47 μελέτες που αποδεικνύουν την αποτυχία των «τσιμπημάτων» COVID. Αυτές οι μελέτες δείχνουν ότι τα «τσιμπήματα» κατά του COVID είναι αναποτελεσματικά και οδηγούν στη μόλυνση. Όλα τα links

Αυτό το πρόγραμμα υποχρεωτικού εμβολιασμού πρέπει να σταματήσει, δεν υπάρχει καμία επιστημονική βάση και τα εμβόλια δεν είναι ασφαλή.

Καθώς μερικοί άνθρωποι έχουν πλέον εμβολιαστεί για περισσότερο από ένα χρόνο, υπάρχουν στοιχεία σχετικά με την αποτελεσματικότητα του εμβολίου Covid. Το συμπέρασμα των ευρημάτων υποδηλώνει ότι η έκρηξη μόλυνσης παγκοσμίως που βιώσαμε –μετά τον διπλό εμβολιασμό π.χ. Ισραήλ, Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ , Ελλάδα κ.λπ.– μπορεί να οφείλεται στην εξάπλωση του Covid μέσω των εμβολιασμένων, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τους μη εμβολιασμένους. 

Πηγή: Brownstone Institute

Γράφει ο Δρ. Paul Alexander*

Απόδοση: Ελλήνων Αφύπνιση

Ένα φυσικό ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι εάν τα εμβόλια με περιορισμένη ικανότητα πρόληψης συμπτωματικής νόσου μπορούν να οδηγήσουν στην εξέλιξη πιο λοιμωδών στελεχών; Σε ένα άρθρο του PLoS Biology από το 2015, οι Read et al. παρατήρησε ότι:

«Η συμβατική σοφία είναι ότι η φυσική επιλογή θα αφαιρέσει τα εξαιρετικά θανατηφόρα παθογόνα εάν ο θάνατος του ξενιστή μειώσει σημαντικά τη μετάδοση. Τα εμβόλια που κρατούν τους ξενιστές ζωντανούς αλλά εξακολουθούν να επιτρέπουν τη μετάδοση θα μπορούσαν έτσι να επιτρέψουν την κυκλοφορία πολύ λοιμωδών στελεχών σε έναν πληθυσμό».

Ως εκ τούτου, αντί να θέτουν σε κίνδυνο οι μη εμβολιασμένοι τους εμβολιασμένους, θα μπορούσαν θεωρητικά να είναι οι εμβολιασμένοι που θέτουν τους μη εμβολιασμένους σε κίνδυνο, αλλά δεν έχουμε δει ακόμη στοιχεία για αυτό. 

Εδώ συνοψίζω μελέτες και αναφορές που ρίχνουν φως στην επαγόμενη από το εμβόλιο ανοσία κατά του Covid. Υπογραμμίζουν τα προβλήματα με τις εντολές εμβολίων που απειλούν επί του παρόντος τις θέσεις εργασίας εκατομμυρίων ανθρώπων. Επίσης εγείρουν αμφιβολίες για τα επιχειρήματα για τον εμβολιασμό των παιδιών. 

1) Gazit et al . εκτός Ισραήλ έδειξαν ότι «τα εμβόλια που δεν είχαν προηγουμένως λάβει SARS-CoV-2 είχαν 13πλάσιο (95% CI, 8-21) αυξημένο κίνδυνο για πρωτοποριακή μόλυνση με την παραλλαγή Delta σε σύγκριση με αυτούς που είχαν μολυνθεί στο παρελθόν». Κατά την προσαρμογή για τον χρόνο της νόσου/εμβόλιο, υπήρχε 27 φορές αυξημένος κίνδυνος (95% CI, 13-57).

2) Αγνοώντας τον κίνδυνο μόλυνσης, δεδομένου ότι κάποιος είχε μολυνθεί, οι Acharya et al . δεν βρέθηκε «καμία σημαντική διαφορά στις τιμές κατωφλίου του κύκλου μεταξύ εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων, ασυμπτωματικών και συμπτωματικών ομάδων που έχουν μολυνθεί με SARS-CoV-2 Delta».

3) Riemersma et al . δεν διαπίστωσε «καμία διαφορά στα ιικά φορτία όταν συγκρίθηκαν μη εμβολιασμένα άτομα με εκείνα που έχουν λοιμώξεις από το εμβόλιο. Επιπλέον, τα άτομα με λοιμώξεις με πρωτοφανή εμβόλια συχνά βγαίνουν θετικά με ιικά φορτία σύμφωνα με την ικανότητα να αποβάλλουν μολυσματικούς ιούς». Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι «εάν τα εμβολιασμένα άτομα μολυνθούν με την παραλλαγή δέλτα, μπορεί να είναι πηγές μετάδοσης του SARS-CoV-2 σε άλλους». Ανέφεραν «χαμηλές τιμές Ct (<25) σε 212 από τα 310 πλήρως εμβολιασμένα (68%) και 246 από τα 389 (63%) μη εμβολιασμένα άτομα. Η δοκιμή ενός υποσυνόλου αυτών των δειγμάτων χαμηλού Ct αποκάλυψε μολυσματικό SARS-CoV-2 σε 15 από τα 17 δείγματα (88%) από μη εμβολιασμένα άτομα και 37 από τα 39 (95%) από εμβολιασμένα άτομα».

4) Σε μια μελέτη από το Κατάρ, οι Chemaitelly et al . ανέφερε αποτελεσματικότητα του εμβολίου (Pfizer) έναντι σοβαρής και θανατηφόρας νόσου, με αποτελεσματικότητα στο εύρος 85-95% τουλάχιστον έως 24 εβδομάδες μετά τη δεύτερη δόση. Αντίθετα, η αποτελεσματικότητα κατά της μόλυνσης μειώθηκε σε περίπου 30% στις 15-19 εβδομάδες μετά τη δεύτερη δόση. 

5) Από το Wisconsin, οι Riemersma et al. ανέφερε ότι τα εμβολιασμένα άτομα που μολύνονται με την παραλλαγή Delta μπορούν να μεταδώσουν τον SARS-CoV-2 σε άλλους. Βρήκαν αυξημένο ιικό φορτίο στα μη εμβολιασμένα και εμβολιασμένα συμπτωματικά άτομα (68% και 69% αντίστοιχα, 158/232 και 156/225). Επιπλέον, στα ασυμπτωματικά άτομα αποκάλυψαν αυξημένα ιικά φορτία (29% και 82% αντίστοιχα) στους μη εμβολιασμένους και στους εμβολιασμένους αντίστοιχα. Αυτό υποδηλώνει ότι οι εμβολιασμένοι μπορούν να μολυνθούν, να φιλοξενήσουν, να καλλιεργήσουν και να μεταδώσουν τον ιό εύκολα και εν αγνοία τους.

6) Ο Subramanian ανέφερε ότι «σε επίπεδο χώρας, δεν φαίνεται να υπάρχει διακριτή σχέση μεταξύ του ποσοστού του πληθυσμού που έχει πλήρως εμβολιαστεί και των νέων κρουσμάτων COVID-19». Συγκρίνοντας 2947 κομητείες στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπήρχαν ελαφρώς λιγότερα κρούσματα σε πιο εμβολιασμένες τοποθεσίες. Με άλλα λόγια, δεν υπάρχει σαφής διακριτή σχέση. 

7) Chau et al . εξέτασε τη μετάδοση της παραλλαγής δέλτα του SARS-CoV-2 μεταξύ των εμβολιασμένων εργαζομένων στον τομέα της υγείας στο Βιετνάμ. Από τους 69 εργαζομένους στον τομέα της υγείας που βρέθηκαν θετικοί στον SARS-CoV-2, οι 62 συμμετείχαν στην κλινική μελέτη, και όλοι ανάρρωσαν. Για 23 από αυτές, ελήφθησαν αλληλουχίες πλήρους γονιδιώματος και όλες ανήκαν στην παραλλαγή Delta. «Τα ιικά φορτία των πρωτοποριακών κρουσμάτων μόλυνσης από την παραλλαγή Delta ήταν 251 φορές υψηλότερα από αυτά των περιπτώσεων που είχαν μολυνθεί με παλιά στελέχη που εντοπίστηκαν μεταξύ Μαρτίου-Απριλίου 2020». 

8) Στο Barnstable της Μασαχουσέτης, οι Brown et al ανακάλυψαν ότι μεταξύ 469 περιπτώσεων COVID-19, το 74% ήταν πλήρως εμβολιασμένο και ότι «οι εμβολιασμένοι είχαν κατά μέσο όρο περισσότερο ιό στη μύτη τους από τους μη εμβολιασμένους που είχαν μολυνθεί».

9) Αναφορά για ξέσπασμα νοσοκομειακών νοσοκομείων στη Φινλανδία, Hetemäli et al. παρατήρησε ότι «τόσο συμπτωματικές όσο και ασυμπτωματικές λοιμώξεις βρέθηκαν μεταξύ των εμβολιασμένων εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και δευτερογενής μετάδοση σημειώθηκε από εκείνους με συμπτωματικές λοιμώξεις παρά τη χρήση ατομικού προστατευτικού εξοπλισμού». 

10) Σε μια έρευνα επιδημίας νοσοκομείων στο Ισραήλ, οι Shitrit et al. παρατήρησε «υψηλή μεταδοτικότητα της παραλλαγής δέλτα του SARS-CoV-2 μεταξύ δύο φορές εμβολιασμένων και καλυμμένων ατόμων». Πρόσθεσαν ότι «αυτό υποδηλώνει κάποια μείωση της ανοσίας, αν και εξακολουθεί να παρέχει προστασία σε άτομα χωρίς συννοσηρότητες».

11) Στην Έκθεση επιτήρησης εμβολίου COVID-19 του Ηνωμένου Βασιλείου για την εβδομάδα #42 , σημειώθηκε ότι υπάρχει «μείωση της απόκρισης αντισωμάτων Ν με την πάροδο του χρόνου» και «ότι τα επίπεδα αντισωμάτων Ν φαίνεται να είναι χαμηλότερα σε άτομα που αποκτούν μόλυνση μετά από 2 δόσεις του εμβολιασμού». Η ίδια αναφορά (Πίνακας 2, σελίδα 13), δείχνει ότι στις μεγαλύτερες ηλικιακές ομάδες άνω των 30, τα διπλά εμβολιασμένα άτομα έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης από τα μη εμβολιασμένα, πιθανώς επειδή η τελευταία ομάδα περιλαμβάνει περισσότερα άτομα με ισχυρότερη φυσική ανοσία από προηγούμενη νόσο Covid. Αντίθετα, τα εμβολιασμένα άτομα είχαν χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου από τα μη εμβολιασμένα, σε όλες τις ηλικιακές ομάδες, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα εμβόλια παρέχουν μεγαλύτερη προστασία έναντι του θανάτου παρά έναντι της μόλυνσης. Δείτε επίσης  τις αναφορές PHE του ΗΒ 43, 44, 45, 46  για παρόμοια δεδομένα.

12) Στο Ισραήλ, οι Levin et al . «διεξήγαγε μια διαχρονική προοπτική μελέτη διάρκειας 6 μηνών με τη συμμετοχή εμβολιασμένων εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης που ελέγχονταν κάθε μήνα για την παρουσία IgG κατά της ακίδας και εξουδετερωτικών αντισωμάτων». Διαπίστωσαν ότι «έξι μήνες μετά τη λήψη της δεύτερης δόσης του εμβολίου BNT162b2, η χυμική ανταπόκριση μειώθηκε σημαντικά, ειδικά μεταξύ των ανδρών, μεταξύ ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω και μεταξύ ατόμων με ανοσοκαταστολή».

13) Σε μια μελέτη από την Πολιτεία της Νέας Υόρκης, οι Rosenberg et al. ανέφερε ότι «Κατά τη διάρκεια 3 Μαΐου – 25 Ιουλίου 2021, η συνολική αποτελεσματικότητα του εμβολίου προσαρμοσμένη στην ηλικία κατά της νοσηλείας στη Νέα Υόρκη ήταν σχετικά σταθερή 89,5%-95,1%). Η συνολική προσαρμοσμένη στην ηλικία αποτελεσματικότητα του εμβολίου κατά της μόλυνσης για όλους τους ενήλικες της Νέας Υόρκης μειώθηκε από 91,8% σε 75,0%. 

14) Suthar et al. σημείωσε ότι «Τα δεδομένα μας καταδεικνύουν μια σημαντική μείωση των αποκρίσεων αντισωμάτων και της ανοσίας των Τ κυττάρων στον SARS-CoV-2 και τις παραλλαγές του, στους 6 μήνες μετά τη δεύτερη ανοσοποίηση με το εμβόλιο BNT162b2».

15) Σε μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο Umeå στη Σουηδία, οι Nordström et al. παρατήρησε ότι «η αποτελεσματικότητα του εμβολίου του BNT162b2 κατά της μόλυνσης μειώθηκε προοδευτικά από 92% (95% CI, 92-93, P<0·001) την ημέρα 15-30 σε 47% (95% CI, 39-55, P<0· 001) την ημέρα 121-180, και από την ημέρα 211 και μετά δεν μπορούσε να ανιχνευθεί καμία αποτελεσματικότητα (23%; 95% CI, -2-41, P=0·07). 

16) Yahi et al . ανέφεραν ότι «στην περίπτωση της παραλλαγής Delta, τα εξουδετερωτικά αντισώματα έχουν μειωμένη συγγένεια για την πρωτεΐνη ακίδας, ενώ τα διευκολυντικά αντισώματα εμφανίζουν εντυπωσιακά αυξημένη συγγένεια. Έτσι, η εξαρτώμενη από τα αντισώματα ενίσχυση μπορεί να είναι μια ανησυχία για τα άτομα που λαμβάνουν εμβόλια με βάση την αρχική αλληλουχία ακίδων του στελέχους Wuhan».

17)  Goldberg et al.  (BNT162b2 Vaccine in Israel) ανέφερε ότι «η ανοσία έναντι της παραλλαγής δέλτα του SARS-CoV-2 μειώθηκε σε όλες τις ηλικιακές ομάδες λίγους μήνες μετά τη λήψη της δεύτερης δόσης του εμβολίου».

18)  Singanayagam et al . εξέτασε την κινητική μετάδοσης και ιικού φορτίου σε εμβολιασμένα και μη εμβολιασμένα άτομα με ήπια λοίμωξη παραλλαγής δέλτα στην κοινότητα. Διαπίστωσαν ότι (σε ​​602 επαφές της κοινότητας (που προσδιορίστηκαν μέσω του συστήματος ανίχνευσης συμβάσεων του Ηνωμένου Βασιλείου) 471 περιπτώσεις βρετανικού δείκτη COVID-19 προσλήφθηκαν στην αξιολόγηση της μετάδοσης και μεταδοτικότητας του COVID-19 στη μελέτη κοόρτης Επαφές και συνεισέφεραν 8145 δείγματα ανώτερης αναπνευστικής οδού από καθημερινή δειγματοληψία έως και 20 ημέρες) «ο εμβολιασμός μειώνει τον κίνδυνο μόλυνσης από παραλλαγή δέλτα και επιταχύνει την κάθαρση του ιού. Ωστόσο, τα πλήρως εμβολιασμένα άτομα με πρωτοφανείς λοιμώξεις έχουν μέγιστο ιικό φορτίο παρόμοιο με τα μη εμβολιασμένα περιστατικά και μπορούν να μεταδώσουν αποτελεσματικά τη μόλυνση σε οικιακά περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων των πλήρως εμβολιασμένων επαφών».

19. Keehner et al.στο NEJM, ανέφερε πρόσφατα την αναζωπύρωση της λοίμωξης SARS-CoV-2 σε ένα εξαιρετικά εμβολιασμένο εργατικό δυναμικό του συστήματος υγείας. Ο εμβολιασμός με εμβόλια mRNA ξεκίνησε στα μέσα Δεκεμβρίου 2020. Μέχρι τον Μάρτιο, το 76% του εργατικού δυναμικού είχε εμβολιαστεί πλήρως και τον Ιούλιο, το ποσοστό είχε αυξηθεί στο 87%. Οι λοιμώξεις είχαν μειωθεί δραματικά μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου 2021…»συμπίπτει με το τέλος της εντολής της Καλιφόρνια στη μάσκα στις 15 Ιουνίου και την ταχεία κυριαρχία της παραλλαγής B.1.617.2 (δέλτα) που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα μέσα Απριλίου και αντιπροσώπευε πάνω από το 95% των Η UCSDH απομονώνεται μέχρι τα τέλη Ιουλίου, οι λοιμώξεις αυξήθηκαν γρήγορα, συμπεριλαμβανομένων περιπτώσεων σε πλήρως εμβολιασμένα άτομα… οι ερευνητές ανέφεραν ότι «η δραματική αλλαγή στην αποτελεσματικότητα του εμβολίου από τον Ιούνιο έως τον Ιούλιο είναι πιθανό να οφείλεται τόσο στην εμφάνιση της παραλλαγής δέλτα όσο και στην εξασθένιση της ανοσίας χρόνος.”
20. Juthani et al. προσπάθησε να περιγράψει τον αντίκτυπο του εμβολιασμού στην εισαγωγή στο νοσοκομείο ασθενών με επιβεβαιωμένη λοίμωξη SARS-CoV-2 χρησιμοποιώντας δεδομένα από τον πραγματικό κόσμο που συλλέγονται από το Σύστημα Υγείας του Yale New Haven. «Οι ασθενείς θεωρήθηκαν πλήρως εμβολιασμένοι εάν η τελική δόση (είτε δεύτερη δόση BNT162b2 ή mRNA-1273, είτε πρώτη δόση Ad.26.COV2.S) χορηγήθηκε τουλάχιστον 14 ημέρες πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων ή θετική δοκιμασία PCR για SARS- CoV-2. Συνολικά, εντοπίσαμε 969 ασθενείς που εισήχθησαν σε νοσοκομείο του Yale New Haven Health System με επιβεβαιωμένο θετικό τεστ PCR για SARS-CoV-2… Οι ερευνητές ανέφεραν «μεγαλύτερο αριθμό ασθενών με σοβαρή ή κρίσιμη ασθένεια σε αυτούς που έλαβαν το Εμβόλιο BNT162b2 σε σχέση με εκείνους που έλαβαν mRNA-1273 ή Ad.26.COV2.S…” 
21. Μια πολύ πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε από  το CDCανέφερε ότι η πλειονότητα (53%) των ασθενών που νοσηλεύονταν με ασθένειες που μοιάζουν με Covid-19 είχαν ήδη εμβολιαστεί πλήρως με εμβόλια RNA δύο δόσεων. Ο Πίνακας 1 αποκαλύπτει ότι από τους 20.101 ανοσοκατεσταλμένους ενήλικες που νοσηλεύτηκαν με Covid-19, 10.564 (53%) εμβολιάστηκαν πλήρως με το εμβόλιο Pfizer ή Moderna (Ο εμβολιασμός ορίστηκε ότι είχαν λάβει ακριβώς 2 δόσεις ενός εμβολίου COVID-19 με βάση mRNA ≥ 14 ημέρες πριν από την ημερομηνία του δείκτη νοσηλείας, που ήταν η ημερομηνία συλλογής αναπνευστικού δείγματος που συσχετίστηκε με το πιο πρόσφατο θετικό ή αρνητικό αποτέλεσμα του τεστ SARS-CoV-2 πριν από τη νοσηλεία ή την ημερομηνία νοσηλείας, εάν η εξέταση έγινε μόνο μετά την εισαγωγή). Αυτό υπογραμμίζει τις συνεχιζόμενες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανακάλυψη της Delta κατά τον εμβολιασμό. 
22. Ο Eyre, 2021 εξέτασε  τον αντίκτυπο του εμβολιασμού SARS-CoV-2 στη μετάδοση της παραλλαγής Alpha & Delta. Ανέφεραν ότι «ενώ ο εμβολιασμός εξακολουθεί να μειώνει τον κίνδυνο μόλυνσης, παρόμοια ιικά φορτία σε εμβολιασμένα και μη εμβολιασμένα άτομα που έχουν μολυνθεί από το Delta αμφισβητούν πόσο ο εμβολιασμός αποτρέπει την περαιτέρω μετάδοση… οι μειώσεις μετάδοσης μειώθηκαν με την πάροδο του χρόνου από τον δεύτερο εμβολιασμό, καθώς η Delta έφτασε σε παρόμοια επίπεδα με τα μη εμβολιασμένα άτομα. 12 εβδομάδες για το ChAdOx1 και ουσιαστικά εξασθένηση για το BNT162b2. Η προστασία από τον εμβολιασμό στις επαφές μειώθηκε επίσης τους 3 μήνες μετά τον δεύτερο εμβολιασμό…ο εμβολιασμός μειώνει τη μετάδοση του Delta, αλλά λιγότερο από την παραλλαγή Alpha».
23. Ο Levine-Tiefenbrun, 2021 εξέτασε  ιογενή φορτία λοιμώξεων από τον SARS-CoV-2 με παραλλαγή Delta μετά τον εμβολιασμό και αναμνηστική με BNT162b2 και ανέφερε ότι η αποτελεσματικότητα μείωσης του ιικού φορτίου μειώνεται με το χρόνο μετά τον εμβολιασμό, «σημαντικά μειώνεται στους 3 μήνες μετά τον εμβολιασμό και ουσιαστικά εξαφανίζεται μετά από περίπου 6 μήνες». 
24. Το Puranik, 2021 εξέτασε μια  σύγκριση δύο πολύ αποτελεσματικών εμβολίων mRNA για τον COVID-19 κατά τη διάρκεια περιόδων επικράτησης της παραλλαγής Άλφα και Δέλτα, αναφέροντας «Τον Ιούλιο, η αποτελεσματικότητα του εμβολίου κατά της νοσηλείας παρέμεινε υψηλή (mRNA-1273: 81%, 95 % CI: 33–96,3%, BNT162b2: 75%, 95% CI: 24–93,9%), αλλά η αποτελεσματικότητα έναντι της μόλυνσης ήταν χαμηλότερη και για τα δύο εμβόλια (mRNA-1273: 76%, 95% CI: 58–87%· BNT162b2 : 42%, 95% CI: 13–62%), με πιο έντονη μείωση για το BNT162b2.”
25. Το Saade, 2021 εξέτασε  τις δοκιμές εξουδετέρωσης του ζωντανού ιού σε ασθενείς που αναρρώνουν και άτομα που εμβολιάστηκαν κατά 19A, 20B, 20I/501Y.V1 και 20H/501Y.V2 απομονώσεων του SARS-CoV-2, και αναφέρθηκε ως «Αξιολόγησε την ικανότητα εξουδετέρωσης των αντισωμάτων για την πρόληψη της κυτταρικής μόλυνσης, χρησιμοποιώντας μια δοκιμή εξουδετέρωσης ζωντανού ιού με διαφορετικά στελέχη [19A (αρχικό), 20B (B.1.1.241 lineage), 20I/501Y.V1 (B. 1.1.7 lineage) και 20H/501Y.V2 (B.1.351 lineage)] σε δείγματα ορού που συλλέχθηκαν από διαφορετικούς πληθυσμούς: δύο δόσεις εμβολιασμένοι με COVID-19 εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας (HCWs, Pfizer-BioNTech BNT161b2), 6 μήνες μετά από ήπιους HCW COVID-19 και κρίσιμους ασθενείς COVID-19… το εύρημα της παρούσας μελέτης είναι η μειωμένη ανταπόκριση εξουδετέρωσης που παρατηρείται προς την παραλλαγή 20H/501Y.V2 σε πλήρως ανοσοποιημένα άτομα με το εμβόλιο BNT162b2 σε σύγκριση με το εμβόλιο άγριου τύπου και 20I/ 501Y.V1 παραλλαγή.”
26. Ο Καναδάς, το 2021 εξέτασε τη  σημαντική μείωση της χυμικής ανοσίας μεταξύ των εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και των κατοίκων γηροκομείων 6 μήνες μετά τον εμβολιασμό mRNA του COVID-19 BNT162b2, αναφέροντας «Τα επίπεδα κατά της ακίδας, κατά της RBD και εξουδετέρωσης μειώθηκαν περισσότερο από 84% σε διάστημα 6 μηνών». χρόνο σε όλες τις ομάδες ανεξάρτητα από προηγούμενη μόλυνση από SARS-CoV-2. Στους 6 μήνες μετά τον εμβολιασμό, το 70% των κατοίκων της ΝΗ χωρίς μόλυνση είχαν τίτλους εξουδετέρωσης κάτω ή κάτω από το κατώτερο όριο ανίχνευσης σε σύγκριση με το 16% στις 2 εβδομάδες μετά τον πλήρη εμβολιασμό. Αυτά τα δεδομένα καταδεικνύουν σημαντική μείωση των επιπέδων αντισωμάτων σε όλες τις ομάδες. Συγκεκριμένα, αυτοί οι κάτοικοι του NH χωρίς μόλυνση είχαν χαμηλότερη αρχική χυμική ανοσία μετά τον εμβολιασμό αμέσως και εμφάνισαν τη μεγαλύτερη πτώση 6 μήνες αργότερα».
27. Ισραήλ, 2021 εξέτασε μια  μεγάλης κλίμακας μελέτη της αποσύνθεσης του τίτλου αντισωμάτων μετά από εμβόλιο mRNA BNT162b2 ή μόλυνση SARS-CoV-2και αναφέρθηκε ως «Για να προσδιοριστεί η κινητική των αντισωμάτων SARS-CoV-2 IgG μετά τη χορήγηση δύο δόσεων BNT162b2 εμβόλιο ή λοίμωξη SARS-CoV-2 σε μη εμβολιασμένα άτομα…Στα εμβολιασμένα άτομα, οι τίτλοι αντισωμάτων μειώθηκαν έως και 40% κάθε επόμενο μήνα, ενώ στους ανάρρωσης μειώθηκαν κατά λιγότερο από 5% ανά μήνα. Έξι μήνες μετά τον εμβολιασμό με BNT162b2, το 16,1% των ατόμων είχαν επίπεδα αντισωμάτων κάτω από το όριο οροθετικότητας <50 AU/mL, ενώ μόνο το 10,8% των ασθενών που αναρρώνονταν ήταν κάτω από το όριο <50 AU/mL μετά από 9 μήνες από μόλυνση SARS-CoV-2. ”
28. Eyran, 2020 που εξέτασε  Η διαμήκης κινητική των αντισωμάτων σε ασθενείς με COVID-19 ανάρρωσε σε ασθενείς σε διάστημα 14 μηνώνκαι διαπίστωσε «σημαντικά ταχύτερη αποσύνθεση στους αφελείς εμβολιασμούς σε σύγκριση με ασθενείς που είχαν αναρρώσει, γεγονός που υποδηλώνει ότι η ορολογική μνήμη μετά από φυσική μόλυνση είναι πιο ισχυρή σε σύγκριση με τον εμβολιασμό. Τα δεδομένα μας υπογραμμίζουν τις διαφορές μεταξύ της ορολογικής μνήμης που προκαλείται από φυσική μόλυνση έναντι του εμβολιασμού.»
29. Salvatore et al. εξέτασαν τη δυνατότητα μετάδοσης εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων ατόμων που μολύνθηκαν με την παραλλαγή δέλτα του SARS-CoV-2 σε ομοσπονδιακή φυλακή, Ιούλιος-Αύγουστος 2021. Βρήκαν συνολικά 978 δείγματα που δόθηκαν από 95 συμμετέχοντες, «εκ των οποίων 78 (82%) ήταν πλήρως εμβολιασμένοι και 17 (18%) δεν ήταν πλήρως εμβολιασμένοι….οι κλινικοί γιατροί και οι επαγγελματίες της δημόσιας υγείας θα πρέπει να θεωρούν ότι τα εμβολιασμένα άτομα που μολύνονται με SARS-CoV-2 δεν είναι λιγότερο μολυσματικά από τα μη εμβολιασμένα άτομα».

30)  Andeweg et al.  ανέλυσαν 28.578 αλληλουχημένα δείγματα SARS-CoV-2 από άτομα με γνωστή ανοσολογική κατάσταση που ελήφθησαν μέσω εθνικών κοινοτικών δοκιμών στην Ολλανδία από τον Μάρτιο έως τον Αύγουστο του 2021. Βρήκαν στοιχεία για «αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης από το Beta (B.1.351), Gamma ( P.1), ή παραλλαγές Delta (B.1.617.2) σε σύγκριση με την παραλλαγή Alpha (B.1.1.7) μετά τον εμβολιασμό. Δεν βρέθηκαν σαφείς διαφορές μεταξύ των εμβολίων. Ωστόσο, το αποτέλεσμα ήταν μεγαλύτερο τις πρώτες 14-59 ημέρες μετά τον πλήρη εμβολιασμό σε σύγκριση με 60 ημέρες και περισσότερο. Σε αντίθεση με την προκαλούμενη από το εμβόλιο ανοσία, δεν βρέθηκε αυξημένος κίνδυνος για επαναμόλυνση με παραλλαγές Beta, Gamma ή Delta σε σχέση με την παραλλαγή Alpha σε άτομα με ανοσία που προκαλείται από μόλυνση.

31)  Di Fusco et al. διεξήγαγε μια αξιολόγηση των πρωτοποριακών λοιμώξεων του εμβολίου COVID-19 μεταξύ ανοσοκατεσταλμένων ασθενών που είχαν πλήρως εμβολιαστεί με BNT162b2. «Οι πρωτοποριακές λοιμώξεις του εμβολίου COVID-19 εξετάστηκαν σε πλήρως εμβολιασμένα (≥14 ημέρες μετά τη 2η δόση) άτομα IC (κοόρτη IC), 12 αμοιβαία αποκλειστικές ομάδες καταστάσεων IC και μια κοόρτη χωρίς IC». Βρήκαν ότι «από 1.277.747 άτομα ηλικίας ≥16 ετών που έλαβαν 2 δόσεις BNT162b2, 225.796 (17,7%) αναγνωρίστηκαν ως IC (διάμεση ηλικία: 58 έτη, 56,3% γυναίκες). Οι πιο διαδεδομένες καταστάσεις IC ήταν η συμπαγής κακοήθεια (32,0%), η νεφρική νόσος (19,5%) και οι ρευματολογικές/φλεγμονώδεις καταστάσεις (16,7%). Μεταξύ των πλήρως εμβολιασμένων κοορτών IC και μη, παρατηρήθηκαν συνολικά 978 πρωτοφανείς λοιμώξεις κατά την περίοδο της μελέτης. 124 (12,7%) κατέληξαν σε νοσηλεία και 2 (0,2%) ήταν θάνατοι σε νοσηλεία.N  = 374) όλων των πρωτοποριακών λοιμώξεων, 59,7% ( N  = 74) όλων των νοσηλειών και 100% ( N  = 2) των θανάτων σε νοσηλευόμενους ασθενείς. Η αναλογία με πρωτοφανείς λοιμώξεις ήταν 3 φορές υψηλότερη στην κοόρτη IC σε σύγκριση με την κοόρτη χωρίς IC ( N  = 374 [0,18%] έναντι  N  = 604 [0,06%]· τα μη προσαρμοσμένα ποσοστά επίπτωσης ήταν 0,89 και 0,34 ανά 100 άτομα-έτη , αντίστοιχα.” 

32) Mallapaty (NATURE) ανέφερε ότι η προστατευτική επίδραση του εμβολιασμού εάν είχατε ήδη μόλυνση είναι «σχετικά μικρή και μειώνεται ανησυχητικά σε τρεις μήνες μετά τη λήψη του δεύτερου εμβολίου». Ο Mallapaty προσθέτει περαιτέρω αυτό που έχουμε προειδοποιήσει την κοινότητα δημόσιας υγείας, δηλαδή ότι τα άτομα που έχουν μολυνθεί από το Delta έχουν περίπου τα ίδια επίπεδα ιικού γενετικού υλικού στη μύτη τους «ανεξάρτητα από το αν είχαν προηγουμένως εμβολιαστεί, γεγονός που υποδηλώνει ότι τα εμβολιασμένα και τα μη εμβολιασμένα άτομα μπορεί να είναι εξίσου μολυσματικό». Ο Mallapaty ανέφερε δεδομένα δοκιμών από 139.164 στενές επαφές 95.716 ατόμων που μολύνθηκαν με SARS-CoV-2 μεταξύ Ιανουαρίου και Αυγούστου 2021 στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε μια εποχή που οι παραλλαγές Alpha και Delta ανταγωνίζονταν για κυριαρχία. Το εύρημα ήταν ότι «παρόλο που τα εμβόλια προσέφεραν κάποια προστασία έναντι της μόλυνσης και της περαιτέρω μετάδοσης, η Delta μείωσε αυτό το αποτέλεσμα. Ένα άτομο που ήταν πλήρως εμβολιασμένο και στη συνέχεια είχε “ανακαλυπτικό” Covid η μόλυνση από το Delta είχε σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να μεταδώσει τον ιό από κάποιον που είχε μολυνθεί από το Alpha. Και αυτό ήταν πάνω από τον υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης λοίμωξης που προκαλείται από το Delta σε σχέση με μια μόλυνση που προκαλείται από το Alpha.»

33)  Chia et al.  ανέφερε ότι οι τιμές του κατωφλίου του κύκλου PCR (Ct) ήταν «παρόμοιες μεταξύ των εμβολιασμένων και των μη εμβολιασμένων ομάδων κατά τη διάγνωση, αλλά τα ιικά φορτία μειώθηκαν ταχύτερα στα εμβολιασμένα άτομα. Πρώιμη, ισχυρή ενίσχυση των αντισωμάτων πρωτεΐνης κατά της ακίδας παρατηρήθηκε σε εμβολιασμένους ασθενείς, ωστόσο, αυτοί οι τίτλοι ήταν σημαντικά χαμηλότεροι έναντι του B.1.617.2 σε σύγκριση με το στέλεχος εμβολίου άγριου τύπου».

34)  Wilhelm et al.  αναφέρθηκε για μειωμένη εξουδετέρωση της παραλλαγής μικρού SARS-CoV-2 από ορούς εμβολίων και μονοκλωνικά αντισώματα. Τα in vitro  ευρήματα που χρησιμοποιούν αυθεντικές παραλλαγές SARS-CoV-2 υποδεικνύουν ότι σε αντίθεση με την τρέχουσα κυκλοφορούσα παραλλαγή Delta, η αποτελεσματικότητα εξουδετέρωσης των ορών που προκλήθηκαν από το εμβόλιο κατά του Omicron μειώθηκε σημαντικά, υπογραμμίζοντας την ανοσία που προκαλείται από Τ-κύτταρα ως βασικό εμπόδιο για την πρόληψη σοβαρού COVID- 19.” 

35)  Το CDC ανέφερε  τις λεπτομέρειες για 43 περιπτώσεις COVID-19 που αποδίδονται στην παραλλαγή Omicron. Διαπίστωσαν ότι «34 (79%) εμφανίστηκαν σε άτομα που ολοκλήρωσαν την κύρια σειρά ενός εγκεκριμένου ή εγκεκριμένου εμβολίου COVID-19 από την FDA ≥14 ημέρες πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων ή τη λήψη θετικού αποτελέσματος δοκιμής SARS-CoV-2». 

36)  Dejnirattisai et al.  παρουσίασε ζωντανούς τίτλους εξουδετέρωσης έναντι της παραλλαγής Omicron SARS-CoV-2 και την εξέτασε σε σχέση με την εξουδετέρωση έναντι των παραλλαγών Victoria, Beta και Delta. Ανέφεραν σημαντική πτώση στους «τίτλους εξουδετέρωσης σε παραλήπτες και των δύο κύριων μαθημάτων AZD1222 και BNT16b2, με ενδείξεις ότι ορισμένοι αποδέκτες δεν εξουδετερώθηκαν καθόλου». 

37)  Cele et al.  αξιολόγησε εάν η παραλλαγή Omicron διαφεύγει από την εξουδετέρωση αντισωμάτων «που προκαλείται από το εμβόλιο Pfizer BNT162b2 mRNA σε άτομα που είχαν εμβολιαστεί μόνο ή είχαν εμβολιαστεί και είχαν μολυνθεί προηγουμένως». Ανέφεραν ότι η παραλλαγή Omicron «εξακολουθούσε να απαιτούσε τον υποδοχέα ACE2 για να μολύνει, αλλά είχε εκτεταμένη διαφυγή της Pfizer που προκάλεσε εξουδετέρωση». 

38)  Holm Hansen et al. Η μελέτη της . στη Δανία εξέτασε την αποτελεσματικότητα του εμβολίου κατά της λοίμωξης SARS-CoV-2 με τις παραλλαγές Omicron ή Delta μετά από μια σειρά εμβολιασμών δύο δόσεων ή ενισχυτικών BNT162b2 ή mRNA-1273. Ένα βασικό εύρημα αναφέρθηκε ως «Το VE έναντι του Omicron ήταν 55,2% αρχικά μετά τον αρχικό εμβολιασμό BNT162b2, αλλά εξαφανίστηκε γρήγορα στη συνέχεια. Αν και εκτιμήθηκε με λιγότερη ακρίβεια, το VE έναντι του Omicron μετά τον αρχικό εμβολιασμό με mRNA-1273 έδειξε παρόμοια ταχεία μείωση της προστασίας. Συγκριτικά, και τα δύο εμβόλια έδειξαν υψηλότερη, μεγαλύτερης διάρκειας προστασία έναντι του Delta». Με άλλα λόγια, το εμβόλιο που απέτυχε κατά της Delta είναι πολύ χειρότερο για την Omicron. Ο πίνακας και το σχήμα παρακάτω δίνουν μια καταστροφική εικόνα. Δείτε πού είναι η πράσινη κουκκίδα (παραλλαγή Omicron) στις κάθετες γραμμές (το μπλε είναι Delta) και οι 2 άκρες των ράβδων (πάνω και κάτω χείλη) 91 ημέρες έξω για το Omicron (3 μήνες). Τόσο το Pfizer όσο και το Moderna δείχνουν αρνητική αποτελεσματικότητα για το Omicron στις 31 ημέρες (και τα δύο είναι κάτω από τη «γραμμή χωρίς αποτέλεσμα» ή «0»). Ο συγκριτικός πίνακας είναι ακόμη πιο καταστροφικός γιατί δείχνει πόσο μικρότερη είναι η αποτελεσματικότητα του εμβολίου για το Omicron. Για παράδειγμα, στις 1-30 ημέρες, η Pfizer έδειξε 55,2% αποτελεσματικότητα για το Omicron έναντι 86,7% για το Delta και για την ίδια περίοδο, η Moderna έδειξε 36,7% αποτελεσματικότητα για το Omicron έναντι 88,2% για το Delta.

39) Οι αναφορές στο Ηνωμένο Βασίλειο έδειξαν ότι οι ενισχυτές προστατεύουν από τον συμπτωματικό COVID-19 που προκαλείται από το Omicron για περίπου 10 εβδομάδες. η  Υπηρεσία Ασφάλειας Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου  ανέφερε ότι η προστασία έναντι του συμπτωματικού COVID-19 που προκαλείται από την παραλλαγή μειώθηκε από 70% σε 45% μετά από ένα ενισχυτικό Pfizer για όσους είχαν αρχικά εμβολιαστεί με το εμβόλιο που αναπτύχθηκε από την Pfizer με το BioNTech. Συγκεκριμένα αναφέρεται από την  Υπηρεσία Ασφάλειας Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου έδειξε «Μεταξύ εκείνων που έλαβαν ένα αρχικό μάθημα AstraZeneca, η αποτελεσματικότητα του εμβολίου ήταν περίπου 60% 2 έως 4 εβδομάδες μετά από ένα αναμνηστικό Pfizer ή Moderna, στη συνέχεια έπεσε στο 35% με ένα αναμνηστικό Pfizer και στο 45% με ένα ενισχυτικό Moderna κατά 10 εβδομάδες μετά την αρωγός. Μεταξύ εκείνων που έλαβαν ένα αρχικό μάθημα Pfizer, η αποτελεσματικότητα του εμβολίου ήταν περίπου 70% μετά από ένα αναμνηστικό Pfizer, μειώθηκε στο 45% μετά από 10 και πλέον εβδομάδες και παρέμεινε περίπου 70 έως 75% μετά από ένα αναμνηστικό Moderna έως και 9 εβδομάδες μετά την αναμνηστική».

40)  Buchan et al. χρησιμοποίησαν ένα σχέδιο αρνητικό σε δοκιμασία για να αξιολογήσουν την αποτελεσματικότητα του εμβολίου έναντι των παραλλαγών OMICRON ή DELTA (ανεξαρτήτως συμπτωμάτων ή σοβαρότητας) στις 22 Νοεμβρίου και στις 19 Δεκεμβρίου 2021. Περιλάμβαναν άτομα που είχαν λάβει τουλάχιστον 2 δόσεις εμβολίου COVID-19 (με τουλάχιστον 1 δόση εμβολίου mRNA για την πρωτογενή σειρά) και εφαρμόστηκε ανάλυση μοντελοποίησης λογιστικής παλινδρόμησης πολλαπλών μεταβλητών για να «εκτιμηθεί η αποτελεσματικότητα δύο ή τριών δόσεων ανά χρόνο από την τελευταία δόση». Περιλάμβαναν 3.442 θετικές περιπτώσεις Omicron, 9.201 θετικές περιπτώσεις Delta και 471.545 αρνητικούς ελέγχους. Μετά από 2 δόσεις, «η αποτελεσματικότητα του εμβολίου κατά της λοίμωξης Delta μειώθηκε σταθερά με την πάροδο του χρόνου, αλλά επανήλθε στο 93% (95%CI, 92-94%) ≥7 ημέρες μετά τη λήψη ενός εμβολίου mRNA για την τρίτη δόση. Αντίθετα, η λήψη 2 δόσεων εμβολίων COVID-19 δεν ήταν προστατευτική έναντι του Omicron.

41)  Public Health Scotland COVID-19 & Winter Statistical Report  (Ημερομηνία δημοσίευσης: 19 Ιανουαρίου 2022) παρείχε εκπληκτικά δεδομένα στη σελίδα 38 (ποσοστά κρουσμάτων), σελίδα 44 (νοσοκομείο) και σελίδα 50 (θάνατοι), που δείχνουν ότι ο εμβολιασμός απέτυχε Η Delta αλλά κρίσιμα, αποτυγχάνει omicron. Τα δεδομένα του ^2ου  εμβολιασμού είναι ιδιαίτερα ανησυχητικά. Τα δεδομένα περιστατικών τυποποιημένων για την ηλικία του Πίνακα 14 είναι πολύ ανησυχητικά, καθώς δείχνουν κατά τη διάρκεια των πολλαπλών εβδομάδων μελέτης ότι σε κάθε δόση (1 έναντι 2 έναντι 3 ενισχυτικών εμβολιασμών) ότι οι εμβολιασμένοι είναι πολύ πιο μολυσμένοι από τους μη εμβολιασμένους, με τη 2η  δόση να είναι ανησυχητικά υπερυψωμένο (βλέπε γκρίζες σειρές). Τα τυποποιημένα για την ηλικία ποσοστά εισαγωγών οξέων νοσοκομείων είναι εκπληκτικά αυξημένα μετά τη 2η δόση (πάνω από τους μη εμβολιασμένους) τον Ιανουάριο του 2022. Εξετάζοντας τον πίνακα 16 που αναφέρει τον αριθμό των επιβεβαιωμένων θανάτων που σχετίζονται με τον COVID-19 ανά κατάσταση εμβολιασμού, παρατηρούμε και πάλι τεράστια αύξηση των θανάτων στον 2ο εμβολιασμό. Αυτά τα δεδομένα μας υποδεικνύουν ότι το εμβόλιο σχετίζεται με λοίμωξη και δεν λειτουργεί βέλτιστα έναντι του omicron και ότι η προστασία είναι περιορισμένη, μειώνεται γρήγορα. 

42)  Η έκθεση επιτήρησης εμβολίων COVID-19 του Ηνωμένου Βασιλείου, Εβδομάδα 3, 20 Ιανουαρίου 2022 , εγείρει πολύ σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την αποτυχία των εμβολίων στο Delta (το οποίο βασικά τώρα αντικαθίσταται από το omicron για κυριαρχία) και το omicron. Όταν κοιτάμε τον πίνακα 9, σελίδα 34 (περιπτώσεις COVID-19 ανά κατάσταση εμβολιασμού μεταξύ της εβδομάδας 51 2021 και της εβδομάδας 2 2022), βλέπουμε μεγαλύτερους αριθμούς κρουσμάτων για τον 2ο ^και  τον ^3ο  εμβολιασμό. Ο σημαντικός πίνακας στη σελίδα 38, Εικόνα 12 (μη προσαρμοσμένα ποσοστά μόλυνσης από COVID-19, νοσηλεία και θάνατοι σε εμβολιασμένους και μη εμβολιασμένους πληθυσμούς) μας δείχνει ένα συνεχές μοτίβο στα δεδομένα του Ηνωμένου Βασιλείου τους τελευταίους 2 έως 3 έως 4 μήνες, με την παρούσα αναφορά αποδεικνύοντας ότι πρόσωπα που λαμβάνουν το ^3ο εμβολιασμό (αναμνηστικό) σε πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο μόλυνσης/περιπτώσεων από τους μη εμβολιασμένους (ηλικίες 30 ετών και άνω). 

43) Στις πρόσφατες αναφορές επιτήρησης της δημόσιας υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου  Εβδομάδα 9 ,  Εβδομάδα 8 , καθώς και την εβδομάδα 7 ( Έκθεση επιτήρησης εμβολίου UK COVID-19 Εβδομάδα 7, 17 Φεβρουαρίου 2022 ), εβδομάδα 6 ( Έκθεση παρακολούθησης εμβολίου COVID-19 Εβδομάδα 6, 10 Φεβρουαρίου 2022 ) και την εβδομάδα 5 για το 2022 ( Έκθεση επιτήρησης εμβολίου COVID-19 Εβδομάδα 5, 3 Φεβρουαρίου 2022) καθώς και οι αναφορές που συγκεντρώθηκαν για το 2021 από την κυκλοφορία του εμβολίου, βλέπουμε ότι οι εμβολιασθέντες διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο μόλυνσης και ειδικά για ηλικιακές ομάδες άνω των 18 ετών, καθώς και νοσηλείας, ακόμη και θάνατο. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εκείνους που λαμβάνουν διπλούς εμβολιασμούς. Υπάρχει αυξημένος κίνδυνος θανάτου για όσους έχουν τριπλό εμβολιαστεί και ειδικά όσο αυξάνεται η ηλικία. Το ίδιο μοτίβο εμφανίζεται και στα δεδομένα της Σκωτίας. 

44.)  Regev-Yochay et al. στο Ισραήλ  εξέτασε (ημερομηνία δημοσίευσης 16 ^{Μαρτίου}  2022) την ανοσογονικότητα και την ασφάλεια μιας τέταρτης δόσης (4ης ) είτε ^BNT162b2 (Pfizer–BioNTech) είτε mRNA-1273 (Moderna) που χορηγήθηκε 4 μήνες μετά την τρίτη δόση σε μια σειρά τρεις δόσεις BNT162b2). Αυτή ήταν μια ανοιχτή, μη τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη που αξιολογούσε την 4η ^δόση  ως προς την ανάγκη πέρα ​​από την ^3η  δόση. Μεταξύ των ‘1050 επιλέξιμων εργαζομένων στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης που εγγράφηκαν στην Cohort του Sheba HCW COVID-19, 154 έλαβαν την τέταρτη δόση BNT162b2 και, 1 εβδομάδα αργότερα, 120 έλαβαν mRNA-1273. Για κάθε συμμετέχοντα, επιλέχθηκαν δύο μάρτυρες αντιστοίχισης ηλικίας από τους υπόλοιπους επιλέξιμους συμμετέχοντες.

Οι ερευνητές ανέφεραν περαιτέρω ότι «συνολικά, το 25,0% των συμμετεχόντων στην ομάδα ελέγχου είχαν μολυνθεί με την παραλλαγή omicron, σε σύγκριση με το 18,3% των συμμετεχόντων στην ομάδα BNT162b2 και το 20,7% των συμμετεχόντων στην ομάδα mRNA-1273. Η αποτελεσματικότητα του εμβολίου έναντι οποιασδήποτε λοίμωξης SARS-CoV-2 ήταν 30% (95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI], -9 έως 55) για το BNT162b2 και 11% (95% CI, -43 έως 44) για το mRNA-1273… Οι μολυσμένοι συμμετέχοντες ήταν δυνητικά μολυσματικοί, με σχετικά υψηλά ιικά φορτία (κατώφλι κύκλου γονιδίου νουκλεοκαψιδίου, ≤25)». Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η μέγιστη ανοσογονικότητα των εμβολίων mRNA επιτυγχάνεται μετά από τρεις δόσεις. Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές «παρατήρησαν χαμηλή αποτελεσματικότητα του εμβολίου κατά των λοιμώξεων στους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας, καθώς και σχετικά υψηλά ιικά φορτία που υποδηλώνουν ότι όσοι είχαν μολυνθεί ήταν μολυσματικοί. Ετσι, 

45.)  Andrews et al.  χρησιμοποίησε ένα σχέδιο αρνητικής δοκιμής περιπτώσεων ελέγχου για να εκτιμήσει την αποτελεσματικότητα του εμβολίου έναντι της συμπτωματικής νόσου που προκαλείται από τις παραλλαγές όμικρον και δέλτα (B.1.617.2) στην Αγγλία. Η αποτελεσματικότητα του εμβολίου υπολογίστηκε μετά την αρχική ανοσοποίηση με δύο δόσεις εμβολίου BNT162b2 (Pfizer-BioNTech), ChAdOx1 nCoV-19 (AstraZeneca) ή mRNA-1273 (Moderna) και μετά από αναμνηστική δόση BNT162b2, ChAdOx1, ή mRNA, ChAdOx1, -1273.” Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ανοσοποίηση με δύο δόσεις του εμβολίου ChAdOx1 nCoV-19 ή BNT162b2 έδωσε πολύ περιορισμένη προστασία έναντι της συμπτωματικής νόσου που προκαλείται από την παραλλαγή του omicron. «Ένας ενισχυτής BNT162b2 ή mRNA-1273 μετά από την αρχική σειρά μαθημάτων ChAdOx1 nCoV-19 ή BNT162b2 αύξησε σημαντικά την προστασία, αλλά αυτή η προστασία μειώθηκε με την πάροδο του χρόνου».

46)  Hoffmann et al. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό CELL ότι η πρωτεΐνη ακίδας OMICRON (αντιγόνο) διέφυγε της εξουδετέρωσης από αντισώματα από «ασθενείς σε ανάρρωση ή άτομα που εμβολιάστηκαν με το εμβόλιο BioNTech-Pfizer (BNT162b2) με 12 έως 44 φορές υψηλότερη αποτελεσματικότητα από την ακίδα της παραλλαγής Delta. Η εξουδετέρωση της ακίδας Omicron από αντισώματα που προκλήθηκαν κατά τον ετερόλογο εμβολιασμό ChAdOx1 (Astra Zeneca-Oxford)/BNT162b2 ή ο εμβολιασμός με τρεις δόσεις BNT162b2 ήταν πιο αποτελεσματικός, αλλά η ακίδα Omicron απέφυγε την εξουδετέρωση πιο αποτελεσματικά από την ακίδα Delta. Συνολικά, τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η πλειονότητα των θεραπευτικών αντισωμάτων θα είναι αναποτελεσματικά έναντι της παραλλαγής Omicron και ανησυχητικό είναι ότι ο διπλός εμβολιασμός με BNT162b2 (Pfizer) μπορεί να μην «προστατεύει επαρκώς από σοβαρή ασθένεια που προκαλείται από αυτήν την παραλλαγή».

47) Bar-on et al.  δημοσιεύτηκε στο NEJM με τίτλο:  Προστασία από μια τέταρτη δόση του BNT162b2 έναντι της Omicron στο Ισραήλ. Αξιολόγησαν τη βάση δεδομένων του Υπουργείου Υγείας του Ισραήλ και κατέστρεψαν δεδομένα για 1.252.331 άτομα ηλικίας 60 ετών και άνω και επιλέξιμα για την τέταρτη δόση κατά τη διάρκεια μιας περιόδου κατά την οποία η παραλλαγή B.1.1.529 (omicron) του SARS-CoV-2 ήταν κυρίαρχη (10 Ιανουαρίου έως 2 Μαρτίου 2022). Η ανάλυση επικεντρώθηκε στο ποσοστό επιβεβαιωμένης λοίμωξης και σοβαρής Covid-19 ως συνάρτηση του χρόνου που αρχίζει 8 ημέρες μετά τη λήψη μιας τέταρτης δόσης (ομάδες τεσσάρων δόσεων) σε σύγκριση με εκείνο μεταξύ των ατόμων που είχαν λάβει μόνο τρεις δόσεις (τρεις ομάδα δόσης) και μεταξύ ατόμων που είχαν λάβει τέταρτη δόση 3 έως 7 ημέρες νωρίτερα (ομάδα εσωτερικού ελέγχου). Χρησιμοποίησαν ένα μοντέλο παλινδρόμησης οιονεί Poisson και με προσαρμογή για συγχυτές, σύμφωνα με αναφορές προσαρμοσμένες για την ηλικία, το φύλο, τη δημογραφική ομάδα και την ημερολογιακή ημέρα. 

 Τα βασικά ευρήματα που υπογραμμίζουν την αποτυχία της 4ης ^δόσης  είναι τα εξής: «Σύγκριση της αναλογίας ρυθμού σε βάθος χρόνου από την τέταρτη δόση ( Εικόνα 2) προτείνει ότι η προστασία έναντι επιβεβαιωμένης λοίμωξης με την παραλλαγή omicron φτάνει στο μέγιστο την τέταρτη εβδομάδα μετά τον εμβολιασμό, μετά την οποία η αναλογία ποσοστού μειώνεται σε περίπου 1,1 την όγδοη εβδομάδα. Αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η προστασία έναντι της επιβεβαιωμένης λοίμωξης μειώνεται γρήγορα… Το προσαρμοσμένο ποσοστό μόλυνσης την όγδοη εβδομάδα μετά την τέταρτη δόση ήταν πολύ παρόμοιο με εκείνο των ομάδων ελέγχου. η αναλογία ρυθμού για την ομάδα των τριών δόσεων σε σύγκριση με την ομάδα των τεσσάρων δόσεων ήταν 1,1 (95% CI, 1,0 έως 1,2) και η αναλογία ρυθμού για την ομάδα εσωτερικού ελέγχου σε σύγκριση με την ομάδα των τεσσάρων δόσεων ήταν μόνο 1,0 ( 95% CI, 0,9 έως 1,1). Αυτά τα ευρήματα δεν δείχνουν καμία διαφορά.

 Έχουμε επίσης ανησυχίες με τη μεθοδολογία, καθώς είναι σαφές ότι δεν μπόρεσαν ή δεν έλεγξαν για την πίεση συγχυτικών (παραμορφωτικών) μεταβλητών που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τα ευρήματα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει συχνά σε υπερεκτίμηση (ή υποεκτίμηση) του αποτελέσματος της θεραπείας. Για παράδειγμα, έλεγχαν για προηγούμενη λοίμωξη, έλεγχαν τη χρήση ναρκωτικών σε πρώιμη θεραπεία, προσαρμόστηκαν για διαφορές συμπεριφοράς στην ομάδα της 4ης δόσης ή προϋπάρχουσες καταστάσεις ή διαφορική θεραπεία κ.λπ. Οι ερευνητές έλαβαν υπόψη ορισμένες προκαταλήψεις π.χ. «Αυτές οι πιθανές προκαταλήψεις περιλαμβάνουν την προκατάληψη του «υγιούς εμβολιασμένου», στην οποία τα άτομα που αισθάνονται άρρωστα τείνουν να μην εμβολιάζονται τις επόμενες ημέρες, γεγονός που οδηγεί σε μικρότερο αριθμό επιβεβαιωμένων λοιμώξεων και σοβαρών ασθενειών στην ομάδα των τεσσάρων δόσεων κατά τις πρώτες ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Εξάλλου,

Αυτά τα ευρήματα δεν είναι άγνωστα στις αρχές δημόσιας υγείας. Στην πραγματικότητα, η διευθύντρια του CDC Rochelle Walensky είπε ότι τα εμβόλια Covid λειτουργούν «εξαιρετικά καλά» ενάντια σε σοβαρές ασθένειες και θάνατο, αλλά «αυτό που δεν μπορούν πλέον να κάνουν είναι να αποτρέψουν τη μετάδοση». 

Αυτό που δείχνουν αυτές οι μελέτες είναι ότι τα εμβόλια είναι σημαντικά για τη μείωση της σοβαρής ασθένειας και του θανάτου, αλλά δεν μπορούν να αποτρέψουν την εξάπλωση της νόσου και τελικά να μολύνουν τους περισσότερους από εμάς. Δηλαδή, ενώ τα εμβόλια παρέχουν ατομικά οφέλη στον εμβολιαζόμενο και ιδιαίτερα σε ηλικιωμένα άτομα υψηλού κινδύνου, το δημόσιο όφελος του καθολικού εμβολιασμού τίθεται σε σοβαρή αμφιβολία. Ως εκ τούτου, τα εμβόλια Covid δεν θα πρέπει να αναμένεται να συμβάλλουν στην εξάλειψη της κοινής εξάπλωσης του ιού ή στην επίτευξη της ανοσίας της αγέλης. Αυτό αποκαλύπτει το σκεπτικό για τις εντολές εμβολίων και τα διαβατήρια. 

*Ο Δρ. Paul Alexander είναι επιδημιολόγος που εστιάζει στην κλινική επιδημιολογία, την ιατρική βασισμένη σε στοιχεία και τη μεθοδολογία έρευνας. Έχει πτυχίο επιδημιολογίας από το Πανεπιστήμιο McMaster και μεταπτυχιακό από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Απέκτησε το διδακτορικό του από το McMaster’s Department of Health Research Methods, “Evidence, and Impact”. Ο Paul είναι πρώην σύμβουλος του ΠΟΥ και Ανώτερος Σύμβουλος του Υπουργείου Υγείας των ΗΠΑ το 2020 για την αντιμετώπιση του COVID-19.