Η Άνοδος της Επιστημονικής Δικτατορίας – Φωτίζοντας την Απόκρυφη Προέλευση του Δαρβινισμού (Μέρος 2ο)

Ο εκδότης και αρθρογράφος Phillip D. Collins επιχειρεί μία δική του προσέγγιση στην ιστορία και το υπόβαθρο της «επιστημονικής δικτατορίας», ως συνωμοσία που δημιουργήθηκε και μικρο-διευθύνεται από το ιστορικό ρεύμα του Δαρβινισμού, τα θεμέλια του οποίου βρίσκονται στον Τεκτονισμό.

Συνέχεια του 1^ου Μέρους

… ο «φαινομενικός έλεγχος της γνώσης» επιτυγχάνεται με τη διακήρυξη της «θεσμικά διαπιστευμένης επιστήμης». Τώρα, η ελίτ έπρεπε να ανταποκριθεί σε δύο απαιτήσεις για να εξασφαλίσει την επιστημολογική της κυριαρχία: μια επιστήμη που σχεδιάστηκε ειδικά για τις ανάγκες της και ένα ίδρυμα για την αναγνώριση και τη διάδοσή της…

H Βασιλική Εταιρεία

Η νέα κοσμική εκκλησία και ο κλήρος της ελίτ, δημιουργήθηκε μέσα στα τείχη της Βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας. Οι δημιουργοί της Βασιλικής Εταιρείας ήταν επίσης μέλη της Τεκτονικής Στοάς. Σύμφωνα με τους Μάικλ Μπέιτζεντ, Ρίτσαρντ Λι και Χένρι Λίνκολν στο Holy Blood, Holy Grail (Το Άγιο Αίμα και το Άγιο Γκράαλ):

«Σχεδόν όλα τα ιδρυτικά μέλη της Βασιλικής Εταιρείας ήταν Ελευθεροτέκτονες. Κάποιος θα μπορούσε εύλογα να ισχυριστεί ότι η ίδια η Βασιλική Εταιρεία, τουλάχιστον στην αρχή της, ήταν ένα μασονικό ίδρυμα, προερχόμενο από την «αόρατη αδελφότητα των Ροδόσταυρων» – μέσω των Χριστιανικών Ενώσεων  του Johann Valentin Andreae .»

Ο Jim Keith καθιστά σαφές ότι η Τεκτονική Στοά «φέρεται να είναι ένας αγωγός των προθέσεων πολλών ελιτιστικών συμφερόντων» (Keith, Casebook on Alternative 3).

Στην υπηρεσία της ελίτ, οι Ελευθεροτέκτονες της Βασιλικής Εταιρείας θα επαναπροσδιορίσουν επιστημολογικές αντιλήψεις και θα διασπείρουν προπαγάνδα. Ο Jim Keith συνοψίζει το ρόλο της Βασιλικής Εταιρείας κατά τα επόμενα έτη: «Η Βρετανική Βασιλική Εταιρεία του τέλους του δέκατου έβδομου αιώνα, κατά ένα μεγάλο μέρος, ήταν ο προάγγελος της χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης που επρόκειτο να ακολουθήσει» (Keith, Saucers of the Illuminati)

Πριν από την έλευση της Βρετανικής Βασιλικής Εταιρείας, η επιστήμη (δηλαδή η μελέτη των φυσικών φαινομένων) και η θεολογία (δηλαδή η μελέτη του Θεού) ήταν αναπόσπαστες. Δεν αποτελούσαν ξεχωριστά αποθετήρια γνώσεως, αλλά ήταν εκ φύσεως αλληλένδετες. Στο Confessio Philosophi, ο Γκότφριντ Βίλχελμ Λάιμπνιτς, ο οποίος όρισε το θεμέλιο όλων σχεδόν των ψηφιακών υπολογιστών – το δυαδικό αριθμητικό σύστημα,   καθιέρωσε την κεντρική θέση του Θεού στην επιστήμη.

Σύμφωνα με τον Λάιμπνιτς, οι άμεσες αρχές του «χρόνου, της ύλης και της κίνησης», που αποτελούν τις «βασικές ιδιότητες» των υλικών σωμάτων, «δεν μπορούν να εντοπιστούν στην ουσία του σώματος» (de Hoyos).

Η Linda de Hoyos αποκαλύπτει το σημείο στο οποίο η επιστήμη συναντά ένα δίλημμα:

«Το πρόβλημα προκύπτει όταν ο επιστήμονας θέτει το ερώτημα γιατί μία μάζα γεμίζει κάποιον συγκεκριμένο χώρο και όχι κάποιον άλλο. Για παράδειγμα, γιατί πρέπει να είναι τρία πόδια μήκος αντί δύο, ή τετράγωνο παρά στρογγυλό. Αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί από τη φύση των ίδιων των σωμάτων, αφού η ουσία είναι απροσδιόριστη. Για τον επιστήμονα που αρνείται να καταφύγει στο άυλο αίτιο, δύναται να υπάρξουν μόνο δύο απαντήσεις. Είτε το σώμα ήταν αιώνια καταυτόν τον τρόπο, είτε έγινε τετράγωνο από την επίδραση ενός άλλου σώματος. Η «αιωνιότητα» δεν αποτελεί απάντηση, αφού το σώμα θα μπορούσε επίσης να είναι αιώνια στρογγυλό. Εάν η απάντηση είναι «η επίδραση ενός άλλου σώματος», παραμένει το ερώτημα, γιατί θα έπρεπε να έχει κάποια καθορισμένη μορφή πριν την επίδραση ενός άλλου σώματος. Αυτό το ερώτημα μπορεί να τίθεται ξανά και ξανά, και αντίστροφα επ’ άπειρο. Επομένως, φαίνεται πως ο λόγος για έναν ορισμένο χρόνο και ύλη στα σώματα δεν μπορεί ποτέ να εντοπιστεί στη φύση αυτών των ίδιων των σωμάτων.»

Ο Λάιμπνιτς καταλήγει στο ακόλουθο συμπέρασμα:

«Εφόσον αποδείξαμε ότι τα σώματα δεν δύναται να έχουν καθορισμένο χρόνο, ύλη ή κίνηση, χωρίς άυλη ουσία, γίνεται εύκολα εμφανές ότι αυτή η άυλη ουσία είναι μία για τα πάντα, λόγω της αρμονίας των πραγμάτων μεταξύ τους, ιδίως αφότου τα σώματα αλληλεπιδρούν και δεν μετακινούνται μεμονωμένα από αυτήν την άυλη ουσία. Αλλά δεν μπορεί να δοθεί κανένας λόγος για τον οποίο αυτή η άυλη ουσία επιλέγει συγκεκριμένο χρόνο, ύλη και κίνηση αντί άλλου, εκτός αν είναι νοήμων και σοφή, όσων αφορά την ομορφιά των πραγμάτων και ισχυρή σε σχέση με την υπακοή τους στην εντολή. Επομένως, μια τέτοια άυλη ουσία, είναι ένας νους που κυβερνά ολόκληρο το Σύμπαν, δηλαδή ο Θεός.» (De Hoyos)

Φυσικά, αυτό το συμπέρασμα ήταν αντιθετικό για το δόγμα της επιστημονικής δικτατορίας, που υποστήριζε ότι «οι φυσικοί νόμοι του σύμπαντος ήταν οι απόλυτοι αιτιολογικοί παράγοντες» (Keith, Saucers of the Illuminati). Ο μεταφυσικός φυσιολατρισμός (δηλαδή η φύση είναι ο Θεός) έπρεπε να ενθρονιστεί. Εν τω μεταξύ, η παρουσία του Θεού στους διαδρόμους της επιστήμης έπρεπε να εξαλειφθεί. Για να επιτευχθεί αυτό, η Βασιλική Εταιρεία δημιούργησε ένα Γνωστικό διαχωρισμό μεταξύ επιστήμης και θεολογίας, εξασφαλίζοντας έτσι την υπεροχή της ύλης στις αίθουσες της επιστημονικής έρευνας (Tarpley).

Ο Τυφλός Σεβασμός στην Επιστήμη

Πράγματι, οι μεροληπτικότητες και οι προκαταλήψεις διαπνέουν το ίδιο το ύφος της επιστημονικής απολυταρχίας της ελίτ. Το ίδιο το Πανεπιστήμιο έγινε η επίσημη εκκλησία γι ‘αυτή τη λατρεία της επιστημολογικής επιλεκτικότητας. Ο γεννημένος στις Ινδίες, Καναδο-αμερικανός χριστιανολόγος και φιλόσοφος Ράβι Ζαχαρίας αντιμετώπισε προσωπικά τα τεράστια επιζήμια εμπόδια του επιστημονισμού κατά τη διάρκεια μιας ανεπίσημης συζήτησης με μερικούς υπότροφους, όπου ένας επιστήμονας κάνει μια συγκλονιστική ομολογία:

Τους έθεσα μερικές ερωτήσεις. «Αν η Μεγάλη Έκρηξη (Μπιγκ Μπανγκ) ήταν πράγματι η αρχή του Σύμπαντος, μπορώ να ρωτήσω τι προηγήθηκε της Μεγάλης Έκρηξης;» Η απάντησή τους, την οποία περίμενα, ήταν ότι ολόκληρη η μάζα του Σύμπαντος ήταν συγκεντρωμένη σε ένα και μοναδικό σημείο.

Συνέχισα: «Αλλά είναι σωστό ότι μια μοναδικότητα, όπως ορίζεται από την επιστήμη, είναι ένα σημείο στο οποίο καταρρέουν όλοι οι νόμοι της φυσικής;

«Αυτό είναι σωστό», ήταν η απάντηση.

«Τότε, τεχνικά, το σημείο εκκίνησης σας, επίσης δεν είναι επιστημονικό.»

Υπήρξε σιωπή, και οι εκφράσεις τους πρόδιδαν τους γρήγορους νοερούς υπολογισμούς ενός τρόπου διαφυγής. Αλλά είχα άλλη μια ερώτηση.

Ρώτησα αν συμφωνούσαν ότι όταν είχε κυριαρχήσει μια μηχανιστική άποψη του σύμπαντος, στοχαστές όπως ο Ντέιβιντ Χιουμ  είχαν επιτιμήσει τους φιλόσοφους που έλαβαν την αρχή της αιτιότητας και την εφάρμοσαν ως ένα φιλοσοφικό επιχείρημα για την ύπαρξη του Θεού. Η αιτιότητα, είχε προειδοποιήσει, δεν θα μπορούσε να συμπεραθεί από την επιστήμη στη φιλοσοφία.

«Τώρα, πρόσθεσα, που η κβαντική θεωρία κυριαρχεί, η τυχαιότητα στον υποατομικό κόσμο έγινε βάση για την τυχαιότητα στη ζωή. Δεν κάνετε την ίδια ακριβώς παρεκβολή για την οποία μας προειδοποιήσατε;»

Και πάλι υπήρξε σιωπή και έπειτα ένας άντρας είπε με ένα αυτοσαρκαστικό χαμόγελο: «Εμείς οι επιστήμονες φαίνεται πως διατηρούμε επιλεκτική κυριαρχία πάνω στο τί επιτρέπουμε να μεταφερθεί στη φιλοσοφία και τι όχι.»

Αυτή η «επιλεκτική κυριαρχία», ενισχυμένη έντονα από την επιστημονική απολυταρχία της ελίτ, περιθωριοποίησε αποτελεσματικά τους διαφωνούντες και ολοκλήρωσε την αποθέωση των «λογιστών». Όπως εξηγεί ο Michael Hoffman:

«Η κρυπτοκρατία εκμεταλλεύτηκε με επιτυχία τις δικές της τεράστιες δυνατότητες για την προώθηση μυστικών πολιτικών-αποκρυφιστικών ατζέντων στο κοινό, παρουσιάζοντάς τες ως μια αδιαμφισβήτητη «αντικειμενική επιστημονική αλήθεια». Από τη στιγμή που η «επιστήμη» ενσταλάζει στους κοσμικούς ένα είδος τυφλού σεβασμού, οι αντίπαλοι των πολιτικών και αποκρυφιστικών ατζέντων, που προωθούνται μέσω της προπαγάνδας του επιστημονισμού, στιγματίζονται γρήγορα ως «Νεάντερταλ», ειδικά όσον αφορά την αντίθεση τους στον Δαρβινισμό, ένα δόγμα που αποδείχθηκε ψευδές από τον δικηγόρο (απόφοιτο του Χάρβαρντ) Norman Macbeth,  στο επιβλητικό Darwin Retried: An Appeal to Reason

και εκτέθηκε ως λατρεία από την ιστορικό Gertrude Himmelfarb στο βιβλίο της Darwin and the Darwinian Revolution.»

Ξαφνικά, ο «φαινομενικός έλεγχος της γνώσης» έγινε η Θεία Πρόνοια των θεοειδών «λογιστών». Εν τω μεταξύ, οι αντίπαλοί τους καθίστανται αιρετικοί και «καίγονται στην πυρά» (δηλαδή περιθωριοποιούνται από τον ακαδημαϊκό κόσμο και άλλους κοσμικούς θεσμούς).

Όπως δηλώνει ο Hoffman:

«Το δόγμα του ανθρώπου που το παίζει θεός, φτάνει στο δικό του ναδίρ στη φιλοσοφία του επιστημονισμού που καθιστά δυνατή την πλήρη νοητική, πνευματική και σωματική υποδούλωση της ανθρωπότητας μέσω τεχνολογιών, όπως η δορυφορική επιτήρηση και επιτήρηση μέσω υπολογιστών. Μία κατάσταση πραγμάτων που συμβολίζεται από τον «πανβλέπων οφθαλμό» πάνω από την ημιτελή πυραμίδα του αμερικανικού δολαρίου.»

Με την ενστάλαξη του επιστημονισμού στις μάζες, η ημιτελής πυραμίδα έχει σχεδόν ολοκληρωθεί.

Εξέλιξη: Το Αποκρυφιστικό Δόγμα του Εξελίσσομαι

Με την Βρετανική Βασιλική Εταιρεία να ενεργεί ως έδρα προπαγάνδας, η ελίτ δημιούργησε ένα ίδρυμα προκειμένου να παράσχει αξιοπιστία για την ειδικά σχεδιασμένη «επιστήμη» τους. Τώρα, έπρεπε να εισαγάγουν την «επιστήμη». Θυμηθείτε ότι τα ιδρυτικά μέλη της Βασιλικής Εταιρείας ήταν όλοι Ελευθεροτέκτονες. Έτσι, η «επιστήμη» που θα σχεδίαζαν αυτοί οι άνδρες, θα ήταν παράγωγο του Τεκτονικού δόγματος. Στο βιβλίο The Meaning of Masonry,

ο Ελευθεροτέκτονας συγγραφέας Walter Leslie Wilmshurst αποκαλύπτει την κοσμοθεωρία που στηρίζει τη νέα «μασονική» επιστήμη:

«Αυτή – η εξέλιξη του ανθρώπου σε υπεράνθρωπο – ήταν πάντα η πρόθεση των αρχαίων Μυστηρίων. Ο πραγματικός σκοπός της σύγχρονης Μασονίας, δεν είναι οι κοινωνικοί και φιλανθρωπικοί σκοποί στους οποίους έχει δοθεί τόσο μεγάλη προσοχή, αλλά η επιτάχυνση της πνευματικής εξέλιξης εκείνων που φιλοδοξούν να τελειοποιήσουν τη δική τους φύση και να την μετατρέψουν σε μια θεοειδή ιδιότητα. Και αυτή είναι μια σαφής επιστήμη, μια βασιλική τέχνη, την οποία είναι δυνατόν να εφαρμόσει ο καθένας μας. Ενώ το να μυηθεί κάποιος στον Τεκτονικό Συμβολισμό για οποιονδήποτε άλλο σκοπό εκτός από το να μελετήσει και να ακολουθήσει αυτήν την επιστήμη, σημαίνει να παρερμηνεύσει το νόημά της.» (Wilmhurst)

Παρακάτω στο ίδιο βιβλίο, ο Wilmhurst επαναλαμβάνει αυτό το θέμα:

«Ο άνθρωπος που ξεπήδησε από τη γη και αναπτύχθηκε μέσω των κατώτερων βασιλείων της φύσης στην παρούσα ορθολογική του κατάσταση, δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει την εξέλιξή του. Να γίνει δηλαδή θεοειδές ον ενοποιώντας τη συνείδησή του με τον Παντογνώστη – να προαχθεί –  κάτι που ήταν και θα είναι πάντα ο μοναδικός στόχος και  σκοπός της Μυήσεως στο σύνολό της.» (Wilmhurst)

Με την αποτελεσματική εξορία του Θεού από την επιστήμη, η θέση του ανθρώπου ως imago viva Dei (που δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα του Δημιουργού), υποβιβάστηκε συνοπτικά στην απαξίωση. Τώρα, ο Τεκτονισμός θα μπορούσε να εισαγάγει το απόκρυφο δόγμα του «εξελίσσομαι», την πίστη στη σταδιακή εξέλιξη του ανθρώπου προς την αποθέωση.

Σύμφωνα με την Εγκυκλοπαίδεια του Τεκτονισμού του γνωστότατου τέκτονα ιατρού και συγγραφέα Albert Gallatin Mackey,

ο γιατρός, φιλόσοφος και φυσιοδίφης Έρασμος Δαρβίνος, ο παππούς του Κάρολου Δαρβίνου, ήταν ο πρώτος που δημοσίευσε την έννοια της εξέλιξης, προτείνοντας εκείνες τις ιδέες που αργότερα θα ενσωματώνονταν στη Δαρβινική θεωρία του εγγονού του.

Η Σεληνιακή Εταιρεία (Lunar Society)

Ο Έρασμος Δαρβίνος, μαζί με τον Άγγλο μηχανικό – και επιχειρηματικό εταίρο του Τζέιμς Βατ –  Μάθιου Μπόυλτον και τον Σκώτο μαθηματικό και φιλόσοφο Ουίλιαμ Σμολ,

με την προτροπή του Βενιαμίν Φραγκλίνου – ο οποίος ανακηρύχθηκε αντεπιστέλλον μέλος –  ίδρυσαν τη Σεληνιακή Εταιρεία στο Μπέρμιγχαμ της Αγγλίας το 1775.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα και ερευνητή Ίαν Τέιλορ, η Σεληνιακή Εταιρεία δραστηριοποιήθηκε από το 1764 έως το 1800 και η εξέχουσα επιρροή της «συνεχίστηκε για μεγάλο χρόνο υπό την αιγίδα της Βασιλικής Εταιρείας».

Το όνομα της εταιρείας προήλθε από τη συνήθεια των μελών της να συναντώνται μια φορά τον μήνα, το βράδυ της Δευτέρας που ήταν πλησιέστερη στην πανσέληνο. Κατ’ αυτό τον τρόπο, μετά το τέλος της συνάντησής τους, το άπλετο σεληνόφως διευκόλυνε την επιστροφή στα σπίτια τους.

Στα μέλη της ομάδας που δεν ξεπερνούσαν ποτέ τα 14, περιλαμβάνονταν φωστήρες όπως

ο Τζόν Ουίλκινσον, βιομήχανος που πρωτοστάτησε στην κατασκευή χυτοσιδήρου και τη χρήση προϊόντων από χυτοσίδηρο κατά τη διάρκεια της Βιομηχανικής Επανάστασης,

ο Τζέιμς Βατ, εφευρέτης της ατμομηχανής – Η παλινδρομική ατμομηχανή και ο σιδερένιος σκελετός εμφανίστηκαν περίπου την ίδια περίοδο, ως αποτέλεσμα των προσπαθειών του Ουίλκινσον και του Βατ.

ο Τζόζεφ Πρίστλυ, χημικός και θεολόγος με καθοριστική συμβολή στην ανακάλυψη του οξυγόνου,

ο Τζοσάια Γουέτζγουντ, επίσης παππούς του Κάρολου Δαρβίνου, εφευρέτης του πυρομέτρου και πρωτοπόρος της κεραμικής

Η πρώτη σύνδεση των δεσμών του Έρασμου Δαρβίνου με τον Τεκτονισμό, κατά τον Ίαν Τέιλορ, εντοπίζεται στην Σεληνιακή Κοινωνία.

Είναι ενδιαφέρον ότι, σε ένα άρθρο του Λόρδου Ritchie Calder, τα μέλη της Σεληνιακής Εταιρείας έλαβαν την πλέον εσωτεριστική ονομασία «έμποροι του φωτός». Αυτή ήταν ακριβώς η ίδια περιγραφή που χρησιμοποιήθηκε για την ουτοπική πολιτεία όπως παρουσιάστηκε στη Νέα Ατλαντίδα του Σερ Φράνσις Μπέικον .

Η Νέστα Ουέμπστερ κατά την έρευνά της πάνω στο βιβλίου, Ιστορία του Ελευθεροτεκτονισμού (History of Freemasonry) του Joseph Gabriel Findel,

έκανε την ακόλουθη παρατήρηση: «Ο Findel ειλικρινά παραδέχεται ότι η Νέα Ατλαντίδα περιείχε αναμφισβήτητες αναφορές στον Τεκτονισμό και ο Μπέικον συνέβαλε στην τελική μεταμόρφωσή του»

Ο ερευνητής Ian Taylor προσθέτει:

“Ο Webster επεσήμανε ότι ένας από τους προγενέστερους και πιο διάσημους πρόδρομους του Τεκτονισμού λέγεται ότι ήταν ο Φράνσις Μπέικον, ο οποίος αναγνωρίζεται επίσης ότι ήταν Ροδόσταυρος. Οι τάξεις των Ροδόσταυρων και των Ελευθεροτεκτόνων ήταν στενοί σύμμαχοι και ίσως είχαν κοινή πηγή.»

Όμως, στην καλύτερη περίπτωση, επρόκειτο για χαλαρούς δεσμούς. Υπάρχουν πηγές που να εδραιώνουν περαιτέρω μια δαρβινική / ελευθεροτεκτονική σύνδεση;

Η Εγκυκλοπαίδεια του Τεκτονισμού του Albert Mackey επιβεβαιώνει οριστικά αυτήν την σύνδεση:

«Πριν έρθει στο Ντέρμπι το 1788, ο Δρ. Έρασμος Δαρβίνος είχε γίνει Μασόνος στη διάσημη Στοά Time Immemorial της Cannongate Kilwinning, Νο. 2, της Σκωτίας.   Ο Sir Φράνσις Δαρβίνος, ένας από τους γιους του Έρασμου, έγινε Μασόνος στη Στοά Tyrian, αριθ. 253, του Ντέρμπι, το 1807 ή το 1808. Ο γιος του Φράνσις – Ρέτζιναλντ, έγινε Μασόνος στη Στοά Tyrian το 1804. Το όνομα του Κάρολου Δαρβίνου δεν εμφανίζεται στους καταλόγους της Στοάς, αλλά είναι πολύ πιθανό ότι ήταν Μασόνος όπως ο Sir Φράνσις.»

Το 1794, ο Έρασμος έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο Ζωονομία, στο οποίο περιγράφει τις υποθέσεις του σχετικά με τις μεταλλάξεις των ειδών. Όντας Ελευθεροτέκτονας, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Έρασμος αφειδώς αντέγραψε από το αποκρυφιστικό δόγμα της Στοάς – το «Εξελίσσομαι». Πριν ο Erasmus γράψει τις υποθετικές θεωρίες του περί προοδευτικής βιολογικής ανάπτυξης, ο Ελευθεροτέκτονας και Πατέρας του Κλασικού Φιλελευθερισμού Τζων Λοκ   προέβαλε το ινδουιστικό δόγμα της μετενσάρκωσης στο πλαίσιο του μεταφυσικού νατουραλισμού και διατύπωσε μια θεωρία της εξέλιξης.

Η Βρετανική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών  εισήγαγε στην Αγγλία, την ινδουιστική πίστη στη μετενσάρκωση, την οποία θα υιοθετούσε η Βρετανική Βασιλική Εταιρεία.

Ένα εξέχον μέλος της Βασιλικής Εταιρείας, ο Τζων Λοκ, μελέτησε εκτενώς τη μετενσάρκωση και σε συνδιασμό με το αποκρυφιστικό δόγμα ως πηγή έμπνευσης, ανέπτυξε τις δικές του εξελικτικές ιδέες. Στην πραγματικότητα, η θεωρία της εξέλιξης του Λοκ, έλαβε την υποστήριξη των ανδρών μελών της οικογένειας του Δαρβίνου. Δύο αιώνες αργότερα, αυτή η αποκρυφιστική αντίληψη του «εξελίσσομαι» θα μεταβιβαστεί στον Κάρολο Δαρβίνο και έτσι θα γεννηθεί η Καταγωγή των Ειδών.

Συνεχίζεται…