ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ: ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ VS ΕΠΑΡΣΗ

ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ: ΣΚΕΠΤΙΚΙΣΜΟΣ VS ΕΠΑΡΣΗ

Η Ροή της Συνειδητότητάς μας βομβαρδίζεται συνεχώς από βλαβερές πληροφορίες: Προπαγάνδα, διαφήμιση, μανιφέστο, διάφορες Πολιτισμικές αξίες και αμφίβολες θεωρίες σχετικά με την έννοια της ζωής αλλά και την ευρύτερη έννοια αυτού που ονομάζουμε Παραδοξο.

Ερευνώντας το Παραδοξο: Σκεπτικισμός vs Έπαρση

Πρόκειται για πληροφορίες που κάνουν το ακριβώς αντίθετο από το να πληροφορούν, και που δεν έχει σημασία αν είναι αληθινές ή όχι, καθώς αυτές οι πληροφορίες έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν τον άνθρωπο να σκεφτεί, να πράξει και να είναι οτιδήποτε θέλουν οι ελεγκτές της πληροφορίας να πράξει,να σκεφτεί και να είναι. Οι πληροφορίες αυτές απλώς χρειάζονται την προσοχή σου.

Καθώς χωρίς αυτή θα έπαυαν να υπάρχουν, μιάς και αυτοτροφοδοτούνται από την προσοχή και σε διαμορφώνουν ούτως ώστε να είσαι πρόθυμος να δώσεις ακόμη παραπάνω από τον φυσικό και υποσυνείδητο εαυτό σου. Μπορούν αυτές οι δογματικές πληροφορίες να θεωρηθούν υπεύθυνες; Σε αρκετές περιπτώσεις ναι. Η Ζωή είναι ένας καθημερινός δογματικός «πόλεμος» και για να γίνει η καθημερινότητα αλλά και η πνευματική μας διαύγεια καλύτερη, τότε η δογματική πληροφορία που στοχεύει στην κατασκευή μυαλών που θα σκέφτονται μόνο το κακό και την προβληματική καθημερινότητα θα πρέπει να εκλείψει.

Η Λειτουργια της Πληροφοριας και ο Νους

Φυσικά δεν είναι μόνο ο εξωτερικός κόσμος τον οποίο θα πρέπει να προσέξουμε. Ίσως (αν όχι σίγουρα) θα πρέπει να «καθαρίσουμε» το ίδιο το μυαλό μας από τέτοιου είδους παρεμβολές, κάτι που μπορούμε να πραγματοποιήσουμε με αρκετούς τρόπους. Μερικοί – που θα τους αποκαλέσουμε συντηρητικούς – προτείνουν να διατηρήσουμε μία οπτική της πληροφορίας – δόγματος και να κοιτάξουμε στην άλλη πλευρά όποτε και όταν εμφανίζεται μία αντιφατική πληροφορία, φέρνοντάς την σε σύγκρουση με την ήδη υπάρχουσα. Σαφώς και δεν θα είμαστε σε θέση να απορρίψουμε σε όλο της το εύρος την βλαβερή πληροφορία αλλά η ικανοποίηση της αναζήτησης και της επιβεβαίωσης μίας πληροφορίας, παρά η ξεκάθαρη αναπαραγωγή της στο μυαλό μας θα ανοίξει λίγο παραπάνω το μυαλό μας. Αυτή είναι η περίπτωση του Σκεπτικισμού.

Η Αντίθετη διαδικασία είναι αυτή ενός εντελώς ανοιχτού μυαλού, μέσα στο οποίο υπάρχει η θέληση για εξερεύνηση νέων ιδεών. Πρόκειται για ένα σωστό και εξελιγκτικό τρόπο που ανοίγει την συνείδηση και προκαλεί το άτομο να δει τον κόσμο και την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι, και όχι όπως θα ήθελε να είναι. Και για να μπορέσουμε να εξερευνήσουμε «ανώτερες» και βαθύτερες έννοιες που προάγουν την συνειδητότητα θα πρέπει να διαθέτουμε ένα ανοιχτό νου. Παρ’όλα αυτά, η διαδικασία του ανοικτού μυαλού δεν σημαίνει πως πρέπει αβίαστα να αποδεχόμαστε κάθε νέα ιδέα και προοπτική ως αληθινή. Απλά θα την επεξεργαστούμε ως ιδέα, Θα πειραματιστούμε με αυτή…

‘Ετσι διατηρούμε ένα ανοιχτό μυαλό και χρησιμοποιούμε πειραματισμούς (αν κάτι τέτοιο είναι πιθανό) για να διαπιστώσουμε αν η πληροφορία είναι έγκυρη ή όχι. Ο Πειραματισμός είναι η ευρύτερη δυνατή έννοια: Μία σειρά από πράξεις που χρησιμοποιούνται για να διαπιστωθεί (δίχως να είναι βέβαιο) το πιθανό αποτέλεσμα. Μία τέτοια διαδικασία μπορεί σαφώς να αφορά ένα επιστημονικό πείραμα ή κοινωνικό πείραμα (Εξωτερικό), ή ένα προσωπικό, νοητικό ή πνευματικό πείραμα (Εσωτερικό). Αυτοί οι πειραματισμοί λειτουργούν ώστε να κατανοήσουμε και να φιλτράρουμε τις αληθινές έννοιες-ιδέες-πληροφορίες από τις ψευδείς και βλαβερές.

Η Αμφίσημη Πραγματικότητα

Το σημείο στο οποίο κάνουν λάθος οι περισσότεροι, είναι η σκέψη πως υπάρχει μονάχα ένας τρόπος και μία προοπτική για την αποκάλυψη της πραγματικής αλήθειας: Όμως δεν μπορούμε να συσχετίσουμε την εσωτερική εμπειρία με την επιστημονική απόδειξη,και ούτε την επιστημονική απόδειξη με την εσωτερική εμπειρία.

Ολοένα και περισσότεροι “new age” άνθρωποι μιλούν με μία επιστημονική γλώσσα δίχως ένα επιστημονικό φίλτρο καθιστώντας αδύνατη την διαπίστωση της πραγματικής φύσης ή όχι μίας πληροφορίας. Από την άλλη, αρκετοί φιλτράρουν περισσότερο από όσο πρέπει. Όπως οι Στερεοτυπικοί άθεοι που μπορούν να είναι φανατικοί σκεπτικιστές σχετικά με τις εσωτερικές εμπειρίες ακόμα και αν η ίδια η εσωτερική και πνευματική τους εμπειρία τους δίδαξε πως να είναι σκεπτικιστές. Αυτό είναι ένα πρόβλημα, καθώς το κάθε τι θα έπρεπε να οριοθετείται σύμφωνα με την ιδιότητά του. Η επιστήμη είναι επιστήμη, η τέχνη είναι τέχνη, ο εσωτερισμός είναι εσωτερισμός, το ίδιο και η πνευματική αναζήτηση. Οποιοσδήποτε συνδυασμός για την εξήγηση μίας ιδέας-έννοιας- πληροφορίας μπορεί να επιφέρει την απόλυτη σύγχυση στο μυαλό του ατόμου.