Επικίνδυνα επιστημονικά πειράματα στον αέρα και το νερό μας διεξάγονται στο όνομα της “κλιματικής αλλαγής”

Από τη διοχέτευση αντανακλαστικών σωματιδίων στον ουρανό μέχρι τη διοχέτευση χημικών ουσιών στον ωκεανό, οι επιστήμονες παρεμβαίνουν στο περιβάλλον στο όνομα της αναχαίτισης της λεγόμενης κλιματικής αλλαγής. Ωστόσο, αντί να βοηθήσουν τον πλανήτη, τα μέτρα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό αδοκίμαστα και θα μπορούσαν κάλλιστα να προκαλέσουν ανείπωτη ζημιά.

Για παράδειγμα, ερευνητές από το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole της Μασαχουσέτης σχεδιάζουν να ρίξουν 6.000 γαλόνια ενός υγρού διαλύματος που περιέχει το συστατικό υδροξείδιο του νατρίου που περιέχει αλισίβα στον ωκεανό αυτό το καλοκαίρι. Η ιδέα είναι να μειωθεί η οξύτητα ενός τμήματος νερού στην επιφάνεια περίπου 10 μίλια νότια του Martha’s Vineyard, ώστε να μπορέσει να απορροφήσει 20 μετρικούς τόνους διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρά μας και να το αποθηκεύσει εκεί στον ωκεανό. Το έργο ύψους 10 εκατομμυρίων δολαρίων θα χρηματοδοτηθεί από τους φορολογούμενους.

Μια άλλη αμφισβητήσιμη προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι η θαλάσσια φωταγώγηση των σύννεφων στην Αυστραλία, όπου ερευνητές σε ένα πλοίο από τα νησιά Whitsunday χρησιμοποιούν ακροφύσια υψηλής πίεσης για να ψεκάσουν στον αέρα ένα μείγμα θαλασσινού νερού. Στόχος τους είναι να φωτίσουν τα σύννεφα που αιωρούνται σε χαμηλό ύψος πάνω από τον ωκεανό, με την ελπίδα να τα βοηθήσουν να αντανακλούν το φως του ήλιου μακριά από τον πλανήτη. Αυτό, όπως πιστεύουν, θα ρίξει μια σκιά στην επιφάνεια του ωκεανού, μειώνοντας τη θερμοκρασία του νερού στην περιοχή του Μεγάλου Κοραλλιογενούς Ύφαλου και ενδεχομένως ανακόπτοντας τη μαζική εξαφάνιση κοραλλιών που λαμβάνει χώρα εκεί. Πρόκειται για μέρος ενός έργου ύψους 65 εκατομμυρίων δολαρίων, του οποίου ηγείται το Πανεπιστήμιο Southern Cross.

Διερευνώνται έργα διαχείρισης της ηλιακής ακτινοβολίας (SRM) για την ψύξη της ατμόσφαιρας με την ανάκλαση του ηλιακού φωτός με τον ίδιο τρόπο που γίνεται μια ηφαιστειακή έκρηξη μέσω της έγχυσης στρατοσφαιρικού αερολύματος. Η ιδέα εμπνεύστηκε από την έκρηξη του όρους Πινατούμπο στις Φιλιππίνες το 1991, η οποία είχε ως αποτέλεσμα το μεγαλύτερο σύννεφο έκρηξης που έχει ποτέ μετρηθεί. Αυτό έστειλε στάχτη και θείο στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της θερμοκρασίας κατά σχεδόν έναν ολόκληρο βαθμό Φαρενάιτ για ένα έτος.

Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της διαχείρισης της ηλιακής ακτινοβολίας είναι άγνωστες

Ωστόσο, δεν είναι πολλά γνωστά για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της διαχείρισης της ηλιακής ακτινοβολίας, η οποία μπορεί να αποδειχθεί στην καλύτερη περίπτωση σπάταλη και μη χρήσιμη, αλλά έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει απρόβλεπτες ζημιές. Ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν ότι η ανάπτυξη θείου στη στρατόσφαιρα σε ευρεία κλίμακα θα μπορούσε να μετατρέψει τον ουρανό από το ανακουφιστικό γαλάζιο σε μια γαλακτώδη λευκή απόχρωση, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε να αλλάξει τα παγκόσμια καιρικά πρότυπα με απρόβλεπτους τρόπους, ενδεχομένως επιδεινώνοντας τους μουσώνες, τις ξηρασίες και άλλα ακραία καιρικά φαινόμενα.

Μια ομάδα περισσότερων από 400 επιστημόνων και ακαδημαϊκών έχει ζητήσει τη δημιουργία μιας συμφωνίας μη χρήσης για τη διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας. Ακόμη και ένας από τους κορυφαίους ερευνητές στον τομέα, ο David Keith του Πανεπιστημίου του Σικάγο, αναγνωρίζει ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει.

Είπε ότι αν και πιθανότατα θα έχει το ψυκτικό αποτέλεσμα που επιδιώκουν, “αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καλή ιδέα”. Είπε ότι θα μπορούσε να βλάψει το στρώμα του όζοντος ή να επηρεάσει την ανθρώπινη υγεία, εκτός από τον αντίκτυπο στα ακραία καιρικά φαινόμενα. Πράγματι, ορισμένα μοντέλα έχουν δείξει ότι η απελευθέρωση αερολυμάτων στο βόρειο ημισφαίριο θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφικές ξηρασίες στην υποσαχάρια Αφρική. Άλλες ανησυχίες που έχουν αναφερθεί περιλαμβάνουν τις επιπτώσεις της στην εξάπλωση της ελονοσίας, την απώλεια διαφόρων ειδών θηλαστικών σε ορισμένες περιοχές και την επιρροή της στα πρότυπα βροχοπτώσεων. Υπάρχουν επίσης σοβαρές ανησυχίες σχετικά με το πόσο καιρό θα πρέπει να χρησιμοποιείται αυτή η τεχνολογία και τι θα συμβεί αν ποτέ σταματήσει.

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ένα άτομο που είναι υπέρ της ιδέας είναι ο Bill Gates, ο οποίος έχει παράσχει οικονομική υποστήριξη σε ερευνητικά προγράμματα ηλιακής γεωμηχαν