Πριν γεννηθείς είχε ήδη καθοριστεί το επώνυμό σου.
Με τη γέννησή σου καθορίστηκε η Ιθαγένεια και η Υπηκοότητά σου.
Λίγους μήνες μετά απόκτησες και το όνομά σου μαζί με το θρήσκευμα που θα σε στιγμάτιζε για όλη σου τη ζωή.
Αργότερα σε έστειλαν στο Νηπιαγωγείο, οπότε και έμαθες να ξυπνάς στις 7:30 και να σωπαίνεις μέσα στην τάξη.
Μετά, στο Δημοτικό και αργότερα στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, σου μάθανε να παπαγαλίζεις την επίσημη εκδοχή του Κράτους γύρω από την Ιστορία και το επίσημο δόγμα της Εκκλησίας σχετικά με τη Θεολογία.
Για χρόνια πηδούσες τα κάγκελα του σχολείου τ’ απογεύματα για να παίξεις μπάλα με τους φίλους σου. Η κλειδωμένη εξώπορτα ήταν για να το προστατέψουν από εσένα.
Στα 16 σου έπρεπε να αποφασίσεις τι θα κάνεις για το υπόλοιπο της ζωής σου. Γι’ αυτό έπρεπε πρώτα να στερηθείς το χρόνο σου, το παιχνίδι και τους φίλους σου.
Για τουλάχιστον ένα χρόνο σχολούσες από το σχολείο για να πας μετά από λίγο στο φροντιστήριο.
Μετά σου ανακοινώθηκε πως πέρασες σε μία σχολή, όπου θα μάθαινες να παπαγαλίζεις κι άλλο.
Μετά στο Στρατό, για περίπου ένα χρόνο έπρεπε να καθαρίζεις τουαλέτες, να φυλάς σκοπιά και να υπακούς οποιαδήποτε διαταγή. Ευτυχώς όμως έμαθες να πολεμάς τον εχθρό που σε δίδαξαν στο Σχολείο.
Αργότερα γνώρισες τον άνθρωπο με τον οποίο θα έκανες κι εσύ με τη σειρά σου Οικογένεια.
Έτσι, όταν έγινες κι εσύ γονέας, έδωσες στο παιδί σου το όνομα και το θρήσκευμα που είθισται.
Έγραψες το παιδί σου στο Σχολείο όπου θα μάθαινε τα ίδια πράγματα με ‘σένα.
Τα χρόνια πέρασαν κι εσύ δεν πραγματοποίησες ποτέ το παιδικό σου όνειρο, παρά μόνο αναλώθηκες σε ό,τι σου απέφερε χρήματα για να ζήσεις την οικογένειά σου.
Κάποια στιγμή γύρισες πίσω και συνειδητοποίησες πως δεν έκανες ούτε ένα από τα μεγάλα ταξίδια που ονειρευόσουν και πως ο πρώτος σου Έρωτας έχει γεράσει στο πλαί κάποιου άλλου.
Κι εσύ, το μόνο που έμεινε να θυμάσαι είναι οι λίγες στιγμές Ελευθερίας.
Γιατί τελικά σ’ αυτόν τον κόσμο, ελεύθεροι είμαστε μόνο όταν ερωτευόμαστε, όταν αντιστεκόμαστε κι όταν πεθαίνουμε.
Και για ‘σένα το μόνο που έμεινε πια είναι να πεθάνεις. Γιατί τη ζωή σου τη σπατάλησες σε άσκοπους κανόνες που σου επιβλήθηκαν.
Και τους έμαθες τόσο καλά, που ακόμη και τώρα σου φαίνεται αδιανόητο να ζήσεις χωρίς αυτούς.
Κι είναι πράγματι τόσο δύσκολο να παραδεχτείς πως έζησες μια ζωή φυλακισμένος, γιατί είναι πιο εύκολο να αποδεχτείς πως η υπερβολική σου Ελευθερία θα σε έκανε άνθρωπο ανήθικο.
Πες μου όμως στ’ αλήθεια… πιστεύεις πως έζησες ποτέ ελεύθερος;
Αλήθεια.
Κείμενο που αναδημοσιεύτηκε από το εξαιρετικό blog The Arkan Project
****ΕΔΩ μπορείτε να συμμετέχετε κι εσείς στο εγχείρημα, στόχος του οποίου είναι η ευαισθητοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων ανθρώπων γύρω από την καταπίεση που αποδεχόμαστε ως φυσιολογική. ****
Hashtag στο Twitter #rufree
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
θελω να σχολιασο το ανωθεν αρθρο με μονο μια ερωτηση
Ποιος και πως αντιλαμβανετε ο καθε ενας μας την ελευθερια,και τη σημενει να εισαι ελευθερος?
δεν πειραζει η πραγματικη ζωη αρχιζει μετα θανατον.
Οποιος νομίζει οτι δεν ζει ελευθερος στην κοινωνία, υπάρχει και το βουνό……
Μονο που δεν θα έχει internet…….
Πολύ ωραίο άρθρο αλλά γεννά κάποια ερωτήματα προς απάντηση που τέθηκαν από τον ανώνυμο 11:21 π.μ. (κατάλαβες τώρα γιατί έχουμε ονόματα και όχι αριθμούς;)
" ΜΗ ΣΥΣΧΗΜΑΤΙΖΕΣΘΕ ΤΩ ΑΙΩΝΙ ΤΟΥΤΟ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΟΥΣΘΕ…" . Ειναι ισως ο μοναδικος τροπος που μπορει να σου δωσει ενα κομματι ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ . Κι επειδη η Ιερη γλωσσα μας "ξερει τι λεει" , ας ψαξουμε να βρουμε τι σημαινει η λεξη που ερχεται ατοφια απο τοοοσο παλια και μπορει να πιασουμε ετσι και το νοημα της . Οσο για το πως ερχομαστε εδω , με ποιες προδιαγραφες κλπ , λεει κατι ωραια ο παππους ο ΠΛΑΤΩΝΑς γι αυτα .
Τουλαχιστον πρωτα το κελι της φυλακης μας ηταν μεγαλο ,τωρα που μας βαζουν σε μικρο κελι ,και οσο παει γινεται ασφυχτικο ,Τωρα εχουμε προβλημα
ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ. ΠΑΝΤΑ ΕΚΑΝΑ ΟΤΙ ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΕΣΠΑΓΑ ΤΗΝ ΜΟΥΡΗ ΜΟΥ. ΚΑΙ ΞΑΝΑΡΧΙΖΑ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΕΛΑ. ΦΥΣΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΩΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΙΝΟΝΤΑΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ. ΚΑΙ ΞΑΝΑΤΡΩΓΑ ΤΗ ΜΟΥΡΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΞΑΝΑΡΧΙΖΑ. ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΝΑ ΛΕΩ ΟΤΙ ΑΦΟΥ ΕΙΜΑΙ ΩΡΑΙΑ, ΕΧΩ ΜΟΡΦΩΘΕΙ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΖΩ ΣΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΥΠΟΡΗ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΥΧΩ ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ. ΕΚΑΝΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΜΕ ΠΛΗΡΗ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΝΟΧΛΩ ΕΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ. ΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΗ. Η ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΗΜΟΥΝ ΕΩΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΗΝ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΘΗΡΙΟ. ΤΟΤΕ ΟΙ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΜΕΙΩΜΕΝΗΣ ΕΜΒΕΛΕΙΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΕΣΑΙ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΤΕ ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ………
Θα χαρακτήριζα το άρθρο – τουλάχιστον – Λαχανοφιλοσοφία , για να μην χρησιμοποιήσω άλλη έκφραση. Δεν αναφέρει ο αρθρογράφος, τι είναι για αυτόν η ελευθερία, για να καταλάβουμε γιατί δεν είμαστε ελεύθεροι. Π.χ το παιδί μου που είναι 2 ετών κατευθύνετε προς τον δρόμο που περνούν αυτοκίνητα, εγώ τρέχω και το εμποδίζω. Ερώτηση: στερώ την ελευθερία του; Αν ναι, τότε συμφωνώ με τον αρθρογράφο.
Για να σοβαρευτούμε, υπάρχει πράγματι ανελευθερία σε πολλά πράγματα όμως όχι έτσι που το θέτει ο αρθρογράφος. Η τοποθέτησή του – για εμένα -είναι εκ του πονηρού.
παρακαλω ποιος ειναι ο αρθρογραφος του ανωτερω μασωνικου παραληριματος να βγει να αποκαληφθει οχι να κρυβεται οπως κρυβωνται τα μασωνακια στις στοουλες τους που μας εχουν παραμυθιασει οτι εκει μεσα επιτελουν μεγαλο εργο στην ανθρωποτητα ,μεγαλα…. τρενακια….κανουν μεσα στις στοες,οσο για τα μεγαλα τους εργα δειτε σε τι χαλι εφεραν την Ελλαδα.