Slavoj Žižek « Coronavirus : o ιός της ιδεολογίας »

Ένα χρόνο μετά είμαστε στάσιμοι…Απανωτά lockdown καμιά διέξοδος από την κρίση… οπότε αυτό το γραπτό του Slavoj Žižek « Coronavirus : o ιός της ιδεολογίας » που δημοσιεύθηκε στο nouvelobs στις 6/2/20 θα μπορούσε να είχε γραφτεί και χθες. Άλλωστε είχε προειδοποιήσει όσο και προβλέψει: Ένα πράγμα είναι σίγουρο: η απομόνωση, οι νέοι τοίχοι και τα νέα lockdown δεν θα δουλέψουν.

Πολλά ήδη γράφτηκαν για την επιδημία του coronavirus. Τι μπορώ να προσθέσω ως παρατηρητής μη ειδικός με μια πρόσβαση πολύ περιορισμένη στα δεδομένα; Aλλά οφείλουμε να θέσουμε το ερώτημα : που τελειώνουν τα δεδομένα και που αρχίζει η ιδεολογία;

Ένα πρώτο εμφανές αίνιγμα : κάποιες περιοχές γνωρίζουν επιδημίες πολύ πιο σοβαρές από τον coronavirus,χιλιάδες άτομα πεθαίνουν καθημερινά από άλλες λοιμώξεις τότε γιατί μια τέτοια εμμονή σε αυτόν; Δεν είναι ανάγκη ν΄ανατρέξουμε μέχρι την πανδημία του 1918-1920, γνωστή υπό το όνομα « ισπανική γρίπη», που έκανε τουλάχιστον 50.000.000 νεκρούς : Μόνο αυτή τη σεζόν, η γρίπη έχει μολύνει 15 εκατομμύρια Αμερικανούς, τουλάχιστον 140.000 άνθρωποι έχουν νοσηλευτεί και περισσότεροι από 8.200 έχουν πεθάνει. “Ο Αμαζόνιος καίγεται. Και λοιπόν; »

Στην περίπτωση που μας απασχολεί η ρατσιστική παράνοια είναι προφανώς το έργο– θυμηθείτε-όλα τα φαντασμάτα σε αυτές τις Κινέζες γριές του Wuhan, βρώμικες, ξεγυμνώνοντας ζωντανά φίδια και καταπίνοντας σούπα νυχτερίδων… Αυτή τη στιγμή, μια μεγάλη κινεζική πόλη είναι πιθανώς ένα από τα ασφαλέστερα μέρη στον κόσμο.

Wuhan, το μέλλον μας;
Ένα παράδοξο ακόμη πιο βαθύ είναι εδώ επί τω έργω :όσο περισσότερο ο κόσμος μας είναι συνδεδεμένος τόσο περισσότερο μια τοπική καταστροφή μπορεί να προκαλέσει παγκόσμιο φόβο και τελικά μια καταστροφή. Την άνοιξη του 2010, ένα σύννεφο από μια μικρή ηφαιστειακή έκρηξη στην Ισλανδία κατάφερε να σταματήσει την εναέρια κυκλοφορία στο μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης – μια υπενθύμιση του γεγονότος ότι παρά την τρομερή ικανότητά της να μεταμορφώνει τη φύση, η ανθρωπότητα είναι μόνο από τα ζωντανό είδη μεταξύ άλλων στον πλανήτη Γη.

Αν μια έκρηξη τόσο ελάχιστη μπορεί να έχει έναν αντίκτυπο κοινωνικο-οικονομικό αυτό συμβαίνει λόγω της τεχνολογικής μας ανάπτυξης (το αεροπορικό ταξίδι) :μια τέτοια έκρηξη θα ήταν απαρατήρητη. Η τεχνολογία μας κάνει, αφενός, πιο ανεξάρτητους από τη φύση και, αφετέρου, περισσότερο εξαρτώμενος από τις ιδιοτροπίες της. Το ίδιο ισχύει και για την εξάπλωση του κορωνοϊού: Εάν είχε συμβεί πριν από τις μεταρρυθμίσεις του Deng Xiaoping, μάλλον δεν θα το είχαμε ακούσει. Επομένως πώς να πολεμήσεις κατά του ιού καθώς αυτός πολλαπλασιάζεται σαν μια μορφή αόρατης παρασιτικής ζωής του οποίου ο ακριβής μηχανισμός παραμένει ουσιαστικά άγνωστος; Ένα πράγμα είναι σίγουρο: η απομόνωση, οι νέοι τοίχοι και οι νέες καραντίνες-lockdown δεν θα κάνουν τη δουλειά.

Mια ολοσχερής απρουπόθετη αλληλεγγύη και μια απάντηση συντονισμένη σε παγκόσμιο επίπεδο είναι απαραίτητες μια νέα μορφή αυτού που αποκαλούσαμε άλλοτε κομμουνισμού. Αν δε προσανατολίσουμε τις προσπάθειές μας σε αυτό το επίπεδο τότε το Wuhan δίνει ίσως την εικόνα μιας πόλης του μέλλοντός μας. Πολυάριθμες δυστοπίες φαντάστηκαν ήδη ένα παρόμοιο μέλλον : να παραμένεις στο σπίτι τον περισσότερο καιρό, να εργαζόμαστε στους υπολογιστές μας, να επικοινωνούμε μέσω τηλεδιάσκεψης, να κάνουμε σπορ σε μια μηχανή στη γωνιά του γραφείου μας, και να μας παραδίδουν την τροφή…

dimpenews.com