Από τον άνθρωπο στον μετάνθρωπο: μια Ελλάδα δρόμος

Ο τρόπος με τον οποίον η ιατρικοποίηση διεισδύει στην ανθρώπινη σκέψη, δράση και συμπεριφορά υποδεικνύει ότι μια επόμενη κήρυξη πανδημίας θα αφορά στη βία ή στην τρέλα, ή και στα δύο συνδυαστικά. Και δεν μένει παρά το τελευταίο μίλι για τη μετασκευή του ανθρώπου σε μετάνθρωπο. Ο 21ος αιώνας, όπως έχουν δείξει τα πράγματα μέχρι τώρα, έχει έντονο νεο-ελληνιστικό χρώμα. Και λέμε νεο-ελληνιστικό διότι υπαρκτή Ελλάδα δεν υφίσταται πουθενά στον κόσμο. Ολίγοι μόνον διάσπαρτοι Έλληνες υπάρχουν, με την έννοια ότι βιώνουν αυθεντικά το αρχαίο ελληνικό δράμα υπομένοντας την Οδύσσειά τους κι αντιστεκόμενοι στη Σειρήνα της υποστασιοποιημένης, θεοποιημένης «Ανθρωπότητας».

Το όχημα μετάβασης στον μετανθρωπισμό έχει οδηγό με ελληνική στολή. Όπως και με ελληνική γραφή παλαιάς Ιατρικής μεθοδεύεται η ληξιαρχική πράξη θανάτου του ανθρώπου. Είναι βαριά η καλογερική αν στις πλάτες σου σηκώνεις όλη την Κοσμολογία, όλη την Ανθρωπολογία. Είναι βαρύ καθήκον να είσαι και να παραμένεις Έλληνας, να οράς το Είναι και το Γίγνεσθαι με φαιδρότητα ψυχής. Έτσι, δεν πέφτει ο κόσμος αν δεν πέσει ο Έλλην Καλόγερος. Κι αυτό δεν είναι ζήτημα που έχει να κάνει με τη θρησκεία και τον Κλήρο. Είναι ζήτημα ανεξιχνίαστο, γιαυτό και δεν ακολουθείται η οδός του ολοκαυτώματος, αλλά η πάροδος του εκμαυλισμού και της υποτίμησης της ουσίας. Οι Έλληνες έψαξαν τον τρόπο. Ύφος. Δυσκολία. Ουσία. Οι Έλληνες κληροδότησαν τον τρόπο, ελεύθερο δικαιωμάτων. Δεν θεώρησαν από καπρίτσιο ούτε σκοπούσαν να σώσουν τον κόσμο.

Η Ελλάδα παραμένει σε καθεστώς ειδικής εκκαθάρισης εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια. Οι κληρονόμοι-εκκαθαριστές μάσησαν όλη την περιουσία στις τράπεζες της ηδονής και της ευδαιμονίας. Βρισκόμαστε, έπειτα από πολλές αναβολές, στη φάση του οριστικού κλεισίματος. Ο κίνδυνος να καταρρεύσει ξαφνικά η γερασμένη κουίντα έχει βάλει φωτιά στα μυαλά του θιάσου των κληρονόμων. Γιαυτό και γινόμαστε μάρτυρες μιας αλαλάζουσας ελληνόφωνης ευθύνης που βιάζεται να διαφύγει στον μετάκοσμο με την σκευή του μετανθρώπου. Πώς να εξηγήσουμε αλλιώς την ελληνίζουσα υπερθεμάτιση στα προτάγματα της διαφυγής; Στρατευμένες τέχνες, στρατευμένες επιστήμες τα οχήματα διαφυγής. Έλληνες οδηγοί.

Από την άλλη άκρη του Ατλαντικού πληροφορούμαστε ότι την Προεδρία της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας (American Psychiatric Association/APA), αυτή την κρίσιμη στιγμή, αναλαμβάνει ένας Έλληνας, ο δρ Πέτρος Λεβούνης. Παρεμπιπτόντως, ο ίδιος μας ενημερώνει ότι είναι διακηρυγμένος ομοφυλόφιλος. Εμάς δεν μας ενδιαφέρει αυτό, και δεν αντιλαμβανόμαστε γιατί η Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία θεωρεί ότι πρέπει να μας ενδιαφέρει. Ωστόσο, αντιλαμβανόμαστε το λόγο που αυτό συμβαίνει, ως μελετητές της διεθνούς οργάνωσης και της μετανεωτερικής «θεωρίας διαφυγής» από τον παλαιό κόσμο. Διόλου τυχαία, η έξοδος από την πανδημία συμβαδίζει με την θεσμική είσοδο της ψυχιατρικής στην κυβερνητική και τη διακυβέρνηση. Το ότι αυτό εκκινεί εξ Αμερικής, και δεδομένης της δύναμης και της διείσδυσης που έχει η APA στις επιστημονικές, πολιτικές, και ανθρωπολογικές προτάσεις (διάβαζε προτάγματα) του σύγχρονου κόσμου, αρκεί για να κατανοήσουμε τι θα συμβεί στην αμέσως επόμενη πρόκληση της Δημόσιας Ασφάλειας-Υγείας.

Ακούγεται τρομακτικός ο αξιωματικός λόγος του Προέδρου της APA, και εν τέλει φτάσαμε να έχουμε ante portas τις Πολιτείες-Ψυχιατρεία. Ο κ. Λεβούνης αναφέρει επί λέξει στην εφημερίδα «Καθημερινή», σε άρθρο υπό τον τίτλο «Η ψυχιατρική έχει γίνει περιζήτητη»:
«Κυβερνήσεις, εκπαιδευτικοί, δικαστές, αθλητές αυτή τη στιγμή θέλουν να ακούσουν τις θέσεις της ψυχιατρικής, τις οποίες είναι πρόθυμοι να συμπεριλάβουν στη χάραξη νέων πολιτικών.»

Με λίγα λόγια, ο κ. Πρόεδρος μάς προετοιμάζει για ένα μέλλον όπου η αμφισβήτηση των κυβερνήσεων και των πολιτικών τους θα συνιστά απαράδεκτη (sic) συμπεριφορά, καθώς αυτές (κυβερνήσεις και πολιτικές) θα έχουν εκ των προτέρων ελεγχθεί και εγκριθεί από τη θεσμική ψυχιατρική. Η αυτοτέλεια δηλαδή της πολιτικής, ως τέχνης των τεχνών, καθυποτάσσεται σε μια κάποια επιστήμη της ψυχιατρικής. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς η ιδεολογικοποίηση του παραδείγματος της δημοκρατικής διακυβέρνησης έχει ανάγκη από έναν μηχανισμό ψυχολογικών επιχειρήσεων και, ως εκ τούτου, τον εναγκαλισμό με την ψυχιατρική και την ψυχολογία.

Υπήρχε, υπάρχει ένα ζήτημα για το πού εδράζεται ή εδρεύει η ψυχή. Η καρδιολογία δεν ενδιαφέρθηκε για αυτό το ζήτημα, και αυτό ίσως επειδή δεν μπορούσε να πράξει πολλά μέσα στην κερματισμένη και μονεδοποιημένη επιστήμη της ιατρικής. Αλλά και η πολιτική δεν είδε ποτέ την καρδιολογία ως κάτι περισσότερο από ένα συνεργείο της καρδιάς, μια δουλειά τεχνικής φύσεως.

Το σχέδιο του μετανθρωπισμού είναι η μεγάλη ευκαιρία της καρδιολογίας να …αναβαθμίσει το επάγγελμα. Και ίσως οι καρδιολόγοι να οραματίζονται και αυτοί μια θέση στον προθάλαμο της κυβερνητικής, όπου θα προεγκρίνουν πολιτικές πιστοποιώντας την συμφωνία τους με την καρδιά. Πώς να εξηγήσουμε αλλιώς τη σπουδή του καθηγητού καρδιολογίας, κ. Στεφανάδη, να καταπιαστεί με το ζήτημα της μετάβασης στο μετανθρωπισμό; Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» υπό τον τίτλο «Πόλεμος και Επιστήμη» μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Η επιστημονική έρευνα και η εφαρμοσμένη επιστημονική γνώση, μπορεί σήμερα να ερμηνεύσει σε μεγάλο βαθμό την ροπή των ανθρώπων σε πολέμους. Και το πλέον εντυπωσιακό είναι, ότι γίνονται προσπάθειες ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλαδή, του παρεμβατικού ελέγχου της επιθετικότητας με νευροφυσιολογικές μεθόδους και συγκεκριμένα με εμφύτευση μικροτσίπ σε ορισμένες περιοχές του ανθρώπινου εγκεφάλου.»

Εντυπωσιακό είναι το πώς κλείνει το άρθρο του ο καθηγητής Στεφανάδης. Συγκεκριμένα, αναφέρει:
«…Έως ότου η επιστήμη πάψει να χρησιμοποιείται από την πολεμική βιομηχανία και την επιθετική πολιτική, έως ότου η επιστήμη κατορθώσει να ελέγξει και να τροποποιήσει την ανθρώπινη επιθετικότητα που οδηγεί σε καταστροφικούς πολέμους, ας πρυτανεύσει η ρήση του Αλμπερτ Αϊνστάιν : “…Το πνεύμα της αδελφικής συνεννόησης μεταξύ τους (των λαών) ας κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος…”»

Θα έλεγε κανείς ότι μετά από μια πανδημία κι έναν πόλεμο σε εξέλιξη θα έπρεπε να έχουν κάτσει όλοι στα κυβικά τους. Αντ’ αυτού, τα οράματα και τα σχέδια για έναν μετάνθρωπο δίνουν και παίρνουν. Πρωθιέρεια του εγχειρήματος που θέλει τον άνθρωπο πλήρως ελεγχόμενο και διαχειρίσιμο είναι η Ιατρική, η οποία οδεύει σε μια ενοποίηση που την καθιστά αδιαμφισβήτητη πανθρησκεία.

Εμείς μελετούμε τον άνθρωπο, και συχνά αναλύουμε τον ιδιότυπο ρόλο των Ελλήνων, την προθυμία τους και τη διαθεσιμότητά τους να συνδράμουν στο υπερφίαλο εγχείρημα του μετανθρωπισμού. Στο πλαίσιο αυτό, έχουμε παράξει μια σειρά πονημάτων:

• Η γαλουχία του ελληνικού ιατρικού φιδιού με τη διπλή γλώσσα
• Μακιαβέλι: Πώς μια πολιτική ιδιοφυΐα αφορίζεται από μια ψευδοεπιστήμη
• Περί Καρδίας ο Λόγος

Η πανδημία, όπως και ο πόλεμος, δεν είναι μονάχα αυτά που φαίνονται και που προπαγανδίζονται. Η βιασύνη από το φόβο μην καταρρεύσει η κουίντα είναι και αυτή ορατή. Παρατηρητές είμαστε, και τυγχάνει να είμαστε ακόμα ζωντανοί.

ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ

Πηγή: domaingreece.com

Για την αντιγραφή,
Τέντζερης