Πώς ένας διαολεμένος μέ ένα κόλπο έσωσε τή ψυχή τού!

Πώς ένας διαολεμένος μέ ένα κόλπο έσωσε τή ψυχή τού!

Κάθημερα που παρατείνεις τήν ζωή ενός πτωχού εξ’ αιτίας τής προσφοράς σού τροφή λαμβάνεις:

900000000000000000000000000000000000000000000000000 έτη φωτός ανάπαυση ψυχής ώς αντιμισθόν από Τόν Θεόν!

Εάν τό κάνεις εφ’ όρου ζωής θά λάβεις σκηνή ψυχής ίση μέ έναν Γαλαξία….. δέν είναι λίγο….. πράμα τζάμπα!

Δίδεις κοινόφαγα προϊόντα όπως αγγούρια, μαρούλια, πατάτες, τομάτες καί λαμβάνεις έτη φωτός χάριν…..

Εάν είναι από τό υστέρημα σού, έτι καλύτερον, πολλαπλασιασμός επί πολλαπλασιασμών ό ουράνιος μισθός!

Γιατί Ό Θεός αγαπάει τόν φιλόπτωχον; Επειδή είναι ό μοναδικός άνθρωπος οπού χάνει γιά νά κερδίσει κάποιος άλλος χωρίς νά μπορεί αυτός ό άλλος νά τό ανταποδώσει καί δίχως ό φιλόπτωχος νά καρτερεί ανταμοιβή από τόν πτωχό, πολλές φορές δέν γνωρίζει ούτε τ’ όνομα τού, ούτε τήν καταγωγή τού, ούτε τήν διεύθυνση τού. Ό φιλόπτωχος είναι τό πειό τολμηρόν όν τής Αρετής!….

Οί Αρχαίοι τραγωδοί καί φιλοσόφοι μίσησαν καί κατηγόρησαν θεούς που δέν ήσαν ενάρετοι…. άραγε ποίοι ήσαν αυτοί οί μεταμφιεσμένοι;

Ό διαολεμένος χρωστούσε απροσμέτρητον ποσόν έναντι αδικίας στά Ακασικά = από τήν ελληνική λέξη Αχασικά Αρχεία….

Άρχισε νά δίδει χωρίς νά μετράει τί χρωστούσε καί τί επίστρεφε δωρεάν, ώστε η προσφορά αγάπης νά μετουσιώνεται σέ αιθέρα Δικαίου…..

Έκοβε, έκοβε, έκοβε, κατά καιρούς οπισθοδρομούσε, αλλά κάθε φορά λιγότερο…..

Ώσπου ήρθε σέ ισοπαλία καί κτύπησε τό καμπανάκι τού φτερουγίσματος τής ανάλαφρης ψυχής!

Τό κατάλαβε, τό ένστικτο ειδοποίησε. Η διαίσθηση έλαβε αύρα γλώσσας μηνύματος. Η προαίσθηση τού έλεγε πρόσεχε, τώρα θά αποστενοποιηθεί η ψυχή από βαρύ φορτίον, μήν αρχίσεις πάνω στόν ενθουσιασμό σού τά ίδια ψυχοφθόρα.

Κάθισε σέφτηκε. Θά εξομολογηθώ είπε, τί έχω νά χάσω; Τόσα χείριστα τόλμησα, αφού μετάνοιωσα, τί έχω νά χάσω; Μέ παρρησία θά τά δηλώσω όλα στό Δικαστήριον Τού Θεού!

Κατηγορώ τόν εαυτόν μού ότι ό εγώ ό τάδε τάδε έκαμα αυτό κ’ εκείνο. Έκλεψα, μοίχευσα, σκότωσα ή σκέφτηκα τόν φόνο. Ζηλοφθόνησα καί έλεγε έλεγε έλεγε…..

Σίγα τά ωά, θά τό κάνω. Είμαι θαραλλαίος, έμπροσθεν τών Αχασικών Αρχείων, στόν Άρειον Πάγον Τού Θεού θά δηλώσω κάθ’ έγκλημα μού.

Τό έκανε καί μέ αυτό τό τόσαδα απλό πραγματάκι ψέκασε μέ ποντικοφάρμακο τόν εγωισμό τής άρνησης παραδοχής τών κακώς κειμένων τού, παραδέχθηκε ενοχή, αιτήθηκε τιμωρρία καί έλαβεν Χάριν!

Άρειος Πάγος ήτοι ό πάγος τής αριανής ακεραιότητος καί αποφασιστικότητος, δηλαδή χωρίς ίχνος συναισθηματικής ηττοπάθειας, συμπόνοιας, συμπάθειας, χάρις….. Ό Άρειος Παγος Τού Θεού ισχύει μετά θάνατον. Πρίν τόν θάνατον δικάζει η Αγάπη τής συμπόνοιας, τής συμπάθειας, τής χάρις, τής κατανόησης…..

Μετά τόν θάνατον δικάζει η στυγνή πραγματικότητα τής Δικαιοσύνης, τής αντικειμενικότητας, τής ψυχρής αρειοπαγίτικης Λογικής….

Τουτέστιν, όστις Μετανόησε έλαβε χάριν καί προκατοχυρώνεται…. Όστις δέν Μετανόησε καί έμεινε ακέραιος είς τήν αμαρτία, τό έγκλημα, τό βδέλγυμα τών πράξεων τού, θά αντιμετωπιστεί μέ τό ίδιο νόμισμα από τήν Δικαιοσύνη χωρίς φειδώ…..

Είναι άδικον νά χαρίζεται Ό Θεός είς τόν άδικον, είναι δίκαιον νά συγχωρεί Ό Θεός τόν Μετανοήσαντα…..

Διότι ό πρώτος είναι αρνητής τής Μετάνοιας, άρεσκος τών βέβηλων πράξεων καί σκέψεων οπού πέρασε. Ό Μετανοών είναι ανάρεσκος, αηδιασμένος, αρνητής τών βέβηλων πράξεων καί σκέψεων όπου πέρασε.

Έτσι κρίνουν όλοι οί θεοί που είναι είναι θεοί μέ τό Δίκαιον, διότι οί αληθινοί θεοί είναι όλοι τό ίδιο καί έναν….. Κύτταρα Θεού Άκτιστου Μέγα!

Ενάν ή ένα = αέν = αενανόν, ναέ = ναός = ν+άως = εδώ τό άως/έως = φώς. Νάνε, εάν, ανέν = άνω! Όλα είναι έναν καί τό έναν τά πάντα, τό είπε ό Ηράκλειτος, τό είπε κάθενας όταν κατάλαβε Τώ Ακτίστω Όν, τό είπε τό Ευαγγέλιον, τό είπε κάθε άνθρωπος ός κατάλαβε τήν Θρησκεία τής Αλήθειας σέ κάθε γωνιά τής Γής.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ