Γράφει ο Σπύρος Μακρής
Όταν εμείς ήμασταν μικροί, το μέλλον διαγραφόταν μακρυνό και δύσκολο. Αλλά διαγραφόταν. Υπήρχε και ήταν εκεί και μας περίμενε. Μας περίμενε να το αγγίξουμε, να το νιώσουμε να το χαρούμε, να προβληματιστούμε με αυτό, να παίξουμε, να ζήσουμε.
Τώρα το μέλλον δεν διαγράφεται. Έχει γίνει ένα με το παρόν και μας έχει κολλήσει τόσο στενάχωρα που δεν μας αφήνονται περιθώρια να το αντιμετωπίσουμε όπως θα θέλαμε, με τα λάθη μας, με τις προσπάθειές μας, με την αθωότητά μας, με την εξυπνάδα μας, με την καπατσωσύνη μας.
Το μέλλον που αντικρύζουν τα παιδιά μας δεν είναι το ίδιο με εκείνο το δικό μας, ούτε με εκείνο των γονιών μας και των παπούδων μας. Και έτσι πρέπει να είναι. Γιατί το μέλλον κάθε γενιάς διαγράφεται από μία εξέλιξη. Τώρα, όμως, φαίνεται ότι αυτή η εξέλιξη δεν διαγράφεται.
Μπορούμε να εγγυηθούμε στα παιδιά μας ότι θα έχουν μέλλον; Ένα μέλλον που θα μπορούν να το αντιμετωπίσουν και να το παλέψουν;
Μπορούμε να εγγυηθούμε ότι η ελπίδα δεν έσβησε; Ότι δεν μπορεί να σβήσει; Ότι δεν υπάρχει τρομοκρατία, όχι μόνο με βία, βόμβες, κουκούλες και όπλα. Ότι δεν υπάρχει τρομοκρατία, νοητική, πνευματική, σωματική; Τρομακρατίας επιβίωσης…
Μπορούμε να εγγυηθούμε ότι θα έχουν τα εφόδια για να αγωνιστούν μέσα σε αυτό το μέλλον που έρχεται να τα καταπλώσει;
Πολλά παιδιά, μικρής ηλικίας που μόλις ήδη έχουν αρχίσει και κατανοούν τον κόσμο γύρω τους κάνουν ερωτήσεις που θα έκαναν ενήλικοι. Φαίνεται να ωρίμασαν πριν την ώρα τους. Το μέλλον που προσπαθούν να δουν έχει αρχίσει και τα συνθλίβει. Έρχεται σαν κρουστικό κύμα από έναν κόσμο που δεν διδάχτηκαν και δεν μπορούν να διδαχτούν. Το απρόβλεπτο έρχεται επιθετικά από ένα αύριο που έχει ήδη προσχεδιαστεί από…προχτές.
Έχουμε τις γνώσεις ή τις εμπειρίες για να εξηγήσουμε στα παιδιά μας και να τους μάθουμε αυτά που πρέπει για να μπορέσουν να ζήσουν και να χαρούν, όχι απλά να επιβιώσουν;…
Μπορούμε να τους εξηγήσουμε ότι τελειώνοντας το σχολείο είναι πολύ πιθανό να μην βρουν δουλειά, μα και αν θα βρουν, θα πρέπει να δουλεύουν σχεδόν ολόκληρο το εικοσιτετράωρο για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς άλλες δυνατότητες. Η μόνη χαρά τους θα είναι ότι κατάφεραν να επιβιώσουν για άλλη μια μέρα…
Μπορούμε να τους εξηγήσουμε ότι είναι και θα είναι δούλοι και σκλάβοι μιας κατάστασης που δεν θα μπορεί, ίσως, καθόλου, να αντιστραφεί…
Μπορούμε να τους εξηγήσουμε ότι είναι ήδη αλυσοδεμένα σε μία φυακής χωρίς κάγγελα;…
Μπορούμε να τους εξηγήσουμε ότι είναι τρόφιμοι ενός εργαστηρίου;…
Μπορούμε να τους εξηγήσουμε ότι η αθωότητά τους έχει ήδη αρχίσει να χτίζει το βωμός μίας ασύληπτης θυσίας σε ένα αύριο που δεν θα δούν ποτέ και σε ένα τώρα που δεν θα έχουν την δυνατότητα να χαρούν;…
Μπορούμε να τους εξηγήσουμε ότι πολλά από αυτά που θα ζήσουν είναι ένα αποτέλεσμα λίγων ανθρώπων που θέλουν να εξαφανίσουν την χαρά, το χαμόγελο, την σκέψη, την αντίρρηση, την αμφισβήτηση, την ζωή;…
Μπορούμε να τους εξηγήσουμε ότι ζουν μία προετοιμασία για ένα μέλλον που δεν μπορεί να έρθει γιατί κάποιοι δεν του επιτρέπουν να έρθει;…
Μπορούμε να τους εξηγήσουμε ότι αυτοί οι υπεύθυνοι και οι ιθύνοντες που καταδιώκουν την ανθρωπότητα, έχουν επιλεγεί από εμάς;…
Είτε με την ψήφο μας, είτε με την ανοχή μας, είτε με την αδιαφορία μας;
Τολμάμε να τους πούμε ότι εμείς διαμορφώνουμε το μέλλον τους;
Τολμάτε να πείτε την αλήθεια στα παιδιά σας;
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Αδέλφια τις ίδιες, ίσως, σκέψεις έκαναν και κάποιοι Έλληνες τα χρόνια της Τουρκοκρατίας (400 χρόνια)!!!!!!!
Δεν υπήρξε μέλλον;;;;;;;;
Μέλλον πάντα θα υπάρχει, το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε για να το αφήσουμε “πιο τακτοποιημένο” για τις μελλοντικές γενιές.
Ναι τολμω και ηδη το εχω κανει!!
Μακαρίζω τον εαυτό μου για την συνειδητή απόφαση να μην κάνω παιδιά….
Εάν είχα, τώρα δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ, χώρια που θα ένιωθα τύψεις που θα τα είχα φέρει σε έναν τέτοιο κόσμο…..
Τυχεροι θα είναι οσοι δεν έχουν παιδια είχε πεί ενας Αγιορειτης Γέροντας.
Ναι πρέπει να το τολμήσουμε. Είναι υποχρέωση μας να το κάνουμε αλλιώς δεν θα ζουνε στην πραγματικότητα αλλά σε ένα ονειρικό κόσμο με την ελπίδα ότι όλα θα φτιάξουνε και όλα θα είναι εύκολα και φτιαγμένα στα μέτρα τους.
Τα παιδια ειναι δωρο του Θεου προς εμας. Πρωτα ειναι δικα του και μετα δικα μας, τα εμπιστευεται σε εμας για να τα μεγαλωσουμε σωστα και Χριστιανικα και οταν κρινει εκεινος τα παιρνει πισω. Αλλα ειμαστε τοσο εγωιστες που νομιζουμε οτι μας ανηκουν!!!!!
Και αυτο το λεει μια μανα που θα πεθαινε για τα παιδια της.
ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΝΑ.
ΕΠΙΣΗΣ, ΘΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΑ, ΠΩΣ Ο ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ Η ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΣΚΗΣΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΓΩ ΜΑΣ.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΥΣΙΑΖΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ. ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙ ΠΑΙΔΙΑ. ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ, ΟΧΙ ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ. ΘΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ, ΤΟΝ ΥΠΝΟ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΤΟΥ, ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΟΥ, ΚΑΠΟΙΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥΣ. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΚΑΙ Η ΘΥΣΙΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ ΝΑ ΤΙΣ ΑΓΑΠΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟ!
ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ, ΕΝΩ ΜΠΟΡΟΥΝ, ΑΠΛΑ ΑΓΑΠΟΥΝ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΘΥΣΙΑΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΤΟΥΣ. ΚΑΘΑΡΟΣ ΕΓΩΙΣΜΟΣ!
Σωστότατη !!!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΤΟΛΜΑΜΕ!
ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.
«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή, κανείς δεν έρχεται προς τον Πατέρα παρά δι’ εμού. Εάν με γνωρίζατε, θα γνωρίζατε και τον Πατέρα μου. Από τώρα τον γνωρίζετε και τον έχετε δει» (Ιωαν. ιδ’ 4-8)
http://www.impantokratoros.gr/4FBEF40C.el.aspx
Παιδια κατι γινεται περνανε πολλα αεροπλανα πανω απο την Ελλαδα. Εκτος αν δεχομαστε επιθεση? και σηκωθηκε ολοι οι Ελληνικη Αεροπορια.
ΑΝΑΤΟΛΙΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΤΟΛΗ ΘΕΟΥ ΄΄ ΑΥΞΑΝΕΣΘΕ ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΝΕΣΘΕ ΄΄ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ ΔΕΝ ΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΥΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
ΜΑΡΙΛΕΝΑ
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ!
ΜΑ ΑΝ ΟΛΟΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑΝ ΠΑΙΔΙΑ “ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΟΥΣ” ΘΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΤΑΝ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ.
ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ.