Για το ανώτερο στρώμα νερού, το οποίο διαπερνάται από το φως του ήλιου και αναμιγνύεται από τον άνεμο, ο Materić και οι συνεργάτες του έχουν προβλέψει μάζα 27 εκατομμυρίων τόνων μόνο για τον Βόρειο Ατλαντικό. “Αυτό είναι περίπου την ίδια τάξη μεγέθους με την εκτιμώμενη μάζα μακρο- και μικροπλαστικών για ολόκληρο τον Ατλαντικό”, φέρεται να είπε ο Materić σε δήλωση του ινστιτούτου του. Ή για να το θέσουμε απλά: Υπάρχει περισσότερο αόρατο παρά ορατό πλαστικό εκεί.

Γενικά, η μόλυνση από νανοπλαστικά ήταν μεγαλύτερη στα υψηλότερα στρώματα από ό,τι στα βαθύτερα και μεγαλύτερη στις παράκτιες περιοχές από ό,τι στον ελεύθερο Βόρειο Ατλαντικό.

Οι ερευνητές εξεπλάγησαν που δεν μπόρεσαν να ανιχνεύσουν τα κοινά πλαστικά πολυαιθυλένιο (PE) και πολυπροπυλένιο (PP) στα δείγματα. “Υπάρχουν πολλά μικροπλαστικά PE / PP στην επιφάνεια της θάλασσας, αλλά δεν βρήκαμε νανοσωματίδια PE / PP που θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί, για παράδειγμα, ως αποτέλεσμα του ηλιακού φωτός ή της τριβής από τα κύματα”, εξηγεί ο Materić.

ένα σχόλιο, επίσης στο «Nature», η Katsiaryna Pabortsava του Εθνικού Κέντρου Ωκεανογραφίας στο Σαουθάμπτον του Ηνωμένου Βασιλείου, γράφει: «Αν και οι επιστήμονες έχουν σημειώσει μεγάλη πρόοδο στην κατανόηση της έκτασης της θαλάσσιας ρύπανσης που προκαλείται από τα μικροπλαστικά, σχεδόν τίποτα δεν είναι γνωστό για τα νανοπλαστικά απόβλητα». Θεωρεί ότι οι εκτιμήσεις του Materić και των συναδέλφων του είναι πολύ χαμηλές και όχι πολύ υψηλές, επειδή τα νανοπλαστικά θα μπορούσαν επίσης να βρεθούν σε μεγαλύτερα σωματίδια, όπως συσσωρεύσεις οργανικής ύλης, ή στα σώματα θαλάσσιων οργανισμών.

Σύμφωνα με τη θαλάσσια οικολόγο Melanie Bergmann από το Ινστιτούτο Alfred Wegener στο Bremerhaven, μελέτες δείχνουν ότι το πλαστικό στη θάλασσα μπορεί να οδηγήσει σε χαμηλότερο ρυθμό φωτοσύνθεσης στα φύκια, πράγμα που σημαίνει ότι απορροφούν λιγότερο διοξείδιο του άνθρακα από τον αέρα και έτσι επιδεινώνουν την υπερθέρμανση του πλανήτη.

newsbomb.gr