Διαφημίσεις
Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία έχει υποχωρήσει εξελικτικά σε ένα κομματικό κράτος, όπου μια μοιραία συναίνεση μεταξύ του πολιτικού καρτέλ καθορίζει τη στρατηγική για την υπέρβαση της οικονομικής κρίσης. Ο ίδιος καρκίνος που προκάλεσε την κρίση – ιδεολογική ρύθμιση και βίαιος κρατισμός – τώρα τεχνητά ενθαρρύνεται να μετασταθεί.
Η Επιτροπή Προϋπολογισμού της Bundestag (Γερμανική Βουλή) κατέληξε σε συμφωνία την Παρασκευή σχετικά με τον φετινό ομοσπονδιακό προϋπολογισμό.
Στο τέλος, παραμένει ένα ρεκόρ χρέους, δημόσια καλυμμένο με λογιστικά τρικ και ελπιδοφόρα ρητορική. Ο Friedrich Merz οδηγεί τη Γερμανία βαθύτερα σε μια δίνη χρέους.
Ο πολιτικός χαμός στο Βερολίνο, συμπεριλαμβανομένων πρόωρων εκλογών και αποτυχημένων διαπραγματεύσεων για τον προϋπολογισμό, καθυστέρησε την έγκριση του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού φέτος.
Την Παρασκευή, τα κόμματα της Ένωσης κατέληξαν σε συμφωνία με το SPD στην Επιτροπή Προϋπολογισμού για τον τελικό προϋπολογισμό.
Η Γερμανία θα ξοδέψει 502,55 δισεκατομμύρια ευρώ κατά τη διάρκεια του έτους, συνεχίζοντας την καταδίωξη ρεκόρ δημοσιονομικών – χρόνο με τον χρόνο, το πολιτικό τσίρκο απαιτεί ολοένα αυξανόμενες κατανομές.
Δεν υπάρχει λόγος για λιτότητα ή δομική ενοποίηση των δημοσιονομικών του κράτους, παρά την βαθιά οικονομική ύφεση στον ιδιωτικό τομέα.
Παρ’ όλα αυτά, την Παρασκευή, ο όρος «gamechanger» κυκλοφόρησε στους κύκλους του συνασπισμού όσον αφορά τον προϋπολογισμό.
«Ένας προϋπολογισμός υπερθετικών»
Ήταν το μέλος του SPD, Torsten Rudolph, που, κοιτάζοντας αυτόν τον γιγάντιο προϋπολογισμό στη μέση της οικονομικής καταστροφής, μίλησε για «gamechanger», αντανακλώντας τον ενθουσιασμό του συναδέλφου του, Christian Haase της Ένωσης, ο οποίος χαρακτήρισε τον προϋπολογισμό χρέους ως «προϋπολογισμό υπερθετικών».
Και στην πραγματικότητα, έχουν ουσιαστικά δίκιο. Αν υπολογιστεί ρεαλιστικά και προστεθεί το χρέος που κρύβεται σε ειδικά ταμεία στο επίσημο χρέος, το συνολικό ποσό φτάνει τα 140 δισεκατομμύρια ευρώ φέτος, ισοδυναμώντας με νέο καθαρό χρέος 3,3% του ΑΕΠ.
Η Γερμανία παραβιάζει πλέον όλα τα κριτήρια του Maastricht, ήσυχα θαμμένα από τους κεντρικούς σχεδιαστές της ΕΕ και τους κρατιστές στα αιώνια κυνήγια ευφημισμών δημοσιονομίας.
Με ιδιαίτερη υπερηφάνεια, οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι τόνισαν την αύξηση του προϋπολογισμού άμυνας στα 90 δισεκατομμύρια ευρώ αρχικά, με στόχο να φτάσει τα 150 δισεκατομμύρια τα επόμενα χρόνια.
Ο Haase εξέφρασε εμπιστοσύνη ότι αυτό θα στείλει το ισχυρότερο μήνυμα στους αντιπάλους παγκοσμίως: η Γερμανία καθίσταται και πάλι υπερασπίσιμη.
Μαζί με αυτή τη δαπανηρή ευφορία έρχεται και μια μανιακή παρανοϊκότητα – το Βερολίνο αναδεύει ένα δημοσιονομικό καζάνι που απειλεί να ξεχειλίσει.
Σαμπάνιες στη βιομηχανία όπλων
Την ίδια στιγμή, η γερμανική βιομηχανία όπλων πιθανότατα πανηγυρίζει. Το Βερολίνο χτίζει εντατικά μια δεύτερη τεχνητή οικονομία – παράλληλα με την ήδη αποτυχημένη πράσινη σχεδιασμένη οικονομία.
Οι κυβερνητικοί κύκλοι προφανώς πιστεύουν ότι, προβάλλοντας προπαγανδιστικά τη Ρωσία ως πιθανό εισβολέα, ο πληθυσμός έχει ευθυγραμμιστεί επαρκώς ώστε να εξασφαλιστούν οι πόροι που απαιτούνται για την οικοδόμηση της δικής του πολεμικής οικονομίας.
Ακριβώς εκεί κατευθύνεται η κατάσταση. Κάθε δημοσιονομικό έλλειμμα μετατοπίζει το βάρος στους μελλοντικούς φορολογούμενους – επιστρέφοντας είτε ως πληθωρισμός είτε ως υψηλότεροι φόροι σαν μπούμερανγκ.
Είναι σχεδόν απίστευτο: ο προϋπολογισμός άμυνας της Γερμανίας πέρυσι ανήλθε σε περίπου 78 δισεκατομμύρια ευρώ, περίπου δύο τοις εκατό του ΑΕΠ.
Αν είχε επενδυθεί στρατηγικά σε προηγμένες τεχνολογίες άμυνας, θα είχε υποστηρίξει με το παραπάνω την άμυνα μιας χώρας περιβαλλόμενης αποκλειστικά από συμμάχους και φίλους.
Ωστόσο, τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στο Βερολίνο, επικρατεί η πεποίθηση ότι το κράτος πρέπει να υπερβεί τις δομικές αδυναμίες της οικονομίας μέσω τεχνητά παραγόμενης ζήτησης.
Αυτές είναι καλά εξασκημένες κεϋνσιανές συνταγές – αφήνοντας πίσω μόνο αυξανόμενο χρέος και φτώχεια.
Αυτές είναι καλά εξασκημένες κεϋνσιανές συνταγές – αφήνοντας πίσω μόνο αυξανόμενο χρέος και φτώχεια.
Συνέχιση της δίνης
Το όργιο του χρέους πρόκειται να συνεχίσει να διογκώνεται τα επόμενα χρόνια. Για το 2026, ο Υπουργός Οικονομικών Lars Klingbeil σχεδιάζει προϋπολογισμό 520,5 δισεκατομμυρίων ευρώ – αύξηση επιπλέον τεσσάρων τοις εκατό.
Την ίδια στιγμή – και αξίζει να επαναληφθεί – ο ιδιωτικός τομέας συνεχίζει να συρρικνώνεται, γεγονός που θα μειώσει αναπόφευκτα τα φορολογικά έσοδα.
Όλος ο οικονομικός σχεδιασμός στο Βερολίνο είναι επομένως χτισμένος στην άμμο, βασισμένος σε υπερβολικά αισιόδοξες υποθέσεις.
Συγκριτικά με όσα εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ο Klingbeil και οι υπεύθυνοι προϋπολογισμού, οι προϋπολογισμοί του 2025 και του 2026 είναι σχεδόν εύκολοι.
Ήδη αναδύονται τεράστια κενά χρηματοδότησης: περίπου 34 δισεκατομμύρια λείπουν για το 2027, το υπουργείο σημειώνει «ανάγκη για δράση» 63,8 δισεκατομμυρίων για το 2028 και ένα κενό 74 δισεκατομμυρίων διαφαίνεται για το 2029.
Μερικές από τις αιτίες είναι εγχώριες: η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αντισταθμίζει τα φορολογικά ελλείμματα των κρατιδίων, επεκτείνει τη σύνταξη μητέρων ένα χρόνο νωρίτερα από ό,τι είχε αρχικά προγραμματιστεί και ταυτόχρονα εξοφλεί εκτεταμένα δάνεια της εποχής COVID.
Ο Klingbeil τονίζει ότι καμία προηγούμενη κυβέρνηση συνασπισμού στην ιστορία της Γερμανίας δεν έχει αντιμετωπίσει κενό 30 δισεκατομμυρίων ευρώ. Γι’ αυτό ο αντικαγκελάριος έχει ήδη ξεκινήσει εργασίες για τον επόμενο προϋπολογισμό μήνες νωρίτερα από το συνηθισμένο.
Ο «Gamechanger» είναι στην πραγματικότητα επιταχυντής
Τα κενά στους κοινωνικούς προϋπολογισμούς θα διευρυνθούν δραματικά τους επόμενους μήνες και χρόνια, με ρίζα αποκλειστικά την ιδεολογική υπέρβαση της πολιτικής.
Το επακόλουθο όργιο αύξησης φόρων έχει ήδη προετοιμαστεί στα μέσα ενημέρωσης, ώστε το κοινό να είναι περισσότερο ή λιγότερο έτοιμο γι’ αυτό.
Το μερίδιο του κράτους στο ΑΕΠ, τώρα στο 50%, θα φτάσει σε ύψη τύπου Γαλλίας της τάξης του 57% ή και περισσότερο τα επόμενα χρόνια.
Η Γερμανία κατευθύνεται αναπόφευκτα προς τον σοσιαλισμό. Ο ομοσπονδιακός προϋπολογισμός, επομένως, δεν είναι «gamechanger» – είναι επιταχυντής φωτιάς.
Εκτός αν η αγορά ομολόγων επιβάλλει μια σκληρή δημοσιονομική ενοποίηση μέσω δραματικής αύξησης των αποδόσεων τα επόμενα χρόνια, ο Καγκελάριος Friedrich Merz θα μείνει στην ιστορία της Γερμανίας ως ο πρώτος ηγέτης μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που έριξε τη χώρα σε δίνη χρέους.
Κανείς στο Βερολίνο δεν θα μπορεί τότε να ισχυριστεί ότι υποτίμησε την οικονομική κατάσταση. Η κατάρρευση της Γερμανίας εκτυλίσσεται στο καυτό φως της πιο φωτεινής ημέρας.
Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία έχει υποχωρήσει εξελικτικά σε ένα κομματικό κράτος, όπου μια μοιραία συναίνεση μεταξύ του πολιτικού καρτέλ καθορίζει τη στρατηγική για την υπέρβαση της οικονομικής κρίσης.
Ο ίδιος καρκίνος που προκάλεσε την κρίση – ιδεολογική ρύθμιση και βίαιος κρατισμός – τώρα τεχνητά ενθαρρύνεται να μετασταθεί.
Η Γερμανία είναι και πάλι ο άρρωστος άνθρωπος της Ευρώπης, αν και περιβαλλόμενη από άλλους σοβαρά πάσχοντες προβληματικούς ασθενείς.
www.bankingnews.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek