Αυτό το άρθρο το γράφω για εσάς όλους , που τρέξατε να με κάνετε κήρυγμα για τα πιστεύω μου
άλλοι καλοθελητά κι άλλοι όχι ..και γενικά το κάνετε σε πολλούς χρήστες ακόμη και σε αλλόθρησκους ή άθεους.
Πρώτα απο όλα δεν είμαστε εχθροί .. θα απαντήσω σε ένα απ τα πολλά σχόλια που δέχτηκα :
Αν εμφανιζόταν λοιπόν μπροστά μου ο Χριστός … ο Θεός είναι πάντα εκεί , μπροστά μας , πίσω μας και γύρω μας…
πρέπει μόνο να μπορούμε να βλέπουμε και να κατανοούμε … μη προ τρέχετε οι αλλόθρησκοι… ο Χριστός έχει έρθει με πολλές μορφές στη Γη. Πάντα για να οδηγεί τον Άνθρωπο .. για αυτό και Μέγας Διδάσκαλος για μένα .. και δεν είναι καθόλου υποβιβασμός ή κάτι κατώτερο
για μένα το Μέγιστο για αυτό και Μέγας , αν και πάντα προσεύχομαι στην Παναγία .. τέλος πάντων θα πω μία ιστορία μικρή δική μου
εμπειρία ..για να απαντήσω και στην ερώτηση.
Μια μέρα , όταν ήμουν στην Γερμανία πριν καμιά δεκαριά και βάλε χρόνια .. γύρω στο 16 ήμουν …είχαμε πάει για ψώνια με την μητέρα μου
όταν φτάσαμε στο ταμείο , είχε ουρά και στα δύο … στο δίπλα ήταν μία Γιαγιά η μισή παράλυτη , μάλλον απο εγκεφαλικό ..
Ανέκαθεν είχα μία αδυναμία στους ηλικιωμένους και γενικά στους ανθρώπους τους αδύναμους… κοιτώντας την στεναχωρήθηκα και είπα μέσα μου , μακάρι Θεέ μου να μπορούσα να την κάνω καλά …
Σε δευτερόλεπτα την άκουσα να φωνάζει Βοήθεια … καθώς είχε μπλεχτεί ένα κουμπί απ την ζακέτα της , μπροστά στη διχτυωτή τσάντα που είχε για ψώνια κρεμασμένη στο καρότσι ..έτρεξα ..και την βοήθησα.. με κοίταξε χαμογέλασε και είπε Ευχαριστώ…
Εκείνη την στιγμή φίλε μου Πι , ένιωσα τόσο φως και αγάπη μέσα μου … μία χαρά που δεν περιγράφετε γιατί κατάλαβα πως με Άκουσε..
και μου δωσε αυτό που ζήτησα … αυτό το τόσο μικρό .. αδιάφορο για πολλούς πράγμα… να ταν Ιδέα μου;; δεν γνωρίζω και δεν το πιστεύω κιόλας … Οπότε βρίσκεται παντού σε κάθε τι που θεωρούμε λεπτομέρεια… κι είναι μία απ τις πιο λάιτ εμπειρίες μου..
Δεν θα πω κάτι άλλο … δεν θέλω να κουράσω.. Καλή συνέχεια σε όλους..
Γ.Μ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Γ.Μ συμφωνω.Απλα και τιποτε αλλο!!! Αν βιωνεις την εσω ”Αληθεια” σου με Δικαιοσυνη,ζησε…!!! Να εισαι παντα καλα.
”ο Χριστός έχει έρθει με πολλές μορφές στη Γη” λες.
τεκμηρίωσε το παρακαλώ πάνω σε κείμενα ΑΓΙΩΝ της Ορθοδοξίας και στην Καινή Διαθήκη
δεν μπορεί καθένας να πλάθει έναν Χριστό όπως θέλει και να μένουν εντυπώσεις σε άλλους,
ευχαριστώ
Δεν υπάρχουν ούτε σε Αγίους ούτε στην Ορθοδοξία… η δική μου άποψη αποτελείτε απο χρόνια αναζήτησης βρίσκοντας κομμάτια παζλ
σε διάφορα δόγματα και αιρέσεις .. και δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να τεκμηριώσω κάτι πάνω σε γραφές που χουν γράψει Ανθρώπινα χέρια..
Διάβασε όλα τα ευαγγέλια .. και θα δεις πως υπάρχουν διαφορές μεταξύ τους γιατί ο καθένας αντιλαμβανόταν το κάθε τι αλλιώς και λογικό 🙂
Τα δογματα στερουν την ελευθερια του ανθρωπου.και ο Χριστος μας διαδαξε σε καθε παραβολη του την ελευθερια την αγαπη.Ο καθενας μας μπορειο να αντιλαμβανετε το Θεο με ενα δικο του τροπο φτανει να το εφαρμοζει και εκει εξω και οχι μονο ιντερνετικα.Επισης μην ξεχνατε το μην κρινετε ινα μην κριθειτε,
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΑ ΣΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΔΙΝΕΙΣ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ,ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΟΥ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΔΟΜΗΣΩ ΛΙΓΑΚΙ…ΕΝΤΑΞΕΙ Η ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΛΛΑ ΕΙΣΑΙ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ ΟΠΟΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΛΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΣΟΥ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΧΩΡΟ.Ή ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΕΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΝΤΟΡΟΣ ΑΛΛΑ ΣΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.ΟΤΑΝ ΑΠΕΥΘΥΝΕΣΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΙΣΤΟ,ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΑΥΤΗ ΓΙΑ ΠΧ.ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,ΤΟΤΕ ΝΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕΣ ΔΙΟΤΙ ΑΛΛΟΙΩΝΕΙΣ ΤΙΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΕΣ.ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ,ΕΙΝΑΙ ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,”ΚΥΡΙΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΜΟΥ”.ΝΑΙ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ Η ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ,ΟΠΩΣ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΡΚΟΜΩΣΙΑ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ Ή ΜΑΤΣ,ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΞΕΡΕΙΣ.ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΑΤΑΝΙΣΜΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΕΡΑΡΧΙΑ,ΜΕ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΓΙΣΤΡΟΥΣ,ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΓΚΟΥΡΟΥ ΚΤΛ.ΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΤΟΝ ΕΒΡΑΙΣΜΟ,ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΣΜΟ,ΒΟΥΔΙΣΜΟ ΔΕΝ ΕΜΠΕΡΙΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,ΟΠΟΤΕ ΟΠΩΣ ΚΑΛΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΑΝΗ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΝΣΩ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΟΥ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ.ΑΠΛΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΝΘΡΗΣΚΕΙΑ,ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ(ΙΣΩΣ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ,ΑΛΛΑ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ) ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ-ΣΦΑΓΕΑ ΣΟΥ.ΑΝΑΡΩΤΗΣΟΥ ΑΝ ΣΚΕΦΤΟΝΤΟΥΣΑΝ ΕΤΣΙ Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ,ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΗΡΩΕΣ ΑΝ ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΔΩ ΝΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝ ΝΑΙ ΑΝ ΘΑ ΜΙΛΑΓΑΜΕ ΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ Ή ΑΛΛΑΧ ΚΑΙ ΚΟΡΑΝΙ…ΠΙΣΤΕΥΩ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΟΥ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΣ ΝΑ ΕΙΣΕΛΘΕΙΣ ΩΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ,ΟΠΩΣ ΓΙΑ ΠΧ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΠΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΨΕΥΔΟΠΡΟΦΗΤΗΣ,ΑΝΤΙΘΕΤΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ Η ΜΙΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΥΠΟΥΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΨΕΜΑ.
Δεν έχω κανένα πρόβλημα ειλικρινά , με κανένα πιστεύω όπως δεν έχω πρόβλημα και με κανένα αρνητικό σχόλιο
φαίνεται άλλωστε κι απ τα σχόλια που εγκρίνω , το ότι όμως θα μιλήσει κάποιος για μένα προσωπικά σαν να με γνωρίζει δεν γίνεται ,
όπως κι εγώ δεν το κάνω στους άλλους , αν ήθελα να γίνω ντόρος δεν θα διάλεγα τον δρόμο αυτό … αλλά πολύ διαφορετικούς κ πανεύκολους
πλέον με μέσω τα ΜΜΕ … είδες που παράβλεψες μία “λεπτομέρεια” ;; δεν Τον αναφέρω σαν Διδάσκαλο αλλά σαν ΜΕΓΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟ..
μασωνία , σατανισμός κτλ κτλ πέρασα κι απο εκεί για να μπορώ να δηλώνω πως ειμαι πιστή του Ιησού Χριστού απο ΕΠΙΛΟΓΗ.
Για να μπορέσεις να λες ότι είσαι Απόλυτα Χριστιανός Ορθόδοξος πρέπει να γίνεις αυτό που μας έμαθε ο γ.Παίσιος .. να αφεθείς στην απόλυτη Αγάπη
που αυτό συμβολίζει ο Θεός… δεν γίνετε να μου κουνάς το δάχτυλο και να είσαι ένας ακόμη υλιστής , ναι μεν αλλά.. Αγαπώ αυτόν αλλά όχι αυτόν επειδή ειναι ετσι κι ετσι.
Είναι δύσκολος αυτός ο Δρόμος κ για πολλούς ακατόρθωτος .. Ούτε δούρειος ίππος είμαι ΄και εννοείται πως αντιπροσωπεύω καθαρά τον εαυτό μου
και τα πιστεύω μου , ούτε ποτέ θέλησα να πείσω ή να υποβάλλω καποιον σε αυτά … απλά μπορούμε να Πιστεύουμε στο Χριστό , αλλά ο καθένας έχει τον δικό του Τρόπο . Αυτό δεν σημαίνει που εσύ ή εγώ που πιστεύουμε διαφορετικά στο ίδιο πρόσωπο είμαστε εχθροί και γιαυτό θα πρέπει να σε βρίσω , να σε υποβιβάσω να να να… Γιαυτό και θα θελα να τοποθετηθούν κι άλλοι άνθρωποι σε αυτό , που να πιστεύουν στο Χριστό αλλά διαφορετικά απο ότι μας μαθαίνει η Εκκλησία.. πιστεύω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω . 🙂
Μηπως θες να πεις πως για να εισαι σε θεση να δηλωσεις ολοκληρωμενη προσωπικοτητα της ορθοδοξιας πρεπει πρωτα να ασπαστεις μια ξενη θρησκεια; τωρα αυτο εαν με φερνει εναντιων το Χριστου ειναι ενα αλλο θεμα οπου τα μπερδεματα φτιαχτηκαν και στηθηκαν και γι αυτον τον λογο (γνωμη μου). Και την συνεχιζω για να μην αφησω αποριες. Για εμενα π. Χ. Ο Χριστος ηταν ο τελευταιος Έλληνας που πολεμησε το εβραϊκό συστημα, πριν των Κολοκοτρωνη (πιο ειναι το πραγματικο του ονομα;). Και μην ξεχνας πως τα τομαρια αυτα που κανουν θυσια τα ανιπερασπιστα ζωα για τις τελετες τους, χρεισηποιουν την ταμπελα της ορθοδοξιας για ξεκάρφωμα. Αυτα δεν τα καταλαβες απο τις εμπειριες σου; ποσα μαντρια πιστευεις πως εχουν χτισει με σκοπο καππυ να σε μαντρωσουν;
ΣΟΥ ΞΑΝΑΓΡΑΦΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΕΒΑΣΤΗ Η ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΕΙΣ ΘΑ ΥΠΟΣΤΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΗ ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΟΥΜΕ.ΠΡΩΤΟΝ ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΠΟΥΘΕΝΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΠΟΛΥΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ.ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΓΙΝΩ,ΕΧΩ ΠΟΛΛΕΣ ΡΟΠΕΣ ΠΡΟΣ ΑΚΟΛΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΙΔΙΚΑ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.ΔΕΥΤΕΡΟΝ,ΓΡΑΦΩ ΟΧΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΛΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΙΣΧΥΟΥΝ,ΔΕΝ ΤΑ ΒΓΑΖΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ.ΤΡΙΤΟΝ,ΣΕΒΑΣΤΗ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΑ ΣΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΛΕΣ ΟΤΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ,ΜΠΛΕΞΕ ΜΕ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ,ΦΤΑΣΕ ΠΑΤΟ,ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΦΩΤΙΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΠΙΓΝΩΣΗ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΥ,ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΠΑΛΙΟΤΕΡΑ ΔΗΛΑΔΗ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΔΕΝ “ΑΓΟΡΑΖΩ” ΤΕΤΟΙΑ ΛΟΓΙΚΗ.ΤΕΛΟΣ,ΞΑΝΑΛΕΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ ΣΤΟ ΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ,ΑΠΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ.ΕΧΟΥΝ ΒΓΕΙ ΕΞΑΛΛΟΥ ΠΟΛΛΑ ΨΕΥΔΟ-ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ,ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ-ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ,ΟΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΑ ΕΙΧΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΕΙΧΕ ΠΑΙΔΙ,ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΕΝΩΧ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ.ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΤΑ ΔΕΧΕΤΑΙ Η ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ.
Giwta M. πιστεύω να καταλαβαίνεις τι θέλω να πω
Αρχαίο Ελληνικό Κείμενο Ελληνική ΜΝΚ τής Σκοπιάς
Τούτο γαρ υμίν λέγομεν εν λόγω Κυρίου: ότι ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι εις την παρουσίαν τού Κυρίου, ου μη φθάσωμεν τους κεκοιμηθέντας. Ότι αυτός ο Κύριος εν κελεύσματι, εν φωνή αρχαγγέλου και εν σάλπιγγι Θεού, καταβήσεται απ’ ουρανού, και οι νεκροί εν Χριστώ αναστήσονται πρώτον. Έπειτα ημείς οι ζώντες οι περιλειπόμενοι, άμα συν αυτοίς αρπαγησόμεθα εν νεφέλαις εις απάντησιν τού Κυρίου εις αέρα. Και ούτως πάντοτε συν Κυρίω εσόμεθα. Διότι αυτό σας λέμε μέσω τού λόγου τού Ιεχωβά: ότι εμείς οι ζωντανοί που απομένουμε μέχρι την παρουσία τού Κυρίου δεν θα προηγηθούμε από εκείνους οι οποίοι έχουν κοιμηθεί τον ύπνο τού θανάτου. επειδή ο ίδιος ο Κύριος θα κατεβεί από τον ουρανό με πρόσταγμα, με φωνή αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και εκείνοι που είναι νεκροί σε ενότητα με τον Χριστό θα αναστηθούν πρώτοι. Ύστερα, εμείς οι ζωντανοί που απομένουμε θα αρπαχθούμε μέσα σε σύννεφα μαζί με αυτούς για να συναντήσουμε τον Κύριο στον αέρα. και έτσι θα είμαστε πάντοτε με τον Κύριο.
Φυσικά δεν θα αναφερθούμε εδώ στην αυθαίρετη αλλαγή τής λέξης “Κύριος” με τη λέξη: “Ιεχωβά”, η οποία δεν μαρτυρείται από κανένα αρχαίο κείμενο. Ούτε θα αναλύσουμε τις πρόσθετες λέξεις που βάζει για “τον ύπνο τού θανάτου”, που μάλλον ερμηνεία μπορεί να χαρακτηρισθεί, παρά μετάφραση. Το θέμα μας εδώ είναι άλλο.
Στα παραπάνω δύο κείμενα, παρατηρούμε τη σαφή διαστροφή τής Σκοπιάς στα εδάφια. Η λέξη: “άμα”, που σημαίνει: “ταυτόχρονα” λείπει από τη Μετάφραση τής Σκοπιάς. Γιατί όμως η Σκοπιά ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ τη λεξούλα αυτή;
Μια βασική διδασκαλία τής Σκοπιάς, είναι ότι μετά από τη δεύτερη παρουσία τού Χριστού (που κατ’ αυτήν έγινε το 1914), άρχισε η “πρώτη ανάσταση” τών αγίων. Αυτό κατά τη Σκοπιά συνέβει το 1918, όπου οι 144.000 άγιοι άρχισαν να ανασταίνονται με άλλα, αγγελικά πνευματικά σώματα, για ουράνια ζωή (Σκοπιά 1-10-1986 σελ. 14). Λένε επίσης, ότι οι υπόλοιποι άγιοι, από το 1918 και μετά, ένας ένας που πεθαίνουν, γίνονται στιγμιαία πνευματικά όντα, και ότι αυτό θα συνεχιστεί ως την τελική επέμβαση τού Θεού στα ανθρώπινα. (Α΄ Κορινθίους 15/ιε΄ 51,52. Α΄ Θεσσαλονικείς 4/δ΄ 15-17).
Το εδάφιο όμως που αναφέραμε στην αρχή, λεει άλλα πράγματα! Ιδιαίτερα η λεξούλα: “άμα”, αποδεικύει εντελώς εσφαλμένη όλη αυτή τη θεωρία τής Σκοπιάς. Γιατί το εδάφιο λέει, ότι ΣΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, όταν θα αναστηθούν οι κεκοιμημένοι άγιοι, ΘΑ ΑΡΠΑΧΘΟΥΝ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΑΣ ΑΓΙΟΥΣ από τον Κύριο, για να είναι πάντοτε μαζί Του.
Όμως το 1918 δεν αρπάχθηκε κανένας ζωντανός άγιος! Πώς λοιπόν έγινε η ανάσταση; Προφανώς δεν έγινε τίποτα, και όλα αυτά είναι στη φαντασία τών ηγετών τής Σκοπιάς. Όμως η λεξούλα “άμα” (ταυτόχρονα) είναι σαφής. Και η Σκοπιά έπρεπε να την εξαφανίσει! Έτσι, την έβγαλε χωρίς τύψεις από τη Μετάφραση Νέου Κόσμου, όχι μόνο σε άλλες γλώσσες, αλλά τόλμησε να τη βγάλει ακόμα και στα Ελληνικά, στηριζόμενη στην άγνοια τών οπαδών της.
Η λεξούλα αυτή είναι καταπέλτης! Ακυρώνει ταυτόχρονα, τόσο το δόγμα τής Σκοπιάς για την ανάσταση, όσο και το δόγμα της για τη δήθεν παρουσία τού Χριστού το 1914. Γιατί εφ’ όσον τα γεγονότα που περιγράφονται εδώ, πρόκειται να συμβούν στην παρουσία τού Κυρίου, και το 1914 ή το 1918 δεν έγινε αρπαγή τών ζώντων αγίων, απλούστατα, δεν συνέβει ούτε ανάσταση, ούτε παρουσία.
-Μα πώς κατηγορείτε τη Σκοπιά για απάτη, εφ’ όσον ακόμα και ο Ορθόδοξος Βάμβας παρέλειψε τη λέξη “άμα” στη δική του Μετάφραση; (ίσως μας ρωτήσει κάποιος).
Η κατάσταση όμως εδώ διαφέρει για δύο σημαντικούς λόγους:
Πρώτος λόγος, είναι ότι ο Βάμβας μετέφρασε την Αγία Γραφή χωρίς αυτή η μετάφραση να είναι αποδεκτή από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Για το λόγο αυτό η Εκκλησία χρησιμοποιεί ως σήμερα το αρχαίο κείμενο, επειδή γνωρίζει ότι καμία μετάφραση δεν είναι σωστή. Αντιθέτως, η ΜΝΚ είναι η επίσημη μετάφραση τής οργάνωσης τής Σκοπιάς, και αυτή χρησιμοποιείται στις συνάξεις τους.
Δεύτερος λόγος, είναι ότι ο Βάμβας ως Ορθόδοξος, δεν είχε κανένα λόγο να εξαφανίσει επίτηδες τη λέξη: “άμα”, καθώς η Χριστιανική Εκκλησία πιστεύει στην ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΗ ΑΡΠΑΓΗ ζώντων και κεκοιμημένων πιστών κατά την παρουσία τού Χριστού και την ανάσταση. Συνεπώς, δεν συντρέχει λόγος να γίνει επίτηδες από Ορθόδοξο αυτό το λάθος. Πολύ περισσότερο εφ’ όσον το κείμενο αυτό ποτέ δεν χρησιμοποιείται από την Εκκλησία στη λατρεία ή σε σοβαρή μελέτη. Και μάλιστα, αυτό είναι και σημαντική ένδειξη τού λόγου για τον οποίο ο Βάμβας έκανε το λάθος αυτό: Επειδή προφανώς έχοντας τη σωστή άποψη για το θέμα, δεν ήταν δυνατόν να φαντασθεί ότι κάποτε θα έβγαινε μια αίρεση που θα πίστευε ότι η ανάσταση θα γινόταν σε “δόσεις”, και θεώρησε τη λέξη “άμα” ως πλεονασμό. Όμως ο Θεός γνώριζε το μέλλον, και φρόντισε στην Αγία Γραφή να υπάρχει ΚΑΙ αυτή η λεξούλα, ώστε να είναι αναπολόγητοι όσοι πιστεύουν τέτοιες κακοδοξίες σήμερα, και κυρίως να αποδεικνύονται οι πονηρές τους προθέσεις, όταν προσπαθούν να την εξαφανίσουν.
-Και πού ξέρετε ότι η Σκοπιά το έκανε επίτηδες; Μπορεί η λέξη να της διέφυγε! (ίσως επιμείνει καλοπροαίρετα κάποιος).
Κι εδώ όμως η εκουσιότητα τής Σκοπιάς αποδεικνύεται! Γιατί τυφλώνει τους πονηρούς ο Θεός, για να κάνουν λάθη και να εκτίθενται προς όσους θέλουν να δουν την αλήθεια. Ας δούμε την απόδειξη τής δολιότητας τών μεταφραστών τής Σκοπιάς:
Υπάρχει ένα βιβλίο τών εκδόσεων τής Σκοπιάς, που ονομάζεται: “The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Scriptures” Πρόκειται για το αρχαίο κείμενο τής Καινής Διαθήκης στα αρχαία Ελληνικά και από κάτω από τις λέξεις, υπάρχει λέξη προς λέξη η Αγγλική μετάφραση τών λέξεων. Στη δεύτερη στήλη κάθε σελίδας, υπάρχει η Αγγλική Μετάφραση Νέου Κόσμου, για να μπορεί ο αναγνώστης να τη συγκρίνει με το πρωτότυπο κείμενο!
Ας μου επιτραπή σήμερα εις την αγάπη σας, αγαπητοί μου αδελφοί, να παρουσιάσωμε κάποιες, πατερικές πάντα, θέσεις γύρω από την Ορθόδοξη Ανθρωπολογία. Τι είναι δηλ. ο άνθρωπος, πώς πλάσθηκε από τον Θεό, από τι αποτελείται, ποιές είναι θεόθεν οι δυνατότητές του, ποιος ο σκοπός του, και μέσα εκεί, σε όλα αυτά τα θαυμάσια πατερικά χωρία, τα οποία ελαφρώς θα αναλύσωμε, κατά την μικρή δύναμή μας, εκτός των άλλων, εκεί μέσα θα αποδειχθή πόσο τρομερό, δυστυχώς, έγκλημα είναι η έκτρωσις.
Δεν νοείται, σε ζώντα άνθρωπο, να υπάρχη σώμα άνευ ψυχής, ούτε ψυχή άνευ σώματος. Λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός: «Την ψυχήν, ούτε γαρ προϋφίσταται του σώματος, ούτε μεθυφίσταται, αλλ άμα τη τούτου γενέσει κτίζεται και αυτή». Δηλ., η ψυχή, ούτε προϋπάρχει του σώματος, ούτε υπάρχει μετά από αυτό, αλλά ταυτόχρονα με την γένεσι του σώματος κτίζεται και η ψυχή. Και γράφει ο άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης: «Ούτε γαρ σώμα προ της ψυχής υφίστατο, ούτε ψυχή προ του σώματος», δηλ. ότι η ψυχή και το σώμα κτίζονται ταυτόχρονα.
Η πνοή που ενεφύσησε ο Θεός στον Αδάμ, εκείνο το απόρρητο ”εμφύσημα”, λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ήταν εκείνο που έδωσε στον άνθρωπο ψυχή αθάνατη, αείζωη, που ταυτίζεται με την λογική ψυχή, αλλά, ταυτοχρόνως, της έδωσε ο Θεός και την θεία Χάρι. Δηλ., ο Θεός δεν έδωσε στην ψυχή μόνο την λογικότητα και την δυνατότητα να είναι αθάνατη, αλλά την επλήρωσε και με την άκτιστη θεία Χάρι. Αυτήν, λοιπόν, την άκτιστη Χάρι, δυστυχώς, έχασε ο Αδάμ με την πτώσι του. Ω, αγαπητοί μου, τι έχασε ο Αδάμ! Έχασε τον ίδιο τον Θεό. Έχασε την θεοκοινωνία, χωρίσθηκε από τον Θεό. Αυτήν την ζωή χωρίς Θεό, που είναι ο ψυχικός, λεγόμενος, θάνατος, την ονομάζει ο Άγιος ”δεινό” θάνατο, φοβερό θάνατο, και μας λέγει, επίσης, ότι η ζωή στην Βασιλεία θα είναι η κοινωνία με τον Θεό και η απόλαυσι της αιώνιας άχρονης Βασιλείας Του. Και, ”θάνατος” είναι η ζωή χωρίς Θεό, η αιωνία κόλασις.
Εμείς, τώρα, από τούτην την ζωή μας, την πρόσκαιρη εδώ στην γη, επιλέγομε αν θα ζήσωμε κατά Θεόν, ή κατά διάβολον. Και η αξία αυτής της ζωής είναι ότι από αυτήν την πρόσκαιρη ζωή εξαρτάται η αιώνια άχρονη τύχη μας. Εμείς, λοιπόν, αυτεξουσίως, ελευθέρως δηλ., αναλόγως της επιγείου πορείας μας, καθορίζομε και την ουράνια αιώνια πορεία μας.
Μάς λέγει, πάλι, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ότι ο βαπτισμένος άνθρωπος έχει την βοήθεια, την ενέργεια της Χάριτος μέσα του, διότι κατά το μυστήριο της Βαπτίσεως λαμβάνει την θεία Χάρι, τον ίδιο τον Θεό. Τον ίδιο τον Θεό, όχι, βέβαια, κατά την ουσία Του, καθ ότι, ως γνωστόν, η ουσία του Θεού είναι αμέθεκτος και ακοινώνητος με την κτίσιν, λογική τε και άλογο, με κάθε κτίσμα, αλλά παίρνει τον Θεό κατά την ουσιώδη ενέργειά Του. Με την Βάπτισι, η θεία Χάρις εγκαθίσταται στο βάθος της ψυχής κάθε ανθρώπου και παραμένει πάντοτε, ακόμη και αν ο άνθρωπος αμαρτήση. Ναι, ακόμη και αν ο άνθρωπος αμαρτήση, παραμένει η Χάρις μέσα του. Ω, τι φιλάνθρωπος είναι ο Κύριος! Φυσικά, στον αμαρτωλό και αμετανόητο άνθρωπο, ενώ μεν υπάρχει Χάρις, δυστυχώς γι αυτόν, είναι απενεργοποιημένη. Είναι σαν να μην υπάρχη, ενώ υπάρχει. Διότι, η ψυχή του είναι ασθενούσα, δεν είναι υγιής, λόγω της μη καθαρότητος, λόγω της αμαρτίας και λόγω της αμετανοησίας του.
Μετά την πτώσι, υπήρξαν οι εξής κύριες κατηγορίες ανθρώπων: Η μία, όπως καταλαβαίνετε, ήταν η κατηγορία από πτώσεως των Πρωτοπλάστων, μετά δηλ. το προπατορικό αμάρτημα, έως την ιστορική συγκεκριμένη ημέρα της Πεντηκοστής, κατά την οποία εορτάζομε την εκ νέου αποστολή της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος, του Τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος δηλ. την καθολική ενέργεια, εις την Εκκλησία Του.
Έτσι, λοιπόν, η μία κατηγορία ανθρώπων, χρονικά, περιλαμβάνει τους ανθρώπους από την ημέρα του προπατορικού αμαρτήματος έως την ιστορική συγκεκριμένη αυτή ημέρα της Πεντηκοστής. Και, όταν λέμε ”ιστορική”, το λέμε με διπλή έννοια, και επειδή είναι μεγάλης σημασίας, και επειδή συνέβη κάποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Συγκεκριμένα ”μεθ ου πολλάς ημέρας”, όπως είχε προϋποσχεθή ο Κύριος, δηλ. δέκα ημέρες μετά την Ανάληψί Του.
Στην οποία, τώρα, χρονική περίοδο οι άνθρωποι ζούσαν μόνο με το ”κατ εικόνα”, δηλ. μόνο με τα φυσικά τους γνωρίσματα, επειδή, δυστυχώς, έχασαν την θεία Χάρι, και σε όλη αυτήν την ”μακάβρια” χρονική περίοδο, λαμπρότατη, φωτεινότατη, εξαίρεσις αποτελεί η περίπτωσις των Προφητών, των Δικαίων, και όλων εκείνων στους οποίους ο Θεός ηθέλησε – Θεός είναι, ό,τι θέλει κάνει – εκτάκτως και κατ’ εξαίρεσιν, να δώση την Χάρι Του για το θείο Του, βέβαια, σχέδιο, για την θεία Του Οικονομία. Όπως λέμε, μεταξύ των άλλων, στο Σύμβολο της Πίστεως. Αναφερόμενοι στο Άγιο Πνεύμα, τι λέμε; ”Το λαλήσαν δια των Προφητών”. Αλλά, πότε αυτοί ελάλησαν; Προ της Πεντηκοστής, που προανεφέραμε. Κατά την Πεντηκοστήν, όπως είπαμε, έρχεται και αποστέλλεται, εκ νέου, καθολικώς, η ενέργεια του τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος.
Τώρα, μία άλλη μεγάλη κατηγορία ανθρώπων είναι εκείνοι που έζησαν και θα ζήσουν από της Πεντηκοστής έως της Δευτέρας Παρουσίας, έως δηλ. της τελικής Κρίσεως, όπου θα λάβη χώραν και η ανάστασις των σωμάτων, δια τους κεκοιμημένους, ενώ οι ζώντες θα αλλαχθούν, όπως μας αναφέρει ο απόστολος Παύλος. Δηλ., είναι εκείνοι οι άνθρωποι, που, με το Βάπτισμά τους, έλαβαν ξανά την θεία Χάρι, αλλά, δυστυχώς η μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων, μπορούμε να πούμε, είναι οι αβάπτιστοι, ή εκείνοι που δεν έχουν το Ορθόδοξο Βάπτισμα, οι αιρετικοί, που πορεύονται μόνο με τα φυσικά τους προσόντα, δηλ. μόνο με το κατ’ εικόνα.
Εμείς, τώρα, οι βαπτισμένοι, ναι μεν έχομε μεγάλη ευλογία, αλλά φέρομε και μεγάλη ανάλογη προσωπική ευθύνη και, ως εκ τούτου, θα κριθούμε και διαφορετικά. Διότι, ενώ έχουμε μέσα μας τον Θεό, την ενέργειά Του, όπως προεξηγήσαμε, και έχομε την δυνατότητα της θεώσεως, δηλ. να γίνουμε κατά Χάριν θεοί, με το κατ’ ευδοκίαν θέλημα του Θεού, που αυτός πρέπει να είναι και ο σκοπός του κάθε Χριστιανού, φέρομε, λοιπόν, ταυτόχρονα, μεγάλη ευθύνη, διότι την εγκατεστημένη μέσα στην ψυχή μας θεία Χάρι την έχομε, δυστυχώς, πολλές φορές οι περισσότεροι απενεργοποιήσει με τα πάθη μας, με τις αδυναμίες μας, με τις εμπαθείς εμμονές μας, και τις ποικίλλες γνωστές και άγνωστες αμαρτίες μας.
Τώρα, η ψυχή του κάθε ανθρώπου, δημιουργείται, με την Χάρι του Θεού πάντα. Αλλά, πότε δημιουργείται; Εξ άκρας συλλήψεως. Το ξαναλέμε: Η ψυχή του ανθρώπου δημιουργείται εκ του Θεού ”εξ άκρας συλλήψεως”. Και ”εν τη συλλήψει εμψύχωται”, όπως λένε οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος λέγει, συγκεκριμένα, κάτι που είναι πάρα πολύ καταπληκτικό και πάρα πολύ χρήσιμο, και έχει σχέσι και με το θέμα των μεταμοσχεύσεων, το οποίο σήμερα βέβαια δεν θα το θίξωμε στην αγάπη σας, για τον λεγόμενο ”εγκεφαλικό θάνατο”, και έχει βέβαια σχέσι και με το θέμα των εκτρώσεων, το οποίο σήμερα θα το θίξωμε. Λέγει, αυτός ο βαθύτατος θεολόγος, που, με μιας, μπορούμε να πούμε, ότι χτυπούσε πάντα κέντρο, λέγει, ότι η ψυχή είναι εξ αρχής τελεία, δεν μπορεί όμως, αν και είναι τελεία η ψυχή, να εκδηλώση τις ενέργειές της λόγω του μη ανεπτυγμένου σωματικού στοιχείου. Οι ενέργειές της δηλ., μοιραίως, αναγκαστικά, εμφανίζονται σταδιακά, πώς; Με την πρόοδο της σωματικής αναπτύξεως. Το σώμα δημιουργείται πάντα με την Χάρι του Θεού, συνεργεία, όμως, των γονέων, διότι ο Θεός έδωσε αυτήν την δυνατότητα στους γονείς. Όπως λέγει ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ”η ψυχή συνκτίζεται γηίνω σώματι”. Δηλ., κτίζεται μαζί με γήινο σώμα, το οποίο και αναπτύσσεται κατά τρόπο βέβαια μυστικό. Εδώ είναι το κλειδί. Και το ξαναλέμε αυτό: Η ψυχή συνκτίζεται γηίνω σώματι. Αλλά, πώς γίνονται όλα αυτά; Κατά τρόπο μυστικό, κατά τρόπο δηλ. απόρρητο
Συφμωνω απολητα με την αρθογραφο. Ο Χριστος εκφραζει το Ακτιστο και αμορφοποιητο Φως και για αυτο ειναι περα και απο τα κτιστα κατασκευασματα της οποιαδηποτε θρησκειας και τις αντιληψεις του οποιουδηποτε δογματος και σε καποιο βαθμο μαλιστα θα ελεγα οτι ειναι επικινδυνο αναλογα και με την κατασταση και την αναγκη της καθε εποχης το να προσπαθεις να περιορισεις με την βια μαλιστα το Ακτιστο Φως μεσα στα ορια των αντιληψεων του καθε ανθρωπου και του καθε αγιου καθως ουδεις εξ’ημων ειναι ο Ιησους Χριστος (ετσι μαλλον θελουμε να πιστευουμε).
Χωρις να θελω να προκαλεσω απλα να πω επι του προκιμενουυ οτι η θεολογια των παπαδων και μεσα στα πλαισια της αγνωσιας αυτων και σε οτι αφορα την γνωση του κυριου μπορει να μας βαλουν σε μπελαδες (και μετα ποιος σας σωζει απο τον Γιατρουλη που εργαζετε για τον Απολλωνα και τον Κατσικογαμη κλπ) σε σημειο μαλιστα που να μην μπορουμε να αναγνωρισουμε αν διπλα μας υπαρχει ενας αγιος η ακομα και ο ιδιος ο Χριστος. Ενα απλο παραδηγμα ειναι το θεμα της πολυωνυμιας του θειου εκει οπου βασικα ο Χριστος παρουσιαζεται ως αυτος που εχει πολλα ονοματα και ως αυτος μαλιστα που θα ερθει με νεο ονομα (δηλαδη ο Χουλκ >> αστειευομαι αλλα σιγα να μην ειναι και κανενας ξενεροτος ο Κυριος που θα ερθει σαν κλεφτης μεσα στην νυχτα και να μην εχει χιουμορ) >> http://biblehub.com/revelation/3-12.htm >> Δηλαδη βασικα υπαρχει και η πιθανοτητα ο Johny που τα εβαλε με τον Διαολο (https://www.youtube.com/watch?v=K6RUg-NkjY4) να γνωρισε τον Χριστο μεσα του καλυτερα απο καποιους επιτηδειους που παριστανουν τους θεους στην θεση του Θεου καθως θεωρω βασικα οτι αυτος που θα επρπεε να περιμενουμε ειναι αυτος με τα πολλα ονοματα: http://www.azlyrics.com/lyrics/johnnycash/themancomesaround.html >> https://www.youtube.com/watch?v=AzUrHvSOmEI
Είναι γνωστόν, ότι εις την Παλαιάν Διαθήκην απαγορεύεται απολύτως η κατασκευή και η λατρεία ειδώλων:
«Δεν θα κατασκευάσης ποτέ δια τον εαυτόν σου είδωλον ούτε εικόνα από όσα υπάρχουν εις τον ουρανόν άνω, όσα εις την γην και όσα εις τα ύδατα κάτω από την γην. Δεν θα προσκύνησης αυτά, ούτε θα τα λατρεύσης· διότι εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλότυπος» (Έξοδος 20,4-5). Δεν θα ακολουθήσετε και δεν θα κατασκευάσετε θεούς χυτούς* εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας (Λευϊτ. 19,4). «Δεν θα κατασκευάσετε δια τον εαυτό σας χειροποίητα είδωλα, ούτε γλυπτά, ούτε θα στήσετε ειδωλολατρικήν στήλην, ούτε θα θέσετε εις την χώραν σας περίοπτον λίθον, ώστε να προσκυνήσετε αυτόν εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας» (Λευϊτ. 26,1).
Πώς πρέπει να ερμηνεύσωμεν τα χωρία αυτά;
Μερικοί αιρετικοί διαχωρίζουν το πρώτον μέρος των χωρίων από το δεύτερον και το παρερμηνεύουν.
Είναι, όμως, φανερόν, ότι το κύριον βάρος της σημασίας πίπτει ακριβώς εις την φράσιν:
«Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου».
Τα χωρία αυτά θέλουν, δηλαδή, να δηλώσουν, ότι ο μόνος αληθινός Θεός είναι ο Θεός του Ισραήλ, όχι οι ψευδείς θεοί των Εθνών:
«Όλοι οι θεοί των Εθνών είναι είδωλα, ο δε Θεός ημών είναι ο δημιουργός των ουρανών», υπογραμμίζει χαράκτηριστικώς η Παλαιά Διαθήκη (Α’ Παραλειπομένων 16,26). «Όλοι οι θεοί των εθνών είναι δαιμόνια, ο δε Κύριος εδημιούργησε τους ουρανούς» (Ψαλμοί 95,5). «Εγώ πρώτος και εγώ μετά ταύτα- πλην εμού ουκ εστί Θεός» (Ησαΐας 44,6).
Κατόπιν της τοποθετήσεως αυτής, ήτο αδύνατον να κατασκευάζωνται και να λατρεύωνται από τους Ισραηλίτας οι θεοί των εθνών: «Δεν θα προσκύνησης τους θεούς αυτών, ούτε θα τους λατρεύσης, ούτε θα εκτέλεσης τα έργα τα οποία εκτελούν εκείνοι, αλλά θα κρημνίσης εκ θεμελίων και θα σύντριψης εξ ολοκλήρου τας ειδωλολατρικάς των στήλας. Θα λατρεύσης μόνον Κύριον τον Θεόν σου», λέγει χαρακτηριστικούς η Αγία Γραφή (Έξοδος 23,24-25).
Η παράβασις της εντολής αυτής είχε βαρυτάτας συνεπείας δι’ ολόκληρον τον Ισραηλιτικόν λαόν (Γ’ Βασ. 9,6-7) και εθεωρείτο ως έγκλημα, το οποίον ετιμωρείτο με θάνατον (Έξοδος 22,20. Δευτερονόμιο 17,2-7), ακόμη και εκείνου ο οποίος θα παρεκίνει άλλον εις την λατρείαν αυτήν (Δευτερονόμιο 13,6-11).
Η λατρεία του ενός και μόνου αληθινού Θεού δεν αφήνει περιθώρια δι’ «άλλους θεούς και χωνευτά είδωλα» (Γ’ Βασ. 9,6-9. 14,9-10. Της. Ναυή 23,15-16. Α’ Βασ. 7,3. 8,8. Ιερ. 1,16. 2,27. Μαλ. 2,11).
Ο Θεός του Ισραήλ είναι «ζηλότυπος», δηλαδή μοναδικός. «Αυτοί παρεζήλωσάν με επ’ ου θεώ, παρώξυνάν με εν τοις ειδώλοις αυτών», αυτοί έγιναν αίτια να ζηλοτυπήσω, διότι ελάτρευσαν ανύπαρκτον Θεόν, με εξηρέθισαν να οργισθώ, διότι ελάτρευσαν τα είδωλα (Δευτερονόμιο 32,21. Παράβαλλε Έξοδος 20,5. 34,14. Δευτερονόμιο 4, 24. 5, 9. 6,15).
Η μοναδικότης αυτή του Θεού δηλούται και δια του ονόματος του, το οποίον έδωσεν ο ίδιος ο Θεός εις τον Μωυσή: «Εγώ ειμί ο Ων» (Έξοδος 3,14). Εις το εβραϊκόν κείμενον αναφέρεται η φράσις «έχγιέ άσέρ έγχιέ» (είμαι εκείνος ο οποίος είμαι), η οποία σχετίζεται προς το ρήμα «χαγιά», δηλαδή «είμαι», «υπάρχω», «γίγνομαι», «συμβαίνω».
Το όνομα, λοιπόν, αυτό δήλοι την απόλυτον ύπαρξιν του Θεού. Αυτός είναι η αληθής ύπαρξις, η αληθής ζωή (Ιερεμ. 2, 13). Αυτός εξήγαγε τον λαόν Του από την Αίγυπτον και εις Αυτόν ανήκει η δόξα και η λατρεία. Αυτός είναι ο μοναδικός Θεός. Όλοι οι άλλοι θεοί είναι εις την πραγματικότητα «ου θεοί» (Δευτερονόμιο 32,21. Α’ Βας.12,21. Α΄ Βασιλέων 19,18. Β΄ Παραλειπομένων 13,9. Ιερεμ. 2,11. 5,7), δηλαδή ανύπαρκτοι. Δεν πρέπει να δοξάζονται, ούτε να λατρεύονται. «Εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σου (Jahwe), αυτό είναι το όνομα μου. Την δόξαν μου δεν θα την δώσω εις άλλον ούτε τον έπαινόν μου εις τα γλυπτά είδωλα», λέγει ο Θεός εις τον Προφήτην Ησαΐαν (Ησαΐας 42,8).
Παρ’ όλα τα αυστηρότατα μέτρα, ο κίνδυνος της ειδωλολατρείας δι’ ένα λαόν, τον οποίον περιτριγύριζαν ειδωλολάτραι, ήτο καταπληκτικώς μεγάλος. Δεν πρέπει να λησμονώμεν ότι πολλάς φοράς ο Ισραήλ έπεσεν εις Αποστασίαν, κατεσκεύασε και ελάτρευσε είδωλα αντί του αληθινού Θεού. Τοιαύτα παραδείγματα Αποστασίας περιγράφει η Παλαιά Διαθήκη (Έξοδος 32,4-5. Γ’ Βασ. 12,28. Κριταί 2,13. 3,6. 4,1. 10,16. Α’ Μακκαβαίων 1,15 κ. Οι. ) και ιδιαιτέρως οι Προφήται, οι οποίοι προαναγγέλλουν και φοβέρας τιμωρίας ως συνέπειαν της τοιαύτης Αποστασίας (Ιδέ Ως. 2,7-15. Ησαΐας 40,19-20. 46,1-7. Ιερεμ. 2,5-13. 27-28. 10,1-16. 16,20 κ. Οι. ).
Δι’ αυτόν τον λόγον ήτο ανάγκη κάθε φοράν να υπενθυμίζεται ο κίνδυνος αυτός και να υπογραμμίζεται το καθήκον της λατρείας του ενός και μοναδικού Θεού:
«Κύριον τον Θεόν σου να φοβήσαι και αυτόν μόνον να λατρεύης και εις αυτόν να προσκολληθής… Μη πορευθήτε οπίσω από άλλους θεούς, τους όποιους έχουν τα ολόγυρα σας έθνη, διότι Κύριος ο Θεός σου είναι Θεός ζηλότυπος δια σε. Μήπως οργισθή εναντίον σου και σε εξολόθρευση από το πρόσωπον της γης… » (Δευτερονόμιο 6,3-15). «Εντραπήτε πολύ σεις οι οποίοι πιστεύετε εις τα είδωλα, σεις οι οποίοι λέγετε εις τα χωνευτά: Σεις είσθε οι θεοί μας» (Ησαΐας 42,17).
«Όπως μία γυναίκα φαίνεται άπιστος εις τον σύζυγόν της, κατά παρόμοιον τρόπον ο οίκος Ισραήλ εδείχθη άπιστος προς εμέ, λέγει ο Κύριος. Αλλά ηκούσθησαν από τα χείλη των υιών του Ισραήλ
κλαυθμοί και δεήσεις (μετανοίας), ότι εδείχθησαν άδικοι εις την ζωήν των, ελησμόνησαν τον άγιον Θεόν των. Επιστρέφατε, παιδιά μου, επιστρέψατε και θα θεραπεύσω τα συντρίμματά σας. Ιδού είμεθα δούλοι σου, διότι συ είσαι Κύριος ο Θεός μας. Πράγματι ψευδείς ήσαν οι ειδωλολατρικοί
τόποι των βουνών, ανύπαρκτος η δύναμις των ορέων, μόνον δια Κυρίου του Θεού μας θα έλθη η σωτηρία εις τον Ισραήλ» (Ιερεμ. 3,20-23).
2. Τα λατρευτικά αντικείμενα της Παλαιάς Διαθήκης
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και εις την Παλαιάν Διαθήκην αντικείμενα, τα οποία κατεσκευάσθησαν κατ’ εντολήν του Θεού και εις τα οποία οι Ισραηλίται απέδιδον τιμήν.
Είναι ο γραπτός λόγος του Θεού (Έξοδος 34,1). Είναι διάφορα «ομοιώματα», δια την κατασκευήν των οποίων ο Θεός δίδει λεπτομερείς οδηγίας: Η Κιβωτός της Διαθήκης (Έξοδος 25,9-21), η τράπεζα της προθέσεως (Έξοδος 25, 22-29), το θυσιαστήριον (Έξοδος 27,1-8. 30. 1-10), ο χάλκινος λουτήρ (Έξοδος 30,17-21), η σκηνή του μαρτυρίου (Έξοδος 26,1-37) και άλλα (Παράβαλλε Και Έξοδος 35,11 και εξής).
Εκείνο, όμως το οποίον κάμνει ιδιαιτέραν εντύπωσιν είναι η εντολή του Θεού δια την κατασκευήν διαφόρων άλλων ομοιωμάτων: Αγγέλων, ζώων, φυτών και μάλιστα εντός του λατρευτικού χώρου.
Ούτω, βλέπομεν να κατασκευάζωνται με εντολήν του Θεού δύο χερουβίμ με απλωμένα τα χέρια επάνω από το Ιλαστήριον (Έξοδος 25,17-19. Παράβαλλε Και Εβραίους 9,5), καθώς και άλλα δύο τεράστια χερουβίμ, τα οποία ετοποθετήθησαν εις τα Άγια των Αγίων του Ναού του Σολομώντος (Γ’ Βασ. 6,23-28. Παράβαλλε Και Β΄ Παραλειπομένων 3,10-12. 5,8. Ιεζεκ. 9,3. 10,2 και εξής). Επίσης, κατασκευάζονται διάφοροι παραστάσεις, όπως δέκα ομοιώματα χάλκινων βοών (Γ’Βασ. 7,13), σκαλισταί παραστάσεις λεόντων και άλλαι ανάγλυφοι παραστάσεις (Γ’ Βασ. 7,16. 22. 28. 30. Β΄ Παραλειπομένων 4,3 και εξής).
Όλα αυτά μας αποδεικνύουν, ότι ο Θεός με την εντολήν «δεν θα κατασκευάσης δια τον εαυτόν σου ποτέ είδωλον, ούτε εικόνα», δεν απαγορεύει την χρήσιν λατρευτικών αντικειμένων. Τα είδωλα απαγορεύονται, όχι όμως τα σύμβολα και τα λατρευτικά αντικείμενα, εις τα οποία δεν αποδίδεται λατρεία, ούτε τιμή «καθ’ εαυτά», δηλαδή ανεξαρτήτως από την σχέσιν των με τον ζώντα Θεόν. Εις Αυτόν μόνον ανήκει η λατρεία μας:
«Αισχύνθητε, αισχύνην, οι πεποιθότες επί τοις γλυπτοίς, οι λέγοντες τοις χωνευτοίς· υμείς εστέ θεοί ημών» (Ησαΐας 42,17).
3. Η Χριστολογική βάσις των Αγίων εικόνων
Εις την Παλαιάν Διαθήκην ο Θεός απεκαλύπτετο δια των ακτίστων θείων ενεργειών και ιδιαιτέρως δια στόματος των Προφητών (Πράξεις 3,21. Β΄ Τιμόθεον 3,16. Α’ Πέτρ. 1,10-12. Β΄ Πέτρου 1,21).
Όμως, εις την περίοδον της Καινής Διαθήκης ο Λόγος του Θεού εσαρκώθη «και έμεινε μεταξύ μας και είδομεν την δόξαν του» (Ιωάννης 1,14). Ο ίδιος ο Πατήρ εφανερώθη εις τους ανθρώπους με το πρόσωπον του Υιού (Ιωάννης 14,9) και ήλθεν εις προσωπικήν σχέσιν μαζί μας. Δι5 αυτό και ημπορούμε πλέον να εικονίσωμεν τον Θεόν εις το πρόσωπον του Χριστού.
«Εις την παλαιάν εποχήν», λέγει χαρακτηριστικούς ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, «ο Θεός δεν ημπορούσε καθόλου να εικονισθή, διότι δεν είχε λάβει ούτε σώμα ούτε μορφήν. Τώρα, όμως, ότε ο Θεός εφανερώθη με σάρκα και συνανεστράφη με τους ανθρώπους, εικονίζω από τον Θεόν αυτό το οποίον ημπορώ να ίδω. Αυτόν ο οποίος έγινε ύλη δι’ εμέ και κατεδέχθη να κατοίκηση εις την ύλην. Και δεν θα παύσω να σέβωμαι την ύλην, με την οποίαν συνετελέσθη η σωτηρία μου».
Εκείνο, όμως, το οποίον εικονίζομεν δεν είναι η θεία φύσις του Χριστού, αλλά καθώς λέγει ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, η υπόστασις, το γεγονός του προσώπου του Χριστού, ο οποίος είναι «εικών του Θεού του αοράτου» (Κολοσσαείς 1,15. Β΄ Κορινθίους 4,4. Σοφ. Σολ. 7,26).
Κατά ταύτα, η εικών αποτελεί ορατόν σημείον της αοράτου παρουσίας του Θεού και βεβαιώνει την παρουσίαν αυτήν μεταξύ των ανθρώπων (Παράβαλλε Ιωάννης 14,9). Η τιμή, λοιπόν, των εικόνων στηρίζεται εις το πλέον βασικόν και σωτήριον δόγμα της πίστεως μας, εις την ενανθρώπησιν του Χριστού και εις την αληθινήν παρουσίαν Του ανάμεσα μας. Όπως πιστεύομεν εις την αληθινήν ενσάρκωσιν και ενανθρώπησιν του Χριστού, διακηρύττομεν αυτό το γεγονός και με την τιμήν των εικόνων.
Η εικών αποτελεί ομολογίαν πίστεως εις την θεανθρωπότητα του Χριστού και ανάγει, μας οδηγεί, εις το πρωτότυπον, εις τον ίδιον τον Χριστόν.
Ταυτοχρόνως, όμως, η εικών εκφράζει και τον βαθύτατον εσωτερικόν πόθον του ανθρώπου να φθάση εις το ύψος του θεανθρώπου Χριστού και αποτελεί άριστον κίνητρον δια την εσωτερικήν στροφήν του ανθρώπου προς τον Θεάνθρωπον Ιησούν.
Τα ανωτέρω μας βοηθούν να εννοήσωμεν καλύτερον τον μεγάλον κίνδυνον, εις τον οποίον περιπίπτει κανείς, όταν αρνηθή την τιμήν των Αγίων εικόνων. Είναι ο κίνδυνος να αρνηθή την ενσάρκωσιν του Χριστού και ολόκληρον το γεγονός της θείας οικονομίας. Δια τον άνθρωπον αυτόν, ο οποίος αρνείται την εξεικόνισιν Εκείνου, ο οποίος «Εσκήνωσεν εν ημίν» και του οποίου «είδομεν την δόξαν» (Ιωάννης 1,14), παύει πλέον η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού, να έχη θεανθρώπινον χαρακτήρα και, συνεπώς, αδυνατεί να προσφέρη την σωτηρίαν εις τον άνθρωπον.
Η άρνησις, λοιπόν, της εικόνος, η οποία είναι η ορατή και χειροπιαστή μαρτυρία της σαρκώσεως του Χριστού και του γεγονότος της σωτηρίας του ανθρώπου μέσα εις το Σώμα Του, έχει καταστρεπτικάς συνεπείας δια τον άνθρωπον. Δι’ αυτόν τον λόγον, η Εκκλησία μας ταυτίζει την Ορθόδοξον πίστιν με την τιμήν των εικόνων και ονομάζει Κυριακήν της Ορθοδοξίας την πρώτην Κυριακήν των νηστειών, κατά την οποίαν εορτάζεται η αναστήλωσις των Αγίων εικόνων. Κανείς δεν ημπορεί να ονομασθή Ορθόδοξος Χριστιανός αν δεν τιμά τας Ορθοδόξους εικόνας!
Όλα αυτά, όμως, δεν σημαίνουν, ότι ημείς οι Ορθόδοξοι ταυτίζομεν την εικόνα με το πρωτότυπον και ότι λατρεύομεν το ξύλον και τα χρώματα, τα οποία είναι η εικών και όχι τον Θεόν, ο οποίος είναι το πρωτότυπον.
Η εικών είναι το «σημείον» και όχι ο εικονιζόμενος.
Όμως, καθώς αναφέρει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, «εκεί όπου ευρίσκεται το σημείον, εκεί είναι και αυτός ο εικονιζόμενος». Δι’ αυτό τιμώμεν την εικόνα, χωρίς ποτέ να δίδωμεν εις αυτήν την θέσιν του εικονιζόμενου προσώπου. Ο ίδιος ο άγιος αναφέρει χαρακτηριστικώς, ότι οποίος θεοποίηση την εικόνα, αναθεματίζεται (Παράβαλλε Ησαΐας 42,17).
Αυτή είναι, άλλωστε, και η διδασκαλία της Εκκλησίας μας, όπως διετυπώθη εις την Ζ’ οικουμενικήν Σύνοδον. Ότι, δηλαδή, εις τας εικόνας αποδίδομεν «ασπασμόν και τιμητικήν προσκύνησιν, όχι όμως την αληθινήν λατρείαν, η οποία αρμόζει μόνον εις την Θείαν φύσιν».
Όποιος απονέμει εις τας Αγίας εικόνας λατρείαν και δεν ανάγει την προσκύνησιν εις τον Θεόν, αυτός δεν μένει πιστός εις την απόφασιν αυτήν της Οικουμενικής Συνόδου και καταδικάζεται από την Αγίαν Γραφήν, διότι προσκυνά «είδωλα χρυσά, αργυρά, χάλκινα, πέτρινα και ξύλινα» (Αποκ. 9,20)· «έργα ανθρωπίνων χειρών, τα οποία στόμα έχουν αλλά δεν ημπορούν να ομιλήσουν και οφθαλμούς και δεν ημπορούν να ιδούν έχουν αυτιά, αλλά δεν ακούουν, έχουν ρίνας και δεν ημπορούν να οσφρανθούν… όμοιοι με αυτά θα γίνουν και εκείνοι οι οποίοι τα κατασκευάζουν και όλοι εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν εις αυτά» (Ψαλμοί 113,12-16. Παράβαλλε Ψαλμοί 134,15-21).
4. Αι εικόνες των Αγίων της Εκκλησίας μας
Η Ορθόδοξος Εκκλησία δεν τιμά μόνον την εικόνα του Χριστού, αλλά και τας εικόνας των Αγίων.
Εις την Παλαιάν Διαθήκην, δεν γίνεται λόγος δια το θέμα αυτό. Εις ολόκληρον αυτήν την περίοδον δεν ήτο δυνατόν να εικονισθή η αληθής φύσις του ανθρώπου, όστις επλάσθη συμφώνως προς την εικόνα του Θεού. Κανένας δεν ημπορούσε να ίδη την εποχήν εκείνην την εικόνα του Θεού, τον άνθρωπον, εις όλην την καθαρότητα της. Τούτο, διότι όλοι οι άνθρωποι εκληρονόμησαν την φύσιν του Αδάμ, την εικόνα, δηλαδή, του Θεού εις την κατάστασιν της πτώσεως και της φθοράς, αχρειωμένην και αλλαγμένην.
Δια να γνωρίσωμεν τον πραγματικόν άνθρωπον εις το πρόσωπον εκείνων οι οποίοι φέρουν καθαράν την εικόνα του Θεού, έπρεπε, πρώτον, να σαρκωθή ο Χριστός, να «κένωση» δηλαδή «τον εαυτόν του» με το να λάβη μορφήν δούλου, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους (Φιλιππισίους 2,7), «πρωτότοκος αδελφός» (Ρωμαίους 8,29. Κολοσσαείς 1,18. Ψαλμοί 88,28), ώστε να τους καταστήση και πάλιν «συμμόρφους της εικόνος» Αυτού (Ρωμαίους 8,29. Παράβαλλε Φιλιπ. 3,21).
Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας, οι οποίοι ανταπεκρίθησαν εις την κλήσιν του Θεού, έγιναν «σύμμορφοι της εικόνος του Υιού», εφόρεσαν και πάλιν «την εικόνα του επουρανίου» (Α’ Κορινθίους 15,49) και αντανακλούν την δόξαν Αυτού (Β΄ Κορινθίους 3,18).
Αι εικόνες, λοιπόν, των Αγίων της Εκκλησίας μας δεν αναφέρονται εις την πεπτωκυϊαν φύσιν του ανθρώπου, αλλά εις τον «καινόν άνθρωπον» (Εφεσίους 2,15. 4,24) και εις την πραγματικότητα της εισόδου του ανθρώπου εις τον «καινόν αιώνα» (Παράβαλλε Ησαΐας 65,14-17. 66,22. Β΄ Πέτρου 3,13. Αποκ. 21,5). Αι άγιαι εικόνες αναφέρονται εις τον κόσμον της νέας δημιουργίας του Θεού (Β΄ Κορινθίους 5,17. Γαλ. 6,15), της μεταμορφώσεως, τον οποίον δεν ημπορεί κανείς να τον αντιληφθή με τας σωματικάς του αισθήσεις. Είναι ο ηγιασμένος κόσμος δια της χάριτος του Θεού, καθώς λέγει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός· η μαρτυρία και η αληθινή παρουσία του μεταμορφωμένου κόσμου και η εγγύησις της ολοκληρωτικής μεταμορφώσεως αυτού κατά την υπόσχεσιν του Κυρίου (Β΄ Πέτρου 3,13. Αποκ. 21,5).
Ο άνθρωπος ο οποίος έχει χριστοποιηθή, αντανακλά, καθώς ανεφέρθη, «την δόξαν του Κυρίου» και μεταμορφούται «εις την ιδίαν εικόνα με αυτόν από δόξης εις δόξαν», πράγμα το οποίον προέρχεται από την αγιαστικήν δύναμιν του Αγίου Πνεύματος (Β΄ Κορινθίους 3,18). Δι’ αυτόν τον λόγον, οι Άγιοι της Εκκλησίας μας ακτινοβολούσαν και εις αυτήν ακόμη την ζωήν, μόνον ότι δεν ημπορούσαν όλοι οι άνθρωποι να αντιληφθούν με τας αισθήσεις των την δόξαν των Αγίων. Δι’ αυτόν τον κόσμον μαρτυρούν αι άγιαι εικόνες της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Οι άνθρωποι οι οποίοι δεν ζουν την ζωήν του Πνεύματος μέσα εις μίαν διαρκή Παντηκοστήν, δεν ημπορούν, βεβαίως, να αντιληφθούν το νόημα των Αγίων εικόνων και να ιδούν εις αυτάς την μεταμόρφωσιν του ανθρώπου και του κόσμου ολοκλήρου.
Όμως, αυτήν την πραγματικότητα την ζουν οι πιστοί μέσα εις την Εκκλησίαν και κανένας δεν έχει το δικαίωμα να στέρηση τας αισθήσεις των από την συμμετοχήν των εις την πνευματικήν χαράν.
«Οι Απόστολοι είδον τον Κύριον με τα σωματικά των μάτια και τους Αποστόλους τους είδον άλλοι και άλλοι είδον επίσης τους μάρτυρας», λέγει χαρακτηριστικώς ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. «Και εγώ επιθυμώ να τους ίδω με τα μάτια της ψυχής και του σώματος… Επειδή είμαι άνθρωπος και περιβάλλομαι με σώμα, επιθυμώ να επικοινωνήσω με τα άγια και να τα ίδω», προσθέτει.
Η συνεχής παρουσία των Αγίων εικόνων αποτελεί άριστον τρόπον επικοινωνίας μετά των Αγίων οι οποίοι δεν θεωρούνται πλέον ως άνθρωποι του μακρυνού παρελθόντος, αλλά ως σύγχρονοι ημών και προσωπικοί φίλοι των πιστών.
Μα καλα, ολοι εσεις, κι εσει ρε Γιωτα Μ, εχετε διαβασει ποτε την αλλη αποψη; Ιστορικα γεγονοτα; Βιβλια και κειμενα μη χριστιανων; Εχετε σκεφτει πως η εκαστοτε θρησκεια που ειναι δημιουργημενη απ τον ανθρωπο ειναι καθαρα και μονο θεμα γεωγραφιας; ΤΟ που ετυχε na γεννηθεις δλδ; Απο το τι ετυχε να μαθουν οι γονεις των γονιων σου; Οι βουδιστες δηλαδη θα πεθανουν στην κολαση επειδη δν πιστευουν και δε γνωρισαν σε Χριστο; Ενα αβαφτιστο παιδι θα καει στην κολαση του Σατανα; Εχετε δει το εβραικο γενεαλογικο δεντρο του Χριστου σας; Την ηλιακη προελευση του χριστιανισμου; Το οτι προηγουμενοι θεανθρωποι οπως ο Διονυσος, ο Κρισμα, ο μιθρα κλπ εχουν τα ιδια χαρακτηριστικα με 3 μερες κ μετα ανασταση, σταυρωση, 3 μαγους, αστερια, παρθενες μητερς κλπ; Τα εχετε ψαξει και διαβασει ολα αυτα εσεις που εχετε και αποψη; Ή απλα λετε οτι σας εμαθε η μαμα κι ο παπας της ενοριας και ακολουθειτε σαν προβατα κανοντας ΜΠΕΕΕ ή ΟΥΓΚ; Ανοιξτε κανα βιβλιο! Συγκρινετε το κορανι με την παλαια διαθηκη να δειτε οτι ειναι το ιδιο κ το αυτο! ΔΕιτε τους αφορισμους των πατερων της εκκλησιας στους Ελληνες! Δαιμονοποιησανε τη γνωση με τον καρπο της γνωσης για να ειστε αγνωμονες!!! Ξυπνατε επιτελους!!!!!
Και βέβαια έχω διαβάσει και διαβάζω , δεν είπα πουθενά πως είμαι Ορθόδοξη ή κάτι άλλο πιστεύω χωρίς ταμπέλα … δεν σημαίνει πως αναιρώ ότι προϋπήρχε ακόμη και τον ζωροαστρισμό δέχομαι 🙂
Μπραβο τοτε Γιωτα! Χαιρομαι που υπαρχουν καποιοι που δε δεχονται α πριορι οτι τους λενε και ψαχνουν και ερευνουν και την αλλη πλευρα του νομισματος. Μονο ετσι θα καταληξουμε καπου και θα χτιστει ενας νεος πολιτισμος. Βεβαια αυτο εχει παααααρα πολυ δουλεια και λιγες ελπιδες να γινει, αλλα λεμε τωρα… 🙂
TA ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ…ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΑΣ ΕΡΘΕΙ…ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ…ΝΑ ΑΠΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΕΣΗ ΜΑΣ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΜΠΕΛΙΑ…ΝΑ ΑΠΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΙΣ ΑΚΟΛΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΑΡΚΑΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΑΡΧΙΚΑ ΣΤΟΝ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΑΣ ΘΑΝΑΤΟ …Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΗΤΗΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΜΑΣ ΚΟΣΜΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗ….ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΣ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ…ΝΑ ΒΟΗΘΑΜΕ ΤΟΝ ΑΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ…Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΕΙ ΟΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟΛΜΑΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΤΑΜΑΤΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ …ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΝ ΤΗΝ ΔΕΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ…ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΠΟΥ…ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΛΕΗΜΟΝΕΣ …ΠΕΡΙΠΟΥ ΚΑΛΟΙ…ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΗ ΑΜΑΡΤΩΛΟΙ…ΠΕΡΙΠΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ…ΠΕΡΙΠΟΥ ΓΟΝΕΙΣ…ΠΕΡΙΠΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ…ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΥΠΑΚΟΗ ΣΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΟΥ…ΜΑΚΡΙΑ Ο ΝΟΥΣ ΑΠΟ ΚΑΚΟΥΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ…ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝ ΔΥΣΤΥΧΕΙ Η ΜΗ….ΔΩΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΥΤΕΙΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΘΕΙΚΗ ΗΔΟΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΣΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΜΙΑ ΠΛΗΡΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΘΕΙΚΗ ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ…ΓΙΑΝΝΗΣ-ΚΟΖΑΝΗ
<>
Χριστος
Η εξαγγελία του Παυλου «και έση τυφλός μη βλέπων τον ήλιον» θυμίζει την προσωπική εμπειρία του Αποστόλου κατά την κλήση του. Η φράση «μη βλέπων τον ήλιον» είναι πλεονασμός μετά την αρχική «και έση τυφλός». Πρόκειται για εμφαντική φράση που τονίζει την πλήρη τύφλωση του Μάγου. Το «άχρι καιρού» σημαίνει μέχρις ενός χρονικού σημείου [16]. Ο Ωριγένης παρατηρεί ότι η τύφλωση του Ελύμα είχε σκοπό να πιστεύσει ο Σέργιος ενώ το «άχρι καιρού» σημαίνει το χρόνο της μετανοίας του Ελύμα που θα του επέτρεπε να ξαναδεί τον Ήλιο. Τα επιτίμια κατά τον Τίτο Βόστρων τόσο στην Π. Δ όσο και στην Κ. Δ αποτελούν παιδαγωγική μέθοδο που οδηγεί στη σωτηρία.
Η λέξη «αχλύς» σημαίνει το θάμπωμα των ματιών ενώ το «σκότος» σημαίνει την πλήρη τύφλωση. Η σκηνή αυτή είναι αντίστοιχη με την τύφλωση του Απ. Παύλου. Η διαφορά εδώ είναι ότι ο Ελύμας είχε προσωρινή δοκιμασία ενώ ο Ανανίας και η Σαπφείρα είχαν σκληρό τέλος. Τέτοιες ταπεινώσεις μάγων αναφέρονται πολλές στην Π. Δ. Ο Ιωσήφ νικά τους μάντεις (Γεν. 41), ο Μωϋσής τους μάγους της Αιγύπτου (Εξ. 7: 10-13) και ο Βαρλαάμ εξαναγκάζεται με τον όνο του να υπηρετήσει τον Γιαχβέ και τον Εβραϊκό λαό, ο Δανιήλ ταπεινώνει τους Χαλδαίους σοφούς (Δαν. 2: 4). Σε αυτά τα παλαιοδιαθηκικά πλαίσια τοποθετείται και το περιστατικό του Ιουδαίου Μάγου Βαριησού, ο οποίος θα αναγκασθεί να ταπεινωθεί και να υποχωρήσει μπροστά στη δύναμη του Κύριου Ιησού Χριστού.
Αυτό που πρέπει να σημειώσουμε ως επίλογο του θέματός μας είναι το γεγονός ότι οι δαίμονες διαλαλούν την παρουσία του Ιησού αλλά δεν μπορούν να τα βάλλουν μαζί του. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της παιδίσκης που είχε «πνεύμα πύθωνος» όπως είδαμε στο προηγούμενο άρθρο μας.
Και στην περίπτωση του Ελύμα βλέπουμε ότι δεν είχε τη δύναμη να αντισταθεί ευθέως με άλλο τρόπο και να εξουδετερώσει τον αντίπαλο του στη στιγμή, ούτε και μπόρεσε να καταφύγει σε μαγικά τεχνάσματα διότι συνειδητοποίησε την κατωτερότητα του ως Μάγου απέναντι στον αντίπαλο του τον Απ. Παύλο. Η μόνη διέξοδος του ήταν το να σταματήσει τον Ανθύπατο από το να ακούσει το κήρυγμα με έντεχνο τρόπο.
http://oodegr.co/oode/thriskies/genika/pinakas_airesewn_1.htm
Και να το μεγαλο ερωτημα!πιστευε και μην ερευνας η να παμε στο διδαγμα του Χριστου που ειπε στον Θωμα να ελεγξει με τα χερια του τα σημαδια απο τα καρφια?