Βιώνετε τη ζωή μέσα από τις μυριάδες μορφές που σας εμφανίζονται, η μία μετά την άλλη, σε συνεχή και επαναλαμβανόμενη, ατελείωτη διαδοχή. Παίρνετε αυτές τις μορφές ως το επαληθεύσιμο υλικό της πραγματικότητας. Ό,τι βλέπετε, νιώθετε και αισθάνεστε, υποθέτετε ότι είναι αληθινό.
Ποια είναι όμως η αλήθεια αυτής της εμπειρίας;
Και, σε ποιον εμφανίζονται αυτές οι αισθήσεις της αλλαγής, της μετατόπισης και της εξαφάνισης μορφών;
Μια μορφή είναι μια εμφάνιση μέσα στην επίγνωση που γίνεται γνωστή, ανεξάρτητα από το αν είναι νους ή ύλη. Θα μπορούσε να είναι μια μορφή σκέψης όπως μια γνώμη, μια μνήμη, μια έννοια ή πεποίθηση ή θα μπορούσε να είναι μια αισθητηριακή αντίληψη για κάτι φυσικό στον κόσμο, είτε έξω από το σώμα είτε μέσα.
Βλέπεις αυτόν τον κόσμο των μορφών να έρχεται και να φεύγει μπροστά σου και χάνεσαι στο πώς εμφανίζονται. Υπνωτίζεσαι από τον χορό τους και ξεχνάς την άμορφη παρουσία στην οποία εμφανίζονται. Ερωτεύεσαι από την ομορφιά τους, βαριέσαι από την απλότητά τους και σε απωθεί η φρίκη τους. Εθίζεσαι στην ευχαρίστηση του πώς φαίνονται τα πράγματα, κολλάς σε αυτό που αγαπάς ενώ αντιστέκεσαι σε αυτό που απεχθάνεσαι.
Όταν προσπαθείτε να ορίσετε τον εαυτό σας από το χονδροειδή (τον κόσμο των μορφών) και όχι με τον λεπτοφυή (κενή επίγνωση), η ευτυχία περιορίζεται από την ψευδώς δημιουργημένη ταυτότητα του νου. Όταν παραβλέπετε τον πραγματικό σας εαυτό της Επίγνωσης, το μυαλό αυτοπροσδιορίζεται από τις εγωικές εντυπώσεις του για τον κόσμο, που δημιουργεί την απατηλή αυτο-αντίληψη που ονομάζεται «εγώ».
Η εικόνα του νου για τον εαυτό του ( εγώ ) είναι πάντα σχετική με τον κόσμο που αντιλαμβάνεται —που είναι ο χορός των ψευδών εμφανίσεων—μορφές που δεν έχουν δική τους ανεξάρτητη πραγματικότητα.
Όταν παραβλέπετε την εγγενή κενότητα των πραγμάτων, τα περιεχόμενα του μυαλού φαίνεται να γίνονται πραγματικότητα.
Τότε ο κόσμος γίνεται ψευδώς προσωπικός, κυριαρχούμενος από τις υποκειμενικές αντιλήψεις, τις αισθήσεις, τις σκέψεις και τις πεποιθήσεις του εγώ, τις οποίες αποδίδει σε όλους τους ανθρώπους, τους τόπους και τα πράγματα.
Και αυτό σημαίνει να κοιμάσαι μέσα στο εγωικό όνειρο – να αγνοείς την απόλυτη πραγματικότητα, που είναι η αναμφισβήτητη και αμετάβλητη απρόσωπη παρουσία της επίγνωσης.
Οι φόρμες δεν είναι τίποτα χωρίς εσάς. δανείζεις την αόρατη πραγματικότητα σου σε όλα τα φαινομενικά πράγματα. Δεν μπορείς να εμπιστευτείς τον απατηλό κόσμο της μορφής. Δεν είναι πραγματική – μόνο εσείς, η επίγνωση, είστε αληθινοί. Μην αγνοείτε πλέον το λεπτό σας κενό που είναι η πανταχού παρούσα άμορφη παρουσία σας.
Κάτι φαίνεται να υπάρχει μόνο λόγω του τίποτα μέσα στο οποίο προκύπτει. Είναι το άγνωστο, μόνο, που αποκαλύπτει το γνωστό. Η μορφή αποκαλύπτει το άμορφο. το άμορφο αποκαλύπτει τη μορφή. Δεν μπορείς να αντιληφθείς την πληρότητα χωρίς το κενό.
Αυτό είναι το παράδοξο της Αλήθειας—όποτε εστιάζεις αποκλειστικά στις μορφές, αγνοείς το άμορφο. Και όταν εστιάζεις μόνο στο άμορφο, αγνοείς τις μορφές.
Λοιπόν, πού θα στρέψει κανείς τη συνειδητή προσοχή του;
Αν προσέξεις μόνο αυτό που είναι προφανές, τότε θα χάσεις την κρυμμένη αλήθεια. Και, ποια είναι αυτή η υποβόσκουσα αλήθεια που προφανώς συγκαλύπτεται από όλες τις μορφές; Ο ίδιος. Η απάντηση είσαι εσύ! Χάνεις τον Εαυτό σου όποτε το μυαλό πιστεύει ότι ο κόσμος των φαινομένων είναι η πραγματικότητα.
Εστιάστε σε αυτό που είναι πάντα παρόν και αμετάβλητο – που είναι, η αυθόρμητη ανιδιοτελής παρουσία σας, εδώ και τώρα. Γνωρίστε τον Εαυτό σας ως τη σιωπή της καθαρής επίγνωσης στην οποία εμφανίζονται όλες οι μορφές. Στην πραγματικότητα, όλα τα πράγματα είναι άδεια, και το κενό όλων των πραγμάτων δεν είναι παρά καθαρή συνείδηση, και αυτή η συνείδηση είναι ο Εαυτός σας.
Ναι, κι εσύ είσαι άδειος! Είστε το αόρατο τίποτα που είναι ο ίδιος ο χώρος στον οποίο εμφανίζονται όλες οι μορφές. Είσαι ο χώρος που διαποτίζει ό,τι είναι.
Ούτε να κολλάτε ούτε να απορρίπτετε τίποτα. Αφήστε όλα τα πράγματα να προκύψουν και να εμφανιστούν όπως μπορούν. Παρατηρήστε τον κόσμο, αλλά πάντα να γνωρίζετε τον Εαυτό σας. Να είστε περίεργοι, αλλά αποστασιοποιημένοι, παραμένοντας επίγνωση της επίγνωσης ως της υποβόσκουσας αλήθειας που είναι η απόλυτη πραγματικότητα.
Μην αντιδράτε πλέον στο πώς φαίνεται οτιδήποτε.
Δεν χάνεται πλέον μέσα στις ψευδείς εμφανίσεις του νου και στις χορευτικές μορφές που αντιλαμβάνεται.
Είσαι πέρα από τα βάσανα που δημιουργεί το μυαλό.
Ως Παρουσία, μόνο εσύ είσαι η Αλήθεια, χωρίς αυταπάτες. Είναι το κενό σου που δίνει σε όλα την πληρότητά του.
Εσύ, ο αδιόρατος, είσαι στην πραγματικότητα ο αντιληπτός.
Πηγή: Brian Thompson
**********
Η τεχνολογία σήμερα, σας παρέχει την δυνατότητα από την άνεση του σπιτιού σας να λάβετε την φροντίδα που έχετε ανάγκη. Στην διάθεσή σας οποτεδήποτε το αποφασίσετε είτε από κοντά, είτε εξ αποστάσεως.
📲 Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 693 6138090
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Εγώ, εσύ. φως, σκοτάδι,δυαδικότητα.
Κατανοητό.
Πριν την δυαδικότητα τι παίζει;
Είναι η Αρχή το μηδέν ή το ένα;
Μηδέν ίσον τίποτα και ένα ίσον κάτι; Αν ναι τότε η Αρχή είναι κάπου πριν το μηδέν. Κάπου που δεν γνωρίζουμε και το πιθανότερο αδυνατούμε να κατανοήσουμε και για αυτό δεν υπάρχει καν σύμβολο. Μόνο τις μορφές συμβολίζουμε, το χαρμάνι της έντασης του φωτός από το σκοτάδι μέχρι την αγνότητα.
Αν πάμε πριν το μηδέν θα βρούμε το μείον ένα. Και το παιχνίδι της μορφής θα ξεκινήσει και πάλι;;;;