16:56 - 07/02/2017
ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΣΟΥ (ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΔΩΣΕΙΣ….)
Διαφημίσεις
ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ
ΣΕ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΕΦΤΑΣΕ ΤΟ ΣΚΑΤΟ ΣΤΗΝ ΚΑΛΤΣΑ
ΕΔΩ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΦΗΓΗΤΩΝ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΛΑ ΜΙΑ ΑΠΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΠΟΥ ΕΤΥΧΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ
ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΠΡΩΗΝ ΜΑΓΟΣ ΕΞΗΓΕΙ ΠΩΣ ΗΛΙΘΙΕΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΕΣ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΤΑ ΜΕΝΤΙΟΥΜ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΜΑΓΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΝΑΝΕ ΜΑΓΕΙΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΥΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ..ΠΙΟ ΗΛΙΘΙΟΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ
ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΟΠΕΙΣΤΙΚΟΤΑΤΟΣ ΠΡΩΗΝ ΣΑΤΑΝΙΣΤΗΣ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Θελεις να κανεις ενα δωρο στον εαυτο σου;
Δες την Κατηγορια με τα προιοντα μας
Σχετικά με pirinikos mousikos
Σχόλια Αναγνωστών (19)
Σχολιάστε
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΑ ΙΩΝ , ΜΕΤΑΛΛΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΩΝ
Εχεις ερπετοειδείς κραδασμούς,όπως ακριβώς και ο αρραβωνιάρης σου ο “βαμπίρ” που θα σκάσει μύτη όπου να’ναι.Η υποψία πολλών ανθρώπων ότι βρήκατε καταφύγιο μέσα σε εκκλησίες,τζαμιά και συναγωγές υποκρινόμενοι τους “πιστούς” επαληθεύεται.
καλα εξηγησε μας τα ανεξηγητα και ειμαι και του ναυτη τα κανονια αν θελεις…..
Τι έγινε ρε ΖΊΓΚΥ ΣΤΑΡΝΤΑΣΤ,μήπως ΣΤΕΡΕΨΕ Η “ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΟΦΕΩΣ” και κόπηκε η πρόσβαση σας στο Κοσμικό Δίκτυο?Οι χορδές δεν σε βοήθησαν?
Βλαμμένο!…
«Αλλοίμονο σε μένα τον άσωτο! Τι περιμένει την άθλια ψυχή μου! Αλλοίμονο μου του ελεεινού! Σε ποια κατάσταση άραγε θα βρεθώ εκεί εγώ ο αμαρτωλός! Τι θ’ απολογηθώ προς τον Κριτή; Τι λόγο θα δώσω για τις αμαρτίες μου; Και που θα κρύψω το πλήθος των ανομιών μου; Αχ, ο βέβηλος και άθλιος!… Στεναγμό δεν έχω ούτε δάκρυα. Αλλά και μετάνοια δεν μου βρίσκεται. Ελεημοσύνη καθόλου! Προσευχή τίποτα! Αγάπη μηδέν! Η ακακία κι η πραότητα στέκουν πολύ μακριά μου! Αλλοίμονο! Τι να κάνω ο ελεεινός και ρυπωμένος; Από που ν’ αρπαχθώ για να σωθεί η ψυχή μου τη βύθισα στον βούρκο. Τον νου μου τον σκότισα, τη ζωή μου την επιβάρυνα με κραιπάλη και μέθη. Αχ! Ο αμαρτωλός δεν ξέρω τι να κάνω! Τα μάτια μου βλέπουν τα αίσχη. Το πρόσωπο μου είναι καταντροπιασμένο. Τ’ αυτιά μου ηδύνονται σε δαιμονικά τραγούδια. Η όσφρησή μου ζητάει ευωδίες. Το στόμα μου ρέπει στην πολυφαγία. Αλλοίμονο μου του ταλαίπωρου! Τα χέρια μου τέρπονται στην αμαρτία. Το σώμα μου ποθεί να κυλισθεί στον βόρβορο της ανηθικότητας και κυνηγάει τα μαλακά κρεβάτια και την καλοφαγία…
Ωχ, ο παράνομος και σκοτεινιασμένος και ρυπαρός! Που να πάω δεν ξέρω. Ποιος θα με γλυτώσει απ’ το σκότος το εξώτερο του φρικτού ταρτάρου; Ποιος θα μ’ απαλλάξει από τον βρυγμό των οδόντων; Αλλοίμονο, μου του σιχαμερού, του παράνομου! Καλύτερα να μην είχα γεννηθεί!… Αχ, τι δόξα πρόκειται να στερηθώ ο μαύρος! Τι τιμή, τι στεφάνια, πόση χαρά, πόση φαιδρότητα θα χάσω, επειδή υποδουλώθηκα στην αμαρτία! Ταλαίπωρη ψυχή! Που είναι λοιπόν η κατάνυξή σου; Που είναι οι αγώνες σου; Που είναι οι αρετές σου; Αλλοίμονό σου βέβηλη και θλιβερή! Που θα είναι η θέση σου την ημέρα εκείνη; Έπραξες κανένα καλό που ν’ αρέσει στον Θεό; Θα μπεις στο καμίνι. Πως όμως θ’ αντέξεις το ουαί και τον οδυρμό; Ω ρυπαρή ψυχή, που ποθούσες πάντα να κυλιέσαι στη σαπίλα, που αδιάκοπα υπηρετούσες το στομάχι!…
Άνομη και διεφθαρμένη, τι ντροπή θα δοκιμάσεις στο βλέμμα του Ιησού! Με ποια μάτια θ’ ατενίσεις το γλυκύτατό του πρόσωπο; Πες μου, πες μου! Τα είδες εκείνα τα θαυμάσια, που ο Κύριος θα πραγματοποιήσει κάποτε. Πες μου λοιπόν ψυχή, έχεις έργα αντάξια για κείνη τη δόξα; Πως θα εισέλθεις εκεί, αφού μίανες το θείο βάπτισμα; Αλλοίμονό σου τότε, μολυσμένη ψυχή μου! Σου μέλλει να κληρονομήσεις το αιώνιο πυρ, και που θα είναι τότε η αμαρτία και ο πατέρας της για να σε σώσουν;
Κύριέ μου, Κύριε,
σώσε με από τη φωτιά,
από τον βρυγμό των οδόντων,
κι από τον τάρταρο…»
Μ’ αυτά τα λόγια έλεγχε τον εαυτό του ο μακάριος προσευχόμενος. Τις κατοπινές μέρες τον έβλεπες να περπατάει σέρνοντας τα βήματά του με πικρούς στεναγμούς, θρήνους και δάκρυα. Αναλογιζόταν τα θαυμάσια που είδε, κι έκανε ό,τι μπορούσε για να τα κατακτήσει. Συχνά – όταν στοχαζόταν πιο βαθιά και πιο καθαρά το όραμά του – γινόταν εκτός εαυτού. Φλεγόταν απ’ την παρουσία του Αγίου Πνεύματος και αναφωνούσε:
«Ω τι χαρά, τι δόξα, τι λαμπρότητα περιμένει τους αγίους στους ουρανούς! Πόσο φοβάμαι μήπως στερηθώ!»
Αναστέναζε βαθιά και πρόσθετε:
«Κύριε, βοήθησε και σώσε τη σκοτισμένη ψυχή μου.
http://oodegr.co/oode/swthria/krisis1.htm
Η αγνοια σας σας οδηγει να, λετε ανοησιες, καθως λογο του οτι δεν γνωριζετε για τις ψυχες, τα οσα λετε εχουννα κανουν με τον σατανα, και οχι με τον Αληθινο θεο, αμην λεω..
Arxi
Γιατί λέει και η Αγία Γραφή: (έστιν οδός, ή δοκεί παρά ανθρώποις ορθή είναι, τα δε τελευταία αυτής έρχεται εις πυθμένα άδου )“ Εστίν οδαί έτι δοκούσαι αγαθαί τα δε έσχατα αυτών εις πυθμένα Άδου”.
Φαίνονται δρόμοι που τους ξεκινάς και είναι ωραίο και καλό και στο τέλος σε περιμένει ο θάνατος. Πώς θα το καταλάβουμε αυτό ώστε να μην ξεκινήσουμε αυτόν τον καλό δρόμο, που θα μας οδηγήσει στον θάνατο; Για το πρώτο, πώς θα αντιμετωπίσουμε και θα απορρίψουμε έναν κακό λογισμό, θα σας δώσω ένα μικρό σχέδιο, ένα σχέδιο εξέλιξης του λογισμού, που είναι απλό για να μπορείτε να το θυμάστε.
Ο κάθε λογισμός έχει μία εξέλιξη. Για παράδειγμα, περνάμε έξω από ένα πορνείο, ή βλέπουμε ένα πορτοφόλι, μας έρχεται ο λογισμός, έμπα ή παρ’ το. Αυτό το στάδιο της σκέψης του λογισμού λέγεται προσβολή. Μας προσβάλει, επιτίθεται, μας χτυπάει. Εσύ την απορρίπτεις την σκέψη, λες: όχι δεν θα μπω. Δε θα το βάλω στην τσέπη μου το πορτοφόλι που βρήκα. Ο λογισμός ξανά επιμένει, έμπα να δεις πώς είναι, μπορεί να ‘ναι καμιά καλή. Το πορτοφόλι φαίνεται φουσκωμένο, δε θα έχασε και πολλά αυτός που το έχασε. Φαίνεται να τα ‘χει. Ξαναδιώχνεις το λογισμό, θα πεις: όχι. Ξανάρχεται ο λογισμός. Το πρώτο ήταν η προσβολή. Δεν έχουμε ενώπιον του Θεού ευθύνη για αυτή την άσχημη σκέψη όσο αμαρτωλή και να είναι για αυτόν τον άσχημο λογισμό. Ενώπιον του Θεού είμαστε αθώοι. Μετά ο λογισμός έρχεται – τον διώχνουμε, έρχεται – τον διώχνουμε.
Το δεύτερο στάδιο, είναι η πάλη. Παλεύουμε με τον λογισμό, για το πρώτο δεν είμαστε υπεύθυνοι για την προσβολή, για την πάλη όχι μόνο δεν είμαστε υπεύθυνοι αλλά θα στεφανωθούμε από τον Θεό. Θα πάρουμε μισθό από τον Θεό, επειδή παλεύουμε διώχνουμε τον λογισμό, κάτι που πολλές φορές είναι επώδυνο για μάς, γιατί θέλουμε να κάνουμε αυτό που μας σπρώχνει η επιθυμία μας και μας τραβάει ο λογισμός και εμείς για την αγάπη του Χριστού δεν θα το κάνουμε. Θα ‘χουμε μισθό από το Θεό. Από αυτή την πάλη θα σωθούμε.
Εάν τώρα αρχίσουμε μέσα στο μυαλό μας να το συζητάμε και να λέμε: Εντάξει θα μπω, να την δω μπορεί να ‘ναι καμιά καλή, δε θα κάνω τίποτα να δω απλώς πώς είναι και θα βγω, ή θα πάρω το πορτοφόλι και θα κάνω και καμιά ελεημοσύνη, πολλά έχει μέσα, θα κρατήσω κάτι λίγα, θα κάνω και ένα καλό.
Προσέξετε από αυτό το στάδιο και μετά αρχίζει η ενοχή μας. Δεν είμαστε ακόμα ένοχοι, αρχίζει η ενοχή, λέγεται συνδυασμός, προσπαθούμε να μπαλώσουμε τα πράγματα, προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα πράγματα, από εκεί αρχίζει η ενοχή μας. Η αρχή, από την στιγμή που θα πούμε: “Θα μπω”, από την στιγμή που θα πούμε: “Το πήρα και το έβαλα στην τσέπη”, τελείωσε η ιστορία. Ενώπιον του Θεού είμαστε ένοχοι.
Δεν έχει σημασία αν δεν μπούμε μέσα αν μπούμε ή αν θα το πάρουμε ή όχι. Αυτό πια εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες. Μπορεί να περάσει κάποιος, να μας δει, μας βλέπει, να ντραπούμε και να φύγουμε. Να μη μπούμε στο πορνείο. Δεν έχει σημασία, το κακό μέσα στο μυαλό μας έχει γίνει. Αυτά είναι τα τέσσερα στάδια του λογισμού, η προσβολή, η πάλη, ο συνδυασμός και η συγκατάθεση.
Από την συγκατάθεση ξεκινάνε όλα, δεν υπάρχει κακό που κάνετε, που κάνουμε, εάν δεν έχουμε συμφωνήσει πρώτα μέσα στο μυαλό μας να το κάνουμε, αν δεν έχουμε συγκατατεθεί να το κάνουμε. Λίγα είναι τα κακά, λίγα είναι τα εγκλήματα, λίγες είναι οι αμαρτίες που κάνουμε από απροσεξία επειδή ήμασταν αφηρημένοι, επειδή μας βρήκε ο διάβολος απρόσεκτους. Τις περισσότερες φορές έχουμε συμφωνήσει μέσα μας να κάνουμε το κακό και το κάνουμε.
Εάν λοιπόν δεν γίνει μέσα μας το κακό δε θα γίνει ποτέ ούτε έξω μας. Αυτό εννοούσε ο Χριστός όταν έλεγε, ότι όποιος δει γυναίκα και “επιθυμήσαι αυτήν, ήδη εμοίχευσε αυτήν εν τη καρδίαν του”. Γι αυτό λέει στη Γραφή το Πνεύμα του Θεού: “ο μισών τον αδελφόν αυτού, ανθρωποκτόνος εστί” αυτός που μισεί τον αδελφό του τον έχει σκοτώσει μέσα του. Θα κριθεί σα δολοφόνος, και μιλάνε οι πατέρες της εκκλησίας περί του φθόνου του δυνάμει φόνου.
Όταν φθονείς κάποιον, όταν ζηλεύεις κάποιον, ήδη μέσα σου τον έχεις σκοτώσει, είναι εν δυνάμει φόνος. Γι αυτό επέμενε ο Χριστός, καθαρίστε πρώτα το μέσα του ποτηριού και θα ‘ναι καθαρό και το απέξω. Διαφορετικά όσο καλοί και να φαινόμαστε απέξω λέει, θα ‘σαστε σα τους τάφους, που λάμπουνε,αστράφτουν από τα μάρμαρα απ’ έξω και από μέσα είναι σκουλήκια κόκκαλα και αράχνες.
Γι αυτό δίνουμε τόση μεγάλη σημασία στους λογισμούς. Είπαμε τα στάδια του λογισμού, είναι τέσσερα. Θα πούμε και τέσσερις τρόπους αντιμετώπισης. Αυτά όλα μπορεί να διανθιστούνε και να διακλαδωθούνε. Μένουμε απλώς σε ένα σκελετό και αυτά που λέμε είναι εντελώς τηλεγραφικά. Απλώς ένα σχεδιάγραμμα για να μπορούμε να το θυμόμαστε, πώς θα αντιμετωπίσουμε τον λογισμό. Τον αποκρούουμε μιας εξ αρχής. Να μην αφήνουμε ευκαιρία να πιάσει ρίζα μέσα μας. Μόλις μας έλθει ο λογισμός τον διώχνουμε αμέσως όταν φαίνεται ότι είναι κακός. Όταν ξέρεις ότι είναι κακός, διώχτον αμέσως. Πριν δυναμώσει μέσα σου. Είναι σαν να ξέρεις ότι έρχεται τώρα κάποιος δολοφόνος να σε σκοτώσει και χτυπά την εξώπορτα του κήπου, την εξώπορτα του σπιτιού. Εάν δεν του ανοίξεις, είναι πολύ μακρυά. Είσαι ασφαλισμένος. Αν τον αφήσεις να περάσει την εξώπορτα και αρχίσει να χτυπά την πόρτα του σπιτιού, έχει πλησιάσει πιο πολύ.
Τώρα για να τον διώξεις πρέπει να τον βγάλεις και από την αυλή. Αν του ανοίξεις και την πόρτα κι ανέβει επάνω κι αρχίσει να χτυπά την πόρτα του δωματίου που είσαι, από κει και μετά είναι ακόμα πιο δύσκολο να τον βγάλεις έξω. Αν του ανοίξεις και την πόρτα και αρχίσεις να παλεύεις ακόμα πιο δύσκολο.
Το ίδιο γίνεται και με μια αρρώστια. Σού λέει ο γιατρός: Είσαι στην αρχή της αρρώστιας σου, πάρε αυτά τα χάπια, μια μικρή θεραπεία”. Κάνεις υπακοή σώζεσαι. Δεν κάνεις; Χειροτερεύεις, θα χρειαστείς περισσότερα χάπια, περισσότερη αντιβίωση περισσότερη θεραπεία. Δε θα την κάνεις και αυτή; Θα φτάσεις στην εγχείρηση. Δεν ξέρεις αν θα ζήσεις στο τέλος. Γι’ αυτό μιας εξ αρχής όταν ξέρουμε ότι κάτι είναι κακό δεν έχουμε δικαιολογία, το διώχνουμε αμέσως. Δεν σκεπτόμαστε άσχημα, δεν δεχόμαστε κακούς συλλογισμούς, κακές σκέψεις.
Ναι, αλλά το θέμα είναι, πώς θα γίνει;
Κοιτάξτε, θέλει εξάσκηση. Όπως τα μαθαίνουμε όλα, με εξάσκηση, με επιμονή, λίγο λίγο. Να μάθουμε να είμαστε ξύπνιοι να μην είμαστε αφηρημένοι. Μάς μιλάει κάποιος. Τι μας λέει τώρα; Να προσέχουμε! Φεύγει το μυαλό μας; Να το ξαναφέρουμε. Ξεχάστηκα, έχασα κάτι που είπε. Όπου είναι το σώμα μας να είναι και το μυαλό μας. Όχι να’ ναι αλλού το σώμα, αλλού εμείς, κι αλλού το μυαλό.
Arxi
Άλλο τάγμα απαντούσε και έλεγε:
«Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου μ’ όσους αξίωσε η χάρη του να ονομασθούν υιοί Θεού, Θεός Κύριος, μαζί με τους υιούς της Νέας Σιών, και επέφανεν ημίν».
και οι αρχάγγελοι, που προπορεύονταν απ’ τον Κύριο, τον δοξολογούσαν ψάλλοντας ένα ουράνιο μέλος αντιφωνικά:
«Δεύτε αγαλλιασώμεθα τω Κυρίω, αλαλάξωμεν τω Θεώ τω Σωτήρι ημών. Προφθάσωμεν το πρόσωπον αυτού εν εξομολογήσει και εν ψαλμοίς αλαλάξωμεν αυτώ».
Ενώ άλλο τάγμα αντιφωνούσε μελωδικά:
«Ότι Θεός μέγας Κύριος και Βασιλεύς μέγας επί πάσαν την γην. Ότι εν τη χειρί αυτού τα πέρατα της γης και τα ύψη των ορέων αυτού εισίν!»
Αυτά και άλλα πολλά παναρμόνια μέλη έψαλλαν οι άγιοι άγγελοι, ώστε να ευφραίνονται απερίγραπτα όσοι τ’ άκουγαν. Έτσι ψάλλοντας μπήκαν οι άγιοι με τον Κύριο Ιησού Χριστό στον επουράνιο θάλαμο του θεϊκού παλατίου με καρδιές που σκιρτούσαν από χαρά. Και αμέσως κλείσθηκαν οι πύλες του νυμφώνα.
Τότε κάλεσε ο ουράνιος Βασιλεύς τους κορυφαίους αγγέλους. Πρώτοι παρουσιάσθηκαν ο Μιχαήλ, ο Γαβριήλ, ο Ραφαήλ, ο Ουριήλ και οι άρχοντες των ταγμάτων.Ολ’ αυτά έγιναν με το πρόσταγμα του Κυρίου Ιησού Χριστού, του μεγάλου Θεού και Σωτήρος όλων των αγίων.
Στο τέλος όλων των μυστηρίων που είδε ο άγιος Νήφων, είδε και την πιο φοβερή αποκάλυψη: «Ο ίδιος ο Πατέρας του μονογενούς Υιού, ο Γεννήτωρ, το φως το απρόσιτο και ακατάληπτο, ανέτειλε ξαφνικά λάμποντας «συν τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι» πάνω από κείνο τον απέραντο θάλαμο, πάνω από τις άχραντες δυνάμεις, πάνω απ’ όλους τους κύκλους και τις παρατάξεις τους. Φώτιζε του καθαρότατο θάλαμο, όπως φωτίζει ο ήλιος τον κόσμο. Έτσι έλαμπε ο Πατέρας των οικτιρμών. Και όπως το σφουγγάρι ρουφάει και συγκρατεί το κρασί, έτσι κι’ οι άγιοι πλημμύριζαν απ’ το άρρητο τρισήλιο φως της θεότητας και βασίλευαν αδιάκοπα μαζί της στους αιώνες.
Από τότε πια δεν υπήρχε γι’ αυτούς ούτε νύχτα ούτε μέρα. Μόνο υπήρχε ο Θεός Πατέρας, Υιός και Πνεύμα – φως και τρυφή, ζωή και φέγγος, τέρψη και ηδονή.
Arxi
Γιατί κι όλοι αν μας φέρονται καλά πάλι δεν είμαστε καλά, να το δούμε στα υλικά αγαθά λέμε υπάρχει φτώχεια υπάρχει δυστυχία γι αυτό δεν είμαστε καλά. Και τότε που είχαμε καλά ήμασταν πάλι; Τώρα έχουμε την κατάθλιψη τότε είχαμε τις καταχρήσεις πάλι δεν ήμασταν καλά, το πρόβλημα είναι μέσα μας, δε μας φταίει ο άλλος.
Η κατάσταση λοιπόν αυτή θεραπεύεται με την χάρη, πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη του Θεού, η θεραπεία θα γίνει με το να αγαπήσει τον Θεό με λαχτάρα. Τι απλά που το λέει, τι σημαίνει όμως αυτό το πράγμα; Τι είναι ο Θεός, για μας τους περισσοτέρους είναι όνομα ο Θεός μια αφηρημένη έννοια, τι σημαίνει να αγαπήσεις τον Θεό μας φαίνεται τρελό, μα αγαπώ κάτι που είναι χειροπιαστό κι αυτό με δυσκολία, πως τον αόρατο Θεό θα τον αγαπήσω; Πως είναι δυνατόν αν μου δίνει μια ζωντανή πραγματικότητα ο Θεός και εγώ να τον αγαπήσω και να τον λαχταρήσω;
Όταν έχω την δυσκολία και ο άλλος μας φέρεται άσχημα τι κάνουμε; Εξετάζουμε πρώτα τι μας συνέβη, μετά τεκμηριώνουμε μέσα μας ότι αυτό που μας έκανε ο άλλος είναι αδικία, μετά επαναφέρουμε όλο το παρελθόν και λέμε τι τράβηξα από αυτόν τον άνθρωπο. Και στην συνέχεια παίρνουμε τηλέφωνο και τον κατηγορούμε κάπου αλλού. Και μετά παίρνουμε και τον πνευματικό μας να μας δικαιώσει και να μας παρηγορήσει. Μέχρι εκεί.
Arxi
Λοιπόν έχεις ένα πρόβλημα και πας στο Θεό κοντά και του το καταθέτεις, όταν πλησιάσει ο Θεός την καρδιά μας και μας συγκινήσει είναι τόσο ευλογημένη αυτή η εμπειρία, που τι, δε σε ενδιαφέρει μετά να σου λυθεί το πρόβλημα. Γιατί εκεί καταλαβαίνεις πόσο ασήμαντο πόσο σαχλό ήταν αυτό που εσύ όριζες σαν πρόβλημα. Και αυτό είναι η δυστυχία μας η πτώση μας είναι τα ασήμαντα τα λαμβάνουμε σα σημαντικά και τα σημαντικά ως ασήμαντα.
Διάβαζα ένα ποίημα το πρωί κάποιος μου έστειλε ένα βιβλίο και έλεγε : “όταν μνημόνευσα τον θάνατο, άρχισα να ζω.” Η μνήμη του θανάτου είναι η αρχή της ζωής. Και βλέπεις τότε ότι στην αίσθηση του Θεού αυτό που για σένα ήταν προσβολή δέστε τι γίνεται τώρα, γίνεται το εξής παράδοξο νοιώθεις τόσο θιγμένος που ο άλλος σε αδίκησε σε πρόσβαλλε και σου γίνεται θέμα αυτό μέσα το ψάχνεις το ταλαιπωρείς με τον εαυτό σου, το συζητάς με χίλιους δυο ανθρώπους, με τον πνευματικό σου με τους ανθρώπους σου και πας προσεύχεσαι σε γλυκαίνει ο Θεός και λες έγινε τίποτα, έγινε κάτι, τα ξεχνάς τα πάντα.
Και βλέπεις ότι αυτό δεν ήταν πρόβλημα κι όχι μόνο, αυτό που ήταν θίξιμο το θεωρείς ως ευλογία. Και τότε σου δίνεται η δυνατότητα να τον αγαπήσεις αυτόν τον άνθρωπο. Μου έτυχε πάρα πολλές φορές να πηγαίνω στην εκκλησία και είμαι μουντρούχος κουρασμένος να γίνουν διάφορα από τον νεωκόρο μου να είμαι έτοιμος να τον σφάξω λέω άντε να κρατηθώ και μόλις τελειώσω και κοινώνησα λέω τι έγινε, με τι σαχλά ασχολούμουν στην αρχή.
Τι γίνεται γιατί; Κοινώνησα ήλθε η χάρις αυτό είναι το ζητούμενο και βλέπεις πόσο σαχλά είναι τα πράγματα και πως τα μεγιστοποιείς μέσα σου όταν δεν είσαι καλά εσύ μέσα σου όταν απουσιάζει ο Θεός. Απουσιάζει ο Θεός γι αυτό τα βλέπουμε ως πρόβλημα. Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για την ζωή, και λέει πολλά πράγματα ο γέροντας, τέλος πάντων, πάμε παρακάτω, θέλετε να ρωτήσετε τώρα κάτι για αυτά;
ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ, ΕΔΩ ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Λ Λ! ΠΩΣ ΛΕΜΕ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛ! ΘΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΑΨΩ ΕΓΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΥΡΙΝΗ ΡΟΜΦΑΙΑ ΜΟΥ! ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ! ΑΡΚΕΙ ΣΤΟ ΛΕΥΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΡΙΞΕΤΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ ΗΛΙ ΗΛΙ! ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΗΛΙ ΗΛΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΕΥΕΙ Ο ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ!
τι εγινε οι κριτες που τα λεγανε στο προηγουμενο αρθρο δεεεεεν θα σχολιασουν εδω ……μα γιατι ελατε να μιλησουμε θα κερασουμε και φοντανακι…….
ρε πυρινικε παπαρα δεν πας να πιεις κανα μπαφο..
παιξε και μια μαλακια, να σου περασει..
νταξ.., το βγαλες το μεροκαματο εν χριστω αδερφε!
ρε που να παει μπροστα ο τοπος ρεεεεε!!
ρε ξερεις ποσα μυρια ξοδευει η εκκλησια για την προπαγανδα της? παντα σε συνεργασια με την πολιτεια φυσικα!
ξερεις ποσα μυρια ξοδευει η εκκλησια για στοχευμενο προσυλιτισμο στις αφρικανικες χωρες? γιατι ξερεις?
γιατι κοβονται να μαθουν στους μαυρους γραμματα και χτιζουν τονα σχολειο μετα το αλλο? γιατι ξερεις?
αντε ξεστραβωσου και μην προσπαθεις να στραβωσεις κι αλλους.
εισαι επικινδυνος πυρινικε παπαρα οπως κι ομοιοι σου. stop._
πιες εσυ κανα μπαφο και ουτο συ αλλως την εχεις κανει σφεντονα κιβδηλε κυναιδε μπετοβλακα…
εισαι τοσο ηλιθιος που δεν εχεις την στοιχειωδη κριτικη να διακρινεις το ποσο κοντα ειναι οι εκκλησια και το παπαδαριο που λες με τον Xριστο… εισαι τοσο ηλιθιος που το μυαλο σου παει μεχρι το πουλι σου….και στο ξαναπα εν απουσια μου μπορεις και να με χτυπησεις αλλα το λυρι σου μεχρι εκει φτανει …τραβα τωρα μεασ στην στοα σου μαζι με τα ποντικια και βοσκα λιγο σανο……
δεν αξιζει να ασχοληθει κανεις μαζι σου.
οντως με εμενα δεν αξιζει…… αλλα με σενα να εισαι σιγουρος οτι καποιος ασχολειται και θα παρει αυτο που θελει……… και οταν το καταλαβεις θα ειναι ΑΡΓΑ
…ξανα ξυδι Τζεσικα
τι θα παρει αφου εγω ειμαι ο διαβολος
https://youtu.be/8FVihCTi5C8
αυτο το βιντεο ειναι αναπαραστεση αλλα το περιστατικο της annaliiese ειναι πραγματικο μετα απο πολλα χρονια εξορκισμων κατεληξε
Panic! At The Disco: Emperor’s New Clothes [OFFICIAL VIDEO]