Κυριάκο Μητσοτάκη, πού το βρίσκεις το αστείο;

Εκτός τόπου και χρόνου ο πρωθυπουργός τής χώρας.

Γράφει ο Γιώργος Μιχάλακας

6ος αιώνας, Βυζάντιο.

Ο όρος «Ανέκδοτο» ενσκήπτει για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Λεξιλόγιο,

όταν ο Προκόπιος ο Καισαρεύς, βιογράφος τού Ιουστινιανού,

συγγράφει ένα έργο με τον τίτλο «Ανέκδοτα»·

επρόκειτο για μία συλλογή με άγνωστα έως τότε συμβάντα

που ελάμβαναν χώρα στα ενδότερα τής Αυτοκρατορικής Αυλής

και περιγράφονταν στο βιβλίο με σύντομο και περιεκτικό λόγο.

Έκτοτε, με το πέρασμα των αιώνων και φτάνοντας στη Σύγχρονη Εποχή,

η σημασία τής λέξεως παρεφθάρη

και κατέληξε να αναφέρεται και να χρησιμοποιείται κυρίως με χιουμοριστική έννοια.

Όμως, διατηρήθηκε το δομικό χαρακτηριστικό αυτών των διηγήσεων,

που δεν είναι άλλο από τη Συντομία.

Από τη στιγμή, λοιπόν,

που το Ανέκδοτο πιστοποιήθηκε και παγιώθηκε ως συμπυκνωμένη μορφή Χιούμορ,

ήρθε και η νομοτελειακή εξέλιξή του·

αυτή η καινούργια κουλτούρα εζητούσε τούς δικούς της ήρωες.

Έτσι, γεννήθηκαν ο Τοτός, ο Μπόμπος, ο Γιωρίκας κι ο Κωστίκας,

ενώ -μεταξύ πολλών ακόμη χαρακτήρων- ιδιαίτερη θέση κατέχει η «μικρή Αννούλα»,

η οποία εκπροσωπεί το επονομαζόμενο «μαύρο χιούμορ»

και είναι πρωταγωνίστρια σε μακάβρια αστεία ακραίας μορφής.

– Πώς πάει η μικρή Αννούλα στη νέα της κατοικία;

– Με νεκροφόρα.

Αυτό είναι ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά ανέκδοτα

που έχουν επινοηθεί με ηρωΐδα τη «μικρή Αννούλα».

Και βεβαίως, το κομβικό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής:

Ποιος γελάει με τέτοια αστεία;

Σε μία στιγμή κυνισμού,

σε μία στιγμή ανεμελιάς

και διάθεσης να αποδομήσουμε ή να σαρκάσουμε τούς φόβους μας,

όλοι ενδεχομένως να γελάσουμε με ένα μακάβριο ανέκδοτο.

Όμως, αυτό προϋποθέτει ότι βρισκόμαστε σε στενό προσωπικό κύκλο,

καθώς και ότι αποδεχόμαστε πως προσωρινά αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις

ωσάν να είμαστε εκτός τόπου και χρόνου.

…

Μόλις προ ολίγων ωρών,

παρηκολουθήσαμε τη συνέντευξη Τύπου τού πρωθυπουργού τής χώρας,

με αντικείμενο τις πρόσφατες πυρκαγιές

που επλήγωσαν για μία ακόμη φορά την πατρίδα μας.

Ε, λοιπόν,

το συμπέρασμα που αβιάστως εξάγεται από τη σημερινή εμφάνιση τού Κυριάκου Μητσοτάκη,

είναι ότι μιλάμε για έναν κυνικό και μακάβριο οπορτουνιστή

που προσωποποιεί τον Ελληνικό Λαό στη «μικρή Αννούλα».

Εκτός Τόπου. Εκτός Χρόνου.

Εδώ πια δεν πρόκειται απλώς για έναν πολιτικάντη που είναι κατώτατος των περιστάσεων,

αλλά για τον ανάλγητο και εξαιρετικά επικίνδυνο για το Έθνος, Μητσοτάκη,

που αδυνατεί να αντιληφθεί τις περιστάσεις.

Χασκογελών. Για την ακρίβεια, χασκοχαμογελών.

Καμαρώστε τον…

Ναι, όσο κι αν φαντάζει απίστευτο,

ο πρωθυπουργός τής Ελλάδας χαμογέλαγε ξανά και ξανά,

κατά τη διάρκεια τής συνέντευξης Τύπου.

Εξεχείλιζε η Αλαζονεία. Εκραύγαζε ο Φανφαρονισμός.

Ίχνος Σοβαρότητας. Ίχνος Τσίπας. Ίχνος Ενσυναίσθησης.

– Κούλη, έχουμε έναν νεκρό εθελοντή πυροσβέστη.

– Χαχαχαχαχαχαχα, γαμάτο.

– Κούλη, έχουμε νεκρό κι έναν 70χρονο,

που σκοτώθηκε στην προσπάθειά του

να δημιουργήσει αντιπυρική ζώνη με την μπουλντόζα του.

– Χαχαχαχαχαχαχα, κι αυτό πολύ καλό.

– Κούλη, έχουμε δεκάδες χιλιάδες νεκρά ζώα.

– Χαχαχαχαχαχαχα, εντάξει, θεϊκό.

– Κούλη, έχουμε πάνω από 1.000 καμένα σπίτια.

– Χαχαχαχαχαχαχα, μαλάκα, σταμάτα, έχω λιώσει στο γέλιο.

– Κούλη, έχουν καεί και 600.000 στρέμματα δασικής έκτασης.

– Χαχαχαχαχαχαχα, κυλιέμαι στο πάτωμα.

…

Ντράπηκε κι η Ντροπή. Ξανά. Για πολλοστή φορά.

Αυτός που -ενώ η Ηλεία καιγόταν-

έκανε τα μπανάκια του και έβγαζε τις παραθαλάσσιες «selfies» του,

αυτός που στις κρίσιμες ώρες δεν μετέβη στο πλευρό των κατοίκων

έστω σε μία από τις πληττόμενες περιοχές τής Επικράτειας,

αυτός που είχε το θράσος

να εμφανιστεί με σηκωμένα τα μανίκια σε ένα στημένο διάγγελμα

για να παραστήσει ότι θέτει εαυτόν στην υπηρεσία των πολιτών,

σήμερα δεν ημπορούσε να συγκρατήσει τα γελοία, φιλάρεσκα, ανάλγητα χαμόγελά του

(σημειωτέον,

ότι δεν μιλάμε για χαμόγελα

που θα μπορούσαν δικαιολογημένα να εσυνόδευαν μία εύφημο αναφορά

στους πυροσβέστες και εν γένει στους πάσης φύσεως εθελοντές).

Όμως, το μείζον πρόβλημα για την Ελλάδα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ο Μητσοτάκης.

Το μείζον πρόβλημα για την Ελλάδα, ΕΙΝΑΙ οι ψηφοφόροι του.

Όχι επειδή είναι «δεξιοί», ούτε επειδή ψηφίζουν «Νέα Δημοκρατία»·

η ευθύνη τους έγκειται στο γεγονός,

ότι βρίσκουν απολύτως φυσιολογικό και ουδόλως αξιόμεμπτο,

πως ο πρωθυπουργός τής χώρας χαμογελάει επανειλημμένα

σε μία συνέντευξη όπου έχει βγει να μιλήσει για μία εθνική καταστροφή

και για ανθρώπους που έχουν χάσει ζώα, σπίτια, περιουσίες, τόπο, όνειρα.

«Χαμογελάτε, είναι… μητσοτακικό.».

ΑΙΣΧΟΣ.

Επιμύθιο:

Ο «Υπερ-Άνθρωπος» είναι Ύβρις προς τη Ζωή·

κάθε φορά που το Ανθρώπινο Είδος επιδίδεται σε ετούτην την Ύβρι,

η Ζωή τον τιμωρεί με εξαιρετική σκληρότητα.

Όμως,

υπάρχει και μία περίπτωση όπου η Ζωή μένει αποστασιοποιημένη, αμέτοχη

και παρακολουθεί έμπλεη ειρωνείας τα τεκταινόμενα,

περιμένοντας να διαπιστώσει

ποια είναι η ικανότητα τής (εκάστοτε) κοινωνίας στην Αυτορρύθμιση.

«Ο Τζιτζιφιόγκος παριστάνει τον Superman.».

Δεν είναι τίτλος κινηματογραφικής παρωδίας,

δεν είναι τίτλος «μαύρης» κωμωδίας,

είναι η Νεοελληνική Πραγματικότητα.

Μία ζοφερή πραγματικότητα,

όπου οι πολίτες έχουν παραδώσει τη διακυβέρνηση τής χώρας

σε ένα άτομο που δεν διαθέτει την παραμικρή ενσυναίσθηση.

Τώρα πια,

η «μικρή Αννούλα» δίνει τη θέση της στην Ελλάδα

και το σοκαριστικό ανέκδοτο που σάς παρέθεσα νωρίτερα

αποκτά πλέον τη δέουσα σοκαριστική διασκευή του:

– Πώς πάει η μικρή Ελλαδούλα στη νέα της κατοικία;

– Με νεκροφόρα.

…

Η Συντομία.

Το διαχρονικώς χαρακτηριστικό στοιχείο των κάθε λογής ανεκδότων.

Οποία δυστυχία για την Ελλάδα μας,

το «Πιο Σύντομο Ανέκδοτο» είναι ο «Κούλης Μητσοτάκης».

Ένα ανέκδοτο που θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν για κλάματα.
ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΤΑΝΤΙΑ.

Γιώργος Μιχάλακας

Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος

zougla.gr