Στην Πατρίδα και τον Εθνικισμό δεν γίνονται εκπτώσεις. Απάντηση σε έναν “αναρχοαριστερό” πατριώτη. Πως λέγαμε αλβανό τουρίστα.

Στον Εθνικισμό δεν γίνονται εκπτώσεις.

Οιεσδήποτε αλλοιώσεις του Ελληνικού φρονήματος με δυτικόφερτες μηδενιστικές θεωρίες είναι μόνο εκ του πονηρού.

Πατρίδα σχέτο δίχως αναφορικότητα δεν σημαίνει τίποτα. Πατρίδα λένε και οι μηδενιστές πολιτικοί μας. Για γαλάζιες πατρίδες μιλάνε μέχρι και οι μογγόλοι εθνικιστές απέναντι μας. Το Έθνος είναι η λέξη που τρέμουν όλοι. Και κάθε αίσθηση υπερεθνικού “πατριωτισμού” είναι μία οξύμωρη αυτο-αποβλάκωση.

Το Έθνος είναι το όμαιμον τε και ομόγλωσσον και ομόθρησκον και ομότροπον. Είναι μία ουσιαστική οντότητα και είναι η ευρύτερη οικογένεια μίας Φυλής. Ακόμα είναι το σύνολο των αξιών, των ονείρων, των συν-αισθημάτων, των επιτευγμάτων, το ίδιο το αίσθημα επιβίωσης αυτής στο διηνεκές. Είναι Μνήμη Μέλλοντος. Και όσο πιο ένδοξη η ιστορία τόσο πιο ισχυρή η μνήμη. Τόσο αναγκαιότερη η διατήρηση. “Χρωστάτε σ΄όσους πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί”.

Νερόβραστες και χλιαρές υποβαθμίσεις και προσμίξεις δεν γίνονται.

Θα με ρωτήσεις γιατί ασχολούμαι καν με μπερδεμένα και δουλοπρεπή παιδαρέλια, προϊόντα του συστήματος που τα γέννησε.

Ένα από αγάπη, δύο γιατί είναι η πλειοψηφία σήμερα. Παιδιά παρατημένα, απαίδευτα και αποπροσανατολισμένα.

Ο Μηδενισμός φέρνει τρομερή τρικυμία εν κρανίω και διαστροφή της αντιληπτικής ικανότητος. Ακούς κάτι τρελά εκεί έξω να σου πέφτουν τα αυτιά. Συζητούσαν δύο κομμουνισμένοι και λέγαν έλα μωρέ είπε ο Χριστός ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα άρα διαφήμιζε την τεμπελιά.

Όσο ο Χριστός προωθούσε την τεμπελιά άλλο τόσο και ο Εθνικισμός προωθεί τον ναζισμό. Η αμορφωσιά αυτών των εγκεφάλων ξεπερνά κάθε προηγούμενο όταν αγνοούν καν τις βασικές ετοιμολογίες των λέξεων τις οποίες ξεκλέβουν από την αριστεριστική φαρέτρα αισθηματικών προσβολών.

Συγχυσμένα παιδιά βγαλμένα από τις συλλογικότητες, την πανσπουδαστική, και σκόρπιες ημιμάθειες που τσίμπησαν δεξιά αριστερά.

Αλλά παραγνωρίζουν στο βάθος την ψυχο-βλάβη που τους καταντά έτσι.

“Ο κομουνισμένος νους, καθοδηγούμενος απ την δειλία και τον μηδενισμό, χαμερπής στην αισθησιακή του κατάσταση, απωθεί τα αισθήματα μειονεξίας που η φθορά του του δημιουργεί ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΑΡΕΤΗ”.

Πόσες δε, ωραίες στο αυτί λέξεις, δεν έχουν «επιστρατεύσει» σήμερα, για να στολίζουν την ηττοπάθεια η την προδοσία: Ειρηνοφιλία, ισότης των φυλών, ανεξιθρησκία, διεθνής κατανόηση κ.λπ

Α όχι, λέει. Εγώ είμαι πασιφιστής. Είμαι φιλειρηνιστής. Όχι άνανδρος και δειλός. Όχι ένα ευτελές περίβλημα σε σύγκριση με το προγονικό κάλλος.

Τέτοιοι νεο”πατριώτες” μηδένιστές, είναι οι τύποι που ρίχνουν αγάλματα γιατί οι ίδιοι δεν θα μπορούσαν ποτέ με τα έργα και τους αγώνες τους να ανέβουν σε βάραθρο. “Αν δεν μπορώ εγώ, ας δαιμονοποιώ όσους το κατόρθωσαν πριν από μένα” αισθάνονται.

Δεν είμαι εγώ ελαττωματικός ο Συκουτρής ήταν που μιλούσε και ζούσε τον ηρωικό τρόπο ζωής. Ο μεγαλοφυής Ρήγας που οραματιζόταν την Μεγάλη Ελλάδα που θα εφώτιζε την οικουμένη. Ο αρχιστράτηγος Κολοκοτρώνης. Αυτοί είναι οι ελαττωματικοί. Εγώ είμαι απλά πολύ “πνευματικός” για να εκπέσω στο επίπεδο τους.

Ο ίδιος ο όρος εθνικιστής τους τρομάζει, τους αποτροπιάζει γιατί αυτή η Υπερχρονική Πολλαπλότητα του συσσωρευμένου Κλέους, είναι καθρέφτης άτεγκτος και αμίλεικτος, που κάνει την μηδενότητα μας να φαίνεται μυριάκις οικτρότερη. Οι αδύναμοι διαλέγουν να μισήσουν αυτή την ισχύ του φωτός. Οι υγιέστεροι νόες να παραδειγματιστούν και να την αναδείξουν στον ύψιστο βαθμό με τίμημα και την ζωή τους ακόμα, πληρώνοντας φόρο τιμής σε αυτούς που κατέστησαν δυνατή την μετα-ύπαρξη μας.

Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή ω Ελευθερία έγραψε ο τιτάνας Σολωμός. Γιατί η βαρβαρότητα δεν καταστέλεται με ευχολόγια. Ούτε η έξω, ούτε η έσω που μας κατατρώγει την ύπαρξη μέχρι να επέρθει ο εκφυλισμός και η παρακμή. Η Εθνική Ισχύς είναι όχι μόνο η μόνη εξασφάλιση μέλλοντος για τις ερχόμενες γενιές, αλλά και αντιστρόφως τίκτεται μόνο ως ΠΡΟΙΌΝ ψυχικής υγείας. Ελλείψη της οποίας βλέπουμε τραγέλαφα σαν την σημερινή Ελληνόφωνη μπανανία.

Εσένα αγαπητέ όταν έρθει ο Πακιστανός και βιάσει την κόρη σου και της ανοίξει το κεφάλι στα βράχια και την αφήσει φυτό όπως με εκείνο το κοριτσάκι κάνε πασιφισμό. Όταν σε απαγάγουν στο κέντρο με την γυναίκα σου και σε παίρνουν τρενάκι 25 από αυτούς. Όταν σου καίνε και κάνουν πλιάτσικο τα χωριά που τους φιλοξενείς και σφάζουν τα ζώα σου. Όταν  βγαίνουν και λένε να καταργηθεί το αλλόθρησκο για αυτούς Πάσχα σου για να μην ενοχλούνται, ενώ είναι η ιερότερη γιορτή σου, (που το παίζεις και χριστιανούλης). Ενώ αν εσύ έστω και στραβομειδιάσεις για τον Αλλάχ θα κάψουν την Αθήνα την ίδια μέρα. Εσύ κάτσε και παίξτο πασιφιστής.

Η των προγόνων μας φιλοξενία έχει αγάπη για την ανθρωπότητα γιατί αναγνωρίζει την ξενία, το ξένο. Το λάδι που δεν αναμιγνύεται ποτέ με το νερό. Σέβεται την διαφορετικότητα αλλά και τον εαυτό της, μην αφήνοντας εκείνη να την κατασπαράξει και αφομοιώσει. Αν δεν είσαι εσύ λοιπόν εθνικόφρων “ιμπεριαλιστής” υπάρχουν άλλοι που είναι, και θα σε αφανίσουν. Και αν μπορούν, και το αξίζουν, και το αξίζεις.