Είναι καλύτερον να αυξηθούν τα δάκρυα και να μειωθούν οι λέξεις.

Είναι καλύτερον να αυξηθούν τα δάκρυα και να μειωθούν οι λέξεις.

Είναι καλύτερον να αυξηθούν τα δάκρυα συμπόνοιας και να μειωθούν οι λέξεις συμπόνοιας και άλλων λόγων….

Όποιος νομίζει ότι είναι καλός είναι επειδή δεν δοκιμάστηκε από την αδικία που τον καίγει.

Όποιος δοκιμάστηκε από την αδικία και την κακοτυχία που τον καίγει δεν είναι βέβαιος πια εάν είναι καλός και αυτή η αβεβαιότητα είναι η αρχή της καλοσύνης….

Καλοσύνη σημαίνει αντοχή, όποιος δεν αντέχει τις αντιξοότητες της  καλοσύνης δεν είναι όσον καλός νόμιζε ή καθόλου καλός ή καλός βάσει των βαθμών που καταφέρνει να αντέχει.

Η δοκιμασία είναι η μητέρα της επαλήθευσης.

Όποιον υλικόν δεν συνάντησε την θερμοκρασία που το λοιώνει νομίζει ότι αυτή η θερμοκρασία δεν υπάρχει….

Όποιον υλικόν λοιώνει με οποιαδήποτε θερμοκρασία κάμπτει την αντοχή του νομίζει ότι είναι το άκρον άωτον της ήττας του, αλλά το άκρον άωτον της ήττας του είναι η εξαφάνιση του….

Όποιον υλικόν δεν ζεστάθηκε τόσον ώστε όχι μόνον να λοιώσει ή αλλοιωθεί νομίζει ότι δεν υπάρχει η θερμοκρασία που το εξαφανίζει ως να μην υπήρξε ποτέ….

Η αντοχή νομίζει ότι είναι ανώτερη από την δύναμη και η δύναμη ανώτερη από την αντοχή, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει αντοχή ισχυρότερη από την δύναμη και δύναμη ισχυρότερη από την αντοχή. Η ισχυρότερη αντοχή είναι η δύναμη και η ισχυρότερη δύναμη είναι η αντοχή… Η ισχυρότερη αντοχή είναι η ισχυρότερη δύναμη και η ισχυρότερη δύναμη είναι η ισχυρότερη αντοχή….

Κάθε δύναμη δέχεται επίθεση και άμυνα που πρέπει να αντέξει. Κάθε αντοχή δέχεται επίθεση και άμυνα που πρέπει να αντέξει.

Έναν υλικόν ει δυνατόν να λοιώσει, να αλλοιωθεί η μορφή του, το είδος του, η χυμική/χημική του σύνσταση. Όταν καεί εξ’ ολοκλήρου τότε μετατρέπεται σε δύο είδη, το φως και την στάκτη.

Το φώς και η στάκτη είναι τα πρωταρχικά στοιχεία….Είναι μία προϊσορροπία, μία προϊστορία προϊσοπαλίας, όταν συμβεί αυτόν ούτε το φώς δύναται να εξαφανίσει την στάκτη ούτε η στάκτη να εξαφανίσει το φως.

Εάν η θερμοκρασία παραμείνει σε έναν απαιτούμενον υψηλόν βαθμόν, τότε θα υφίσταται μόνον φως και στάκτη, ζέση και ανεπηρέαστη ουσία ή και ύλη από την ζέση.

Όμως υπάρχει θερμοκρασία που είναι ικανή να εξαφανίσει την στάκτη, το ερώτημα είναι τι θα γίνει η στάκτη;

Επειδή το πυρ τροφοδοτείται από την δύναμη του πράγματος που καίγεται δεν μπορεί να μεγαλώσει περισσότερον από αυτόν σε βαθμούς. Εάν μπορούσε όμως ή εάν ψήνετο έναν σωματίδιον ή ένας κόκκος στάκτης ή χώματος ή μέταλλος με την δύναμη θερμοκρασίας που μπορεί να συγκεντρώσει στιγμιαία όλον το υπόλοιπον Σύμπαν καιώμενον, τότε τι θα γινόταν αυτός ο κόκκος; Οπωσδήποτε έναν μέρος του θα γινόταν φως το δε υπόλοιπον θα γινόταν φως, θα εξαφανιζόταν, θα περέμενε στάκτη;….

Θεωρητικώς που ανάγεται εις το Θεϊκόν δύναται η αύξηση της θερμοκρασίας σε βαθμόν που να κάψει την στάκτη αλλά μήπως θα έκαιγε και το φως; Το συμβατόν φως πάντοτε εννοούμε….

Εάν η στάκτη ή ανόργανη ύλη είναι μία ουσία που δεν επηρεάζεται από οποιαδήποτε θερμοκρασία όσον μεγάλη και εάν είναι, τότε ζούμε σε έναν πολύ ισχυρότερον και πολυπλοκότερον μυστήριον απ’ ό,τι πιστεύουν όλοι οι μυστηριόφιλοι όλων των εποχών μαζικά συγκεντρωμένα….

Έχοντας αυτά υπόψιν, οποιοσδήποτε άνθρωπος με παραδεκτή επαρκή νοημοσύνη δύναται να γνωρίσει εκατομμύρια ανθρώπους που αγαπούν και αγάπησαν αλλά ελάχιστοι που είναι ή ήσαν δίκαιοι, διότι εάν η αγάπη είναι φως που ανάβει και σβύνει ή που παραμένει αναμμένη ή σβυστή, το δίκαιον είναι στάκτη, η ικανότητα να γίνεσαι στάκτη και να μην φοβάσαι, να είναι η στάκτη του δικαίου η φύση σου, η αντοχή σου, η δύναμη σου. Τι να φοβηθεί η στάκτη; Μήπως ότι θα πέσει ή να καεί; Από πού να πέσει αφού είναι εις τον πάτον και από πού να καεί αφού δεν υπάρχει πυρ ικανόν να την κάψει….

Κατά συνέπεια, το φως είναι μεγαλοίον και η στάκτη η ίδια η ταπεινότητα. Η αγάπη είναι μεγαλείον και το δίκαιον ταπεινότητα….

Το φώς ει δυνατόν να πέσει, να κοπάσει, η στάκτη όμως; Από πού να πέσει και από τι να κοπάσει;

Οποιοσδήποτε μπορεί να αγαπάει αλλά όχι οποιοσδήποτε να είναι δίκαιος. Διότι το να αγαπάς είναι ευχαρίστηση ενώ το να είσαι δίκαιος είναι δυσχαρίστηση !

Οι περισσότεροι που αγαπούν είναι άδικοι. Διότι δεν αγαπούν το δίκαιον ούτε αγαπούν ανυπολόγιστα και άκριτα !

Οι περισσότεροι που αγαπούν δεν αγαπούν ανεξάρτητα αλλά εξαρτημένα, αγαπούν κατόπιν κρίσεως και συμφέροντος, συνεπώς δεν αγαπούν αλλά επιλέγουν τι να αγαπούν και τι να μην αγαπούν και αυτόν δεν είναι δίκαιον, παρεκτώς εάν αγαπούν το δίκαιον….

Είναι ωσάν να θέλει έναν φως να γίνει στάκτη ! Η στάκτη δεν έχει ανάγκη να γίνει φως , το φως έχει ανάγκη να γίνει στάκτη διά να επιβεβαιώσει και επαληθεύσει ότι η αγάπη του είναι ανιδιοτελής !

Το αληθινόν φως, το άσβεστον φως, δεν κρίνει πριν αγαπήσει, η αληθινή αγάπη, η άσβεστη αγάπη δεν κρίνει πριν αγαπήσει….

Η αλήθεια δεν μπορεί να είναι φως και αγάπη εάν δεν είναι στάκτη και δίκαιον….

Ο Χριστός είπε ότι δεν θα λάβεις μισθόν εάν αγαπάεις όσους σε αγαπάνε και βεβαίως όσα σε αγαπάνε. Το να αγαπάς τους εχθρούς  σου σημαίνει ότι είσαι στάκτη, ότι δεν επηρεάζεσαι από την αρνητική ενέργεια τους, ότι την εξουδετερώνεις και ταυτοχρόνως αντιστέλλεις σε αυτούς θετική ενέργεια, αυτά να τα αναφέρετε σε όσους αγαπούν τους εαυτούς τους και τους πλησίους τους που είναι όμοιοι τους και τους αρέσουν….

Αγάπη σημαίνει ν’ αγαπάς εκείνον που δεν του αρέσεις, εκείνον που δεν είναι δίκαιος, εκείνον που δεν σου αρέσει και συνάμα όλους τους άλλους….

Όταν επιλέγεις ποίον ν’ αγαπάς επιλέγεις να αγαπάς άδικα.

Όταν επιλέγεις ποίον ν’ αγαπάς επειδή σ’ αγαπά τότε δεν αγαπάς, συνάπτεις φιλίες, συμμαχίες, αρεσκείες, συμφέροντος….

Το να αγαπάς εκείνον που σ’ αγαπά είναι ωσάν να δίδεις σ’ εκείνον που του χρωστάς. Το να αγαπάς εκείνον που δεν σε αγαπά είναι ωσάν να δίδεις σε εκείνον που σου χρωστά….

Ποίος από τους δύο αγαπά και ποίος από τους δύο είναι υπολογιστής λογιστής ό,τι και εάν λέγει ότι είναι και όπου και εάν κατ’ ισχυρισμόν εντάσσει τον εαυτόν του;

Το δίκαιον δεν αποκλείει την αγάπη, η αγάπη μπορεί να αποκλείσει το δίκαιον, άρα τε ποίον είναι ανώτερον, ισχυρότερον, δικαιότερον, αγαπότερον; Μήπως το να επιλέγεις τι να αγαπάς είναι αγάπη; Και μήπως το να μην επιλέγεις τι να αγαπάς και να αγαπάς τους πάντες και τα πάντα δεν είναι ανωτέρα αγάπη;

Το να καταφέρεις να αγαπάς τους πάντες και τα πάντα είναι δίκαιον, αλλά το να καταφέρεις να αγαπάς το δίκαιον περισσότερον από τους πάντες και τα πάντα είναι το ανώτερον δίκαιον.

Το ανώτερον δίκαιον δεν είναι κάτι αφηρημένον, είναι η ικανότητα και επιλογή να αγαπάεις την αρετή, τα στοιχεία που δεν αδικούν κανένα.

Είναι δίκαιον να αγαπάς το δίκαιον και το άδικον ίσα;

Όταν αγαπήσεις το δίκαιον δεν αγαπάς το άδικον παρότι αγαπάς τον άδικον. Δεν αγαπάς τον άδικον δι’ αυτόν όπου είναι αλλά δι’ αυτόν όπου υποείναι ! Ή εάν θέλεις αντίστρεψε τα!….

Οι ανθρώποι δηλώνουν τι είναι και δηλώνουν άλλοι ανθρώποι δι’ άλλους ανθρώπους τι είναι; Αυτόν είναι κρίση, κατάκριση, διάκριση, εύκριση και ούτω καθεξής, αλλά πόσον αληθεύει ή και αληθεύει πάντοτε;

Ένας άνθρωπος δηλώνει ότι είναι, είσαι, είμαι…. Τι σημαίνει αυτόν τέλος πάντων; Δύναται να δηλώσει εκατομμύρια είναι, είσαι, είμαι….

Πώς μπορεί κάποιος να απορρίπτει ή να μην αγαπάει αυτόν που είσαι αλλά να αγαπάει εσένα;

Με το να απορρίπτει αυτόν που είσαι και να αγαπάει εσένα !

Το εσένα, το εμένα, το εκείνος, είναι η ουσία, η ψυχή, το πνεύμα, η πτωχή καϋμένη ύπαρξη όποιος και εάν είναι, είσαι, είμαι….

Αυτόν που δηλώνεις ότι είσαι, είμαι, είναι, αδικεί το είναι, είμαι είσαι σου !

Το να δηλώνεις κομμουνιστής ή κεφαλαιοκράτης, κίναιδος, μαύρος, λευκός, κακός, επιτυχημένος, αδικείς τον εαυτόν σου. Το να δηλώνεις καλός, φωτεινός, αγαπών, αδικείς τον εαυτόν σου επειδή επωμισθίζεσαι τύφον, αλαζονεία, έπαρση, οίηση, υπεροψία, υπερηφάνεια….

Είσαι αυτόν όπου είσαι αλλά γνωρίζεις ποίος είσαι; Σε άφησαν και αυταφέθηκες να γνωρίσεις ποίος είσαι, ποίος είμαι, ποίος είναι, τι είναι το είναι, τι είμαι το είμαι, τι είσαι το είσαι και τι είναι το είμαι, τι είναι το είσαι, τι είμαι το είσαι, τι είμαι το είναι, τι είσαι το είναι, τι είσαι το είναι; Όταν τα διαλογιστείς όλα αυτά πρωτίστως θα φθάσεις εις την κυριολεξία της επίγνωσης της άγνοιας και αυτάγνοιας και τούτον είναι, είσαι, είμαι η αφετηρία της ευεπίγνωσης….

Είσαι, είμαι, είναι πολλά πράγματα, αλλά έναν θα παραμείνεις εν τέλει, αυτόν που είσαι, είμαι, είναι, η στάκτη και το φως…. Τι στάκτη και τι φως είσαι, είμαι, είναι; Τι αγάπη είσαι, είμαι, είναι; Τι δίκαιον είσαι, είμαι, είναι;….

Εάν δηλώσεις κάτι που δεν είσαι εις την μεταθάνατον ζωήν ή μεταθάνατον ύπαρξη ή μετά θάνατον μετάβαση ή μετά θάνατον εποχήν θα είσαι αυτόν όπου δήλωσες ότι είσαι από πριν και εάν αυτόν όπου δήλωσες από πριν δεν είναι κάτι μετά τότε δεν θα είσαι κάτι μετά και εάν δήλωσες κάτι που μετά τιμωρρείται θα τιμωρρηθείς μετά…. Μπορείς να το δηλώσεις, με λόγια, πράξεις, σκέψεις, προθέσεις, θελήσεις, βουλήσεις, επιλογές, ψευδείς παραστάσεις των ψευδαισθήσεων και αυταπάτων….

Δεν γίνεται να είσαι δίκαιος χωρίς να αγαπάς αλλά γίνεται να αγαπάς χωρίς να είσαι δίκαιος !

Ο ψευδοζωντανός νεκρός, ο νεκροζωντανός, ο λοβοτομημένος, ο εκβλακωμένος με μη ελεύθερη βούληση λοβού, επίφυσης και υπόφυσης, ούτε αγαπάει ούτε δίκαιος είναι, όλα όσα κάνει είναι έναν θέατρον νεκραίσθησης. Η αίσθηση διά της συνειδητότητος και η συνειδητότητα διά της συναίσθησης είναι το τεκμήριον ότι ζης και δεν ψευδοζής, όπως θα είσαι εάν δεκτείς να γίνεις τεχνητή ανοημοσύνη….

Η ζωή δεν είναι μηχανικοί τύποι. Η ζωή είναι οι τύποι της ελευθέρας βουλήσεως….

Ο άνευ ελευθέρας βουλήσεως δίκαιος δεν είναι δίκαιος αλλά εξαναγκασμένος, καταπιεσμένος και συνάμα συμπιεσμένος, ο εκφοβισμένος, ο εικονικός ψευδάνθρωπος, εκπαιδευμένος άνευ ελευθέρας βουλήσεως….

Δίκαιος είσαι όταν επιλέγεις τα βάσσανα και τις τυραννίες του δικαίου ενώ είχες επιλογή να επιλέξεις τα τερπνά και τα ωφέλιμα της αδικίας ή της ημιαδικίας και ημιδικαιοσύνης….

Δίκαιος είναι εκείνος που είναι δίκαιος χωρίς ανταλλάγματα.

Δίκαιος είναι εκείνος που είναι δίκαιος χωρίς ανταλλάγματα τερπνών και ωφελίμων και όταν δέχεται ανταλλάγματα αχαριστίας, αευχαριστίας, αευχαριστείας, αδικίας, μίσους….

Εάν είσαι δίκαιος διά να σε αγαπούν οι άλλοι και όχι διά να αγαπάς εσύ τον εαυτόν σου επειδή είναι δίκαιος, τότε είσαι άδικος και προς εσένα και προς τους άλλους και πώς να το αντιληφθείτε όλοι μαζύν, ειδικά οι εκατομμύρια αμύητοι άλλοι περισσότερον….

Ο δίκαιος μισεί τον εαυτόν του διότι χωρίς να επιδιώκει εσκεμμένα απεχθάνεται που αγαπάει τον εαυτόν του περισσότερον από το δίκαιον και τους άλλους….

Ο δίκαιος δεν είναι από αυτόν τον κόσμον ούτε εξωγήϊνος, διότι ο κόσμος αυτός και εξωγήϊνος αγαπούν τους εαυτούς τους περισσότερον από το δίκαιον !

Ο κόσμος και εξωγήϊνος αποθαίνουν, όσον σπουδαίοι και εάν εισίν, διότι αγαπούν τους εαυτούς τους.

Είναι δίκαιον να σε αγαπάει το δίκαιον όταν εσύ αγαπάεις τον εαυτόν σου ή άλλον τι περισσότερον από το δίκαιον;

Όντως το δίκαιον σε αγαπάει αλλά δικαίως δεν σε αγαπάει όσον αγαπάει το δίκαιον εκτός και γίνεις δίκαιον, ενωθείς με το δίκαιον, επιστρέψεις εις το δίκαιον….

Η Βαθμολογία πρέπει να είναι δικαία ή δε μη πρέπει να λέγεται Βοθρολογία !

Εάν μπορούσαμε να καθίσουμε όλοι μαζύν και να αναφέρουμε τις αδικίες των άλλων χωρίς φόβον, πάθος, επιλογή και ιδιοτέλεια, τότε όλοι θα εντρεπώμασταν εκτός από τους δίκαιους !

Διότι τόσον οι δίκαιοι όσον και οι άδικοι γνωρίζουν τις αδικίες των άλλων αλλά μόνον οι δίκαιοι τις αδικίες τους !

Οι άδικοι χώνουν τις αδικίες τους ή δεν τις γνωρίζουν, οι δίκαιοι φανερώνουν τις αδικίες τους, ή τις ψάχνουν ή έστω από δειλία και διά να μην δώσουν τροφή κακίας και περαιτέρω αδικίας εις τους άδικους και ανόητους, καταισχύνονται κρυφά και μετανοούν κρυφά και φανερά σε ιερέα ή σε φίλον δίκαιον ή φίλον που τους αγαπά ή εις Τον Θεόν….

Εάν μάθουμε όλες τις αδικίες των άλλων και τους κρίνουμε, ποίος θα νικήσει;

Εφόσον δεν θα μπορούμε να κρίνουμε άδικα, θα νικήσουν οι δίκαιοι….

Και δεύτερον, θα νικήσουν δεύτεροι, όσοι παρότι είναι άδικοι δεν έκριναν τους άλλους, είτε γνώριζαν ότι είναι συνάδικοι είτε όχι. Ειδικά αυτοί όπου νομίζουν ότι είναι δίκαιοι και δεν κρίνουν τους άλλους είναι καλύτεροι από εκείνους που δεν νομίζουν ότι είναι δίκαιοι και δεν κρίνουν διά να μην κριθούν. Αυτοί όπου κρίνουν με πλήρη δικαιοσύνη τις αμαρτίες τους και τις αμαρτίες των άλλων είναι δίκαιοι και δικαιότεροι εάν παρότι κρίνουν δεν καταδικάζουν αλλά συγχωρούν εαυτούς και αλλήλους. Αυτοί όπου είναι δίκαιοι και δεν κρίνουν είναι ακόμη μεγαλύτεροι.

Όλοι αυτοί οι άγιοι εν τέλει θα κρίνουν και κατακρίνουν. Διατί όμως;

Μυστήριον, αλλά, εάν δεν κρίνουν τους άδικους τότε αδικούν τους δίκαιους, αυτόν όμως θα συμβεί όταν πια παρόλες τις ευκαιρίες, προειδοποιήσεις, μηνύματα Θεού μέσω ανθρώπων και καταστάσεων, οι άδικοι δεν μετανόησαν διά τις αμαρτίες και αδικίες τους είτε έζησαν 30 είτε 100 είτε 1000 εκατομμύρια έτη και εάν δεν μετανοείς εις την μικρής διάρκειας ζωή, τότε πώς θα μετανοούσες εις την μεγάλης διάρκειας ζωής….

Είναι ωσάν να σου λέγει κάποιος σε πέντε λεπτά έρχεται ο όφις να σε φάγει και δεν συγκινείσαι τότε διατί πρέπει να πειστούμε ότι θα συγκινηθείς σε πέντε ώρες ή πέντε έτη; Βεβαίως και δεν θα συγκινηθείς σε παράταση χρόνου εκτός εάν αυτή η παράταση ή ήδη από πριν οι κακουχίες, απόγνωση, απελπισία, κακοτυχία, σε κατέβασαν ήδη εις την Κόλλαση και βεβαίως δεν είναι βέβαιον ότι θα το αντιληφθείς…. Βλέπεις η ελευθέρα βούληση είναι πολλάκις ισχυροτέρα από τα έμπρακτα παραδείγματα.

Δεν είσαι δίκαιος εάν δεν αγαπάς, αλλά το να αγαπάς δεν σημαίνει ότι είσαι δίκαιος. Άγιος σημαίνει να αγαπάς μόνον το δίκαιον και να θέλεις μόνον το δίκαιον αγαθόν διά τους άλλους, δίκαιους και άδικους, φίλους και εχθρούς, αγαπούντες και μισούντες….

Όποιος αγαπήσει και τηρήσει το δίκαιον γίνεται μία στάκτη και έναν φως μεγαλύτερον από όλα τα Σύμπαντα και αυτόν ισχύει κυριολεκτικώς.

Η έννοια του μεγαλοίου είναι αδικημένη, διότι δεν μετράται πάντοτε με το μέγεθος και το μέγεθος της υλικής αποστάσεως δεν είναι το μοναδικόν μέγεθος αλλά το μικρότερον, χαμηλότερον, κατώτερον και αναξιότερον μέγεθος. Συνεπώς αυτοί που βλέπουν το μεγαλοίον εις την γεωμετρία είναι επειδή δεν βλέπουν το μεγαλοίον εις το δίκαιον!

Βεβαίως η γεωμετρία βοηθάει τους δίκαιους εις τα δίκαια και τους άδικους είς τα άδικα !

Η βοήθεια είναι αγιότερη από την αγάπη. Όλοι αγαπούν ολίγοι βοηθούν και με μέτρον….

Βοήθεια σημαίνει να κόψεις απ’ επάνω σου, απ’ εσένα να δώσεις του άλλου και του εχθρού. Αγάπη σημαίνει λεκτική γοητεία, εναγκαλιασμός, υποσχέσεις, αλλά αυτή είναι η ψευδαγάπη, αρεσκαγάπη, αρεσκεία, προτίμηση, αυταρεσκαγάπη. Η αγάπη είναι προβοήθεια και η βοήθεια προαγάπη !

Όταν λέμε βοήθεια δεν λέμε βοήθεια προς το κακόν αλλά βοήθεια προς το αγαθόν. Δεν νοείται βοήθεια εάν δεν είναι αγία, εξού και η σύνθεση της είναι βοή Θεία ! Όπως της φοβίας είναι εφώ βία και ακόμη δύο καταβολές βάσει του Νόμου της Πέραν της Μίας Καταγωγής των Ελληνικών Λέξεων ήτοι εφ’ βία και φως βία, διότι είναι το φως και το φώς δύναμης του άλλου ή εσένα που σε κάνει να φοβάσαι, ενώ ο τρόμος πρόσεξε το συνδέεται περισσότερον με το σκότος και το άφωτον άγνωστον…. Ήτοι κατά σειράν απειλή της ημέρας και απειλή της νύχτας.

Δημοκρατία σημαίνει χάος, βλασφημία, παγαποτιά, δήθεν, συμφέρον, ιδιοτέλεια, παρατάξεις, συνστρατεύσεις με προσποίηση δικαιοσύνης, θάνατος ικανότητας διαντίληψης της αλήθειας. Βοηθοκρατία τι σημαίνει;

Ότι είτε απαγορεύεται ρητώς είτε όχι ο καθένας βοηθάει περισσότερον τους άλλους από τον εαυτόν του και βεβαίως όχι περισσότερον κάποιους συγκεκριμένους επιλεγμένους συγγενείς ή όχι….

Ο δίκαιος βοηθά όταν ο άδικος αγαπά….

Ο δίκαιος βοηθά επειδή αγαπά, ο άδικος αγαπά επειδή δήθεν βοηθά….

Δεν βοηθάει η αγάπη που δεν βοηθάει….

Δεν αγαπάει η αγάπη που δεν βοηθάει….

Δεν αγαπάει η αγάπη που δεν αγαπάει….

Δεν βοηθάει η βοήθεια που δεν βοηθάει….

Το να βοηθάεις δίκαια και να μην θεραπεύει, είσαι δίκαιος. Το να βοηθάεις άδικα και να θεραπεύει, είσαι άδικος.

Βεβαίως το να εξοντώνεις το άδικον κάνωντας έναν μικρότερον άδικον συμπεριλαμβανομένου να εξοντώνεις το θηριώδες άδικον, είναι ένας τρόπος δικαίου, έστω ημιδικαίου….

Ασπούμε ότι κάποιος θέλει έναν χαρτζιήν [χάλκινος τεράστιος παραδοσιακός λέβητας] φαγητόν και οι άλλοι από έναν πινάκιον, έστω και εάν είναι άδικοι και εχθροί έχουν δίκαιον να εναντιώνονται εναντίον αυτού που θέλει έναν χαρτζιήν απληστίας, διότι η οπισθοχώρηση του δικαίου πρέπει να είναι έως το μέτρον άριστον ισότητος δικαιώματος αξιοπρεπούς ζωής….

Παναγιώτης Δίας