Χαμένες Mάχες …

Από: Άρτεμις Δημητρίου

Χαμένες Μάχες …

Υπάρχουν και στιγμές που θα νιώσεις ηττημένος παιδί μου, είπε με τη βαριά
Σταθερή φωνή του ο πατέρας.

Θα υπάρχουν πάντα εκείνα τα βαριά απογεύματα, που ο ήλιος θα’ χει δύσει και εσύ
θα το νιώθεις βαθιά μες στην ψυχή σου.
Θα νιώσεις να σε ποδοπατούν, να μη δείχνουν έλεος
και θα’ ναι άνθρωποι δικοί σου·

Άνθρωποι που πίστεψες πραγματικά σε αυτούς, που σε κοίταξαν στα μάτια και
θεώρησες πως τα μαχαίρια τους θα τα πετάξουν, δε θα τα στρέψουν ποτέ
προς το μέρος σου.

Καθώς λοιπόν θα αιμορραγείς απ’ τις δικές τους τις πληγές
αυτοί θα κοιτούν, θα σε χλευάζουν, θα σε βλέπουν να πονάς
και θα συνεχίζουν να γελούν, να ερωτεύονται, να ονειρεύονται

-Ίσως να μην είμαι εκεί γιε μου,
ίσως να μην μπορώ να σε προστατέψω.-

Μα θυμήσου τα λόγια του Πατέρα:

-Ευχή και κατάρα σου δίνω-

Τους δαίμονες να τους παλέψεις,
Να τους ευχαριστήσεις κι αυτούς που σου μάθανε,
Να αγκαλιάσεις το ψέμα, φίλος να γίνεις με τις μαχαιριές, αδερφός με την προδοσία.
Να σφίξεις τα δόντια

Να κοιτάξεις τις γροθιές σου και σιγά-σιγά να ανοίξεις τις παλάμες σου γλυκά και
να τους χαϊδέψεις.

Να δεις πως πέσανε τόσο χαμηλά, γιατί λιγοψύχησαν
κι συ γιε μου δε λιγοψυχάς.

Να βρεις και πάλι την πίστη σου στον Άνθρωπο.
Εκείνο το βράδυ κοίτα να μη κοιμηθείς.

Κάτσε να δεις τον ήλιο που ξεπροβάλλει πίσω απ’ το βουνό.

Τον πεισματάρη τον ήλιο, που παρ’ όλες τις συμφορές κάθε μέρα λούζει
την πλάση με διαμαντένια λάμψη.

Και σήκω γιε μου, άκου την ιερή διαταγή του Ήλιου:
Πάνε να κατακτήσεις τον κόσμο …

hypnotherapy4u.gr