Γίνε ο σκηνοθέτης της ζωής σου

Δεν υπάρχει καμιά άλλη πραγματικότητα
πέρα από τον ορισμό που εμείς δίνουμε γι’ αυτήν

Υπάρχουν κυρίως δύο τρόποι για να αντιληφθούμε τη ζωή και τα γεγονότα που διαδραματίζονται γύρω μας. Ο πρώτος είναι σαν τα γεγονότα απλώς να συμβαίνουν ΣΕ μας. Υπό αυτό το πρίσμα βέβαια, εμείς δεν είμαστε παρά απλά θύματα των περιστάσεων. Επηρεαζόμαστε από την τύχη ή την συμπεριφορά των άλλων συνανθρώπων μας και δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να κατηγορούμε όλους τους εξωτερικούς παράγοντες για την κακή μας διάθεση, την δυστυχία, τη φτώχια, το αίσθημα του ανικανοποίητου, την έλλειψη αγάπης γύρω μας και τη μοναξιά μας.

Σ’ αυτή την περίπτωση ο ηθοποιός ταυτίζεται απόλυτα με τον χαρακτήρα τον οποίο πρωταγωνιστεί στην ταινία της ζωής του και αρχίζει να πιστεύει ότι δεν έχει απολύτως κανένα έλεγχο πάνω στον τρόπο που θα βιώσει τις σκηνές που ο σκηνοθέτης θα εμφανίσει στο δρόμο του. Αυτός ο χαρακτήρας συχνά επηρεάζεται αρνητικά από κάθε απρογραμμάτιστη αλλαγή ή οτιδήποτε ο ίδιος έχει ορίσει ως “αρνητική περίσταση”. Έτσι, όταν η ζωή δεν του κάνει τα κέφια, καταλήγει να την χαρακτηρίζει σκληρή, τρομερή, έναν ατέλειωτο αγώνα επιβίωσης όπου όλα πραγματοποιούνται δύσκολα, με κόπους και με βάσανα.

Ο δεύτερος τρόπος για να αντιληφθούμε τη ζωή είναι σαν τα πάντα να συμβαίνουν ΓΙΑ μας. Μέσα από αυτό το πρίσμα ανακαλύπτουμε πως κάθε διαφορετική σκηνή που διαδραματίζεται στην ταινία μας έχει έναν μοναδικό σκοπό: να μας αφαιρέσει καθετί ψεύτικο που έχουμε πάνω μας, όπως περιορισμένες πεποιθήσεις και αντιλήψεις για τη ζωή μας και για τον ίδιο μας τον εαυτό και συνεπώς να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε στο μονοπάτι της αυτογνωσίας και να εξελιχθούμε. Το άτομο που αντιλαμβάνεται μ’ αυτό τον τρόπο τη ζωή όχι μόνο αναγνωρίζει στον εαυτό του τον πρωταγωνιστή της ταινίας αλλά επίσης και τον σκηνοθέτη και τον θεατή αυτής της ταινίας. Τριπλός ρόλος. Σημειώστε ότι και οι δύο τύποι θα αντιμετωπίσουν απρογραμμάτιστες περιπτώσεις και βέβαια ανεπιθύμητες καταστάσεις αλλά η διαφορά είναι ότι ο πρώτος χαρακτήρας σε κάθε απρόσμενη περίσταση θα φρενάρει την πορεία του, θα κλαψουρίζει ότι είναι θύμα των περιστάσεων και θα χαρακτηρίσει την περίσταση αυτή ως απόδειξη για την εχθρικότητα της ζωής στο πρόσωπό του.

Ο χαρακτήρας τώρα που αντιλαμβάνεται με τον δεύτερο τρόπο τη ζωή, αντίθετα με τον πρώτο, χρησιμοποιεί κάθε αντιξοότητα στο δρόμο του για να πιστοποιήσει ότι η ζωή πραγματικά ενδιαφέρεται γι’ αυτόν. Οι προκλήσεις της ζωής και οι αλλαγές, δεν είναι παρά μια ευκαιρία για ανάπτυξη, για εξέλιξη και για προσέγγιση της κατάστασης εκείνης που θα δηλώνει πιο αντιπροσωπευτικά αυτό που στα αλήθεια είναι. Αυτό είναι το μυστικό της συνδημιουργίας. Αποφασίζοντας τι συμβολίζουν τα γεγονότα για μας και δρώντας κατ’ αυτό τον τρόπο, όχι μόνο αλλάζουμε την κινηματογραφική μας εμπειρία αλλά ευθυγραμμίζουμε τους εαυτούς μας με ενεργειακά επίπεδα που φέρουν μέσα τους όλο και υψηλότερες δονητικές δυνατότητες.

Μπορεί σε κάποιο σημείο στην ζωή σου, ειδικά αν δουλεύεις πάνω στην γνώση του Εαυτού, να αρχίσεις να αναρωτιέσαι γιατί προσελκύεις τόσες δυσκολίες κοντά σου ή γιατί οι συνθήκες της ζωής σου παρουσιάζουν τέτοια αστάθεια. Ενώ όλοι οι υπόλοιποι γύρω σου μπορεί να δείχνουν ότι ζουν σχετικά άνετα με πολύ μικρές μεταβολές στις εξωτερικές τους συνθήκες, η δική σου ζωή μπορεί να έχει καταντήσει μια μικρή περιπέτεια με μεγάλα σκαμπανεβάσματα. Ίσως οι ριζικές μεταμορφώσεις που σου συμβαίνουν εσωτερικά να έλκουν συνεχώς νέες και μεγαλύτερες μετασχηματιστικές εμπειρίες που θα ενισχύσουν την συναισθηματική σου ανάπτυξη και την πνευματική σου ωρίμανση. Έχε υπόψη σου ότι όσο υψηλότερο είναι το εξωτερικό εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί τόσο μεγαλύτερη ανύψωση συνειδητότητας απαιτείται. Και η ειρωνεία τελικά είναι πως όσο η συνειδητότητα αφυπνίζεται, μπορεί οι εξωτερικές συνθήκες να γίνονται ακόμη πιο ασταθείς, η εσωτερική όμως γαλήνη και ηρεμία σταθεροποιείται.

Μπορείς, τότε, αντί να χρησιμοποιείς αυτή την αστάθεια και τις απρογραμμάτιστες αλλαγές που συμβαίνουν, για να πιστοποιήσεις πόσο λάθος πάνε τα πράγματα στη ζωή σου και για να κατηγορείς τον εαυτό σου, να διαπιστώσεις τις δυνατότητες εσωτερικής μεταμόρφωσης που κρύβονται πίσω ακριβώς από αυτή την αστάθεια. Αντί το μέγεθος του τραπεζικού σου λογαριασμού να καθορίζει την πληρότητα που νιώθεις κάθε φορά, μπορείς πολύ απλά να αλλάξεις τον ορισμό της πληρότητας. Αντί να επικεντρώνεις την προσοχή σου στα αγαθά που σου λείπουν μπορείς να την εστιάσεις τώρα στα αγαθά που έχεις. Φοράς ρούχα, δεν λιμοκτονείς από την πείνα, έχεις μια στέγη πάνω απ’ το κεφάλι σου, ένα κομπιούτερ στο σπίτι σου κι ένα λογαριασμό ίντερνετ για να διαβάζεις σήμερα αυτό το άρθρο. Έχεις πολύ περισσότερα λοιπόν απ’ το 90% του πληθυσμού της γης. Ποιος μπορεί να δηλώσει ότι δεν υπάρχει αφθονία στη ζωή σου; Αλλάζοντας έτσι απλά τον τρόπο που ορίζεις τον εαυτό σου και ερμηνεύεις τις συνθήκες της ζωής σου γίνεσαι πλέον ικανός να αλλάξεις την ίδια την εμπειρία της ζωής σου. Έτσι, αντί να ερμηνεύσεις την απρογραμμάτιστη αλλαγή σαν αιτία φόβου και ανασφάλειας μπορείς να την ερμηνεύσεις σαν μια πολύ καλή ευκαιρία για εξέλιξη και δημιουργία μιας καλύτερης έκδοσης του τωρινού σου εαυτού.

Χρειάζεται τελικά, κάθε τόσο στη ζωή μας, να κάνουμε ένα βήμα πίσω και στοχαζόμενοι στη σιγή, να επαναπροσδιορίζουμε τον εαυτό μας και να αποσυμβολίζουμε τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας. Μήπως οι δυσκολίες που προκύπτουν απ’ τους συμπρωταγωνιστές που συμμετέχουν στη δική μας ταινία συμβολίζουν πόσο ανήμποροι είμαστε να ελέγξουμε την ταινία αυτή; Ή μήπως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις αλληλεπιδράσεις μας μαζί τους ως καταλύτες για να ανακαλύψουμε μια ακόμα ασυνείδητη πλευρά του εαυτού μας που αγωνίζεται να έλθει στην επιφάνεια και να γίνει γνωστή μέσα από αυτούς; Μήπως τα υλικά αγαθά που κατέχουμε και τα νούμερα που αναγράφονται στο τραπεζικό βιβλιάριό μας πρέπει να συμβολίζουν την απαρέσκεια και την βαρυγκόμια για όσα μας λείπουν; Ή μήπως μπορούν να συμβολίζουν ακριβώς εκείνα τα πράγματα για τα οποία θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες προς τον κεντρικό σκηνοθέτη της ζωής; Μήπως ο πόνος, η οικονομική κρίση, η ερωτική απογοήτευση, η αρρώστια και η μοναξιά συμβολίζουν τη φοβερή εχθρότητα της ζωής εναντίον μας; Ή μήπως τελικά συμβολίζουν ακριβώς αυτή την εμπιστοσύνη της ζωής στην εξαιρετική μας ικανότητα να υπερβούμε ακόμη και τις δυσκολότερες προκλήσεις; Ποιον θα αφήσετε να αποφασίσει τελικά για τους παραπάνω αποσυμβολισμούς; Εμείς και μόνον εμείς είμαστε οι σκηνοθέτες της εμπειρίας της δικής μας ζωής. Η Ζωή μπορεί να σκηνοθετήσει στην ταινία μας με τον τρόπο που Αυτή αποφασίζει την επόμενη σκηνή. Ο τρόπος που θα βιώσουμε την εμπειρία αυτής της σκηνής όμως είναι στο χέρι μας να τον αποφασίσουμε. Ας θυμόμαστε λοιπόν πως κάθε φορά που σκηνοθετούμε την εμπειρία μας με τον δεύτερο τρόπο, η εμπειρία αυτή όχι μόνο μας είναι πολύ πιο ευχάριστη αλλά συγχρόνως γίνεται και ριζικά μεταμορφωτική.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό…

nekthl.blogspot.gr