Η αποϊεροποίηση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

Η αποϊεροποίηση του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ

ΚΟ: Η Αριστερά αρέσκεται να δημιουργεί είδωλα (και το κάνει πολύ καλά) που θα εξυπηρετήσουν την ατζέντα της. Πρόσωπα σαν τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, τον Μαντέλα και φυσικά τον Τσε, είναι σήμερα όχι μόνο αποδεκτά και «σεβαστά» τοις πάσι, αλλά έχουν ενσωματωθεί στην κουλτούρα του δυτικού ανθρώπου και μπορείς να τα δεις παντού από σχολικά βιβλία έως trendy τσάντες. Είναι κάτι σαν «άγιοι», πρόσωπα υπεράνω πάσης κριτικής και φυσικά αμφισβήτησης. Την ίδια ώρα βέβαια οι αριστεροί και οι πάσης φύσεως «προοδευτικοί» αρέσκονται να λοιδορούν οτιδήποτε συνδέεται με την Παράδοση (ειδικά από τον χώρο της Θρησκείας) και επιδίδονται σε σφοδρή επίθεση κατά προσώπων που προέρχονται από τον χώρο της Παραδοσιακής Δεξιάς κοσμοαντίληψης. Μια πολιτική ή θρησκευτική προσωπικότητα, είτε είναι εν ζωή είτε όχι, εφόσον δεν ανήκει στον χώρο τους, θα προσπαθήσουν είτε να μειώσουν το βεληνεκές της, είτε να την εκθέσουν στο κοινό τονίζοντας κάποια τρωτά του χαρακτήρα της ή σκοτεινές πλευρές του βίου της. Βλασφημούν τον Χριστό και τους Αγίους, επιτίθενται με λύσσα σε ιεράρχες, συκοφαντούν ιστορικές μορφές, ξεφτιλίζουν τα εθνικά σύμβολα και λογίζονται «ανατρεπτικοί», ενώ την ίδια ώρα στήνουν τους δικούς του βωμούς και απαιτούν καθολική προσκύνηση στα δικά τους είδωλα. Και αλλοίμονο στον «αιρετικό» που θα επιχιερήσει να αποκαθηλώσει ή έστω λίγο να κλονίσει το είδωλό τους.

Στις 15 Ιανουαρίου εορτάστηκε στις ΗΠΑ η “Martin Luther King Day”. Θεσπίστηκε ως εθνική εορτή το 1983 επί Reagan.

Τον Νοέμβριο του 2017, ο Donald Trump έδωσε εντολή στα Εθνικά Αρχεία των ΗΠΑ (National Archives) να απελευθερώσουν εκατοντάδες παλαιότερα σφραγισμένα έγγραφα που αφορούσαν τη δολοφονία του Προέδρου John F. Kennedy. Μεταξύ αυτών των εγγράφων περιλαμβάνονταν και δύο αρχεία του FBI τα οποία, κάπως περίεργα, ελάχιστη σχέση έχουν με τη δολοφονία του Κένεντι. Δεν θα σχολιάσουμε εδώ την έκθεση του FBI του Μαΐου του 1967 με τίτλο “Racial Violence Potential in the United States This Summer” (“Είναι δυνατόν να υπάρχει φυλετική βία στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτό το καλοκαίρι”). Θα δούμε το δεύτερο έγγραφο “Martin Luther King, Jr., an Analysis”, που χρονολογείται από τις 12 Μαρτίου 1968, μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τη δολοφονία του.

Πάντα πονάει όταν καταστρέφεται το είδωλο κάποιου. Μέσα από αυτά τα είδωλα κάποιος προσδιορίζει τον εαυτό του και μέσα από αυτά φαντασιώνεται ένα «καλύτερο κόσμο» και κάπως έτσι νιώθει και ο ίδιος «καλός».

Τα κυριότερα χτυπήματα εναντίον του Κινγκ είναι ότι έκανε λογοκλοπή για την διδακτορική του διατριβή στη συστηματική θεολογία στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ότι συχνά ασχολείτο με εξωσυζυγικές σεξουαλικές επαφές και ότι ήταν στενά συνδεδεμένος με το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ (CPUSA). Ο φάκελος του FBI ασχολείται με αυτά τα δύο τελευταία ζητήματα, σε μερικές περιπτώσεις λεπτομερώς και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν λίγο περισσότερο από έναν εξαρτημένο άτομο από το σεξ και ένα όνομα – δόλωμα για το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Τα σεξουαλικά παραπτώματα βλάπτουν φυσικά την κληρονομιά του Κινγκ, αλλά στα πενήντα σχεδόν χρόνια από το θάνατό του, οι φίλοι και οι θαυμαστές του έχουν επιτυχώς εξαγνίσει πολλά από αυτή στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το άρθρο της Wikipedia. Στο τμήμα με τίτλο “Μοιχεία”, οι συγγραφείς του άρθρου και οι διάφορες πηγές τους αναφέρονται τρυφερά σε “σχέσεις” του Κινγκ, σε “ειδύλλια”, σε “απιστίες” και σε “τυχαία ζευγαρώματα”. Ο συνάδελφος του Κινγκ και διάδοχος στο Southern Christian Leadership Conference (SCLC), Ralph Abernathy (φώτο αριστερά) έγραψε για την «αδυναμία του για τις γυναίκες» και ισχυρίστηκε ότι είχε «δυσκολία με τους πειρασμούς». Ένας άλλος αρθογράφος περιγράφει την απερισκεψία του Κινγκ ως «μια μορφή μείωσης του άγχους» που του προκαλούσε “οδυνηρές και κατά καιρούς συντριπτικές ενοχές”.

Το ξέπλυμα των σεξουαλικών ορέξεων του Κινγκ συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Για παράδειγμα, το CNN ονόμασε τις αποκαλύψεις του εγγράφου για τη συμπεριφορά του Κινγκ ως “υπαινιγμούς και ισχυρισμούς για την προσωπική ζωή του Κινγκ” και περιγράφει τη συμπεριφορά του Κινγκ απλά ως “εξωσυζυγικές σχέσεις και άλλες σεξουαλικές δυσλειτουργίες”. Το CNN παραθέτει τον σημερινό διευθυντή του Martin Luther King, Jr. Ινστιτούτου Έρευνας και Εκπαίδευσης που κατηγορεί τους συντάκτες του εγγράφου (ή ίσως τον ίδιο τον Trump) ότι επιχειρεί να «βλάψει τη φήμη του Martin Luther King».

Έτσι, βασικά, στα μάτια της Αριστεράς, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, είναι «θύμα» που είναι τόσο αθώος όσο θα μπορούσε ενδεχομένως να είναι και εξακολουθεί να είναι ένοχος.

Τι αποκαλύπτει λοιπόν το FBI; Στην τελική ενότητα της έκθεσης, με τίτλο «Προσωπική Συμπεριφορά του Κινγκ», δηλώνει ότι τον Φεβρουάριο του 1968, ενώ διοργάνωνε ένα «εργαστήριο» για την αστική ηγεσία στο Μαϊάμι, ο Κινγκ προσέλαβε πόρνες με χρήματα που προέρχονταν από το Ίδρυμα Ford. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την κατάχρηση αλκοόλ και τις ομαδικές σεξουαλικές πράξεις τις οποίες το FBI περιγράφει ως «παρεκκλίνουσες από το φυσιολογικό». Το FBI αναφέρεται επίσης στο πώς ο Κινγκ συμμετείχε σε ένα άλλο «όργιο με σεξ και αλκοόλ» στην Ουάσιγκτον το 1964. Οι σεξουαλικές πράξεις ήταν τόσο “φυσικές όσο και αφύσικες” σύμφωνα με το FBI και εκτελούνταν “για την ψυχαγωγία των θεατών”.

Στη δεκαετία του 1960, αυτό ήταν το πρότυπο για τον Κινγκ, ο οποίος, σύμφωνα με το FBI, “εξακολούθησε να ασκεί κρυφά τις σεξουαλικές του εκτροπές, προσέχοντας να διατηρείται για τον κόσμο μια εικόνα για τον εαυτό του ενός ηθικού ηγέτη θρησκευτικών πεποιθήσεων”.

Όσο για την βόμβα σχετικά με σεξουαλικά παραπτώματα, ο φάκελος αποκαλύπτει ότι ο Κινγκ μπορεί να έγινε ο πατέρας ενός κοριτσιού εκτός γάμου με τη σύζυγο ενός «εξέχοντος οδοντιάτρου στο Λος Άντζελες». Επίσης είχε σεξουαλικές σχέσεις με την τραγουδίστρια της φολκ Joan Baez.

Σημειώστε πώς οι υπερασπιστές του Κινγκ αναφέρονται σε όλα αυτά ως “προσωπική ζωή” του Κινγκ ή, όταν αναγκάζονται να παραδεχτούν τις υπερβολές του, μόνο με τους πιο ανόητους όρους, όπως “σχέσεις”. Όχι, ο Κινγκ δεν είχε μόνο “σχέσεις”. Είχε σεξ πάρτι. Επιπλέον, η ανάλυση του FBI δεν παραβίασε την “προσωπική ζωή” του Κινγκ επειδή αυτό που έκανε ο Κινγκ δεν ήταν απλώς προσωπικό. Αυτό που κάνει κανείς στην κρεβατοκάμαρα με την σύζυγό του ή με κάποιο άλλο πρόσωπο είναι “προσωπικό”. Θα συμφωνήσω μάλιστα ότι αυτό που κάνεις διακριτικά σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως “προσωπικό.” Τα όργια με σεξ και αλκοόλ από την άλλη πλευρά, ειδικά εκείνα που αφορούν πόρνες που πληρώνονται από χρηματοδότες, δεν μπορούν να θεωρηθούν «προσωπικά». Όχι, μια τέτοια συμπεριφορά είναι αρκετά δημόσια – αν και δεν είναι υποκριτική – όταν αφορά ένα δημόσιο πρόσωπο που αφιερώνει τη ζωή του στο να κρατά όμηρο το έθνος του σε μη ρεαλιστικά υψηλά ηθικά πρότυπα.

Ακόμα πιο προκλητικό για την έκθεση του FBI – παρόλο που αναφέρθηκε λιγότερο από τότε που αυτή έγινε γνωστή – είναι ο ισχυρισμός ότι ο Κινγκ συχνά ενεργούσε κατ’ εντολή των κομμουνιστών αφεντικών του. Εκεί που υπάρχουν δύο σελίδες που αφορούν την σεξουαλική κακή συμπεριφορά του Κινγκ αμφισβητώντας την υψηλή ηθική του θέση ως είδωλο της Εποχής των Πολιτικών Δικαιωμάτων, υπάρχουν δέκα περίπου σελίδες που καλύπτουν τις κομμουνιστικές δραστηριότητές του θέτοντας αυστηρά σε αμφισβήτηση τις πνευματικές τους ικανότητες ως γνήσιου ηγέτη. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το όνομα Stanley Levison εμφανίζεται πολλές φορές στο έγγραφο. Ο Levison ήταν Εβραίος δικηγόρος και “έξυπνος, αφοσιωμένος κομμουνιστής”, ο οποίος ενεργούσε για πολλά χρόνια ως βοηθός αρχηγός του Κινγκ και ο οποίος χρησίμευε επίσης ως κρυφός χρηματοδότης για το κομουνιστικό κόμμα των ΗΠΑ (CPUSA). Το FBI ισχυρίζεται ότι ο Κινγκ συχνά απευθυνόταν στον Levison για να πάρει οδηγία και έγκριση πριν ενεργήσει κάτι και ότι ο Levison χρησιμοποίησε τον Κινγκ για να προωθήσει την κομμουνιστική ατζέντα (η οποία από τη δεκαετία του 1960 περιελάμβανε τη σύνδεση του λεγόμενου «ελευθεριακού κινήματος των Νέγρων» με την προσπάθεια του πολέμου κατά του Βιετνάμ) .

Ο Levison (δεξιά στην φώτο) προσεταιρίστηκε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1956. Ήταν τόσο αφοσιωμένος στην υποστήριξη του Κινγκ, όσο και στην προώθηση των κομμουνιστικών στόχων. Συμμετέσχε ενεργά σε δράσεις συγκέντρωσης κεφαλαίων για τον Κινγκ, υπηρετούσε ως νομικός του σύμβουλος σε ορισμένα θέματα, πρότεινε υλικό ομιλίας γι’ αυτόν, συζητούσε με τον Κινγκ για διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε ο Κινγκ, τον καθοδηγούσε όσον αφορά την αποδοχή ή την απόρριψη διαφόρων δημόσιων εμφανίσεων και δεσμεύσεων και τον βοήθησε σε θέματα που σχετίζονταν με άρθρα και βιβλία για τα οποία ο Κινγκ είχε προετοιμαστεί.

Σύμφωνα με το FBI, ο Levison έγραψε επίσης ένα κεφάλαιο στο βιβλίο του King “Do We Go From Here: Chaos or Community?” Ωστόσο, το πιο απογοητευτικό είναι ο ισχυρισμός του FBI ότι ο Levison θεωρούσε τον Κινγκ «έναν αργό στοχαστή» και επέμεινε ότι ποτέ δεν θα έκανε δηλώσεις χωρίς πρώτα να ζητήσει την έγκριση του Levison ή των άλλων συμβούλων του. Ο Levison χρησίμευσε επίσης ως βοηθός ταμίας του SCLC στις αρχές της δεκαετίας του 1960.

Επίσης, σύμφωνα με το FBI, ο Levison και άλλες πηγές μέσα στο CPUSA έβλεπαν τον Κινγκ ως έναν αφοσιωμένο μαρξιστή-λενινιστή, ο οποίος για προφανείς λόγους έπρεπε να κρατήσει αυτό το γεγονός καλά περιτυλιγμένο. Αλλά οι σχέσεις του με τον κομμουνισμό, όπως δείχνει το FBI, ήταν αρκετά σαφείς. Ένας από τους πλησιέστερους συμβούλους του Κινγκ, ο Clarence Jones, παντρεύτηκε την κομμουνίστρια κόρη του εκδότη William H. Norton. Άλλοι κομμουνιστές συνάδελφοι του Κινγκ συμπεριέλαβαν τον Hunter Pitts O’Dell, τον Lawrence Reddick, τον Bayard Rustin, τον Cordy Vivian, τον Randolph Blackwell και τον Harry Wachtel.

Ο Wachtel και ο Rustin ειδικότερα ενήργησαν ως παίκτες πίσω από τη σκηνή, οι οποίοι επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν την ιδιότητα του Κινγκ ως νικητή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης, προκειμένου να «εισάγουν το Κινγκ στο ζήτημα του Βιετνάμ» και τελικά να παραχωρήσουν τη νίκη στους Βιετκόνγκ. Αλλά ο Κινγκ, ο οποίος προφανώς δεν γνώριζε πολλά για τη διεθνή πολιτική, ήταν σχεδόν ακατάλληλος για τη δουλειά. Όταν μια εφημερίδα του έθεσε δώδεκα ερωτήσεις σχετικά με τη θέση του για το Βιετνάμ, ο Κινγκ διαβίβασε τις ερωτήσεις στον Levison. Επιπλέον, μετά τον βομβαρδισμό του Βόρειου Βιετνάμ το 1966, τα μέσα ενημέρωσης πίεζαν τον Κινγκ για μια απάντηση. Έπρεπε να συζητήσει με τον Levison και τον Rustin πριν δώσει κάποια απάντηση. Όπως δείχνει το έγγραφο του FBI, αυτό δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ζητούσε συχνά συμβουλές και οδηγίες από τους συμβούλους του πριν ενεργήσει, ειδικά από τους Εβραίους Wachtel και Levison. Επίσης, παρά την άρνηση για οποιουσδήποτε δεσμούς με το κομμουνιστικό κόμμα, οι θέσεις του και οι δηλώσεις του σπάνια έπεφταν μακριά από την επίσημη πλατφόρμα του CPUSA.

Το γεγονός ότι δύο από τους πιο σημαντικούς συμβούλους του Κινγκ ήταν Εβραίοι δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη για κανέναν. Ο Benjamin Ginsburg, στο απαραίτητο έργο του “The Fatal Embrace”, δείχνει με ακρίβεια πόσο πραγματικά καπελωμένο από τους Εβραίους ήταν το Κίνημα των Πολιτικών Δικαιωμάτων:

«Οι εβραϊκές οργανώσεις συνεργάστηκαν επίσης στενά με τις ομάδες πολιτικών δικαιωμάτων κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 στους αγώνες τους για λογαριασμό του δικαιώματος ψήφου και για την κατάργηση του φυλετικού διαχωρισμού των δημόσιων εγκαταστάσεων και καταλυμάτων. Η εβραϊκή συνεισφορά περιλάμβανε σημαντικό μέρος της χρηματοδότησης για τέτοιες ομάδες πολιτικών δικαιωμάτων όπως η NAACP και η CORE. Εβραίοι δικηγόροι βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή της νομικής επίθεσης κατά του αμερικανικού συστήματος απαρτχάιντ. Ο Stanley Levinson, παλιός αξιωματούχος και οργανωτής συγκέντρωσης κεφαλαίων για το Αμερικανο-Εβραϊκό Κογκρέσο, έγινε ο επικεφαλής σύμβουλος του Martin Luther King, έχοντας προηγουμένως υπηρετήσει ως βασικός οργανωτής συγκέντρωσης χρημάτων για τον ακτιβιστή Bayard Rustin. Ο Harry Wachtel ήταν σημαντικός νομικός σύμβουλος και οργανωτής συγκέντρωσης κεφαλαίων για το SCLC. Ο Levison και ο Wachtel ονομάζονταν συχνά «οι δίδυμοι Εβραίοι δικηγόροι του Κινγκ». Ο Jack Greenberg, επικεφαλής του Ταμείου Νομικής Άμυνας του NAACP, ήταν ο σημαντικότερος δικηγόρος πολιτικών δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Εβραίοι αποτελούσαν ένα μεγάλο τμήμα – ίσως το ένα τρίτο των λευκών που συμμετείχαν σε πορείες και διαμαρτυρίες πολιτικών δικαιωμάτων στο Νότο κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960.

Οι πληροφορίες που παρουσιάζονται στο “Martin Luther King, Jr., An Analysis” απλώς υποστηρίζουν τα σημεία του Ginsburg καθώς και την πεποίθηση ότι ο Martin Luther King δρούσε συχνά ως εργαλείο για το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Υπάρχει ένα σχετικά μικρό εύρημα στην έκθεση του FBI που θα πρέπει να αναφερθεί πριν ολοκληρώσουμε. Προφανώς, εκτός από το ότι ήταν ακόλαστος και μυστικός κομμουνιστής, ο Martin Luther King και οι συνεργάτες του στο SCLC αποσπούσαν με κομπίνες χρήματα από την αμερικανική κυβέρνηση. Σε ένα σύντομο τμήμα με τίτλο “A Tax Dodge” το FBI δηλώνει ότι:

«Το SCLC δημιούργησε ιδρύματα για να λειτουργήσουν ως απαλλασσόμενες από φόρους οργανώσεις που θα ζητούσαν χρήματα για το SCLC. Για το σκοπό αυτό, ιδρύθηκε το “American Foundation on Nonviolence of New York City” και το ίδρυμα Southern Leadership Foundation του Σικάγου, Ιλλινόις. Καθώς χρειάζονταν χρήματα από το SCLC, ο Harry Wachtel φέρεται να διοχέτευε τα χρήματα από το American Foundation on Nonviolence στο SCLC.

Ως είδωλο της Αριστεράς, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, παρουσιάζεται σήμερα με δύο σημαντικούς τρόπους: ως παράγων ηθικής της «ισότητας» που υπερασπίζονται οι σημερινές δυτικές ελίτ και ως απόδειξη της «ηθικής υπεροχής» της Αριστεράς σε σχέση με τη Δεξιά. Χρησιμοποιώντας τον Κινγκ, η Αριστερά μπορεί να δικαιολογήσει τη βία εναντίον των εχθρών της απλώς υποστηρίζοντας ότι η μη βίαιη προσέγγιση του Κινγκ αποδείχθηκε αποτυχημένη. Όλες οι φυλετικές ανισότητες τα επόμενα χρόνια μετά το Κίνημα των Πολιτικών Δικαιωμάτων μπορούν να θεωρηθούν ως απόδειξη αυτού. Το γεγονός ότι ο Κινγκ δολοφονήθηκε προσφέρει επίσης απόδειξη. Επειδή ο Κινγκ απέτυχε να φτάσει στην «Γη της Επαγγελίας» μέσω της μη βίας, η μόνη τακτική που απομένει για την Αριστερά είναι βεβαίως η βία. Αυτό είναι ουσιαστικά γιατί ο Martin Luther King δεν θα πεθάνει ποτέ σε μια πολυφυλετική κοινωνία: ως όπλο είναι πολύ χρήσιμος.

ΚΟ / πηγή