Το Hollywood συγχώρεσε τον Μελ Γκίμπσον, αλλά με τι κόστος;

Hollywood Has Forgiven Mel Gibson, But At What Cost? by M.T. White (Return of the Kings) / KO

Δέκα χρόνια μετά την σύλληψη του εξ αιτίας του ότι οδηγούσε υπό την επήρεια του αλκοόλ και την κυκλοφορία της νέας του ταινίας, το Χόλιγουντ φαίνεται να έχει συγχωρήσει επίσημα τον Μελ Γκίμπσον. Ο αμερικανο-αυστραλός σταρ, πιο γνωστός για την απεικόνιση ελαφρώς ανισόρροπων χαρακτήρων όπως ο Max Rockatansky στο ‘Mad Max’ και ο Martin Riggs στο ‘Lethal Weapon’, σκηνοθέτησε το βραβευμένο με Όσκαρ ‘Braveheart’, μια ταινία που έμεινε κλασική με τις γλαφυρές όσο και βίαιες απεικονίσεις μεσαιωνικών μαχών.

Ωστόσο, τα επιτεύγματα του Mel επισκιάστηκαν από την επιτυχία και την αντιπαράθεση της ταινίας ‘Τα Πάθη του Χριστού’, μιας ταινίας που παρά την ξένη γλώσσα που χρησιμοποίησε (λατινικά και αραμαϊκά!) και την αναστάτωση που προκάλεσε σε εξέχοντες Εβραίοι ηγέτες, κέρδισε πιστούς παντού, δείχνοντας ότι υπήρχε μια αγορά προσανατολισμένη σε ‘αντρικά’ χριστιανικά θέματα.
Ύστερα, μετά από όλη αυτή την επιτυχία και την προσοχή των μέσων ενημέρωσης, η γυναίκα του Μελ, και μητέρα των επτά παιδιών του, είπε ότι ήθελε διαζύγιο. Ο Μέλ μετά οδήγησε προς το Μαλιμπού αφού είχε πιει και συνελήφθη από την αστυνομία …
Η σύλληψη
Ήταν αυτή σύλληψη για λόγους οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ (DUI) τόσο κακή που ο άνθρωπος χρειάστηκαν 10 χρόνια για να περιμένει μία δικαίωση; Φυσικά και όχι. Το να συλληφθεί ένας σταρ ή μια σταρ για άτακτη συμπεριφορά είναι κάτι συνηθισμένο στον χώρο του Hollywood. Δολοφονήθηκε κάποιος; Βιάστηκε κάποιος; Κακοποιήθηκε κανένα παιδί; Όχι Τότε γιατί; Γιατί πήρε τόσο χρόνο το σύστημα του χόλυγουντ να αθωώσει δημοσίως αυτόν τον άνθρωπο, αυτόν τον διάσημο ηθοποιό και βραβευμένο με Όσκαρ σκηνοθέτη με ένα σταθερό ρεκόρ στο box-office και με τεράστια διεθνή απήχηση;
Αντισημιτισμός
Τα σχόλιά του στην αστυνομία για τους «γα…..ς Εβραίους» και πως είναι «υπεύθυνοι για όλους τους πολέμους στον κόσμο» και, στη συνέχεια, οι ερωτήσεις του προς τους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν αν ήταν Εβραίοι του στοίχησαν. Τα νέα εξαπλώθηκαν γρήγορα στο μικρό κόσμο του Χόλιγουντ, μια βιομηχανία με ένα βαρύ εβραϊκό πληθυσμό.
Ο ισχυρός ατζέντης του Hollywood Ari Emmanuel (ατζέντης του Donald Trump και αδελφός του πρώην επικεφαλής του προσωπικού του Ομπάμα, και τώρα Δημάρχου του Σικάγο, Rahm Emmanuel) κάλεσε επισήμως να μπει ο Γκίμπσον στην “μαύρη λίστα” λέγοντας ότι η βιομηχανία δεν θα μπορούσε να “επιτρέψει στον Μελ Γκίμπσον να ξεφύγει με τέτοιες τραγικά δηλητηριώδεις δηλώσεις”.
Μισογυνισμός, ρατσισμός, ομοφοβία
Αν αυτό δεν ήταν αρκετά κακό, τέσσερα χρόνια αργότερα, ήρθαν στην επιφάνεια οι ηχογραφημένες συνομιλίες του Mel και της πρώην φιλενάδας του Oksana Grigorieva την οποία ο Μέλ αποκαλούσε «f…ng pig in heat» και λέγοντας «αν σε βιάσει μία παρέα αράπηδων, θα είναι δικό σου λάθος». Σε έναν άλλο διάλογο της είπε: «Θα έρθω και θα κάψω το γ…ο σπίτι… αλλά θα μου ……πρώτα», επίσης, καταγράφηκε λέγοντας «θα την καταδώσω (μία υπάλληλό του) στους γ….ους ανθρώπους που παίρνουν γ….α χρήματα από τους wetbacks” (αργκό για τους αλλοδαπούς κυρίως μεξικάνους).
Έτσι, σε διάστημα τεσσάρων ετών, σε μια επιχείρηση όπου οι μνήμες ξεθωριάζουν πολύ σύντομα και η οποία είναι ευαίσθητη στις πιο παιδαριώδεις μορφές της πολιτικής ορθότητας, ο Μελ Γκίμπσον έκανε «αντισημιτικά», «ρατσιστικά» και «μισογυνικά» σχόλια.
Προσθέστε σε αυτό και προηγούμενα σχόλια για τους ομοφυλόφιλους σε ξένα μέσα, όταν γελώντας και… σκύβοντας επιδεικτικά είπε ότι οι γκέι έχουν τον πρωκτό για… άλλα πράγματα ενώ αυτός προορίζεται μόνο για αφόδευση και έχετε μια κλασική περίπτωση αυτοκτονίας μιας καριέρας σε μια επιχείρηση που απασχολεί πολλές ομάδες “που υφίστανται διακρίσεις”.
Το αλκοόλ (και το στρες) λένε την αλήθεια ;

Αλλά είναι πραγματικά αυτή η αιτία; Είναι πραγματικά αυτός ο λόγος που θεώρησαν ότι έπρεπε να στείλουν στην εξορία αυτόν τον άνθρωπο από τις οθόνες του κινηματογράφου; Στην πραγματικότητα, οι ενέργειές του διέψευδαν την γλώσσα του. Όσον αφορά τον αντισημιτισμό, η δημοσιογράφος Allison Hope Weiner (που είναι Εβραία), είπε ότι ο Gibson «εργάστηκε στο Χόλιγουντ για 30 χρόνια χωρίς ούτε ένα αντισημιτικό σχόλιο».
Στην πραγματικότητα, ο Gibson προσπάθησε να καταστείλει αυτές τις κατηγορίες αμέσως πλησιάζοντας Εβραίους ηγέτες και ομάδες εβραϊκών συμφερόντων, ακόμα και ανακοίνωσε ότι θα καθοδηγήσει μια ταινία βασισμένη στη ζωή του Ιούδα του Μακκαβαίου το λεγόμενο «εβραϊκό Braveheart» (βλ. εδώ). Αλλά όλο αυτό κατέρρευσε όταν ο σεναριογράφος Joe Eszterhas (συγγραφέας του του ‘Basic Instinct’ και του ‘Showgirls’ – φώτο), ένας άλλος άνδρας που η ελίτ του Χόλιγουντ απέφευγε, κυκλοφόρησε άλλη μια ηχογραφημένη ομιλία του Gibson που παρουσιαζόταν πάλι θυμωμένος και αλαζονικός.
Μερικοί λένε ότι ήταν απλώς ένας τρόπος ο Eszterhas να στρέψει μακριά την αρνητική προσοχή από το ανιαρό σενάριό του, αλλά ανεξάρτητα από το ποιο ήταν το κίνητρο, διέλυσε κάθε πιθανότητα επιστροφής του Gibson στο Χόλιγουντ (λεπτομέρεια: ο Eszterhas κέρδισε μια συμφωνία για ένα e-book από αυτή την ιστορία).

Οι άλλες δηλώσεις του χρησιμοποιήθηκαν από τον δημοσιογράφο Weiner στο να τον παρουσιάζουν σαν κάποιον που απειλεί σε μία διαμάχη για θέματα επιμέλειας με μια γυναίκα που φέρεται να τον εκβιάζει. Το Γραφείο του Εισαγγελέα του απηύθυνε την κατηγορία για επίθεση, αλλά κατηγόρησε επίσης την Grigorieva για εκβιασμό, σημειώνοντας ότι πιθανότατα προσπάθησε να προκαλέσει τον Gibson, να πει αυτές τις επιθετικές.
Απλά ένα από τα παιδιά

Έτσι, ένας άνδρας, ο Μελ Γκίμπσον, μεγάλο αστέρι του Χόλιγουντ, μεθάει, και λέει κάποια πράγματα για τους Εβραίους κάτω από την επιρροή του αλκοόλ. Αν ήταν σε άλλη πόλη και κάποιο άλλο πρόσωπο, η έκθεση της αστυνομίας θα δεν είχε δει ποτέ το φως της ημέρας. Αυτό το ίδιο άτομο, μετά από μία από τις μεγαλύτερες υποθέσεις διαζυγίου στην ιστορία, εκβιάζετε για το ποσό της διατροφής από την μαμά του μωρού του και παρακινείται να πει κακά πράγματα. Για άλλη μια φορά, αν ήσασταν εσείς ή εγώ, δεν θα υπήρχε καμία δημόσια διαπόμπευση, αλλά όχι για τον Mel.
Στη συνέχεια, ενώ προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του που είναι η δημιουργία ταινιών, φωνάζει σε έναν υπάλληλο του (Eszterhas) ότι δεν κάνει τη δουλειά που του ανατέθηκε. Ως κάποιος που έχει δουλέψει στον τομέα της διαχείρισης, με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι όλοι έχουμε αυτές τις στιγμές. Αλλά αυτό είναι το πρόβλημα. Ο Μελ ήταν ένας από εμάς. Ήταν ένας άνδρας.

Οι άνδρες είναι σπάνιοι στο Χόλιγουντ. Ο Eszterhas επεσήμανε στο σατιρικό “Ο Οδηγός του Διαβόλου στο Χόλιγουντ” (The Devil’s Guide to Hollywood) ότι καθώς οι περισσότεροι κορυφαίοι ηθοποιοί άνδρες ήταν κρυφοί γκέι (o συγγραφέας Bret Easton Ellis το επιβεβαίωσε αυτό στο podcast του), εκτός εάν τον πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο Mel (ή ο Ράσελ Κρόου), θα ήταν ανοησία να γράψει βαρείς ανδρικούς ρόλους. Έτσι, Μελ Γκίμπσον ήταν όπως και οι περισσότεροι από εμάς. Ήταν άνδρας, αλλά ένας από τους λίγους στο Χόλιγουντ.
Οι Χριστιανοί άνδρες είναι σπανιότεροι

Αλλά ακόμα χειρότερα, ο Mel ήταν χριστιανός. Καθολικός, για να είμαστε ακριβείς. Αλλά κι ο Mark Wahlberg είναι καθολικός θα μπορούσατε να πείτε. Ναι, αλλά ο Mel είναι ένας παραδοσιακός καθολικός, ένας πιστός του Βατικανού Ι, ο οποίος συμμετέχει στην καθολική λειτουργία.
Ο Eszterhas, ένας τύπος που προφανώς ζηλεύει τον σταρ, δήλωσε στο προαναφερόμενο ηλεκτρονικό του έργο (υπό τον τίτλο “Heaven and Mel”) , ότι ο Μελ πίστευε ότι υπήρχε μια ισχυρή κομμουνιστική επιρροή μέσα στην σύγχρονη (καθολική) εκκλησία για να την αποδυναμώσει. Ακόμα χειρότερα, το Βατικανό Ι φέρεται ότι ήταν πιο εχθρικό προς τους Εβραίους (η σωτηρία μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από την καθολική εκκλησία) από το Βατικανό ΙΙ (η σωτηρία μπορεί ενδεχομένως να προέλθει και από αλλού).

Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν μυστικό. Όταν κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης διευθυντής για το ‘Braveheart’, ήταν σε όλους γνωστό ότι είχε συντηρητικές χριστιανικές πεποιθήσεις και παραδοσιακές απόψεις για φύλα (σημειώστε τα εφτά παιδιά του).
Οι καλές χριστιανικές ταινίες είναι ακόμα πιο σπάνιες
Αλλά Τα Πάθη του Χριστού άλλαξαν τα πάντα! Η ταινία ήταν αυτοχρηματοδοτούμενη από τον Mel. Οι ανεξέλεγκτες φήμες που διαδόθηκαν κατά την παραγωγή και πριν από την κυκλοφορία ότι η ταινία ήταν «αντισημιτική» (φαίνεται ότι το σενάριο δανείστηκε σε μεγάλο βαθμό από το βιβλίο του 1862 “The Dolorous Passion of Our Lord Jesus Christ” – “Τα Θλιβερά Πάθη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού”, το οποίο δεν αναφέρεται με εκτίμηση για τους Εβραίους κατήγορους του Ιησού). Οι Εβραίοι ηγέτες άρχισαν να καταφέρονται κατά της ταινίας πριν καν δουν έστω μια σκηνή.