Δολοφόνησαν τον Χριστό γιατί ήταν αντι-ιουδαίος

Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης

Υπήρχαν και υπάρχουν «καμπάνες που περπατάνε», («καμπάνες που περπατάνε» αποκαλούσε ο Εμμανουήλ Ροΐδης τους αρχιερείς αναξίους σεβασμού) που με το πέρασμα των αιώνων εργάσθησαν υπουλώτατα εκ των έσω ώστε να διαστρέψουν τα λόγια και τα έργα του Χριστού. Το κατάφεραν έως ενός βαθμού. Κυρίως αρχιερείς ήταν κατά τα φαινόμενα αυτοί που δημιούργησαν σε ‘μας τους ορθοδόξους εσφαλμένες αντιλήψεις περί των λόγων και έργων του Χριστού. Αντιλήψεις οι οποίες «συμπτωματικά» εξυπηρετούν τους σταυρωτές του Χριστού, τους Ιουδαίους. 

Εν όψει Μεγάλης Εβδομάδος ας αναλυθούν κάποια σημεία των γραφών για να δειχθούν τα διαρκείας λάθη μας. Η δολοφονία του Χριστού με τον ατιμωτικό σταυρικό θάνατο δεν ήταν απλή τιμωρία, αλλά ατιμωτική τιμωρία. Επιβλήθηκε απ’ αυτούς από τους οποίους ήλθε να μας σώσει. Ήταν δηλαδή αντι-ιουδαίος και γι αυτό τον σκότωσαν. Πολλά είναι τα σημεία στην Καινή Διαθήκη στα οποία φαίνεται ο αντι-ιουδαϊσμός του Χριστού, που όμως φρόντισαν να μας τα κρύψουν ή να τα παρερμηνεύσουν, και μας τα παρουσιάζουν κάπως διαφορετικά απ’ ότι πράγματι είναι. 

Επειδή ζούμε εποχές στις οποίες τα πάντα αλλάζουν, θ’ αλλάξουν κι αντιλήψεις περί του Χριστού, και θα αποκατασταθεί η αλήθεια, διότι ως γνωστόν εάν δεν κηρυχθεί ο ορθός λόγος και η ορθή δόξα (Πίστη) του Χριστού σ’ ολόκληρο τον κόσμο κανείς Αντίχριστος δεν θα έρθει όσο βαρύ και αν είναι το τίμημα που θα πληρώσει ανθρωπότητα που κατάντησε έτσι λόγω του μισανθρώπου σιωνισμού. 

Ο Θεός λοιπόν ως φιλάνθρωπος και βλέποντας τον κίνδυνο που διέτρεχε η ανθρωπότης λόγω του μείγματος μαγείας (Αβραάμ, Σολομών), του μωσαϊκού νόμου (Μωυσής) και του γεγονότος ότι οι Ιουδαίοι έγιναν υποχείρια του Ιεχωβά (Γιαχβέ), έστειλε τον μονογενή του υιό στην «φωλιά των φιδιών» (γεννήματα εχιδνών) για να μας σώσει από την πλάνη και τους πλανεμένους. Τέσσερις φορές είναι γραμμένο στα Ευαγγέλια ότι ο Χριστός τους αποκαλούσε «γεννήματα εχιδνών» (Ματθ. 3,7 – 12,34 – 23,33 και Λουκ. 3,7). Υπήρχε και Ναός λατρείας της εχίδνης βορείως της Ιερουσαλήμ. Τυχαίως έχιδνα πάλι δάγκωσε τον Απόστολο Παύλο στο χέρι; (Πραξ. 28,3). Οπότε ο Χριστός κατέστησε εμάς τους Έλληνες περιούσιο λαό για το καλό του κόσμου. Είπε ότι: όποιος πέσει πάνω στον λίθο αυτό θα συντριφθεί, συνθλασθήσεται, και «λίθος» αυτός είναι η Ελλάς καθόσον το «λας», το δεύτερο συνθετικό της λέξεως «Ελλάς» σημαίνει πέτρα, λέμε λα-τομείο, λα-ξευτής, κλπ. Αυτό έχει αναλυθεί αυτό παλαιότερα. (Ματθ. 21, 42-44). Μοιραίως ο Χριστός ήταν μη Ιουδαίος και αντι-ιουδαίος. Ας δούμε μερικά από τα σημεία των Ευαγγελίων στα οποία φαίνεται ο αντι-ιουδαϊσμός του Χριστού μας. 

Σε λίγο αρχίζει η Μεγάλη Εβδομάδα της χριστιανοσύνης με τα Πάθη του Χριστού από τους «μισούντες Αυτόν». Αρχίζει με την Κυριακή των Βαΐων και πάλι θ’ ακούσουμε από άσχετους ότι ο Χριστός μπήκε στην Ιερουσαλήμ πάνω σε γαϊδουράκι λόγω ταπεινότητος. Ψέμα. Τις φορές που έμπαινε βαδίζων δεν ήταν ταπεινός; Το γαϊδουράκι σημαίνει εβραϊκή μεγαλοπρέπεια. Ο Χριστός μπήκε στην Ιερουσαλήμ με γαϊδουράκι διότι ΜΟΝΟ οι αρχιραβίνοι είχαν δικαίωμα να καβαλάνε (καβάλα, Καμπάλα) γαϊδούρι κατά την ρωμαϊκή εποχή, διότι το γαϊδούρι και η γαϊδουροκεφαλή έχουν ιδιαίτερη σημασία στον ιουδαϊσμό. Τυχαία νομίζετε ότι ο ελληνικός λαός κάποιον παλιάνθρωπο τον προσφωνεί «γαϊδούρι»; Γαϊδούρι με αναβάτη υπήρχε πίσω από το καταπέτασμα που εσχίσθη. Γιατί μας τα κρύβουν; Επίσης σε κάποια μέρη της Ελλάδος υπήρχαν παλαιότερα δίστιχα μεταξύ των Ελλήνων, περιπαικτικά μεν σύμφωνα με τα ήθη της εποχής, σημαντικώς ιστορικά δε. Ιδού ένα απ’ αυτά: Θα σε κλέψω, θα σε πάρω, θα σε κάνω χριστιανή, και το γαϊδουροκεφάλι θα το φτύσουμε μαζί. 

Κατ’ αρχάς όσοι πιστεύουν ότι ο Χριστός είναι εβραίος είναι εκτός πραγματικότητος διότι ο Θεός, ο πατήρ του, δεν έχει εθνικότητα. Επίσης, η Μαρία ήταν ελληνίδα. Στο περίφημο Ευαγγέλιο που λέει κάθε Χριστούγεννα ο ιερεύς στον Ναό, ο τάδε εγέννησε τον τάδε, ο τάδε εγέννησε τον τάδε, κοκ, είναι ένα ύποπτης προελεύσεως ανούσιο κείμενο. Πόσο σημαντικό μπορεί να είναι για την θρησκεία μας αν π.χ. ο Αζώρ εγέννησε τον Σαδώκ! Στο τέλος του καταλόγου των περιττών για ‘μας εβραϊκών ονομάτων ακούμε όμως ότι ο Ιωσήφ ΔΕΝ εγέννησε. Ήταν αρραβωνιαστικός, μνήστωρ και όχι άνδρας, της Μαρίας ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ εγεννήθη ο Χριστός. Άρα είναι οφθαλμοφανές ότι ο Χριστός δεν είναι εβραίος. 

Μας λένε, και επιμένουν, ότι ο Χριστός είναι απόγονος του Δαυίδ την στιγμή που ο ίδιος ο Χριστός το αρνείται. Λέει ο Χριστός ότι ο ίδιος ο Δαυίδ με αποκαλεί Κύριό του. Πως είναι δυνατόν να είμαι απόγονός του από την στιγμή που παραδέχεται ότι προϋπάρχω; (Ματθ. 22. 41-46) Και ο ίδιος ο Παύλος λέει ότι είναι ανόητες οι συζητήσεις για την γενεαλογία του Χριστού στην προς τον Τίτο επιστολή. 

Ο ίδιος ο Ιησούς αρνείται ότι είναι Ιουδαίος στην περίφημη συνάντησή του με τη Σαμαρίτιδα στο πηγάδι, και της λέει ότι οι πρόγονοί σας έφαγαν μάννα και πέθαναν, αυτός όμως που θα φάει άρτον εξ ουρανού δεν θα αποθάνει. Πράγμα που σημαίνει ότι οι πρόγονοι δεν είναι οι ίδιοι και ότι το μάννα δεν ήταν εξ ουρανού, άρα δεν ήταν εκ του πραγματικού Θεού (Ιωανν. 6, 49-50). Μπροστά στον Πιλάτο πάλι ο Ιησούς αρνείται την εβραϊκή καταγωγή του όταν τον ρώτησε ο Πιλάτος αν είναι Ιουδαίος και ο Χριστός τον αντιρώτησε λέγοντάς του αν το λέει ο ίδιος ή άλλοι του το είπαν (Ιωανν. 18,33). 

Ο ίδιος ο Χριστός τους λέει ότι αυτοί, οι Ιουδαίοι, δεν είναι του Πατέρα του, δεν είναι της δικής του αυλής. Άρα δεν έχουν καμία σχέση με τον πραγματικό Θεό (Ιωανν. 10, 11-16). Επίσης απαντά στους Ιουδαίους όταν αυτοί τον ρωτάνε αν προϋπήρχε του Αβραάμ. Τους λέει ότι ναι προϋπάρχω του Αβραάμ ο οποίος είναι πρόγονός ΣΑΣ. (Ιωανν. 8, 56-58). Άρα, ο Αβραάμ είναι πρόγονός τους και δεν είναι της αυλής του Ιησού, τότε … τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. 

Η πονηριά των Ιουδαίων είναι περίφημη. Λίγο πριν το μαρτύριο πήγαν οι φοροεισπράκτορες του Ναού του έκτισε ο Σολομών και ήταν αφιερωμένος στον Γιαχβέ, και του ζήτησαν τον φόρο που ήταν ένα δίδραχμο, καθόσον παγκόσμιο νόμισμα ήταν η δραχμή τότε. Πρώτη φορά ζητούσαν φόρο Ναού από τον Χριστό. Τι σημαίνει αυτό; Τον φόρο ναού πλήρωναν μόνο οι Ιουδαίοι, που σημαίνει ότι οι Ιουδαίοι δεν θεωρούσαν τον Ιησού δικό τους (Ματθ. 17, 23-27), και όταν ο Νικόδημος ζήτησε το σώμα του Ιησού για να το ενταφιάσει τον αποκαλούσε «ξένον». «Δώσ’ μου το σώμα αυτού του ξένου» του έλεγε πολλάκις στον Πιλάτο, όπως μας πληροφορούν τα Απόκρυφα κείμενα. Είναι υπέροχη η παράκληση του Νικοδήμου προς τον Πιλάτο. 

Επίσης οι Ιουδαίοι αρνούνται ότι ο Ιησούς είναι δικός τους διότι πήγαν στον Πιλάτο και κατηγόρησαν τον Χριστό ότι προσπαθεί να διαστρέψει το έθνος τους (Λουκ. 23, 2). Είναι δηλαδή αντι-σημίτης. Ενώ δηλαδή τόσο ο Χριστός όσο και οι Ιουδαίοι αρνούνται την εβραϊκή καταγωγή του, εδώ κάποιοι μεγαλόσχημοι προσπαθούν, ντε και καλά, να μας πείσουν για τις εβραϊκές ρίζες του Χριστού άρα και του χριστιανισμού. 

Πάμε τώρα στο τελευταίο και πιο σημαντικό τμήμα του Ευαγγελίου που μας μαθαίνουν επικίνδυνα λάθος. Είπεν ο Χριστός (Ματθ. 5, 17) ότι: «Μη νομίσητε ότι ήθον καταλύσαι τον νόμον ή τους προφήτας· ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι». Μας το εξηγούν, επειδή προφανώς μας θεωρούν αδαείς και ότι δεν ξέρουμε ελληνικά, ότι ο Χριστός είπε ότι «δεν ήλθε να καταργήσει τον Νόμο του Μωυσέως και τους προφήτες αλλά να τον συμπληρώσει». Η ερμηνεία που μας δίνουν είναι παντελώς λάθος και θα το δούμε με βάση την ελληνική γλώσσα. 

Πρώτα απ’ όλα, πολλοί προφήτες είναι άκρως ανθέλληνες, άρα ρατσιστές, και δίνουν οδηγίες στους εβραίους πώς να μας αφανίσουν, κάτι που φυσικά είναι αντίθετο με τον Χριστό. Ο Χριστός είπε: «Ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι». Θ’ αναλυθεί πρώτα η λέξη «καταλύσαι». Ναι, η λέξις έχει την σημασία του «καταργώ», «ακυρώνω», αλλά έχει και την σημασία του «αποδέχομαι». Η Εκκλησία με πια σημασία την δέχεται; Λέει η εκκλησία «κατάλυση ιχθύος ή οίνου, κλπ» στις νηστείες, ή «κατάλυση Θείας κοινωνίας». Αυτό σημαίνει ότι επιτρέπεται η βρώσις ψαριού, η πόσις οίνου, κλπ, και ότι αποδέχεται ο ιερεύς, ή ο πιστός, την Θεία Κοινωνία. Άρα η εκκλησία το «καταλύω» το χρησιμοποιεί ως αποδοχή και όχι το αντίθετο. Όταν λέμε, να βρω «κατάλυμα», εννοούμε έναν χώρο που να είμαστε αποδεκτοί. Άρα, σύμφωνα με την εκκλησία ο Χριστός είπε ότι «δεν ήλθα να αποδεχθώ τον νόμο του Μωυσέως». Πως θα μπορούσε άλλωστε να τον αποδεχθεί όταν οι κανόνες του εβραιοσιωνισμού είναι προϊόν του μωσαϊκού νόμου;! (Περιέργως δεν υπάρχουν οι κανόνες αυτοί στα ελληνικά. Θ’ αναλυθούν προσεχώς). 

Συνέχισε ο Χριστός, «αλλά πληρώσαι». «Αλλά», εναντιωματικός σύνδεσμος. Αντιθετικό. Ας δούμε την σημασία του «πληρώσαι», διότι κάποιοι παμπόνηροι έβαλαν αυθαιρέτως την πρόθεση «συν» μπροστά στην λέξη. Ο Χριστός είπε «πληρώσαι», δεν είπε «συμπληρώσαι». Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Τι σημαίνει το «πληρώνω»; Λέμε, πληρώνω τον λογαριασμό. Δηλαδή, δίνω το αντίτιμο για κάτι που προηγήθηκε και παύει μετά την πληρωμή κάθε σχέση μεταξύ των συσχετιζομένων μερών. Λέμε, όλα εδώ πληρώνονται. Δηλαδή τελείωσε μια κατάσταση και ήλθε η ανάλογη πληρωμή. Λέμε, πλήρωσε για τις πράξεις του. Έκανε ότι έκανε και με την πληρωμή των πράξεών του μπήκε τέλος σε κάθε προηγούμενη κατάσταση. Λέμε, του έδωσε πληρωμένη απάντηση. Δηλαδή, τον αποστόμωσε, δεν μπορούσε να πει τίποτα άλλο. Τέλος η συζήτηση. Άρα με το «πληρώσαι» που είπε ο Χριστός μας εννοούσε ότι ήλθε θα θέσει τέλος στην ισχύ του μωσαϊκού νόμου δίνοντας κάποιο αντίτιμο. Και πλήρωσε, έδωσε ως αντίτιμο, την ζωή του. Εν κατακλείδι ο Χριστός είπε ότι «δεν ήλθα ν’ αποδεχθώ τον μωσαϊκό νόμο αλλά να σταματήσω την ισχύ του». 

Ο Χριστός δολοφονήθηκε γιατί ήταν φανερά αντι-ιουδαίος και κατέστησε εμάς περιουσίους ώστε να συνεχίσουμε το έργο του. Ας μην σπαταλήσουμε αυτήν την θεϊκή τιμή. 

Χρήστος Μαντζιάρης