Γράφει η Karen Hunt
Μετάφραση: Απολλόδωρος
“Ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) δήλωσε ότι η κλιματική αλλαγή βρίσκεται πίσω από την αλματώδη αύξηση του πληθωρισμού, δηλώνοντας ότι οι ξηρασίες και οι λιμοί οδηγούν τις τιμές στα ύψη.
“Εάν όλο και περισσότερες κλιματικές καταστροφές, ξηρασίες και λιμοί συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, θα υπάρξουν επιπτώσεις στις τιμές, στα ασφάλιστρα και στον χρηματοπιστωτικό τομέα”, δήλωσε η Λαγκάρντ.
“Πρέπει να το λάβουμε αυτό υπόψη μας”.
Όχι, αυτό που στην πραγματικότητα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι ότι η λεγόμενη Κλιματική Κρίση είναι πλήρης ανοησία, ξεκινώντας από τα βασικά της λεγόμενης ανθρωπογενούς υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Το γεγονός είναι ότι η σημερινή εποχή είναι μια από τις πιο ψυχρές και λιγότερο ανθρακούχες περιόδους των τελευταίων 600 εκατομμυρίων ετών.
Με άλλα λόγια, η πραγματική επιστήμη κάνει κιμά την ελιτίστικη αφήγηση που υποστηρίζει η Λαγκάρντ, η επίσημη Ευρώπη και η Βόρεια Αμερική και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
Ωστόσο, χρησιμοποιείται τώρα ως δικαιολογία για τις εξελισσόμενες οικονομικές καταστροφές που προκαλούνται από τις κεντρικές τράπεζες και το κράτος πολέμου και ως πρόσχημα για νέους γύρους αυταρχικής καταστολής της οικονομικής ελευθερίας, με παράδειγμα την πρόσφατη κίνηση της Καλιφόρνιας να απαγορεύσει τα αυτοκίνητα με κινητήρες εσωτερικής καύσης μετά το 2035.
Πράγματι, τα γεωλογικά και παλαιοντολογικά στοιχεία λένε συντριπτικά ότι η σημερινή μέση παγκόσμια θερμοκρασία των 15 βαθμών Κελσίου και οι συγκεντρώσεις CO2 των 420 ppm δεν είναι κάτι ανησυχητικό, και ακόμη και αν αυξηθούν σε περίπου 17-18 βαθμούς Κελσίου και 500-600 ppm μέχρι το τέλος του αιώνα, αυτό μπορεί να βελτιώσει την τύχη της ανθρωπότητας.
Εξάλλου, οι εκρήξεις του πολιτισμού τα τελευταία 10.000 χρόνια σημειώθηκαν ομοιόμορφα κατά τη διάρκεια του κόκκινου τμήματος του παρακάτω γραφήματος – οι πολιτισμοί των ποταμών, η Μινωϊκή, η Ελληνορωμαϊκή εποχή, η Μεσαιωνική άνθηση και οι βιομηχανικές και τεχνολογικές επαναστάσεις της σημερινής εποχής.
Ταυτόχρονα, οι διάφορες πτώσεις σε σκοτεινούς αιώνες συνέβησαν όταν το κλίμα έγινε ψυχρότερο (μπλε περιοχή).
Και αυτό είναι απολύτως λογικό. Όταν είναι θερμότερο και υγρότερο, οι καλλιεργητικές περίοδοι είναι μεγαλύτερες και οι αποδόσεις των καλλιεργειών είναι καλύτερες – ανεξάρτητα από τη γεωργική τεχνολογία και τις πρακτικές της στιγμής.
Και είναι καλύτερα και για την υγεία των ανθρώπων και των κοινοτήτων – οι περισσότερες θανατηφόρες επιδημίες της ιστορίας συνέβησαν σε ψυχρότερα κλίματα, όπως ο Μαύρος Θάνατος του 1344-1350.
Ωστόσο, η αφήγηση για την Κλιματική Κρίση απορρίπτει αυτό το τεράστιο σώμα “της επιστήμης” μέσω δύο παραπλανητικών μηχανισμών που ακυρώνουν ολόκληρη την ιστορία της Ανθρωπογενούς Παγκόσμιας Θέρμανσης (AGW).
Πρώτον, αγνοεί το σύνολο της προ-ολοκαινικής (τα τελευταία 10.000 χρόνια) ιστορίας του πλανήτη, παρόλο που η επιστήμη δείχνει ότι περισσότερο από το 50% του χρόνου κατά τα τελευταία 600 εκατομμύρια χρόνια οι παγκόσμιες θερμοκρασίες ήταν της τάξης των 25 βαθμών Κελσίου ή 67% υψηλότερες από τα σημερινά επίπεδα και πολύ πέρα από οτιδήποτε προβλέπουν τα πιο ανιστόρητα κλιματικά μοντέλα σήμερα.
Όμως, το κρίσιμο είναι ότι σε αυτές τις θερμοκρασιακές κορυφές τα πλανητικά κλιματικά συστήματα δεν μπήκαν σε έναν βρόγχο καταστροφής της καυτής κατάρρευσης – η αύξηση της θερμοκρασίας πάντα ελέγχονταν και αντιστρεφόταν από ισχυρές αντίρροπες δυνάμεις.
Ακόμα και η ιστορία που αναγνωρίζουν οι κινδυνολόγοι έχει παραποιηθεί με τραγελαφικό τρόπο. Αναφερόμαστε στο λεγόμενο “hockey stick” των τελευταίων 1.000 ετών, το οποίο έκανε διάσημο ο Αλ Γκορ στην προπαγανδιστική ταινία του για την υπερθέρμανση του πλανήτη, η οποία υποτίθεται ότι δείχνει ότι οι θερμοκρασίες ήταν σταθερές μέχρι το 1.850 και τώρα αυξάνονται σε δήθεν επικίνδυνα επίπεδα.
Αλλά αυτό είναι μια πλήρης απάτη. Κατασκευάστηκε με δόλιο τρόπο από την IPCC (Διεθνής Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή) για να “ακυρώσει” το γεγονός ότι οι θερμοκρασίες στον προβιομηχανικό κόσμο της Μεσαιωνικής Θερμής Περιόδου (1.000-1.200 μ.Χ.) ήταν στην πραγματικότητα υψηλότερες από ό,τι σήμερα!
Δεύτερον, υποστηρίζεται ψευδώς ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι μονόδρομος, κατά τον οποίο η αύξηση των συγκεντρώσεων των αερίων του θερμοκηπίου (GHGs) και ιδιαίτερα του CO2 προκαλεί συνεχή αύξηση του θερμικού ισοζυγίου της γης.
Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι οι υψηλότερες συγκεντρώσεις CO2 είναι συνέπεια και υποπροϊόν, όχι κινητήριος μοχλός και αιτία, της σημερινής φυσικής ανόδου των θερμοκρασιών.
Και πάλι, η πλέον “ακυρωμένη” ιστορία του πλανήτη καταθρυμματίζει την πρόταση του CO2 ως οδηγού. Κατά τη διάρκεια της Κρητιδικής Περιόδου μεταξύ 145 και 66 εκατομμυρίων ετών πριν από ένα φυσικό πείραμα παρείχε πλήρη άφεση αμαρτιών για το συκοφαντημένο μόριο του CO2.
Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, οι παγκόσμιες θερμοκρασίες αυξήθηκαν δραματικά από τους 17 βαθμούς Κελσίου στους 25 βαθμούς Κελσίου – ένα επίπεδο πολύ υψηλότερο από οτιδήποτε έχουν προβλέψει ποτέ οι σημερινοί Κλιματικοί Ουρλιαχτάδες-Παπαγάλοι.
Δυστυχώς, το CO2 δεν ήταν ο ένοχος. Σύμφωνα με την επιστήμη, οι συγκεντρώσεις CO2 στο περιβάλλον στην πραγματικότητα μειώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου των 80 εκατομμυρίων ετών, πέφτοντας από 2.000 ppm σε 900 ppm την παραμονή του γεγονότος της εξαφάνισης πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια.
Θα πίστευε κανείς ότι αυτό το ισχυρό αντίρροπο γεγονός θα έδινε στους κυνηγούς των μαγισσών του CO2 μια ανάπαυλα, αλλά αυτό θα σήμαινε ότι αγνοούμε αυτό που στην πραγματικότητα αφορά όλη αυτή τη φασαρία για την κλιματική αλλαγή.
Δηλαδή, δεν έχει να κάνει με την επιστήμη, την ανθρώπινη υγεία και ευημερία ή την επιβίωση του πλανήτη Γη- έχει να κάνει με την πολιτική και την αδιάκοπη αναζήτηση της πολιτικής τάξης και των μηχανισμών και των εκβιαστών που κατοικούν στην περιφέρεια της Ουάσινγκτον για μια ακόμη δικαιολογία για να μεγεθύνουν την κρατική εξουσία.
Πράγματι, η αφήγηση για την κλιματική αλλαγή είναι το είδος της τελετουργικής πολιτικής μαντινάδας που επινοείται ξανά και ξανά από την πολιτική τάξη και τη μόνιμη νομενκλατούρα του σύγχρονου κράτους – καθηγητές, δεξαμενές σκέψης, λομπίστες, πρακτορίσκοι καριέρας, αξιωματούχοι – προκειμένου να συγκεντρώσουν και να ασκήσουν την κρατική εξουσία.
Για να παραφράσουμε τον μεγάλο Randolph Bourne, η επινόηση υποτιθέμενων ελαττωμάτων του καπιταλισμού -όπως η τάση να καίει πολύ υδρογονάνθρακα- είναι η υγεία του κράτους.
Πράγματι, η επινόηση ψευδών προβλημάτων και απειλών που υποτίθεται ότι μπορούν να επιλυθούν μόνο με βαριά κρατική παρέμβαση έχει γίνει ο τρόπος λειτουργίας μιας πολιτικής τάξης που έχει σφετεριστεί σχεδόν τον πλήρη έλεγχο της σύγχρονης δημοκρατίας.
Με τον τρόπο αυτό, όμως, οι κυβερνώντες ελίτ έχουν συνηθίσει σε μια τόσο απρόσκοπτη επιτυχία που έχουν γίνει πρόχειροι, επιφανειακοί, απρόσεκτοι και ανέντιμοι.
Για παράδειγμα, τη στιγμή που έχουμε ένα συνηθισμένο καλοκαιρινό κύμα καύσωνα του είδους για το οποίο φλυαρούσε η Κριστίν Λαγκάρντ, αυτά τα φυσικά καιρικά φαινόμενα ενσωματώνονται στο αφήγημα για την υπερθέρμανση του πλανήτη χωρίς να το σκεφτούν καθόλου οι δημοσιογράφοι των ΜΜΕ που μιλούν με τα χείλη τους.
Ωστόσο, δεν υπάρχει απολύτως καμία επιστημονική βάση για όλο αυτό το χτύπημα του τομ-τομ. Στην πραγματικότητα, η NOAA δημοσιεύει έναν δείκτη καύσωνα που βασίζεται σε εκτεταμένες εξάρσεις της θερμοκρασίας που διαρκούν περισσότερο από 4 ημέρες και που αναμένεται να συμβαίνουν μία φορά κάθε δέκα χρόνια με βάση τα ιστορικά δεδομένα.
Όπως προκύπτει από το παρακάτω διάγραμμα, οι μόνες πραγματικές αιχμές καύσωνα που είχαμε τα τελευταία 125 χρόνια ήταν κατά τη διάρκεια των καύσωνων της δεκαετίας του 1930.
Η συχνότητα των μίνι αιχμών καύσωνα από το 1960 και μετά δεν είναι στην πραγματικότητα μεγαλύτερη από ό,τι ήταν κατά την περίοδο 1895-1935.
Ομοίως, το μόνο που χρειάζεται είναι ένας καλός τυφώνας τύπου Cat 2 και αυτοί ξεκινούν για τους αγώνες, γκρινιάζοντας δυνατά για το AGW (Ανθρωπογενής Παγκόσμια Θέρμανση). Φυσικά, αυτό αγνοεί εντελώς τα ίδια τα δεδομένα της NOAA, όπως συνοψίζονται σε αυτό που είναι γνωστό ως δείκτης ACE (συσσωρευμένη ενέργεια κυκλώνων).
Ο δείκτης αυτός αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τον διάσημο ειδικό σε θέματα τυφώνων και καθηγητή του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Κολοράντο, William Gray. Χρησιμοποιεί έναν υπολογισμό των μέγιστων διατηρούμενων ανέμων ενός τροπικού κυκλώνα κάθε έξι ώρες.
Ο τελευταίος πολλαπλασιάζεται στη συνέχεια με τον εαυτό του για να προκύψει η τιμή του δείκτη και συσσωρεύεται για όλες τις καταιγίδες για όλες τις περιοχές για να προκύψει μια τιμή δείκτη για κάθε έτος, όπως φαίνεται παραπάνω.
Αυτό το διάγραμμα καλύπτει τα τελευταία 170 χρόνια, όπου η κόκκινη γραμμή είναι η ετήσια τιμή και η μπλε γραμμή αντιπροσωπεύει τον κυλιόμενο μέσο όρο των επτά ετών.
Ο συντάκτης σας εκτιμά ιδιαίτερα την τεχνογνωσία του William Gray. Την εποχή των ιδιωτικών κεφαλαίων επενδύσαμε σε μια εταιρεία Property-Cat, η οποία ασχολείτο με την υπερ-επικίνδυνη δραστηριότητα της ασφάλισης έναντι των ακραίων στρωμάτων ζημιών που προκαλούνταν από πολύ άσχημους τυφώνες και σεισμούς.
Έτσι, ο σωστός καθορισμός των ασφαλίστρων δεν ήταν μια ασήμαντη υπόθεση και ήταν οι αναλύσεις, οι μακροπρόθεσμες βάσεις δεδομένων και οι προβλέψεις του καθηγητή Gray για το τρέχον έτος, από τις οποίες εξαρτιόνταν αποφασιστικά οι ασφαλιστές μας.
Δηλαδή, εκατοντάδες δισεκατομμύρια ασφαλιστικές καλύψεις γράφτηκαν τότε και γράφονται ακόμη με την ACE ως κρίσιμη εισροή.
Ωστόσο, αν εξετάσετε τον 7ετή κυλιόμενο μέσο όρο (μπλε γραμμή) στο διάγραμμα, είναι προφανές ότι η ACE ήταν το ίδιο υψηλή ή υψηλότερη τη δεκαετία του 1950 και του 1960 όπως και σήμερα, και ότι το ίδιο ίσχυε και για τα τέλη της δεκαετίας του 1930 και τις περιόδους 1880-1900.
Ο παραπάνω δείκτης είναι ένας συγκεντρωτικός δείκτης όλων των καταιγίδων και επομένως είναι το πιο ολοκληρωμένο μέτρο που υπάρχει.
Αλλά για λόγους αμφιβολίας, οι επόμενοι τρεις πίνακες εξετάζουν τα δεδομένα για τους τυφώνες σε επίπεδο μεμονωμένου αριθμού καταιγίδων. Το ροζ τμήμα των ράβδων αντιπροσωπεύει τον αριθμό των μεγάλων καταιγίδων Cat 3-5, ενώ το κόκκινο τμήμα αντανακλά τον αριθμό των καταιγίδων Cat 1-2 και το μπλε τον αριθμό των τροπικών καταιγίδων που δεν έφτασαν την ένταση Cat 1.
Οι ράβδοι συσσωρεύουν τον αριθμό των καταιγίδων σε διαστήματα 5 ετών και αντικατοπτρίζουν την καταγεγραμμένη δραστηριότητα από το 1851.
Ο λόγος για τον οποίο παρουσιάζουμε τρεις πίνακες -για την Ανατολική Καραϊβική, τη Δυτική Καραϊβική και τις Μπαχάμες/Τουρκς & Κάικος, αντίστοιχα- είναι ότι οι τάσεις σε αυτές τις τρεις υποπεριοχές αποκλίνουν σαφώς. Και αυτό σνιστά τον πληροφοριοδότη.
Αν η υπερθέρμανση του πλανήτη δημιουργούσε περισσότερους τυφώνες, όπως υποστηρίζουν συνεχώς τα ΜΜΕ, η αύξηση θα ήταν ομοιόμορφη σε όλες αυτές τις υποπεριοχές, αλλά σαφώς δεν είναι έτσι.
Από το 2000, για παράδειγμα,
Η Ανατολική Καραϊβική είχε μια μέτρια αύξηση τόσο των τροπικών καταιγίδων όσο και των Cats υψηλότερης βαθμολογίας σε σχέση με τα περισσότερα από τα τελευταία 170 χρόνια,
Η Δυτική Καραϊβική δεν ήταν καθόλου ασυνήθιστη και, στην πραγματικότητα, ήταν πολύ κάτω από τις μετρήσεις που καταγράφηκαν κατά την περίοδο 1880-1920,
Η περιοχή των Μπαχάμες/Τουρκς & Κάικος από το 2000 και μετά είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο αδύναμη από ό,τι κατά τις περιόδους 1930-1960 και 1880-1900.
Η πραγματική αλήθεια είναι ότι η δραστηριότητα των τυφώνων στον Ατλαντικό δημιουργείται από τις συνθήκες θερμοκρασίας της ατμόσφαιρας και του ωκεανού στον ανατολικό Ατλαντικό και τη Βόρεια Αφρική. Αυτές οι δυνάμεις, με τη σειρά τους, επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από την παρουσία Ελ Νίνιο ή Λα Νίνια στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Τα φαινόμενα Ελ Νίνιο αυξάνουν τη διάτμηση των ανέμων πάνω από τον Ατλαντικό, δημιουργώντας ένα λιγότερο ευνοϊκό περιβάλλον για το σχηματισμό τυφώνων και μειώνοντας τη δραστηριότητα των τροπικών καταιγίδων στη λεκάνη του Ατλαντικού. Αντίθετα, η La Niña προκαλεί αύξηση της δραστηριότητας των τυφώνων λόγω μείωσης της διάτμησης του ανέμου.
Αυτά τα φαινόμενα στον Ειρηνικό Ωκεανό, φυσικά, δεν έχουν ποτέ συσχετιστεί με το χαμηλό επίπεδο φυσικής υπερθέρμανσης του πλανήτη που βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη.
Ο αριθμός και η ισχύς των τυφώνων του Ατλαντικού μπορεί επίσης να υποστεί έναν κύκλο 50-70 ετών, γνωστό ως Πολυδεκαετής Ταλάντωση του Ατλαντικού. Και πάλι, αυτοί οι κύκλοι δεν σχετίζονται με τις τάσεις υπερθέρμανσης του πλανήτη από το 1850.
Ακόμα, οι επιστήμονες έχουν ανακατασκευάσει τη δραστηριότητα των μεγάλων τυφώνων του Ατλαντικού μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα (@1700) και βρήκαν πέντε περιόδους με μέσο όρο 3-5 μεγάλους τυφώνες ανά έτος και διάρκεια 40-60 χρόνια η καθεμία και έξι άλλες περιόδους με μέσο όρο 1,5-2,5 μεγάλους τυφώνες ανά έτος και διάρκεια 10-20 χρόνια η καθεμία.
Αυτές οι περίοδοι συνδέονται με μια δεκαετή ταλάντωση που σχετίζεται με την ηλιακή ακτινοβολία, η οποία είναι υπεύθυνη για την ενίσχυση/αποδυνάμωση του αριθμού των μεγάλων τυφώνων κατά 1-2 ανά έτος και σαφώς δεν είναι προϊόν του AGW.
Επιπλέον, όπως και σε όλα τα άλλα, τα πολύ μακροπρόθεσμα αρχεία της δραστηριότητας των καταιγίδων αποκλείουν επίσης την AGW, επειδή δεν υπήρχε καμία για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου κατά τη διάρκεια των τελευταίων 3.000 ετών, για παράδειγμα.
Ωστόσο, σύμφωνα με ένα αρχείο proxy για εκείνη την περίοδο από μια παράκτια λίμνη στο Cape Cod, η δραστηριότητα των τυφώνων έχει αυξηθεί σημαντικά κατά τα τελευταία 500-1.000 χρόνια – πολύ πριν από τη βιομηχανοποίηση και την καύση ορυκτών καυσίμων – σε σύγκριση με τις προηγούμενες περιόδους.
Εν ολίγοις, δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι αυτές οι καλά κατανοητές πρόδρομες συνθήκες και οι μακροπρόθεσμες τάσεις έχουν επηρεαστεί από τη μέτρια αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας από τότε που έληξε η Μικρή Εποχή των Παγετώνων (LIA) το 1850.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ιδέα τι πραγματικά συμβαίνει όταν ένα νόμισμα καταρρέει, πόσο μάλλον πώς να προετοιμαστούν…
***********
ΠΗΓΗ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ
David Stockman on Why “Global Warming” Did Not Cause Today’s Economic Disasters—Governments Did
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek