ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΣΥΝΑΝΤΙΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

Πώς να μιλήσεις για κάτι που με το μυαλό είναι άπιαστο; Πώς να εξηγήσεις το μέγιστο συναίσθημα χαράς και αγαλλίασης με λόγια; Πώς να κάνω εσένα συνάνθρωπέ μου έστω για λίγο να συλλάβεις αυτή την ανυπέρβλητη και ανείπωτη ευτυχία;

Εκείνο το συναίσθημα που πλημυρίζει μέσα στην ψυχή, αυτό που σε κάνει αμέσως να ξεχάσεις οτιδήποτε γήινο, οποιαδήποτε έγνοια, όποια σκοτούρα, όποιον χρόνο, όποια συγγένεια με οποιονδήποτε και ό,τι άλλο απασχολεί το μυαλό σου και το γήινο κορμί σου· εκείνο που λαχταράς να νιώθεις αιώνια και παρακαλάς τον Πατέρα να σε πάρει εκείνη την στιγμή για να διατηρήσεις για πάντα αυτό που βιώνεις μέσα σου. Είναι τόσο τεράστιο αυτό που αναρωτιέμαι αν το σώμα μας μπορεί να το αντέξει για πολύ ώρα, ενώ η ψυχή μας το ποθεί στον αιώνα.

Φαντάσου τώρα ότι όλο το σύμπαν είναι ένα μικρό αντικείμενο· αστέρια, γαλαξίες, και όποιο δημιούργημα είναι μέσα σε αυτό το αντικείμενο που σε έβαλα να σκεφτείς. Ένας αναπτήρας για παράδειγμα ή ένα κουτί· προσπάθησε να νοήσεις τώρα όχι με το μυαλό σου αλλά με την καρδιά σου ότι το κουτί αυτό εμπεριέχεται στο απόλυτο αυτό συναίσθημα που ονομάζεται Αγάπη· τα πάντα είναι ΕΝΑ μέσα στην Αγάπη, την ΑΠΟΛΥΤΗ Αγάπη. Εκεί που συναντιέται ο άνθρωπος με τον Θεό κι απλά δέχεται την φύση του· εκεί, στην αιώνια αυτή στιγμή που βιώνεις τον Πατέρα και ενώνεσαι με την Αγάπη, εκεί που νεκρώνουν τα πάντα και αφήνεσαι σε αυτό που γεννήθηκες να είσαι. Κι άμα αρχίζει να εξασθενεί αυτό το απόλυτο που ζεις, αρχίζεις και φωνάζεις δυνατά σαν μικρό παιδί «όχι! πάρε με τώρα, θέλω να το αισθάνομαι αυτό για πάντα».

Γυρνάς πίσω στον κόσμο των νεκρών που ζούμε, δραστηριοποιούνται πάλι οι γήινες αισθήσεις και το πρώτο που σκέπτεσαι είναι «τι χωρίζει τους ανθρώπους από αυτήν την Αγάπη»; Πόσο μικρά είναι όλα τα γήινα μπροστά σε αυτό το μεγαλείο; Πόσο μ@λ@κ@ς είμαι, είσαι που δεν προσπαθείς να είσαι, είμαι, συνεχώς συνδεδεμένος  με αυτή την απόλυτη αίσθηση;» Κι αμέσως στρέφεις το βλέμμα σου σε αυτούς που σε απομακρύνουν από αυτήν, σε αυτούς που δεν σου μίλησαν ποτέ γι αυτήν, σε αυτούς που πολεμούν τους ανθρώπους για να μην την γνωρίσουν ποτέ. Κι η μάχη ξεκινά…

«Μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδίᾳ ὅτι αὐτοί τόν Θεόν ὄψονται»

NASAR