ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ καμμιά!

Γιατί να υπάρχουν τόσες εικόνες πολέμου γύρω μας; Μια ζωή ένας πόλεμος; Μια ζωή ενας πόλεμος…

Και τώρα πώς να ξεφύγεις από εκεί; Γύρω σου πτώματα, ζωντανά νεκρά, ψυχές σε ένα κενό σκέψης, σε μια πληρότητα λήθης.

“Μας μάθανε” έτσι θα πεις, “μας κάνανε” έτσι θα πεις…

Σκυφτός, κατηφής κι απογοητευμένος. Ήσουν μωρό σου δίνανε χρόνο να μεγαλώσεις και μετά έγινες παιδί και σε αρπάξανε μέσα από μια αγκαλιά, σε γεμίσανε γνώσεις, εικόνες έτοιμες και μια αλήθεια τυποποιημένης τακτοποίησης κι ύστερα σε στείλανε στο απόσπασμα που σου το ονόμασαν ζωή και σου παν…

“Τώρα μάθε το ίδιο και στους επόμενους”…

Σε πλημμυρίσανε με ομορφιά φυλακισμένη σε ανέσεις του έτοιμου φαγητού, της άμεσης διασκέδασης του κουμπιού, της τυποποιημένης εξωτερικής εικόνας, της εύκολης εφαρμογής… Είσαι το πείραμα της εύκολης εφαρμογής, ένας υπολογιστής που ο προγραμματιστής παθιάζεται να βελτιώσει το λογισμικό του!

Γιατί; Τόσο πολύτιμος είσαι γιαυτούς; Κι εσύ δίχως ανταλλάγματα;…
Σε γεμίζουν υποσχέσεις πως ο στόχος της ζωής τους είναι η απλούστευση της δικής σου ζωής. Σου δώσανε μια πλαστική κάρτα της έβαλαν και το κατάλληλο πιστωτικό όριο για να νιώσεις ξεγνοιασιά, να κατακτήσεις το πιστωτικό όριο της ελευθερίας σου και κοίτα τώρα πόσο όμορφα και αβίαστα κυλά η ζωή σου; Παύση, σκέψη, η πληρότητα της λήθης….

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ καμμιά!

Η ζωή σου, η πραγματικότητά σου, ο χρόνος σου που άλλαξε τρόπο κι όλα γρήγορα πλέον κυλούν. Άνετα με πλήκτρα αφής που σε οδηγούν σε έναν αδιάκοπο πόλεμο με την ίδια σου τη ζωή!
Να πολεμήσεις να μην χάσεις την ευκολία της αφής, της αναπαυτικής απόλαυσης της πλήρους ακινησίας μπροστά από μια συσκευή που σου παρέχει τα πάντα! Την λένε τηλεόραση, τηλέφωνο, τάμπλετ και σύντομα θα το λένε τσιπ στο χέρι σου…

Παλεύουμε για το καλό του λαού σου φωνάζουν! Παλεύουμε για να επιστρέψουμε στις αγορές, παλεύουμε να σταθεί ο λαός στα πόδια του, παλεύουμε να αποκτήσει την χαμένη υπερηφάνεια του, παλεύουμε…. Παλεύουν αυτοί, εσύ; Παλεύεις εσύ;

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ καμμιά!
Σε έχουν οδηγήσει να είναι αυτονόητο να παλεύουν εκείνοι για να έχεις εσύ την ελευθερία σου, την άνεσή σου, την ασφάλεια των χρημάτων σου.
Αντίτιμο δεν έχει αυτός ο πόλεμος; Παράπλευρες απώλειες, νεκρούς, ασχήμια;
Τόσοι άνθρωποι δολοφονούνται κάθε μέρα, αυτοκτονούν στον βωμό της μονότονης συνήθειας της εικόνας, θυσιάζονται για να σου προκαλέσουν οργή, πόνο, αγανάκτηση! Τίποτα, κενό!! Το πείραμα πέτυχε! Κενό σκέψης, η πληρότητα της λήθης…

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ καμμιά!

Ελευθερία για εσένα πλέον είναι να αισθάνεσαι ασφαλής ανάμεσα σε τόσες εικόνες βίας, σε τόσες εικόνες πολέμου! “Δες γύρω σου” σου λένε, κάνε το σταυρό σου και προχώρα, έχεις την υγειά σου! Σε εσένα να μη γίνει… Εσύ να είσαι καλά και μην ξεχνάς να ξεχνάς… μην ξεχνάς να ξεχνάς… Ζήσε στο κενό της σκέψης αφέσου στην πληρότητα της λήθης!
Κι ο πόλεμος καλά να κρατεί και οι νεκροί να κυλούν το αίμα τους για να κάνεις εσύ τον σταυρό σου και να συνεχίσεις την δική σου αγωνία, τον δικό σου πόλεμο! Μη χάσεις την ζωή σου, την ευκολία σου, το εφάπαξ, το ΕΚΑΣ, το επίδομα θέρμανσης, το επίδομα σίτισης, το επίδομα της ευτυχίας σου, το επίδομα της ελευθερίας σου…

Άραγε γιατί να υπάρχουν τόσες εικόνες πολέμου γύρω μας; Μια ζωή ένας πόλεμος; Μια ζωή ενας πόλεμος…
Και τώρα πώς να ξεφύγεις από εκεί; Στο μυαλό σου ένα κενό σκέψης, μια πληρότητα λήθης. ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ καμμιά!
…συνεχίζεται…