Είναι δημοκράτες ή δημοΠράτες;

Γράφει ο Χρήστος Μαντζιάρης

Η πολιτική στην Ελλάδα θυμίζει αυτό που λέει ο λαός, «τρείς λαλούν και δυό χορεύουν». Πάιατ, Μέρκελ, Ερντογάν, είναι οι «τρεις λαλούν» και, Κούλης, Αλέξης είναι οι «δυό χορεύουν». Οι «χορευτές» είναι τόσο καλοί στα «τσαλιμάκια» (από την τούρκικη λέξη «τσαλίμ» που σημαίνει, «προσποίηση, ντρίπλα») που οι θεατές όχι μόνο τους χειροκροτούν αλλά τους ψηφίζουν κιόλας. Οι «χορευτές» και όλοι οι παρακάτω έχουν ένα κοινό. Είναι δημοκράτες. Ισχύει αυτό ή έχουν μετασχηματισθεί σε «δημοΠράτες»; Ας το δούμε αναλυτικότερα παρακάτω.

Με αφορμή τις συνομιλίες Ελλάδος – Τουρκίας και αφού προετοίμασαν τον λαό, επικουρούμενοι από «ψεκασμένα» ΜΜΕ, ότι πάνε να εκχωρήσουν ελληνικό πλούτο οποιασδήποτε μορφής και καταστάσεως εις βάρος της ήδη αδίκως περιορισμένης ελληνικής επικρατείας, θα μας πουν εμφατικώς ότι πάλι το έκαναν για το καλό μας. Ήδη έδωσαν τον απαιτούμενο χρόνο ώστε να το συνειδητοποιήσουν Έλληνες και ανθέλληνες ότι κάτι ανατρεπτικό ετοιμάζουν. Με κατάλληλες ενέργειες εκχωρήσεως πλούτου στους τούρκους, («αειβαρβάρους» τους αποκαλούσαν παλαιότερα κάποιοι συγγραφείς στα κείμενά τους) ώστε να μην γίνονται άμεσα αντιληπτά από τον λαό τα αποτελέσματα τέτοιων συνομιλιών, μας δημιουργείται αφεύκτως το ερώτημα. Εφόσον αυτοί που μας διοικούν εκχωρούν, ερήμην των Ελλήνων, ελληνικά τμήματα, τι είναι τελικώς; Δημοκράτες ή δημοΠράτες;

Ας μην ξεχνάμε ότι με ενέργειες των κοντινών προγόνων αυτών οι οποίοι έχουν προς το παρόν την τύχη της Ελλάδος στα χέρια τους, «σόι πάει το βασίλειο», η Ελλάς οδηγήθη  δημοκρατικά σε ντροπιαστική χρεοκοπία, και για να μας σώσουν έφεραν τα μνημόνια, και έτσι βρήκαν την ευκαιρία όχι να πουλήσουν, αλλά να ξεπουλήσουν, τον «υδάτινο και ενεργειακό πλούτο» της Ελλάδος, όπως υπάρχει ο σχετικός όρος σε παλαιότερη Σύμβαση. Ενός πλούτου που συμπτωματικά πολλαπλασιάσθηκε η αξία του μόλις υπεγράφησαν τα μνημόνια. Δηλαδή, μόλις οι ξένοι πήραν την χώρα μας στα χέρια τους, ωωω… τι σύμπτωση, βρήκαν πετρέλαια.

Εν τέλει, όταν η Ελλάς εκχωρείται, ή πωλείται, ή εκποιείται, κλπ, ίσως αισχρώς, στους ξένους, αυτοί που την εκχωρούν είναι δημοκράτες ή δημοπράτες;

Ας μην ξεχνάμε τι συνέβη και με τα δάνεια των τραπεζών. Έδωσαν δάνεια οι τράπεζες, κατόπιν πολιτικής αποφάσεως, στους ιθαγενείς και πριν την εισβολή των ατάκτων ορδών. Ονομάσθηκαν οι δανειολήπτες που πήραν δάνεια και αγόρασαν σπίτια ή διαμερίσματα, «ιδιοκτήτες» και το κράτος τους επέβαλε φόρους ως ιδιοκτήτες. Συμβαίνει όμως το εξής. Αν ο κάτοχος του ακινήτου χρωστάει ακόμη, ιδιοκτήτης είναι η τράπεζα και ως εκ τούτου ο χρήστης του ακινήτου ούτε φόρο έπρεπε να πληρώνει αλλά και ούτε να το δηλώνει στην εφορία. Πώς να δηλώσει κάτι που δεν του ανήκει; Ιδιοκτήτης είναι ο έχων τον τίτλο κυριότητος του ακινήτου. Στο εξωτερικό το ακίνητο, ή ΚΑΙ το αυτοκίνητο, που είναι αγορασμένα με δόσεις, δεν δηλώνονται στην εφορία διότι ιδιοκτήτης είναι η τράπεζα μέχρι εξοφλήσεώς των. Εγώ που τα γράφω αυτά, τα έχω δει στο εξωτερικό και έχω στοιχεία.

Επομένως, επειδή η κάθε Κυβέρνηση που κάθε τόσο μας σώνει χρειάζεται χρήματα, φορολόγησε τα ακίνητα αλλά ο κάθε φόρος επί των ακινήτων πληρώνεται από τον χρήστη και όχι από τον ιδιοκτήτη του ακινήτου, που είναι η τράπεζα. Μακάρι να επιστραφούν πίσω όλοι οι αδίκως εισπραττόμενοι φόροι ασχέτως με το πόσα χρόνια παρήλθαν, και φυσικά προσαυξημένοι με τον ανάλογο τόκο. Επομένως αν ήθελε το κράτος να εισπράξει φόρο από ιδιοκτήτες ακινήτων, έπρεπε να τον εισπράξει από τις τράπεζες. Με την ίδια κρατική λογική, θα έπρεπε να πληρώνει π.χ. τον ΕΝΦΙΑ ο ενοικιαστής ενός ακινήτου και όχι ο ιδιοκτήτης.

Ακολούθως, πάλι για το καλό μας, ξεπούλησαν πάρα πολλά από τα «κόκκινα δάνεια» σε ευτελεστάτη τιμή κάτω του 5%, σε «επενδυτές» που ο λαός τους αποκαλεί «κοράκια», προτιμώντας να μην κάνουν την παραμικρή έκπτωση στον έλληνα δανειολήπτη, διότι δεν τους ενδιαφέρει ποιος θα γίνει ιδιοκτήτης των ακινήτων. Τους ενδιαφέρει να μην είναι ιδιοκτήτης ο έλληνας.

Δηλαδή, όταν η ιδιωτική περιουσία εκχωρείται, με το έτσι θέλω και έστω με διεθνή διαγωνισμό, απ’ αυτούς που υπέγραψαν τα μνημόνια αποκλειστικά σε ξένους, τι είναι οι πράττοντες αυτά; Είναι δημοκράτες ή δημοπράτες;

Είναι και το άλλο. Πολλές επιχειρήσεις–διαμάντια της χώρας μας οδηγήθηκαν σκοπίμως στην καταστροφή, στον αφανισμό ή στην εξορία. Π.χ. οι 4 αυτοκινητοβιομηχανίες, βιομηχανίες στρατιωτικού υλικού, ΙΖΟΛΑ, ΑΙΓΑΙΟΝ, κλπ, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των ευρωπαίων. Απαράβατος όρος για να μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην τότε ΕΟΚ, ήταν να κλείσουν κάποια εργοστάσια-διαμάντια όπως π.χ. και τα 4 εργοστάσια παραγωγής ζαχάρεως. Τώρα, θέλουν να πουλήσουν τα 4 αυτά εργοστάσια αλλά με μια προϋπόθεση. Κανείς υποψήφιος αγοραστής να μην είναι έλληνας. Κάτι παραπάνω θα ξέρει ο μοναδικός έλληνας που υπέβαλε προσφορά για την αγορά τους, διότι αυτή απορρίφθηκε μόνο και μόνο επειδή είναι έλληνας. Κάτι αντίστοιχο έρχεται και με τις εταιρείες εμπορίας αγροτικών προϊόντων.

Επομένως, αυτοί, ή εξ εξ αιτίας αυτών, που γίνονται όλες αυτές οι πωλήσεις εθνικού, δημοσίου, ιδιωτικού πλούτου τι είναι τελικά; Δημοκράτες ή δημοπράτες;

Όλα αυτά γίνονται χωρίς καμία διαμαρτυρία από λαό και όχλο. Ουδείς διαμαρτύρεται για όλα αυτά που μας παίρνουν. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι ψηφίζοντας έκαναν το χρέος τους. Έπεσαν στην παγίδα. Αλλά όταν κάποιος δεν διαμαρτύρεται για όλα αυτά ούτε καν στο προσωπικό του περιβάλλον, αλλά διαμαρτύρεται εντόνως και χτυπιέται σαν φραπές μπροστά στο διπλανό του που τόλμησε να του ξεστομίσει, άκουσον άκουσον, ότι η ομάδα που υποστηρίζει χρειάζεται σέντερ-μπακ, τότε τα πάντα έχουν χαθεί. Υπάρχει όμως και Θεός ο οποίος αν μη τι άλλο απεχθάνεται την αδικία.

Μάλλον δεν έχει σημασία αν οι διοικούντες είναι δημοκράτες οι δημοπράτες. Σημασία έχει ότι είναι «κτίστες» και «κτίζουν» για πάρτη μας ένα νέο 1922.

Χρήστος Μαντζιάρης