Η διδαχή του Ηρος αν ζούσε στα χριστιανικά χρόνια θα ήταν μύθος ή μεταθανάτια εμπειρία;

Οι ίδιοι που δέχονται τις μεταθανάτιες εμπειρίες ως κάτι υπαρκτό όταν προέρχονται από χριστιανούς αρνούνται και κατατάσσουν στη σφαίρα του μύθου ότι προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα.

Είναι όλοι αυτοί που σου λένε ότι μην προσπαθείς να ερμηνεύσεις τον Θεό με την λογική.

Μα είναι λογικό να προσπαθήσεις να ερμηνεύσεις το Θεό. Είναι λογικό να επιλέξεις το Θεό όπως είναι λογικό να επιλέγεις και το σωστό. Όταν δεν μπορεί να φύγει το μυαλό σου από τα όρια του Μάτριξ και των νόμων του τότε δεν μπορείς να δώσεις καμία λογική ερμηνεία. Αυτό το καλούπι το έστησε ο γιαχβέ-σαμαελ-εωσφορος με το ανώτατο ιερατείο.

Όλοι όσοι διατυμπανίζουν το πίστευε και μη ερεύνα και το ότι στη θρησκεία δεν έχει θέση η λογική είναι στο κόσμο του γιαχβέ-σαμαελ-σατανα.

Ένα γεγονός αν το παρατηρήσουν δέκα άνθρωποι και στη συνέχεια τους ζητήσουμε να μας το διηγηθούν τότε θα έχουμε δέκα διαφορετικές εκδοχές.

Η κάθε μία εκδοχή διαφέρει ανάλογα με τα πιστεύω, την ικανότητα αντίληψης, την ικανότητα σύνταξης του λόγου και πολλά άλλα.

Δεν γίνεται κάποιοι να δέχονται τις μεταθανάτιες εμπειρίες όταν προέρχονται από χριστιανούς και να μην δέχονται ανάλογες ιστορίες , ειδικά όταν έχουν πολλά κοινά στοιχεία, όταν προέρχονται από εποχή πριν το Χριστό και συγκεκριμένα από Έλληνες.

Ξεχνούν όλοι αυτοί ότι ο Χριστός υπάρχει χωρίς αρχή και με βάση αυτό το δεδομένο όπως είχαν φώτιση κάποιοι χριστιανοί και είδαν πράγματα από τον πνευματικό κόσμο έτσι και άνθρωποι πριν το Χριστό είχαν φώτιση και είδαν ανάλογα πράγματα.

Όλοι αυτοί έχουν ένα στόχο να μην συνδεθεί ο Έλληνας με το χριστιανισμό. Το ωραίο παραμύθι Έλληνας και χριστιανός δεν γίνεται είναι η μεγάλη νίκη του γιαχβέ.

Ακολουθεί απόσπασμα από το τελείωμα της πολιτείας του Πλάτων που όπως βλέπεις ο κάθε ένας ενώ είναι γνωστός ως μύθος του Ηρος έχει πολλά κοινά στοιχεία με μεταθανάτιες εμπειρίες χριστιανών.

<<Ο μύθος του Ηρός

(Πολιτεία 614b-621d)

Η Πολιτεία τελειώνει με μια αισιόδοξη διδαχή· η ψυχή είναι αθάνατη. Ο δίκαιος επιβραβεύεται και σε αυτόν τον κόσμο, αλλά και μετά θάνατον. Αντιθέτως οι άδικοι, οι τύραννοι, οι κακούργοι τιμωρούνται σκληρά. Απόδειξη η μαρτυρία του Ηρός του Αρμενίου, την οποία εκθέτει ο Σωκράτης χωρίς ωστόσο να διασαφηνίζει αν την άκουσε από τον Ήρα τον ίδιο ή από κάποιους άλλους.

Ο Hρ, ο γιος του Αρμενίου από την Παμφυλία, ένας γενναίος πολεμιστής, σκοτώθηκε στη μάχη. Για δέκα ημέρες παρέμεινε στο πεδίο της μάχης, ανάμεσα στα πτώματα των άλλων πολεμιστών, που είχαν αρχίσει να αποσυντίθενται. Τη δωδέκατη ημέρα όταν τον είχαν μεταφέρει σπίτι του και τον είχαν τοποθετήσει πάνω στη νεκρική πυρά, ο ήρωας ξαναγύρισε στη ζωή και άρχισε να διηγείται όσα είχε ιδεί και όσα είχε ακούσει η ψυχή του στον άλλο κόσμο.

Η ψυχή του λοιπόν, που είχε φύγει από το σώμα, πορεύτηκε μαζί με άλλες ψυχές εἰς τόπον τινὰ δαιμόνιον όπου υπήρχαν δύο χάσματα πάνω στη γη, το ένα δίπλα στο άλλο, και άλλα δύο κατάντικρυ στον ουρανό. Ανάμεσά τους κάθονταν δικαστές και, αφού δίκαζαν, πρόσταζαν τους δίκαιους να προχωρήσουν δεξιά και επάνω μέσα από τον ουρανό, και τους άδικους αριστερά και κάτω. Όταν ο Ηρ παρουσιάστηκε του είπαν να ακούει και να βλέπει προσεκτικά ό,τι διαδραματιζόταν εκεί για να τα ανακοινώνει αργότερα στους ζωντανούς. Έβλεπε λοιπόν τις ψυχές που είχαν δικαστεί να προχωρούν προς τα δύο χάσματα, και άλλες να βγαίνουν από τα άλλα δύο. Ὀσες ανέβαιναν από το χάσμα της γης ήταν κατασκονισμένες και διψασμένες, όσες κατέβαιναν από τον ουρανό ήταν καθαρές. Πήγαιναν λοιπόν οι ψυχές προς τον Λειμώνα και κατασκήνωναν εκεί σαν να ήταν σε πανηγύρι. Όσες έρχονταν από τη γη έκλαιγαν και οδύρονταν για όσα είχαν πάθει κατά την υποχθόνια πορεία τους που κρατούσε έτη χίλια. Όσες έρχονταν από τον ουρανό και τι δεν είχαν να πουν από θεάματα και απολαύσεις!

Οι ψυχές που είχαν διαπράξει αδικήματα (προδοσίες, κακουργήματα) είχαν πληρώσει για όλα δεκαπλάσιες ποινές. Δεκαπλάσιες ήταν και οι ανταμοιβές για όσες είχαν κάνει το καλό. Ακόμη βαρύτερες ήταν οι τιμωρίες για όσους είχαν ασεβήσει προς τους γονείς ή τους θεούς ή για όσους είχαν σκοτώσει άνθρωπο με το ίδιο τους το χέρι. Τον Αρδιαίο, τον τύραννο της Παμφυλίας, που διέπραξε στη ζωή του μεγάλα και πολλά κακουργήματα, οι τιμωροί του άλλου κόσμου τον έδεσαν χειροπόδαρα και τον τραβούσαν πάνω στα αγκάθια των ασπαλάθων. Ύστερα μαζί με άλλους όμοιούς του τον πέταξαν μέσα στον Τάρταρο.

Επτά ημέρες παρέμειναν στον Λειμώνα οι ψυχές και ύστερα πορεύτηκαν σε έναν τόπο όπου έβλεπαν ένα φως σαν το ουράνιο τόξο αλλά λαμπρότερο πολύ και καθαρότερο. Το φως αυτό σαν κίονας ευθύ ήταν τεταμένο διὰ παντὸς τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς, δηλαδή βρισκόταν στο κέντρο του σύμπαντος. Και ήταν το φως ο σύνδεσμος του ουρανού που συγκρατούσε την ουράνια περιφορά….>> Πηγή

Σχετικά με Κωνσταντίνος

Δείτε όλα τα άρθρα του/της Κωνσταντίνος →