Όσο περισσότερο αναλογίζομαι την ζωή του ανθρώπου σήμερα, τόσο περισσότερο φτάνω σε ένα ακλόνητο συμπέρασμα: Η μεγαλύτερη κατάρα και η αιτία της δύσκολης κατάστασης του σύγχρονου ανθρώπου είναι η λήθη. Όπως μια υφέρπουσα κακουχία, η απώλεια μνήμης έχει εισέλθει ολοκληρωτικά μέσα στην ύπαρξη του ανθρώπου. Ατομικά, συλλογικά, ιστορικά ή πολιτισμικά, είμαστε μαγεμένοι να ξεχάσουμε.
Έχουμε ξεχάσει όχι μόνο το παρελθόν μας, αλλά και την θέση μας στο παρόν και την ευθύνη μας για το μέλλον. Σε προσωπικό επίπεδο, η εγωκεντρική κατάσταση της συνείδησης μας βρίσκεται σε αποστολή. Η αποστολή δεν είναι άλλη, από το να μας κρατήσει σε αυτή την κατάσταση της λήθης – να διαχωρίσει την ύπαρξή μας από το ΟΛΟΝ. Σε συλλογικό επίπεδο, η αμνησία διαιωνίζεται και ενισχύεται από κοινωνικά και πολιτιστική μέσα – κυρίως με το να καθοδηγούμαστε σε μια πραγματικότητα ασυνείδητου καταναλωτισμό, συμμορφωμένου τρόπου ζωής και υλιστικής νοοτροπίας.
Η φωτεινή πλευρά όλου αυτού είναι ότι έχουμε την ευκαιρία να ξαναθυμηθούμε την σύνδεση με τον εαυτό μας και το σύμπαν γενικότερα. Η δύναμη της ανάμνησης βρίσκεται στο κέντρο του πνευματικού μονοπατιού, της αυτο-ανακάλυψης και της αυτοπραγμάτωσης.
Παρακάτω είναι μια λίστα με αυτά που νομίζω ότι έχουμε ξεχάσει, ή καλύτερα μια λίστα για να μας βοηθήσει να ξαναθυμηθούμε.
1. Ξεχάσαμε τη θέση μας στον φυσικό κόσμο:
Τα τελευταία εκατό χρόνια έχουμε αποσπάσει τους εαυτούς μας από την φύση. Για να κατευνάσουμε την απληστία μας έχουμε εκμεταλλευτεί και λεηλατήσει την φύση. Προσπαθήσαμε να αποστασιοποιηθούμε από τον φυσικό κύκλο της ζωής. Έχουμε ξεχάσει πώς να ακούμε και να κατανοούμε τους φυσικούς ρυθμούς και κύκλους της γης – τα σημάδια που μας δείχνει και την γλώσσα που μας μιλάει. Ξεχάσαμε να ακολουθούμε τον δρόμο της φύσης και να ζούμε σε ισορροπία με αυτήν.
2. Ξεχάσαμε τη σύνδεσή μας με τη ζωή και το σύμπαν:
Αποσπώντας τον εαυτό μας από τη φύση, ξεχάσαμε ότι είμαστε βαθιά συνδεμένοι με αυτήν και με τους κύκλους του σύμπαντος. Μερικές φυλές στις παρυφές του «πολιτισμού», οι οποίες εξακολουθούν να ακολουθούν προγονικούς τρόπους, έχουν διατηρήσει αυτή τη σύνδεση με σεβασμό και ευλάβεια. Εμείς, από την άλλη πλευρά έχουν εμφυσήσει την αίσθηση της χωριστικότητας που μας οδήγησε έξω από την ισορροπία και στην ασθένεια. Έχουμε ξεχάσει πώς όλων η συνείδηση είναι διασυνδεδεμένη και συνυφασμένη σε έναν όμορφο χορό.
3. Έχουμε ξεχάσει την αρχαία σοφία μας:
Έχουμε ξεχάσει την προγονική σοφία μας. Στην αναζήτηση απόκτησης επιστημονικής γνώσης μέσω του εξορθολογισμού του μυαλού μας, έχουμε ξεχάσει την σοφία μέσα από το άνοιγμα της καρδιάς μας. Ξεχάσαμε τις αρχαίες ιστορίες και την λαϊκή σοφία που παραδόθηκε από μάντεις και σοφούς της αρχαιότητας που ζούσαν σε αρμονία με το σύμπαν.
4. Έχουμε ξεχάσει την πορεία μας και τα όνειρά μας:
Ξεστρατίζοντας μακριά από την εσωτερική πορεία μας ξεχάσαμε να ονειρευόμαστε το όνειρο της ζωής. Το πιο σημαντικό που ξεχάσαμε είναι πώς να ξυπνήσουμε μέσα στο το όνειρο και να δούμε την πραγματική μας φύση ως συν-δημιουργοί της ζωής – όπως οι ονειροπόλοι. Έχουμε ξεχάσει ότι έχουμε τη δύναμη να υφάνουμε τα όνειρα μας και να χρησιμοποιήσουμε τη δύναμή της πρόθεσης για να κατευθύνουμε αυτά τα όνειρα σε εκδήλωση.
5. Έχουμε ξεχάσει το σκοπό μας:
Με τόσο πολύ θόρυβο, φλυαρία και απόσπαση προσοχής που έχει αυτή η πυκνή πραγματικότητα έχουμε ξεχάσει τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ. Έχουμε ξεχάσει τον σκοπό μας. Είμαστε παγιδευμένοι στη μαζική κατασκευασμένη συναινετική πραγματικότητα. Έχουμε χάσει επαφή με την αυθεντικότητα μας, την εσωτερική σπίθα που μας οδηγεί προς την ευτυχία μας και την αυτοπραγμάτωση. Έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε εδώ για να υλοποιήσουμε ως πνευματικά όντα που ενσωματώνονται σε μια φυσική μορφή για λίγο και εντάσσονται σε ένα αγαπητό σύμπαν.
6. Έχουμε ξεχάσει ότι τα πάντα είναι αγάπη:
Αυτό είναι ίσως το βαθύτερο μυστήριο όλων που πολλοί λίγοι έχουν κατανοήσει. Αυτή η αλήθεια όμως είναι κρυμμένη κάπου βαθιά μέσα μας. Το ξέραμε κάποια στιγμή, αλλά έχουν χάσει την επαφή. Έχουμε ξεχάσει ότι τα πάντα είναι τελικά ενέργεια και συνειδητότητα και ότι η αγάπη είναι ο βασικός ιστός της ύπαρξης που διατρέχει όλη την ενέργεια και όλη την συνειδητότητα.
7. Ξεχάσαμε να συγχωρούμε:
Με το να πιστέψουμε ότι είμαστε χωριστοί και αποσυνδεμένοι από τους άλλους ανθρώπους και την φύση, ξεχάσαμε να συγχωρούμε. Η βαθύτερη έννοια της συγχώρεσης είναι η πράξη της ενθύμησης ότι είμαστε ένα με όλους και με όλα και ότι δεν υπάρχει κανένα θύμα ή θύτης. Είμαστε όλοι μαζί και κινούμαστε όλοι μαζί πάνω σε ένα δυναμικό δίκτυο που αποκαλούμε ζωή.
8. Ξεχάσαμε να είμαστε ελεύθεροι:
Υπενθυμίστε στον εαυτό σας κάθε μέρα αυτό: Έχουμε δημιουργηθεί για να είμαστε ελεύθεροι.
Γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε μια «πραγματικότητα», όπου η ελευθερία είναι μόνο μια έννοια. Ήμαστε περικυκλωμένοι με τα δεσμά του φόβου, παρανοήσεων, λανθασμένων ιδεολογιών και του υλικού οφέλους. Υπακούμε στους κανόνες και στους νόμους που θεσπίστηκαν προκειμένου να διαφυλαχθούν τα συμφέροντα των λίγων. Μας έκαναν να ξεχάσουμε ότι είμαστε ελεύθεροι να αλλάξουμε τα πράγματα. Είμαστε ελεύθεροι να είμαστε αυτό που είμαστε, χωρίς φόβο ή ενοχή.
9. Έχουμε ξεχάσει την αληθινή μας δύναμη:
Ζώντας μέσα στο φόβο, ξεχάσαμε πόσο ισχυροί είμαστε. Έχουμε ξεχάσει την τεράστια δύναμη της θέλησης και της πρόθεσής μας να αλλάξουμε την πραγματικότητά μας. Είμαστε υπνοβάτες που ακολουθούμε πινακίδες όπως τα ρομπότ.
10. Έχουμε ξεχάσει τα μαθήματά μας από την ιστορία:
Αν υπάρχει κάτι που η ιστορία μπορεί να μας διδάξει είναι το πόσο γρήγορα μπορούμε να ξεχάσουμε τα μαθήματα που πήραμε. Ξανά και ξανά επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη, κολλημένοι στα ίδια μοτίβα της απληστίας και της αυτοκαταστροφής. Δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε ατομικά για τα λάθη που έκανε η ανθρωπότητα στο παρελθόν, αλλά είμαστε υπεύθυνοι ως άτομα να θυμηθούμε τα λάθη του παρελθόντος και να μην τα επαναλάβουμε.
11. Ξεχάσαμε να είμαστε απλοί:
Η ανθρώπινη ζωή έγινε πιο σύνθετη και περίπλοκη. Έχουμε παρασυρθεί από την λάμψη του “πολύ” και όχι από την δύναμη του “λίγο”. Ξεχάσαμε πώς να είμαστε απλοί και ξεχάσαμε επίσης το νόημα της απλότητας. Η ζωή είναι πραγματικά απλή. Απλότητα σημαίνει την απόρριψη όλων των πραγμάτων και ιδεών που εμποδίζουν την θέα προς τον σκοπό της ζωής μας.
12. Έχουμε ξεχάσει να εμπιστευόμαστε, να πιστεύουμε και να αναρωτιόμαστε:
Χάσαμε την γοητεία μας για τον κόσμο. Ξεχάσαμε να θαυμάζουμε το θαύμα της ζωής. Δεν στεκόμαστε με δέος στο μεγαλείο της πια. Ο σκεπτικισμός μας και η κυνική μας άποψη για τον κόσμο μας έκανε να χάσουμε την εμπιστοσύνη μας στον εαυτό μας και στην μαγεία του σύμπαντος. Έχουμε ξεχάσει πώς να πιστεύουμε. Αυτή είναι ίσως η μεγαλύτερη τραγωδία από όλα. Αποδυναμώθηκε το πνεύμα μας και φτώχυνε η ψυχή μας.
του Gilbert Ross
Soul Hiker
Μετάφραση Αγγελίνα Αγγελακοπούλου
Πηγή:
spiritscience.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Μυτηληνιε, καλημερα αλλα δυστυχως θα τα ακουσεις πρωι -πρωι. Παρακολουθω οτι παντα αναρτας νεοεποχιτικα αρθρα, την στιγμη που το σαιτ αυτο επαγγελεται την αντισυστημικοτητα την παλη κατα των νεοεποχιτων. Και αναρωτιεμαι υπαρχει χωρος για τετοια νεοεποχιτικα αρθρα σε αυτο το σαιτ? Φαινεται οτι υπαρχει αφου καθε λιγο κ λιγακι μου τα τσαμπουνας. Το να βαζεις διπλα στην αληθεια και διαφορα ψεματα αυτο ειναι οτι χειροτερο. Και το κανεις αυτο για να μαζευεις αποχαυνομενους πελατες για να διανθιζεται το μαγαζακι σου. Δεν γινεται κυριε Μυτηλινιε να εισαι κ με τον αστυφυλαξ κ με τον χωροφυλαξ. Η μιση αληθεια ειναι χειροτερη απο το ψεμα, και η υποκρισια ειναι αμαρτημα που δεν συγχωρει ο Θεος, τον φονια θα τον συγχωρησει τον υποκριτη ομως οχι, διοτι η υποκρισια ειναι το κυριο γνωρισμα του διαβολου.
Και να σου απευθυνω ενα ερωτημα , συμφωνεις αραγε με την ποιο παραπανω νεοταξιτικη -νεοεποχιτικη παπαρια?
Ρε Μητσάρα δεν σε καταλαβαίνω, τι είναι το νεοεποχίτηκο;
Τι δεν σου αρέσει από το παραπάνω κείμενο και που διαφωνείς;
Σε ευχαριστω για την ερωτηση φιλε μου.
Η απαντηση ειναι απλη. Το αρθρο λεει ασφαλως αληθειες, αλλα αποφευγει “επιμελως” να αναφερθει στην μια και πραγματικη πηγη καθε αληθειας που δεν ειναι αλλη απο τον Αγιο Θεο, για εμενα ειναι ο Ιησους Χριστος. Και ο Θεος ειναι μεσα μας εκει θα τον ψαξουμε, αν δεν τον βρουμε μεσα μας, αν δεν αναγεννηθουμε εν πνευματι αγιω τοτε δεν ειμαστε σε θεση ουτε τον εαυτο μας να γνωρισουμε ουτε τον κοσμο που μας περιβαλει να κατανοησουμε κ να διαισθανθουμε τον προορισμο μας εις εκαστος. Και εκει ειναι το Νεοεποχιτικο των αρθρων αυτων οτι “επιμελως” αποσιωπουν την πηγη της αληθειας κ του φωτος, για αυτους πηγη ειναι η φυση, ειναι το συμπαν κ ολα τα καλα που αναφερει κ το αρθρο. ,ΑΛΛΑ δυστυχως φιλοι μου αναποδα δεν παει το ποταμι. Πρωτα ξεκινας απο την πηγη κ μετα στο διαβα σου γνωριζεις κ την φυση του εαυτου σου κ των πραγματων που μας περιβαλλουν, κοσμος κ συμπαντα.
Φυσικα δεν ειναι ευκολο μονοπατι αυτο της γνωσης διοτι η ληθη στην οποια εχουμε περιελθει θελει υπομονη κ ανδρεια. Και ληθη δεν ειναι τιποτε αλλο απο το να ασχολουμαστε με τις μεριμνες των γηινων πραγματων κ να αγνοουμε την μια κ μοναδικη μεριμνα στην οποια πρεπει να εντρυφουμε, δηλαδη την αναγεννηση του πνευματικου ανθρωπου, που μονο δια μεσου του Χριστου επιτυγχανεται(λεω εγω αν εχετε αλλο δρομο ευχαριστως να τον ακουσω). Αυτα φυσικα ειναι για πολυ λιγους γιατι ειναι στενος ο Δρομος της Αρετης ενω της Κακιας πολυ φαρδυς, κ θελει πραγματικα υπομονη κ ανδρεια η προσπαθεια.
ΥΣ με συγχωρειτε αν σας κουρασα η αν σας φαινονται ολα αυτα κοινα κ χιλιοειπομενα, αλλα προσωπικα δεν βλεπω αλλον δρομο πνευματικης ανυψωσης. Τωρα αν απλα θελουμε να ειμαστε καλοι ανθρωποι, εχομε την συνηδειση κ μας λεει για το καλο κ κακο μεσα μας. Αν θελομε ομως την αληθεια κ την γνωση δυστυχως θελει αλλον τροπο κ προσπαθεια.
Οταν διαβασεις αυτο το αρθρο και δεις μονο τους τιτλους των παραγραφων….αμεσως συμφωνεις.
Οι λεξεις που χρησιμοποιει ο συγγραφεας του ειναι νεοεποχιτικες στο κειμενο, αλλα λεει αληθειες .
Οταν δεις στο τελος ποιος το υπογραφει, λες “ε αφου δεν ηταν Ελληνας, παλι καλα τα γραφει”.
Επιμενω ομως οτι οι τιτλοι των παραγραφων ειναι αληθειες.
Θυμίζει αρκετά το βιβλίο “ή ουράνια προφητεία” Το συνιστω ανεπιφύλακτα!
Το αρθρο αυτο ειναι καθαρη φιλολογια. Δεν εχει ουσια δηλαδη.
Κ δεν αναφερετε πουθενα ο ΘΕΟΣ.
Το πιο σημαντικο που εχει ξεχασει ο ανθρωπος και η ανθρωποτητα.
ΑΔΕΛΦΙΑ= ΟΛΟΙ Η ΓΑΙΑ. ΑΦΥΠΝΗΣΗ= ΑΣΤΟ ΓΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. ΠΟΛΕΜΟΣ= ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ, ΠΑΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ