσμος πρέπει να κατανοήσει την υπεράνθρωπη ιδεολογία που περιγράφω στο τρίτο κεφάλαιο του βιβλίου.
Υποστηρίζω ότι τελικά πρόκειται για μια θρησκευτική ιδεολογία.
Ο απώτερος στόχος του κινήματος των τρανσουμανιστών είναι κυριολεκτικά η αθανασία.
Θέλουν να κάνουν τους ανθρώπους να ζήσουν για πάντα, είτε μένοντας ζωντανοί με τη βιολογική οργανική μας μορφή για πάντα, είτε με αυτό το τρανσουμανιστικό όνειρο να ανεβάσουμε το περιεχόμενο της συνείδησης και του εγκεφάλου μας σε κάποιο σύννεφο ή κεντρικό υπολογιστή στον ουρανό και να ζήσουμε για πάντα σε έναν κυβερνοχώρο.

Έτσι, αυτή είναι μια θρησκευτική πρόταση.
Όταν αρχίζετε να μιλάτε για αθανασία και αιώνια ζωή, μιλάτε για την αξιοποίηση βαθιών θρησκευτικών προσδοκιών.

Ένας από τους λόγους για τους οποίους είναι ελκυστική είναι ότι ο μηδενιστικός αθεϊσμός είναι πολύ, πολύ δύσκολο να τον ζήσουν οι περισσότεροι άνθρωποι.

Εκείνοι που έχουν εγκαταλείψει τη θρησκευτική πίστη ή που δεν βρίσκουν πλέον τις παραδοσιακές δυτικές θρησκείες αξιόπιστες εξακολουθούν να έχουν αυτές τις έμφυτες ανθρώπινες λαχτάρες που η αποκαλυπτική θρησκεία αξιοποιεί. Η θρησκευτική διάσταση είναι ανεξίτηλη.

Η θρησκευτική διάσταση περιλαμβάνει την ικανότητα να θέτουμε ερωτήματα όπως:
«Ποιος είμαι;
Από πού προέρχομαι;
Πού πηγαίνω;
Ποιο είναι το νόημα της ζωής μου;
Έχω μια συγκεκριμένη κλίση ή κλήση; Τι είναι καλό και τι είναι κακό και από πού προέρχονται το καλό και το κακό;
Τι συμβαίνει μετά τον θάνατό μου;»
Αυτού του είδους τα ερωτήματα είναι ερωτήματα που νομίζω ότι τα περισσότερα ανθρώπινα όντα θέτουν φυσιολογικά σε κάποιο σημείο της ζωής τους.
Είτε αυτό τους οδηγεί σε μια συγκεκριμένη θρησκευτική πίστη είτε όχι, εξακολουθούν να θέτουν και να παλεύουν με αυτά τα ερωτήματα.

Ο τρανσουμανισμός αξιοποιεί αυτό το στοιχείο και λέει:
«Μπορούμε να σας προσφέρουμε σωτηρία, όχι μέσω της χάρης ή όχι μέσω κάποιου είδους θρησκευτικής πρακτικής. Μπορούμε να σας προσφέρουμε σωτηρία μέσω της τεχνολογίας.

Αν είχαμε μόνο περισσότερα χρήματα, αν μπορούσαμε μόνο να προωθήσουμε την τεχνολογική μας ατζέντα πιο γρήγορα, μπορούμε τελικά να σας φέρουμε στο σημείο όπου θα μπορούμε να εκπληρώσουμε αυτές τις θρησκευτικές επιθυμίες με τεχνολογικά μέσα και με τεχνολογικές βελτιώσεις».

Οι άνθρωποι το πιστεύουν αυτό σε σημείο που θα καταψύξουν κρυογονικά το σώμα τους.
Υπάρχουν μερικές κερδοσκοπικές εταιρείες στις Ηνωμένες Πολιτείες που θα καταψύξουν κρυογονικά ολόκληρο το σώμα σας.

Jan Jekielek: Ή μόνο το κεφάλι σας, όπως έμαθα.

Dr. Kheriaty: Ή μόνο το κεφάλι σας.
Ναι, υπάρχει μια εκπτωτική έκδοση όπου μπορείτε να καταψύξετε μόνο το κεφάλι σας.
Επειδή, κατά πάσα πιθανότητα, μόλις τελειοποιήσουν την μέθοδο του πώς να ανεβάσουν τα περιεχόμενα του εγκεφάλου σας στον κεντρικό υπολογιστή, δεν θα χρειάζεστε πια το υπόλοιπο σώμα σας.
Αυτή είναι μια αρκετά σοβαρή δέσμευση σε μια ιδέα, αν πρόκειται να πληρώσετε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια για να καταψύξετε κρυογονικά το νεκρό σας σώμα μετά το θάνατό σας.

Ποια είναι η απάντηση σε αυτό;
Η απάντηση σε αυτό, πρώτα απ’ όλα, είναι ότι πρέπει να σταματήσουμε να καταπιέζουμε αυτά τα θρησκευτικά ερωτήματα.
Διότι θα ξεπηδήσουν ούτως ή άλλως, και οι άνθρωποι θα αναζητήσουν απαντήσεις στα μόνα μέρη που η κοινωνία τους επιτρέπει να αναζητήσουν απαντήσεις.
Το οποίο αυτή τη στιγμή είναι:
«Ας βάλουμε όλη μας την πίστη, όλη μας την εμπιστοσύνη στην επιστήμη και την τεχνολογία».

Πρέπει να είμαστε σε θέση να θέτουμε αυτά τα ερωτήματα και να παλεύουμε με αυτές τις απαντήσεις και να επιτρέπουμε στους ανθρώπους την ελευθερία να ακολουθήσουν τα μονοπάτια που η συνείδησή τους κρίνει ότι είναι τα καλύτερα γι’ αυτούς από αυτή την άποψη.
Αυτό είναι κάτι που το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα απεχθάνεται να κάνει, και είναι κάτι που βλέπουμε όλο και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες με καταπατήσεις, όχι μόνο στην ελευθερία του λόγου, αλλά και στη θρησκευτική ελευθερία και την ελεύθερη έκφραση της θρησκείας, ιδιαίτερα με τρόπους που είναι πιο ορατοί δημοσίως.

Πρέπει να επιτρέψουμε στους ανθρώπους να επιδιώκουν το ανθρώπινο καλό και την ανθρώπινη ευημερία με τρόπο που να τους επιτρέπει να ακολουθούν τη συνείδησή τους και όχι να τους υπαγορεύονται απαντήσεις από το κράτος.
Οι Αμερικανοί πρέπει να καταλάβουν ότι ο επιστημονισμός, αυτή η ιδεολογία που περιγράφω, είναι εντελώς διαφορετική από την επιστήμη.

Η επιστήμη είναι μια έρευνα ανοικτού τύπου που απαιτεί διανοητική ταπεινότητα και άνοιγμα σε νέες πληροφορίες και αναθεώρηση των ιδεών σε συνεχή βάση.

Αλλά το να μου υπαγορεύονται επιστημονικά συμπεράσματα από ψηλά και να μην μπορώ να τα αμφισβητήσω δεν είναι επιστήμη, είναι αυταρχική και τελικά μια ολοκληρωτική ιδεολογία.

Εάν οι άνθρωποι δεν θέλουν να ζουν σε μια κοινωνία που θα μοιάζει όλο και περισσότερο με μια ολοκληρωτική κοινωνία, πρέπει να ξυπνήσουν και να πιέσουν ενάντια σε αυτό.

Με τον ολοκληρωτισμό, είναι σημαντικό να καταλάβετε τι εννοώ με αυτόν τον όρο.
Ο ολοκληρωτισμός μπορεί να υπάρξει χωρίς μυστική αστυνομία και χωρίς στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακόμη και χωρίς μαζική παρακολούθηση, όσο τρομακτικά και αν είναι όλα αυτά τα πράγματα.

Το κεντρικό χαρακτηριστικό όλων των ολοκληρωτικών συστημάτων, σύμφωνα με τον Eric Voegelin, τον μεγάλο θεωρητικό του ολοκληρωτισμού του 20ού αιώνα, είναι η αδυναμία υποβολής ορισμένων ερωτημάτων, η απαγόρευση των ερωτημάτων και η ακύρωση των ανθρώπων επειδή κάνουν λάθος ερωτήσεις ή διατυπώνουν λάθος ιδέες.

Αυτό είναι το κοινό χαρακτηριστικό όλων των ολοκληρωτικών συστημάτων του 20ού αιώνα.
Αυτός ήταν ο πυρήνας και αυτή ήταν η ουσία της ιδεολογίας τους.

Ο Mattias Desmond κάνει μια διάκριση μεταξύ ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος και μιας δικτατορίας.
Λέει ότι σε μια δικτατορία, ο δικτάτορας κυβερνά μέσω του εξωτερικού φόβου.
Φοβάσαι να πεις αυτό που σκέφτεσαι γιατί μπορεί να σε ακυρώσουν γι’ αυτό ή να σε βάλουν φυλακή ή να τιμωρηθείς με κάποιον τρόπο. Φοβάσαι να κάνεις ορισμένα πράγματα εξαιτίας εξωτερικών τιμωριών.

Αλλά σε ένα ολοκληρωτικό σύστημα, τελικά, η μυστική αστυνομία και οι τιμωρίες μπορούν να μειωθούν με την πάροδο του χρόνου επειδή οι ίδιοι οι άνθρωποι έχουν απορροφήσει την ιδεολογία και ο πληθυσμός κάνει την ακύρωση για το κράτος ή το καθεστώς ή το κόμμα.
Κάνουν τη δουλειά της πληροφόρησης για τους αντιφρονούντες.

Όταν ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού εσωτερικεύει την ιδεολογία, το πραγματικά τρομακτικό είναι ότι αυτά τα ερωτήματα που θα αμφισβητούσαν το καθεστώς απλώς δεν έρχονται πλέον στο μυαλό των ανθρώπων.

Έχει εσωτερικευτεί σε τέτοιο βαθμό που ολόκληρη η διαδικασία σκέψης των ανθρώπων και οι αντιλήψεις τους διαμορφώνονται από το ολοκληρωτικό σύστημα, έτσι ώστε οι ιδέες της ελευθερίας ή της διαφωνίας απλώς δεν περνούν πια από το μυαλό των ανθρώπων.
Είναι εντελώς ξένες, και οι άνθρωποι είναι υποχωρητικοί, επειδή αυτό είναι το μόνο πράγμα που γνωρίζουν, και δεν έχουν τη λογική ικανότητα ή τη φαντασία να συλλάβουν κάτι που θα μπορούσε να είναι διαφορετικό.

Αυτό, κατά τη γνώμη μου, είναι η χειρότερη μορφή φυλάκισης.
Μια δικτατορία σου δίνει αυτές τις εξωτερικές πιέσεις για να συμπεριφερθείς με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Αυτό είναι τρομακτικό, σωστά;
Κανείς δεν το θέλει αυτό.
Αλλά αυτή η εσωτερική φυλακή που ένα ολοκληρωτικό σύστημα προκαλεί τελικά σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι μια ακόμη χειρότερη μορφή υποδούλωσης.

Γιατί αν δεν είσαι εκ των προτέρων ελεύθερος να κάνεις ορισμένες σκέψεις ή να κάνεις ορισμένες ερωτήσεις, είσαι πραγματικά σκλάβος με τη βαθύτερη έννοια του όρου.

Jan Jekielek: Είναι κάτι που απολύτως πρέπει να καταπολεμηθεί. Το προφανές πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό σε αυτό το σημείο είναι οτι στην πραγματικότητα είναι ο φόβος που κάνει τους ανθρώπους να εισπνέουν αυτόν τον ολοκληρωτικό ή μαζικά διαμορφωμένο τρόπο σκέψης.
Ο φόβος, ειδικά στην αρχή της πανδημίας, ήταν διάχυτος παντού.
Στην πραγματικότητα, υπήρχαν αυτές οι λεγόμενες μονάδες ώθησης στο Ηνωμένο Βασίλειο, και είμαι βέβαιος ότι υπήρχαν ανάλογοι τρόποι λειτουργίας στις ΗΠΑ, στον Καναδά και σε άλλα μέρη.
Πώς συνδέεται αυτό;

Dr. Kheriaty: Ο φόβος μας μπερδεύει, μας κάνει να χάνουμε το μυαλό μας.
Μπορώ να βάλω για λίγο το καπέλο μου του κλινικού ψυχιάτρου και να πω ότι θεραπεύοντας ανθρώπους που βρίσκονται υπό μια χρόνια κατάσταση φόβου ή μια συντριπτική κατάσταση φόβου, όπως συμβαίνει με τις αγχώδεις διαταραχές, αυτό το επίπεδο χρόνιου συνεχιζόμενου φόβου ή οξύ φόβου μειώνει την ικανότητά τους να σκέφτονται καθαρά και να συλλογίζονται καλά και να διαλέγουν προσεκτικά τις πληροφορίες.

Ο φόβος και η αντίδραση μάχης ή φυγής είναι προσαρμοστική και χρήσιμη σε πολύ βραχυπρόθεσμες καταστάσεις όπου υπάρχει άμεση απειλή.

Αλλά αν ο φόβος διατηρείται για μεγάλο χρονικό διάστημα, για ώρες, ημέρες, εβδομάδες, ή στην περίπτωση της πανδημίας, κυριολεκτικά για χρόνια, και όπως επισημάνατε, ο φόβος στον πληθυσμό δεν ήταν μόνο επειδή είχαμε αυτόν τον καινούργιο ιό, αλλά ήταν από τον τρόπο με τον οποίο οι πληροφορίες παρουσιάστηκαν στο κοινό, και περιλάμβανε πολύ εκλεκτά επίπεδα, ελλείψει καλύτερης λέξης, στρατιωτικής προπαγάνδας που σχεδιάστηκε για να αυξήσει και να εντείνει τους φόβους των ανθρώπων.

Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι οι άνθρωποι που φοβούνται είναι πολύ πιο εύκολο να ελεγχθούν.
Εάν θέλετε έναν παθητικό συμμορφούμενο πληθυσμό που θα κάνει ό,τι τους λένε οι αρχές, ο φόβος, όπως είναι γνωστό από τους δικτάτορες εδώ και αιώνες, είναι ένας καλός τρόπος για να το κάνετε αυτό σε έναν πληθυσμό.

Jan Jekielek: Θέλω να αναφερθώ εν συντομία.
Γνωρίζουμε από το έργο της Laura Dodsworth στο Ηνωμένο Βασίλειο ότι αυτό ήταν ένα ενεργό πράγμα που έκανε η κυβέρνηση, αυτή η μονάδα συμπεριφοράς στην κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου.
Γνωρίζουμε ως γεγονός ότι και άλλες κυβερνήσεις χρησιμοποιούσαν σκόπιμα το ίδιο είδος εργαλείων;

Dr. Kheriaty: Είναι σαφές, για παράδειγμα, στον Καναδά ότι οι άνθρωποι που εμπλέκονται στους τομείς του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών της καναδικής κυβέρνησης είχαν κεντρική θέση όσον αφορά τη διαμόρφωση των μηνυμάτων για τη δημόσια υγεία και την επικοινωνιακή απάντηση της καναδικής κυβέρνησης.
Έχουμε σημαντικές αποδείξεις ότι αυτό συνέβαινε όχι μόνο στη Μεγάλη Βρετανία, αλλά και στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο φόβος διατηρήθηκε ακόμη και όταν είχαμε στη διάθεσή μας πολλές αξιόπιστες επιστημονικές πληροφορίες που θα μπορούσαν να είχαν κοινοποιηθεί στο κοινό και οι οποίες θα είχαν κατευνάσει πολλούς από τους φόβους μας.

Επιλέξαμε να μην παρουσιάσουμε αυτές τις πληροφορίες στο κοινό ή να τις υποβαθμίσουμε ή να τις παραμερίσουμε.

Πιστεύω ότι όλα αυτά ήταν επίσης σκόπιμα.
Είναι μια πολύ ανησυχητική εξέλιξη το γεγονός ότι η κυβέρνηση θα χρησιμοποιούσε αυτού του είδους την ψυχολογική τεχνική εναντίον του ίδιου της του πληθυσμού προκειμένου να ελέγξει τη συμπεριφορά σε επίπεδο πληθυσμού.

Jan Jekielek: Ένα από τα πράγματα σχετικά με τις δηλώσεις του Δρ. Fauci, για παράδειγμα, σε ένα σημείο έχει καταγραφεί λέγοντας ότι ο λόγος που μίλησε για τις μάσκες με τον τρόπο που το έκανε ήταν να προκαλέσει ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα συμπεριφοράς.

Dr. Kheriaty: Ακριβώς.

Jan Jekielek: Θυμάμαι ότι όταν το είπε αυτό,άρχισα να βλέπω σχεδόν όλα όσα έλεγε μέσα από αυτό το είδος φακού…

Dr. Kheriaty: Σωστά.

Jan Jekielek:… είχα αυτό στο μυαλό μου. Ήταν συναρπαστικό. Δεν ξέρω αν έχω δίκιο γι’ αυτό.

Dr. Kheriaty: Ολόκληρος ο μηχανισμός της δημόσιας υγείας μας λειτουργούσε με αυτόν τον τρόπο.
Ένα καλά λειτουργικό, υγιές, υπεύθυνο σύστημα δημόσιας υγείας θα έλεγε:
«Ας πάρουμε τις συνεχώς εξελισσόμενες και περίπλοκες επιστημονικές πληροφορίες και ας τις απλοποιήσουμε έτσι ώστε το κοινό να μπορεί να τις κατανοήσει», πράγμα που αναπόφευκτα θα συνεπάγεται την απώλεια ορισμένων αποχρώσεων και την υπεραπλούστευση σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά θα εξακολουθήσει να προσπαθεί να μεταδίδει τις πληροφορίες αυτές με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια και με τρόπο που οι άνθρωποι να μπορούν να τις αφομοιώσουν και να τις κατανοήσουν, έτσι ώστε τα άτομα να μπορούν να λαμβάνουν λογικές αποφάσεις για τον εαυτό τους και τις οικογένειές τους σχετικά με τα μέτρα μετριασμού της COVID.

Εμείς δεν κάναμε αυτό.
Αυτό που κάναμε αντ’ αυτού είναι ότι οι αρχές δημόσιας υγείας αποφάσισαν εκ των προτέρων ποιο αποτέλεσμα συμπεριφοράς ήθελαν. Όλοι φορούν μια μάσκα ή δύο μάσκες.
Όλοι μένουν στο σπίτι.
Όλα τα σχολεία πρέπει να κλείσουν.
Όλοι θα πρέπει να βάλουν μια βελόνα σε κάθε χέρι.

Είπαν: «Τι πρέπει να παρουσιάσουμε στο κοινό για να το κάνουμε να κάνει αυτό το πράγμα που έχουμε ήδη προκαθορίσει εκ των προτέρων ότι είναι το καλύτερο ή το σωστό ή το καλό πράγμα που πρέπει να κάνουν;».

Τώρα, το να παρουσιάζεις πληροφορίες μόνο και μόνο για να κάνεις τους ανθρώπους να συμπεριφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο είναι ο τέλειος ορισμός για την προπαγάνδα.

Επομένως, δεν επρόκειτο για μια υπεύθυνη επικοινωνία της επιστήμης, των επιδημιολογικών δεδομένων ή των πληροφοριών για τη δημόσια υγεία.

Αυτό ήταν προπαγάνδα.
Αυτό ήταν η ανάδειξη, η υπερβολή, η διαστρέβλωση πληροφοριών που πιστεύουμε ότι θα οδηγήσουν τους ανθρώπους προς αυτή τη συγκεκριμένη κατεύθυνση συμπεριφοράς και η καταπίεση, ο παραγκωνισμός, η αποσιώπηση, η ακύρωση, η υποβάθμιση ή η επίθεση σε πληροφορίες, ακόμη και αν πρόκειται για αληθινές πληροφορίες, που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τους ανθρώπους σε διαφορετική κατεύθυνση.

Jan Jekielek: Αυτό που περιγράφετε ουσιαστικά συμπυκνώνει αυτόν τον νέο συλλογικό τρόπο θεώρησης της υγείας.

Dr. Kheriaty: Ακριβώς.
«Εμείς ξέρουμε τι είναι καλύτερο για όλους», είπε αυτή η ελίτ που είχε πρόσβαση στον σωστό τρόπο που πρέπει να κινηθούμε. Μπορούν να διακρίνουν την κατεύθυνση της ιστορίας και το πώς πρέπει να μοιάζει το μέλλον.

«Εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να πάρουμε τις αποφάσεις, επειδή οι απλοί άνθρωποι δεν έχουν τα μέσα να πάρουν τις σωστές αποφάσεις για λογαριασμό τους.
Κοιτάξτε πού μας οδήγησε η δημοκρατία.
Πήραμε ακατάστατα πράγματα όπως το Brexit ή ο Τραμπ.

»Οπότε οι απλοί άνθρωποι δεν μπορούν να είναι αξιόπιστοι.

Η κρίση και η κοινή λογική των απλών ανθρώπων δεν μπορούμε να την εμπιστευτούμε.
Βασικά, η δουλειά μας είναι να λέμε στους ανθρώπους τι να σκεφτούν και να τους κάνουμε να πιστεύουν ότι βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα.

Ενώ στην πραγματικότητα, απλώς τους οδηγούμε προς την κατεύθυνση που θα θέλαμε να τους κινήσουμε».Αυτό είναι συγκαταβατικό.
Αυτό είναι αλαζονικό.
Και πολιτικά, αυτό είναι πολύ, πολύ επικίνδυνο κατά την άποψή μου.

Jan Jekielek: Αναφέρεστε επανειλημμένα στον Όργουελ στο βιβλίο, ειδικά με αυτή την έννοια της καινούριας ομιλίας, της αλλαγής της γλώσσας. Αναφέρεστε επίσης στον Huxley, το άλλο είδος δυστοπικού μοντέλου.

Dr. Kheriaty: Η Φάρμα των ζώων και το 1984 του Orwell παρουσίαζαν μια δυστοπική κοινωνία στην οποία υπήρχε ένα πολύ υψηλό επίπεδο αυταρχικού ελέγχου από πάνω προς τα κάτω στις ζωές των ανθρώπων.
Αυτό γινόταν μέσω της καινούριας ομιλίας, μέσω της χειραγώγησης της γλώσσας.
Αν μπορείς να χειραγωγήσεις τις λέξεις που επιτρέπεται να χρησιμοποιούν οι άνθρωποι και τον τρόπο με τον οποίο επιτρέπεται να μιλάνε, μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι άνθρωποι.

Ο Όργουελ μίλησε γι’ αυτό σε ένα καταπληκτικό δοκίμιο με τίτλο
«Η πολιτική και η αγγλική γλώσσα».
Ο Όργουελ κατανοούσε ότι ο έλεγχος της γλώσσας και ο έλεγχος της ροής των πληροφοριών ήταν απαραίτητος για να εδραιωθεί ένα τέτοιο καθεστώς.

Ο κύριος χαρακτήρας στο 1984 εργαζόταν για το κατ’ ευφημισμόν αποκαλούμενο Υπουργείο Αλήθειας, και ήταν υπεύθυνος για τη λήψη της εφημερίδας της περασμένης εβδομάδας και την απόρριψή της σε αυτό που ονομάστηκε «τρύπα της μνήμης», κυριολεκτικά ένας αποτεφρωτήρας.

Η ιστορία, ακόμη και η ιστορία της περασμένης εβδομάδας, ξαναγραφόταν προκειμένου να προωθηθεί αυτό που ήθελε να κάνει το κόμμα σήμερα.

Την περασμένη εβδομάδα η εφημερίδα έλεγε ότι η Ωκεανία ήταν σύμμαχος με την Ευρασία, αλλά αυτή την εβδομάδα η εφημερίδα λέει ότι η Ωκεανία βρίσκεται σε πόλεμο με την Ευρασία.
Στην πραγματικότητα, ήμασταν πάντα σε πόλεμο με την Ευρασία.
Αυτό που νομίζετε ότι διαβάσατε ή νομίζετε ότι ακούσατε την περασμένη εβδομάδα έχει περάσει στην τρύπα της μνήμης.

Προσποιούμαστε ότι δεν ειπώθηκε ποτέ.
Προσποιούμαστε ότι δεν έγινε ποτέ.

Στο καθεστώς λογοκρισίας που είδαμε να εκδηλώνεται με νέο τρόπο και με πολύ ισχυρό τρόπο κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID, βλέπετε πολλές από τις ίδιες πρακτικές.

Μια αρχή δημόσιας υγείας μπορεί να σηκωθεί και να πει κάτι που είναι 180 μοίρες διαφορετικό από αυτό που είπε τον προηγούμενο μήνα.

Το οποίο είναι καλό αν οι πληροφορίες έχουν εξελιχθεί ή αν υπάρχουν νέες πληροφορίες, αλλά ποτέ δεν αναγνωρίζεται ότι έχουν πράγματι αλλάξει γνώμη και ότι αυτό που είπαν τον περασμένο μήνα πιστεύουν τώρα ότι είναι λάθος.

«Λυπούμαστε που σας δώσαμε συμβουλές με βάση αυτές τις πληροφορίες που τώρα πιστεύουμε ότι είναι λανθασμένες.
Αλλά να γιατί θα το αλλάξουμε και θα το διορθώσουμε».

Δεν συνέβη αυτό.
Οι άνθρωποι απλώς εμφανίζονταν και έλεγαν κάτι καινούργιο κάθε εβδομάδα ή κάθε μήνα και προσποιούνταν ότι αυτά που είχαν πει ή αυτά που είχαν κάνει στο παρελθόν απλώς δεν υπήρχαν ποτέ.

Δεν υπήρξε ποτέ καμία αναγνώριση της υπεροχής της αλήθειας.
Πάντα λειτουργούσε η υπεροχή της εξουσίας, και αυτό είναι πολύ οργουελιανό, αν θέλετε.

Η δυστοπία του Χάξλεϊ ήταν λίγο διαφορετική.
Ήταν ένας πιο ήπιος ολοκληρωτισμός, όπου δεν υπήρχε μυστική αστυνομία και άνδρες με μπότες και αυτό το βαρύ αστυνομικό κρατικό επίπεδο αυταρχισμού που κρατούσε τους πάντες στη γραμμή και προκαλούσε φόβο στον πληθυσμό.

Είχατε έναν εφησυχασμένο, ληθαργικό πληθυσμό που τον κρατούσαν λίγο-πολύ ικανοποιημένο, αλλά με έναν πολύ απάνθρωπο τρόπο μέσω των ναρκωτικών.

Είχατε αυτό το φανταστικό ναρκωτικό soma που το έπαιρναν όλοι.
Κάθε φορά που ένιωθαν κάποια αγωνία ή άρχιζαν να αναρωτιούνται για το νόημα της ζωής τους ή κάτι τέτοιο, μπορούσαν να διώξουν φαρμακευτικά αυτές τις ερωτήσεις ή αυτές τις δυσκολίες.

Και στη συνέχεια είχατε μια κοινωνία που ήταν γεμάτη με κάθε είδους περισπασμούς, όπου οι άνθρωποι ασχολούνταν με αυτό το επιφανειακό ηδονιστικό είδος μιας κοινωνίας που τους κρατούσε λίγο πολύ ήρεμους και ικανοποιημένους με έναν επιφανειακό τρόπο και αφαιρούσε από τους ανθρώπους την ορμή να κάνουν ένα βήμα πίσω και να κοιτάξουν την κοινωνία τους και να αναρωτηθούν πώς ζούσαν ατομικά και συλλογικά και να αποφασίσουν να πουν:
«Όχι, δεν θέλω να είμαι έτσι ως άνθρωπος».

Το άλλο πράγμα που ο Χάξλεϋ κατανοούσε πολύ καθαρά ήταν ο ρόλος της βιοτεχνολογίας.
Μεγάλο μέρος του «Θαυμαστού Νέου Κόσμου» αφορά τις εξελίξεις στη βιοτεχνολογία και τους τρόπους με τους οποίους αυτή μπορεί να γίνει απάνθρωπη.
Όλα τα νέα ανθρώπινα όντα αναπαράγονται σε αυτές τις τεχνητές μήτρες με τη χρήση μεθόδων in vitro.
Τα παλιομοδίτικα βρώμικα μέσα αναπαραγωγής χρησιμοποιούνται πλέον μόνο για λόγους ευχαρίστησης και δεν έχουν καμία σχέση με τη δημιουργία νέας ζωής.

Υπάρχουν μέτρα ποιοτικού ελέγχου.
Ένας από τους κύριους χαρακτήρες εργάζεται στο κρατικό εκκολαπτήριο όπου τρέχουν τα έμβρυα και τα μωρά μέσω της διαδικασίας του δοκιμαστικού σωλήνα μέχρι τη γέννηση.

Υπάρχει ρύθμιση της συμπεριφοράς που εμπλέκεται στο Brave New World όπου αυτά τα υποσυνείδητα μηνύματα τροφοδοτούνται στους ανθρώπους ενώ κοιμούνται για να διαμορφώσουν τη σκέψη τους.

Ο Χάξλεϊ, όσον αφορά την τεχνοκρατική, βιολογικά καθοδηγούμενη διαμόρφωση της ανθρώπινης μάζας παθητικών ανθρώπων και τη χορήγηση ναρκωτικών στους ανθρώπους για να τους κρατήσει ήρεμους, όπως κάνουμε εμείς με τη μαριχουάνα στις μέρες μας, ήταν πραγματικά προφητικός όσον αφορά τη θεώρηση αυτής της πτυχής της κοινωνικής ανάπτυξης.

Ο Χάξλεϋ έβλεπε τη σημασία της γλώσσας, τη σημασία του ελέγχου της ροής των πληροφοριών και της λογοκρισίας όσον αφορά τον έλεγχο των πληθυσμών και τη σημασία της υποστήριξης ορισμένων από αυτά τα μέτρα με τις αστυνομικές εξουσίες του κράτους.

Αυτό που είχαμε πριν από την COVID ήταν λίγο περισσότερο Huxley, λίγο περισσότερο ήπιες μορφές αποανθρωποποίησης βασισμένες στη βιοτεχνολογία.

Αλλά αυτό που είδαμε κατά τη διάρκεια της COVID είναι ότι η οργουελιανή πτυχή του δυστοπικού καθεστώτος ανέβηκε επίσης στο σημείο όπου τώρα έχουμε και τις δύο να δουλεύουν χέρι-χέρι.

Και οι δύο αυτοί συγγραφείς, δυστυχώς, είναι πραγματικά προφήτες για την εποχή μας.
Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει γι’ αυτά τα βιβλία.
Μπορεί να πιστεύουν ότι τα έχουν διαβάσει, επειδή έχουν διαβάσει γι’ αυτά.

Αλλά είναι μια καλή στιγμή για τους ανθρώπους να επιστρέψουν και να τα διαβάσουν για πρώτη φορά ή να τα ξαναδιαβάσουν αν τα είχαν διαβάσει στο λύκειο.

Κοιτάξτε τον σύγχρονο κόσμο μας μέσα από αυτά τα έργα λαμπρής προφητικής μυθοπλασίας και δείτε τι βλέπετε.

Jan Jekielek: Δεν υποτίθεται ότι είναι εγχειρίδια οδηγιών.

Dr. Kheriaty: Σωστά.

Jan Jekielek: Υποτίθεται ότι είναι προειδοποιήσεις.

Dr. Kheriaty:Υποτίθεται ότι είναι προειδοποιήσεις για το πού δεν πρέπει να πάτε.
Ναι, σωστά.

Jan Jekielek: Σωστά. Προφανώς, δεν λάβαμε υπόψη τις προειδοποιήσεις πολύ καλά, οπότε καθόμαστε εδώ και χαμογελάμε λίγο ο ένας στον άλλον, γιατί η πραγματικότητα είναι βαθιά ανησυχητική.

Ένα από τα πράγματα που μου άρεσε πολύ στο βιβλίο σας είναι το γεγονός ότι προσφέρετε κάποιες πραγματικά στοχαστικές κατευθύνσεις για τους ανθρώπους που πρέπει να ακολουθήσουν στη ζωή τους αυτή τη στιγμή για να κάνουν πραγματικά κάτι ουσιαστικό μπροστά σε αυτή την πιθανή ριζική αλλαγή στην κοινωνία.

Dr. Kheriaty: Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, προσπαθώ να προσφέρω στον αναγνώστη κάποια ελπίδα. Είναι ειλικρινής ελπίδα, επειδή υπάρχουν κάποια πράγματα που πιστεύω θεμελιωδώς.
Πρώτα απ’ όλα, πιστεύω ότι τα ανθρώπινα όντα είναι πολύ ανθεκτικά. Πιστεύω επίσης ότι τα καθεστώτα που βασίζονται σε ψέματα τελικά θα καταρρεύσουν.
Μπορεί να συνεχίσουν, όπως μας έδειξε ο σοβιετικός κομμουνισμός, μπορεί να συνεχίσουν για ένα αφόρητα μεγάλο χρονικό διάστημα, και στο μεταξύ μπορεί να προκληθεί τεράστια ανθρώπινη ζημιά, αλλά τελικά θα καταρρεύσουν.

Το ερώτημα για εμάς είναι πώς θα αποφύγουμε να φτάσουμε στο σημείο να βρεθούμε σε μια απάνθρωπη κοινωνία ή ένα απάνθρωπο καθεστώς. Και αν βρισκόμαστε ήδη σε ένα τέτοιο καθεστώς, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε να εκδηλωθούν τα ψέματα και οι αντιφάσεις αυτού του καθεστώτος νωρίτερα, ώστε να καταρρεύσει νωρίτερα παρά αργότερα.

Αλλά τελικά, πιστεύω ότι η αλήθεια θα επικρατήσει.

Μου αρέσει να λέω ότι η ίδια η φύση, αλλά και η ανθρώπινη φύση, πάντα χτυπάει στο τέλος της ένατης περιόδου, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείς να εξαπατάς τα πράγματα για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα, μπορείς να εγκαθιδρύσεις μια κοινωνία ή ένα καθεστώς που βασίζεται σε ψέματα σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος ή τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος σε σχέση με τους άλλους, αλλά τελικά αυτό δεν θα είναι βιώσιμο. Λοιπόν, αυτή είναι μια πηγή ελπίδας.

Το δεύτερο είναι ότι τα ανθρώπινα όντα είναι πολύ ανθεκτικά.
Στην καρδιά μας μπορούμε να αισθανθούμε πότε δεν ζούμε με τρόπο που να ευνοεί την υγεία και την ανθρώπινη άνθηση.

Οι άνθρωποι είναι εξαιρετικά δημιουργικοί στο να βρίσκουν τρόπους να αντισταθούν, να οικοδομήσουν εναλλακτικούς θεσμούς, να δημιουργήσουν και να ξεκινήσουν νέα πράγματα όταν οι παλιοί θεσμοί έχουν γίνει σκληροτράχηλοι ή πολύ διεφθαρμένοι για να μεταρρυθμιστούν ή να εξαγοραστούν με οποιονδήποτε ουσιαστικό τρόπο. Μπορούμε να ξεκινήσουμε ξανά.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε με μια νέα Hannah Arendt, τη σπουδαία συγγραφέα που μίλησε για τον ολοκληρωτισμό του 20ού αιώνα και την κοινοτοπία του κακού.

Στη φιλοσοφία της, μιλά για το δώρο αυτού που αποκαλεί γέννηση, το γεγονός ότι μια νέα γενιά γεννιέται και έρχεται στον κόσμο συχνά, συνέχεια.

Αυτή η νέα αρχή είναι πάντα πηγή ελπίδας για το ανθρώπινο γένος.
Η γενιά μας μπορεί να έχει μπερδέψει τα πράγματα, αλλά η επόμενη γενιά έρχεται στον κόσμο και αυτό είναι μια πηγή αιώνιας ανανέωσης για τα ανθρώπινα όντα.

Στο τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου, προσφέρω ορισμένες προτάσεις πολιτικής στους τομείς της ειδίκευσής μου που έχουν να κάνουν με τη δημόσια υγεία.
Μιλώ για τρόπους με τους οποίους μπορούμε να μεταρρυθμίσουμε ουσιαστικά ορισμένους από τους οργανισμούς δημόσιας υγείας μας, όπως το CDC, το FDA και το NIH, που απέτυχαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Προσπαθώ επίσης να προσφέρω κάποιες ευρύτερες προτάσεις που έχουν να κάνουν πρώτα απ’ όλα με το να ξεπεράσουμε τον φόβο μας.

Jan Jekielek: Θέλω να το θίξω αυτό γιατί θυμάμαι ότι μιλάτε πολύ συγκεκριμένα για αυτό είναι το πρώτο πράγμα.

Dr. Kheriaty: Ναί.

Jan Jekielek: Αλλά πιο εύκολο να το λες παρά να το κάνεις.

Dr. Kheriaty: Υπάρχουν μικροί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να αρχίσουμε να αναπτύσσουμε την ικανότητα να απωθούμε τους φόβους μας.
Ως ψυχίατρος ξέρω ότι ο τρόπος να ξεπεραστεί ο φόβος και το άγχος δεν είναι η αποφυγή, είναι η έκθεση.

Είναι βήμα-βήμα, βαθμολογείται η οικοδόμηση σε επίπεδο μικρής κλίμακας σε επίπεδο μεσαίας κλίμακας, χτίζοντας σε επίπεδο μεγαλύτερης κλίμακας κυριολεκτικής αντιμετώπισης των φόβων μας.

Ο θεραπευτής γίνεται προπονητής για να σας βοηθήσει να το κάνετε αυτό με μια σταδιακή διαδικασία, ώστε να μην κατακλύζεστε.
Έχουμε υποχωρήσει, έχουμε αποσυρθεί από αυτές τις εξωτερικές απειλές, σταματήσαμε να ζούμε ως άνθρωποι, σταματήσαμε να είμαστε μαζί, σταματήσαμε να σχετιζόμαστε με ό,τι άλλο και σταματήσαμε να παίρνουμε ρίσκα.

Η ασφάλεια είναι θεμελιώδης ανάγκη του ανθρώπου, αλλά ο κίνδυνος είναι επίσης θεμελιώδης ανάγκη του ανθρώπου.
Αυτά τα δύο πράγματα πρέπει να διατηρούνται σε ισορροπία.
Μια κοινωνία όπου κανείς δεν ρισκάρει ποτέ, δεν είναι κοινωνία, είναι μια συλλογή από πτώματα.

Πρέπει να μάθουμε για άλλη μια φορά να είμαστε τολμηροί, να μάθουμε για άλλη μια φορά να αναλαμβάνουμε κινδύνους, όχι απερίσκεπτους κινδύνους, αλλά λογικούς, λογικούς, ορθολογικούς τρόπους για να προχωρήσουμε μπροστά και να πιέζουμε μπροστά παρά τους κινδύνους και τις δυσκολίες.

Συλλογικά, ο καθένας από εμάς πρέπει να το ξαναμάθουμε αφού συμμετάσχουμε σε αυτό το τεράστιο πείραμα που ουσιαστικά ισοδυναμούσε με ριζική αποφυγή για σχεδόν τρία χρόνια.

Πρέπει να επιστρέψουμε σε αυτή τη διαδικασία να αντιμετωπίζουμε πραγματικά τους φόβους μας και να είμαστε πρόθυμοι να ζήσουμε ξανά τη ζωή με τους δικούς μας όρους, παρά την αδυναμία μας, τη θνητότητά μας και την ευαλωτότητά μας.
Θα είμαστε πάντα ευάλωτοι σε ασθένειες, σε αναπηρία και τελικά σε θάνατο.

Αλλά όπως είπε ο Montaigne, »Αυτός που έχει μάθει να ξεπερνά το φόβο του θανάτου έχει μάθει πώς να ζει».

Το ίδιο είπε και ο Σωκράτης. Είπε, »Όλη η φιλοσοφία, η »φιλο σοφία», η αγάπη της σοφίας, είναι προετοιμασία για το θάνατο».
Και ο Σωκράτης αντιμετώπισε το θάνατό του χωρίς φόβο, γιατί είχε μάθει να βάζει τη ζωή του κάτω από το λάβαρο της αλήθειας,

»Θα υπηρετήσω την αλήθεια.
Θα κυνηγήσω την αλήθεια όπου μπορεί να βρεθεί.
Θα είμαι ταπεινός και θα αναγνωρίσω ότι δεν τα ξέρω όλα».
Ήταν ο πιο σοφός άνθρωπος της Αθήνας, γιατί έκανε ερωτήσεις.

Ως κοινωνία, πρέπει να συλλάβουμε ξανά αυτό το τολμηρό πνεύμα, να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε ερωτήσεις, να είμαστε πρόθυμοι να ρισκάρουμε, να παραδεχτούμε ταπεινά ότι δεν ξέρουμε τα πάντα και ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε πλήρως τη φύση, δεν μπορούμε να ελέγξουμε πλήρως τις πανδημίες, αλλά μπορούμε ακόμα να ζήσουμε μαζί.

Μπορούμε ακόμα να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον.
Μπορούμε ακόμα να φροντίζουμε τους άρρωστους όταν αρρωσταίνουν.

Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να ξεπεράσουμε τον φόβο μας, γιατί αν ζούμε ακόμα σε κατάσταση φόβου, είμαστε παράλυτοι.

Με έντονο φόβο, όποιος έχει βιώσει ποτέ μια κρίση πανικού ξέρει ότι ο φόβος θα σας παραλύσει κυριολεκτικά, όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά.
Δεν μπορείς να κινηθείς.
Δεν μπορείτε να σκεφτείτε όταν είστε τρομοκρατημένοι. δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Άρα, αυτό το θέμα του φόβου είναι πολύ σημαντικό.
Και μπορεί να πείτε, »Δεν είμαι υπάλληλος δημόσιας υγείας.
Δεν είμαι άτομο με πολιτική εξουσία.
Δεν είμαι άτομο στα μέσα ενημέρωσης.
Τι μπορώ να κάνω για να διορθώσω το είδος των προβλημάτων που έχετε σκιαγραφήσει;»

Υπάρχουν πολλά που μπορείτε να κάνετε.
Θα μπορούσατε να ξεκινήσετε δουλεύοντας πάνω σε όποιον φόβο έχετε απορροφήσει και δουλεύοντας για να τον ξεπεράσετε.
Εργαστείτε για να ξεκινήσετε σε μικρή κλίμακα, να συναντάτε και να μαζεύεστε και να μιλάτε και να σκέφτεστε με ανθρώπους πρόσωπο με πρόσωπο σε επίπεδο γειτονιάς, σε επίπεδο σχολείου και σε επίπεδο κοινότητας.

Ξεκινήστε μια λέσχη βιβλίου, διαβάζοντας σπουδαία έργα λογοτεχνίας. Θα μπορούσατε να ξεκινήσετε μια δυστοπική λέσχη βιβλίων και ίσως να αναμειγνύεστε σε κάποιες κωμωδίες, ώστε όλοι να μην παθαίνουν υπερβολική κατάθλιψη.

Υπάρχουν πολλά που μπορούν να κάνουν οι απλοί άνθρωποι.
Οι άνθρωποι δεν είναι ανίσχυροι.
Έγιναν να νιώθουν ανίσχυροι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά δεν είναι. Δεν είναι ανίσχυροι.

Jan Jekielek: Αυτή είναι φανταστική συμβουλή. Αυτή είναι η συμβουλή που θα μπορούσα να ακολουθήσω για τον εαυτό μου, οπότε σας ευχαριστώ για αυτό.
Υπάρχουν τουλάχιστον μερικές περιπτώσεις όπου σκέφτομαι τα πράγματα που έχετε γράψει, απλώς γενικές έννοιες και το νέο ανώμαλο που βλέπουμε να εκδηλώνεται.
Ένα από αυτα βρίσκεται στην Κίνα αυτή τη στιγμή.

Dr. Kheriaty: Ναί.

Jan Jekielek: Μπορεί να υπάρχουν ολόκληρες πόλεις, όπου ξαφνικά ο κωδικός όλων γίνεται κόκκινος και δεν μπορούν να μετακινηθούν.

Dr. Kheriaty: Ναί.

Jan Jekielek: Αυτή είναι η κοινωνία που περιγράφεις.

Dr. Kheriaty: Όλα μέρος του σχεδίου.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε αυτού του είδους τις μαζικές συγκεντρώσεις στην Κίνα, ενάντια στο καθεστώς και οι οποίες απωθούνται μετά στην πλατεία Τιενανμέν.
Είναι τρομακτικό να βλέπεις εταιρείες όπως η Apple να υποστηρίζουν το καθεστώς αφαιρώντας το Airdrop από τα iPhone, που ήταν ο μόνος τρόπος με τον οποίο πολλοί από αυτούς τους διαδηλωτές μπορούσαν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, επειδή αυτή ήταν μια εφαρμογή που δεν περνούσε από το δίκτυο, το κυψελοειδές δίκτυο εκεί στην Κίνα που το κράτος μπορούσε να ελέγξει.

Και αντί να πανηγυρίζει το γεγονός ότι είχε αυτόν τον τεχνολογικό μηχανισμό που επέτρεπε την επικοινωνία και την ελευθερία στους Κινέζους διαδηλωτές, η Apple, πιθανώς για τους δικούς της οικονομικούς λόγους, προχώρησε και τάχθηκε στο πλευρό του καθεστώτος και αφαίρεσε αυτό το πράγμα που όλοι εμείς στη Δύση απολαμβάνουμε στα iPhone μας.

Αλλά αυτές οι κινεζικές διαμαρτυρίες είναι επίσης ενθαρρυντικές επειδή απεικονίζουν αυτό που είπα σχετικά με την ανθρώπινη φύση, ότι η ανθρώπινη φύση έρχεται πάντα να χτυπά στο κάτω μέρος της ένατης περιόδου.

Καθεστώτα που βασίζονται σε ψέματα τελικά θα πέσουν.
Δεν ξέρω πότε θα τελειώσει η τυραννία στην Κίνα.
Ελπίζω να είναι νωρίτερα παρά αργότερα.
Ξέρω όμως ότι ένα καθεστώς που λειτουργεί με τον τρόπο που λειτουργεί το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν μπορεί να συντηρείται για πάντα, γιατί βασίζεται σε ψέματα.
Είναι χτισμένο πάνω σε τραπουλόχαρτα
Υπό τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες και με επαρκή απώθηση από τους πολίτες, το κόμμα θα χάσει τον έλεγχο και τα πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν.

Ελπίζω ότι αυτά είναι σημάδια ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβαίνει, ή τουλάχιστον ένα αρχικό στάδιο σε μια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση.
Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι εκεί που έχουν ωθηθεί πέρα από τα όριά τους, κάτι που είναι τρομακτικό.

Και τώρα, εκδηλώνουν αυτό που όλοι μας γνωρίζουμε ότι είναι αλήθεια, που είναι ότι η ικανότητα του ανθρώπου να διακρίνει,
»Παρ όλη την προπαγάνδα που τρέφομαι σε όλη μου τη ζωή, παρά τον έλεγχο της εκπαίδευσης Και η ροή των πληροφοριών και το τι μπορώ να έχω πρόσβαση, εξακολουθώ να ξέρω μέσα μου ότι πρέπει να έχω τη δυνατότητα να κυκλοφορώ ελεύθερα στη χώρα μου.

Θα έπρεπε να έχω την ικανότητα να μιλάω ελεύθερα.
Θα πρέπει να έχω τη δυνατότητα να κερδίζω τα προς το ζην για την οικογένειά μου και να συντηρώ τα παιδιά μου».

Αυτές είναι βασικές, θεμελιώδεις ανθρώπινες αλήθειες που είναι εγγεγραμμένες στην ανθρώπινη καρδιά και κανένα τυραννικό καθεστώς δεν μπορεί ποτέ να τις εξαλείψει πλήρως.

Jan Jekielek: Και όλα αυτά, παρά την ανάπτυξη πολλών από αυτές τις τεχνολογίες.

Dr. Kheriaty: Σωστά.

Jan Jekielek: Υποστηρίζετε ότι στο The New Abnormal ότι αυτό πρέπει πραγματικά να σταματήσει.

Dr. Kheriaty: Σωστά. Μιλάω για τα επόμενα στάδια στο καθεστώς επιτήρησης βιοασφάλειας.
Τι έρχεται μετά; Γιατί η COVID, κατά μία έννοια, ήταν μόνο η αρχή.
Το βιβλίο μου είναι περισσότερο για το μέλλον παρά για τα τελευταία τρία χρόνια.
Το πρώτο βήμα είναι τα ψηφιακά αναγνωριστικά που συνδέονται με βιομετρικά δεδομένα, αναγνωριστικά προσώπου, σαρώσεις αμφιβληστροειδούς και δακτυλικά αποτυπώματα.

Το βλέπουμε αυτό με το σύστημα Clear στα αεροδρόμια.

Τώρα, το βλέπουμε αυτό σε πολλούς άλλους τομείς και σε ιδιωτικές εταιρείες που χρησιμοποιούν αυτά τα πράγματα όλο και περισσότερο.

Αλλά τελικά, αυτό είναι ένα σύστημα στο οποίο το διαβατήριό σας είναι πλέον αποθηκευμένο στο Cloud και συνδέεται με πληροφορίες σχετικά με την υγεία σας.

Τελικά, με φορητές και εμφυτεύσιμες συσκευές, αποθηκεύει την υγεία σας από στιγμή σε στιγμή, τα ζωτικά σας σημάδια και τη συναισθηματική σας κατάσταση.
Αυτό θα δώσει στις κυβερνήσεις και στις ιδιωτικές εταιρείες τους που συνεργάζονται με τις κυβερνήσεις άνευ προηγουμένου πρόσβαση και παρεμβατική πρόσβαση σε πληροφορίες από στιγμή σε στιγμή για εσάς που οι περισσότεροι άνθρωποι θα πρέπει να είναι πολύ, πολύ απρόθυμοι να εγκαταλείψουν.

Αυτά θα συνδέονται με ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που θα επικεντρώνεται στα ψηφιακά νομίσματα της κεντρικής τράπεζας.
Αυτό θα είναι επίσης ένα βήμα που θα αναπτυχθεί στο εγγύς μέλλον.
Και τα ψηφιακά νομίσματα της κεντρικής τράπεζας πρέπει να διακρίνονται από τα αποκεντρωμένα ψηφιακά νομίσματα όπως το Bitcoin.

Ένα CBDC θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να παρακολουθεί κάθε μία από τις οικονομικές σας συναλλαγές.

Αυτό έχει ήδη γίνει στην Κίνα με το ψηφιακό e-Yuan, το οποίο κυκλοφόρησε κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Έδειξαν κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων ότι μπορούσαν να παρακινήσουν ολόκληρο τον πληθυσμό τους να το χρησιμοποιήσει, κάτι που δεν προκαλεί έκπληξη δεδομένου του επιπέδου ελέγχου που έχει το καθεστώς.

Αλλά ζήτησαν επίσης από οποιονδήποτε από τους συμμετέχοντες από άλλες χώρες, οποιονδήποτε από τους επισκέπτες από άλλες χώρες να κατεβάσουν αυτήν την εφαρμογή και να χρησιμοποιήσουν αυτό το κεντρικά ελεγχόμενο ψηφιακό νόμισμα κατά τη διάρκεια των αγώνων.

Αυτή η εφαρμογή είναι ακόμα στο τηλέφωνό τους, παρακολουθεί τις οικονομικές τους συναλλαγές και πολλές άλλες πληροφορίες που μπορούν να συλλεχθούν από το smartphone σας.

Κατάφεραν να το εξάγουν διεθνώς χρησιμοποιώντας αυτό το γεγονός ως ένα είδος υπομόχλιο ή μόχλευσης.

Οι ομοσπονδιακές αρχές έχουν ήδη αναγνωρίσει δημόσια ότι θέλουν να εκδώσουν ψηφιακό δολάριο.
Θα το παρουσιάσουν ως μια ευκολία χρήσης χωρίς τριβές,
»Αν ξεχάσετε το πορτοφόλι σας στο σπίτι ή το διαβατήριό σας στο σπίτι και βρίσκεστε στο αεροδρόμιο, δεν υπάρχει πρόβλημα.
Απλώς θα σαρώσουμε την ίριδά σας και μπορείτε ακόμα να μπείτε στο αεροπλάνο.
Μπορείτε ακόμα να κάνετε συναλλαγές στην άλλη άκρη χρησιμοποιώντας το ψηφιακό σας πορτοφόλι συνδεδεμένο στο ψηφιακό σας αναγνωριστικό.» Και όλα αυτά ακούγονται πολύ…

Jan Jekielek: Βολικό.

Dr. Kheriaty:… βολικό και αποτελεσματικό.
Ωστόσο, είναι σημαντικό για τους ανθρώπους να κατανοήσουν ότι αυτό που έχετε στο ψηφιακό σας πορτοφόλι δεν είναι στην πραγματικότητα χρήματα, επειδή αυτά τα ψηφιακά νομίσματα είναι προγραμματιζόμενα και μπορούν να έχουν όρους που συνδέονται με αυτά.

Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση σας δίνει πίστωση φόρου.
Παίρνεις χίλια δολάρια πίσω από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση επειδή έχεις παιδί.
Αυτά τα χίλια δολάρια στο ψηφιακό σας πορτοφόλι δεν είναι το ίδιο με χίλια δολάρια μετρητά ή χίλια δολάρια στον τραπεζικό σας λογαριασμό, επειδή η κυβέρνηση μπορεί επίσης να πει:

»Πρέπει να ξοδέψετε αυτά τα χίλια δολάρια κάποιο χρόνο μέσα στους επόμενους εννέα μήνες, ή θα εξαφανιστούν» ή, »Πρέπει να ξοδέψετε αυτά τα χίλια δολάρια μόνο σε αυτές τις ευνοημένες βιομηχανίες» και,
»Δεν επιτρέπεται να τα ξοδέψετε σε αυτές τις συγκεκριμένες δυσμενείς βιομηχανίες.
Δεν μπορείτε να δώσετε αυτά τα χρήματα στους Epoch Times, επειδή δεν είναι εγκεκριμένος από το κράτος οργανισμός μέσων ενημέρωσης».

Αυτό που έχετε στο ψηφιακό σας πορτοφόλι δεν είναι στην πραγματικότητα ένα δολάριο σαν ένα χαρτονόμισμα δολαρίου.

Είναι ένα είδος προσωρινού κουπονιού για να ωθήσετε την οικονομική και συναλλακτική σας συμπεριφορά σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις.

Η ώθηση θα είναι προς μια κοινωνία χωρίς μετρητά, όπου το ψηφιακό δολάριο ή άλλες μορφές κεντρικά ελεγχόμενων ψηφιακών νομισμάτων είναι ο μόνος τρόπος για να ξοδέψετε χρήματα και ο μόνος τρόπος για να συμμετάσχετε σε χρηματοοικονομικές συναλλαγές.

Η κυβέρνηση θα γνωρίζει όλες τις οικονομικές σας συναλλαγές.
Μπορεί να τις φορολογήσει επί τόπου.
Εάν αγοράζετε πάρα πολύ κρέας, ένας αλγόριθμος στον ουρανό μπορεί να απενεργοποιήσει την ικανότητά σας να αγοράζετε κρέας ή να αγοράζετε βενζίνη ή τσιγάρα ή οποιαδήποτε άλλη δυσμενή συμπεριφορά στην οποία έχετε.

Jan Jekielek: Ή να ταξιδέψετε σε μια διαμαρτυρία.

Dr. Kheriaty: Ακριβώς. Ή να ταξιδέψετε σε μια διαμαρτυρία.
Και το πραγματικό πρόβλημα με αυτό το σύστημα είναι ότι θα είναι τόσο διάχυτο και πλήρες επίπεδο ελέγχου που το ίδιο το σύστημα θα είναι αδύνατο να αντισταθεί μόλις τεθεί πλήρως σε εφαρμογή.
Γιατί;
Επειδή αν προσπαθήσετε να προβάλετε αντίσταση, ένα άτομο ή ένας αλγόριθμος στον ουρανό θα πατήσει απλώς ένα κουμπί και δεν μπορείτε να ταξιδέψετε, το αυτοκίνητό σας δεν θα ανάψει, δεν μπορείτε να αγοράσετε ή να πουλήσετε τίποτα.

Βασικά μπορεί να σας κλειδώσει έξω από τις αγορές.
Είναι μια μορφή εξορίας που τα καθεστώτα του παρελθόντος δεν θα μπορούσαν ποτέ να έχουν εφαρμόσει στην πραγματικότητα.

Είναι ένα επίπεδο ελέγχου των ελευθεριών των ανθρώπων που αυτό το είδος τεχνολογίας και αυτού του είδους το σύστημα θα κάνει δυνατό, κάτι που οι ολοκληρωτικοί δικτάτορες του παρελθόντος θα μπορούσαν μόνο να ονειρευτούν.

Jan Jekielek: Είδαμε λίγο πώς μπορεί να μοιάζει με τον τρόπο με τον οποίο η καναδική κυβέρνηση αντιμετώπισε τους φορτηγατζήδες.

Dr. Kheriaty: Σωστά.

Jan Jekielek: Βλέπετε μερικά από τα πράγματα για τα οποία έχετε γράψει στο The New Abnormal να γίνονται πραγματικότητα. Και αυτό συμβαίνει ακόμη και σε αυτή τη δικαστική υπόθεση με την οποία εμπλέκεστε, Μισούρι εναντίον Μπάιντεν.
Μερικά από τα υλικά ανακάλυψης που έχουν βγει, μερικά από τα email της στενής επικοινωνίας και συνεργασίας μεταξύ της κυβέρνησης και της Big Tech είναι εκπληκτικά.

Dr. Kheriaty: Είναι εκπληκτικά. Αυτή θα αποδειχθεί η μεγαλύτερη περίπτωση ελεύθερης έκφρασης της Πρώτης Τροποποίησης.First Amendment, εδώ και δεκαετίες.
Δεν θέλω να φανώ πολύ μεγαλοπρεπής, αλλά αυτό που βρήκαμε στην ανακάλυψη υποδηλώνει ότι αυτό το καθεστώς λογοκρισίας σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ήταν ακόμη πιο διάχυτο και διαδεδομένο στις διάφορες ομοσπονδιακές υπηρεσίες από ό,τι αρχικά υποψιαζόμασταν όταν καταθέσαμε τη μήνυση.

Αυτή είναι μια αγωγή που έχουν καταθέσει οι Γενικοί Εισαγγελείς του Μιζούρι και της Λουιζιάνα εναντίον πολλών ανώτερων αξιωματούχων της διοίκησης, μαζί με τέσσερις ιδιώτες ενάγοντες, εγώ, ο Jay Bhattacharya και ο Martin Kulldorff, συν-συγγραφείς της Διακήρυξης του Great Barrington και του Health Freedom Λουιζιάνα, η οποία είναι μια μη κερδοσκοπική ομάδα ιατρικής ελευθερίας σε αυτήν την πολιτεία.

Υποστηρίζουμε ότι η κυβέρνηση έχει συνεννοηθεί με εταιρείες Big Tech, ιδιαίτερα εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook, το Twitter και η Google για να λογοκρίνουν κάθε πληροφορία που έρχεται σε αντίθεση με τις προτιμώμενες πολιτικές της κυβέρνησης για την πανδημία.

Στην πραγματικότητα, βλέπουμε τώρα ότι αυτό γινόταν για να λογοκρίνουν άλλες μορφές πληροφοριών που σχετίζονται με την εκλογική ακεραιότητα και την ιστορία του φορητού υπολογιστή Hunter Biden.

Αλλά εστιάζουμε στη λογοκρισία των ανθρώπων που αμφισβήτησαν τις πολιτικές της COVID κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Αυτό που διαπιστώνουμε είναι ότι πολλές, πολλές ομοσπονδιακές υπηρεσίες, όχι μόνο οι υπηρεσίες του HHS που είναι αρμόδιες για τη δημόσια υγεία, αλλά και οι υπηρεσίες του DHS που είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια και τις πληροφορίες, συμμετείχαν σε αυτήν την επιχείρηση.

Τώρα, αναμφισβήτητα, και λέω αναμφισβήτητα, επειδή υπάρχει νομική συζήτηση σχετικά με αυτό, αλλά αναμφισβήτητα, οι ιδιωτικές εταιρείες κοινωνικών μέσων μπορούν να λογοκρίνουν.

Μπορούν να αποφασίσουν ποιος θα ξεκινήσει στην πλατφόρμα τους και ποιον θα επιτρέψουν στην πλατφόρμα τους.
Αναμφισβήτητα, κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν μπορεί να το κάνει αυτό.
Αυτό είναι μια ξεκάθαρη παραβίαση των δικαιωμάτων ελευθερίας του λόγου των Αμερικανών στην Πρώτη Τροποποίηση.

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν μπορεί επίσης να δωροδοκούν ιδιωτικούς φορείς για να κάνουν τις προσφορές της.
Δεν μπορεί να είναι υπό την απειλή:
»Εάν δεν τηρήσετε την προσφορά μας, θα κάνουμε τη ζωή δύσκολη μέσω περισσότερων ρυθμίσεων».

Δεν μπορούν βασικά να στηριχθούν στις εταιρείες κοινωνικής δικτύωσης για να γίνουν το μακρύ χέρι του καθεστώτος λογοκρισίας τους.

Αλλά αυτό ακριβώς συνέβαινε τα τελευταία τρία χρόνια.
Οι επικοινωνίες και τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που λάβαμε μέχρι στιγμής μετά την ανακάλυψη υποδηλώνουν ότι αυτό συνέβαινε σε πολύ λεπτομερές επίπεδο, μέχρι από ανώτερους κυβερνητικούς αξιωματούχους που είπαν:

»Γιατί δεν έχει αφαιρεθεί αυτός ο λογαριασμός υψηλού προφίλ από τον λογαριασμό σας πλατφόρμα ακόμα; Δεν μας αρέσει».

Και 10 λεπτά αργότερα, το μήνυμα κειμένου επέστρεψε από το ανώτερο στέλεχος στο Facebook ή στο Twitter λέγοντας:
»Ω, μην ανησυχείς. Θα το φροντίσουμε αμέσως».

Και μπουμ, το άτομο έφυγε.

Οι εταιρείες, υπό τον φόβο της ρύθμισης ή απο τον φόβο να αντιμετωπίσουν δυσκολίες με την κυβέρνηση, που μπορεί να τους κάνει τη ζωή πολύ δύσκολη αν θέλει, λένε, »Εντάξει, πόσο ψηλά πρέπει να πηδήξουμε, πού πρέπει να πάμε και τι πρέπει κάνω;;»
Αυτό είναι απολύτως κραυγαλέο και είναι μια πολύ ήπια λέξη για αυτό.

Οι άνθρωποι της διοίκησης το έκαναν τόσο πρόχειρα, χωρίς καμία εκ των υστέρων σκέψη, κάτι που μου υποδηλώνει ότι σε κάποιο σημείο έγινε τόσο κανονικό στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση να το κάνει αυτό, που μάλλον δεν πέρασε από το μυαλό πολλών από τους εμπλεκόμενους ότι ήταν κάνει κάτι παράνομο.

Και όχι απλώς κάτι παράνομο, αλλά κάτι που παραβίαζε τους ανώτατους νόμους της χώρας, που είναι οι νόμοι που διατυπώνονται στο Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα.
Η επιστήμη δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς την ελευθερία του λόγου.
Η επιστήμη δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς διαβούλευση και συζήτηση και εικασίες και διαψεύσεις.
Εάν προσπαθήσετε να δεσμεύσετε μια επιστημονική συναίνεση και να την καταστήσετε απαράβατη, τότε η επιστημονική πρόοδος θα σταματήσει αμέσως σε αυτό το ζήτημα, επειδή σημειώνουμε πρόοδο όταν επιτρέπεται να αμφισβητήσετε μια συναίνεση ή να αμφισβητήσετε αυτό που οι άνθρωποι πίστευαν ότι γνώριζαν.

Αν διαβάζεις απλώς την ιστορία της επιστήμης, έτσι προχωρά η επιστήμη.

Αυτό είναι επιζήμιο για την επιστήμη.
Είναι προφανώς επιζήμιο για τους ανθρώπους που δεν έχουν την ευκαιρία να προσφέρουν τις απόψεις τους ή τις σκέψεις τους.

Αλλά οι υποθέσεις της Πρώτης Τροποποίησης στις Ηνωμένες Πολιτείες λένε επίσης ότι η ελευθερία του λόγου είναι σημαντική.

Το Ανώτατο Δικαστήριο το έχει διατυπώσει αυτό, όχι μόνο για το άτομο που μιλάει.
Εάν παραβιάζονται τα δικαιώματα της ελευθερίας του λόγου μου, αυτό είναι κακό, γιατί δεν μου επιτρέπεται να πω αυτό που θέλω να πω.
Ή οι ιδέες μου δεν μπορούν να κερδίσουν καμία αγορά στη δημόσια πλατεία επειδή έχω φιμωθεί.
Λοιπόν, αυτό είναι κακό.

Αλλά δεν είμαι ο μόνος που ζημιώνεται από αυτό.
Το Ανώτατο Δικαστήριο είπε, »Όχι. Η Ελευθερία λόγου υπάρχει και για τον δέκτη του λόγου».
Οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ακούσουν και τις δύο πλευρές μιας συζήτησης, μιας ερώτησης, έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν μια αιτιολογημένη κρίση με βάση όλα τα διαθέσιμα στοιχεία και όλες τις διαθέσιμες απόψεις.
Όποια πλευρά και αν κάνει την υπόθεσή της πιο επιτακτικά θα πρέπει να κερδίσει μεγαλύτερη προσκόλληση.

Είναι ο αμερικανικός λαός στο σύνολό του που πλήττεται από τις παραβιάσεις της ελευθερίας του λόγου, ακόμα κι αν είναι οι παραβιάσεις της ελευθερίας του λόγου λίγων.

Αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους για τους οποίους αυτή η υπόθεση Μισούρι εναντίον Μπάιντεν είναι τόσο σημαντική και τόσο σπουδαία.
Δεν νομίζω ότι είναι υπερβολή, Jan, να πούμε ότι ποτέ στην ιστορία μας δεν έχουμε δει αυτό το επίπεδο παραβίασης της ελευθερίας του λόγου από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση που έχουμε δει τα τελευταία τρία χρόνια.
Αυτό πρέπει οπωσδήποτε να σταματήσει, διαφορετικά το μικρό μας πείραμα σε αυτή τη διατεταγμένη δημοκρατική δημοκρατία πρόκειται να σταματήσει.

Jan Jekielek: Υπάρχουν πολλά περισσότερα για τα οποία θα μπορούσαμε να μιλήσουμε εδώ σήμερα.
Καμιά τελική σκέψη καθώς τελειώνουμε;

Dr. Kheriaty: Ναί. Θέλω να τελειώσω με μια νότα ελπίδας. Εάν σηκωθείτε και αμφισβητήσετε αυτό το αναδυόμενο καθεστώς, μπορεί να χάσετε μερικούς φίλους.
Μπορεί να σας λένε διαφόρα ονόματα.
Μπορεί να κατηγορηθείτε ότι είστε αυτό ή εκείνο, θεωρητικός συνωμοσίας ή αρνητής της COVID ή οποιοσδήποτε από τους άλλους όρους κακοποίησης που έχουν εκτοξευθεί σε άτομα που προσπαθούν να κάνουν ερωτήσεις και προσπαθούν να αμφισβητήσουν την αφήγηση για τη δημόσια υγεία που προέκυψε τα τελευταία χρόνια τρία χρόνια.

Αλλά ως κάποιος που είχε την εμπειρία να το κάνει πραγματικά αυτό, θα πω, πρώτα απ ‘όλα, δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να ξυπνάς με καθαρή συνείδηση κάθε μέρα.
Και επίσης, θα γνωρίσετε νέους φίλους, γνήσιους φίλους, ανθρώπους που ενδιαφέρονται πραγματικά όχι μόνο για εσάς, αλλά και για την αναζήτηση της αλήθειας.
Θα υπάρξουν άτομα με τα οποία έχετε κάθε είδους ενδιαφέρουσες διαφωνίες, κάτι που είναι καλό.

Θα πρέπει να διαφωνούμε με τους ανθρώπους με τους οποίους τριγυρνάμε και μιλάμε και δεν υπάρχουμε απλώς σε μια φούσκα.

Αλλά θα συναντήσετε μια γνήσια ομάδα, τώρα θα έλεγα εκατομμύρια Αμερικανών και άλλων σε όλο τον κόσμο που αναγνωρίζουν ότι,
»Ε, κάτι δεν πάει καλά.
Αυτό που μας συνέβη τα τελευταία τρία χρόνια δεν είναι σωστό».

Ανησυχούν πολύ για το μέλλον που πρόκειται να παραδώσουμε στα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Ποτέ δεν είναι αργά να επανεξετάσεις τις υποθέσεις που νόμιζες ότι ίσχυαν το 2020.
Ποτέ δεν είναι αργά να παραδεχτείς ότι, »Ναι, ίσως υποστήριξα κάτι ή ίσως έκανα κάτι για το οποίο τώρα μετανιώνω».
Είναι εντάξει.
Στην πραγματικότητα, αυτό είναι καλό.
Νομίζω ότι χρειάζεται τεράστιο ηθικό θάρρος για να παραδεχτείς ότι άλλαξες γνώμη ή για να παραδεχτείς ότι μετανιώνεις που είπες ή έκανες κάτι στο παρελθόν.

Θα προσκαλούσα ανθρώπους από όλο το φάσμα των απόψεων για τα θέματα για τα οποία μιλήσαμε σήμερα, απλώς να προσπαθήσουν να παραμείνουν ανοιχτόμυαλοι και να προσπαθήσουν να ακούσουν τους ανθρώπους και στις δύο πλευρές αυτής της συζήτησης και να μην φοβηθούν πού μπορεί να τους οδηγήσουν αυτά τα στοιχεία ή η αλήθεια.

πηγή

fytro.wordpress.com