Ο Πληγωμένος Νους

Ζούμε σε μια κατάσταση διαρκούς φόβου να μην πληγωθούμε, και αυτό δημιουργεί δραματικές καταστάσεις, όπου και αν βρεθούμε. Ο τρόπος που σχετιζόμαστε μεταξύ μας είναι τόσο επώδυνος συναισθηματικά, ώστε θυμώνουμε, ζηλεύουμε, φθονούμε, θλιβόμαστε χωρίς κανέναν προφανή λόγο. Ακόμα και το να πούμε «Σ’ αγαπώ» μπορεί να είναι τρομακτικό. Αλλά ακόμα και αν το να αλληλεπιδρούμε συναισθηματικά είναι επώδυνο και επίφοβο, εξακολουθούμε να δημιουργούμε σχέσεις, να παντρευόμαστε και να κάνουμε παιδιά.

Προκειμένου να προστατέψουμε τις συναισθηματικές μας πληγές και εξαιτίας του φόβου μας μήπως πληγωθούμε, δημιουργούμε κάτι εξαιρετικά περίπλοκο στον νου μας: ένα τεράστιο σύστημα άρνησης. Μέσα σε αυτό το σύστημα άρνησης, γινόμαστε οι τέλειοι ψεύτες. Ψευδόμαστε τόσο τέλεια που καταλήγουμε να λέμε ψέματα στον ίδιο μας τον εαυτό και μάλιστα να τα πιστεύουμε. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι το κάνουμε και μερικές φορές, ακόμα και όταν ξέρουμε ότι αυτό συμβαίνει, δικαιολογούμε και συγχωρούμε το ψέμα για να προστατευτούμε από τον πόνο των πληγών μας.

Το σύστημα άρνησης μοιάζει με ένα τείχος από ομίχλη μπροστά στα μάτια μας, που μας εμποδίζει να δούμε την αλήθεια. Φοράμε ένα κοινωνικό προσωπείο, γιατί είναι υπερβολικά επώδυνο να αντικρίσουμε τον εαυτό μας ή να αφήσουμε τους άλλους να μας δουν όπως πραγματικά είμαστε. Και το σύστημα άρνησης μάς επιτρέπει να προσποιούμαστε πως όλοι πιστεύουν αυτό που θέλουμε να πιστέψουν για μας. Στήνουμε αυτά τα “φράγματα” για προστασία, για να κρατήσουμε τους άλλους μακριά, αλλά αυτά τα φράγματα μας κρατούν δέσμιους, περιορίζοντας την ελευθερία μας. Καλύπτουμε και προστατεύουμε τον εαυτό μας,και όταν κάποιος μας λέει: «Με πλήγωσες στην αχίλλειο πτέρνα μου», αυτό δεν είναιαπολύτως αλήθεια.

Στην πραγματικότητα, αγγίζουμε μια πληγή στον νου του και αντιδρά γιατί πονάει.

Όταν αντιληφθείτε ότι όλοι γύρω σας έχουν συναισθηματικές πληγές με συναισθηματικό δηλητήριο, μπορείτε εύκολα να κατανοήσετε τις ανθρώπινες σχέσεις στο πλαίσιο αυτού που ονομάζουμε όνειρο της κόλασης. Όλα όσα πιστεύουμε για τον εαυτό μας και όλα όσα γνωρίζουμε για τον κόσμο είναι ένα όνειρο. Αν εξετάσουμε οποιαδήποτε θρησκευτική περιγραφή της κόλασης, θα διαπιστώσουμε ότι μοιάζει με την ανθρώπινη κοινωνία και αυτό οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο ονειρευόμαστε.

Η κόλαση είναι ένα μέρος γεμάτο πόνο, φόβο, πόλεμο και βία, ένα μέρος κρίσης χωρίς δικαιοσύνη, όπου η τιμωρία δεν σταματά ποτέ. Άνθρωποι εναντίον ανθρώπων μέσα σε μια ζούγκλα αρπακτικών’ άνθρωποι γεμάτοι διάθεση να επικρίνουν και να κατηγορήσουν, γεμάτοι ενοχές και συναισθηματικό δηλητήριο – φθόνο, θυμό, μίσος, θλίψη, πόνο. Δημιουργούμε όλους αυτούς τους μικρούς δαίμονες στον νου μας, γιατί έχουμε μάθει να ονειρευόμαστε την κόλαση στη ζωή μας.

Ο καθένας μας δημιουργεί ένα προσωπικό όνειρο για τον εαυτό του, αλλά οι άνθρωποι πριν από μας, δημιούργησαν ένα μεγαλύτερο εξωτερικό όνειρο, το όνειρο της ανθρώπινης κοινωνίας. Το εξωτερικό Όνειρο, ή Όνειρο του Πλανήτη, είναι το συλλογικό Όνειρο δισεκατομμυρίων ανθρώπων που ονειρεύονται. Το μεγάλο Όνειρο περιλαμβάνει όλους τους κανόνες της κοινωνίας, τους νόμους, τις θρησκείες, τους διαφορετικούς πολιτισμούς της, καθώς και τους τρόπους ύπαρξης. Όλες αυτές οι πληροφορίες που είναι συσσωρευμένες στον νου μας μοιάζουν με χιλιάδες φωνές που μας μιλούν ταυτόχρονα. Οι Τολτέκοι το ονομάζουν αυτό μιτότε, ο Καρλ Γιουγκ, το ονόμασε ‘’εγρηγορός’’ ( το ομαδικό – συλλογικό ασυνείδητο).

Ο πραγματικός μας εαυτός είναι καθαρή αγάπη’ εμείς είμαστε η Ζωή.
Ο πραγματικός μας εαυτός δεν έχει καμιά σχέση με το Όνειρο, αλλά το ‘’εγρηγορός’’ μάς εμποδίζει να διακρίνουμε αυτό που είμαστε πραγματικά.
Όταν εξετάζετε το Όνειρο από αυτή την προοπτική και αν έχετε επίγνωση του τι είστε, διαπιστώνετε την ανόητη συμπεριφορά των ανθρώπων και η κατάσταση γίνεται διασκεδαστική. Αυτό που για όλους τους άλλους είναι μια απίστευτη τραγωδία, για εσάς γίνεται κωμωδία.

Βλέπετε τους ανθρώπους να υποφέρουν για κάτι ασήμαντο, για κάτι που δεν είναι καν πραγματικό. Ωστόσο, δεν έχουμε επιλογή. Γεννιόμαστε και μεγαλώνουμε σε αυτή την κοινωνία, και μαθαίνουμε να είμαστε σαν όλους τους άλλους’ συνεχώς φερόμαστε ανόητα, μετέχοντας σε μια καθαρή ανοησία.

Φανταστείτε ότι μπορείτε να επισκεφτείτε έναν πλανήτη όπου όλοι έχουν έναν διαφορετικό συναισθηματικό νου. Ο τρόπος που σχετίζονται μεταξύ τους είναι πάντα στο πλαίσιο της ευτυχίας, της αγάπης και της ειρήνης. Τώρα φανταστείτε ότι μια μέρα ξυπνάτε σε αυτόν εδώ τον πλανήτη, χωρίς να έχετε πια πληγές στο συναισθηματικό σας σώμα. Δεν φοβάστε να είστε ο εαυτός σας. Ό,τι και να λέει κάποιος για σας, ό,τι και να κάνει, δεν το παίρνετε προσωπικά και δεν σας πληγώνει πλέον. Δεν χρειάζεται να προστατεύετε άλλο τον εαυτόσας. Δεν φοβάστε να αγαπήσετε, να μοιραστείτε, να ανοίξετε την καρδιά σας. Αλλά κανέναςάλλος δεν είναι σαν και εσάς. Πώς μπορείτε να σχετιστείτε με ανθρώπους που είναι συναισθηματικά πληγωμένοι και πάσχουν από φόβο;

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ