Τό Ισραήλ ώς σατανοσιωνιστική φιέστα καταργεί παράφορα τά θρησκευτικά δικαιώματα Χριστιανών, Μωαμεθανών, Ιουδαίων…
Ό σατανάς δέν θέλει νά υμνείται Ό Θεός επ’ ουδενί τρόπου καί δή Μονοθεϊστικώς καί εννοείται απ’ αυτούς οπού βάζει υπόψιν Ό Θεός ήτοι τούς αγνούς, τούς ταπεινούς, τούς ανθρώπους οπού δέν θέλουν τό κακόν τών άλλων…
Μέ τήν επιβολή εμβολίου είς τήν μετακίνηση τό Ψευδοϊσραήλ, η κλίκα τού Βαάλ, η συναγωγή τού σατανά, μέ τούς πλείστους ραββίνους θαρρώ μέσά υπάκοους αλλά ολιγότερους νά καταλαβαίνουν διαδραματίζεται, καταργούν τά θρησκευτικά δικαιώματα τών τριών Μονοθεϊστικών Θρησκειών….
Αλλά ό διάβολος ενδιαφέρεται συγκεκριμένως διά τήν Θρησκεία τής Αλήθειας! Δέν αντέχει άλλη Ανάσταση, δέν Αντέχει άλλον Άγιον Φώς καί σύμφωνα μέ τήν Αποκάλυψη ό διάβολος έπεσε τώρα είς τήν γήν μετά από μάχη μέ τόν Αρχάγγελον Μιχαήλ καί θά εκδικηθεί…
Αυτά οπού σήμερα φαίνονται ακόμη γελοία σέ κάποιουν σύντομα θά γίνουν κάρβουνα μέσα στό πετσί σάς, όχι επειδή τό θέλω προσωπικά, αλλά επειδή αυτή θά είναι η απάντηση από Εκείνον οπού αμφισβητείται…
Καὶ σημεῖον μέγα ὤφθη ἐν τῷ οὐρανῷ, γυνὴ περιβεβλημένη τὸν ἥλιον, καὶ ἡ σελήνη ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτῆς, καὶ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτῆς στέφανος ἀστέρων δώδεκα, 12-2 καὶ ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἔκραζεν ὠδίνουσα καὶ βασανιζομένη τεκεῖν.
12-3 καὶ ὤφθη ἄλλο σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ ἰδοὺ δράκων πυρρὸς μέγας, ἔχων κεφαλὰς ἑπτὰ καὶ κέρατα δέκα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ἑπτὰ διαδήματα,
12-4 καὶ ἡ οὐρὰ αὐτοῦ σύρει τὸ τρίτον τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἔβαλεν αὐτοὺς εἰς τὴν γῆν. καὶ ὁ δράκων ἕστηκεν ἐνώπιον τῆς γυναικὸς τῆς μελλούοης τεκεῖν, ἵνα, ὅταν τέκῃ, τὸ τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ.
12-5 καὶ ἔτεκεν υἱὸν ἄρρενα, ὃς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τὰ ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ· καὶ ἡρπάσθη τὸ τέκνον αὐτῆς πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν θρόνον αὐτοῦ.
12-6 καὶ ἡ γυνὴ ἔφυγεν εἰς ἔρημον, ὅπου ἔχει ἐκεῖ τόπον ἡτοιμασμένον ἀπὸ τοῦ Θεοῦ, ἵνα τρέφωσιν αὐτὴν ἡμέρας χιλίας διακοσίας ἑξήκοντα.
12-7 Καὶ ἐγένετο πόλεμος ἐν τῷ οὐρανῷ· ὁ Μιχαὴλ καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ τοῦ πολεμῆσαι μετὰ τοῦ δράκοντος· καὶ ὁ δράκων ἐπολέμησε καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ,
12-8 καὶ οὐκ ἴσχυσεν, οὐδὲ τόπος εὑρέθη αὐτῷ ἔτι ἐν τῷ οὐρανῷ.
12-9 καὶ ἐβλήθη ὁ δράκων, ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καὶ ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τὴν οἰκουμένην ὅλην, ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, καὶ οἱ ἄγγελοι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ ἐβλήθησαν.
12-10 καὶ ἤκουσα φωνὴν μεγάλην ἐν τῷ οὐρανῷ λέγουσαν· ἄρτι ἐγένετο ἡ σωτηρία καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καὶ ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ, ὅτι ἐβλήθη ὁ κατήγορος τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν, ὁ κατηγορῶν αὐτῶν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἡμέρας καὶ νυκτός.
12-11 καὶ αὐτοὶ ἐνίκησαν αὐτὸν διὰ τὸ αἷμα τοῦ ἀρνίου καὶ διὰ τὸν λόγον τῆς μαρτυρίας αὐτῶν, καὶ οὐκ ἠγάπησαν τὴν ψυχὴν αὐτῶν ἄχρι θανάτου.
12-12 διὰ τοῦτο εὐφραίνεσθε οὐρανοὶ καὶ οἱ ἐν αὐτοῖς σκηνοῦντες· οὐαὶ τὴν γῆν καὶ τὴν θάλασσαν, ὅτι κατέβη ὁ διάβολος πρὸς ὑμᾶς ἔχων θυμὸν μέγαν, εἰδὼς ὅτι ὀλίγον καιρὸν ἔχει.
12-13 Καὶ ὅτε εἶδεν ὁ δράκων ὅτι ἐβλήθη εἰς τὴν γῆν, ἐδίωξε τὴν γυναῖκα ἥτις ἔτεκε τὸν ἄρρενα.
12-14 καὶ ἐδόθησαν τῇ γυναικὶ δύο πτέρυγες τοῦ ἀετοῦ τοῦ μεγάλου, ἵνα πέτηται εἰς τὴν ἔρημον εἰς τὸν τόπον αὐτῆς, ὅπως τρέφηται ἐκεῖ καιρὸν καὶ καιροὺς καὶ ἥμισυ καιροῦ ἀπὸ προσώπου τοῦ ὄφεως.
12-15 καὶ ἔβαλεν ὁ ὄφις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ ὀπίσω τῆς γυναικὸς ὕδωρ ὡς ποταμόν, ἵνα αὐτὴν ποταμοφόρητον ποιήσῃ.
12-16 καὶ ἐβοήθησεν ἡ γῆ τῇ γυναικί, καὶ ἤνοιξεν ἡ γῆ τὸ στόμα αὐτῆς καὶ κατέπιε τὸν ποταμὸν ὃν ἔβαλεν ὁ δράκων ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ.
12-17 καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων ἐπὶ τῇ γυναικί, καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν ᾿Ιησοῦ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΒ (Ουράνια σημεία: η γυναίκα και ο δράκοντας)
Και σημείο μεγάλο φάνηκε στον ουρανό: γυναίκα με περίβλημα τον ήλιο, και η σελήνη κάτω από τα πόδια της, και πάνω στο κεφάλι της ένας στέφανος από δώδεκα αστέρες.
12-2 Και έχοντας παιδί στην κοιλιά έκραζε από τους πόνους και βασανιζόταν να γεννήσει.
12-3 Και φάνηκε άλλο σημείο στον ουρανό, και ιδού δράκοντας (όφις) μεγάλος, κόκκινος, που έχει επτά κεφάλια και δέκα κέρατα, και πάνω στα κεφάλια του επτά διαδήματα.
12-4 Και η ουρά του σέρνει το ένα τρίτο των αστέρων του ουρανού και τους έριξε στη γη. Και ο δράκοντας στάθηκε μπροστά στη γυναίκα, που μέλλει να γεννήσει, για να καταφάει το τέκνο της όταν το γεννήσει.
12-5 Και γέννησε γιο αρσενικό (δηλ. με την αληθινή αρρενωπότητα, αυτήν του Πνεύματος του Θεού), ο οποίος μέλλει να ποιμαίνει όλα τα έθνη με ράβδο σιδερένια. Και αρπάχτηκε το τέκνο της προς το Θεό και προς το θρόνο του.
12-6 Και τότε η γυναίκα έφυγε στην έρημο όπου έχει εκεί τόπο ετοιμασμένο από το Θεό, για να την τρέφουν εκεί χίλιες διακόσιες εξήντα ημέρες.
12-7 Και έγινε πόλεμος στον ουρανό, ο Μιχαήλ και οι άγγελοί του ήρθαν να πολεμήσουν με το δράκο. Και ο δράκος πολέμησε και οι άγγελοί του.
12-8 Αλλά δεν υπερίσχυσε, ούτε βρέθηκε τόπος γι’ αυτόν πια στον ουρανό.
12-9 Και ρίχτηκε ο δράκοντας, ο όφις ο μεγάλος ο αρχαίος, που απόκαλείται διάβολος και ο Σατανάς, αυτός που πλανά την οικουμένη όλη, ρίχτηκε στη γη και οι άγγελοί του ρίχτηκαν μαζί του.
12-10 Και άκουσα φωνή μεγάλη στον ουρανό να λέει. Τώρα έγινε η σωτηρία και η δύναμη και η βασιλεία του Θεού μας και η εξουσία του Χριστού του, γιατί ρίχτηκε ο κατήγορος των αδελφών μας, που τους κατηγορεί μπροστά στο Θεό μας ημέρα και νύχτα.
12-11 Και αυτοί τον νίκησαν χάρη στο αίμα του Αρνίου και χάρη στο λόγο της μαρτυρίας τους, και δεν αγάπησαν την ψυχή τους μέχρι το θάνατο.
12-12 Γι’ αυτό ας ευφραίνεστε Ουρανοί και όσοι σ’ αυτούς κατασκηνώνετε. Αλοίμονο στη γη και τη θάλασσα, γιατί κατέβηκε ο ∆ιάβολος προς εσάς έχοντας θυμό μεγάλο, επειδή ξέρει ότι λίγο καιρό έχει.
12-13 Και όταν είδε ο δράκος ότι ρίχτηκε στη γη, καταδίωξε τη γυναίκα που γέννησε το αρσενικό παιδί.
12-14 Και δόθηκαν στη γυναίκα οι δυο φτερούγες του αετού του μεγάλου, για να πετά στην έρημο, στον τόπο της, για να τρέφεται εκεί έναν καιρό και δύο καιρούς και μισό καιρό, μακριά από το πρόσωπο του φιδιού.
12-15 Και έβγαλε ο όφις από το στόμα του πίσω από τη γυναίκα, νερό σαν ποταμό, για να την κάνει να παρασυρθεί από τον ποταμό.
12-16 Αλλά βοήθησε η γη τη γυναίκα, και άνοιξε η γη το στόμα της και κατάπιε τον ποταμό που έβγαλε ο δράκος από το στόμα του.
12-17 Και τότε οργίστηκε ο δράκοντας κατά της γυναίκας και έφυγε, για να κάνει πόλεμο με τους υπόλοιπους απογόνους της, που τηρούν τις εντολές του Θεού και που έχουν τη μαρτυρία του Ιησού.
Αυτόν είναι τό 12ον κεφ. ήτοι αυτόν πρίν τό χάραγμα. Η γυναίκα καί η Εκκλησία, η γυναίκα Τού Χριστού, η οποία θά φύγει είς τάς ερήμους από τό Ισραήλ ήτοι οί Μοναχοί, οί Μοναχές, οί κληρικοί οπού ευρίσκονται είς τούς Αγίους Τόπους. Τό Ισραήλ δέν είναι χώρα είναι ό τόπος τής επαγγελίας καί κανένας δέν έχει δικαίωμα νά περιορίζει εκεί τήν θρησκευτική ελευθερία οπού μέ παραπραξικοπηματικόν τρόπον κάνει η συναγωγή τού σατανά…
Επειδή δέν θά προλάβει τήν Γυναίκα Εκκλησία είς τήν έρημον μαζύν μέ τά ιερά σκεύη, ό διάβολος θά κατευθυνθεί πρός τήν σπορά τής Εκκλησίας ήτοι τούς Χριστιανούς σέ όλες τίς άλλες χώρες… Καί αμέσως μετά τό γνωστόν 13ον κεφ. οπού αναφέρει τό Χάραγμα… Στρωμένα όλα… Αλλά διά τούς δυνατούς καί δέν γνωρίζουμε ποίοι είμαστε αυτά οπού θ’ ακολουθήσουν είναι ημέρες ευτυχίας διότι απ’ αυτές θά κερδίσουν τήν αιωνιότητα τού παραδείσιου μισθού…
Είναι ρηθέν ότι θά σφραγίσει ό διάβολος όσους δέν είναι γεγραμμένοι είς τό βιβλίον τής ζωής καί πρώτοι καί «καλύτεροι» αυτοί οπού μέ σατανική ικανοποίηση σφραγίζονται είς τό Ισραήλ καί σ’ άλλες χώρες χωρίς κάν πίεση ή από άγνοια, υπεροψία, δειλία, βλακεία…
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
https://www.youtube.com/watch?v=KrURgCE-5E8&ab_channel=StefanosDamianidis
Ψαχτο ψαχτο δεν θα το βρεις…
Βρέ Μαντούλη, το βρήκα καί τό δίνω στούς αλλους, εσύ πού μάντευες τί βρήκες; Αντε στούς σατανοθεούς σού στόν έναν σατανά δηλαδή καί παπαγάλιζε κάτι γελοίες μαλακίες που λέν οί άλλοι καί δέν πειάνει ούτε κάν τό νόημα τούς άμα έχει κάποιον mister copy paste manti μάντη…
Καί Μαντούλη άμα διαβάσεις κανένα βιβλίον μαντικής θά τά χάσεις, άσε που δέν θά βγείς από μέσα καί άσε που θά πρέπει νά παραδεχθείς πράγματα που δέν παραδέχεσαι καί βεβαίως δέν καταλαβαίνεις. Αυτά τά διάβασα καί τά δοκίμασα πολύ πρίν αφήσει τήν πιπίλα όχι πώς τήν άφησες τώρα…
Ό Θεός μαζύν σού φίλε Κώστα!
Καί Μαντούλη γιά πές μάς πόσα ταξείδια έκανες;