Φωτιά παίρνει και πάλι η Μέση Ανατολή καθώς ο Αμερικανός πρόεδρος Ν.Τραμπ έχει έτοιμη την απόφαση για την μετακίνηση της έδρας της αμερικανικής πρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντας στην ουσία την πόλη αυτή ως πρωτεύουσα του Ισραήλ , και προετοιμάζοντας τα γεγονότα για την κατασκευή του ναού του Σολομώντα.
Το Ισραήλ έχει ξεκινήσει ήδη την στεγανοποίηση στο συγκρότημα του μεγάλου Τζαμιού Al-Aqsa στην ανατολική Ιερουσαλήμ, με στόχο τη δημιουργία ενός χώρου προσευχής για τους Εβραίους προσκυνητές, ανέφερε ο οργανισμός Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC) εγείροντας σοβαρές ανησυχίες για τις ισλαμικές αντιδράσεις στο θέμα αυτό.
Ο εκπρόσωπος όλων των μουσουλμανικών χωρών του κόσμου προειδοποίησε επίσης για τους κινδύνους από τις ισραηλινές ανασκαφές που φέρονται να διεξάγονται κάτω από τον ιερό χώρο.
Υπό το φως αυτών των ανασκαφών, ο Al-Ruwaidhi είπε, «φοβόμαστε ότι το Τζαμί Al-Aqsa τζαμί θα καταρρεύσει σε περίπτωση φυσικού ή τεχνητού σεισμού».
Την ίδια στιγμή χθες, ο Αμερικανός πρόεδρος Ν.Τραμπ αποφάσισε τη μετακίνηση της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ από το Τελ Αβίβ, σύμφωνα με τον Αντιπρόεδρο Mike Pence.
Η ανακοίνωση προηγήθηκε της προγραμματισμένης συνάντησης με τον Πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς, αναφέρει ο ισραηλινός τύπος ο οποίος έχει έγκυρες πληροφορίες.
«Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τράμπ δίνει «τεράστια σημασία» στην μετακίνηση της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Ιερουσαλήμ από το Τελ Αβίβ», δήλωσε ο Αντιπρόεδρος Mike Pence την προηγούμενη ημέρα της προγραμματισμένης επίσκεψης του Παλαιστινίου Προέδρου Mahmoud Abbas στο Λευκό Οίκο.
« Ο Τραμπ είναι επίσης «προσωπικά δεσμευμένος» από την προεκλογική περίοδο υποσχόμενος τελικά να τερματίσει τη μακρόχρονη ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση», δήλωσε ο Pence.
Επισημαίνεται ότι ο Ραβίνος Hillel Weiss, εκπρόσωπος του συμβουλίου Σανχεντρίν, επικοινώνησε με το πρακτορείο ειδήσεων Breaking Israel News για να ανακοινώσει ότι ο Τράμπ πριν την εκλογή του έχει υποσχεθεί να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ ( κάτι που δεν έκανε ο Ομπάμα και η Κλίντον).
Η μετακίνηση της Πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ιερουσαλήμ είναι μια πολιτική πράξη που θα ακύρωνε όλα τα σχέδια των Παλαιστινίων να κάνουν κράτος με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.
Αυτό το καθεστώς υπάρχει από την εποχή του πολέμου των 6 ημερών του 1967, ως μελλοντικό κεφάλαιο και μέρος της κυρίαρχης επικράτειάς τους. Ενώ η κίνηση είναι σαφώς ευπρόσδεκτη από το Ισραήλ.
Θα αποτελούσε απόκλιση από τη μακρόχρονη αμερικανική πολιτική και θα μπορούσε ενδεχομένως να αναγκάσει τους δυτικούς συμμάχους να αναθεωρήσουν τις δικές τους θέσεις.
Ο Τραμπ είχε υποσχεθεί κατά τη διάρκεια της προεδρικής εκστρατείας να μετακινήσει την πρεσβεία, αν εκλεγεί. Ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε για το θέμα αυτό:
«Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, δίνει σοβαρή προσοχή στη μετακίνηση της αμερικανικής πρεσβείας στο Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ», δήλωσε ο Πεντ, διατυπώνοντας τη γραμμή των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων της εκδήλωσης της Ημέρας της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ σε ένα περίτεχνο δωμάτιο στον Λευκό Οίκο.
«Για να είμαστε σαφείς, ο πρόεδρος έχει επίσης προσωπικά δεσμευτεί να επιλύσει την ισραηλινή και παλαιστινιακή σύγκρουση», πρόσθεσε ο αντιπρόεδρος.
Ο ίδιος επιδίωξε επίσης να καθησυχάσει όλους ότι, ενώ θα πρέπει να γίνουν συμβιβασμοί, ο Τραμπ «δεν πρόκειται ποτέ να θέσει σε κίνδυνο την γενική ασφάλεια αλλά και την ασφάλεια του εβραϊκού κράτους όχι τώρα, αλλά για πάντα».
Ο Τράμπ άλλαξε την πολιτική των ΗΠΑ το Φεβρουάριο, όταν ανέφερε σαφής στήριξη σε ένα ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, λέγοντας ότι θα μπορούσε να υποστηρίξει την λύση είτε «δύο κρατών» είτε ενός «ενιαίου» έθνους στη σύγκρουση, αν τα αντιμαχόμενα μέρη συμφωνήσουν.
Ο ίδιος ζήτησε επίσης από το Ισραήλ να «κάνει κράτει » με την κατασκευή εβραϊκών οικισμών στην επικράτεια των Παλαιστινίων για το μέλλον τους.
Έτσο όλα όσα προφήτεψαν οι Άγιοι της ορθοδοξίας τα ζούμε ήδη στις ημέρες μας αυτό είναι το μόνο σίγουρο, ειδικά μετά την κίνηση της ισραηλινής κυβέρνησης να «επέμβει» χωροταξικά στο ισλαμικό τέμενος στην Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με την διεθνή ένωση ισλαμικών χωρών.
Υπενθυμίζουμε ότι το ανώτατο ιουδαϊκό συμβούλιο (Σανχεντρίν) έχει καλέσει το Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να εκπληρώσουν την βιβλική εντολή και τον ρόλο τους με την ανακατασκευή του εβραϊκού Ναού στην Ιερουσαλήμ.
pentapostagma
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Προφητείες για τη σταύρωση
Την ίδια ιδέα με τους μουσουλμάνους αδελφούς μας είχαν και οι Εβραίοι της εποχής του Χριστού (πράγμα που φανερώνει ότι οι μουσουλμάνοι έχουν παραμείνει στο προκαταρκτικό στάδιο της αποκάλυψης του Θεού, στην Παλαιά Διαθήκη, αρνούμενοι να προχωρήσουν στην Καινή Διαθήκη): όταν ο Ιησούς, μετά την ανάστασή Του, συνάντησε δύο μαθητές Του έξω από τα Ιεροσόλυμα –και τους εμφανίστηκε με άλλη μορφή, για να Τον αναγνωρίσουν την κατάλληλη στιγμή– εκείνοι Του είπαν πως είναι θλιμμένοι γιατί σταυρώθηκε ο Ιησούς. Τότε ο Ιησούς τους χαρακτήρισε «ανόητους και βραδυκίνητους στην πίστη προς τα λόγια των προφητών» και ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ που έλεγαν ότι ο Χριστός θα βασανιστεί και θα πεθάνει, αρχίζοντας από το Μωυσή (Λουκ. 24, 25-27).
Έχουμε λοιπόν μια αναίρεση των ισχυρισμών του κορανίου βασισμένη στην ίδια την Αγία Γραφή, την οποία οι αδελφοί μας μουσουλμάνοι σέβονται ως θεόπνευστη. Ας δούμε μερικές από αυτές τις προφητείες, ξεκινώντας κι εμείς από το Μωυσή:
Στη Γένεση, 3, 15, όπως είπαμε (την οποία έγραψε ο Μωυσής), ο Θεός αναφέρεται στο «σπέρμα της γυναίκας», που θα συντρίψει το κεφάλι του όφη (του διαβόλου) και εκείνος θα του πληγώσει τη φτέρνα. Η προφητεία αυτή ονομάζεται «πρωτευαγγέλιο» και είναι η πρώτη αναφορά του Θεού στο Μεσσία. Η πληγή στη φτέρνα ερμηνεύεται ως ένα ασήμαντο τραύμα, όπως ήταν (για τον παντοδύναμο Υιό του Θεού) η σταύρωση.
Ο προφήτης Ησαΐας, κεφ. 52, 13 – κεφ. 53, γράφει ξεκάθαρα ότι ο Μεσσίας θα βασανιστεί και θα σώσει τον κόσμο με το βασανισμό Του («σηκώνει τις αμαρτίες μας και υποφέρει για μας… τραυματίστηκε για τις αμαρτίες μας… οδηγήθηκε σαν πρόβατο στη σφαγή… από τις αμαρτίες του λαού μου οδηγήθηκε στο θάνατο…» κ.τ.λ.). Στο Ησαΐα 12, 6, ο «άγιος του Ισραήλ» (ο Θεός) είναι Εκείνος που «υψώθη εν μέσω της Σιών», δηλαδή ο Χριστός (βλ. Ησ. 52, 13: «ο παις μου υψωθήσεται και δοξασθήσεται και μετεωρισθήσεται σφόδρα» = ο δούλος μου θα υψωθεί και θα δοξαστεί και θα κρεμαστεί πολύ). Ο Ίδιος ο Χριστός ερμηνεύει την «ύψωση» ως σταύρωση (Ιω. 8, 28, και 12, 32-34). Προσοχή: ο Μεσσίας, κατά τον Ησαΐα, έρχεται για να σώσει τον κόσμο και όχι απλώς για να διδάξει ή για να μεταφέρει σ’ εμάς το θέλημα του Θεού.
Αλλά και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο υιός του Ζαχαρία, χαρακτηρίζει το Μεσσία «αμνό του Θεού» (αρνάκι του Θεού), που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου (Ιω. 1, 29), εννοώντας προφανώς ότι θα θυσιαστεί, όπως το αρνάκι, που ήταν το κατ’ εξοχήν ζώο για θυσίες. «Αρνίον εσφαγμένον» Τον ονομάζει και η Αποκάλυψη (Αποκ. 5, 6, και σε πολλά άλλα σημεία), ενώ οι άγιοί Του «έχουν λευκάνει τις στολές τους στο αίμα Του» και νίκησαν το διάβολο «διά το αίμα του αρνίου» (Αποκ. 7, 14, και 12, 11)
Ο Ιησούς αρκετές φορές προειδοποίησε τους μαθητές Του για τη σταύρωσή Του (π.χ. Ματθ. 16, 21-28, Λουκ. 18, 31-33, κ.α.). Στο Ματθ. 26, 31, αναφέρεται στην προφητεία «πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης» (Ζαχαρία 13, 7).
Ο προφήτης Ζαχαρίας, 11, 12-13, μιλάει για τα τριάντα αργύρια (αργυρά νομίσματα), που εισέπραξε ο Ιούδας όταν πρόδωσε τον Ιησού. Ο άγιος ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρεται στην προφητεία (Ματθ. 27, 9), μόνο που την ενώνει με την προφητεία του Ιερεμία, 18, 2, που μιλάει για τον «αγρόν του κεραμέως», τον οποίο αγόρασαν με τα τριάντα αργύρια οι Εβραίοι αρχιερείς, όταν τα επέστρεψε ο Ιούδας.
Υπάρχουν ωστόσο και πολλές άλλες αναφορές στους Ψαλμούς, που αναφέρονται προφητικά στη σταύρωση και εκπληρώθηκαν στον Ιησού, όπως Ψαλμ. 68, 22 («μου έδωσαν χολή για τροφή και στη δίψα μου με πότισαν ξύδι», βλ. Ματθ. 27, 48), Ψαλμ. 21, 2 («Θεέ μου, Θεέ μου, πρόσεξέ με, γιατί με εγκατέλειψες;», βλ. Ματθ. 27, 46), Ψαλμ. 21, 19 («μοίρασαν μεταξύ τους τα ρούχα μου και έβαλαν κλήρο για τα ενδύματά μου», Ιω. 19, 23-24), κ.ά. (για τη θεία έμπνευση των Ψαλμών βλ. σούρα 4, 163).
Ο Ιησούς κραύγασε πάνω στο σταυρό «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;», γιατί στην ανθρώπινη ζωή Του πέρασε όλα τα βάσανα που περνάει ο άνθρωπος, μεταξύ των οποίων και την αίσθηση ότι ο Θεός τον έχει εγκαταλείψει. Με αυτό τον τρόπο καθαγίασε τα βάσανα των ανθρώπων και τα μετέτρεψε σε δρόμο για να πλησιάσουμε το Θεό (αν τα υπομείνουμε με πίστη και υπομονή, όπως Εκείνος).
Επίσης, στην Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνονται πολλές προτυπώσεις του θανάτου του Ιησού και της σωστικής σημασίας του. «Τύπος» ή «προτύπωση» στην Αγία Γραφή είναι ένα πρόσωπο ή γεγονός της Παλαιάς Διαθήκης, που διαμορφώθηκε από το Θεό έτσι, ώστε να αντιστοιχεί σε ένα πρόσωπο ή γεγονός της Καινής Διαθήκης, το οποίο έμπρακτα συμβολίζει. Ο Ίδιος ο Ιησούς, όπως θα δούμε, αναγνώριζε αυτή την ερμηνεία ως σωστή. Το ίδιο και ο απόστολος Παύλος (βλ. π.χ. επιστολή προς Εβραίους, κεφ. 7 και 9 κ.λ.π.). Ας δούμε μερικές από αυτές τις αναφορές:
Ο φόνος του Άβελ, γιου του Αδάμ (Γένεσις, 4, 1-8): ο αθώος βοσκός θανατώθηκε από τον αδελφό του λόγω φθόνου, όπως ο Ιησούς (που είναι «ο ποιμήν ο καλός», Ιω. κεφ. 10, ο οποίος μάλιστα «θέτει την ψυχή του υπέρ των προβάτων», στίχ. 15) θανατώθηκε για τον ίδιο λόγο από τους αδελφούς Του, τους ανθρώπους.
Η θυσία του Αβραάμ (Γένεσις, 22, 1-13): όπως ο πατριάρχης Αβραάμ προσφέρθηκε να θυσιάσει το μοναχογιό του, ο οποίος μάλιστα πήγε για τη θυσία μόνος του, χωρίς βία, και μετέφερε και στους ώμους του τα ξύλα για τη φωτιά, έτσι και ο Θεός θυσίασε το Μονογενή Υιό Του για τη σωτηρία των ανθρώπων, ο Οποίος μάλιστα πήγε οικειοθελώς να θανατωθεί, κουβαλώντας στους ώμους Του το σταυρό του μαρτυρίου.
Ο αμνός του Πάσχα, δηλαδή το αρνάκι που έσφαξαν οι Εβραίοι το βράδυ πριν φύγουν από την Αίγυπτο: με το αίμα του σημάδεψαν τις πόρτες τους, ώστε ο εξολοθρευτής άγγελος, που θα σκότωνε τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων, να μη μπει στα σπίτια τους (Έξοδος, 12, 21-28). Έτσι κι ο Ιησούς θυσιάστηκε ως αμνός (βλ. και Ησαΐα, κεφ. 53) και με το Αίμα Του έσωσε το λαό Του (την ανθρωπότητα) από τον αιώνιο θάνατο. Γι’ αυτό και ο Ιωάννης είπε για το Χριστό: «Να ο αμνός του Θεού, που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου». Γι’ αυτό επίσης οι Εβραίοι επί αιώνες έτρωγαν το Πάσχα αρνάκι, και μάλιστα χωρίς να του σπάσουν τα κόκαλα, επειδή και του Χριστού τα οστά στο σταυρό δεν έσπασαν (Ιω. 19, 33-37, βλ. και στην Παλαιά Διαθήκη, Αριθμοί, 9, 12, Ψαλμ. 33, 21). Γι’ αυτό, τέλος, ο Ιησούς σταυρώθηκε κατά την παραμονή του εβραϊκού Πάσχα, όπως και ο αμνός της Εξόδου σφάχτηκε την παραμονή του πρώτου Πάσχα, δηλαδή της απελευθέρωσης από την Αίγυπτο με τη διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας.
Η ύψωση του φιδιού στην έρημο (Αριθμοί 21, 6-10): κατά το μακρύ ταξίδι της επιστροφής από την Αίγυπτο στη Χαναάν οι Εβραίοι αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα. Ένα απ’ αυτά ήταν οι νυχτερινές επιθέσεις θανατηφόρων φιδιών. Ο Θεός διέταξε το Μωυσή να κατασκευάσει ένα χάλκινο φίδι και να το υψώσει πάνω σε μια ράβδο. Όποιος δαγκωνόταν από φίδι, έστρεφε το βλέμμα του στο υψωμένο χάλκινο φίδι και θεραπευόταν από το δηλητήριο (αυτό αποδεικνύει και ότι δεν είναι άτοπο να κάνει θαύματα ο Θεός μέσω εικόνων ή άλλων αντικειμένων). Ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε σ’ αυτό τον τύπο: «όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο υιός του ανθρώπου» (Ιω. 3, 14-17 –με πλήρη αναφορά στη σωτηρία του κόσμου διά του Χριστού, του Μονογενούς Υιού του Θεού). Ο Ιησούς ονόμαζε τον εαυτό Του «υιό του ανθρώπου» (=άνθρωπο) με βάση το Δανιήλ 7, 13.
Το «σημείον του Ιωνά του προφήτου»: ο Ιωνάς, ως γνωστόν, παρέμεινε τρεις ημέρες στην κοιλιά του θαλάσσιου κήτους και κατόπιν βγήκε στη στεριά σώος και αβλαβής. Ομοίως, και ο Ιησούς θα παρέμενε «εν τη καρδία της γης» τρεις ημέρες και τρεις νύχτες και κατόπιν θα επανερχόταν (όπως και επανήλθε) στη ζωή σώος και αβλαβής. Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ αναφέρθηκε στην προτύπωση του Ιωνά στο Ματθ. 12, 38-40.
Ας αναφέρουμε τέλος ότι ο Ιησούς πολλές φορές μίλησε για το θάνατό Του και τη σωστική σημασία του. Στο Ιω. 12, 23-24, καταγράφεται ο λόγος Του ότι «ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου, γιατί ο κόκκος του σίτου» (σπόρος του σιταριού), «αν δεν πεθάνει πέφτοντας στη γη, μένει μόνος, αν όμως πεθάνει φέρνει πολύ καρπό». Στο Ματθ. 21, 33-44, καταγράφεται η παραβολή Του για τους «κακούς γεωργούς», διαχειριστές ενός αμπελιού, που θανάτωσαν όχι μόνο τους απεσταλμένους του ιδιοκτήτη του αμπελιού (προφήτες), αλλά και τον ίδιο το γιο του. Στο Ιω. 10, 15, όπως είπαμε, αναφέρεται ο λόγος Του για τον «καλό ποιμένα» (βοσκό), που δίνει τη ζωή του για να σώσει τα πρόβατά Του από το λύκο (σημειωτέον ότι στην Παλαιά Διαθήκη ποιμήν του λαού ονομάζεται ο Θεός, ενώ στην Καινή ο Χριστός – άλλη μια απόδειξη ότι ο Χριστός είναι Θεός).
http://www.oodegr.com/oode/islam/xristianismos_islam/thanatos_xristou_1.htm
Ετσι ειναι.