Απόσπασμα από το βιβλίο Άκου Ανθρωπάκο
Ο μέσος, νευρωτικός άνθρωπος κρίνεται για τη μικρότητα και την παθητικότητα με την οποία, κατά κανόνα, χειρίζεται τα κρίσιμα ανθρώπινα ζητήματα.
Διαφέρεις απο τον πραγματικα μεγάλο άνθρωπο σ’ενα μονάχα σημείο: κάποτε ο μεγάλος υπήρξε μικρός, πολύ μικρός, μα ανάπτυξε μιά σπουδαία ικανότητα: έμαθε να ξεχωρίζει που ήταν μικρός, σε σκέψεις και πράξεις. Κάτω απο τη πίεση κάποιου έργου προσφιλούς σε αυτόν, μάθαινε ολοένα να διαισθάνεται την απειλή που έφερνε η μικρότητα του και η ασημαντότητα του.
Ο μεγάλος άνθρωπος λοιπόν, ξέρει πότε και σε τί είναι Ανθρωπάκος. Ο Ανθρωπάκος δεν ξέρει ότι είναι ασήμαντος και φοβάται να το μάθει. Σκεπάζει τη μικρότητα του και τη στενομυαλιά του με αυταπάτες μεγαλοσύνης και δύναμης που ανήκουν όμως σε ά λ λ ο υ ς.
Θαυμάζει τη σκέψη, τη σκέψη που δεν είχε ποτέ και όχι τη σκέψη που είχε ο ίδιος.
Δε σ΄αγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν!
Δε σʼ αγαπούν ανθρωπάκο, σε περιφρονούν, επειδή περιφρονείς τον εαυτό του. Σε ξέρουν απ’ έξω κι ανακατωτά. Γνωρίζουν τις χειρότερες αδυναμίες σου, όπως θα έπρεπε να τις γνωρίζεις εσύ. Σε θυσίασαν σʼ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σʼ εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πέταξαν τις μάσκες τους. Στο είπαν κατάμουτρα: “Είσαι και θα είσαι πάντα κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη”. Κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις “ζήτω, ζήτω”»,
«Σε φοβάμαι, ανθρωπάκο. Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας. Σε φοβάμαι επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου. Είσαι άρρωστος, ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά. Δε φταις εσύ γιʼ αυτό, μα έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς. Θα ʽχες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά σου, αν δεν ενθάρρυνες ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα με τις πράξεις σου».
Μόνο η απελευθέρωση της φυσικής ικανότητας του ανθρώπου να αγαπά μπορει να τιθασεύσει την σαδιστική καταστρεπτικότητα του…
Βίλχεμ Ραιχ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
μα αυτο ακριβως ειναι το προβλημα Νικο, εχουμε ,μας εχουνε κανει, να ξεχασουμε τι ειναι Αγαπη! Δεν υπαρχει αγαπη πουθενα και αυτο το βλεπεις παντου, ολοι μας χασαμε το αισθημα αυτο για τα χρωματιστα χαρτακια ,για λιγο πιο πολυ εφφε και γκλαμουρια ! κοιτα γυρω ,κανεις πια δεν χαμογελα στον ηλιο κανεις δεν σταματα να ακουσει το κελαιδημα του πουλιου , κανεις δεν δινει σημασια στο δενδρο που του δινει σκια, κανεις δεν χαιρεται την αυρα στην θαλασσα ουτε που τον ενδιαφερει ο φλοισβος των κυματων ,κανεις δεν δινει προσοχη στα βουνα με τα χιονια (μονο για σκι και επιδειξη),κανεις δεν ψαχνει να βρει μια πηγη να πιει νερο (εχει το πλαστικο μπουκαλι και το πετα μετα την χρηση, κανεις δεν δακριζει οταν βλεπει ενα πληγωμενο ζωο, κανεις δεν απλωνει χερι βοηθειας ,κανεις !! δεν υπαρχει αγαπη!!
Φωνη βοωντος εν τη ερημω……
πολιτη. οχι και κανεις,οταν θα φτασει στο κανεις θα διαλισει