Ποτέ δέν πίστευσα στούς ανθρώπους…. Οί Μαύρες Μυστικές Τελετές τής Μαντώ Μαυρογένους που….

Ποτέ δέν πίστευσα στούς ανθρώπους…. Οί Μαύρες Μυστικές Τελετές τής Μαντώ Μαυρογένους που….

Έχω ακούσει πολλά γιά τούς ανθρώπους….

Σέ όλη μού τήν ζωή ακούω από ανθρώπους γιά τούς ανθρώπους…

Έχω ακούσει επίσης από ανθρώπους ότι όπου έχει σύκα πολλά έπαιρνε καλάθιν μιτσήν/μικρόν… Τέτοιον πέρνω καί γιά τούς ανθρώπους…

Έχω βαρεθεί νά ακούω γιά τούς ανθρώπους, συνήθως ψεύδονται ή υπερβάλλουν ή δέν εννοούν όσα λένε ή όταν τούς δωθεί η ευκαιρία κάνουν άλλα από αυτά που λένε.

Βαρέθηκα νά ακούω γιά τούς ανθρώπους διότι έχουν αυτοψευδοϋπερμεγαλοποιηθεί ότι είναι καλά ντέ καί οί πρώτοι σπουδαίοι, άς είχαν χέρια οί χαμαιλέοντες καί οί αετοί καί μιλούσαμε, άς είχαν τά προικίσματα άλλοι καί θά βλέπαμε. Τί θά βλέπαμε δηλαδή; Τούς άλλους νά είναι τόσον κακοποιοί όσον οί ανθρώποι.

Μέρος δεύτερον

Η λογική χάθηκε, καθημερινώς βλέπω τέτοιες απροσδόκητες αηδίες από ανθρώπους όπου νομίζαμε ότι ήσαν καθώς πρέπει, που απορώ μέ τήν βλακεία μάς. Κάποιους τούς υποψιαζόμαστε ή/εί χάμε/χαμαί δείγματα γραφής τούς αλλά μετά υποτίθεται συνετίσθηκαν…

Μόλις τούς δώσεις τήν ευκαιρία τού αδύνατου ή τού πεσμένου, όντως ή δήθεν μέ προσποίηση, αμέσως βλέπεις τά πανηγύρια τής κακίας τούς καί τού δηλητηρίου τούς.

Τό νά μιλάεις σ’ έναν παλειάνθρωπο γιά ηθική είναι τόσον ελπιδοφόρον όσον νά αγοράσεις εκατομμύρια καθέπτες σ’ έναν τυφλόν.

Ήρθε η ώρα αποκάλυψης πνευματικών εγγράφων γιά τήν ποιότητα τού καθενός.

Η αλογία έχει προχωρήσει σέ τέτοιον βαθμόν που η υπερυπομονή δέν τήν προλαβαίνει.

Απορείς εάν έχει θέση καί αξία η αρετή τής υπομονής σέ αυτήν τήν απαξίωση που βλέπεις καθημερινώς από τόσους πολλούς.

Βεβαίως έχω γνωρίζει καί κάποιους που δέν είναι ανθρώποι, είναι τό Κάτι Σπουδαίον Άλλον, δέν ξέρω πώς νά τούς ονομάσω, αλλά δέν είναι ωσάν τούς άλλους καί άν αυτοί οί άλλοι είναι οί ανθρώποι, τότε αυτοί οί δεύτεροι άλλοι οπωσδήποτε δέν είναι ανθρώποι, εάν πάλαι αυτοί οί δεύτεροι ΕΙΝΑΙ οί ανθρώποι, αυτοί οί πρώτοι άλλοι δέν είναι ανθρώποι, δηλοί ανθρώποι αμφότεροι αποκλείεται έκ τών πραγμάτων καί έκ τών προτέρων.

Καθημερινώς έρχεσαι σέ καταστάσεις που εάν δέν τό κατάλαβες θά σού τό ειπώ γιά νά ιδείς πέρα από τά όρια-σύνορα: μέ κάποιους ανθρώπους ή «ανθρώπους» καί μέ κάποιες καταστάσεις όπως καί εάν αντιδράσεις δέν είναι Ούτε λάθος Ούτε σωστόν.

Τά όρια τής υπομονής πρέπει νά είναι φαρδύτερα από τά όρια τής προσβολής καί η υπομονή νά αγκαλιάζει μέ τά όρια τής τήν προσβολή καί όχι τό αντίστροφον. Εντούτοις, η προσβολή γιγαντώθηκε καί προικίσθηκε μέ τόσες περίτεχνες κακίες καί συνδοιασμούς δόλου, πονηριάς, παγαποτιάς, αναισθησίας, ζηλοφθονίας όπου εάν η υπομονή γίνει φαρδύτερη θά ρίξει αυτόν όπου τήν έχει σέ άβυσσον καί εάν αυτή η άβυσσος οδηγεί είς τήν ψυχοσωτηρία Καλώς, εάν όχι Κακώς, ιδού τό ερώτημα: πότε υποχωρείς μέ υπομονή καί πότε ανυποχωρείς μέ Τιμή = Ευεντιμή καί δή Ψυχοευεντιμή….!  

Σέ αυτόν τό αίνιγμα πότε νά υποχωρείς μέ αρετή υπομονής καί πότε νά βάζεις τό υπέρτατον γινάτι τής τιμής δέν θά καταφέρεις πάντοτε νά είσαι σωστός ούτε πάντοτε νά είσαι ενσφλμένος, αλλά έν τέλει θά ανακαλύψεις ποίον σωστόν καί ποίον σφάλμα είναι τό συμφέρον σού κάθε φορά καί διά ποίον συμφέρον σού κάθε φορά. Βάλε όλους τούς μαλακισμένους αλγόρυθμους νά σού απαντήσουν αυτόν τό ερώτημα, δέν θά τά καταφέρουν, προπαντώς αυτοί, διότι πρέπει νά είσαι ζωντανός μέ ελαττώματα καί αρετές τής Φύσης διά νά μπορέσεις νά απαντήσεις έστω μέ τό επίρρημα απόρημα απόρρημα ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ… Θά σού τό ειπώ καί άλλως πώς:

Όταν παίζεις χαρτιά μέ αντιπάλισσα τήν Τύχη είτε χάσεις είτε κερδίσεις δέν θά είσαι ποτέ κερδισμένος, εκτός εάν σ’ ερωτεύτηκε αληθώς αυτή η Μάγισσα Γόησσα Γητεύτρα μέ τό όνομα Τύχη, αλλά καί πάλιν η εύνοια τής από έρωτα δέν είναι εύνοια καλοτυχίας μέ βεβαιότητα, μπορεί νά είναι κατάρα, δεσίματα, μαγγανείες. Δέν γνωρίζω εάν είναι καλή η εύνοια τής από αγάπη διότι τί σόϊ ποιότητα είναι η αγάπη τής.

Ό Νόμος ό ανθρώπινος Νόμος είναι παίξιμον μέ τά χαρτιά καί είτε σ’ ευνοήσει είτε σέ δυσνοήσει βλάπτεσαι. Τά χαρτιά έγιναν διά νά παίζουμε μέχρι νά χάσουμε. Ή νά χάνουμε όπως καί άν παίζουμε!

Όταν η Μαντώ Μαυρογένους πήγε νά παίξει μέ τά χαρτιά τού Νόμου, τά χαριτά τήν διέλυσαν σ’ έναν δευτερόλεπτον: καί τί έδωσες εσύ γιά τό έθνος; Η Μαντώ κατάπιε μέ Υπομονή τήν πίκρα τής καί τήν ήττα τής αξιοπρέπειας καί τής Ευεντιμότητος τής-[άλλον καί αυτόν, μοναδική περιπτωσάρα, νά Συμφύεται η Υπομονή που λέγαμε ανωτέρω μέ τήν Ευεντιμία, παράξενα πολλά παράξενα ό Κόσμος] καί απάντησε Τίποτε! = Τί ποτέ δέν έδωσε κατί Τίς/Τί Ποτέ!. Είπε μέ θρασύτητα ψεύδος διά νά παραμείνει έξω από τήν Μυθοπλασία/Fiction τών Χαρτιών-[καί όχι Χάριτων]/Νόμου. Τώρα μπορείς νά καταλάβεις διατί κάποτε σού έγραφα ότι κάποιες ήττες είναι μεγαλύτερες από τίς μεγαλύτερες νίκες καί κάποιες νίκες είναι μεγαλύτερες από τίς μεγαλύτερες ήττες. Έν κατακλείδι όμως φωτοδεσμομηχανικώς-[κβαντομηχανικώς] οί μεγαλύτερες ήττες είναι οί μεγαλύτερες νίκες καί οί μικρότερες νίκες οί μικρότερες ήττες ή όμοιες. Κάτι παράξενα τέτοια έκαμε μέ Υπερπεριττή μαεστρία Ό Ιησούς Χριστός καί ακόμη δέν βγάζουμε Α+ΚΡΗ!…

Η Μαντώ συνειδητοποίησε ότι εάν τσαμπαλάριζε καυγαδιστικώς μέ τόν γραφιά τών Χαρτιών θά έμπαινε στήν Μυθοπλασία τού καί θά έχανε, ποίος νικάει τά Χαρτιά στά χαρτιά, στά χαρτοπαίγνια; Είδες κανέναν παίχτη νά νικήσει τά χαρτιά στά χαρτιά;

Τά χαρτιά τά καίς καί τά νικάς ή παίζεις καί σέ νικάνε, καθηλώνουν, βάζουν στά πλαίσια τούς καί στήν μυθοπλασία τού εκατέρωθεν παίγνιου τούς. Ό χατοπαίκτης συμφωνεί νά παίζει όπως παίζονται τά χαριτά καί στό τέλος νικάνε καί διατηρούντε τά Χαρτιά, όπως τούς μαλάκες που πίστευαν ότι ό Γόρδιος Δεσμός νικάται δίχως ξουραφικόψιμο!

Δέν τελειώσαμε μέ τήν Μαντώ. Εκτός τού ότι είχε καί ατυχείς έρωτες καί τής άρεσε νά ερωτοτροπεί ώς νεαρά θελγητρά κοπελιά που ήταν καί μέ τήν υπερπροίκα τής, ήξευρε ότι επειδή ήθελε νά κάνει κάτι σπουδαίον δέν θά έφτανε τόν πατέρα καί τόν παππού σέ καταφερσίματα μετανταγωνιζόμενη μέ πολλαπλασιασμών στόλων. Ήρθε η ευκαιρία νά γίνει Ηρωίς καί Ευεργέτισσα καί έπεσε μέ τά Μούτρα καί Καλά Έκανε από μία σκοπιά.

Αλλά ήταν αφελής καί φαντασμένη καί γυνή μέσα σέ άγρια θηρία καί τερατώδη συμφέροντα υπουλίας καί πολυψευδοϋποκριτοπροσωπίας!…

Αυτή, η Μαντώ Μαυρογένους η μποέμισσα καί Ευεργέτισσα καί Δυναμική, Πολέμησε διά τό Έθνος αλλά ότι κατάφερε καί Πρόσφερε τά Κληρονόμησε τό Κράτος! Όπως λέμε άλλο Κάλλος καί άλλο Κώλος. Καί όπως λέμε όποιος καπνίζει νομίζει Μαγειρεύει. Καί ασπούμε μαγειρεύεις, ποίος τρώγει τά μαγειρεύματα ή ποίος τά Κληρονομεί;

Η Μαντώ η μποέμισσα Μυκονιάτισσα τόχει τό νησί φαίνεται, Μαγεύρευε διά τό Έθνος καί τά Κληροδότησε στά Χαρτιά τό Κράτος. Η Μαντώ σέ όλη τής τήν ζωή ζούσε είς τήν Μυθοπλασία/FIC TION τού Ρωμαντισμού μέ ωμέγα καί μέ όμικρον[Ρομαντισμός] τού Αγνού Πατριωτισμού, αυτού τού Μέγα Μεγάλου Υπερανατολικού. Όταν ήρθε η ώρα όμως, αφυπνίστηκε, τά Χαρτιά τήν απόρριψαν, βάσει Χαρτιών τού Νόμου που είναι τυφλός όπως καί τό άγαλμα τού Δικαίου[Ψευδοδικαίου] τής ερωτήθηκε Ποία Είναι;

Διότι διά τό Κράτος ήταν είναι και θα είναι έναν Τί Ποτέ! Διά τό Έθνος είναι ήταν και θα είναι Μέγισσα. Κατάλαβες τί ποτέ κατάλαβες κάτι ή κά τί ή κά τι τίς;…

Θά στό εξηγήσω καί θά σέ ξεναγήσω:

Η Δικαιοσύνη τού Έθνους δέν είναι ούτε άγαλμα ούτε τυφλή που ούτε ακούει ούτε βλέπει ούτε τής είναι χρήσιμος ό καθρέπτης καί τά ακουστικά.

Η Δικαιοσύνη τού Έθνους δέν είναι άγαλμα ούτε Ιδέα αλλά Ζωντανή καί βλέπει και ακούει καί κλαίει καί γελάει καί νοιώθει τσίμπημα καί γεύεται έρωτα και πόνο καί μυρίζεται άνθος καί σκατό

Τί έγινε; Δέν είναι όλα τά Έθνη καί οί Δικαιοσύνες τούς Έθνη αλλά ψευδάνθη «Έθνη» ήτοι Κράτη καί Κράτη & Κράτει έν Έθνει[ΨΕΥΔΟεθνικάρια, αυτό που γίναμε όταν χάσαμε τό Αίσθημα Έθνος]

Τά ψευδοέθνη ή έθνη «έθνη» είναι κράτη που η Μυθοπλασία τά ανάμειξε αξεδιάλυτα ωσάν Υπεργόρδιους Δεσμούς καί τά έκανε κράτη καί κανείς δέν ξέρει από πού αρχίζουν ή πού τελειώνουν, αυτά υπάρχουν από υπερπανάρχαια χρονικά έτη καί σκεφθείτε γιατί ό σατανισμός ζή στόν ιουδαϊσμό καί ό ιουδαϊσμός στόν σατανισμό καί όλα τά άλλα θρησκεύματα έν μέρει ή πλήρως παγκοσμίως

Όταν τό έθνος υποτάσσεται στό κράτος τότε τό έθνος δέν υπάρχει καί είναι μία ψευδαίσθηση μυθοπλαστικής λαμπυριστής σκιάς. Είδατε σκιά νά λάμπει; Αφού η λάμψη είναι η απουσία τής σκιάς!

Τό κράτος είναι αυτόν που υπόσχεται πάντοτε τάξη, τάξη στά χαρτιά, μηδενός εξαιρουμένου, τούς βλέπει όλους ίδιους, αλλά ό Αριστοτέλης μεταξύ άλλων πολλών διαφωνούσε εντόνως, διατί άρα γέ;….

Τά χαρτιά δέν αναγνωρίζουν τούς ευεργέτες τούς έθνους διότι μισούν τά έθνη επειδή αυτά καταδιαλύουν τά χαρτιά καί αναγνωρίζουν τίς αληθινότητες. Τά χαρτιά αναγνωρίζουν ώς σπουδαίους καί ευεργέτες όσους γίνονται σπουδαίοι μέσω χαρτοπαιξίας, από νόμους έως χρήματα καί εννοείται καί ηλεκτρονικοπαιξίας καί ηλεκτρονικών χαρτιών ήτοι η προέκταση τής αψυχίας τών χαρτιών.

Καταργείς τό Έθνος γιά νά κάμεις Κράτος, καταργείς τό Κράτος γιά νά κάμεις Έθνος, αμφότερα είναι ψευδαίσθηση ότι μπορείς νά τά έχεις, καί επειδή πείσθηκες ότι γιά νά επιβιώνεις στήν καθημερινότητα καί έμαθες νά ζής τήν καθημερινότητα μόνον μέ τήν δια.ταξη τού Κράτους, νομίζεις ότι είναι έκ τών ών ούκ άνευ, αλλά πολλοί τό αμφισβήτησαν, έκ τού πονηρού όμως, οδήγησαν σέ κακά συνστήματα χαρτιών όσους ονειρεύτηκαν έθνος ανθρώπων, έθνος δικαιοσύνης, έθνος λαού, ήτοι σέ κομμουνισμούς, ναζισμούς, φασισμούς, ολοκληρωτισμούς, χαραγματισμούς ολικής ψυχικής αλέσεως = έρχεται…

Τί έγινε μέ τήν Μαντώ; Η Μαντώ ξύπνησε ότι πνίγηκε καί μπήκε από τήν θύρα τού Έθνους που είχε καταργηθεί πιά στήν θύρα τού Κράτους που είχε συνσταθεί.

Έκτοτες ό σατανάς προσπαθεί νά μετατρέψει τό Έθνος τών ανθρώπων σέ Κράτος τών ανθρώπων υπό τίς μπότες τού που θά τό ονομάζει όμως μέ τήν Μυθοπλασία «Έθνος» τών «Ανθρώπων» ήτοι πάσα μετάλλαξη καί ανωμαλία, γνωρίζετε, περισσόν νά σάς τό αναλύσω, τώρα εδώ ξανά.

Ό Χριστός όμως επέμενε σέ Έθνος καί όχι σέ Κράτος. Υποτίμησε τόσον πολύ τά ΚΡΑΤΗ τής εποχής Τού καί Κατηγόρησε τόσον πολύ τήν καθεστηκυία τών ήτοι τήν τάξη πραγμάτων τήν τότε, που τά ΚΡΑΤΗ & ΚΡΑΤΗ ΕΝ ΚΡΑΤΕΙ αυτά Τόν εξαπόστειλαν αμέσως άρον άρον επί Σταυρώσεως έως Θανάτου Αυτόν…

Ό μάγκας Κοσμάς ό Αιτωλός σάς τό είπε θά έρθη ένα ψευτορωμαιικο [= ψευτοεθνος δηλαδή κράτος] κι’ όχι Έθνος μην το πιστέψετε θά φύγει πίσω

Τό Έθνος έχει έθιμα εξού καί τό όνομα τού Ήθους νούς, έθιμον = ήθιμον = ήθος & ήθος εμού/ημών

Τό κράτος έχει νόμους, οί νόμοι είναι χαρτιά καί τά χαρτιά είναι άψυχα, τυφλά καί ανύπαρκτες οντότητες, τά χαρτιά ειναι απάτες καί οί απάτες νόμοι καί δικαστήρια άρα τέ τά δικαστήρια είναι άψυχα, άδικα καί άνομα στήν πληθώρα τούς ώς αποφάσεις όταν δέν βασίζονται είς τό Κοινόν Δίκαιον Τού Αγαθού Θεού

Τώρα ήρθε η ώρα νά είσαι Απάτη Κράτους Χαραγμένη όπως η χαρακιά τής γραφής στά χαρτιά ή Αγάπης Έθνους Εμψυχισμένη. Αλλά ποίον είναι τό Έθνος; Τό Έθνος είναι Ό Χριστός!

Όλα τ’ άλλα θά γίνουν καί γίνοντε έναν κράμα, μόνον Ό Χριστός μένει καί θά παραμείνει απέξω όχι κράμα αλλά Ασύλληπτον….

Τά Κράτη έχουν καί διαφημίζουν φανερά καί κρυφά είδωλα. Τό Έθνος τά καταργεί, γι’ αυτό όποιος αγαπάει τά είδωλα μισεί Τόν Χριστόν. Σύντομα θά φανεί πόσον Μυθοπλαστικά καί πόσον βλαβερά είναι καί τά «αθωότερα» είδωλα. Σύντομα Πολυσύντομα….

Τό Έθνος λειτουργεί μόνον μέ αγάπη τό Κράτος μόνον μέ τάξη, έκ τών πραγμάτων τό καθένα δέν μπορεί νά είναι τό έκαστον άλλον. Η τάξη είναι η απαίσια δυσπιστία ένεκα τής έλλειψης αγάπης, η αγάπη είναι η ευαίσια ευσπιστία τής Ευλογίας & Παρουσίας Τού Αγίου Πνεύματος. Ό κόσμος αυτός δέν είναι τής αγάπης, έχει ανάγκη τήν τάξη τού νόμου τών χαρτιών διά νά μπορεί νά υπάρχει επειδή δέν έχει αγάπη. Διατί έδωσε Νόμους Ό Θεός είς τόν Μωυσή; Διότι είδε ότι οί Ισραηλίτες δέν έχουν αγάπη, καί αυτόν ισχύει δι’ όλους τούς λαούς τών ανθρώπων. Αλλά τώρα δέν έχουμε Νόμους Καλής Τάξης αλλά Νέας Παντοαταξίας καί Σατανοταξίας. Ώστε δικαίως οί νόμοι αυτοί από τά Ευαγγέλια νά καλούνται άνομοι. Διότι νόμος σημαίνει νέμω τήν Δικαιοσύνη καί νομίζω σημαίνει ζώ τήν νομήν τής Δικαιοσύνης & λέγω αυτόν όπου είναι καί θεωρώ σωστόν μέ γνώμονα τήν Δικαιοσύνη όχι τό προσωπικόν ή κακόν συμφέρον ή πάθος. Άνομος είναι τό χαρτί, τό φιρμάνι, η απόφαση, τό ψήφισμα όπου θέλει νά λέγεται καί αυτοαποκαλείται νόμος αλλά δέν νέμει τήν Δικαιοσύνη αλλά τήν αδικία καί τήν ακολασία, συνεπώς δέν είναι Νόμος αλλά Ά.νομος & αν.ομός = ανόμοιος καί ανά ωμός… Ό Νόμος έχει σχέση ώς όριζα μέ τό Νάμα, τό Νέω, τό Ναός, τό Νάως & Νέως/Ν.έως ΚΑΙ ό έχων ολίγη γνώση Αρχαίων Ελληνικών ή καί Ευλαβών Ελληνικών Νοείτω.

Τί σημαινει Νο.ει.τω; Ότι δύναται νά λέγει Όχι/Νο εί τω δηλαδή όταν ακούει κάτι δέν τό χάπτει επειδή τό λέγει ό Ειδωλοτηλεορασάκιας οίας μορφής τής Εικονικής Μυθοπλασίας ή άλλον είδωλον τού, αλλά λέγει Νό/Όχι άς τό εξετάσουμε, άς τό περάσουμε από τό Δικαστήριον τής Δικαιοσύνης & τής Αλήθειας, άς τό ερευνήσουμε, επειδή ειπώθηκεν έκ Ιησού Τού Μόνου αναμάρτητου: ΕΡΕΥΝΑΤΕ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ. Γραφή είναι καί ό Νόμος καί ό Άνομος, καί ό Κοσμικός Νόμος καί Ό Θείος Νόμος. Γραφή είναι χαρακιά είναι δηλαδή χάραγμα σέ χαρτί, πέτρα, μυαλό, ψυχή, καρδία, ταπέλλα κοκ Γραφή είναι γραππώνω, χαράσσω & γράφω = γ+ράφω/ραύω/ράβω & γραπτόν = γ.ραπτόν, είναι ραπτόν ή άραπτον τό κοστούμιον σού; Είναι η ραψ.ωδία ραπτή γραφή; Είναι η μουσική ραπ ερχόμενη από τήν τήν λέξη ραψ.ωδία; είναι η λέξη rap.ID = rapid δήλωση καί αποδοχή Κράτους καί όχι Έθνους καί ότι σού γράφει γ.ραπτόν επάνω & μέσα σού;

Μήν μού πείς ότι δέν κατα.λαβαίνεις!;!

Παναγιώτης Διάς