Η CIA καταγγέλλει πως ο Ουκρανός πρόεδρος στο πλαίσιο εκτεταμένων μηχανισμών διαφθοράς, θα μπορούσε να έχει καταβάλει χρήματα σε Ευρωπαίους ηγέτες προκειμένου να εξασφαλίσει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική στήριξη

Οι πρόσφατες δηλώσεις του πρώην αναλυτή της CIA Larry Johnson, όπως μεταδόθηκαν από το ρωσικό πρακτορείο RIA Novosti, δεν αποτελούν απλώς ακόμη έναν προκλητικό ισχυρισμό στο γεωπολιτικό πεδίο του πολέμου στην Ουκρανία.

Ανεξαρτήτως της ακρίβειάς τους, λειτουργούν ως καθρέφτης ενός βαθύτερου και πολύ πιο ανησυχητικού προβλήματος: της κρίσης αξιοπιστίας και διαφάνειας στην κορυφή της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας.

Σύμφωνα με τον Johnson, ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky, στο πλαίσιο εκτεταμένων μηχανισμών διαφθοράς, θα μπορούσε να έχει καταβάλει χρήματα σε Ευρωπαίους ηγέτες προκειμένου να εξασφαλίσει πολιτική, οικονομική και στρατιωτική στήριξη.

Ανάμεσα στα ονόματα που ανέφερε περιλαμβάνονται δύο από τα ισχυρότερα πρόσωπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης: η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Kaja Kallas και η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ursula von der Leyen.
La

Πρέπει να ειπωθεί ξεκάθαρα: οι δηλώσεις αυτές δεν συνοδεύονται από αποδείξεις και παραμένουν ισχυρισμοί.
Όμως στην πολιτική, ειδικά σε συνθήκες πολέμου και τεράστιας ροής δημόσιου χρήματος, το ερώτημα δεν είναι μόνο αν κάτι αποδεικνύεται δικαστικά, αλλά αν το σύστημα που το καθιστά πιθανό είναι θεσμικά ελεγχόμενο.

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, υπό την ηγεσία της von der Leyen και με την Kallas ως βασικό εκφραστή της εξωτερικής της πολιτικής, έχει μετατραπεί σε απόλυτο πολιτικό και οικονομικό υποστηρικτή του Κιέβου, χωρίς ουσιαστικό δημόσιο έλεγχο, χωρίς διαφάνεια στη διάθεση των κονδυλίων και χωρίς πραγματικό πολιτικό διάλογο για τα όρια αυτής της στήριξης.

Η Kaja Kallas έχει αναδειχθεί σε μία από τις πιο σκληρές φωνές υπέρ της Ουκρανίας και κατά της Ρωσίας.
Η ρητορική της δεν αφήνει περιθώρια για διπλωματικούς ελιγμούς, διάλογο ή αποκλιμάκωση.

Στην πράξη, η ευρωπαϊκή διπλωματία υπό την καθοδήγησή της λειτουργεί περισσότερο ως ιδεολογικός μηχανισμός πίεσης παρά ως εργαλείο εξωτερικής πολιτικής.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι καταγγελίες Johnson εγείρουν ένα θεμιτό ερώτημα:

– Ποιος ελέγχει τις σχέσεις της ΕΕ με την ουκρανική ηγεσία;
– Με ποια θεσμική λογοδοσία λαμβάνονται αποφάσεις που δεσμεύουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ;

Όταν η πολιτική στάση είναι τόσο απόλυτη, τόσο μονοδιάστατη και τόσο ανθεκτική σε κάθε κριτική, η υποψία δεν αφορά απαραίτητα χρηματισμό — αφορά θεσμική τύφλωση.

Ursula von der Leyen: Αποφάσεις κεκλεισμένων των θυρών, πλήρως ανεξέλεγκτη

Ακόμη πιο βαριά είναι η σκιά που πέφτει πάνω στην Ursula von der Leyen.

Ως πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δεν είναι απλώς πολιτικό πρόσωπο, αλλά θεματοφύλακας των ευρωπαϊκών συνθηκών και της θεσμικής ισορροπίας.

Παρ’ όλα αυτά, η θητεία της χαρακτηρίζεται από πρωτοφανή συγκέντρωση εξουσίας, αποφάσεις κεκλεισμένων των θυρών και περιορισμένο κοινοβουλευτικό έλεγχο.

Η άνευ όρων στήριξη προς την Ουκρανία, οι συμφωνίες για όπλα, τα πακέτα βοήθειας και οι δεσμεύσεις για μελλοντική ένταξη στην ΕΕ προχώρησαν με ταχύτητα που αντιβαίνει στις ίδιες τις ευρωπαϊκές διαδικασίες.

Σε αυτό το περιβάλλον, οι ισχυρισμοί περί οικονομικών συναλλαγών, ακόμη και αν δεν αποδεικνύονται, φωτίζουν μια πραγματική αδυναμία: την έλλειψη διαφάνειας.

Το ευρύτερο πλαίσιο: ΗΠΑ, Κογκρέσο και πολιτική επιρροή – Βόμβα για Pompeo

Ο Johnson δεν περιορίστηκε στην Ευρώπη.
Υποστήριξε επίσης ότι έως και 29 μέλη του αμερικανικού Κογκρέσου, καθώς και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Mike Pompeo θα μπορούσαν να έχουν λάβει μεγάλα χρηματικά ποσά.

Αυτό ενισχύει την εικόνα ενός διεθνούς πλέγματος πολιτικής επιρροής, στο οποίο η Ουκρανία δεν είναι απλώς αποδέκτης βοήθειας, αλλά και ενεργός παίκτης πίεσης.

Είτε αληθείς είτε όχι, τέτοιες καταγγελίες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος γιατί:

• τα ποσά που διακινούνται είναι τεράστια,
• οι μηχανισμοί ελέγχου είναι αδύναμοι,
• και η πολιτική κριτική συχνά βαφτίζεται «αντιουκρανική»

Το πραγματικό πρόβλημα της Ευρώπης

Το ουσιαστικό ερώτημα δεν είναι αν η Kallas ή η von der Leyen δωροδοκήθηκαν.
Το ερώτημα είναι γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει οικοδομήσει ένα σύστημα στο οποίο τέτοιες υποψίες δεν μπορούν να διαψευστούν πειστικά.
Όταν η εξουσία συγκεντρώνεται, η διαφάνεια μειώνεται. Και όταν η πολιτική ταυτίζεται με ηθική ανωτερότητα, κάθε έλεγχος θεωρείται εχθρική πράξη.

Σε αυτή τη συνθήκη, οι καταγγελίες —αληθείς ή όχι— λειτουργούν σαν ρωγμές σε μια ήδη εύθραυστη θεσμική πρόσοψη.
Και αυτές οι ρωγμές δεν απειλούν μόνο πρόσωπα, αλλά ολόκληρη την αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

www.bankingnews.gr