Αρνούμαι! Αυτό θα ξενίσει και εκνευρίσει πολλούς. Τι είναι ελευθερία της ανυπαρξίας ή και ουδέτερη ελευθερία….

Αρνούμαι! Αυτό θα ξενίσει και εκνευρίσει πολλούς. Τι είναι ελευθερία της ανυπαρξίας ή και ουδέτερη ελευθερία….

Κάποιοι πιστεύουν συγκεκριμένα, κάποιοι αυθαίρετα, κάποιοι δεν πιστεύουν σε θεούς και δαίμονες, άλλοι έχουν παράπονα από Τον Θεόν και συνάμα φοβούνται Τον Θεόν να το εκφράσουν και εντρέπονται την κοροϊδία και αποδοκιμασία των ανθρώπων να το εκφράσουν.

Το άρθρον αυτόν είναι δι’ αυτούς που πιστεύουν σε οποιαδήποτε κατά την γνώμη τους Θεότητα ή Θεότητες και συνάμα πιστεύουν σε μετά θάνατον ζωή, σε μετά θάνατον κρίση, σε ψυχή, σε μετά θάνατον Δικαστήρια, σε μορφές Παραδείσου και Κόλλασης ή Ηλυσίων Πεδίων και Άδη ή και με οποιαδήποτε άλλα ονόματα, η ουσία παραμένει η ίδια και η ουσία των ερωτημάτων παραμένει η ίδια και τα όσα αναφέρω ακολούθως αφορά όλους που έχουν αυτές τις προδιαγραφές….

Ασπούμε ότι είσαι ένας άγγελος ή ένας άνθρωπος και αντί να ζητήσεις ή απαιτήσεις από Τον Θεόν συνεξουσία, αντί να προσπαθήσεις ή έστω να θέλεις να ρίψεις Τον Θεόν όπως έκανε ο διάβολος, ο Αδάμαντος και η Εύα και με το ίδιον θέμα θεοί ή ημίθεοι ή μικρότεροι θεοί σε άλλον ή άλλους θεούς, του λές καλοπροαίρετα: Θεέ μου δεν θέλω να υπάρχω κάνε με ως να μην γεννήθηκα ποτέ, δεν υπήρξα ποτέ, με καμμία υπέρ ή κατά συνέπεια, απλά ως να μην με έκανες ποτέ!

Θα απορείσετε διατί να το κάνετε αυτόν. Και βεβαίως διατί να το κάνει ένας άγγελος ο οποίος δεν κινδυνεύει, είναι δούλος Θεού και κατά τα λεγόμενα περνάει μία χαρά και συνάμα υπηρετεί, δοξολογεί και ευχαριστεί Τον Θεόν….

Συνεπώς, εάν είναι να το κάνει, ή να έχει λόγον να το κάνει θα είναι ένας άνθρωπος ο οποίος δεν ευρίσκεται εντός του Παραδείσου αλλά εντός της κόλλασης της Γης σε κάποια ή κάποιες μορφές διά τον ίδιον….

Πότε κάνεις κάτι τέτοιον ήτοι να αιτηθείς να εξαφανιστείς ως να μην υπήρξες ποτέ, με καμμία οιανδήποτε συνέπεια υπέρ ή κατά;

Όταν παίζεις χαρτιά και δεν ευνοείσαι δηλώνεις πάω πάσο και σοφά πράττεις. Ενώ ο άλλος που ευνοείται δεν δηλώνει πάσο αλλά δεν σημαίνει ότι ήδη κέρδισε διότι πιθανόν να τον νικήσει ο άλλος που δεν πήγε πάσο από τους αντιπαίκτες και να χάσει….

Αυτός που πάει πάσον, εξασφαλίζει την μη απώλεια, έστω και εάν δεν εξασφαλίσει το κέρδος εκ των προτέρων διά της αποφάσεως του. Ούτε χάνει ούτε κερδίζει…. Εάν είσαι εξαναγκαστικά μέσα σε έναν παίγνιον δεν σημαίνει ότι είναι επιλογή σου και εάν είναι επιλογή σου δεν σημαίνει ότι δεν δικαιούσαι να μετανοήσεις που τζογάρεις νίκη ή ήττα….

Οι παπάδες όλου του κόσμου και μη παπάδες λένε ότι η ζωή είναι δώρον Θεού! Μαλακίες εις τα τετράγωνα. Έναν δώρον δεν πρέπει να είναι ποτέ εξελεκτικά, υποθετικά, πιθανά, βλαβερόν! Εκτός και εάν η έννοια δώρον συγκαταλέγει την οποιαδήποτε συνέπεια του Κιβωτίου της Παν+δώρας!

Το ότι η ζωή δεν είναι δώρον Θεού ή το δώρον Θεού δεν είναι οπωσδήποτε καλόν με καλή κατάληξη, διαφαίνεται ότι η πρώτη αλήθεια της ζωής δηλαδή αυτού του δώρου είναι η τραγωδία, ήτοι ο θάνατος, αλλά και οι πολλοί θανάτοι, εξευτελισμοί, ψυχικοί και σωματικοί βιασμοί πριν τον τελεσίδιον θάνατον.

Συνεπώς η ζωή είναι όπως λέγει το ελληνοκυπριακόν γνωμικόν: δώρον άδωρον ! Είναι με ημερομηνίας λήξεως και μάλιστα τραγικής και έτι χειρότερον με περίπτωση δεύτερου θανάτου, εξ’ άλλου ο δεύτερος θάνατος αναφέρεται εις την Αποκάλυψη Ιωάννου. Και αυτός ο δεύτερος θάνατος δεν δηλώνεται ως τέλεια ανυπαρξία αλλά κάτι χειρότερον ή και διαφορετικόν από την ανυπαρξία και τον πρώτον θάνατον, γενικώς καλείται το πύρ το εξώτερον, κόλλαση και άλλα αμέτρητα ονόματα σε όλους τους λαούς και γλώσσες. Άρατε ο δεύτερος θάνατος δεν είναι λύτρωση αλλά αιώνια βάσσανα, δηλαδή μία ζωή βασσάνων και βεβαίως τέτοια ζωή δεν είναι δώρον ή είναι δώρον αλλά όπως το άλλον δώρον το πρώτον, της δοκιμασίας, ήτοι δώρον άδωρον και δώρον βασσάνων εν δικαίω έστω….

Αφού κάναμε την εισαγωγή πάμε στην ουσία.

Η ζωή είναι έναν παιχνίδι από όποια σκοπιά και αν το δεις, έστω έναν πολυπαίγνιον, παράξενον και απροσδιόριστος σε πολλές περιπτώσεις που είναι τέτοιας ανακατωσούρας που δεν υπάρχουν λόγια να εκφράσουμε τις εμπειρίες μας με σωστόν ειρμόν ώστε να φαίνεται η αλήθεια ή το συναίσθημα ή τα αδιάσειστα συμπεράσματα μας και προσαρμοζόμαστε στην σιωπή ή σε αναφορά αυτών των πολυαδιέξοδων και πολυπαραξενιών με πενιχρά λόγια που ουδέποτε μπορούν να κάνουν κάποιον άλλον να διανοηθεί το τι βιώσαμε ή βιώνουμε και που κανένας συγγραφέας και ευφάνταστος δεν μπορεί να επινοήσει και καταγράψει εάν δεν το ζήσει ούτε μπορεί να καταγράψει σε αρκετόν βαθμόν όσον λογοτέχνης και εάν είναι αυτό που έζησε. Οι ανθρώποι που επιστρέφουν από πολύ βάρβαρους πολέμους σιωπούν και δεν μπορούν να αραδιάσουν λέξεις διότι είναι τόσα που συνέβησαν σε συναπτόν χρόνον, ομοίως ανθρώποι που βιάστηκαν, κακοποιήθηκαν στην κοινωνία, Μοναχοί που δοκιμάστηκαν και κακοποιήθηκαν από δαίμονες και ταυτόχρονη απουσία Θεού και ούτω καθεξής, ουδέν σχόλιον διότι παν σχόλιον μόλις γίνεται φαίνεται ενσφαλμένον, αιρετικοποιημένον και ημιτελής, έτσι προτιμάται μία πενιχρότητα αναφορά του περίπου που δεν είναι κάν περίπου στις πλείστες των περιστάσεων επειδή συν τοις άλλοις είναι θέματα πολυκρούσεων, πολυκαταδιώξεων, πολυαδιέξοδων, πολυεπιθέσεων, σε βαθμόν που χάνεις την επαφή διά το ποίος είναι ποίος, ποίος δεν είναι εχθρός….

Ασπούμε ότι είσαι σε μία μάχη, σ’ ένα χαράκωμα και βλέπεις ότι δεν μπορείς να νικήσεις διά συγκεκριμένους λόγους μηδενός εξαιρουμένου και συμπεριλαμβανομένης της ατυχίας, των ανατροπών και των φίλιων εχθρικών επιθέσεων, της τρέλλας, της οποιασδήποτε τρέλλας, της μέθης, της οποιασδήποτε μέθης και οποιασδήποτε ανωμαλίας από την στρατηγική μέχρι την κυριολεκτική ερωτική ανώμαλη βία ή μη ανώμαλη βία. Όλα αυτά δημιουργούν μία κατάσταση άρνησης, μία αρνητική πολυπόλωση και απροθυμία, συνάμα καταδιώκεσαι από το σύνδρομον του Σίσυφου που ανεβάζει την πέτρα στην κορυφή και στο παρατρίχα γλιστράει προς τα κάτω μαζύν με την πέτρα, πότε επειδή φύσησε σφορδός άνεμος, πότε επειδή η καταιγίδα έκανε γλιστερόν το χώμα, πότε η κούραση, πότε ο σεισμός, πότε ο βομβαρδισμός και ούτω καθεξής χωρίς να εξαιρούνται και πέραν της μίας αιτίας όχι ανά ημέρα ανατροπών αλλά ανά ώρα έως και ανά δευτερόλεπτον….

Τότε βλέπεις έναν διέξοδον και σκέπτεσαι να εγκαταλείψεις καθ’ οδόν προς οιανδήποτε ελευθερία, ηρεμία, ησυχία, αφυδάτωση πάθους και πόθου, αυτοαφυπηρέτηση, αυτοαπόσυρση και αυτόν αφού δεν είσαι Σίσυφος διότι ο Σίσυφος ήταν καταδικασμένος στην κόλλαση να κάνει τον άθλον και να αποτυγχάνει πάντοτε στο παρά τρίχα, ήτοι δεν είχε επιλογή και αυτή ήταν η κόλλαση του, μία ήπια κόλλαση ομολογουμένως σε σχέση με κολλάσεις άλλων.

Έχεις κουραστεί από την επανάληψη της προαποτυχίας ή και την προδιαγραφή της μεταποτυχίας και συνεχούς επαναποτυχίας, έχεις πλήξει όπως όταν τρέχεις ξωπίσω μία γυναίκα και αιφνίς πλήττεις τόσον και επαναστατείς άλλον τόσον ταπεινά που είναι η αληθινή μαγγιά, και λες φεύγω και δεν επανεπιστρέφω και τότε αρχίζει να σε τρέχει εκείνη ξωπίσω και λές όχι και φεύγεις επειδή αηδίασες και επειδή γνωρίζεις ότι εάν ανταποκριθείς μπορεί να φύγει αυτή ή εάν μείνει θα είσαι μαζύν της με σβυσμένη τη φλόγα που είναι μία άλλη σκυταλοδρομούμενη αποτυχία. Αυτή δεν το ξέρει, δεν το πιστέυει, αλλά αληθεύει και λές φτάνει είμαι ελεύθερος, δεν με ενδιαφέρει και πάω αλλού ή πουθενά προσπαθώντας να εξασφαλίσω την ηρεμία μου….

Οι παλειοί έλεγαν στην βράστη κολλάει το σίδερον. Στο κρύον δεν κολλάει και δεν σημαίνει ότι θα ξανά βράσει ή θα βράσει προς την ίδια κατεύθυνση….

Η ζωή είναι έναν παιχνίδι. Δεν είναι δώρον ή εάν είναι δώρον δεν είναι εξ’ υπαρχής καλόν δώρον, αλλά έναν δώρον με ανεξιχνίαστες συνέπειες, διά αυτόν που είναι το ίδιον το δώρον ήτοι η ζωή. Βασικά η ζωή δεν χαρίζεται διότι εάν χαρίζετο δεν θα απόθαινε ούτε με πρώτον ούτε με δεύτερον θάνατον. Δηλαδή με Σύνεση Αδιάσειστη και Αήττητη: τι να κάνω μία ζωή που υπάρχει η πιθανότητα να με καταλήξει σε αιώνιον βασανισμόν;

Θα στο αποδείξω….

Ασπούμε ότι έρχεται ένας μάγος και λέγει την αλήθεια διότι το έχεις δει και σε άλλους: πάρε αυτόν το φίλτρον και είτε θα σε κάνει γίγαντα ανεξαρτησίας και δυνάμεων είτε αιώνια βασανισμένον και καιώμενον δυστυχήν, εσύ τι θα έκανες, θα έπαιζες την ούτω καλούμενη ρωσσική ρουλέττα, κορώνα γράμματα και όπως άλλως πως έχω διαβάσει ότι λέγεται αλλού και δεν θυμάμαι…..

Η συνετή απάντηση από την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων θα είναι: μα είσαι τρελλός; Διατί να διακινδυνεύσεις, έχεις την ζωή σου, παρέμεινε αυτόν όπου είσαι….

Τώρα ας ειπωθέσουμε και υποθέσουμε ότι είσαι μία ψυχή ή κάτι άλλον που ας το ονομάσουμε απροσδιόριστον για τα δεδομένα μας εδώ κάτω στην Γη που ζούμε και σου λέγει κάποιος ή Ο Θεός: να σου δωρίσω ζωή ή να σε κάνω ζωή και εάν επιτύχεις να πάς στον Παράδεισο, εάν όχι να πας στην Κόλλαση, ποία θα είναι η απάντηση σου; Η Συνετή απάντηση είναι πρίτς! Δεν θα διακινδυνεύω κάτι τέτοιον, οι συνετότεροι θα το απορρίψουν ακόμη και εάν δεν γνωρίζουν τι είναι Παράδεισος ή Κόλλαση, διότι είναι δύο Άνγωστα με συνέπειες άγνωστες και πηγαίνουν Πάσο !

Μόλις πάνε Πάσο κερδίζουν την ελευθερία τους, παραμένουν στην ελευθερία τους, παραμένουν στην ελευθερία ασπούμε της ανεξαρτησίας της ανυπαρξίας, δεν λατρεύουν ούτε Θεόν ούτε διάβολον, ούτε θεούς ούτε δαίμονες, ούτε ανθρώπους ούτε ιδίεες, ούτε ομάδες ούτε έθνη, ούτε μουνιά ούτε πέη, ούτε φύση ούτε τεχνολογία, Τίποτις !

Εάν δεν είναι αυτόν ελευθερία τότε τι είναι; Ανυπαρξία; Και τι είναι η ηρεμία της ανυπαρξίας σε σύγκριση με την πιθανότητα της Κόλλασης ή και Κολλασοκατάληξης; Όποιος πάει Πάσο σε όλες τις παρτίδες χαρτιών ποτέ δεν έχασε στα χαρτιά, αυτόν ισχύει και στις συμβάσεις που υπογράφουμε Υποθήκες, Ομολογίες/Ομόλογα, Ενοικιαστήρια και άλλες δεσμεύσεις, η σύμβαση είναι συν+βάση έχουμε την ίδια βάση αλλά εάν το έγγραφο είναι με το μέρος του άλλου Μέρους ή λάχει να τα φέρει η τύχη και οι καιροί με το Μέρος του άλλου τότε είσαι σκλάβος και δούλος του άλλου….

Η ασυμβασία είναι η αρχή της ανέκφραστης ελευθερίας, δεν δεσμεύεσαι με τίποτε, σε τίποτε, με κανένα και για κανένα χωρίς φόβο και πάθος, χωρίς κρύον και βράστη και οπωσδήποτε διά να ισχύει Καλοπροαίρετα Αγαθά !

Εις την Κύπρον λέμε: είναι ο καιρός που πουλάει τα ξύλα. Τι σημαίνει αυτόν;

Ότι εάν είσαι επιτυχημένος πωλητής ξύλων δεν είναι λόγω της ομορφίας σου αλλά λόγω της ανάγκης που δημιουργήθηκε από τον παγετόν.

Εάν πωλείς κλιματιστικά είναι λόγω της ζέστης.

Εάν πωλείς άχρηστα πατσαρίκια είναι επειδή δημιούργησες τεχνηεντώς μία ανάγκη που δεν υπάρχει ή που δεν υπήρχε, ασπούμε μία μόδα. Ασπούμε εάν τα κορίτσια φοράνε μίνι φούστα είναι επειδή αυτές είναι διαθέσιμες στα καταστήματα και αυτές διαφημίστηκαν και επειδή αρέσουν στα αγόρα οι αποκαλύψεις, αναγκάζονται και τα προκομμένα κοράσια να «πουττανεύονται» κάπως διά να εύρουν άνδρα υπανδρειάς και ύστερα γίνεται συνήθεια και η συνήθεια προάγει σε αποκαλυπτότερη συνήθεια και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε και έτι χειρότερα μελλοντικώς….

Ο πωλητής σε εγκλωβίζει στην ανάγκη της αγοράς του προϊόντος του πριν καν τον φτείαξει…. Προαναγγέλλει αυτό που θα φας, πιείς, φορέσεις, κάνεις…. Ο πωλητής σε πωλεί…. Σου πωλεί και σε πωλεί και ως αγοραστής πωλείται και του πωλείται και ο καθένας δι’ αυτής της πολυδιαδικασίας αυτοπωλείται με συναίνεση στον καθένα ή κάθε άλλον πωλητή !

Όταν είσαι αυτό το απροσδιόριστο ή ανύπαρκτο και γίνεσαι το δώρον που ονομάζεται ζωή, γίνεσαι δούλος!

Δούλος Θεού, δούλος διαβόλου, δούλος αναγκών, δούλος ανθρώπων που τους δουλεύεις ή εργάζεσαι, δούλος της ιδέας και ιδεολογίας, δούλος της φύσης και της τεχνολογίας, δούλος της ανάγκης να συντηρείσαι και αυτοσυντηρείσαι, δούλος των προτιμήσεων σου παντός είδους και των εξαναγκασμών σου. Δούλος της πτώχειας, δούλος του πλούτου, δούλος της ματαιοδοξίας, δούλος της ανάγκης για ταπεινότητα, δούλος, δούλος, δούλος…. Όπως τα έχουμε προαναφέρει σε προηγούμενη παράγραφο….

Πρόσεξε: !

Πότε αρχίζεις να είσαι δούλος; Όταν αρχίζεις να υπάρχεις, να είσαι το δώρον που καλείται ζωή ! Άρα τε η ζωή είναι ούτως ή άλλως σε όποιον και όπου και να καταλήξεις και εφ’ όσον και ενόσω ζεις δουλικός και δουλοπάροικος είτε είσαι ευχαριστημένος και ευτυχισμένος είτε δυσχαριστημένος και δυστυχισμένος !

Συνεπώς ζωή σημαίνει δουλεία, υποτέλεια, σκλαβιά, ειλωτεία, έλλειψη ανεξαρτησίας, αμφιβάλλεις;

Τότε γιατί η ύπαρξη εμπεριέχει το υπό;

Ήτοι υπό άρξης ήτοι υπό αρχής !

Και διατί η υποτέλεια εμπεριέχει επίσης το υπό;

Υπό τέλεια, υποτελής !

Όταν υπάρχεις πρέπει να δίδεις λογαριασμό έστω στον εαυτόν σου μόνον και μετά θάνατον θα δώσεις επίσης λογαριασμό ως ψυχή, όταν δεν υπάρχεις δεν είσαι υπό λογαριασμού, υποτέλειας [δουλείας, σκλαβιάς, ειλωτείας] ύπαρξης !

Είσαι ελεύθερος διά της ανυπαρξίας εντός της ανυπαρξίας, ήτοι σε έναν χωράφι που δεν υπάρχουν αφέντες και αφού δεν υπάρχουν αφέντες δεν υπάρχεις ούτε εσύ ως αφέντης και αφού εδώ δεν είσαι δούλος και δεν είσαι και αφέντης είσαι ανύπαρκτος ήτοι ελεύθερος από οιανδήποτε Σύμβαση ή Νόμους ή Υποχρεώσεις και Δικαιώματα !

Αφού πλέον έχεις καταλάβει εκτός και εάν θέλεις να αυτοπροσποιείσαι λόγω πεποιθήσεων, φόβων, ασεβειών, ευσεβειών, φθόνου ή άλλης αιτίας ότι δεν καταλάβεις, τότε καταλάβεις και όσα αναφέρω κατωτέρω….

Τα οποία είναι σκληρά, αληθινά, φρόνιμα και Δίκαια….

Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, δηλαδή και να είσαι υπαρκτός και δίχως κανόνες Ηθικής, δοκιμασίας, αδικίας, ελευθερίας δράσεως και αντιδράσεως από και προς και δίχως το παίγνιον κερδίζω ή χάνω τα πάντα ή αρκετά…. Ή θα είσαι σε αυτά ή εις το τίποτε, δίκαια πράγματα, εσύ επιλέγεις και εάν επιλέξαμε εμείς να έρθουμε εδώ μάλλον κακόν του κεφαλιού μας ειδικώς όσοι καταλήγουν στην Κόλλαση. Διότι όσοι καταλήγουν στην Κόλλαση ή γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να καταλήξουν στον Παράδεισο αρνούνται την στιγμή που γεννήθηκαν και παρακαλούν να μην είχαν γεννηθεί, και αυτό είναι μία Υπερσυνετή Αντίδραση και Μετάνοια ή και Μεταμετάνοια προς Προμετάνοια !

Ή θα παίξεις και άμα παίξεις κερδίζεις ή χάνεις ή δεν παίζεις και ούτε κερδίζεις ούτε χάνεις ήτοι Ουδέτερη Ελευθερία ή και Ελευθερία Ανυπαρξίας της Τετραπιθανότητος….

Δεν είναι δίκαιον να κερδίσεις ή χάσεις χωρίς να παίξεις, ούτε επειδή θα παίξεις να κερδίσεις οπωσδήποτε ή χάσεις οπωσδήποτε…. Το Πάσο είναι το μέσον να φύγεις ει δυνατόν από το παίγνιον με απαίτηση ει δυνατόν να μην σου πιστωθεί κανένας μισθός ουρανού ή γης και να μην σου χρεωθεί κανέναν χρέος ουρανού ή γης !

Τώρα αρχίζεις να κατανοείς;

Πηγαίνεις στον Θεό και του λές ότι θέλεις να σταματήσεις να παίζεις και ότι δεν θέλεις ούτε τα υπέρ ούτε τα κατά, διαγραφή όλων και διαγραφή εσένα από την μετά θανάτια ύπαρξη και τον δεύτερον θάνατο ή τον Παράδεισο, τα δίνεις όλα πίσω όσα σου έδωσε, το δώρον που είσαι εσύ η ζωή και δεν αυτορίζεσαι ό,τι και όσον και εάν νομίζεις ή δεν εμπιστεύεσαι τις ικανότητες σου, τους άλλους οιουσδήποτε συμπεριλαμβανομένου Του Θεού με την έννοια όχι ότι δεν είναι Δίκαιος αλλά ότι θα σε σώσει σώνει και καλά ή ότι θα σε βοηθήσει που δεν είναι δίκαιο στο παίγνιον ή ότι δεν είναι ψευδαίσθηση να νομίζεις ότι θα σωθείς ή σώθηκες οπωσδήποτε. Ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης είπε άλλους θα περιμένουμε να δούμε στον Παράδεισο και άλλους θα δούμε. Πολύ κτυπητή δήλωση με προεκτάσεις παγκόσμιες!

Το δώρον είναι δάνειον, επιστρέφεις το δάνειον και εξεπαστρεύεις, διότι δεν επέλεξεις εσύ το δάνειον, εάν το επέλεξες και δεν το γνωρίζεις τότε έχεις πρόβλημα, ο καθένας έχει πρόβλημα αλλά ευελπιστώ ότι είναι δίκαιον να υπάρχει και εδώ το δικαίωμα της Μετάνοιας !

Το δώρον είναι δάνειον, η ζωή είναι έναν δάνειον. Εάν δεν το αποπληρώσεις βάσει των Όρων του Δανειστή που είναι Ο Θεός τότε θα καταλήξεις αιώνιος σκλάβος του σατανά, όπως ο χρεοκοπημένος γινόταν σκλάβος του δανειστή στην Αρχαία Αθήνα. Εάν το αποπληρώσεις με τους Όρους του Δανειστή τότε λαμβάνεις τιμής ένεκεν μισθόν που καλείται Παράδεισος! Συνεπώς όπως είπαμε τζογάρεις, αυτόν είναι το παίγνιον, δανείζεσαι ζωή και πιθανότητες και εξαρτάται από εσένα….

Στην Καινή Διαθήκη σε μία παραβολή Ο Χριστός κακίζει αυτόν που του έδωσε έναν κέρμα και αντί να το επενδύσει το έχωσε και το επέστρεψε στον αφέντη του άτοκον και αφέντης τον είπε πονηρόν δούλον, επειδή όπως μάλλον φαίνεται ο δούλος αυτός δεν ήθελε να προωθήσει τον αφέντη και την περιουσία του να αυξηθεί από φθόνον και αδιαφορία ή έναν από τα δύο σε κάθε περίπτωση…. Εάν ισχύει αυτόν με αυτόν που πάει Πάσο και λέγει δεν παίζω θέλω να επιστρέψω στην ανυπαρξία τότε προδιαγράφεται Κόλλαση προς αυτόν, αλλά δεν νομίζω, διότι αυτός δεν ενδιαφέρεται διά κανένα, ούτε διά τον εαυτόν του ούτε διά τον εχθρόν του και τον εχθρόν του αφέντη του….

Η περίπτωση πάω Πάσο ήτοι Πέρασμα στην επόμενη φάση χαρτιών ή στην Ανυπαρξία τελεσίδικα γίνεται ή και πρέπει να γίνεται Καλοπροαίρετα και Ταπεινά ώστε να αποκλειστεί η Κόλλαση και εφόσον είσαι Προδικαιολογημένος. Ένας που πάει καλά προς τον Παράδεισο και τα καταφέρνει διατί να ζητήσει Ελευθερία Ανυπαρξίας; Είναι όπως έναν που παίζει και κερδίζει και δεν αρνείται το κέρδος του βεβαίως !

Τότε διατί και πότε γίνεται διακαής εγκάρδια αίτηση Ελευθερία Ανυπαρξίας;

Όταν προδιαγράφεται η ήττα σου, η ψυχική ήττα σου, η ήττα που θα σου φέρει τον δεύτερον θάνατον και διά να πιστεύεις κάτι τέτοια προϋποτίθεται Πίστη ότι Ζη Θεός και ότι δύναται Ο Θεός εάν το θελήσει να σε σώσει από τον δεύτερον θάνατον αλλά επειδή δεν αξίζεις τον Παράδεισο να σε κατατάξει ξανά πανηγυρικώς δι’ εσένα εις την Ουδέτερη Ελευθερία της Ανυπαρξίας εσαεί, δεν χρειάζεται να διακινδυνεύσεις ξανά, τι έχεις να χάσεις όταν είσαι ανύπαρκτος; Ακόμη και άγγελος μπορεί να κολλαστεί όπως έπαθε ο διάβολος, ενώ στην ανυπαρξία δεν κινδυνεύεις και δεν προσδοκείς τίποτε. Όχι με τον τρόπο που το είπε ο Καζατζάκης δεν ελπίζω τίποτε, δεν πιστεύω τίποτε είμαι ελεύθερος. Αλλά με τον τρόπο της ταπεινής συνετής παραδοχής της πραγματικότητος της Αλήθειας, δηλαδή γίνεσαι ελεύθερος επειδή πιστεύεις και βλέπεις ότι δεν έχεις πιθανότητες ψυχοσωτηρίας ! Δηλαδή τα λόγια του Καζατζάκη είναι λόγια απιστίας ενώ τα λόγια μου λόγια Ακράδαντης Πίστεως….

Τα όσα σας είπα δι’ αίτηση ανυπαρξίας δίχως πίστωση διά μίσθωση και χρέωση διά τιμωρρία, ίσως τώρα σας ξενίζουν αλλά σύντομα θα τα αντιλαμβάνονται όλον και περισσότερον και φυλάξετε το άρθρον αυτόν σε χαρτί διότι πιθανόν να το επιζητάτε. Διότι όταν αρχίσουν τα σκληρά γεγονότα Ο Θεός θα μας εγκαταλείψει διά να παίξουμε εντελώς μόνοι με τις πιθανότητες εναντίον μας και όλες τις αντιξοότητες και ανατροπές εναντίον μας διά να γίνουμε ευαξίως Αγίοι, πολλοί θα τον βλασφημούν από τα πολλά δεινά που θα φέρει και θα το καταλάβουν και επειδή δεν θα τους ακροάζεται καταφατικώς αντί να Τον Δοξολογούν ότι είναι Δίκαιος, τα λένε προφυτείες μεταξύ αυτών και η Αποκάλυψη. Καλόν είναι εάν γνωρίζεις ότι δεν θα αντέξεις να παραμείνεις ευσεβής και ταπεινός δίκαιος να παρακαλέσεις Τον Θεόν να μην τα ζήσεις ή δεκτεί το Πάσο σου διά να είναι δίκαιον ώστε ό,τι και να σου συμβεί να μην σου το χρεώσει ή πιστώσει…. Είναι ωσάν να παίζεις χαρτιά αλλά να είσαι συνεννοημένος με τους αντιπάλους ότι η νίκη και η ήττα σου δεν μετράνε, παίζει εν Πάσω, παίζεις προεξασφαλισμένος ουδέτερος με τίμημα και αντίτιμον την ελευθερία της ανυπαρξίας….

Στην παραβολή του σπορέα Ο Χριστός λέγει ότι ένας σπόρος έπεσε σε πέτρα πεζοδρομίου, ένας σε χώμα αβαθές όπου από κάτω υπάρχει πέτρωμα, ένας σε άγκαθα που έπνιξαν τον σπόρο και ένας σε καλό χωράφι. Εάν είστε το καλό χωράφι προχωρήστε. Εάν όμως είσαστε μέσα στα άγκαθα και τα ζιζάνια τότε θα σας πνίξει ή θα πνιγεί ο σπόρος του Σπορέα, συνεπώς όσον και να προσπαθήσετε ο σπόρος θα πνιγεί από τους ανταγωνιστές και την φαύλη βαβυλώνια κοινωνία και περιβάλλον σας από συγγενείς και φίλους έως εχθρούς, νόμους, συγκυρίες, κρίσεις, ανατροπές και ούτω καθεξής.

Τότε ενόσω ακόμη δεν είσαι πνιγμένος ή πριν πνιγείς περισσότερον εις τα χρέη της ψυχής αιτείσαι Ελευθερία Ανυπαρξίας, εκεί όπου δεν θα είσαι κανενός δούλος και αφέντης, ούτε δούλος ούτε αφέντης, ούτε υπαρκτός σωσμένος ούτε υπαρκτός ασωσμένος! Και τι σε ενδιαφέρει επειδή κάποιοι θα ζουν καλύτερα από εσένα αιωνίως αφού και κάποιοι θα ζουν χειρότερα από εσένα αιωνίως και ούτως ή άλλως η Ελευθερία Ανυπαρξίας επιλέγεται ταπεινώς από ανθρώπους άφθονους!

Κάποιοι ανθρώποι είναι προδιαγραμμένον και φανερόν ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν λόγω αναξιότητος αλλά και κακοτυχίας λόγω πολλών επιθέσεων από ανθρώπινους και δαιμονικούς εχθρούς επειδή έδωσαν, αγάπησαν ή είχαν έμφυτη καλή ψυχή, ο αγώνας και ο πόλεμος είναι άνισος, αυτός που κερδίζει την μάχη μπορεί να είχει έναν ή δύο εχθρούς και αυτός που την έχασε ή πρόκειται να την χάσει μπορεί να είχε λεγεώνες εχθρούς ανθρώπους και δαίμονες, συνεπώς εάν η μάχη είναι άνιση, εάν εξαντλήθηκες, εάν απογοητεύτηκες, εάν εξ’ ενστίκτου προαισθάνεσαι ή βλέπεις αποτυχία αιτήθου Ελευθερία Ανυπαρξίας. Μπορεί το να είσαι επιτυχημένος δούλος Θεού είναι καλύτερον από οποιαδήποτε ελευθερία αλλά το να είσαι ελεύθερος ανύπαρκτος είναι οπωσδήποτε καλύτερον από το να είσαι δούλος διαβόλου έστω και εάν τώρα τον ναζιαροσυμπαθείς….

Δεν θέλω να σε επηρεάσω, θέλω να σου προσφέρω διέξοδον, εάν είσαι στον δρόμον της επιτυχίας μείνε εάν είσαι στον δρόμον της αιώνιας αποτυχίας αιτήθου αιώνια ανυπαρξία με την ψυχή σου καλοπροαίρετα  ταπεινά και δυνατά ισχυρά ! Διατί να καίγεσαι αιώνια εάν μπορείς να είσαι ανύπαρκτος και ανεπηρέαστος συνθηκών αιώνια ! Αρνήθου την δουλεία εάν η δουλεία που θα καταλήξεις θα είναι χειρότερη της ελευθερίας….

Ο Χριστός είπε όστις βλασφημίσει Τω Αγίω Πνεύματι δεν συγχωρείται. Αυτός που βλασφημεί Πατέρα και Υιόν μπορεί να συγχωρηθεί. Συνέχισε ότι όποιος βλασφημίσει Τω Αγίω Πνεύματι να παρακαλεί να μην είχε γεννηθεί. Αυτόν κατά την ταπεινή μου γνώμη ερμηνεύεται με δύο τρόπους. Είτε δεν υπάρχει περίπτωση να συγχωρεθεί και δεύτερον η καλύτερη των περιστάσεων είναι να μην τον σώσει Ο Θεός αλλά ούτε εις την Κόλλαση να τον στείλει, ήτοι αυτόν όπου σας προλέγω την εξαφάνιση του ως να μην γεννήθηκε ποτέ ήτοι εις την Ελευθερία της Ανυπαρξίας. Μία τρίτη πιθανή εξήγηση είναι ότι με την πολλή ταπείνωση και συνειδητοποίηση της βλασφημίας διά της Μετάνοιας να μην είχε γεννηθεί καν ίσως Ο Θεός τον σώσει ή τον εντάξει σε περιοχή ανεκτή διά την ψυχή αφού υπάρχουν αναρίθμητα επίπεδα κλίμακος σωτηρίας και απώλειας ψυχής.

Διά τους λόγους που αποφάσισα να γράψω το άρθρον αυτόν μπορώ να γράψω εκατοντάδες σελίδες αλλά θα περιοριστώ σε αυτά και στα παρακάτω ενδεικτικά.

Είναι παρατηρημένον και παραδεκτόν ότι άνθρωποι άγιασαν κάτω από διαφορετικές συνθήκες Θείου Ηρωϊσμού. Άλλοι διά του Μαρτυρίου, άλλοι διά της αγνής και ορθής διδασκαλίας και άλλοι διά της ασκήσεως Μοναχισμού και Ασκητισμού σε ερημικές περιοχές και Μυστικού Κοσμομοναχισμού ή και Κοσμοκαλογερισμού και άλλοι διά της φιλοπτωχείας και φιλανθρωπίας τους, γενικά αυτοί είναι οι τρόποι….

Αυτοί που προχωρούν με τον άμεσον ή έμμεσον μυστικόν Ασκητισμόν εν κόσμω, και προχωρούν φιλοσοφικώς και θεωρητικώς εις τα ανώτερα σκαλοπάτια συνειδητοποίησης και λατρείας Του Θεού είναι αυτοί όπου δέχονται τους εντονότερους πειρασμούς που δεν φαντάζεστε και δεν λέγοντε παρά μόνον ακροθιγώς δι’ ευνόητους πολλούς λόγους και επειδή οι αμύητοι θα σκανδαλιστούν σφόδρα έως και να βλαφθούν εάν ακούσουν τι γίνεται.

Σε αυτούς ο αγώνας είναι υπερβολικά δύσβατος διότι τολμούν να προχωρήσουν σε φρικτά μυστήρια και τότε ο διάβολος τους επιτίθεται. Επειδή αποφασίσουν από μόνοι τους ή και από περιέργεια ή και από ικανότητα να διαβούν την κατακόρυφον αυτήν κλίμακα είναι πιθανόν να εγκλωβιστούν σε ανυπόφορες καταστάσεις επίθεσης, καταδίωξης και ταυτόχρονης εγκατάλειψης εκ Του Θεού, διότι διά κάποιους μυστήριους λόγους Ο Θεός σε αφήνει να καταφέρεις αυτόν που αποφάσισες να ριψοκινδυνεύσεις σφόδρα και εμπεριέχει ίσως έναν είδος υπηρηφάνειας ή ανευθυνότητας ότι μπορείς να τα καταφέρεις.

Διά να το αντιληφθείτε αυτόν θα σας φέρω το εξής παράδειγμα αλλά υπάρχουν περισσότερον πολυπλοκότερες καταστάσεις. Ασπούμε ότι κάποιος διδάσκει την φιλανθρωπία με επιτυχία, Ο Θεός επειδή είναι Δίκαιος ή διά να είναι Δίκαιος θα τον θέσει υπό περιστάσεων, πειρασμών και εγκαταλείψεων τέτοιων ώστε να αποδείξει την φιλανθρωπία του ήτοι να καταδιώκεται από τους ανθρώπους και αυτός να παραμείνει φιλάνθρωπος όπως και όταν απλά δίδασκε φιλανθρωπία και δεν την ασκούσε και τόσον ή όσον την δίδασκε.

Έτερον παράδειγμα, εάν κάποιος διδάσκει ότι δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε ποτέ και διά τίποτε και υπό οιεσδήποτε συνθήκες Τον Θεόν. Τότε Ο Θεός πιθανόν να τον δοκιμάσει κάτω από την σκληρότερες συνθήκες Θεοεγκατάλειψης διά να μάθει, αποδεικτεί και φανεί εάν όντως δύνηται, εννοεί και πιστεύει αυτά όπου διδάσκει.

Βεβαίως ο ανυποψίαστος, αφελής, υπερήφανος, ρήτωρ, δεν υποψιάζεται ότι αυτά όπου διδάσκει Ο Θεός διά να μάθει ότι δεν τα κάνει διά να Τον κολακεύσει θα τον θέσει ενώπιον της αποδείξεως εν πράξει και με τεκμήρια. Άθελα του ο άνθρωπος αυτός πιθανόν να εγκλωβίστηκε σε έναν αγώνα άνευ προηγουμένου ώστε Ο Θεός να θέλει Αποδείξεις και ο διάβολος να μάχεται λυσσαλαίως με μυριάδες στρατού διά να τον διαψεύσει. Αιφνίς ο άνθρωπος αυτός αντιλαμβάνεται ότι Ο Θεός δεν τον εμπιστεύεται ή του λέγει απόδειξε την αγάπη και την αφοσίωση που λες ότι έχεις σ’ Εμένα διότι Εγώ Ο Θεός δεν έχω ανάγκη κανένα και δεν μου αρέσουν οι υποκριτές, οι κόλακες και μεγαλολογάδες. Και συνάμα ο διάβολος έχει την ελεύθερη άδεια να πειράξει, πλεκτάνει, καταδολιεύσει, καταπολεμήσει και παγιδεύσει τον άνθρωπον αυτόν ίσως και άνευ ορίων εκ Θεού Θελήματος.

Τότε ο άνθρωπος αυτός συνειδητοποιεί αργά πια ότι Ο Ένας θέλει αποδείξεις αγάπης επειδή ο ίδιος προκάλεσε την μοίρα του και ο άλλος ο διάβολος θέλει να παλεύσει μαζύν του με κάθε μέθοδον και χωρίς να δηλώνει την αντιπαλότητα του…. Ο διάβολος βεβαίως λέγει εις Τον Θεόν ή και γνωρίζει ότι Ο Θεός θέλει αυτός ο άνθρωπος να αποδείξει εν δικαίω την αγάπη και αφοσίωση που διαλάλησε και τότε κανείς δεν μπορεί να υποχωρήσει, ούτε Ο Θεός ούτε ο διάβολος.

Πιθανότητα Ο Θεός να λυπηθεί τον άνθρωπον αυτόν και να επέμβει εάν ιδεί ότι μετανόησε διά την υπερήφανη ή και θρασύα διαλάληση ή και ρητορεία υπέρ Του Θεού και επικριτική λογική και στάση έναντι των συνανθρώπων του ή Ο Ίδιος Ο Θεός να ενέπνευσε αυτήν την στάση εις τον άνθρωπον αυτόν ώστε δικαιολογημένως να τον εγκαταλείψει Ο Θεός και ο διάβολος να θελήσει να τον υπερπειράξει επειδή Ο Θεός γνωρίζει ότι ο άνθρωπος αυτός εν τέλει θα νικήσει τον διάβολον.

Εντούτοις, σε περιπτώσεις που ο άνθρωπος αυτός εγκλωβιστεί και χάνει τις δυνάμεις του, μπορεί να αιτηθεί Έλεος Πάσου, ήτοι να ζητήσει από Τον Θεόν πάντοτε με ταπεινότητα και χωρίς να κάνει σοβαρές αμαρτίες ή ζημιές της ψυχής του εις την εγκόσμια ζωή, να τον καταστήσει ανύπαρκτον ως μη γεννημένον ποτέ, διότι βλέπει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να κερδίσει τον Παράδεισον αλλά συνάμα λυπάται σφόδρα και δεν προτιμάει τους δαίμονες και την Κόλλαση.

Σε τέτοια περίτωση ο άνθρωπος αυτός έχει πιθανότητες είτε εν τέλει Ο Θεός να του χαρίσει θέση έστω χαμηλή εις την ψυχοσωτηρία Παραδείσου είτε να του παραχωρήσει Ελευθερία Ανυπαρξίας και όχι Κόλλαση….

Είναι η επιδίωξη του ηπιότερου χειρότερου ή και του μη κακού και μη καλού ήτοι του ουδέτερου,  δηλοί μίας εξουδετέρωσης του κακού όταν πια έχασε το καλόν.

Πρέπει να αναφέρω ότι πολλοί Ασκητές εν τέλει κολλάστηκαν επειδή δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν και θαρρώ επειδή δεν ζήτησαν Πάσο Ελέω Ελέους Ελευθερίας Ανυπαρξίας….

Πολλοί νομίζουν ότι εις τον Αγώνα προς τον Παράδεισον ή εις τον Αγώνα διά υψηλή θέση εις τον Παράδεισον είναι βέβαιον ότι Ο Θεός θα σε βοηθήσει. Όχι, καθόλου! Δεν είναι βέβαιον, διότι η προσωπική σου απαίτηση διά κάτι υψηλότερον πρέπει να αποδεικτεί από εσένα πέραν πάσης αμφιβολίας και πέραν πάσης αμφιβολίας σημαίνει να εγκαταλειφθείς, όπως εγκαταλείπεσαι σε επικίδυνα περιβάλλοντα όταν εντάσσεσαι σε υπερειδικές στρατιωτικές ή άλλες δυνάμεις….

Διατί γίνεται το Ελέω Πάσο; Διά να μην χάσεις και τα αυγά και τα καλάθια. Ασπούμε ένας Χριστιανός μπορεί να ζητήσει από πριν εις Τον Θεόν να μην τον φέρει σε κατάσταση που να πρέπει να Μαρτυρήσει επειδή δεν θα αντέξει. Αυτόν θα κριθεί εκ Θεού και αναλόγως θα ευεκτιμηθεί ή δυσεκτιμηθεί, και τούτον γίνεται ώστε ο Χριστιανός αυτός να μην τα χάσει όλα ήτοι εν τέλει εν ώρα απειλής της ζωής του να αλλαξοπιστείσει!

Εάν κάποιος υποστηρίζει να Μαρτυρήσουμε οι άλλοι τότε πολύ πιθανόν να ευρεθεί ο ίδιος προ εκπλήξεως ήτοι να ευρεθεί σε κατάσταση που πρέπει να Μαρτυρήσει και να μην τα καταφέρει!

Εάν δεν Μαρτυρήσει τότε πάνε χαμένοι όλοι οι προηγούμενοι κόποι του και οι διδαχές του εις τους άλλους να Μαρτυρήσουν. Μπορεί να αλλαξοπιστείσει και να επιστρέψει εις Τον Χριστόν και να τον δεκτεί κατά πάσαν πιθανότητα ή να μαρτυρίσει ώστε να είναι αδιαμφισβήτητη η επιστροφή του όπως έγινε με τον Νεομάρτυρα Άγιον Κωνσταντίνον τον Υδραίον. Ή να ειπεί εις Τον Θεόν επιστρέφω αλλά επειδή αυτή η επιστροφή δεν συνοδεύεται από καταδιώξη, δυσκολία ή Μαρτύριον βάλε με σε μία άκρη του Παραδείσου ή αφού κρίνει ότι δεν την δικαιούται να ζητήσει από Τον Θεόν ελεγχόμενη δωρισμένη εκ Θεού Ουδέτερη Ελευθερία ή και Ελευθερία Ανυπαρξίας ως να μην γεννήθηκε ποτέ και τότε η πράξη του είναι δίκαιη επειδή αναγνωρίζει ότι δεν είναι δίκαιον να σωθεί εν Παραδείσω, αλλά ζητάει το Έλεος να μην ζη αιωνίως την Κόλλαση.

Εν κατακείδι, αιτείσαι την Ελευθερία της Ανυπαρξίας ή και Ουδέτερη Ελευθερία ως αυτοτιμμωρία και συνάμα αίτηση Ελέους Θεού επειδή και όταν άθελα σου ή ηθελημένα, ασυνείδητα ή συνειδητά, ασυναίσθητα ή συναισθητά καταπάτησες σφόδρα την Εντολή 3 των 10 Εντολών:

Ου λήψει το όνομα Κυρίου τού Θεού σου επί ματαίω ου γάρ μη καθαρίση Κύριος ο Θεός σου τον λαμβάνοντα το όνομα αυτού επί ματαίω.

Δεν θα προφέρεις καταχρηστικά το όνομα του Κυρίου, του θεού σου. Εγώ ο Κύριος δεν θ’ αθωώσω κανέναν που προφέρει το όνομα μου καταχρηστικά.

Και τότε θα πρέπει είτε να αποδείξεις εν πράξει ότι δεν πρόφερες ή δεν χρησιμοποίησες το όνομα Του Θεού καταχραστικά ή να μετανοήσεις αληθώς διά να συγχωρεθείς ή να ζητήσεις βοήθεια Θεού να συγχωρηθείς εν πράξει ή να ζητήσεις επιείκεια Θεού όπου αντί Κολλάσεως δι’ επιείκειας να σε ανυπαρξίσει ώς να μην υπήρξες ποτέ διά να αποφύγεις την Κόλλαση αφού δεν γίνεται ή δεν μπορείς ή δεν δικαιούσαι να ενταχθείς εν Παραδείσω! Καλή Επιτυχία!

Παναγιώτης Δίας