Διαλύοντας τις ψευδαισθήσεις με τη βιωματική αντίληψη

Διαλύοντας τις ψευδαισθήσεις με τη βιωματική αντίληψη

Η λέξη-κλειδί στην αυτογνωσία, που μας ανοίγει την πόρτα για την αντίληψη της πραγματικότητας, είναι η λέξη “βιωματικά”. Τι γνωρίζουμε βιωματικά για εμάς, γι’ αυτό που είμαστε, για τη ζωή και τις εμπειρίες μας; Η βιωματική αντίληψη μάς απελευθερώνει από τη φυλακή της φαντασίας, την οποία έχουμε συνηθίσει και μοιάζει τόσο ελκυστική.

Γνωρίζω βιωματικά τον εαυτό μου, σημαίνει ξεχνάω όλες τις ταυτότητες, τους ρόλους και τα ονόματα που μου έχουν δώσει οι άλλοι, και στρέφω την προσοχή μου στις εμπειρίες μου καθώς αυτές εμφανίζονται στο παρόν. Μέσω της βιωματικής παρατήρησης των εμπειριών μας, καταλήγουμε σε τρία πολύ σημαντικά συμπεράσματα: ότι δεν υπάρχει αυτό που ονομάζουμε “σώμα” ως συμπαγής και σταθερή δομή, δεν υπάρχει “εγώ” και δεν υπάρχει χρόνος.
Αυτό που οι σκέψεις ονομάζουν “σώμα” είναι απλώς οι μεμονωμένες αισθήσεις που έχουμε επίγνωση (εμείς ως επίγνωση) ότι υπάρχουν στο παρόν. Ο όρος “σώμα” αποτελεί μια απόπειρα του νου να πακετάρει αυτές τις αισθήσεις (που αλλάζουν συνεχώς κατά τη διάρκεια της ημέρας) και να τους δώσει μια σταθερή ταυτότητα. Παρατηρήστε τώρα ποιες αισθήσεις υπάρχουν μέσα στο πεδίο της επίγνωσής σας: η όραση, η ακοή, η αφή (αν πιάνετε κάτι με τα χέρια), η αίσθηση των ρούχων στο δέρμα, η πίεση των ποδιών στο πάτωμα (εκτός και αν δεν ακουμπάνε στο πάτωμα), η αναπνοή, και ίσως η πείνα, η δίψα, κάποιος πόνος, κ.ο.κ. Αυτές είναι οι αισθήσεις που ο νους πακετάρει και ονομάζει “σώμα”. Πέρα από αυτές τις αισθήσεις, οι οποίες θα αλλάξουν μόλις κουνηθούμε λίγο, ή μόλις κλείσουμε τα μάτια μας, ή μόλις φύγει ο πόνος, κ.ο.κ., δεν υπάρχει καμία άλλη συμπαγής δομή που να ονομάζεται “σώμα” και την οποία να αναγνωρίζουμε βιωματικά.

Ως προς το “εγώ”, αυτό που ο νους έχει δημιουργήσει ως “εγώ”, είναι απλώς άλλο ένα πακετάρισμα κάποιων σκέψεων, αναμνήσεων, πεποιθήσεων, αισθήσεων και νοητών εικόνων αποθηκευμένων στη μνήμη. Πέρα από αυτά, δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να παραπέμπει σε ένα “εγώ”, δηλαδή σε ένα άτομο, μια ταυτότητα ή ένα πρόσωπο. Αν είναι να εντοπίσουμε ένα “εγώ” στη ζωή μας, αυτό θα το εντοπίσουμε μόνο στην επίγνωση, η οποία είναι πάντα παρούσα σε όλες τις εμπειρίες που έρχονται και φεύγουν. Αλλά τότε, αν αντιληφθούμε ότι το μόνο “πράγμα” που είναι σταθερό στη ζωή μας είναι η επίγνωση, θα είναι αδύνατο να την προσωποποιήσουμε, γιατί δεν υπάρχει ένα κέντρο γύρω από το οποίο να λειτουργεί η επίγνωση. Όλες οι εμπειρίες εμφανίζονται μέσα στην επίγνωση και όχι η επίγνωση μέσα στις εμπειρίες.

Ως προς το χρόνο, βιωματικά γνωρίζουμε ότι υπάρχει μόνο το παρόν. Ένα ατελείωτο, άπειρο και άχρονο παρόν, το οποίο αποτελείται από την ίδια την επίγνωση, μέσα στην οποία εμφανίζονται όλες οι αλλαγές και οι μεταβολές των λεγόμενων αντικειμένων. Ούτε όμως σταθερά και αμετάβλητα αντικείμενα υπάρχουν, γιατί όλα στο σύμπαν αλλάζουν συνεχώς. Όπως έχει πει και ο Ντίπακ Τσόπρα: “Στο σύμπαν δεν υπάρχουν ουσιαστικά, αλλά μόνο ρήματα”. Ο χρόνος είναι άλλο ένα δημιούργημα της φαντασίας, καθώς ποτέ τίποτα δεν συμβαίνει στο μέλλον ή στο παρελθόν. Οτιδήποτε έχει συμβεί έχει συμβεί στο παρόν και οτιδήποτε θα συμβεί θα συμβεί πάλι στο παρόν. Όλες οι σκέψεις που αφορούν το παρελθόν και το μέλλον έχουν ψεύτικο περιεχόμενο.

Το να βλέπουμε τη ζωή βιωματικά και όχι μέσα από τα φίλτρα της μνήμης ή της φαντασίας, μας επιτρέπει να ζούμε στο παρόν, εδώ όπου εξελίσσεται η ίδια η ζωή. Η ζωή είναι εδώ και τώρα. Δεν είναι τότε, ή μετά, ή αλλού. Έτσι κι εμείς, είμαστε πάντα στο εδώ και τώρα, όχι ως σώματα ή ταυτότητες, αλλά ως επίγνωση που γνωρίζει τον κόσμο της μορφοποιημένης ενέργειας και τον εαυτό της, έχοντας συντονιστεί στη συχνότητα του παρόντος.

Νίκος Μπάτρας

aytepignosi.com