Δέν θά γίνει Αγιασμός Υδάτων; Θά ευνοούν οί δαίμονες είς τά ελληνικά ύδατα. Έτος 2021 μ.Χ. η μεγάλη δυστυχία. Τά Εξαμίλια… Μαρτυρία Γέροντα πρίν τήν Μικρασιατική Καταστροφή…

Δέν θά γίνει Αγιασμός Υδάτων; Θά ευνοούν οί δαίμονες είς τά ελληνικά ύδατα. Έτος 2021 μ.Χ. η μεγάλη δυστυχία. Τά Εξαμίλια… Μαρτυρία Γέροντα πρίν τήν Μικρασιατική Καταστροφή…

Θά πάνε έστω καί κρυφά οί ιερείς νά Αγίασουν τά Ύδατα; Εάν όχι τότε η ευλογία θά υποχωρήσει κατ’ εντολήν καί φόβον πρός τούς Αντίχριστους καί τόν Αντίχριστον καί θά υποκύψουμε είς τήν κατάρα…

Διαβάστε Μαρτυρία από Γέροντα Μικρασιάτη…

Εάν Μετανοήσουμε απ’ εκεί που χάθηκε ό Σταυρός θά γίνει γεγονός νά μπούμε, νά επιστρέψουμε…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ

Φώτο από http://www.agiosgeorgioskorydallou.

” Αυτό που συνέβη εδώ με την απώλεια του ΣΤΑΥΡΟΥ ανήμερα των ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ, θα συμβεί κάποτε και στην Μητέρα Πατρίδα που θα πάτε και τότε πάλι δάκρυα και ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.” τους είπε ο ιερομόναχος που λειτουργούσε στο χωριό τους το 22
Έγινε και αυτό σήμερα ημέρες του 2020. Αποφάσισαν να μην ρίξουμε τον ΣΤΑΥΡΟ για να αγιαστούν τα Ελληνικά νερά που αγγελοκυκλώνουν τα νησιά και τις άγιες ακτογραμμές μας.
Δεν θα αφήσω τα συναισθήματα να με συνεπάρουν, θα σφιχτώ και θα αφήσω μόνο τις άγιες αναμνήσεις – νάματα που μου άφησαν ιερή παρακαταθήκη οι πρόγονοι μου από τα Μικρασιατικά άγια χώματα.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

6 Ιανουαρίου του 1922 οι τρατάρηδες , καικιέρηδες της ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ φορούσαν τα γιορτινά τους και σημαιοστόλιζαν τα πλοία τους ανήμερα των Θεοφανείων.

Ανέβαζαν πάνω σε αυτά τις οικογένειες τους και περικύκλωναν την ξύλινη προβλήτα που δέσποζε σε αυτό το πανέμορφο λιμανάκι της Ιωνίας γης προσμένοντας τον ιερέα να διαβάσει το Ευαγγέλιο και μετά να ρίξει τον ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ τρείς φορές στα νερά για να τα αγιάσει και μαζί με αυτά να αγιάσει τα σύμπαντα της μικρασιατικής γης μαζί με τα καΐκια και τις οικογένειες τους που καμάρωναν πάνω σε αυτά.

Το κρύο πάντα ήταν πολύ δυνατό αυτή την άγια μέρα, αλλά τα παλληκάρια – βουτηχτάδες περίμεναν πως και πώς να πέσουν στα παγωμένα νερά για να πιάσουν τον ΣΤΑΥΡΟ την Τρίτη φορά που θα έπεφτε και να αγιαστούν και αυτά καθώς έπρεπε.

Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ έπεσε, μαζί έπεσαν και τα παλληκάρια.

Η ώρα περνούσε και κανένα κεφάλι δεν έβγαινε από το νερό με τον ΣΤΑΥΡΟ στο χέρι.
Όλοι έψαχναν στο βυθό του μικρού λιμανιού και οι πιστοί έξω αδημονούσαν και τουρτούριζαν από το κρύο.

Όταν πέρασε πολλή ώρα και ο κόπος ήταν μάταιος για να βρεθεί ο ΣΤΑΥΡΌΣ, οι γεροντότεροι δάκρυζαν από το αναπάντεχο αυτό γεγονός.

Τα παιδιά απογοητεύτηκαν που όχι μόνο δεν βρέθηκε ο ΣΤΑΥΡΟΣ, αλλά και γιατί οι καικιέρηδες δεν θα τους πήγαιναν βόλτα με τα πλοία τους έξω από το λιμάνι , όπως συνηθιζόταν.

Ούτε οι κόρνες των πλοίων ήχησαν, ούτε οι καμπάνες αντιλάλησαν το ΘΕΙΟ ΜΗΝΥΜΑ αυτού του κορυφαίου εκκλησιαστικού γεγονότος της ημέρας των ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ.

Τις επόμενες μέρες φήμες κυκλοφορούσαν από σπίτι σε σπίτι στο χωριό – νταλιάνι.

– Κάτι άσχημο θα γίνει, κάτι έρχεται , προμήνυμα δυστυχίας και καταστροφής , ακουγόταν συνέχεια
Κάποιοι λογικοί αποφάσισαν, ότι έπρεπε να σταματήσει το σούσουρο αυτό γιατί δεν έκανε σε κανένα καλό , μιας και εκείνη την εποχή πολλά παλληκάρια ήταν επίστρατοι στο Ελληνικό στρατό που πολεμούσε στο Μικρασιατικό μέτωπο.

Αποφάσισαν να πάνε σε ένα ιερομόναχο που κατέβαινε κάπου – κάπου από το ασκηταριό του και λειτουργούσε στο παραθαλάσσιο εκκλησάκι των ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ και ΕΛΕΝΗΣ, κοντά στον μητροπολιτικό ναό της Ζωοδόχου Πηγής για να τον ρωτήσουν, τι συνέβη και τι σημαίνει η απώλεια του ΤΙΜΙΟΥ και ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ την ημέρα των ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ;

Περίμεναν λόγο παρηγορίας, ώστε να σταματήσει το σούσουρο με τα θλιβερά που κυκλοφορούσε στο χωριό.

Αλλά απογοητεύθηκαν, γιατί δεν άκουσαν αυτό που ήθελαν.

Τι άκουσαν;

– Παιδιά μου αυτό είναι πολύ άσχημο σημάδι , όχι μόνο για το χωριό της ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ αλλά και για όλη την Ιώνια Γη της Μικράς Ασίας.

– Ο ΚΥΡΙΟΣ σας έδειξε σημάδι , ότι πολύ σύντομα θα φύγετε από εδώ και θα περάσετε απέναντι στην Μυροβόλο Χίο.

– Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ του ΚΥΡΙΟΥ θα σας οδηγεί.

– Αλλά και εκεί που θα πάτε θα έχετε θλίψεις και πόνους.

– Αυτό που συνέβη εδώ με την απώλεια του ΣΤΑΥΡΟΥ ανήμερα των ΑΓΙΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ, θα συμβεί κάποτε και στην Μητέρα Πατρίδα που θα πάτε και τότε πάλι δάκρυα και ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ.
Σε λίγους μήνες ο γέροντας αυτός ασκητής επαληθεύτηκε.

Ξημέρωνε 14 Σεπτεμβρίου του 1922 ανήμερα της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΥΨΩΣΕΩΣ του ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, οι αγιοπαρασκευούδηδες ( έτσι έλεγαν τους ντόπιους) αντί να πάνε στην Εκκλησία φορτώθηκαν, όσοι επέζησαν των σφαγών, στα καΐκια τους για να περάσουν ως πρόσφυγες απέναντι στην ΧΙΟ.
Εκεί εκάθισαν στην ακτή απέναντι κλαίγοντας και βλέποντας το χωριό τους να καίγεται, αλλά και όλη την ακτογραμμή του Τσεσμέ ( Κρήνη) θυμήθηκαν τον γέροντα – ασκητή και ότι τους είπε:
– Ο ΚΥΡΙΟΣ σας έδειξε σημάδι , ότι πολύ σύντομα θα φύγετε από εδώ και θα περάσετε απέναντι στην Μυροβόλο Χίο.

– Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ του ΚΥΡΙΟΥ θα σας οδηγεί.

Ήταν ανήμερα του ΣΤΑΥΡΟΥ …

Αδελφοί, γράφω αυτά που άκουσα από τους μικρασιάτες προγόνους μου και ανατριχιάζω και κλαίω, όπως αυτό συνέβαινε όταν συζητούσαμε το γεγονός αυτό με τον μακαριστό μητροπολίτη Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου κ. κ Προκόπιο που είλκε την καταγωγή του από αυτό το παραθαλάσσιο χωριουδάκι.

Το παραπάνω το αφιερώνω με πόνο στην Ιεραρχία της Μητέρας Ελληνικής Εκκλησίας και ειδικά ( έχω τους λόγους μου) στον σεβασμιότατο νυν μητροπολίτη Χίου κ.κ Μάρκο ( που δεν γνωρίζω, αλλά τον γνωρίζω) που φυλάει μετερίζι στην πολύ ευαίσθητη και κρίσιμη γεωπολιτικά νήσο Χίο μας.
https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/

ΣΤΩΜΕΝ καλώς

Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

ΥΓ συμπαθάτε μας για ασυνταξίες και λάθη γιατί όταν υπάρχει συγκίνηση η ψυχή γράφει δίχως να σκέφτεται.