Σκληρα λογια της αληθειας

Σκληρα λογια της αληθειας

Αν αποθάνεις είναι λάθος εάν δεν αποθάνεις πάλαι είναι λάθος.

Αν ζης είναι λάθος εάν δεν ζης πάλαι είναι λάθος.

Λογάριασε την σημαντικότερη προβληματικότερη Ώρα. Θυμήθου πότε γεννήθηκες πρόσθεσε εννέα μήνες και μία ημέρα [ή βάλε ακόμη τρεις μήνες να είσαι βέβαιος] συμψήφισε το άθροισμα και διαλογιστού: πώς ήμουν τότες; Τι προβλήματα είχα; Τι προοπτικές; Εάν πιστεύεις εις την επανενσάρκωση τότε λογάριασε όλες τις ζωές που είχες, υποθετικώς και ειπωθετικώς συν την ημερομηνία της νυν ζωής σου, τους εννέα μήνες και καμπόσες άλλες ημέρες και είσαι εις τον ίδιον Παρονομαστή. Βεβαίως δεν υποψιάστηκες το χειρότερον και οφείλω να σου το ειπώ: να γεννώσουν έκ τοτε εξ’ απείρου προς απείρου και δεν θα ειπώ προ πάντων των αιώνων αλλά ότι προηγήθηκαν και έπονται άπειροι αιώνες….

Ύστερα αναλογίστου, η ψυχή πότε γεννάται; Την Ώρα που γεννάται ο άνθρωπος ως έμβρυον ή και άλλως πως συμπεριλαμβανομένης της κλωνοποίησης και ό,τι άλλον φανταστείτε, ή υπήρχε από πριν; Έπειτα ποία ήταν η κατάσταση της πριν εάν υπήρχε από πριν, Ευνοϊκή; Αφού δεν είσαι ο Ηγεμών της ύπαρξης και υπεράνω της ύπαρξης πως το γνωρίζει ότι ήταν ευνοϊκή πέρα από πάσα αμφιβολία;

Όπως και να το κάνεις, διά της σωφροσύνης της ταπεινότητας της άγνοιας επιστρέφεις εις την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, διότι πως γνωρίζεις την απάντηση εάν δεν είσαι παντογνώστης και πως είσαι παντογνώστης εάν δεν είσαι υπεράνω της ύπαρξης; Εάν πάλιν νομίζεις ότι γνωρίζεις τα πάντα είναι επειδή δεν ερωτήθηκες όλες τις ερωτήσεις πόσον μάλλον να αποδείξεις με τεκμήρια αδιάσειστα όλες τες απαντήσεις. Ξηρά λόγια της γνήσιας φιλοσοφίας, κάποιες φορές είναι καλύτερα να είσαι φιλόσοφος παρά σοφός. Η λέξη καλύτερα έχει έναν άπειρον έννοιες.

Άρα οδηγούμαστε εις τον Σωκράτη που είπε: εν οίδα ότι ουδέν οίδα, αλλά εγώ θα το ειπώ κάπως καλύτερα: εν οίδα ότι ουδείς άπαντα [τα πάντα] οίδεν. Έναν είναι βέβαιον ότι ουδείς γνωρίζει τα πάντα ήτοι ουδείς αλάνθαστος και άνευ άγνοιας. Γνωρίζοντας αυτόν κυριολεκτικώς γνωρίζεις ότι δεν γνωρίζεις τίποτε ή έστω όσα γνωρίζεις είναι ελλιπή και ημιμάθεια ή και ημιαμάθεια διά να το εκλεπτύνω. Άρα τε ο Σωκράτης είχε και δίκαιον και άδικον ήταν σωστός και ενσφαλμένος, ενώ με το εν οίδα ότι ουδείς άπαντα οίδεν δεν υπάρχει περιθώριον βλάβης σφάλματος, με εξαίρεση δι’ όσους πιστεύουν σε Άκτιστον Ον όπου έκτισε και είναι υπεράνω της ύπαρξης αυτοεξυπακούεται ότι: εν οίδα ότι Θεός άπαντα [τα πάντα] οίδεν και οιδείν.  

Τουτέστιν δύο ειδών κατηγορίες, του πάντα οιδείν και του ουδέν οιδείν, αλλά η πονηρή η Τετραπιθανότητα φωνάζει ακόμη μία: του ουδέν οιδείν! Οι αγέννητοι ως ανύπαρκτοι προ πάντων των αιώνων ή εν όλων των αιώνων νυν και αεί και εις τους αιώνες των αιώνων, διότι οι μώροι ή και ανθρώποι ασυνειδησίας φυτού κάτι βλέπουν και τότε προκύπτει η τέταρτη κατηγορία το Ανάμεικτον-Σύνολον της Άπαικτης-Λογικής της Τετραπιθανότητος.

Μην νομίζετε ότι νομίζω ότι είμαι σπουδαίος επειδή τα λέγω αυτά και το να λέγεις αυτά και ταυτόχρονα να δηλώνεις μη σπουδαίος ή ασπουδαίος πονεί περισσότερον κάποιους εκ διαφόρων λόγων και προοπτικών. Τέτοια λόγια δεν λέγονται από σπουδαίους ουδέποτε!

Ο άνθρωπος που γνωρίζει αισθηματικά ή και νοιώθει κυριολεκτικά σε βαθμόν ενόχλησης επειδή το νοιώθει σε βαθμόν όλου του είναι του ότι δεν γνωρίζει τίποτε όπου τον τοποθετήσεις θα δημιουργήσει προβλήματα, διότι εάν θέλεις, ο απροβλημάτιστος τι προβλήματα να δημιουργήσει; Δύο άνθρωποι δημιουργούν προβλήματα, οι προβληματικοί που συνταυτοχρόνως είναι απροβλημάτιστοι και οι προβληματισμένοι! Αυτοί που δημιουργούν προβλήματα με τους προβληματισμούς τους σε τι να χρησιμεύσουν; Σε τίποτα! Δημιουργούν χειρότερα προβλήματα από τους προβληματικούς απροβλημάτιστους-αναίσθητους και μεταναίσθητους αφού είναι της μόδας-σατανοσυρμού οι μεταλλαγμένοι.

Εάν κάνεις τον διαλογισμόν της ταχύτητας φωτός από τον νου-σκέψη προς τα έξω εάν αντέξεις πέραν του ενός δευτερολέπτου τότε είσαι ασυνήθιστος διότι εάν τα καταφέρεις εκείνη την ώρα πλοκάρει ο νους και εάν επιμένεις το επόμενον βήμαν είναι ο θάνατος. Αυτόν το αφήνω προς κατανόηση εις τους πλέον προχωρημένους, δεν είναι δι’ όλους, χρειάζεται εξάσκηση και πολλή μάθηση συνειδητοποίηση και συναίσθηση άγνοιας από πριν και επίγνωση της ισχυρής εις τα μέτρα του ανθρώπου δεδομένης γνώσεως.

Κατά κάποια υποθετικά και ειπωθετική στοϊκή ή αστοϊκή βάση είμαι ο ελευθερότερος [ίσως] άνθρωπος διότι είμαι ο πρώτος που με πείσμα και υπομονή εξέφρασα με συναίσθημα, πόνον και βάθος χάος αντίληψης ότι δεν υπάρχει ελευθερία. Ο πρώτος λόγος είναι επειδή η ελευθερία δεν υπάρχει [δεν είναι υπό αρχών, χαχαχα, συνεπώς επαληθεύεται η πεποίθηση μου], ο δεύτερος λόγος ελευθερία σημαίνει ανεξαρτησία από ο,τιδήποτε, κυριολεκτικά τόσον Σκληρά από Ό,τιδήποτε και Όσονδήποτε και Όπουδήποτε και Ενχρονδήποτε [πόσον μ’ αρέσει που συνθέτω την Μουσική Φιλοσοφία της Ελληνικής Γλώττας με ανεπανάληπτον τρόπον]. Ο τρίτος λόγος δεν γίνεται να είσαι ελεύθερος πριν τα γνωρίσεις όλα [χαχαχα]. Ο τέταρτος λόγος είναι το ανάμεικτον της Τετραπιθανότητος και ταυτόχρονα ότι διά να τα γνωρίζεις όλα πρέπει να ζης χωρίς να υπάρχεις και χωρίς να έχεις γεννηθεί ή επαναγεννηθεί, δηλαδή να είσαι Ο Θεός.

Όποιος δεν τα πιστεύει αυτά είναι δικαίωμα του ή μάλλον προσωπικόν του πρόβλημα και πεποίθηση, υπό άλλες οπτικές και προσωπική του ωφέλεια ή βλάβη. Αλλά είναι δικαίωμα σου να μην γνωρίζεις την αλήθεια; Και εάν ναι, τότε είναι δικαίωμα σου να αντικαταστείς την αλήθεια με αναλήθεια; Εάν δεν έχεις το δικαίωμα να αντικαταστείς την αλήθεια με αναλήθεια, τότε δεν έχεις το δικαίωμα να μην γνωρίζεις την αλήθεια, αλλά και πάλαι, ποίος είναι άξιος να γνωρίζει την αλήθεια; Την αλήθεια δεν θα την γνωρίσεις ό,τι και εάν ευτυχίσεις ή δυστυχίσεις, αλλά δύνησαι εκ φύσεως να γνωρίσεις την αλήθεια επιγραμματικώς. Τα όρια σου και η δυνατότητα σου και συνάμα υποχρέωση σου είναι να γνωρίζεις την αλήθεια επιγραμματικώς, γνωρίζεις ότι το ερυθρόν είναι το τάδε και το κυανόν το άλλον τάδε αλλά δεν γνωρίζεις διατί το κυανόν είναι κυανόν όσα και εάν γνωρίζεις. Εάν κατανοήσεις διατί το ερυθρόν είναι εις την κορυφήν του ουράνιου τόξου δεν θα γνωρίζεις ότι είναι θέμα ταυτότητας συχνοτήτων Μαθηματικών Φύσης και εάν το γνωρίζεις τούτον δεν θα γνωρίζεις διότι αυτές οι συχνότητες είναι ερυθρές και όχι λευκές και εάν καταφέρεις ω του θαύματος να γνωρίσεις αυτόν τότε δεν θα καταφέρεις το επόμενον και εάν καταφέρεις το επόμενον τότε δεν θα καταφέρεις το μεθεπόμενον ή κάποιον μεταμεθεπόμενον. Συνπέρασμα: πάντοτε υπάρχει ή Ίσταται [με την σωστή ορολογία] περιθώριον άγνοιας! Διότι η γνώση είναι Άπειρη!

Δεν ακούεις που λένε εις τους αποχαιρετισμούς: 12 εὐλογητὸς εἶ, Κύριε· δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

Τῶν Ἁγίων ὁ χορὸς εὗρε πηγὴν τῆς ζωῆς καὶ θύραν Παραδείσου· εὕρω κἀγὼ τὴν ὁδὸν διὰ τῆς μετανοίας· τὸ ἀπολωλὸς πρόβατον ἐγώ εἰμι· ἀνακάλεσαί με, Σωτήρ, καὶ σῶσόν με.

Νεκρώσιμη ακολουθία:

Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

Οἱ τὸν ἀμνὸν τοῦ Θεοῦ κηρύξαντες καὶ σφαγιασθέντες ὥσπερ ἄρνες, καὶ πρὸς ζωὴν τὴν ἀγήρω, Ἅγιοι, καὶ ἀΐδιον μετατεθέντες, τοῦτον ἐκτενῶς, Μάρτυρες, αἰτήσασθαι, ὀφλημάτων λύσιν ἡμῖν δωρήσασθαι.

Μακάβρια λόγια. Πρώτον δι’ όσους παρακολουθούν την Αριθμοσοφία-Αριθμολογία-Μαθηματικογλωσσολογία [διά την οποία έχουμε «κόλλημα» εις τα Κατοχικά Νέα] ο αριθμός 118 έπαιξε εις την σύγκρουση αμαξοστοιχειών εις τα Τέμπη, μία μακάβρια ημέρα. Το Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου αναφέρεται εις τον 12^ον στίχον του 118^ου ψαλμού του Δαυΐδ [ξέρετε, αυτός δεν παίζεται μην παίξετε μαζύν του!]. Η φράση Θεός εις τον ψαλμόν αυτόν αναφέρεται 27 φορές, όπως ασπούμε εις την Αποκάλυψη όλα μαζύν θηρία, κέρατα, κεφαλές 27. Αποκ. 13,1 Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας. Ενώ εις το  προηγούμενον: Αποκ. 12,3καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδοὺ δράκων πυῤῥὸς μέγας, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ἑπτὰ διαδήματα, δηλαδή μία διαφορά 3, που μάλλον σημαίνει ότι θα συμπληρωθούν με 3 θηρία επί γης, και τα οποία είναι αυτά που ονομάζει 3 δαιμόνια ως βάτραχοι ή ίσως κάτι άλλον.

118+12=130=13 = μονάς = τριάς και 31 = τριαδικότητα = μονάδα. 118/27=4,37 [τον ξανά συναντήσαμε] = 14 και οι τρεις σημαντικοί αριθμοί Πυθαγόρα. 118Χ27=3186 [90=9]. = 31, 14 και 13 και 4, και 414 ήτοι και αντίστροφα ο σημαντικός 144 αλλά και ασπούμε η τριάδα είναι μονάδα του 14 Λύτρωσης. Τις προάλλες επισημάναμε σε ανύποπτον χρόνον τον αριθμόν 184 [46 χρωματοσώματα Χ 4 προεκτάσεις έκαστον] και 4,37 ως 4Χ37=148 [κάνετε εάν θέλετε τους 6 αναγραμματισμούς δι’ έκαστον τριψήφιον και προχωρήστε].

Όταν αναγνώθετε τον ψαλμόν 118 δεν νοιώθετε το ίδιον συναίσθημα με εκείνον όταν αναγνώθετε την νεκρώσιμη ακολουθία, που εμπεριέχει κοινόν στίχον.

Διατί τα αναφέρω όλα αυτά;

Τι σημαίνει Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

Απλά και ωραία και όμορφα: επειδή δεν έχεις δικαιώματα! Ή μάλλον έχεις έναν, να αναγνωρίζεις τα δικαιώματα Του Θεού, τίποτε άλλον, αλλά ώδε υπεισέρχεται το άπειρον άλυτον πρόβλημαν. Δεν γνωρίζεις τα δικαιώματα Του Θεού, ή μάλλον δεν τα γνωρίζεις σε βαθμόν ικανοποιητικόν ή και ολιστικόν όσον και εάν προχώρησεις να τα γνωρίζεις! Και βεβαίως δεν γνωρίζεις τις βουλές Του ή σαφέστερα όλες τις βουλές Του και δη εκείνες που αλλάζουν, διότι ισχύουν οι εξής: α] αναλλοίωτες βουλές Θεού β] μεταλλασσόμενες ή και επί μέρους αναλόγως περίπτωσης και θελήματος βουλές Θεού γ] βουλές αίτινες ουδέποτε εισίν Θεού και δ] το ανάμεικτον αυτής της Τετραπιθανότητος. Είναι ευκολότερον να γνωρίσουμε μερικές του α] ολιγότερες ή σπανίως του β] και περισσότερον μυστήριον εις το γ] που βασικά σε πολλές περιπτώσεις είναι τα αντίθετα με του α].

Επαναλαμβάνω, τι σημαίνει:

Εὐλογητὸς εἶ, Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου.

Απλά, ωραία και όμορφα ότι δεν έχεις δικαιώματα εκτός από το δικαίωμα να αναγνωρίζεις τα δικαιώματα Του και δεν είναι βέβαιον ότι προσδίδει το δικαίωμα εις τον καθένα να τον δοξάζει με την έννοια ότι πιθανόν να τον απαιχθάνεται αλλά συνταυτοχρόνως δεν αφήνει το δικαίωμα εις τον καθένα να Τον βλασφημεί, εκτός κάποιες φορές εάν είναι η βλασφημία την ίδια ώρα εκλιπάρυνση, αναγνώριση, παράπονον, απόγνωση, προς Τον Θεόν, κάπως δύσκολον αλλά συμβαίνει τακτικότατα σε πολλούς είτε το αναγνωρίζουν είτε όχι μαζύν και οι πέριξ. Μην το ψάξετε και κάνετε καμμία βλακαμαρτία ύψιστη, αυτά έρχονται μόνα τους.

Διατί δεν έχεις δικαιώματα;

Διότι διά να έχεις δικαιώματα πρέπει να ψάξεις από πού πηγάζουν. Εάν το ψάξεις, δεν είσαι ιδιοκτήτης ήτοι ίδιος+κτίστης κανενός πράγματος, ούτε του ευατού σου ήτοι δεν είσαι αυτοϊδιοκτήτης ήτοι αυτοδημιούργητος ή κτίστης του εαυτού σου. Η έννοια αυτοδημιούργητος διά τους σπουδαίους πλούσιους ή άλλους διακεκριμένους εν τω κόσμω είναι σαχλή, ματαιόδοξη και γελοία, κατά προσέγγιση που κατάντησε να είναι συγκεκριμένη και κυριολεκτική [βλάκεια]!….

Όσον και εάν ψάξεις δεν έκτισες την Φύση και δεν είσαι ιδιοκτήτης της, συνεπώς καμμία ιδιοκτησία Κτηματολογίου, εαυτού, συντρόφου, σκλάβου, θησαυρού, τροφίμων, οξυγόνου, αναπνοής, χαράς, λύπης, και ούτω καθεξής δεν είναι ιδική σου ούτε καν εσύ είσαι ιδικός σου, συνεπώς, είναι ψευδαίσθηση ότι έχεις ιδιοκτησία και δικαιώματα και μην μου κρύβεσαι! Όστις δεν έχει ιδιοκτησία δεν έχει δικαιώματα και όστις δεν έχει δικαιώματα δεν έχει ιδιοκτησία!

Επειδή διά ζήσωμεν και να συναλλασσόμαστε με άλλους και με τες ανάγκες και λογαριασμούς μας πρέπει να λησμονούμε την Αλήθεια, δεν υπάρχει άλλος τρόπος, διατηρούμε την ψευδαίσθηση των δικαιωμάτων και της ιδιοκτησίας! Αυτά δεν τα λέγω εγώ τα λέγει η Σκληρή Αλήθεια και υπάρχει και σκληρότερη αλήθεια, ασχέτως ότι δεν αναφέρομαι τακτικά και όσοι με μισούν διά την κατάντια μου θα καταλάβουν σε 20 έτη, οι φίλοι μου αντιλαμβάνονται.

Δίχως δικαιώματα και ιδιοκτησία δεν Ίσταται ελευθερία. Ακόμη και εάν υποθετικώς και ειπωθετικώς σου παραχωρείται κάποιον δικαίωμα και κάποια ιδιοκτησία δεν σημαίνει ότι είσαι Ελεύθερος, δεν είσαι!

Πριν προχωρήσω διά να συντρίψω ολότελα την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, σας πρέπει να σας ειπώ ότι διά να έχεις δικαιώματα αυτοεξυπακούεται ότι πρέπει να έχεις ιδιοκτησία, εάν δεν έχεις ιδιοκτησία σε τι ή και επάνω σε τι θα έχεις δικαιώματα; Ακόμη και εάν σου παραχωρηθεί ιδιοκτησία είναι ψευδαίσθηση και ψεύδος, διότι πως παραχωρείται ότι έκτισες εσύ αυτόν που δεν έκτισες και κτίσθηκε πριν από εσένα, από άλλον, συμπεριλαμβανομένου εσένα; Ποίος δύναται να κτίσει τον εαυτόν του πριν υπάρχει ο εαυτός του; Υπό αυτήν την έννοια να διατί πάνοτε ένοιωθα Έλληνας εκτός από Χριστιανός. Δεν αντιλήφθηκες ακόμη;

Εάν οι Έλληνες έχουν κάνει επιτεύγματα δεν είναι τίποτε άλλον από το να είναι και γίνουν φιλόσοφοι, πάλαι δεν κατάλαβες;

Οι Έλληνες δεν είναι [γενικώς όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση που αναφέρνουμε πάντοτε] σοφοί, είναι φιλόσοφοι. Δεν δύνησαι να είσαι σοφός και φιλόσοφος συνταυτοχρόνως! Εάν δεν το αντιλαμβάνεσαι τούτον, τότε δεν έχεις αντιληφθεί καν έστω επιφανειακώς με συναίσθημα πνεύματος ότι ζης εις τον σύμπαν της άγνοιας [και άγνοιας σου]. Ο σοφός γνωρίζει, ο φιλόσοφος αποδεικνύει συνεχώς με μένος ότι δεν γνωρίζει και ό,τι δεν γνωρίζει. Τότε συμπληρώνεται ένας κύκλος και ο φιλόσοφος χωρίς να το επιδιώκει ποσώς αποδεικνύει τι και πόσον είναι και πώς να γνωρίζεις αυτά που είναι δυνατόν να γνωριστούν και τι δεν δύνηται να γνωριστούν. Ο σοφός λέγει μία αρλούμπα ή «αρλούμπα» που ίσως επαληθεύτηκε εκατομμύρια φορές σε κάθε ημέρα, αλλά ο φιλόσοφος διά την ίδια σοφία του σοφού απαντάει με σιωπή ή ασιωπή: εξαρτάται, σε αυτήν την περίπτωση δεν ισχύει.

Ο φιλόσοφος είναι νευριασμένος που δεν είναι ταπεινός, ο σοφός γνωρίζει τι είναι ταπεινότητα και την εφαρμόζει. Ο φιλόσοφος την εξετάζει χωρίς δικαστική-κριτική προδιάθεση εναντίον του σοφού και αμφιβάλλει ή έχει και τραντακτά ερείσματα της αμφισβήτησης του. Η σοφία είναι βασιλεία, η φιλοσοφία είναι αλητεία του πνεύματος. Η σοφία είναι πλούσια, η φιλοσοφία είναι επαίτισσα-ζητιάνα, πάμπτωχη, που ναι μεν είναι επαίτισσα πνεύματος αλλά όχι δικαιωμάτων. Ο σοφός αρκείται σε ολίγα ή πολλά, ο φιλόσοφος, ο γνήσιος φιλόσοφος όχι ο ψευδοφιλόσοφος ή σοφιστής του τύφου και της έπαρσης της οιήσεως είναι νευριασμένος που η μοίρα τον γλυκοκερνάει με δικαιώματα ή τον επιβεβαιώνουν άλλοι ότι έχει ιδιοκτησίες και δικαιώματα, και τούτον σπάνια του το αναγνωρίζουν, διότι προστρέχουν να αναγνωρίσουν τα ιδικά τους δικαιώματα και ιδιοκτησίες.

Σού είπα προηγουμένως: Πριν προχωρήσω διά να συντρίψω ολότελα την ψευδαίσθηση της ελευθερίας, και η συμπλήρωση κατακρίβειαν είναι: Πριν προχωρήσω διά να συντρίψω ολότελα την ψευδαίσθηση της ελευθερίας πρέπει να σου ειπώ ότι ελευθερία είναι να μην έχεις [ή απωλαίσεις] την ψευδαίσθηση της ελευθερίας.

Η ελευθερία [η ανώτερη διά κτιστόν όν] έρχεται όταν απωλαίσεις κάθε πίστη, εμπιστοσύνη, πεποίθηση, ψευδαίσθηση, ότι έχεις ελευθερία και είσαι ελεύθερος, διότι η ελευθερία δεν παραχωρείται, δεν είναι παρασημοφόρηση, αλλά αυτοϊδιοκτησιακόν καθεστώς [ή και προαυτοϊδιοκτησιακόν προκαθεστώς] που έχεις πριν γεννηθείς και αφού δεν γεννήθηκες ούτε πρώτη ούτε έσχατη φορά και αφού Ίστασο πριν την ύπαρξη, εκτός ύπαρξης και δεν έχεις ανάγκη την ύπαρξη ούτε δίδεις άμεσα ή έμμεσα, συναισθητώς ή ανεπαίσθητως λογαριασμόν [υπό αρχών Λόγου και λόγων και λογικής] της ύπαρξης [υπό αρχών και υπό άρξης-άρξασθαι = αρχή, η ελευθερία δεν έχει αρχήν και τέλος].

Κάτι το οποίον γεννήθηκε [πρώτη φορά και δεν Ίστατο πριν γεννηθεί] δεν γίνεται να είναι Άκτιστον, είναι ψεύδος μία τέτοια ψευδοπεποίθηση. Κατ’ επέκτασιν, ο γεννημένος δεν δύναται να είναι ιδιοκτήτης και δικαιούχος.

Όταν δεν είσαι άκτιστος ζων εκτός ύπαρξης, πριν και μετά την οποιαδήποτε ή συνολική άπειρη ύπαρξη, δεν είσαι ιδιοκτήτης και δεν είσαι δικαιούχος, τι είσαι; Δούλος! Αυτός είσαι τίποτε άλλον!

Μόλις σου απόδειξα ότι είσαι δούλος βάσει όλων των δεδομένων, των άπειρων δεδομένων και όχι των μεμονωμένων επαγγελματικών και ιδιωτικών δεδομένων, άφησε τα αυτά, δεν πειάνουν σε φιλοσόφους όπως εμένα, πειάνουν τόπον σε σοφούς και ανόητους των ψευδαισθήσεων της μωρείας και ώδε δεν είναι ο τόπος τους, ώδε βλέπουμε ο καθένας τον άλλον εις τα μάτια με παλλικαρίσα Ειλικρίνεια και βεβαίως δεν θέλεις να σε κτυπήσω με την βέργα της αλήθειας περισσότερον εις τους οφθαλμούς όπως κάνω μ’ εμένα, δεν είμαι βέβαιος ότι θ’ αντέξεις να γίνεις περισσότερον ελεύθερος αφυπνιζόμενος περισσότερον εκτός των ονειράτων ψευδαισθήσεων σου.

Παραδεχόμενος ότι είσαι δούλος εφ’ όλης της ύλης απελευθερώνεσαι από τες ψευδαισθήσεις, τες ψευδαισθήσεις ότι είσαι ελεύθερος, τες ψευδαισθήσεις ότι είσαι ιδιοκτήτης, τες ψευδαισθήσεις ότι είσαι δικαιούχος, τες ψευδαισθήσεις ότι είσαι αθάνατος και αυτοδύναμος αθάνατος-προαθάνατος, τες ψευδαισθήσεις ότι είσαι σπουδαίος, τες ψευδαισθήσεις ότι είσαι σοφός και γίνεσαι ένας Αήττητος φιλόσοφος που όλοι μαζύν οι ζάμπλουτοι του Σύμπαντος όλων των αιώνων δεν δύνονται να σταθούν ανάμυτα σου, έχεις αποδείξει τους Πνευματικούς Όρχεις Ανδρείας σου, να λέγεις τα σύκα σύκα και τες σκάφες σκάφες έξω από κάθε ψευδαίσθηση, υποκρισία, συμφέρον επαγγελματικόν και ιδιωτικόν, πλεονέκτημα των ψευδαισθήσεων, γοητείας, μωρείας, αφέλειας, βλακείας, δειλίας όσον θαραλλαίος κτιστός και εάν είσαι….

Κάποιοι τυφικοί, υπερόπτες, οιηματίες, αλαζόνες, υπερήφανοι, ψευδοφιλόσοφοι, ψευδοδιανοούμενοι του ψευδοπνεύματος διά να προξενήσουν αίσθηση είπαν: τι είναι αλήθεια; Δεν γνωρίζουμε τι και ποία είναι η αλήθεια, ενώ άλλοι έδωσαν ημιμάθειας ή ημιαμάθειας λειψούς ορισμούς ή κατά προσέγγιση σε συγκεκριμένους κλάδους «φιλοσοφίας» ή γνώσεως. Σου αποκαλύπτω τον προ πάντων των αιώνων άκτιστον ορισμόν της αλήθειας: αλήθεια είναι η έλλειψη ψευδαισθήσεων.

Ελευθερία είναι η έλλειψη ψευδαισθήσεων.

Δικαίωμα είναι η έλλειψη ψευδαισθήσεων.

Ιδιοκτησία είναι η έλλειψη ψευδαισθήσεων.

Τρεις από τες πλέον αγαπημένες μου έννοιες άμεσα ή έμμεσα όταν έγραφα ποιήματα ήταν η αλητεία, η ηδονή και ο αισθησιασμός. Αλλά όπως βλέπετε ο αλήτης μου διαφέρει, η ηδονή μου κάνει την διαφορά, ο αισθησιασμός μου είναι συναίσθημα της αλήθειας οπίσω και πριν την πραγματικότητα ή την ψευδοπραγματικότητα. Σε διαφορετικά ποιήματα ή και στίχους του ίδιου ποιήματος οι έννοιες αυτές και άλλες αλλάζουν συχνότητα συνειρμού, δονήσεων, κραδασμού, συνθέσεων, σειράς και κατεύθυνση σειράς, αυτά δι’ όσους βλέπουν….

Αλήθεια είναι η έλλειψη ψευδαισθήσεων.

Ελευθερία είναι η έλλειψη ψευδαισθήσεων.

Δικαίωμα είναι η έλλειψη ψευδαισθήσεων.

Ιδιοκτησία είναι η έλλειψη ψευδαισθήσεων.

Η έλλειψη είναι η ίδια η συνειδητοποίηση και η συναίσθηση της έλλειψης είναι η ίδια συνειδητοποίηση της συνειδητοποίησης, η μοναδική αλήθεια ή και ο ανώτατος βαθμός μυήσεως. Απ’ εκεί και πέρα ή και πριν πιθανόν να είσαι Μάρτυρας θαυμάτων αλλά δεν αναιρεί τα προαναφερώμενα και το λυπητερόν είναι πολλές φορές παρότι δεν τα αναιρεί δεν δύνασαι να το στηρίξεις με την λογική και τα λόγια, αυτόν είναι ισχυρότερον μαχαίρωμα της διδασκαλίας της έλλειψης άσπλαγχνα εις το υπογάστριον σου. Όταν η διδασκαλία γίνεται άσπλαγχνη είναι διά να σε κάνει αήττητον καταδρομέμα διά της καταδρομής της τύχης, διαφέρει όταν το ίδιον προέρχεται όχι από την διδασκαλία αλλά από εχθρόν που θέλει να μην ανεβείς σκαλοπάτι, αλλά πολλές φορές η διδασκαλία αφήνει τον εχθρόν να σε Καθ’αρίσει διά λογαριασμόν της και πολλές φορές ο εχθρός δεν το αντιλαμβάνεται ούτε δύναται να το αντιληφθεί όσον και εάν του επεξηγηθεί πριν ή ύστερα.

Η έλλειψη προξενεί την συγκεκριμενοποίηση του ασυγκεκριμενοποήτου και την ασυγκεκριμενοποίηση του συγκεκριμένου. Να διατί βλέπεις μορφές, εις τα όνειρα και οράματα σου, να διατί βλέπεις μορφές αφυπνισμένος. Η συνειδητοποίηση της έλλειψης είναι η συνειδητοποίηση του ποίος είσαι. Κάποιος συνειδητοποιεί ότι του λείπουν τρόφιμα ή έρωτας, ενώ άλλος συνειδητοποιεί ότι η μη έλλειψη αναγκών είναι η ίδια η έλλειψη, η ανάγκη να λογαριάζεις είναι ο λογαριασμός της ανάγκης. Ανάγκη είναι η ασθένεια της έλλειψης. Η πρόκληση δεν είναι τόσον να συνειδητοποιήσεις την έλλειψη αλλά να αντέξεις την έλλειψη. Είναι ευκολότερον να συνειδητοποιήσεις την έρημον αλλά άγνωστον κατά πόσον δύνησαι και πόσον να αντέξεις την έρημον. Η έρημος είναι η ισχυρότερη λέξη και διδασκαλία διότι εάν δεν είναι από αυτές τες ερήμους ή ψευδοερήμους που δύνησαι να μετατρέψεις, τότε μόνον με την έλλειψη της έλλειψης δύνησαι να αντέξεις. Και ποία είναι η προϋπόθεση έλλειψη της έλλειψης; Η εκπαίδευση και αντοχή της έλλειψης. Όταν πια αντέξεις την έλλειψη και την προσπεράσεις, νικήσεις τρόπον τινάν, τότε ποία έλλειψη υπάρχει; Καμμία!

Όποιος πλουτίζει, καλομαθαίνει, κακομαθαίνει σε ανάγκες, πώς εξαλείφει τες ελλείψεις; Αφού τες ποτίζει και τες ταΐζει μέσα του και έξωθεν του!

Ποίος είναι ο πτωχός; Η σωστή ερώτηση είναι πόσων ειδών πτωχοί υπάρχουν;

Ο πτωχός που είναι πλούσιος σε ανάγκες.

Ο πτωχός που είναι πλούσιος σε έλλειψη αναγκών.

Ο πτωχός που δεινοπαθεί ή και είναι πλούσιον σε δεινοπάθειες, ανατροπές, κακουχίες, κακοτυχίες, καταδιώξεις.

Ο πτωχός που δεν έχει τίποτε, που είναι ο ίδιος η έλλειψη της παρουσίας του. Που είναι πλούσιος της ανυπαρξίας του. Αυτός ο τέταρτος της Τετραπιθανότητας, διά κτίσματα είναι ο αγέννητος ποτέ που δεν υπήρξε, δεν υπάρχει, δεν θα υπάρχει ή κατά δύναμει υπήρξε αλλά δεν θα υπάρχει πια ποτέ και εις άλλον-Άκτιστον επίπεδον Ο Άκτιστος Ζων αγέννητος ανύπαρκτος [εκτός υπό αρχών] Θεός.

Ο πλούσιος, ο ζάμπλουτος, έχει την ανάγκη, την απαίτηση, την έγνοια, την διασκέδαση να παραμείνει πλούσιος, ζάμπλουτος, κάπως έτσι είναι ο πτωχός που πασχίζει να παραμείνει πτωχός και να γίνει πτωχότερος, εκτός και η προσπάθεια του αυτή είναι διά να καταστήσει και διατηρήσει την έλλειψη αίσθησης ελλείψεων, την έλλειψη ή μείωση εις το ελάχιστον αναγκών, δικαιωμάτων, ιδιοκτησίας. Μακάριοι οι πτωχοί το πνεύματι, οι πλούσιοι τω πνεύματι είναι γεμάτοι ανάγκες, δικαιώματα και ιδιοκτησίες, δηλαδή καταπνιγμένοι σε ψευδαισθήσεις. Ο Βούδας ήταν ένας πρίγκηπας που τον κούρασαν οι ανάγκες των ψευδαισθήσεων, τα δικαιώματα, οι τίτλοι ευγενείας-υποκρισίας ψευδοσέβατος προς το πρόσωπον του, ιδιοκτησίας. Ουσιαστικότερα τον πρόσβαλαν οι ιδιοκτησίες άλλων ανθρώπων, δούλων. Δραπέτευσε από την ψευδαίσθηση ελευθερίας και έγινε επαίτης-ζητιάνος [αλήθειας!!!! εκ Θεού] χωρίς φόβον και πάθος της επίγνωσης της κατά δύναμει αλήθειας. Όταν τον αναγνώρισαν οι πράκτορες ανευρέσεως του και του υποκλίθηκαν τους είπε: γνωρίζετε πόσες φορές περάσατε απ’ εδώ και δεν μου δώσατε καμμία σημασία! Ενοχλήθηκε επειδή καταπάτησαν την μοναδική δικαιωματική υποτακτική ελευθερία του: να μην έχει ψευδαισθήσεις, ο τωρυνός βουδισμός είναι έξαλλος και αιρετικός όπως πολλοί χριστιανιασμοί και άλλοι έως και το αντίστροφον πλήρως. Ο Βούδας βούττηξε από το πλούτος των ψευδαισθήσεων εις το πλούτος της κατά δύναμει αλήθειας όσον δυνόταν να αξιωθεί. Ο Χριστός γεννήθηκε πτωχός και πάλαιψε διά να παραμείνει πτωχός έως την Σταύρωση Του. Ο Θεός ως Θεάνθρωπος εκτός ψευδαισθήσεων από την ανθρώπινη υπόσταση του και τι είπε; Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς (Ἰω. η΄ 32). Με αυτήν την φράση εννοούσε δύο συναμφότερα και συνταυτόχρονα, πρώτον ότι αλήθεια είναι Ο Ίδιος Θεός πράκτωρ Θεού εντός σαρκίου και αυτός μόνον δύναται ελευθερώσει εμάς από τα δεσμά της ακατάλυτης δουλείας της βαρύτητας του κόσμου, του θανάτου, της καταδίκης εις κόλλασιν, και δεύτερον ότι η συνειδητοποίηση της έλλειψης και ανυπαρξίας της αλήθειας είναι η μοναδική αλήθεια η οποία οδηγεί εις την αλήθεια ήτοι Σε Αυτόν. Η ελευθερία είναι ανύπαρκτη με δύο νοήματα, πρώτον δεν υπάρχει άνθρωπος ή κτιστόν ον δίχως ανάγκες και δίχως ελλείψεις αφού δεν είναι Το Παν και δεύτερον η ελεύθερία είναι εκτός υπό αρχών [άνευ υπό αρχών = ανύπαρκτη] αλλά Άκτιστη προ πάντων των αιώνων ήτοι Ο Ίδιος Αυτός εν σαρκί Τριαδικός Θεός. Οι ιχθείς πίστευαν σε άνθρωπον, φόρεσε ο άνθρωπος βράγχυα και ήρθε να ζήσει μαζύν τους και δεν πίστευσαν ότι είναι ο άνθρωπος, του είπαν: ψεύδεσαι, είσαι οψάριον και αυτός απάντησε: είμαι και άνθρωπος και οψάριον δεν με βλέπετε;

Όταν θα απωλαίσεις την ψευδοελευθερία σου θα εύρεις την χαρισμένη ελευθερία σου εκ της ελευθερίας.

Όταν απωλαίσεις την ελευθερία σου έχεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι ελεύθερος.

Είσαι ελεύθερος να σκέπτεσαι ό,τι θέλεις ή να σκέπτεσαι ό,τι σε καθοδηγούν οι άλλοι άμεσα ή έμμεσα ως δούλος τους ή υποδούλος τους να σκέπτεσαι, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν φθάνεις εις την ελευθερία εάν δεν απωλαίσεις τες ψευδαισθήσεις περί ελευθερίας με την ίδιαν την ελεύθερη σκέψη σου και δράση σου.

Τι σημαίνει σκέπτομαι ελεύθερα; Ότι σκέπτομαι το κατά δύναμει όπως μου αρέσει, δύναμαι, υποβάλλομαι. Το να σκέπτεσαι αληθώς ελεύθερα σημαίνει να σκέπτεσαι αληθώς αλάνθαστα, ουδείς αναμάρτητος! Μόλις αντιληφθείς ότι είσαι λειψός και αμαρτωλός τότε αξιώθηκες το πρώτον σκαλοπάτι της ελευθερίας διότι κάθε σκαλοπάτι σκεπάζεται με πέπλον ψευδαισθήσεων οποιωνδήποτε μονών ή σύνθετων και πολυσύνθετων ψευδαισθήσεων. Είναι αλήθεια ότι πιθανόν κάποια πράγματα που γνωρίζεις να είναι αλήθεια αλλά σε μία σαλάτα τα πάντα επηρεάζονται από τα πάντα, τα χόρτα της αλήθειας επηρεάζονται από τα χόρτα του ψεύδους και τα χόρτα του ψεύδους από τα χόρτα της αλήθειας και μαζύν τους τα χόρτα του ουδέτερου, πολυσυνθέτωντας μία αναμειξία, σαλάτα, σύνολον, της πλάνης, της εξαπάτησης, της απάτης, της αποπλάνησης.

Ο φιλόσοφος είναι ερημίτης ακόμη και εάν κοιμάται εις το κέντρον της πολυσυχνότερης αγοράς…. Όσον περισσότερον εξαφανίζει τον κόσμον πέριξ του τόσον παραπάνω εμφανίζεται η έρημος. Εξαφανίζει μία έρημον διά να προσαχθεί σε άλλη έρημον. Φεύγει από την έρημον του κόσμου προς την έρημον της έλλειψης και από την έρημον της έλλειψης εις την έρημον της αγιότητος, διότι είναι πικρόν διά τους κοσμικούς και στόχος διά τους φιλαληθείς: έρημος είναι η έλλειψη των ελλείψεων ή και έλλειψη των αισθήσεων και συναισθήσεων των ελλείψεων εντός της ψυχής. Η ψυχή είναι έναν άϋλον πνευματικόν διαστημόπλοιον που σου στάληκε ή δωρίσθηκε ή δανείστηκε ή φυσήθηκε διά να γίνεις έναν με αυτόν χωρίς να το αλλάξεις αλλά με το να αλλάξεις να γίνεις εσύ όπως αυτόν. Εάν το αλλάξεις θα το χάσεις εάν το διατηρήσεις και γίνεις όμοιον του δεν θα χαθείς.

Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να έχεις δικαίωμα, μην απαιτήσεις κανένα, έστω και εάν τα χρησιμοποιείς εξ’ ανάγκης διά την βιωτήν. Ενώπιον Θεού εκ των προτέρων με παρρησία ομολόγησε πως όσα έχεις δεν τα έχεις επειδή δεν τα έκτισες και επειδή δεν σου ανήκουν έστω και εάν πήρες πρώτες ύλες και μετάλλαξες χυμεία και μορφή. Ομολόγησε ότι είσαι ένας ληστής, ποίος ήταν αυτός που Ομολογουμένως σώθηκε πρώτος ένοικος εν Παραδείσω; Ο Μετανοημένος Ληστής. Ποίος είναι ο Μετανοημένος Ληστής [σώζεται και το όνομα του εκτός Καινής Διαθήκης].

Λουκ. 23,39 Εἷς δὲ τῶν κρεμασθέντων κακούργων ἐβλασφήμει αὐτὸν λέγων· εἰ σὺ εἶ ὁ Χριστός, σῶσον σεαυτὸν καὶ ἡμᾶς. Προηγουμένως Τον βλασφημούσαν αμφότεροι και ύστερα ο εκ δεξιών μετανόησεν, εξού και εις άλλον Ευαγγελιστήν αναφέρεται.

Λουκ. 23,40 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἕτερος ἐπετίμα αὐτῷ λέγων· οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ; Του είπε δεν φοβάσαι Τον Θεόν να συγκρίνεις τον εαυτόν σου και εμάς γενικώς με αυτόν τον αθώον; Αδικείς!

Λουκ. 23,41 καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως· ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε. Τι σημαίνει δεν έπραξε ουδέν άτοπον [α+τοπον]; Τι σημαίνει άτοπον κυριολεκτικώς εις την Ελληνική Γλώττα; Χώρος χωρίς τόπον, ανύπαρκτον, κενόν. Δεύτερον, άτοπον είναι το άτοπον σου ήτοι αυτόν όπου δεν σου ανήκει. Τρίτον το μη άδικον ήτοι το εύτοπον είναι το δίκαιον δι’ έκαστον, διά το κτίσμα να νοιώθει και αναγνωρίζει ότι είναι δούλος όχι οιουνδήποτε ανθρώπου, ειδώλου, πράγματος, πάθους, αλλά Του Άκτιστου Κτίστη. Τέταρτον, ο ληστής ομολογεί ότι οι ληστές έπραξαν άτοπα δηλαδή ιδιωτικοποιήθηκαν πράγματα τα οποία δεν τους ανήκουν και επειδή τίποτε δεν μας ανήκει ούτε καν οι εαυτοί μας, το να τα ιδιωτικοποιούμεθα όχι με το αίσθημα έστω του προσωρυνού καταπατούμε τα Δικαιώματα Του Άκτιστου Κτίστη τους. Συνεπώς, ο ληστής εννοεί Αυτός είναι Ο Θεός και Του ανήκουν όλα ενώ σε εμάς τίποτε και ληστές είμαστε όλοι μας. Θυμηθείτε την παραβολήν Του Χριστού με τον αφέντη που άφησε τους δούλους να καλλιεργούν τα αμπέλια Του και τα οικειοποιήθηκαν σκοτώνοντας και δέρνωντας όλους τους αντιπροσώπους που έστελλε διά να εισπράξουν τα κέρδη ή και πνευματικά κέρδη και είπεν Ο Θεός τάχατες ότι δεν τους γνώριζε: να στείλω Τον Υιόν Μου να τον εντραπούν και Τον σκότωσαν-Σταύρωσαν.

Λουκ. 23,42 καὶ ἔλεγε τῷ Ἰησοῦ· μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. Ιδού το τεκμήριον ότι αντιλήφθην ότι Ο Χριστός είναι Ο Τριαδικός Θεός εν σαρκί διά να μας διδάξει και δοκιμάσει και ήλθε διά να επιβληθεί με δύναμη, δυνόταν να το πράξει και χωρίς ενσάρκωση. Δι’ όσους δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι Ο Τριαδικός Θεός Ο Χριστός, το είπε Ο Ίδιος έγώ και ο πατέρας μου εν εσμέν και γονιμοποιήθηκε εξ’ Αγίου Πνεύματος εκπορευόμενον εκ Πατρός. Το δε ξύλον όπου Ενσταυρώθηκε είναι Τρισύνθετον δοσμένον εκ Της Αγίας Τριάδος τρία κούτσουρα εις τον Αυραάμ που φύτευσε ο Λωτ. Σε μία δεξίωση μετά από μνημόσυνον εις το Παραλίμνι ένας Ελληνοκύπριος κάτοικος Λονδίνου έκανε παρατήρηση εις τον ιερέα διατί δεν ανάφερε τα εδάφια διά τον Ληστήν ήτοι το μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. Ο ιερέας κάπως τα έχασε και του είπε δεν το λέμε. Δεν το λέτε του είπε με έντονον ύφος. Όχι του είπε ο ιερέας, υπάρχουν πολλά να ειπούμε και επιλέγουμε. Και απαντάει ο πιστός: όλον το νόημαν της Θείας Λειτουργίας είναι να ακούσουμε [όλοι μας]: μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου.

Τόνισε την σημασία ότι όλοι είμαστε ληστές είτε το αντιλήφθηκε είτε όχι και χωρίς να περιφρονεί τα άλλα εγκώμια και βεβαίως Την Θεία Μετάληψη. 

Λουκ. 23,43 καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ᾿ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ παραδείσῳ. Αυτός ο Παράδεισος δεν είναι επίγειος, είναι ο ίδιος Παράδεισος αλλά χωρίς σάρκα-ύλη όπως ήταν εν καιρώ Αδάμαντου και Εύας.

Λουκ. 23,44 Ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη καὶ σκότος ἐγένετο ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν ἕως ὥρας ἐνάτης, τοῦ ἡλίου ἐκλείποντος, Μήπως ερωτούμε τους παντογνώστες επιστήμονες, διά να το ιδούμεν πρωτίστως επιστημονικώς, δεν γίνεται να σβύσει ο Ήλιος παντελώς τρεις ώρες ήτοι 180 [18] λεπτά, 10,800 [108] δευτερόλεπτα, 648,000 υποδευτερόλεπτα, 38,880,000 υποϋποδευτερόλεπτα [3Χ8=24]. [3+18+108+648+24=801 ήτοι το αντίστροφον του 108 τυχαία και 18 και 3+18+108+648=777, 3+18+108+648+3888=4665=21=3. Ώρα 6^η και ώρα 9^η = 15=6, 69+96=165 παρέλαση σημαντικών αριθμών =3, δοκιμάστε και από η ώρα 12^η έως ώρα 3^η =15=6 κ.α.]

έτος 360 ημέραι Χ 24 ώραι = 8640-3 ώραι = 8637 και 86=14=Αριθμός Λύτρωσης και 37 [Πεντάλφα κουκκίδες μέσα]. Τρεις ημέραι νεκρός και 3 ώραι σκότος = 33 = έτη Χριστού επί γης, 33 βαθμοί μασονίας ήτοι οι τρεις ανώτεροι βαθμοί πλήρους σκότους. 33 σπόνδυλοι, 33 σκαλοπάτια έως ναόν Σολωμόντας ο οποίος εν ώρα θανάτου Χριστού εσχίσθηκεν 72 τεμάχια ήτοι όσες ώρες τριών ημερών. 3 ημέρες περιφέρεται η ψυχή εν Παραδείσω και Κόλλαση άμα αποθάνει ήτοι από τις 40 πλην 3 = 37, αντίστροφον 73 κουκκίδες μέσα Εξάφλα.

Ανάφερα πολλές φορές ότι κανέναν σχήμα ή σύμβολον δεν ανήκει εις τον σατανά διότι δεν ποίησε αυτός τα σχήματα και τις μορφές, αλλά και ο ίδιος κτίσμα και δούλος ο οποίος επαναστάτησε διά να μην έχει ανάγκη Τον Θεόν και τότε έχασε το μοναδικόν δικαίωμα του να αναγνωρίζει ότι δεν είναι ελεύθερος αλλά δούλος του Άκτιστη Κτίστη του και κολλάστηκε και αντί να εύρει ελευθερία, εξεγνοιασιά και και ηρεμία ηύρε μοχθηρία, κακία, μίσος, φθόνον, διότι έφυγε παντελώς από το μοναδικόν δικαίωμα του και από ζηλοφθονία μάχεται να φύγει και τους ανθρώπους.

Ουδείς ελεύθερος, πάντες εισίν δούλοι. Το ποίου δούλος είσαι είναι το θέμα ελευθερίας ή και χαρισμένης ποσότητος ελευθερίας σε μορφή αγαλλίασης. Δούλος Θεού ευαγαλλιάζεται, δούλος σατανά, εαυτού του συμπεριλαμβανομένου του σατανά, επίγειων θησαυρών που δεν έκτισε, είναι δυστυχισμένος με δυστυχή κατάληξη. Και εάν είσαι δούλος Θεού δεν σημαίνει ότι αυτομάτως ευτυχείς-αγαλλιάζεσαι! Διότι η ευ+τυχία είναι θέμα χάρις όχι θέμα αξίωσης, δεν δύνασαι να αυταξιωθείς διότι είσαι κτίσμα. Το κτίσμα είναι κτήνος-κτίνος [κτήνος είναι το ζώον που γίνεται κτήμα του ανθρώπου ήτοι τα οικόσιτα όχι τα άγρια] Άξιος να αξιώνει μόνον ο Ιδιο+κτήτης Θεός με όλα τα αυτόματα αυτοδικαιώματα.

Ο Άγιος Φιλάρετος ο Παφλαγών ο ελεήμων ήταν ζάμπλουτος γεωργός και κτηνοτρόφος, χάρισε όλα τα υπάρχοντα του, διότι δεν εύρισκε αγαλλίαση εις το να έχει αλλά να προσφέρει και βεβαίως τα διαμοίρασε εις τους πτωχούς διά  τις καθημερινές ανάγκες επιβίωσης χωρίς να κάνει κανέναν πλούσιον εις την θέση του.

Παναγιώτης Δίας