Διαφημίσεις

By Nikolas Gonos

[Στίχος 1]
Ήρθαν στην πόλη, σιωπηλοί σαν καπνός,
Με μάτια καμένα, προκαλώντας κρύο.
Μας έφεραν καθρέφτες, κοσμήματα που λάμπουν,
Λάμποντας φωτεινά σαν ένα ολοκαίνουργιο όνειρο.
Ψιθύριζαν γλυκά με μελωδικές φωνές,
Αλλά κάτω από την επιφάνεια κρύβονταν ψέματα χαραγμένα στα κόκαλα.
Μας έδειξαν το «όνειρο» με δανεισμένο φως,
Παίρνοντας όλα όσα μας έκαναν να νιώθουμε καλά.

[Ρεφρέν]
Παγιδευμένοι στην ακινησία, χαμένοι στη λάμψη,
Κυνηγώντας αντανακλάσεις διστακτικές και αργές.
Υποσχέσεις φτιαγμένες από ένα ψεύτικο δίχτυ ασφαλείας,
Ζώντας για πάντα σε μια μικροσκοπική οθόνη.
Μας έδωσαν κανόνες τυλιγμένους σε πέπλα φόβου,
Ενώ εμείς χορεύαμε γύρω από τη θηλιά, προσποιούμενοι ότι χαίρονται.

[Στίχος 2]
Κανένα θαύμα δεν ήρθε, ήταν ο θυμός που φούντωσε,
Στις καρδιές των ανθρώπων, τόσο δειλά υποταγμένων.
Χέρια που δουλεύουν σκληρά, αλλά μάτια κενά και άδειο,
Πνίγονται σε δίκτυα όπου η αλήθεια είναι δύσκολο να ακολουθηθεί.
Στις γειτονιές, μια κοινή κουζίνα ανάβει,
Μοιράζοντας στιγμές, το ψωμί και τα δικαιώματα.
Μπροστά στην κάμερα, κανείς δεν θα υποκλιθεί,
Γιατί από το «εγώ» στο «εμείς», τώρα διεκδικούμε τα δικαιώματά μας.

[Ρεφρέν]
Παγιδευμένοι στην ακινησία, χαμένοι στη λάμψη,
Κυνηγώντας αντανακλάσεις διστακτικές και αργές.
Υποσχέσεις φτιαγμένες από ένα ψεύτικο δίχτυ ασφαλείας,
Ζώντας για πάντα σε μια μικρή οθόνη.
Μας έδωσαν κανόνες τυλιγμένους σε πέπλα φόβου,
Ενώ χορεύαμε γύρω από τη θηλιά, προσποιούμενοι ότι φωνάζουμε.

[Γέφυρα]
Δεν θέλω καθρέφτες, δεν αναζητώ σκηνή,
Θέλω μόνο να απολαύσω κάθε στιγμή που μετράμε.
Ο κόσμος μπορεί να αιμορραγεί, αλλά τώρα υπάρχει ένα κάλεσμα,
Να βρούμε τις αληθινές φωνές μας, να σηκωθούμε μετά την πτώση.
Μπήκαν στην πόλη, αλλά τώρα παρατηρούν,
Χιλιάδες καθρέφτες σπάνε, διαταράσσονται.
Από τις ρωγμές του γυαλιού, νέες αλήθειες ζωντανεύουν,
Η πρώτη λέξη είναι ελευθερία, αρχίζουμε να ευημερούμε.

[Outro]
Ήρθαν στην πόλη, αλλά τώρα βλέπουν,
Σπασμένα είδωλα που μας ελευθερώνουν.
Όχι άλλες ψευδαισθήσεις, όχι άλλες αλυσίδες που μας δεσμεύουν,
Μαζί στέκουμε, έναν νέο κόσμο βρίσκουμε.

Από Stranger

Μετά από την πρώτη πτώση στα 3 μου έτη από μια αντίκα κούνια της γιαγιάς δημιούργησα τα πρώτα μου κενά ! Στην πορεία ένα ατύχημα με ένα ποδήλατο, όπου σε μια κατηφόρα βουνού, συνάντησα ένα γέρικο πλάτανο με το κεφάλι,η συνάντηση αυτή με έφερε στην κατάσταση της μόνιμης Νιρβάνας που βρίσκομαι σημερα!Οι φίλοι μου μου λένε ότι κάπου κάπου ξυπνάω μέσα από τον λήθαργο μου και αρχίζω και γράφω ..η μιλάω σε ένα μικρόφωνο… δεν έχω καλους φίλους το γνωρίζω…από παιδί με κοροϊδεύουν!

Μια σκέψη στο “Shattered Mirrors”

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

elGreek