Ο άνθρωπος ως αυτοεξελισσόμενος οργανισμός
Αν ο άνθρωπος είναι ένα ιδιαίτερο πείραμα πάνω στη Γη, σε αντιδιαστολή με τα ζώα που δεν μπορούν να έχουν ατομική εξέλιξη, τι στ’ αλήθεια σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι ο άνθρωπος μπορεί να αναπτυχθεί εσωτερικά, μόνο αν αρχίσει να καταλαβαίνει την ανάγκη αυτού του πράγματος και αναζητήσει το νόημα μέσα του. Μόνο μέσω της εσωτερικής ελευθερίας, που είναι η κατανόησή του, ένας άνθρωπος μπορεί να εξελιχθεί. Κανένας εξωτερικός καταναγκασμός δεν μπορεί να το προκαλέσει αυτό. Όταν δούμε ότι είμαστε λάθος και συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε και πως συμπεριφερόμαστε, τότε από αυτή τη βάση μπορεί να γίνει δυνατή η αυτοεξέλιξη. Αρχίζουμε να αλλάζουμε, όταν αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας και να βλέπουμε την ανάγκη για κάτι τέτοιο.
Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να αλλάξει μέσα από την κατανόησή του. Αυτή είναι η μόνη έννοια υπο την οποία είναι ελεύθερος και αυτή την ελευθερία κανείς δεν μπορεί να του την πάρει. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τη ζωή ή τους άλλους ανθρώπους. Μπορεί όμως ο καθένας να αλλάξει τον εαυτό του. Αυτό το σύστημα ξεκινάει με τον άνθρωπο, με έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, με σένα, και ο σκοπός σου είναι να αλλάξεις εσύ τον εαυτό σου.
Ούτε οι κανόνες, ούτε τα τελετουργικά, ούτε οι τελετές, ακόμη και αν ο στόχος τους είναι η εξέλιξη του ανθρώπου, δεν μπορούν να τον αλλάξουν αν ο ίδιος δεν αρχίσει να καταλαβαίνει. Η Εργασία επομένως ξεκινάει με τη διδασκαλία ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να διεισδύσουμε στον εαυτό μας και να ξεκινήσουμε να τον βλέπουμε. Οι προσευχές, τα προσκυνήματα κτλ είναι άχρηστα, διότι γίνονται εξωτερικά. Μόνο μέσα από τη γνώση και την εργασία στο είναι μας μπορεί να γεννηθεί μια νέα κατανόηση.
Η επόμενη ιδέα είναι ότι ο άνθρωπος βρίσκεται σε άσχημη θέση πάνω στη Γη. Η Γη είναι ένα μικρό σημείο στο ηλιακό μας σύστημα, το ηλιακό μας σύστημα είναι ένα μικρό σημείο στο γαλαξία μας και ο γαλαξίας μας είναι ένας ανάμεσα σε πολλούς. Ο άνθρωπος είναι σε άσχημη θέση, κάτω από πολλούς νόμους, οι οποίοι δεν συνεισφέρουν απαραίτητα στην ευημερία του. Από την άποψη της κοσμολογίας, ο άνθρωπος είναι μια κουκίδα στο σύμπαν, ένα νέο πείραμα, το οποίο ίσως κάποια στιγμή εξαφανιστεί για να δώσει τη θέση του σε ένα άλλο πείραμα. Ο άνθρωπος αποκτά κάποια σπουδαιότητα από κοσμικής πλευράς, μόνο όταν συνειδητοποιήσει το ρόλο του και τη μοίρα του και αρχίσει να ζει πιο συνειδητά.
Αν ο άνθρωπος ήταν μόνο μια μηχανή, δεν θα υπέφερε από τις εσωτερικές του οδυνηρές αμφιβολίες και αβεβαιότητες, απλά γιατί δεν θα ήταν τίποτε άλλο παρά μια μηχανή: ο καθένας όμως γνωρίζει έστω και με ένα θολό τρόπο ότι δεν είναι έτσι – και ότι οφείλει να είναι διαφορετικός.
Η Τρίτη ιδέα σχετικά με τον άνθρωπο είναι ότι όσο παραμένει σε ύπνο και είναι μηχανικός χρησιμοποιείται.
Αν ο άνθρωπος ήταν ανίκανος να κάνει κάτι για τον εαυτό του, η θέση του θα ήταν οικτρή, χωρίς ελπίδα – θα υπόκειτο σε όλα όσα συμβαίνουν ολόγυρά του, πλημμύρες, ασθένειες, πόλεμοι κτλ. Αυτό θα ήταν μόνο η ζωή του. Για τον άνθρωπο όμως που προσπαθεί να αυτοεξελιχθεί το νόημα δε βρίσκεται στη συνηθισμένη ζωή. Ωστόσο, η ζωή μας χρησιμοποιεί λόγω της θέσης μας σε αυτόν τον πλανήτη. Ακόμη και αν οι εξωτερικές καταστάσεις αλλάξουν, εμείς θα εξακολουθούμε να παραμένουμε κάτω από τους ίδιους νόμους οι οποίοι χρησιμοποιούν τον άνθρωπο. Όσο το είναι παραμένει το ίδιο, τόσο η ανθρωπότητα θα προσελκύει το ίδιο είδος ζωής, αναπόφευκτα. Το μόνο σημείο εκκίνησης για μια ουσιαστική αλλαγή βρίσκεται μέσα μας – στο πνεύμα μας.
Σύμφωνα με την άποψη αυτού του συστήματος, όλη η ανθρωπότητα κοιμάται. Είμαστε σε ύπνο, και σε αυτή την κατάσταση η ανθρωπότητα δεν μπορεί να κάνει τίποτε. Στις μέρες μας, η ανθρωπότητα χρησιμοποιείται όλο και πιο πολύ από κοσμικές δυνάμεις έξω από αυτήν, διότι έχει απορρίψει τη δύναμη να ξυπνήσει.
Το σύστημα αυτό στρέφεται γύρω από τον κεντρικό άξονα ότι ο άνθρωπος είναι ένας αυτοεξελισσόμενος οργανισμός, ικανός για εξέλιξη μέσα από την κατανόησή του και την αλλαγή του επιπέδου του είναι του – μέσω της οποίας μπορεί να έρθει κάτω από νέες επιδράσεις και να δεχθεί βοήθεια.
Στις δυο πρώτες καταστάσεις συνείδησης είμαστε μηχανικοί και δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Μόνο στο τρίτο επίπεδο συνείδησης ή αλλιώς Ενθύμησης του εαυτού, μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει την κατάστασή του πάνω στη Γη.
“Ο άνθρωπος ως αυτοεξελισσόμενος οργανισμός” απο το βιβλίο των John G. Bennett – Maurice Nicoll “Εργασία στον Εαυτό”.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Η ιος η κόρη η κοριος επικυνδυνος
Χαρακτηριστικό των αχρηστων η επικίνδυνων κειμένων είναι η αντιστροφη της αλήθειας με μια φράση μεσα σε ενα πληθος φραστικων συμβουλών
Η συνολική γραφή εχει αλλοιωθει εντελώς.Ο λογος οι προτάσεις η φράσεις οι λέξεις φτιαχτηκαν να επικοινωνείς ανεφ οποιας κατευθυνσεως και τα γράμματα για να διαβάζεις
Στους ουμανους αρέσει να ξεκοκαλιζουν πλανητες
Οπότε τους αφήνεις στην τρέλλα τους…αν θέλει κάποιος διαφορετική νοοτροπία δεκτο ορεχα
Ο άνθρωπος είναι η κορωνίδα της δημιουργίας και πλάστηκε κατ εικόνα και ομοίωση του Δημιουργού του . Πλάστηκε για να στολίσει με την ύπαρξή του όλο το δημιουργικό έργο και να καλλιεργήσει τις αρετές όπως την αγάπη , την πραότητα , την υπομονή κ.α. Ο Δημιουργός στόλισε τον άνθρωπο και με ένα άλλο προικιό , το αυτεξούσιο , δηλ να αποφασίζει ο άνθρωπος για τον εαυτό του , ως ελεύθερος . Γιατί πλάστηκε ελεύθερος κι όχι δούλος . Ο σατανάς , η πηγή του κακού , φθόνησε την σχέση Θεού κι ανθρώπου . Και έστρεψε το πλάσμα εναντίον του Δημιουργού με αποτέλεσμα να αλλοιωθεί η σχέση αυτή . Αποτέλεσμα αναπόφευκτο η πτώση κι απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Δημιουργό . Όμως ποιός δημιουργός δεν σέβεται και δεν αγαπά τα δημιουργήματά του ; Πόσο μάλλον ο μέγας Δημιουργός , ο Τριαδικός Θεός η πηγή της δημιουργίας και κάθε αγαθού , δεν νοιάζεται για το πλάσμα Του ! Η "αναβάθμιση" της σχέσης ανθρώπου – Δημιουργού δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθεί και να επουλωθεί το τραύμα , αν ο Δημιουργός δεν λειτουργούσε δυναμικά . Πώς ; Με την γέννηση ενός νέου ανθρώπου , του νέου Αδάμ που θα ήταν σε θέση να παίξει τον ρόλο του παλαιού και πτωτικού ανθρώπου . Την ρόλο αυτόν τον διαδραμάτισε ο νέος άνθρωπος και νέος Αδάμ , ο Κύριος Ιησούς Χριστός . Κατάφερε να επουλώσει το τραύμα , προσφέροντας τον εαυτό του θυσία , γενόμενος υπήκοος του Δημιουργού μέχρι θανάτου , θανάτου δε σταυρικού . Και με την ένδοξο Ανάστασή Του κατήργησε τον του κράτος έχοντα του θανάτου , δηλ τον διάβολο . Έτσι όσοι βαπτίσθηκαν στο όνομά Του , δηλ του Χριστού , στην θυσία του βαπτίσθηκαν και τον Χριστό ντυθήκανε μετέχοντας στην Ανάστασή Του. Μέσα άπ αυτά τα δεδομένα στη σχέση , ο άνθρωπος ανακαινίζεται πνευματικά και εξωτερικά και με την Θεία Χάρη φθάνει σε αμέτρητα ύψη αρετών . Γίνεται υιός , μέσω του Χριστού , του Δημιουργού Θεού . Η κρίση που περνά στις μέρες μας η ανθρωπότητα , αλλά και παλαιότερα , είναι πνευματική . Ο άνθρωπος παρασύρεται από τον σατανά ξανά και ξανά , πληγώνοντας την σχέση με τον Δημιουργό . Υπάρχει η εκκλησία με τα μυστήρια , που ο ίδιος ο Κύριος της παρέδωσε , για να μπορεί ο άνθρωπος να επουλώνει τα νέα τραύματα . Να θωρακίζει το μέγα δώρο της ελευθερίας που ο σατανάς δεν το θέλει . Η αλήθεια ελευθερώνει από τα δεσμά του σατανά , επουλώνει το τραύμα και καταξιώνει τον άνθρωπο .