Δεν είναι διαφήμιση, είναι προπαγάνδα

– Διαφήμιση: η διαδικασία γνωστοποίησης και επηρεασμού του καταναλωτικού κοινού για ένα προϊόν ή μία υπηρεσία.
– Προπαγάνδα: η άμεση παρουσίαση ενός μηνύματος με έναν συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς.

ΚΟ: Στον κόσμο του εμπορίου, του θεάματος και του χρήματος (με το οποίο άλλωστε συνδέονται τα δύο πρώτα), τίποτε δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι «αθώο» ή ότι εξυπηρετεί «καλούς σκοπούς» ή ότι γίνεται τυχαία. Παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια να γίνεται, για μια ολοένα και μεγαλύτερη γκάμα προϊόντων ή υπηρεσιών, μια μαζική προβολή – «διαφήμιση» των διαφυλετικών σχέσεων και ιδιαιτέρως εκείνων μεταξύ λευκών γυναικών και μαύρων αντρών. Είναι ένα φαινόμενο που πλέον ακόμα και οι λιγότερο παρατηρητικοί ή «υποψιασμένοι» έχουν αρχίσει να παρατηρούν. Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν τέτοια ζευγάρια. Είναι ότι υπερ-προβάλλονται και παρουσιάζονται με την μορφή του «μοντέρνου» και του «ιδεώδους». Το φαινόμενο παρατηρείται έντονα στις ΗΠΑ (όπου κάποιος επιπόλαια θα έλεγε ότι «δικαιολογείται», λόγω του μεγάλου αριθμού Αφρο-αμερικάνων), αλλά και σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, με την Μ. Βρετανία, να είναι η «πρωτοπόρος», καθώς και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως στην Γερμανία ή στην Ιταλία, αλλά εσχάτως και στην χώρα μας. Και εδώ η εύκολη δικαιολογία θα ήταν «οι μετανάστες», το νέο δεδομένο. Κάποιος με την ελάχιστη κριτική σκέψη, θα απαντούσε ότι στις ΗΠΑ δεν ζουν μόνο Λευκοί και Μαύροι (!), αλλά και λατίνοι και ασιάτες κλπ. Παρόλα αυτά το ζευγάρι που μονίμως προβάλλεται είναι συγκεκριμένο: λευκή γυναίκα – μαύρος άντρας. Επίσης στις δυτικές ευρωπαϊκές χώρες υπάρχουν μετανάστες που προέρχονται από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, παρόλα αυτά προβάλλεται κυρίως το δίδυμο λευκή γυναίκα – αφρικανός ή μουσουλμάνος (κατά προτίμηση, μελαψός) άντρας. Εδώ έχουμε θέμα. Και το θέμα δεν είναι οι επιλογές του καθενός, αλλά το γιατί οι κυρίαρχοι μηχανισμοί του συστήματος σε μια «περίεργη» (την λες και σατανική) ομοφωνία προβάλλουν αυτού του είδους τα ζευγάρια. Γιατί τέτοια εμμονή; Προωθούν ένα πρότυπο μίμησης; Θέλουν να πάψουν οι λευκές γυναίκες να γεννούν λευκά παιδιά; Μισούν τον λευκό άντρα; Ας σκεφτεί και ας απαντήσει ο καθένας. Αυτού του είδους οι «διαφημίσεις», δεν εξετάζονται αποσπασματικά, ούτε αποδοκιμάζονται για λόγους «αισθητικής», ούτε θεωρούνται «ενοχλητικές» εξαιτίας κάποιου καπρίτσιου ή κάποιου είδους εμμονής ή «κολλήματος», αλλά αντιμετωπίζονται ως κομμάτι μίας γενικότερης αυξανόμενης “anti-white” (αντι-λευκής) κουλτούρας και πολιτικής που βλέπουμε ξεκάθαρα πλέον παντού, στον χώρο της «μοντέρνας» μουσικής, του κινηματογράφου, των video games, του αθλητισμού και γενικότερα σε οποιονδήποτε χώρο από όπου μπορεί να μεταδοθεί ένα μήνυμα προς τις μάζες. Και το μαζικό επαναλαμβανόμενο μήνυμα από τους πάνω προς τους κάτω λέγεται προπαγάνδα. Δεν λέγεται «διαφήμιση». Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας προβληματίσει. Όποιος δεν θέλει να προβληματιστεί ή δεν θέλει να δει την πραγματικότητα, λόγω ιδεοληπτικών αγκυλώσεων, ας μην συνεχίσει την ανάγνωση αυτού του άρθρου, το οποίο περιγράφει το φαινόμενο στις ΗΠΑ. Και το οποίο περιέχει και αρκετά δεδομένα, που θα κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την ανάγνωσή του. Κάτι τελευταίο για την προπαγάνδα. Προπαγάνδα και μαζικός έλεγχος πάνε μαζί. Ο προπαγανδιστής επιζητεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο η μάζα σκέπτεται και ενεργεί. Για να το πετύχει αυτό χρησιμοποιείται το συναίσθημα. Οι εικόνες και τα πρόσωπα είναι απλά τα μέσα. Στο στόχαστρο κάθε προβληματισμένου και αφυπνισμένου ανθρώπου πρέπει να είναι ο προπαγανδιστής, όχι το μέσο.

Παρεμπιπτόντως, παρακάτω κάποιες διαφημίσεις επί ευρωπαϊκού εδάφους. Η πρώτη αφορά περιοδικό για την οικογένεια και η δεύτερη προφυλακτικά… Η τελευταία είναι επίσημη διαφήμιση της πόλης της Καρλσρούης. Νομίζω το δείγμα είναι αντιπροσωπευτικό.

Του R. Houk (Counter Currents)

Σε ένα αμερικάνικο εμπορικό κέντρο πρόσφατα, παρατήρησα τρεις μεγάλες διαφημιστικές εικόνες ζευγαριών σε τρία διαφορετικά καταστήματα. Δύο από τα τρία ζευγάρια ήταν διαφυλετικά ζευγάρια, και μάλιστα και στα δύο η γυναίκα ήταν λευκή και ο άνδρας μαύρος. Το τρίτο ζευγάρι ήταν λευκό. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι το γεγονός ότι στην αμερικάνικη αυτή πόλη, οι λευκοί αποτελούν περίπου το 97% του πληθυσμού, και οι μαύροι είναι λιγότερο από το 2%. Αναρωτιέται λοιπόν κάποιος εάν ο σκοπός της “ποικιλόμορφης” (“diverse”) διαφήμισης ήταν να πωληθούν περισσότερα προϊόντα, ή απλά η κατήχηση και η χειραγώγηση μέσω της δύναμης της εικόνας, και η ένδειξη του πόσο “προοδευτικοί” είναι οι άνθρωποι των εμπορικών επιχειρήσεων.

Αν κάποιος προσπαθούσε να καταλάβει την κατάσταση της αμερικάνικης κοινωνίας, από αυτά τα μικρά στιγμιότυπα της κουλτούρας, θα υπέθετε ότι οι μισές ή περισσότερες από τις σχέσεις είναι πλέον διαφυλετικές. Αν κάποιος που δεν είχε πληροφορίες για τις ΗΠΑ έβλεπε την τηλεόρασή μας, τα περιοδικά μας, τις διαφημιστικές πινακίδες μας και τις διαφημίσεις στα καταστήματά μας, θα συμπέραινε ότι υπήρχαν σχεδόν μηδενικοί κανονικοί λευκοί άντρες. Ο συνδυασμός λευκών γυναικών με μαύρους άνδρες είναι παντού το πιο συνηθισμένο διαφυλετικό ζευγάρι που απεικονίζεται στις διαφημίσεις. Ας εξετάσουμε αυτόν τον συνδυασμό.

Ας πούμε ότι εκείνα τα δύο από τα τρία διαφημιστικά διαφυλετικά ζευγάρια ήταν μια απλή σύμπτωση. Μεταξύ ανδρών και γυναικών, λευκών, μαύρων, λατίνων (ισπανόφωνων), ασιατών και “άλλων”, υπάρχουν 25 δυνατοί συνδυασμοί ζευγαριών. Είκοσι από αυτά είναι διαφυλετικά. Παρακάτω οι πιθανοί διαφυλετικοί συνδυασμοί.

Συνδυασμοί διαφυλετικών ζευγαριών

Λευκές γυναίκες: μαύρος άντρας, ασιάτης, λατίνος, άλλος άντρας.

Λευκοί άνδρες: μαύρη γυναίκα, ασιάτισσα, λατίνα, άλλη γυναίκα.

Μαύρος: ασιάτισσα, λατίνα, άλλη γυναίκα.

Μαύρη γυναίκα: ασιάτης, λατίνος, άλλος άντρας.

Ασιάτης: λατίνα, άλλη γυναίκα.

Ασιάτισσα: λατίνος, άλλος άντρας.

Λατίνος: άλλη γυναίκα.

Λατίνα: άλλος άντρας.

Αν η “ποικιλομορφία” (“diversity”) στη διαφήμιση ήταν αληθινή και είχε σκοπό να προσελκύσει τον μεγαλύτερο αριθμό πελατών ή δυνητικούς πελάτες, η εμφάνιση λευκών γυναικών με μαύρους άνδρες σε τόσο υψηλό επίπεδο φαίνεται να είναι μια πολύ περίεργη στρατηγική. Γιατί να υπάρχει τόσο μεγάλη εστίαση σε ένα συνδυασμό, ενώ αγνοούνται τόσοι πολλοί άλλοι; Μήπως υπάρχει κάποιος άλλος στόχος πέρα ​​από την πώληση εμπορευμάτων.

Αποτελέσματα

Υπάρχει ένα αξιοσημείωτο και ενδιαφέρον ερευνητικό όργανο για τις διαφυλετικές σχέσεις και τους γάμους, από τα δεδομένα του οποίου μπορούμε να σχηματίσουμε μια ακριβή εικόνα αυτών των σχέσεων. Η έρευνα του Pew Research το 2012 έδειξε ότι από το 1980, το συνολικό ποσοστό των διαφυλετικών γάμων αυξήθηκε από 3,2% σε 8,4%. Από τους νέους γάμους, το ποσοστό αυξήθηκε από 6,7% σε 15,1%. Το 2010, ο συνηθέστερος γάμος ήταν μεταξύ λευκών / λατίνων με ποσοστό 43,3%, άλλος διαφυλετικός με ποσοστό 30,4%, μεταξύ λευκών / ασιατών με ποσοστό 14,4% και μεταξύ λευκών / μαύρων, με το λιγότερο ποσοστό, 11,9%. Δεν είναι φυσικά όλες οι διαφυλετικές σχέσεις, γάμοι, αλλά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα δεδομένα για τους γάμους για εύλογη παρέκταση των πληροφοριών στην ευρύτερη κοινωνία και τις σχέσεις.

Από το 2010, το ποσοστό των λευκών, κατά μέσο όρο, που ήταν πιθανόν να παντρευτούν άτομο έξω από την φυλή τους ήταν λιγότερο από το 10% , ενώ στις κοινότητες των λατίνων, των μαύρων και των ασιατών είναι δύο έως τρεις φορές πιο πιθανό να παντρευτούν με άτομο έξω από την φυλή τους.

Όσον αφορά τα μεσαία εισοδήματα των διαφυλετικών γάμων, οι μαύροι σύζυγοι με λευκές συζύγους έχουν το χαμηλότερο εισόδημα οποιουδήποτε άλλου συνδυασμού. Ο συνδυασμός του μαύρου συζύγου και της λευκής συζύγου ήταν επίσης και ο ελάχιστα μορφωμένος συνδυασμός. Από τους διαφυλετικούς συνδυασμούς, οι γάμοι μεταξύ λευκών και μαύρων βρέθηκαν να είναι οι λιγότερο σταθεροί και οι πιο πιθανοί να καταλήξουν σε διαζύγιο. Το ποσοστό διαζυγίου είναι υψηλότερο σε όλους τους διαφυλετικούς γάμους για τις λευκές γυναίκες σε σχέση με έναν γάμο μεταξύ λευκών.

Μια μελέτη πάνω από δύο εκατομμύρια online γνωριμίες αποκάλυψε ξεχωριστές φυλετικές προτιμήσεις μεταξύ των ομάδων. Οι λευκές γυναίκες απαντούν πιο συχνά στους λευκούς άνδρες και λιγότερο συχνά στους μαύρους άνδρες. Υπό το πρίσμα αυτών των δεδομένων είναι πολύ πιο περίεργο ότι ο συνδυασμός μιας λευκής γυναίκας με έναν μαύρο άνθρωπο παρατηρείται τόσο συχνά στη διαφήμιση.

Τα ποσοστά των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων ασθενειών ανά Κέντρο Ελέγχου Νόσων του 2016 μιλούν από μόνα τους.

Μια μελέτη του 2015 εξέτασε τα αποτελέσματα των γυναικών που έχουν παιδιά με μαύρους άνδρες, και τα αποτελέσματα ήταν συγκλονιστικά. Επί του παρόντος, το 70% των μαύρων παιδιών γεννιούνται εκτός γάμου (!), ωστόσο όταν η μητέρα είναι λευκή και ο πατέρας μαύρος, το ποσοστό ανεβαίνει στο 97%! Το 98% των λευκών μητέρων ανέφεραν ότι ο πατέρας δεν υποστηρίζει τα παιδιά τους οικονομικά, το 97% αναφέρει ότι ο πατέρας δεν είναι παρών στη ζωή του παιδιού και το 97% των γυναικών έχουν χρησιμοποιήσει τα επιδόματα του κράτους για να βοηθήσουν τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους. Μόνο το 10% των γυναικών που έχουν παιδιά με μαύρους άνδρες εκτός γάμου καταλήγουν να παντρεύονται. Η συντριπτική πλειοψηφία των λευκών γυναικών που έχουν παιδιά με μαύρους άντρες ζει πολύ κάτω από το όριο της φτώχειας.

Μια μελέτη του 2013 σχετικά με τη βία στα ζευγάρια, στην οποία ερωτήθηκαν περίπου δέκα χιλιάδες άτομα, απέδειξε ότι τα διαφυλετικά ζευγάρια θα βιώσουν υψηλότερα επίπεδα βίας σε σύγκριση με τις ενδο-φυλετικές σχέσεις. Διαπίστωσαν ότι σε σύγκριση με τις λευκές σχέσεις, τόσο τα μαύρα ζευγάρια όσο και τα διαφυλετικά ζευγάρια βιώνουν στατιστικά σημαντικά υψηλότερα επίπεδα βίας στη σχέση. Η ενδοοικογενειακή βία χαρακτηρίζεται ως απειλή, σωματική ή συναισθηματική βία μεταξύ δύο ανθρώπων σε μια δεσμευμένη σχέση. Το Εθνικό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου των Τραυματισμών εκτιμά ότι η σχέση βίας κοστίζει περίπου 4,1 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως σε κόστος ιατρικής και ψυχικής υγείας.

Μεταξύ των λευκών το 1958, μόνο το 4% ενέκρινε τους διαφυλετικούς γάμους μεταξύ λευκών και μαύρων. Το 2007, το 75% των λευκών ανέφερε ότι εγκρίνει τέτοιες ενώσεις. Ιστορικά και επί του παρόντος, οι μαύροι και οι ισπανόφωνοι είχαν πάντα υψηλότερα ποσοστά εγκρίσεων των διαφυλετικών γάμων.

Από μια έρευνα Pew Research του 2011, το 40% των λευκών, το 51% των μαύρων και το 48% των ισπανόφωνων αναφέρουν ότι το να παντρεύονται περισσότεροι άνθρωποι διαφορετικών φυλών είναι “μια αλλαγή προς το καλύτερο στην κοινωνία”. Το 12% των λευκών, το 8% των μαύρων και το 9% των ισπανόφωνων λένε ότι είναι για το χειρότερο και οι υπόλοιποι από τους ερωτηθέντες δήλωσαν ότι δεν υπάρχει διαφορά. Όσο πιο μικρή σε ηλικία είναι η ομάδα, τόσο πιο πιθανό είναι να λένε ότι η αύξηση του διαφυλετικού γάμου είναι προς το καλύτερο, οι λίμπεραλ ήταν πιο πιθανό από τους συντηρητικούς να πουν ότι οι διαφυλετικοί γάμοι είναι προς το καλύτερο και οι απόφοιτοι κολεγίου είχαν επίσης περισσότερες πιθανότητες να υποστηρίξουν αυτή την ιδέα. Αποτελεί βέβαια, ερώτημα, το αν αυτό δείχνει ότι τα «πιο μορφωμένα» μέλη της κοινωνίας μας είναι πιο «ανοιχτά» από τα «λιγότερο μορφωμένα» μέλη ή απλά δείχνει ότι το άτομο που θα περάσει κάποια χρόνια στους χώρους των πανεπιστημίων είναι πιθανότερο να δεχθεί περισσότερη κατήχηση.

Το Pew Research 2010 διαπίστωσε ότι το 69% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι οι ανύπαντρες γυναίκες που έχουν παιδιά είναι κάτι κακό, το 43% λένε ότι τα άγαμα ζευγάρια που μεγαλώνουν παιδιά είναι κάτι κακό, αλλά μόνο το 14% λέει ότι ο διαφυλετικός γάμος είναι κάτι κακό. Υπάρχει κάτι παράξενα ειρωνικό στο να είναι κάποιος υπέρ των διαφυλετικών σχέσεων, ενώ παράλληλα αποθαρρύνει τα λογικά αποτελέσματα αυτών των σχέσεων.

Μια μελέτη του 2017 στο Journal of Experimental Social Psychology εξέτασε τη δραστηριότητα της νησίδας του εγκεφάλου όταν οι συμμετέχοντες έβλεπαν εικόνες διαφυλετικών ζευγαριών σε σύγκριση με ζευγάρια της ίδιας φυλής. Η ενεργοποίηση της νησίδας είναι υπεύθυνη για μια ποικιλία συναισθημάτων. Τα στοιχεία δείχνουν ότι η δραστηριότητα της νήσου είναι παρούσα όταν ένα άτομο αισθάνεται αηδία και πιστεύεται ότι είναι ένας αξιόπιστος δείκτης τόσο της απογοήτευσης όσο και της αποστροφής. Η μελέτη διαπίστωσε στατιστική σημασία μεταξύ της ενεργοποίησης της νησίδας των συμμετεχόντων που εξετάζουν ζευγάρια ίδιας φυλής σε σύγκριση με τα διαφυλετικά ζευγάρια. Παρά τη μειοψηφία των συμμετεχόντων που δηλώνουν ρητά ότι διαφωνούν με τις διαφυλετικές σχέσεις και γάμους, το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG), είπε μια διαφορετική ιστορία. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όλοι οι συμμετέχοντες έδειξαν μια σιωπηρή προκατάληψη έναντι των διαφυλετικών ζευγαριών. Υπήρχε τόσο νευρωνική αντίδραση αηδιασμού όσο και σιωπηρή αντίδραση αηδιασμού, σε διαφυλετικά ζευγάρια.

Με βάση όλα τα παραπάνω και επειδή δεν πιστεύω ούτε για ένα δευτερόλεπτο ότι η διαφυλετική διαφήμιση με το πρόσχημα της “ποικιλομορφίας” αφορά την πώληση ρούχων ή απορρυπαντικών πλυντηρίων ρούχων ή δημητριακών, η ερώτηση είναι γιατί βλέπουμε ξανά και ξανά τον συγκεκριμένο συνδυασμό λευκών γυναικών με μαύρους άνδρες; Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός αυτής της καταφανούς προπαγάνδας;

Σκοπός της είναι πιστεύω να παρουσιάσει μια διαστρεβλωμένη κοσμοθεωρία, να ταπεινώσει, να κοροϊδεύσει και εφησυχάσει. Οι λευκοί άνδρες είναι η τελευταία εμπροσθοφυλακή ενάντια σε αυτή την κατοχή που επιχειρεί να επιβάλλει μια εχθρική ελίτ. Οι λευκές γυναίκες εμφανίζονται με μη λευκούς όχι για σκοπούς εμπορικούς, για να πωλούν αντικείμενα, αλλά ως τακτική ψυχολογικού πολέμου ενάντια στον πολιτισμό μας. Πολύ σπάνια πια βλέπουμε λευκοί άνδρες να απεικονίζονται ευνοϊκά, είναι συχνά υπέρβαροι, άτακτοι, αδέξιοι, ανήμποροι που βασίζονται σε γυναίκες και μη λευκούς για να σωθούν. Από τις ταινίες στην τηλεόραση μέχρι τις διαφημίσεις, αυτό είναι ένα ολοένα και συχνότερο αντι-λευκό αφήγημα.

Η αυξανόμενη αποδοχή των διαφυλετικών σχέσεων τα τελευταία 70 χρόνια δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα των αυξημένων προσπαθειών προπαγάνδας. Αυτό που βλέπουμε είναι μια συστηματική επίθεση στη λευκή ταυτότητα. Βλέπουμε όμως μια από τις πολλές πτυχές του πολέμου στους λευκούς να γίνεται, υπογείως, κάτι το φυσιολογικό στη Δύση.

Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει την δύναμη της διαφήμισης. Η διαφήμιση έχει την ικανότητα να παρακάμπτει την διανοητική επεξεργασία και την ορθολογικότητα, να σπείρει υποσυνείδητη αντίφαση, να μας πείθει να παίρνουμε ανεύθυνες αποφάσεις. Επιπλέον, η διαφήμιση έχει τη δύναμη να μας ωθεί να είμαστε περισσότερο «ανεκτικοί» και να προωθούμε τις «κοινωνικές αλλαγές». Ο πολλαπλασιασμός των διαφυλετικών ζευγαριών και η αύξηση της αντιπροσώπευσης των LGBT στις διαφημίσεις, οδήγησε σε έστω και «εξωτερική» αποδοχή κοινωνικών συμπεριφορών εκφυλισμού και κοινωνικής αποσύνθεσης.

Τελειώνοντας, ένα πρόσφατο παράδειγμα, από τα πάμπολλα που υπάρχουν, προέρχεται από το Netflix και τα διαφημιστικά του. Η σειρά με τα τρία διαφημιστικά με τον τίτλο “The Couple” («Το Ζευγάρι») , που δείχνει μια λευκή γυναίκα και έναν μαύρο άντρα.
Το διαφημιστικό “Open Relationship” δείχνει δύο ζευγάρια, ένα διαφυλετικό ζευγάρι και ένα λευκό ζευγάρι, όπου ο λευκός άντρας είναι μικρός, αδύνατος και ανασφαλής, “μη προοδευτικός” και “στενόμυαλος”. Η λευκή κοπέλα του γρήγορα τον διώχνει και αποφασίζει να περάσει το βράδυ με το διαφυλετικό ζευγάρι. Στην ουσία ο μαύρος ταπεινώνει τον λευκό και του κλέβει το κορίτσι. Αυτό υποτίθεται είναι ένα διαφημιστικό που σκοπό έχει να προτρέψει τους ανθρώπους να κάνουν εγγραφή στο Netflix.
Έχουμε άραγε άλλο ένα δείγμα λευκού εθνονομαζοχισμού ή είναι κάτι άλλο;

Η εταιρία HLG Studios από το Λος Άντζελες που ήταν πίσω από την παραγωγή των τριών διαφημιστικών, έχει εργαστεί σε διαφημιστικές εκστρατείες για μια πληθώρα αμερικάνικων εμπορικών σημάτων, από αλυσίδες fast food και ειδών ένδυσης έως τράπεζες και εταιρείες τεχνολογίας. Η HLG Studios ιδρύθηκε από τον Yuri Baranovsky, τον ίδιο άνθρωπο που σκηνοθέτησε την διαφυλετική προπαγάνδα της Netflix. Ο Baranovsky (φώτο) είναι εβραϊκής καταγωγής.

Θέλει λίγο παραπάνω ψάξιμο για να καταλάβει κανείς ότι η βιομηχανία του μάρκετινγκ είναι πολύ παρόμοια με τη βιομηχανία των μέσων ενημέρωσης. Μόνο τέσσερις μεγάλες εταιρείες ελέγχουν τη συντριπτική πλειοψηφία όλων των διαφημιστικών εταιρειών. Ο όμιλος Omnicom της Νέας Υόρκης, η WPP του Λονδίνου, η Publicis του Παρισιού και η Interpublic της Νέας Υόρκης είναι οι βασικές εταιρείες στη Δύση. Η Dentsu του Τόκιο είναι η επόμενη μεγαλύτερη ομάδα και πέμπτη παγκοσμίως.

Οι New York Times δηλώνουν ότι αυτές οι εταιρείες είναι τόσο ισχυρές που “μπορούν έμμεσα να καθορίσουν προγράμματα της τηλεόρασης και να εξαφανίσουν τα περιοδικά ή να τα βοηθήσουν να ευδοκιμήσουν”, αποφασίζοντας πώς και πότε θα ξοδεύουν δολάρια για διαφήμιση. Κάθε εταιρεία κατέχει δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες μικρότερες εταιρείες. Η Omnicom αγόρασε πάνω από 150 επιχειρήσεις μόνο.

Ο διευθύνων σύμβουλος John Wren, ιρλανδικής καταγωγής, είναι σήμερα επικεφαλής της ομάδας Omnicom. Η Omnicon ιδρύθηκε από τον Allen Rosenshine, τον Keith Reinhard και τον John Bernbach και οι τρεις τους εβραϊκής καταγωγής.

Ο μακρόβιος Διευθύνων Σύμβουλος της Publicis (1987-2017) είναι ο Maurice Lévy, ο οποίος ανέφερε τον ραβίνο παππού του ως τη μεγαλύτερη έμπνευσή του. Ο Lévy έχει τιμηθεί από την Anti-Defamation League για την «καταπολέμηση του «αντισημιτισμού» και την αμείλικτη προώθηση της “διαφορετικότητας”.

Η WPP του Λονδίνου ιδρύθηκε και διευθύνεται σήμερα από τον Martin Sorrell, εβραϊκής καταγωγής.

Ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της Interpublic Group (IPG), είναι ο Michael Isor Roth. Δεν βρήκα καμία αναφορά στην καταγωγή του. Ωστόσο, ο Roth καταδίκασε την “white supremacist ιδεολογία” στο Charlottesville και χαρακτήρισε εκείνη την εκδήλωση “βαθιά ενοχλητική”, όπως έγραψε σε εσωτερικό σημείωμα προς τους 50.000 υπαλλήλους της IPG. Ο Ροθ έγραψε επίσης ότι τέτοιες δράσεις δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές και ότι φυσικά η “ποικιλομορφία” είναι «αμερικανική αξία».

Αν και υπάρχει ένας δυσανάλογος αριθμός ατόμων εβραϊκής καταγωγής και ατόμων με εβραϊκές συμπάθειες που εμπλέκονται στον χώρο της διαφήμισης, από μικρές επιχειρήσεις έως εταιρείες πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι οποίες εκτοξεύουν λάβρους κατά των λευκών και ύμνους υπέρ της «ποικιλομορφίας», προφανώς αυτό είναι μια απλή σύμπτωση.

Αν κάποιος θα ήθελε να καταστρέψει ένα έθνος ή έναν πολιτισμό, προφανώς θα ξεκινούσε καταστρέφοντας έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του, την πυρηνική οικογένεια. Ο καλύτερος τρόπος για να καταστρέψει κάποιος την λευκή πυρηνική οικογένεια, είναι να ενθαρρύνει τα άτομα της λευκής φυλής, ειδικά τις γυναίκες, να ζευγαρώσουν με ξένους άνδρες που είναι το περισσότερο απίθανο να τις στηρίξουν ή να μεγαλώσουν τα παιδιά τους. Εάν ο στόχος είναι να δημιουργήσεις μια χαοτική κοινωνία πάνω στην οποία μετά είναι εύκολο να κυριαρχήσεις, με παιδιά που θα ανατρέφει το κράτος, γυναίκες που θα εξαρτώνται από το κράτος και άνδρες που συνεχώς θα περιθωριοποιούνται και θα θεωρούνται κοινωνικοί παρίες, ποιος καλύτερος τρόπος υπάρχει από το να προωθήσεις σχέσεις από τις οποίες δεν μπορούν ποτέ να γεννηθούν λευκά παιδιά;

Προφανώς, όλοι αυτοί οι κολοσσοί (με τα πλοκάμια τους Τύπος, media και διαφημιστές) δεν προσπαθούν χάριν κέρδους, μόνο να πουλήσουν προϊόντα, ούτε χάριν οραματισμού ενός «καλύτερου κόσμου», απλά να προωθήσουν την «διαφορετικότητα». Προσπαθούν να αναδημιουργήσουν τα έθνη των λευκών, ώστε να είναι χωρίς λευκούς.

Δεν είναι διαφήμιση. Είναι προπαγάνδα.

Αλλά, εσύ πάλι μπορείς να πεις ότι όλα αυτά είναι απλά μια «συνομωσιολογία».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή