Διαβάστε το άρθρο τώρα που μπορείτε γιατί μπορεί αύριο… να απαγορεύεται ακόμα με φυλάκιση!
Η εξισλαμοποίηση των δυτικών χωρών είναι γεγονός και το σχέδιο αφορά και τις δύο πλευρές – το ακραίο Ισλάμ και τις δυτικές κυβερνήσεις – που το προχωρούν με γοργό ρυθμό μέρα με την μέρα!
Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Γιατί το κάνουν αυτό; γιατί να θέλουν το Ισλάμ στις χώρες τους;
Οι λόγοι είναι πολλοί. Αν θέλετε να πάρετε μια ιδέα, δείτε το τελευταίο άρθρο: Πως η CIA και η Μοσάντ διοργάνωσαν την “Ισλαμική επανάσταση” του 1979 στο Ιράν για την υφαρπαγή της περιουσίας τους και την εγκαθίδρυση του ακραίο Ισλάμ. Κι αν δε το πιστεύεται, επειδή σας μοιάζει “θεωρία συνομωσίας”, τότε δείτε τι λέει ο Διευθύνων Σύμβουλος της Blackrock: «Τα κοινωνικά προβλήματα από την αντικατάσταση των ανθρώπων με μηχανές, θα λυθούν με την μετανάστευση και την μείωση πληθυσμού». Όλα άλλωστε συνδέονται και εξυπηρετούν μία και μόνο ατζέντα, αυτή του Great Reset!
Τι είναι το Hijrah και πως περιγράφεται στο Κοράνι;
Ταμκίν σημαίνει να επιδιώκεις τον έλεγχο και να εδραιώνεις την ισλαμική κυριαρχία (Sûratal-A’rāf, 7:10· Surat Yusûf, 12:56· Surat al-Kahf, 18:84· Surat al-Hājj, 22:41; Surat al-Qasas 28:6). I’dād σημαίνει προετοιμασία με στρατιωτικούς όρους ενάντια στους άπιστους εχθρούς (Sûrat al-Anfāl, 8:60. Από αυτό το εδάφιο προέρχεται το λογότυπο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας). Στη σύγχρονη χρήση, σημαίνει εσωτερικά εδραίωση της μουσουλμανικής κοινότητας με διαδικασίες κοινωνικοποίησης και κατήχησης – εξωτερικά, δίνει στους Μουσουλμάνους τη νομιμότητα να διεισδύσουν σε όλες τις υποδομές και τους θεσμούς του Νταρ αλ-Κουφρ για να τους κατακτήσουν από μέσα. Η αναφορά είναι στο παράδειγμα του Αβραάμ που μετανάστευσε για χάρη του Αλλάχ (Sûrat al-‘Anqabût, 29:26).
Αυτό το παράδειγμα αυξάνει την ικανότητα χρήσης εξουσίας και κατάληψης των εδαφών υποδοχής. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η εγκαθίδρυση και η ενδυνάμωση της ισλαμικής Ούμα μέσω της Χιτζρά στα εδάφη των απίστων είναι εντολή του Αλλάχ για τητελική νίκη του Ισλάμ. Συνοδεύεται επίσης από την εντολή να κάνουμε «καλό» και να απέχουμε από το «κακό» (Sûrat al- «Imrān, 3:110, 114, 132· Surat al-Taubah, 9:71, 112). Ωστόσο, το να κάνεις «καλό» δεν σήμαινε ποτέ να ασκείς τον καθολικό ή ηθικό κανόνα του Δυτικού κόσμου αλλά να κάνεις καλό μέσα στην ισλαμική κοινότητα.
Το αποκορύφωμα αυτού του «καλού» από πολιτική άποψη είναι η προώθηση του Ισλάμ ως η μόνη θρησκεία και η εργασία για την προώθηση των ισλαμικών συμφερόντων (Masālih al-Islām). Ως εκ τούτου, είναι σημαντικό για τη δυτική κοινή γνώμη να κατανοήσει ότι όταν οι μουσουλμάνοι που επαινούν την ειρήνη, την ηρεμία και τη συνεργασία δεν είναι για αμοιβαίες ειρηνικές σχέσεις με τους απίστους, σε έναν πλουραλιστικό κόσμο, σύμφωνα με τις δυτικές αντιλήψεις, αλλά μόνο για το ισλαμικό όφελος, την προόδο και τα επιτεύγματα του. Δεν υπάρχει άλλωστε καμία αναγνώριση και αποδοχή της νόμιμης ύπαρξης κάποιου άλλου.
Το ισλαμικό εθνοκεντρικό και μονοδιάστατο σύστημα προσέγγισης επεξηγείται από τα εξής: «Η θρησκεία ενώπιον του Αλλάχ είναι μόνο το Ισλάμ» (Sûrat al-‘Imrān, 3:19). «Όποιος αναζητά άλλη θρησκεία εκτός από το Ισλάμ, δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτός, και στο εξής θα είναι ένας από τους ηττημένους» (Σουράτ αλ-Ιμράν, 3:85). Οι Άραβες είναι το πιο αξιοπρεπές και ευγενές έθνος ανάμεσα σε όλη την ανθρώπινη φυλή. Όσο για τους άπιστους, «θα τους πολεμάμε για πάντα για χάρη του Αλλάχ. Η δολοφονία των απίστων είναι μια μικρή υπόθεση για εμάς», σύμφωνα με τον ιστορικό και βιογράφο του Μωάμεθ, al-Tabari. Οι μουσουλμάνοι πιστοί είναι οι μόνοι εξαγνισμένοι μεταξύ της ανθρώπινης φυλής, καθώς ο Αλλάχ αγαπά αυτούς που είναι εξαγνισμένοι (Sûrat al-Taubah, 9:108). Το κακό πάντα σχετίζεται με τους άπιστους. Η αποχή από το «κακό» και το «καλό» σημαίνει επίσης ότι απαγορεύεται στους Μουσουλμάνους να ζουν ανάμεσα στους απίστους σύμφωνα με τους νόμους και τον τρόπο ζωής τους και να γίνονται φίλοι τους. Ένας πιστός (Mukhlis) μουσουλμάνος σημαίνει απόλυτη υποταγή και αφοσίωση στον Αλλάχ.
Ταυτόχρονα, το να είσαι άπιστος σημαίνει πως θα σε περιμένει η τιμωρία της κόλασης στο επέκεινα. Από εδώ πηγάζει η απόλυτη ετοιμότητα των Μουσουλμάνων να σκοτώσουν και να σκοτωθούν για χάρη του Αλλάχ, ως μια κερδοφόρα κατάσταση. Είναι ο ίδιος τρόπος που κατάφερε να εδραιωθεί ο χριστιανισμός στην αρχαιότητα, θα ανταμειφθείς απο την μετά θάνατον ζωή.
«Αυτοί που πολεμούν στο δρόμο του Αλλάχ, που πουλάνε τη ζωή αυτού του κόσμου για το μέλλον. και όποιος πολεμήσει στον δρόμο του Αλλάχ, είτε σκοτωθεί είτε είναι νικητής, θα του δώσουμε μια ισχυρή ανταμοιβή» (Σουράτ αλ-Νισά’, 4:74).
«…πολεμούν για χάρη του Αλλάχ. σκοτώνουν και σκοτώνονται. μια υπόσχεση που είναι δεσμευτική γι’ Αυτόν…» (Σουράτ αλ-Τάουμπα, 9:111).
Αυτή είναι η σωστή φυσική τάξη πραγμάτων που πρέπει να διατηρηθεί και να γίνεται σταθερή. Επιπλέον, δεν είναι μόνο win-win για όσους πεθαίνουν για χάρη του Αλλάχ, και όχι μόνο η ένδοξη ζωή στον Παράδεισο με παρθένες εκεί, αλλά είναι η αιωνιότητα της ζωής με τον Αλλάχ (Sûrat al-Baqarah , 2:154· Surat al-‘Imrān, 3:169).
Το κοράνι είναι ξεκάθαρο και δεν αφήνει παρερμηνείες: σκοπός είναι να γκρεμιστεί η κοινωνική υποδομή του εχθρού με τη Χιτζρά και την Τζιχάντ. Αυτό θα γίνει με διείσδυση των Μουσουλμάνων στο Νταρ αλ-Κουφρ και εξαπάτηση των απίστων σε υπολογισμένα σχεδιασμένα στάδια. Είναι βήμα προς βήμα στη μεθοδολογία των διαδικασιών μετανάστευσης που έχουν σχεδιαστεί για να υποτάξουν την κοινωνία υποδοχής, με αποκορύφωμα την εφαρμογή της Σαρία.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το μέλλον είναι με το Ισλάμ, και η μοίρα του Ισλάμ είναι να κερδίσει τους απίστους ως επιβάλλεται. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που οι περισσότεροι μετανάστες είναι νέοι και η γυναίκες τους έρχονται είτε έγκυες, είτε με σκοπό να γεννήσουν πολλά παιδιά.
Ως μέρος της κοινωνικοποίησης και κατήχησης της Hijrah, το μήνυμα είναι να αγιαστεί η Μέκκα στις καρδιές των πιστών, έτσι ώστε ακόμη και οι μουσουλμάνοι πουείναι μετανάστες σε μακρινές περιοχές, πρέπει να διατηρήσουν την ισλαμική τους ταυτότητα και δεν πρέπει να ενσωματωθούν και να αφομοιωθούν στις κοινωνίες υποδοχής τους. Ως εκ τούτου, παρόλο που οι Μουσουλμάνοι κατοικούν σε μακρινές περιοχές, η πίστη και η δραστηριότητά τους είναι αποκλειστικά προς την Ισλαμική Χιλάφα.
Καθώς το παράδειγμα του Μωάμεθ είναι απολύτως δεσμευτικό για όλους τους Μουσουλμάνους, ακολουθούν τη ζωή και την εμπειρία που έχουν περάσει από τέσσερα κύρια στάδια: (α) Μια παγκόσμια μετανάστευση (προκαλώντας το υπάρχον σύστημα στη Μέκκα και παρέχοντας εναλλακτικούς κανόνες και λειτουργικούς κώδικες για τους πιστούς)· (β) Ένας κόσμος απόχης στη μοναχικότητα (μετανάστευση για να εξασφαλίσει τον τόπο από την απειλητική υπάρχουσα κατάσταση και δημιουργία θύλακα προσφύγων πιστών). (γ) Ένας παγκόσμιος νέος δημιουργός (μετατροπή της κατάστασης από παθητικότητα σε δραστηριότητα, συσσωρεύοντας ισχυρούς πολιτικούς πόρους και ιδρύοντας μια ενοποιημένη θρησκευτική κοινότητα πιστών). (δ) Ένας παγκόσμιος κατακτητής (καθιστώντας τον θύλακα βάση της επεκτατικής εδαφικής πολιτικής με στρατιωτική κατοχή και εξισλαμισμό των κατεχόμενων εδαφών).
Αυτή η σταδιακή στρατηγική έχει γίνει, όπως όλα στη ζωή του Μωάμεθ, ένας σύγχρονος τρόπος λειτουργίας για τους πιστούς, είναι πως πρέπει να λειτουργεί σύμφωνα το Hijrah:
Στάδιο Πρώτο. Οι μουσουλμανικές οργανώσεις πρέπει να δράσουν για να αλλάξουν την κατάσταση στις αραβο-μουσουλμανικές χώρες που έχουν γίνει αποστατικές, που διέπονται από κανόνες και νόμους που μοιάζουν με άπιστους. Η αδυναμία να επιτύχει κανείς να αναλάβει τα ηνία της κυβέρνησης. η σκληρή καταπιεστική πολιτική κατάσταση· και η οικονομική ύφεση, ανάγκασαν τους αληθινούς πιστούς να φύγουν και να μεταναστεύσουν στις δυτικές χώρες. Αν και οι ισλαμικοί κανόνες του Hijrah τους θέτουν ένα δίλημμα για το πώς να συμπεριφέρονται σωστά στο Dār al-Kufr, ενεργούν για να διατηρήσουν την αρχική τους ισλαμική ταυτότητα και να αντισταθούν στην πρόκληση του άπιστου.
Στάδιο Δεύτερο. Η διαδικασία οικιακής ολοκλήρωσης στο Dār al-Kufr ξεκινά με την ενθάρρυνση της μουσουλμανικής ομάδας Muhājirûn (μεταναστών) να ιδρύσουν μια κοινότητα πιστών, με επίκεντρο ένα τοπικό τζαμί. Τα τζαμιά βρίσκονται στο επίκεντρο της πνευματικής αλλαγής, η πιο κρίσιμη υποδομή για την ίδρυση της μουσουλμανικής κοινότητας. Οι κληρικοί χρησιμεύουν ως το κύριο πολιτικό συστατικό στις διαδικασίες της σταδιακής στρατηγικής για την κατάληψη του Νταρ αλ-Κουφρ. Χωρίς τον ρόλο του Ιμάμη δεν έχει νόημα η συνοχή και η προσκόλληση της κοινότητας. Δηλαδή, η θρησκευτική ηγεσία είναι αυτή που κάνει τη βασική σημαντική διαφορά στην πορεία του Ισλάμ για να καταλάβει τον κόσμο.
Το χτίσιμο της φυσικής παρουσίας συνίσταται πρωτίστως στην ενθάρρυνση του ισλαμικού εκπαιδευτικού συστήματος της Madāris (θρησκευτικά σχολεία). Είναι ο κύριος βραχίονας του Ιμάμη που αποτελεί το πιο σημαντικό μέσο για την εδραίωση και τον διαχωρισμό της μουσουλμανικής κοινότητας. Το επόμενο σε σημασία είναι η επιβολή της διδασκαλίας της αραβικής γλώσσας. Η προσευχή και η ομιλία στα αραβικά δημόσια έχουν γίνει ένα όπλο που χρησιμοποιούν οι μουσουλμάνοι ηγέτες για την κοινωνικοποίηση και την κατήχηση της νεολαίας και για την «υποδούλωση» των μη Άραβων Μουσουλμάνων για να συμμορφωθούν με την αραβική κουλτούρα.
Έπειτα είναι η μουσουλμανική συμπεριφορά και το ντύσιμο. Υπάρχουν κανόνες συμπεριφοράς που πρέπει να τηρούν και να ακολουθούν οι Μουσουλμάνοι για να τους διαφοροποιούν από την εξωτερική κοινωνία. Ακόμη και οι γυναικείοι ενδυματολογικοί κώδικες Hijāb και Niqāb χρησιμοποιούνται ως πολιτική παράσταση. Οι μουσουλμανικές προσευχές στους δρόμους είναι σημαντικά συστατικά στη διαδικασία ολοκλήρωσης και εδραίωσης της εσωτερικής ισλαμικής κοινότητας και χρησιμεύουν ως πολιτική δήλωση υπεροχής ενάντια στους απίστους εξωτερικά.
Αυτές οι προσευχές στο δρόμο δεν έχουν καμία σχέση με την άσκηση της θρησκείας, αλλά χρησιμεύουν ως πολιτική αναταραχή ενάντια στην εξωτερική κοινωνία. Έχουν αρκετούς χώρους προσευχής. Αλλά το κλείσιμο των κεντρικών δρόμων είναι εντελώς πολιτικό, για να εισαγάγουμε το ισλαμικό κάλεσμα.
Αυτές οι μουσουλμανικές δραστηριότητες, μεταξύ πολλών άλλων, φαίνονται λογικές στο μυαλό της κοινωνίας της αποδοχής, σαν να αποτελούν μέρος της κουλτούρας και της θρησκείας που πρέπει να αγαπάμε σε μια πλουραλιστική φιλελεύθερη κοινωνία. Από την οπτική γωνία της κατοπτρικής εικόνας, οι άπιστοι δεν καταλαβαίνουν το νόημα και τους στόχους της ισλαμικής κατάταξης και παραπαίουν και αποτυγχάνουν στους κινδύνους που εγκυμονεί το Ισλάμ. Η άγνοια των απίστων και τα κενά των πολιτισμών αυξάνουν τις απαιτήσεις των μουσουλμάνων και τους δίνουν στην πραγματικότητα τη δυνατότητα να προχωρήσουν στο επόμενο στάδιο της διαδικασίας εξισλαμισμού.
Αυτή η διαδικασία επιδεινώνεται από τη δυτική πολιτική άρνησης και άγνοιας.
Τα τελευταία χρόνια στις ΗΠΑ, η λέξη «Τζιχάντ» έχει απαλειφθεί από το λεξικό των κυβερνητικών κλάδων. Το πιο οδυνηρό και καταστροφικό είναι ότι το «Τζιχάντ» λανθασμένα μεταφράζεται ως ο εσωτερικός αγώνας του μουσουλμάνου πιστού. Αυτός είναι ο καρπός της απάτης της ισλαμικής διάδοσης. Το Jihād και το Mujahādah προέρχονται από την τρίτη αραβική σύζευξη και σημαίνουν πόλεμο, αγώνα στο πεδίο της μάχης για την επικράτηση του Ισλάμ.
Πράγματι, η άγνοια, η βλακεία και οι αφελείς αντιλήψεις είναι η αιτία για τις συνεχιζόμενες αποτυχίες των δυτικών ηγετών και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης να κατανοήσουν το Ισλάμ και να το αντιμετωπίσουν. Επιπλέον, η αυτολογοκρισία έχει φτάσει στο προσκήνιο καθώς οι λέξεις «Ισλαμικό» και «τρομοκρατία» απαγορεύεται να χρησιμοποιούνται μαζί. Η αμερικανική διοίκηση επιβάλλει την πεποίθηση ότι το Ισλάμ είναι θρησκεία της ειρήνης, ενώ η τρομοκρατία σχετίζεται με μη ισλαμικές ομάδες όπως η Αλ Κάιντα και το Ισλαμικό Κράτος.
Στάδιο Τρίτο. Όταν επιτευχθεί η κρίσιμη μάζα και εδραιωθεί η ισλαμική ταυτότητα, οι μουσουλμάνοι ενεργούν για να αναζητήσουν πολιτικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές αλλαγές στη γη των Κουφάρ. Η τακτική που χρησιμοποιούν οι μουσουλμάνοι στις χώρες υποδοχής είναι πολύ επιτυχημένη, μόνο και μόνο επειδή φαίνεται λογική και κατανοητή στο μυαλό των απίστων. Οι Μουσουλμάνοι ξεκινούν ζητώντας την άδεια να δεχτούν ή να υιοθετήσουν μικρές αποδεκτές αλλαγές με ταπεινούς και κολακευτικούς τρόπους. όταν εκπληρωθεί, προχωρά σε αιτήματα με πιο αποφασιστική και άμεση προσέγγιση. Μετά συνεχίζει με καθαρές απαιτήσεις που δεν δέχονται το «όχι» ως απάντηση. και κορυφώνεται με απειλές και βία για να παγιωθούν οι αλλαγές και να γίνουν εξουσιοδοτικοί οι νόμοι.
Αυτά τα στάδια παρουσιάζονται ανάλογα με την ανταπόκριση της κοινωνίας υποδοχής και το επίπεδο ανοχής της. Γιαυτό και στις χώρες που έχουν περισσότερα δικαιώματα δέχονται και μεγαλύτερες επιθέσεις (βλέπε Γαλλία).
Ενδιάμεσα, οι μουσουλμάνοι αγοράζουν ό,τι μπορούν με τεράστιες ροές χρημάτων από τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες, κυρίως τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, με στόχο να αγοράσουν πολιτική επιρροή και δύναμη. Η κύρια εστίαση είναι στον ακαδημαϊκό χώρο: τα περισσότερα πανεπιστήμια έχουν «κατακτηθεί», από χρήματα που πηγαίνουν σε σχολές και ερευνητικά κέντρα, από μουσουλμάνους καθηγητές και κυρίως από τεράστιους ενεργούς μαζικούς φοιτητές στις πανεπιστημιουπόλεις με υψηλή πολιτική συμμετοχή, που χρησιμεύουν ως πράκτορες προπαγάνδας.
Οι μουσουλμανικές κοινότητες ενθαρρύνονται να ξεσηκωθούν με βία κατά των χωρών υποδοχής για να απαιτήσουν ειδικά προνόμια. σαν να είναι αντίποινα για να αμφισβητήσουν την ισλαμοφοβική συμπεριφορά και να ενεργήσουν ανελέητα αν τους «προσέβαλαν». Σε αυτή τη διαδικασία, οι μουσουλμάνοι δημιουργούν μια ζώνη Sharī’ah στις γειτονιές τους. και υποβάλουν αίτηση για διαχωρισμό σε δημόσιους χώρους και εκπαιδευτικά ιδρύματα. Αυτό οδηγεί σε περαιτέρω αποξένωση από την κοινωνία υποδοχής και λειτουργεί ως εδραίωση του τρόπου διαχωρισμού μεταξύ των μουσουλμάνων.
Πράγματι, «απαγορευμένες ζώνες» και ακόμη και η απαίτηση από τους αυτόχθονες κατοίκους να πληρώσουν το Jizyah υπάρχουν ήδη σε όλη την Ευρώπη. Χρήση στρατηγικών Τζιχάντ και Ντάουα. αιτήματα για τρόφιμα Halāl· Χρηματοοικονομικές τραπεζικές συναλλαγές συμβατές με τη Σαρία. και η προσθήκη των μουσουλμανικών εορτών (‘Id al-Fitr· ‘Id al-Adha) στο δημόσιο-επίσημο ημερολόγιο των κοινωνιών υποδοχής, ανυψώνουν περαιτέρω τη μουσουλμανική κοινότητα ώστε να γίνει διακριτή και διαχωρισμένη.
Η περίπτωση του φαγητού Halāl είναι ενδεικτική. Η διαταγή του Κορανίου δηλώνει ξεκάθαρα ότι το κρέας που σφάζεται και άλλα τρόφιμα που παρασκευάζονται από Εβραίους και Χριστιανούς είναι νόμιμα για τους Μουσουλμάνους (Sûrat al-Mā’idah, 5:3). Δεν υπάρχει λοιπόν ανάγκη για μουσουλμανικές περιοχές σφαγής και άλλες απαιτήσεις τροφίμων, γεγονός που αποδεικνύει ότι ακόμη και το κρέας Halāl έχει γίνει πολιτικό εργαλείο διαχωρισμού. Για να αποδειχθεί αυτό το ζήτημα, υπάρχει ο Όρκος πίστης που συντάχθηκε για τους Μουσουλμάνους στις Ηνωμένες Πολιτείες που ενισχύει τον διαχωρισμό και τη ιδιαιτερότητά τους:
«Ως Αμερικανός Μουσουλμάνος, ορκίζομαι πίστη στον Αλλάχ και τον Προφήτη του. Σέβομαι την οικογένειά μου και την κοινότητά μου. και αφιερώνω τη ζωή μου στην υπηρεσία της υπόθεσης, της αλήθειας και της δικαιοσύνης».
Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό: οι μουσουλμάνοι στις Ηνωμένες Πολιτείες «ορκίζονται πίστη» όχι στη «σημαία των ΗΠΑ και στη Δημοκρατία για την οποία εκπροσωπούνται, ένα έθνος, αδιαίρετο, με ελευθερία και δικαιοσύνη για όλους, αλλά στον Αλλάχ και στον Προφήτη του», Μωάμεθ. Δεν σέβονται την κοινότητα των ΗΠΑ και τον αμερικανικό τρόπο ζωής, αλλά την κοινότητα του Ισλάμ, την Ούμα. Και αποδίδουν τιμή και πίστη στην αλήθεια και τη Δικαιοσύνη όχι του Αμερικανικού Συντάγματος, αλλά του Ισλάμ και της υπόθεσης του Ισλάμ, που ενσωματώνεται στη Σαρία ως ο άκρως τηρούμενος νόμος.
Σύμφωνα με τα λόγια του Μουσταφά Κάρολ, εκτελεστικού διευθυντή του κλάδου CAIR του Ντάλας-Φορτ Γουόρθ: «Εάν ασκούμε το Ισλάμ, είμαστε υπεράνω του νόμου της χώρας… Το Ισλάμ δεν είναι το πρόβλημα. Το Ισλάμ είναι η λύση». Σύμφωνα με τα λόγια του Omar Ahmad, προέδρου της CAIR: «Το Ισλάμ δεν βρίσκεται στις ΗΠΑ για να είναι ίσο με άλλες θρησκείες, αλλά για να γίνει κυρίαρχο. Το Κοράνι πρέπει να είναι η ανώτατη αρχή και το Ισλάμ η μόνη θρησκεία στη γη». Ο Σεΐχης Ζαΐντ Σακίρ, μουσουλμάνος ιερέας του Πανεπιστημίου Γέιλ, το είπε: «Οι μουσουλμάνοι δεν μπορούν να αποδεχθούν τη νομιμότητα του κοσμικού συστήματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι ενάντια στις εντολές και τα διατάγματα του Αλλάχ… και πρέπει να καταργηθεί». Ο Σεΐχης Γιουσούφ αλ-Καραντάουι επανέλαβε αυτή την ιδέα: «Το Ισλάμ θα επιστρέψει στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ με Ντάουα και όχι με Τζιχάντ, και οι Ευρωπαίοι θα ασπαστούν το Ισλάμ και θα διαδώσουν το Ισλάμ και ολόκληρος ο κόσμος θα γίνουν μουσουλμάνοι».
Από 1,5 δισεκατομμύριο μουσουλμάνους, περίπου 400 εκατομμύρια ζουν ως θρησκευτικές μειονότητες σε άπιστα κράτη. Ελλείψει ισλαμικής κεντρικής εξουσίας, η εξουσία θα πρέπει να τεθεί στα χέρια των μουσουλμάνων λογίων για να κυβερνήσουν. Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Sharī’ah στη Βρετανία δήλωσε: «Εάν απουσία Ισλαμικού Δικαστηρίου σε οποιαδήποτε χώρα όπου οι μουσουλμάνοι είναι μειοψηφία και το κράτος δεν αναγνωρίζει τον Ισλαμικό Νόμο, οι μουσουλμάνοι καλούνται να σχηματίσουν ένα συμβούλιο ισλαμικών νομικών για να κρίνουν στα προσωπικά ζητήματα που σχετίζονται με τη Σαρία. Οι αποφάσεις της θα είναι δεσμευτικές για όλους τους μουσουλμάνους που ζουν ως μειονοτική κοινότητα».
Στη Βρετανία είναι πιο εμφανές καθώς υπάρχουν επίσης ισλαμικά δικαστήρια που αποφασίζουν σύμφωνα με τη Σαρία σε ογδόντα πέντε δικαστικές επαρχίες. Μια έρευνα που έγινε από τον Colin Dye τον Σεπτέμβριο του 2007, δίνει πρακτικά παραδείγματα για το πώς οι Μουσουλμάνοι έχουν εφαρμόσει τις αρχές του δικαστικού συστήματος του Ισλάμ κατά την κατάκτηση του Ηνωμένου Βασιλείου, με τη σταδιακή πρόοδο προς την εγκαθίδρυση μιας ισλαμικής υπεροχής.
Αυτή είναι μια στρατηγική για να εξοικειωθεί η κοινωνία υποδοχής με τον ισλαμικό τρόπο ζωής, τα τζαμιά, το ντύσιμο και το φαγητό. Οποιαδήποτε ενέργεια για την καταστολή αυτών των αιτημάτων χαρακτηρίζεται ως θρησκευτική διάκριση, καταδικάζεται ως ρατσισμός και συνεπάγεται απο βίαιες αντιδράσεις ταραχών στους δρόμους και απειλές θανάτου. Αυτή είναι μια νικηφόρα στρατηγική, καθώς στοχεύει στην καρδιά των δυτικών πολιτικών της αποικιοκρατίας (Ευρώπη) και του ρατσισμού (ΗΠΑ), και προκαλεί τον ελεύθερο κόσμο να ζητήσει συγγνώμη για να τον υποτάξει. Προσθέστε σε όλη αυτή την πολυπολιτισμικότητα και την πολιτική ορθότητα, τις δύο καταστροφικές παραμορφωμένες εφευρέσεις της Δύσης που επιτρέπουν στην αραβο-ισλαμική στρατηγική του Hijrah να πετύχει στο Dār al-Kufr.
Στάδιο Τέταρτο. Η επεκτατική πολιτική ξεκινά όταν πολλοί ισλαμικοί τοπικοί θύλακες αρχίζουν να συγχωνεύονται για να δημιουργήσουν μεγαλύτερα και ισχυρά εδαφικά πλαίσια. Αυτοί οι θύλακες εξαπλώνονται σαν ιός στο σώμα, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερα όργανα με στόχο να ελέγξουν ολόκληρο το σώμα αντικαθιστώντας το και υιοθετώντας ένα νέο σύστημα.
Επίσημα, ξεκινά χρησιμοποιώντας τον ισλαμικό πυλώνα του Ζακάτ για δωρεές για την υπόθεση του Ισλάμ. Οι δωρεές απευθύνονται σε άπορους των ισλαμικών κοινοτήτων (ποτέ σε άπιστους. Σε αντίθεση με την ισλαμική διάδοση, είναι μόνο για τη μουσουλμανική κοινότητα και δεν επιτρέπεται να δίνονται σε άπιστους! Γι’ αυτό όταν συμβαίνουν φυσικές καταστροφές σε όλο τον κόσμο, δεν θα βρείτε τα πλούσια μουσουλμανικά κράτη στον κατάλογο της βοήθειας. Το κάλεσμα των ιμάμηδων κορυφώνεται με την άμεση δράση των μουσουλμάνων νέων, ακριβώς της τρίτης γενιάς, να προσφερθούν εθελοντικά και να πολεμήσουν σε αραβο-μουσουλμανικά κράτη, όπως το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Ιράκ, η Τσετσενία. Πολεμώντας ενάντια στον ιμπεριαλισμό (Isti’mār) και την αντίδραση (Raj’īyah), και ενάντια στα μουσουλμανικά καθεστώτα που δεν κυβερνώνται σύμφωνα με τη Σαρία. Το έχουμε δει στο Μάλι, στον Νίγηρα και την Νιγηρία, για να βοηθήσει τους μαχητές κατά των χριστιανικών κρατών όπως η Κένυα και η Αιθιοπία. με αίμα.”
Αυτή η διαδικασία έγινε σε μεγάλο βαθμό εμφανής όταν ντόπιοι νεαροί μουσουλμάνοι ακόμη και αυτόχθονες ασπάστηκαν το Ισλάμ, όπως στη Γερμανία, τη Βρετανία και τη Σουηδία ταξιδεύουν για να πολεμήσουν την ισλαμική υπόθεση στη Μέση Ανατολή. Για παράδειγμα, εκατοντάδες Ευρωπαίοι και χιλιάδες άλλοι Σουνίτες Μουσουλμάνοι έχουν κάνει τη Συρία χώρα της Τζιχάντ. Οι ευρωπαίοι αρχηγοί ασφαλείας θεωρούν τη ροή εξτρεμιστών από και προς τη Συρία ως την κορυφαία τρομοκρατική απειλή τους. Περισσότεροι Αμερικανοί, Ευρωπαίοι και Αφρικανοί Μουσουλμάνοι εντάσσονται στην Τζιχάντ στη Συρία και πολεμούν ενάντια στο συριακό καθεστώς. Η Συρία έχει γίνει μαγνήτης για τους Τζιχαντιστές. «Η κατεδάφιση του «Νέου Τζαχίλιγια» και του «Νέου Σταυροφορισμού» έχουν γίνει τα νέα συνθήματα.
Αυτή η επεκτατική διαδικασία ξεκινά και επεκτείνεται σαν ιός, όταν οι τοπικοί θύλακες των κοινοτήτων της Ummah ενσωματώνονται μαζί για να δημιουργήσουν μεγαλύτερες και ισχυρότερες περιοχές, αμφισβητώντας τη βασική ευημερία των εθνών υποδοχής. Αποκαλύπτει την ισλαμική στρατηγική της παγκόσμιας κατοχής σε σταδιακές διαδικασίες.
Στις 22 Μαΐου 1991, η οργάνωση της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες εξέδωσε ένα υπόμνημα σχετικά με «τον στρατηγικό στόχο για την ομάδα στη Βόρεια Αμερική». Το πρώτο άρθρο έθεσε την κίνηση: Ο γενικός στρατηγικός στόχος του Ομίλου στην Αμερική που εγκρίθηκε από το Majlis al-Shûra και την Οργανωτική Διάσκεψη για το έτος [1987] είναι η ενεργοποίηση του Ισλάμ στη Βόρεια Αμερική, που σημαίνει: η δημιουργία ενός αποτελεσματικού και σταθερού κινηματος υπό την ηγεσία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που υιοθετεί τις αιτίες των Μουσουλμάνων σε εγχώριο και παγκόσμιο επίπεδο, και που εργάζεται για την επέκταση της μουσουλμανικής βάσης και στοχεύει στην ενοποίηση και κατεύθυνση των προσπαθειών των μουσουλμάνων. Παρουσιάζει το Ισλάμ ως εναλλακτική πολιτισμού και υποστηρίζει το παγκόσμιο Ισλαμικό Κράτος όπου κι αν βρίσκεται.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε: αυτά τα στάδια δεν οργανώνονται σύμφωνα με τον τόπο, τον χρόνο και τον χώρο, αλλά με βάση την ευκαιρία και το δόγμα του κενού, εξαρτάται πολύ από την αντίδραση ή την έλλειψή αντίδρασης από τους Απίστους. Επιπλέον, όταν χειρουργείται, η ποσότητα ή η ένταση εξαρτάται και πάλι από τους άπιστους. Δεν υπάρχει ούτε ένας εγκέφαλος πίσω από αυτή την παντοδύναμη επίθεση σε όλο τον κόσμο. Υπάρχουν πολλές ομάδες, οργανώσεις και κινήματα που εργάζονται ανεξάρτητα, ακόμη και το ένα εναντίον του άλλου. Χρησιμοποιούν διαφορετικές τακτικές και μέσα, αλλά όλοι εργάζονται για τους ίδιους στόχους: τη νίκη του Ισλάμ ως πολιτικής παγκόσμιας θρησκείας.
anazitiseis.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek