CONNECTION : LOST

Και τώρα? Τι γίνεται τώρα…? Τώρα χαμηλώστε τα φώτα….. και διπλοκλειδώστε τη Πόρτα…

Και πάρτε ποπκόρν φρέσκα και ζεστά, οι κόκκινες κουρτίνες άνοιξαν, η παράσταση ξεκινάει όμορφα και γλυκά, μια παράσταση που έχει σασπένς και δράμα, χαρά και κλάμα, και αίσιο τέλος θέλω να πιστεύω…. Βλέπετε, υπάρχει σενάριο γραμμένο, ο σκηνοθέτης είναι κάπως κακότροπος και οι ηθοποιοί σε ένα παράλληλο σύμπαν , θα έμοιαζαν με μαριονέτες που τραγουδάνε για μια κατσίκα και ένα τράγο, γιολελέι….γιολελέιι… και ίσως ακούγεται σαν τη μελωδία της ευτυχίας, αλλά θα έλεγε κανείς ότι σε αυτό το κουκλοθέατρο που το λένε ¨ρολόι¨, το πιο σημαντικό ρόλο τον έχουν οι θεατές. Καθώς βλέπουν κάθε φορά την παράσταση ξανά και ξανά, εάν θέλουν, μπορούν να συμμετέχουν παθητικά με το να συμφωνούν, ή ακόμη να αλλάξουν όλο το σκηνικό, δημιουργώντας καινούργιο σενάριο, προς έκπληξη του σκηνοθέτη που τα είχε στήσει τόσο αριστοτεχνικά…. (sarcasm entered the chat)

Είναι κρίμα να μην υπολογίζουν τη δουλειά σου, και ακόμη χειρότερο αυτοί οι επονομαζόμενοι Δημιουργοί, να τα αλλάζουν όλα αυτεπάγγελτα, να επικοινωνούν μεταξύ τους και με ανώτερες δυνάμεις στο χώρο σου…και στον χρόνο σου…. Μα τι θράσος!!!
Πόσοι είναι οι Δημιουργοί μέσα στους θεατές …? Αρκούν άραγε, για να αλλάξουν τον κόσμο?

Είμαστε πολλοί θα σου πω εγώ… και είμαστε παντού…και αλλάζουμε τα πάντα… κάθε μέρα… παίζουμε με τα χρώματα. Και γράφουμε στο δικό μας πολεμικό πολύχρωμο ημερολόγιο…(δεν κάνω πλάκα, όντως το έχω γεμίσει αυτοκόλλητα και ζωγραφιές!)

Ένας Δημιουργός… πολύ μακριά μας, σε μια άλλη χρονογραμμή (αν και τον παρακαλάμε να γυρίσει πίσω κοντά μας….), έχει κανονικά πολλά να μας πει… αλλά πάντα αποφασίζει ότι δεν είναι κατάλληλη η στιγμή…. Γιατί έτσι είναι οι Δημιουργοί…. Βρίσκουν πάντα τις κατάλληλες στιγμές μέσα στις ρωγμές του χρόνου, και με αριστοτεχνία και λεπτομέρεια φυτεύουν φως, που θα εμφανιστεί στις πιο σκοτεινές μέρες σου να σε φωτίσει…αυτή η ημέρα έφτασε, και έλαβα τηλεγράφημα! Που μου επιτρέπει να φωτίσω την ρωγμή σήμερα, και είμαι ευγνώμον για αυτό. Σε ευχαριστώ Ε32Φ. Παραθέτω το δικό του πολεμικό ημερολόγιο:

[ ]ημ/νια 28/10/24 [ ] ώρα 10:29…ή άμα κοιτάς το ρολόι σου ανάποδα, θα ήταν 4…
[ ] ….Πριν λίγες μέρες μου έδωσαν απλόχερα και από το πουθενά την αλλαγή ροής και σε χώρο και σε χρόνο
[ ] ….χωρίς να το πουν κατάλαβα πως δεν υπάρχει αρκετός χρόνος να πάρω την απόφαση ..
2 μέρες ακόμα έχω.. Ήθελα να μάθω ακόμα παραπάνω.. θα προσπαθήσω να ανοίξω γραμμή …..

……..connection established …
[ ]Σε ακούμε .. τι είναι αυτό που ζητάς ?

[ ] Μου δώσατε την επιλογή της αλλαγής
της ροής χρόνου και χώρου όχι για πάντα αλλά για ορισμένο χρονικό διάστημα ,γιατί ?

[ ] Αν αυτή είναι η ερώτησή σου τότε τις απαντήσεις θα τις πάρεις κλείνοντας την επικοινωνία μας,
εξάλλου αφού μπόρεσες να δημιουργήσεις σήμα επικοινωνίας θα μπορέσεις να δημιουργήσεις και τις απαντήσεις που χρειάζεσαι ….

CONNECTION LOST …..

Βρέθηκα μέσα στο όχημά μου απότομα και ένα φως, μία ακτίνα, με χτυπάει στα μάτια ….στραβώθηκα ..σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω το φανάρι κόκκινο… αμάξια μπροστά, σταματημένα απότομα. Πατάω τα φρένα και στο απειροελάχιστο σταματάω πίσω απο ένα λεωφορείο…ο Αριθμός του 7411…

Ουφ, στο τσακ πρόλαβα ..γυρνάω το κεφάλι μου προς το ανοιχτό παράθυρό μου ..να πάρω αναπνοή για το ότι ευτυχώς πρόλαβα να σταματήσω έγκαιρα …..και εκεί είναι ένας τύπος που μου χαμογελάει, ένας άστεγος χωρίς μπροστινά δόντια. Με κοιτάει κατάματα ( πάντα με χαμόγελο ) και με το δάχτυλο του χεριού του, μου δείχνει διάφορα σημεία στον ουρανό …..σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω αεροψεκασμούς παντού ..συνέχισε την μία κοιτάζοντας τον ουρανό την άλλη έμενα, με χαμόγελο.. ..κάτι μου λέει, του κάνω νόημα, τι λες ?

Παρόλο το χαμόγελό του, δεν έδειχνε να είχε δυνάμεις … τον βλέπω να παίρνει μια ανάσα και με όση δύναμη είχε , συνεχίζοντας να χαμογελά ,μου λέει …” μας βλέπουν” και κατεβάζοντας το χέρι του που ασταμάτητα έδειχνε τον ουρανό σε διάφορα σημεία ..και με τον δείκτη του χεριού του …μου δείχνει την μπλούζα του που έγραφε κατά λέξη …..OUR FINAL CHAPTER…….άναψε πράσινο, χαιρετηθήκαμε με τα βλέμματά μας και έφυγα ….δεν πρόλαβα να πάω λίγο παρακάτω …ούτε δύο στενά …ένα κατάμαυρο τζιπ με μπλε και κόκκινα φώτα και την σειρήνα να ηχεί, με σταμάτησε ….. η οποία έχω να πω ότι εμφανίστηκε απο το πουθενά …κοιτάζω απο τον καθρέφτη μου, ανοίγει η πόρτα του και κατεβαίνει. Φτάνει σε μένα και μου ζητάει τα χαρτιά μου ..
….
Του τα δίνω καθώς συγχρόνως τον ρωτάω για ποιο λόγο με σταμάτησε ….δεν περίμενα απάντηση.. σαν κι αυτή που μου δόθηκε …..”ΈΠΕΣΕ ΣΚΟΝΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟ ΠΙΣΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΟΧΉΜΑΤΟΣ ΣΟΥ …ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ….ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΓΡΑΨΩ ΓΙ ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ,ΘΑ ΣΕ ΓΡΑΨΩ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΣΟΥ …ΜΠΡΟΣΤΑ ΔΕΞΙΑ

…..και αφού πήρα την κλήση, έφυγα ….
Ακόμα εχω την σκέψη που σκέφτεται την… σκέψη μου
…και έχω ακόμα δύο μέρες να πάρω την απόφαση που ήδη έχω πάρει….αλλά δεν το γνωρίζω ακόμα…το γνωρίζει όμως η καρδιά μου !!
…. ζώντας κάθε μέρα την ανάμνηση στο σήμερα
Με ΑΓΑΠΗ ….εις το επανιδείν…..
CONNECTION LOST……

Likaki1 για Κατοχικά Νέα, πάντα με μουσικούλα, που έστειλε ο φίλος μας…

Hey You Lyrics(Waters) 4:39

Hey you, out there in the cold
Getting lonely, getting old
Can you feel me?
Hey you, standing in the aisles
With itchy feet and fading smiles
Can you feel me?
Hey you, dont help them to bury the light
Don’t give in without a fight.

Hey you, out there on your own
Sitting naked by the phone
Would you touch me?
Hey you, with you ear against the wall
Waiting for someone to call out
Would you touch me?
Hey you, would you help me to carry the stone?
Open your heart, I’m coming home.

But it was only fantasy.
The wall was too high,
As you can see.
No matter how he tried,
He could not break free.
And the worms ate into his brain.

Hey you, standing in the road
always doing what you’re told,
Can you help me?
Hey you, out there beyond the wall,
Breaking bottles in the hall,
Can you help me?
Hey you, don’t tell me there’s no hope at all
Together we stand, divided we fall.
[Click of TV being turned on]
“Well, only got an hour of daylight left. Better get started”
“Isnt it unsafe to travel at night?”
“It’ll be a lot less safe to stay here. You’re father’s gunna pick up our trail before long”
“Can Loca ride?”
“Yeah, I can ride… Magaret, time to go! Maigret, thank you for everything”
“Goodbye Chenga”
“Goodbye miss …”
“I’ll be back”