Από τις υπαγορεύσεις του Edgar Cayce Συλλογή επεξεργασία από το Ζάχο Σκαφίδα
Η Εξέγερσή μας σαν Ψυχές
Αλλά τότε τι πρόβλημα εμφανίστηκε? Αν ήμαστε τέλειοι κατά τη δημιουργία μας, πώς καταλήξαμε να είμαστε ατελείς τώρα? Αν η ύπαρξή μας ήταν στην αρχή ολοκληρωτικά μια έκφραση της θεϊκής αγάπης, γιατί σήμερα στη ζωή μας παρατηρούμε τ’ αντίθετο της αγάπης!
Αν ο Θεός είναι αληθινά μέσα μας, αν ο καθένας μας έχει μια βαθιά, προσωπική σχέση μαζί Του, γιατί μερικές φορές μοιάζει ν’ απουσιάζει εντελώς από τις καθημερινές μας εμπειρίες.
Η απάντηση σ’ αυτά τα ερωτήματα έγκειται στην ελεύθερη θέληση του ανθρώπου με την οποία προίκισε τον καθένα μας ο Θεός κατά τη δημιουργία μας. 0 Θεός δε μας επιβάλλει τον Εαυτό Του. Αν το έκανε αυτό, θα γινόμαστε απλά αυτόματα και δε θα μπορούσαμε να γίνουμε οι σύντροφοι και οι αναδημιουργοί Του, όπως προοριζόμαστε να γίνουμε. Έχουμε όλοι την ελευθερία να κάνουμε τις δικές μας επιλογές. Μέσα από τη χρήση της θέλησής μας έχουμε τη δυνατότητα να ενεργήσουμε σύμφωνα με το θεϊκό σχέδιο, εκφράζοντας μόνο αγάπη, ή αντίθετα να εκφράσουμε εκείνα τα στοιχεία που είναι ανίερα και χαρακτηρίζονται από έλλειψη αγάπης. Όπως λένε οι υπαγορεύσεις, «η θέληση μπορεί να γίνει ένα με ΑΥΤΟΝ, ή μπορεί να λειτουργεί μόνο για τον εαυτό μας…» [262-81]
Εφόσον μας έχουν δοθεί αυτές οι εναλλακτικές δυνατότητες, μερικοί από μας επέλεξαν να ενεργούν μ’ έναν τρόπο που είναι έξω από το σχέδιο του Θεού. Αυτή η αρχική πράξη εξέγερσης δε συνέβη στη γη, γιατί έγινε πολύ πριν υπάρξει το υλικό σύμπαν. Αντίθετα, ήταν μια πράξη πνευματικής εξέγερσης με την οποία διαλέξαμε να εκφράσουμε στο πνεύμα πράγματα που δεν ήταν σύμφωνα με τη θεϊκή αγάπη.
Ποια ακριβώς μορφή πήρε η εξέγερσή μας? Το υλικό του Κέυση αναφέρει πολύ καθαρά: «ο εαυτός είναι το μοναδικό αμάρτημα; δηλ. ο εγωισμός – κι όλα τα επακόλουθά του – δεν είναι παρά μια τροποποίηση αυτής της έκφρασης του εαυτού». [1362-1] Απομακρυνθήκαμε από την αγάπη και την ενότητα μ’ όλες τις άλλες ψυχές, δηλ. την κατάσταση που δημιουργηθήκαμε για να βιώσουμε, και διαλέξαμε μια πορεία ικανοποίησης κι εξύψωσης του εαυτού. Η ελεύθερη θέλησή μας, και η δύναμη που είχαμε σαν συνδημιουργοί του Θεού, μάς έδινε την ικανότητα ή να συμμετέχουμε στη συμπαντική αγάπη για όλους, ή να χτίσουμε τα δικά μας προσωπικά εγώ. Εκείνοι που εξεγέρθηκαν διάλεξαν ν’ ακολουθήσουν το δεύτερο δρόμο.
Μια πλευρά της ελεύθερης θέλησης την οποία πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι ο νόμος του αιτίου και του αποτελέσματος. Κάθε επιλογή που κάνουμε, είτε μ’ αυτήν ακολουθούμε το δρόμο που σχεδίασε για μας ο Δημιουργός είτε μας οδηγεί σε κάποια άλλη κατεύθυνση, είναι ένα αίτιο κι έχει ένα αποτέλεσμα. Αυτός είναι ο νόμος, όχι με την έννοια ενός αυθαίρετα επιβεβλημένου κανονισμού, αλλά απλά με την έννοια ότι είναι ένα μέρος του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η επιλογή.
Στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε τ’ αποτέλεσμα της επιλογής μας να εξεγερθούμε πρέπει να έχουμε υπόψη μας κι έναν άλλο συμπαντικό νόμο: το όμοιο γεννά το όμοιο. Η απόφαση που βασίζεται στην αγάπη δε θα παράγει δυσαρμονικά αποτελέσματα ούτε και μια εγωιστική απόφαση θα παράγει θετικά αποτελέσματα. Αυτό εκφράζεται στην Αγία Γραφή, τόσο στην Παλαιό όσο και στην Καινή Διαθήκη: «Για εκείνον που σπέρνει τη δικαιοσύνη θα υπάρξει μια σίγουρη ανταμοιβή. Όπως η δικαιοσύνη τείνει προς τη ζωή, έτσι κι αυτός που επιδιώκει το κακό θα οδηγηθεί στο θάνατό του». [Παροιμίες 11:18-19]
«Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται. Εκείνο που θα σπείρη ο άνθρωπος, αυτό και θα θερίση…» [Προς Γαλάτας 6:7]
Μέσα στο πνεύμα της εξέγερσης διαλέξαμε τον εαυτό μας. Τ’ αποτέλεσμα ήταν ότι πάψαμε να βλέπουμε την ένωση της αγάπης που ο Δημιουργός μας είχε σχεδιάσει για μας. Διαλέξαμε το διαχωρισμό. Τ’ αποτέλεσμα ήταν ότι βιώσαμε μια αίσθηση διαχωρισμού από το Θεό, την πηγή της απέραντης σοφίας, δύναμης κι αγάπης. Αν είχε συμβεί οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα αυτό θα ήταν μια παραβίαση της ελεύθερης θέλησής μας.
Μ’ αυτό τον τρόπο το κακό εισήλθε στην εμπειρία μας. Το κακό είναι ταυτόχρονα η πράξη και τ’ αποτέλεσμα της επιλογής μας ν’ ακολουθήσουμε το πνεύμα της εξέγερσης ενάντια στις επιθυμίες του Θεού. Διαλέξαμε να ενεργήσουμε μ’ αυτό τον τρόπο, κι αφού κατά τη δημιουργία μάς είχε δοθεί δύναμη συνδημιουργών αυτό που διαλέξαμε να εκφράσουμε δημιουργήθηκε, υπήρξε. Έτσι εμφανίστηκαν εκείνες οι συνθήκες και οι εμπειρίες που ήταν δυσαρμονικές ως προς τη συμπαντική αγάπη που έπρεπε κανονικά ν’ απολαμβάνουμε σαν σύντροφοι του Δημιουργού.
EDGAR CAYCE Ο ΚΟΙΜΩΜΕΝΟΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ (1877-1945) Η αφύπνιση ενός κρυφού χαρίσματος (Έντγκαρ Κέισι )
Η Εμπλοκή μας στη Γη
Η εξέγερσή μας και η αίσθηση του διαχωρισμού από το Θεό, την οποία προκάλεσε, ήταν στην αρχή στο πνευματικό επίπεδο γιατί δεν είχαμε εμπλακεί ακόμη στον υλικό κόσμο. Η γη και το υπόλοιπο υλικό σύμπαν δημιουργήθηκαν σαν μια εκδήλωση της θεϊκής δημιουργικής δύναμης. Αρχικά η γη και το περιβάλλον της δεν προορίζονταν αναγκαστικά να κατοικηθούν από τον άνθρωπο. Ήταν απλά ο τρισδιάστατος χώρος που είχε προκόψει από τη δημιουργική δραστηριότητα του πνεύματος του Θεού. Σαν ένας τέτοιος χώρος ήταν τέλειος με το δικό του τρόπο.
Μερικοί από μας, σαν ψυχές, συναντήσαμε αυτή την αναπτυσσόμενη γη και προσελκυστήκαμε απ’ αυτήν. Καθώς είμαστε συνδημιουργοί με το Θεό είχαμε την ικανότητα να δημιουργούμε με το νου μας. Δηλαδή, οι σκέψεις μας ήταν προικισμένες με πραγματικότητα και δύναμη και μπορούσαμε να τις χρησιμοποιούμε για να τροποποιούμε το φυσικό μας περιβάλλον. Μέσα από τη δύναμη των νοητικών εικόνων μας και των φυσικών τους εκδηλώσεων, οι οποίες στις υπαγορεύσεις του Κέυση ονομάζονται «νοητικές φόρμες» (σκεπτομορφές), μερικοί από μας προβάλαμε τον εαυτό μας μέσα στην αναπτυσσόμενη γη και επηρεάσαμε την εξέλιξή της με τρόπους που δεν ήταν σύμφωνοι με το σχέδιο του Θεού. Αυτό δε σημαίνει ότι αυτή η εμπλοκή με τη γη ήταν από μόνη της κακή. Επιλέγοντας όμως να βιώσουμε και να χρησιμοποιήσουμε τη γη με τρόπους που προωθούσαν τους στόχους του εαυτού κι όχι του Θεού, συνεχίσαμε την εξέγερσή μας και τη φέραμε σε υλική εκδήλωση.
Με τον καιρό, μερικοί από μας προσελκυστήκαμε τόσο πολύ από τις δραστηριότητές μας μέσα στη σάρκα ώστε αρχίσαμε να ξεχνάμε την αληθινή μας φύση σαν πνευματικά όντα και παιδιά του Θεού. Διαλέξαμε να δώσουμε πολύ μεγαλύτερη σπουδαιότητα στις γήινες εμπειρίες μας, και στον περιορισμένο εαυτό μας, παρά στη σχέση μας με τον Πατέρα. Τ’ αποτέλεσμα ήταν ότι χάσαμε την επίγνωση του θεϊκού πνεύματος μέσα μας, και μπλέξαμε με τον υλικό κόσμο στο βαθμό που δεν μπορούσαμε πια ν’ αποτραβηχτούμε απ’ αυτόν.
Ο δρόμος της εξέγερσης δεν επιλέχθηκε απ’ όλες τις ψυχές που είχαν δημιουργηθεί από το Θεό. Παρέμειναν και κάποιες, ίσως η μεγάλη πλειοψηφία, που συνέχισαν να ενεργούν μόνο με τον τρόπο που ήταν εναρμονισμένος με τα σχέδια του Δημιουργού τους. Οι ψυχές αυτές συνέχισαν ν’ αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους σαν πνευματικά όντα, συντρόφους και συνδημιουργούς με τον Πατέρα. Και στις εμπειρίες τους σ’ όλο το σύμπαν εκδήλωναν μόνο την αγάπη που είχαν δημιουργηθεί για να εκφράζουν. Μερικές απ’ αυτές τις ψυχές προσελκύστηκαν στη γη όπου ανακάλυψαν ότι πολλές άλλες ψυχές είχαν ξεχάσει την πνευματική τους κληρονομιά και είχαν παγιδευτεί στον υλικό κόσμο. Ανάμεσα σ’ αυτές τις ψυχές που δεν είχαν εξεγερθεί υπήρχαν και μερικές που διάλεξαν να εισέλθουν στη γη για να βοηθήσουν τις παραστρατημένες ψυχές, για να τους υπενθυμίσουν την ενότητά τους με το Θεό και να τους δείξουν πώς να ξεπεράσουν την εμπλοκή τους με τη γη.
Μια απ’ αυτές τις ψυχές-σωτήρες ήταν το ον που εμείς γνωρίζουμε σαν Αδάμ. Η βιβλική ιστορία της δημιουργίας του από το χώμα της γης αφηγείται το σχηματισμό του σώματος στο οποίο θα κατοικούσε αυτή η ψυχή στον τρισδιάστατο κόσμο. Αντίθετα από τα διαστρεβλωμένα σώματα που είχαν δημιουργήσει οι παραστρατημένες ψυχές, το σώμα του Αδάμ – κι εκείνων που τον συνόδευαν – είχε δημιουργηθεί σ’ αρμονία με το θεϊκό πλάνο. Το σώμα αυτό ήταν ένα ταιριαστό όργανο για τη σωματική τελειοποίηση της ανθρώπινης φυλής κι ο σωστός φορέας για την επιστροφή μας στον Πατέρα.
Με τον καιρό, όμως, κι αυτή η δεύτερη ομάδα ψυχών παραστράτησε. Γι’ άλλη μια φορά, η εμπλοκή με τα πράγματα της σάρκας άρχισε να γίνεται πιο σημαντική από το πνεύμα του Θεού μέσα μας. Έγιναν και πάλι επιλογές που μας έκαναν να πάψουμε να βλέπουμε τη σχέση μας με το Θεό και μας δημιούργησαν μια αίσθηση διαχωρισμού απ’ Αυτόν. Και γι’ άλλη μια φορά οι ψυχές που είχαν δημιουργηθεί για να εκφράζουν την αγάπη του Θεού, και να διατηρούν μια συνεχή επίγνωση του πνεύματός Του, παγιδεύτηκαν μέσα στον υλικό κόσμο.
Έπρεπε να περάσει πολύς καιρός μέχρι να εμφανιστεί ο Ιησούς ο Ναζωραίος με τον οποίο ο Θεός μάς έδειξε ότι μια ανθρώπινη ζωή μπορεί να είναι ένα τέλειο παράδειγμα θεϊκής αγάπης. Σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις του Κέυση η ίδια ψυχή που ενσαρκώθηκε σαν Αδάμ ήταν εκείνη που, μετά από πολλούς αιώνες και πολλές ενδιάμεσες ενσαρκώσεις, ξανάφτασε στην τελειότητα σαν Ιησούς. Έτσι αυτή η ψυχή μάς έδειξε το δρόμο της επιστροφής στον Πατέρα, εκπληρώνοντας τον αρχικό σκοπό για τον οποίο είχε εισέλθει αρχικά στη γη πριν από τόσα πολλά χρόνια.
Μέχρι ένα σημείο η ιστορία της δημιουργίας και της πτώσης μας, έτσι όπως δίνεται από τις υπαγορεύσεις του Κέυση, είναι παράλληλη μ’ εκείνη που αφηγείται η Γένεση — το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής. Και οι δύο πηγές μιλούν για την αρχική δημιουργία τού ανθρώπου σαν μια τέλεια ψυχή, φτιαγμένη «κατ’ εικόνα και ομοίωση» του Θεού. [Γένεση 1:26] Και οι δύο μιλούν για το γεγονός ότι η ψυχή ήρθε να κατοικήσει στη γη μέσα σ’ ένα υλικό σώμα και για το γεγονός ότι στον άνθρωπο δόθηκε κυριαρχία πάνω σ’ όλη τη γη. Και οι δύο πηγές αναφέρουν ότι ο άνθρωπος απομακρύνθηκε τελικά από το Θεό, χρησιμοποίησε τις δυνάμεις του μ’ εγωιστικούς τρόπους κι έτσι προκάλεσε πόνο και ταλαιπωρία στη γη.
Υπάρχει όμως μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στην ιστορία της δημιουργίας όπως παρουσιάζεται στις υπαγορεύσεις του Κέυση και στην κυριολεκτική ερμηνεία που δίνουν πολλοί στη Γένεση. Το υλικό του Κέυση αναφέρει σαφώς ότι δεν τιμωρούμαστε για κάποιο παραστράτημα που έκανε ένας από τους προγόνους μας πριν από χιλιάδες γενιές. Κάθε άνθρωπος που βρίσκεται στη γη σήμερα, βρίσκεται εδώ επειδή αυτός, σαν ατομική ψυχή, διάλεξε να είναι εδώ. Κάθε ψυχή που αισθάνεται αποκομμένη από το Θεό βρίσκεται σ’ αυτή την κατάσταση επειδή η ίδια έχει επιλέξει να ξεχάσει την αρχική της επίγνωση της θεϊκής παρουσίας. Και κάθε ψυχή που αντιμετωπίζει, μερικές φορές, δυσάρεστες καταστάσεις στη ζωή πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη έχει διαλέξει η ίδια να βουλιάξει μέσα στον υλικό κόσμο. Βιώνουμε τις συνέπειες της κακής χρήσης που έχουμε κάνει εμείς οι ίδιοι στην ελεύθερη θέλησή μας, κι όχι τις συνέπειες των σφαλμάτων κάποιου άλλου.
skafidaszaxos μέσω hconspiracyfeeds
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek 
Πόσο μαλάκες είστε ρε πούστη μου..κόψτε ρε τις μαλακίες με τον Αδάμ και την τελειότητα τής ψυχής και τρίχες κατσαρές..έχετε κάποιες ιδέες μέσα στα θεότρελα μυαλά σας, τις αναπτύσσετε, δίνετε δύναμη σε αυτές, και φαντασιώνεστε το κάθε αφελές και ανότητο άτομο που τις διαβάζει και τις ενστερνίζεται και νιώθετε σημαντικοί μέσα στην απέραντη ασημαντότητά σας. Άντε και γαμηθείτε βρε γαμιόληδες με τις παπαριές σας..δεν βαρεθήκατε να λέτε συνέχεια μαλακίες; Καρκίνο να βγάλετε ηλίθιοι!
απο το υφος του σχολιου σου φαινεται οτι μαλλον εσυ θα τον βγαλεις τον καρκινο
Να πας να γαμηθείς εσύ..δεν με γνωρίζεις και έχεις τελείως λάθος εικόνα για μένα. Δεν ανήκω στους σπασίκλες εγώ. Με είδες ποτέ να καυτηριάζω σχόλια αναγνωστών και να επιβάλλω την άποψή μου σε αυτούς; Εγώ απλά εκνευρίστηκα με κάποιους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα.
Και αυτά τα παραμυθάκια τύπου Λιακόπουλου για τον “ΩΝ” και “ΜΗ ΩΝ” και περί Σατανά που ήταν άγγελος και επαναστάτησε και έφτιαξε αυτόν τον πλαστό υλικό κόσμο για να δοκιμάσει το έργο τής Δημιουργίας τού Θεού (ποιου Θεού ρε παπάρες;), είναι όχι για γέλια αλλά για κλάματα. Χωρίς να έχετε όχι την παραμικρή απόδειξη για όσα λέτε αλλά και ένδειξη, πετάτε κοτσάνες ασσύληπτων διαστάσεων και λυπάμαι όλους αυτούς που κάθονται και διαβάζουν και προβληματίζονται…ενώ θα έπρεπε να σάς είχαν εξαρχής χεσμένους.
Αχ ναι! Πες μας εσύ τι να διαβάζουμε, ω Μεγάλε Διδάσκαλε!
Μπορείς να διαβάζεις ό,τι θέλεις, αρκεί αυτά που γράφονται να έχουν μια δόση λογικής, ας είναι και συνωμοσιολογικά, ας είναι και υποθετικά. Αλλά π.χ όταν κάποιοι μού λένε τι υπήρχε πριν την δημιουργία τού Σύμπαντος, τι ήταν ο Θεός, τι ήταν το Χάος, τι ήταν ο Χρόνος, τι ήταν οι ψυχές και πώς εξελίχθηκαν όλα αυτά, και τα παρουσιάζουν με έναν τρόπο σαν να θέλουν να σού πουν ότι εμείς είμαστε γνώστες τής αλήθειας, λες και είχαν “στο πιάτο” όλη την εικόνα δημιουργίας τού Σύμπαντος, ε αυτό πάει πολύ, δεν νομίζεις; Εγώ εκεί τρελαίνομαι..γεμίσαμε σοφούς βλέπεις σε αυτόν τον κόσμο.
Κατά βάση δίκιο έχεις με την λογική ότι η αλήθεια βιώνεται και δεν μεταφέρεται θεωρητικά και μάλιστα με ύφος χιλίων καρδιναλίων,αν και δεν το είδα αυτό στο άρθρο,αλλα σκεψου όμως και το εξής:αν όντως ο κευση την βίωσε την αλήθεια αυτή ,τότε;;;
1) Γράφεις: “ποιου Θεού ρε παπάρες;” Εσύ πως το ξέρεις πως δεν υπάρχει Θεός; Τα έχεις όλα στο πιάτο; —- 2) Γράφεις: “Καρκίνο να βγάλετε ηλίθιοι!” Και θες να σε πάρω σοβαρά;
Δεν αποκλείω να υπάρχει μια Ανώτερη Δύναμη, για την οποία δεν έχει κανείς μας ιδέα το τι μπορεί να είναι, εκεί που είμαι αντίθετος είναι ότι αυτή η Δύναμη δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Θεό τής κάθε θρησκείας. Δεν είναι δυνατόν, με άλλα λόγια, να μιλάμε για πράγματα που δεν θα μπορούσαμε με καμία δύναμη να έχουμε κάποια εικόνα γι’ αυτά, όπως το τι υπήρχε πριν τον Θεό ή ποιο ήταν το σχέδιο τού Θεού κλπ, γιατί δεν μπορούμε να βασιστούμε κάπου και κάνουμε απλές εικασίες. Η πρότασή μου είναι: Σαν απλές θεωρίες μπορούμε να μιλάμε γι’ αυτά, αλλά το να παρουσιάζουμε “πρωτοπόρες” ιδέες, λες και είναι προϊόν επισταμένης μελέτης και έρευνας, ε εκεί είμαι αντίθετος. Αυτό με τον καρκίνο που είπα, δεν το προόριζα για τούς αναγνώστες αυτού τού σάιτ και ήταν πάνω σε μια στιγμή έντονου εκνευρισμού..μερικές φορές, πάνω στον θυμό μου, λέω πράγματα, αλλά μετά μού περνάει και τα ξεχνάω όλα. Και για τον HARRY, που έγραψε ότι ίσως ο Κέυση να είχε βιώσει μια τέτοια εμπειρία, έχω να τού πω, ότι τέτοιου είδους εμπειρίες είναι αδύνατο να βιώσει μια οντότητα τριών διαστάσεων. Ούτε οντότητες ανωτέρων διαστάσεων από την δική μας μπορούν να προσεγγίσουν την Ύψιστη Αλήθεια.
“Διότι το θείο είναι ακατάληπτο …Τον Θεό ποτέ κανείς δεν τον είδε… Το θείο λοιπόν είναι άρρητο και ακατάληπτο… κανένας από τους ανθρώπους δεν τον γνώρισε ούτε καν κι οι υπερκόσμιες δυνάμεις, ακόμα και αυτά τα Χερουβίμ και τα Σεραφείμ.” (Ἔκδοσις ἀκριβὴς τῆς ὀρθοδόξου πίστεως – Αγίου Ιωάννου του Δαμασκινού – 676-749 μ.Χ) ———– Μην θυμώνεις λοιπόν τόσο πολύ και χάνεις την ψυχραιμία σου, για τα παλαιόθεν αυτονόητα.
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΛΙΓΟΣΤΕΥΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. ΔΥΣΤΗΧΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΟΘΕΙ ‘Η ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΣΕ ΛΙΓΟΥΣ ΟΠΟΤΕ,ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΕΡΑΣΟΥΜΕ =25745.ΧΡΟΝΙΑ.