ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ “ΑΙΘΕΡΑΣ” (2)

«Μετά δ’όρκια μύσταις αρχαίου μέν πρώτα χάους αμέγαρτον ανάγκην και Κρόνον ός ελόχευσεν απειρεσίοισιν ύφ ολκοίς Αιθέρα και διφυή περιωπέα κυδρόν Έρωτα Νυκτός αειγνήτης πατέρα κλυτόν-όν- α Φάνητα οπλότεροι καλέουσι βροτοί,πρώτος γάρ εφάνθη», δηλαδή, «Στην αρχή δε αποκάλυψα την ακατανίκητη ανάγκη του πανάρχαιου Χάους,τον Χρόνον,ο οποίος γέννησε στους αχανείς κόλπους του τον Αιθέρα,τον ερμαφρόδιτο έρωτα,τον γεμάτο δόξα που το βλέμμα του είναι φλογερό,τον περιώνυμο πατέρα της αθάνατης Νύκτας, τον οποίον οι νεώτεροι άνθρωποι Φάνη τον ονομάζουν, αφου πρώτος γεννήθηκε».   

ΟΡΦΕΩΣ ‘ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ’


Το μήνυμα της Ορφικής διδασκαλίας που προσπαθούσε να περάσει στους μύστες της: θεωρούσε τις δυνάμεις της φύσης σαν εκφράσεις ενός μόνο Θεού (Θεο – Φάνεια). Ο παγκόσμιος φυσικός νόμος λοιπόν, σύμφωνα με τους Ορφικούς, είναι αυτό που διέπει τα πάντα και στον ουρανό και στη γή, αυτός που διατηρεί τη σταθερότητα της φύσης, αυτός που φέρνει το τέλος στη ζωή. Σύμφωνα με τον Ορφέα το Σύμπαν προσδιορίζεται από δύο χαρακτηριστικά «πυρίπνους» και «αίδιος ζωή». Κατά τον πρώτο χαρακτηρισμό η κατάστασης του σύμπαντος είναι πυρίνη και όλα τα μέρη του είναι πύρινα και αποπνέουν το πυρ.«Το Σύμπαν έσσεται αείποτε πύρ απτόμενον και σβεννύμενον», (οι μετέποιτα απόψεις του Ηρακλείτου). Ολόκληρο το Σύμπαν λάμπει είναι «πανταυγής» και «σελασφόρος», φέρει το φως και την λαμπρότητα, φορώντας ένδυμα, όχι μόνο την ημέρα (συνέπεια του διαχύτου φωτός), αλλά και κατά την νύκτα, ως «εννυχίη» διότι ο πύρινος αυτός καταυγασμός της διαχέεται και τότε υπό του «αιθέρος» , αφού το Σύμπαν είναι και «αιθέριο». To Σύμπαν είναι και η «αίδιος ζωή». Είναι η ζωή και μάλιστα η ατελείωτη. Αυτή η «ύπαρξης του κόσμου» είναι, κατά τους Ορφικούς, «ζωή», με τέτοιο τρόπο ώστε κόσμος και ζωή να καθίστανται συνώνυμα. Η δε ζωή συνδέεται άρρηκτα προς το πυρ, όπως τούτο μαρτυρεί η κατά συνέχεια παράθεση των δύο χαρακτηρισμών: «πυρίπνους», «αίδιος ζωή». Χάρις λοιπόν εις το πυρ του, το Σύμπαν ζεί το ίδιο, ως όλον, αλλά και παρέχει την ζωή-ύπαρξη εις τα μέρη του.






«Πολλοί οι τρόποι της εκδήλωσης,αλλά μια η αρχέγονη κοσμική δύναμη και όλα ένα».Πραγματικά,αν ακολουθήσουμε τα ίχνη του χρόνου προς το παρελθόν,θα φτάσουμε σ’ένα σημείο κατά το οποίο όλη η ύλη και η ενέργεια ήταν συμπυκνωμένη σ’ένα σημείο και ο χρόνος,ο χώρος και η ίδια η ύπαρξη,δεν είχαν κανένα νόημα.Με βάση τη θεωρία του ενοποιημένου πεδίου,υπολογίζεται ότι η θερμοκρασία του Σύμπαντός μας (1/100 του δευτερολέπτου μετά την μεγάλη έκρηξη) ήταν 100 δισεκατομμύρια βαθμοί,θερμοκρασία που μπορεί να προσεγγιστεί σ’έναν αντιδραστήρα πυρηνικής σύντηξης όπως ο ΤΟΚΑΜΑΚ στο Πρίνσετον των ΗΠΑ.Πειράματα κατέγραψαν ότι στις θερμοκρασίες αυτές χάνεται κάθε ένδειξη ύπαρξης του χωροχρόνου. Τα όργανα δεν δείχνουν καμιά ένδειξη,φθάνουμε στα όρια του κβαντικού αφρού,δηλαδή στο σκόρπισμα του χωροχρόνου στα συστατικά του,τους αριθμούς. Όταν η θερμοκρασία πέφτει κάτω από τα 100 δισεκατομμύρια βαθμούς, εμφανίζεται ξανά ο χωροχρόνος.Κι όλα ξεκίνησαν από ένα Σύμπαν-έμβρυο,το Κοσμικό Αυγό.Το σύνολο της ύλης και της ενέργειας που περιέχει σήμερα όλο το Σύμπαν,είχε όγκο όσο ένα πρωτόνιο,το οποίο κατά την γέννησή του ήταν υπερβολικά πυκνό και θερμό.


Οτιδήποτε προυπήρχε απλώς δεν ανήκει στον κόσμο μας.Μετά την μεγάλη έκρηξη το ίδιο το Σημειακό Σύμπαν άρχισε να αραιώνει με απίστευτους ρυθμούς,να ψύχεται και να μεγαλώνει.Σύμφωνα με την Γενική Θεωρία της Σχετικότητας,όλα άρχισαν από ένα σημείο ασυνέχειας (αρχή δημιουργίας),τόσο ο χώρος όσο και ο χρόνος,καθώς και η μάζα(ύλη) δεν μπορούν να υπάρξουν ανεξάρτητα.Ο χώρος και ο χρόνος καμπυλώνονται από την ύπαρξη της μάζας και στη συνέχεια αυτή τους η στρέβλωση υπαγορεύει στη μάζα τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθεί.Όλοι αυτοί οι συσχετισμοί περιγράφτηκαν από τις «εξισώσεις πεδίου» που διατύπωσε ο Αινστάιν.Όμως οι εξισώσεις πεδίου είναι σχεδόν αδύνατο να επιλυθούν με ακρίβεια,αφού αποτελούνται από 20 εξισώσεις που περιέχουν 10 άγνωστες ποσότητες. Έτσι,οι λύσεις είναι μόνο προσεγγιστικές. Οι ακριβείς λύσεις μπορούν να βρεθούν με διάφορες ειδικές συνθήκες που να τις απλοποιούν. Μια τέτοια απλοποίηση έκανε το 1922 ο Ρώσος επιστήμονας Αλεξάντερ Φρίντμαν,ο οποίος υποστήριξε ότι το Σύμπαν ήταν ομοιόμορφα γεμάτο με ύλη-κάτι που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ο Φρίντμαν απέδειξε ότι ένα τέτοιο σύμπαν θα ήταν εξαιρετικά ασταθές και η παραμικρή διαταραχή θα το έκανε είτε να διαστέλλεται αιώνια είτε να έχει εξαφανιστεί προ πολλού συρρικνούμενο.Στη συνέχεια ο Βέλγος κοσμολόγος-ιεράρχης Λεμαίτρ χρησιμοποίησε τις λύσεις του Φρίντμαν και έφτιαξε το θεωρητικό μοντέλο ενός επεκτεινόμενου σύμπαντος.Αφού το σύμπαν του επεκτείνεται,πρέπει κάποια στιγμή να ξεκίνησε από πολύ μικρό.Αυτό το σύμπαν το ονόμασε Κοσμικό Αυγό (δανειζόμενος τον όρο από αρχαία γνώση).


Η εικόνα αυτή του σύμπαντος επιβεβαιώθηκε πειραματικά από τον αστρονόμο Έντγουίν Χάμπλ,ο οποίος χρησιμοποιώντας τη φασματοσκοπία και το φαινόμενο Ντόπλερ,απέδειξε ότι το σύμπαν πράγματι διαστέλλεται. Ο Χόκιν,υπέρμαχος της Θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης, αμφισβητεί την ιδέα της ασυνέχειας στην αρχή της δημιουργίας. Πιστεύει ότι,αν οι νόμοι της φύσης καταρρέουν στην αρχή της εμφάνισης του σύμπαντος,τότε θα μπορούσαν να καταρρεύσουν οπουδήποτε…Ο Χόκιν και ο Τζίμ Χάρτλ εργάστηκαν χρόνια πάνω στην ιδέα του «φανταστικού χρόνου», δηλαδή μιας διάστασης χρόνου που είναι κάθετη στον πραγματικό χρόνο και δεν μηδενίζεται ποτέ (πέμπτη διάσταση). Η μαθηματική αυτή έκφραση σίγουρα τρομάζει και μοιάζει στους κοινούς ανθρώπους,απίστευτο.Όμως η σύγχρονη φυσική είναι γεμάτη με αποδεδειγμένα σωστές ιδέες και αντικείμενα τα οποία αψηφούν την κοινή λογική και βρίσκονται μακριά από την καθημερινή αντίληψη των πραγμάτων.Έτσι,οι Χόκιν και Χάρτλ πρότειναν το σύμπαν «χωρίς όρια».Το σύμπαν αυτό είναι πεπερασμένο αλλά δεν έχει όρια.Χειρίστηκαν την κβαντομηχανική ως ‘σύνολο ιστοριών’, με την έννοια ότι ένα σωματίδιο δεν έχει μια «ιστορία» στο χωροχρόνο αλλά,αντίθετα ακολουθεί κάθε δυνατή διαδρομή για να φτάσει στη παρούσα κατάστασή του.Οι φυσικοί,στην προσπάθεια τους να ενοποιήσουν την καβαντομηχανική με τη Σχετικότητα,χρησιμοποιούν αριθμούς στην περιγραφή του χρόνου,κάτι που εφάρμοζε ο ίδιος ο Πυθαγόρας το 6ο αιώνα π.Χ. Χρησιμοποιώντας τον αποκαλούμενο «φανταστικό χρόνο» (πέμπτη διάσταση) οι Χόκιν και Χάρτλ απέδειξαν ότι το Σύμπαν θα μπορούσε να είχε γεννηθεί σε μια Μεγάλη Έκρηξη πρίν από συγκεκριμένο χρόνο χωρίς να προέρχεται από μια ασυνέχεια.Ο Ερμής Τρισμέγιστος,ήταν αυτός που είχε μιλήσει πρώτος για το «Κοσμικό αυγό».






Αλλά,και στην Αρχαία Ινδική θρησκεία, παρουσιάζεται το εξής: «Σε μια αναπαράσταση του Σύμπαντος ο θεός Σίβα – (Διόνυσος) έχει 4 χέρια.Στο πάνω δεξί χέρι του,κρατά ένα τύμπανο…ο ήχος του οποίου είναι αυτός της δημιουργίας.Στο πάνω αριστερό χέρι του κρατά μια γλώσσα φωτιάς…που υπενθυμίζει ότι το Σύμπαν, δημιουργήθηκε από αντάλλαγμα της φωτιάς,και …σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια θα καταστραφεί ολοσχερώς.Δημιουργία…καταστροφή…». Όλα αυτά είναι κατά κάποιο τρόπο προάγγελοι των σύγχρονων αστρονομικών ιδεών.Το Σύμπαν διαστέλλεται συνεχώς…από τη Μεγάλη Έκρηξη και μετά. Ωστόσο δεν είναι ξεκάθαρο…αν θα συνεχίσει να διαστέλλεται για πάντα.Αν η ύλη στο Σύμπαν είναι λιγότερη από μια ορισμένη ποσότητα…τότε η αμοιβαία βαρυτική έλξη των Γαλαξιών που απομακρύνονται… δεν θα είναι αρκετή για να σταματήσει τη διαστολή…και το Σύμπαν θα διαστέλλεται για πάντα.Αν όμως υπάρχει περισσότερη ύλη απ’όση μπορούμε να δούμε…κρυμμένη σε Μαύρες Τρύπες,ή σε νέφη αερίων μεταξύ των Γαλαξιών…τότε το Σύμπαν διατηρεί τη συνοχή του…και συμμετέχει σε μια πολύ «ινδική» αλληλουχία κύκλων.Διαστολή και συστολή,ο ένας κόσμος μετά τον άλλο,σύμπαντα χωρίς τέλος.






Μια Μαύρη Τρύπα καταβροχθίζει όλα όσα βρίσκονται στο δρόμο της. Μόλις πέσει κανείς μέσα σ’αυτήν, δεν υπάρχει καμιά ελπίδα να ξεφύγει. Ο κόσμος μας μένει πίσω για πάντα, μόλις περάσει στον ορίζοντα συμβάντων της. Αν το άστρο είναι λίγο πιο βαρύ από τον Ήλιο,το πεπρωμένο του είναι να καταρρεύσει σε ένα πιο μικρό και πολύ πιο συμπιεσμένο άστρο νετρονίων,με διάμετρο είκοσι περίπου χιλιομέτρων.Ένα άστρο νετρονίων είναι πραγματικά μια ομογενής σφαίρα,με τεράστια υψηλή πυκνότητα, που, κατά μέσο όρο φτάνει τα χίλια δισεκατομμύρια φορές την πυκνότητα του νερού.Ούτε και περιλαμβάνει και κανένα βουνό,μια και η ψηλότερη προεξοχή του δεν υπερβαίνει τα είκοσι πόντους.Το εσωτερικό του άστρου νετρονίων αναμένεται να μοιάζει με το εσωτερικό της Γης, με ένα εξωτερικό στερεό φλοιό και ένα κεντρικό στερεό πυρήνα με λιωμένο εσωτερικό.Οι πιο επιφανείς πάλσαρς έχουν παρατηρηθεί στην καρδιά των υπολειμμάτων πολύ βαριών άστρων,που διασπάστηκαν σε κομματάκια,μετά από υπερκαινοφανείς-σουπερνόβα εκρήξεις.Υπάρχουν,όμως,πολύ περισσότερα βαριά άστρα που η βαρυτική τους κατάρρευση συνεχίζεται… μέχρι που εξαφανίζονται! Ένα τέτοιο άστρο μετατρέπεται σε μια κατάσταση που αποκαλούμε «Μαύρη Τρύπα».Κι όμως το άστρο αυτό επιδρά δραματικά στο περιβάλλον γύρω του.Όποιαδήποτε μορφή ύλης πλησιάσει τη μαύρη τρύπα,εξαφανίζεται μέσα σε αυτήν,ακόμα και το φώς. Το κρίσιμο αυτό μέγεθος ενός άστρου που καταρρέει,όταν βρίσκεται στο όριο της σμικρότητας,που πέρα απ’αυτό όλα τα αντικείμενα παγιδεύονται για πάντα,ονομάζεται «Ακτίνα Σβαρτσάιλντ» του άστρου αυτού,προς τιμή του Γερμανού επιστήμονα που ανακάλυψε πρώτος την πιθανότητα αυτή, το 1917.Το κρίσιμο αυτό μέγεθος στην περίπτωση της Γης είναι μόνο ένα εκατοστό του μέτρου.






Ωστόσο ο Χόκιν,υποστηρίζει ότι οι μαύρες τρύπες δεν μπορούν να παραμείνουν σταθερές στο διάστημα για πάντα,αλλά εκσφενδονίζουν σωματίδια και κάποια στιγμή συγκλονίζουν το Σύμπαν με μια φοβερή έκρηξη.Οι μαύρες τρύπες ακτινοβολούν και εκπέμπουν φωτόνια, μειώνοντας αντίστοιχα τη μάζα τους κατά το ισοδύναμο της ενέργειας των φωτονίων που λαμβάνουν.Μάλιστα το κάνουν χωρίς να παραβιάσουν την αρχή,δηλαδή,ότι τίποτα δεν μπορεί να περάσει έξω από τον Ορίζοντα Συμβάντων.Αυτό που θεωρούμε «κενό» στην ουσία σφύζει από ζωή καθώς σωματίδια και αντισωματίδια σε ζεύγη παρουσιάζονται από το πουθενά και εξαυλωνόνται μεταξύ τους. Αν τώρα αυτά ξεπεταχτούν δίπλα στον Ορίζοντα Συμβάντων μιας μαύρης τρύπας και πέσει μέσα μόνο το ένα,το άλλο χωρίς να μπορεί πλέον να εξαυλωθεί ξεφεύγει σε μορφή ακτινοβολίας Χόκιν.Εκείνο που έπεσε στην τρύπα,αυτόματα αποκτά αρνητική ενέργεια και μειώνει την μάζα της.Μέχρι σήμερα καμιά μαύρη τρύπα δεν εχει μειώσει στο ελάχιστο τη μάζα της,καθώς τα φωτόνια της ακτινοβολίας υπόβαθρου του σύμπαντος που πέφτουν μέσα είναι πολύ περισσότερα από όσα απελευθερώνει η ακτινοβολία Χόκιν.






«Εύπλαστη η ουσία της πραγματικότητας και ιερό το δικαίωμα της επιλογής». Αν υπάρχουν Παράλληλοι Κόσμοι, αυτό σημαίνει ότι παράλληλοι εαυτοί μας βρίσκονται σε παράλληλους κόσμους και ζούν τις δικές τους εκδοχές.Ο Ηράκλειτος είχε πεί: «Το ίδιο πλάσμα μπορεί να είναι ζωντανό και νεκρό, ταυτόχρονα, ξύπνιο και κοιμισμένο, νεαρό και γέρικο», υπονοόντας τις παράλληλες διαστάσεις.Ότι υπάρχει και ότι δεν υπάρχει,η ύπαρξη και η ανυπαρξία ενώνονται στη μεταξύ τους σχέση ή γίνονται τέτοιες.Όλα στο Σύμπαν είναι μεταβλητά και παροδικά,εκτός από το νόμο της μεταβολής.Ο ίδιος ο χρόνος δεν είναι γραμμικό φαινόμενο.Από την αρχή της Μεγάλης Έκρηξης,καθώς συνεχίζεται η δραστηριότητα,ο χρόνος περνά με τον αντίστοιχο ρυθμό,το σύμπαν διαστέλλεται,ακόμα περισσότερο και η θερμοκρασία του πέφτει…δημιουργούνται τα πρώτα άστρα… οι γαλαξίες (άστρα και πλανήτες)… ξεκινά η ζωή… αλλά κάθετι που γεννιέται συνδέεται με το αναπόφευκτο τέλος του (από το μικρότερο σώμα μέχρι το μεγαλύτερο ) …καθώς ο χρόνος περνά το Σύμπαν «παγώνει», γίνεται σκοτεινότερο… οι γαλαξίες θα γεράσουν,ώσπου τελικά,όλα τα συστατικά τους θα εξελιχτούν,για να φτάσουν τα άστρα στο τελικό στάδιο των λευκών νάνων,των άστρων νετρονίων και των μαύρων τρυπών.Αυτές οι τελευταίες παρέχουν τοπικά κέντρα κατάρρευσης,τα οποία, τελικά, απορροφούν όλη την ύλη που υπάρχει γύρω τους.Αργά ή γρήγορα,αυτή θα είναι,πραγματικά,η τύχη όλων των λευκών νάνων και των άστρων νετρονίων.






Θα καταβροχθιστούν από τις μαύρες τρύπες,με την εκπομπή ελκτικής ακτινοβολίας.Τελικά,ο γαλαξίας μας και οι άλλοι της τοπικής ομάδας γαλαξιών στην οποία ανήκει ο γαλαξίας μας,θα καταβροχθιστούν εντελώς. Όλοι μας θα κατεβούμε μέσα στην κεντρική μαύρη τρύπα μας…Τότε η Μεγάλη Έκρηξη δεν είναι η δημιουργία του Σύμπαντος μας…αλλά απλά το τέλος του προηγούμενου κύκλου,η καταστροφή της τελευταίας ενσάρκωσης του σύμπαντος…Αν η συνολική ενέργεια του σύμπαντος είναι αρνητική,τότε η διαστολή θα επιβραδυνθεί,οπότε και αντιστρέφεται ο χρόνος προς τα πίσω,από το μέλλον στο παρελθόν…οι γαλαξίες θα καταρρέουν…μέχρι όλη η υπάρχουσα ύλη θα συμπικνωθεί σε ένα οριακό σημείο (κοσμικό αυγό),για να εκκολαφθεί και πάλι,για να δημιουργήσει το καινούργιο Σύμπαν. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται, όπως και ο Χρόνος του Σύμπαντος… στροβιλίζεται σπειροειδώς στον ΑΙΘΕΡΑ και επιστρέφει ως ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ. Η άμεση παρατήρηση της ταχύτητας διαστολής των πιο μακρινών γαλαξιών,έδειξε ότι μερικοί απ’αυτούς μπορεί ήδη να επιβραδύνουν τη φυγή τους από εμάς.Αν είναι έτσι ,τότε πρέπει να υπάρχει ύλη γύρω μας,για να προκαλέσει μια τέτοια επιβράδυνση.






Η κατάσταση της μεγάλης πυκνότητας ύλης,είναι ακριβώς αυτό που ισχύει για το σύμπαν στην οριστική κατάρρευση,όταν αυτό βρίσκεται μέσα στο δικό του ορίζοντα συμβάντων.Αυτό σημαίνει ότι ζούμε σ’ένα σύμπαν που αποτελείται από μαύρες τρύπες.Ένας τέτοιος χώρος είναι το τρισδιάστατο ανάλογο της κυρτής επιφάνειας μιας σφαίρας,που έχει περιορισμένη επιφάνεια,αλλά είναι απεριόριστη σε έκταση, με την έννοια ότι δεν είναι ποτέ δυνατό να φτάσουμε σ’ένα όριο του χώρου.Αυτός ο χώρος είναι κλειστός στον εαυτό του και εμείς είμαστε οι τρισδιάστατοι κάτοικοι, που δεν μπορούμε να φύγουμε από αυτό το κλειστό σύμπαν. Είναι αδύνατο να στείλουμε σήματα έξω από αυτό.Ωστόσο κάποιος μπορεί να μπεί στο δικό μας σύμπαν,αν προέρχεται από ένα χώρο με περισσότερες διαστάσεις (πέμπτη διάσταση). Μόνο με την απροσδόκητη εμφάνιση ή εξαφάνιση αντικειμένων απ’έξω από τον τριαδικό κόσμο μας,θα μπορέσουμε να έχουμε μια ιδέα για τέτοιες πρόσθετες διαστάσεις.






Σχετικά πειράματα,γίνονται σήμερα σε επιταχυντές σωματιδίων (CERN).Επομένως αν ζούμε σ’ένα κλειστό σύμπαν,μπορούμε να πούμε ότι είμαστε αποκλεισμένοι από κάπου αλλού.Καταλαβαίνουμε ότι το σύμπαν μας είναι κλειστό στο παρακάτω παράδειγμα.Αν κάνουμε κύκλους ενός δεδομένου γεωγραφικού πλάτους στη Γη,αρχίζοντας με τους κύκλους του Βορείου Πόλου,η περιφέρειά τους αυξάνει καθως αποχωρούμε από το Βόρειο Πόλο,ώσπου να φτάσουμε στον Ισημερινό και τότε μειώνεται,ώσπου τελικά,είναι μηδέν στο Νότιο Πόλο. Ωστόσο,η αντίστοιχη επιφάνεια που περικλείνεται μεταξύ του κύκλου και του Βόρειου Πόλου, αυξάνεται σταθερά και συνεχώς.Κατά παρόμοιο τρόπο,σ’ένα κλειστό τρισδιάστατο σύμπαν,μια σειρά σφαιρών (παράλληλα σύμπαντα) με όλο και μεγαλύτερες ακτίνες,με σταθερή προέλευση,θα έχουν αυξημένη αρχικά την έκταση της επιφάνειάς τους,αλλά,τελικά,θα μειωθεί στο μηδέν (λόγο κατάρρευσης), ενώ ο όγκος τους θα αυξηθεί σταθερά σε μια ορισμένη μέγιστη τιμή,δηλαδή το συνολικό όγκο του χώρου. Κατά παρόμοιο τρόπο όλα αυτά τα παράλληλα τρισδιάστατα σύμπαντα είναι κλειστά.Μια ιδιότητα ενός κλειστού σύμπαντος είναι η εξής: μια ακτίνα φωτός από ένα δεδομένο σημείο θα επιστρέψει τελικά σ’αυτό το σημείο. Αν κοιτάξουμε αρκετά προσεχτικά σ’ένα κλειστό σύμπαν,θα μπορέσουμε να δούμε το πίσω μέρος του κεφαλιού μας!Ωστόσο,αν κοιτάξουμε ακόμα καλύτερα σ’ένα κλειστό σύμπαν,θα νιώσουμε την κατεύθυνση του χρόνου,όπως αναφέρθηκε παραπάνω με τον δορυφόρο WMAP.Είναι το βέλος του χρόνου που κατευθύνει το Σύμπαν μας. Στο Αντι-Σύμπαν όμως; η κατεύθυνση κατά τον Πλάτωνα γίνεται από αριστερά προς τα δεξιά…. (το ίδιο υποστηρίζει και η Ορθοδοξία σήμερα, δηλώνοντας την κίνηση του ΘΕΟΥ)…






Το Σύμπαν είναι πεπερασμένο αλλά και χωρίς όρια…


Από παρατηρήσεις,του δορυφόρου WMAP το Σύμπαν μας έχει ελλειψοειδές σχήμα.Αυτό σημαίνει την περίπτωση μιας σφαίρας ύλης με ισοπεδωμένους πόλους,που είναι κοντύτερα ο ένας στον άλλον απ’ότι είναι δύο διαμετρικά αντίθετα σημεία του ισημερινού.Σ’ένα τέτοιο σύμπαν η διαστολή του μπαλονιού-κόσμου μας θα αντιστοιχεί με το αρχικό φύσημα του αέρα από την πρώτη στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης. Κάθε γαλαξίας μπορεί να θεωρηθεί σαν ένα μόριο που είναι κολημένο πάνω στη επιφάνεια του μπαλονιού.Η αποχώρηση των γαλαξιών,προέρχεται από τη διαστολή του μπαλονιού.Το φως που εκπέμπεται από ένα γαλαξία,σέρνεται κατά μήκος της επιφάνειας του μπαλονιού προς εμάς.Ταυτόχρονα,εμείς απομακρυνόμαστε – καθώς διαστέλλεται το μπαλόνι – και αφού το σύμπαν είναι πεπερασμένο αλλά και χωρίς όρια,το φως δεν θα φτάσει ποτέ σε μας. Το φως,τότε,είναι ένας δρομεάς σε ένα διαστελλόμενο στίβο,με το τέρμα, δηλ. εμάς, να απομακρύνεται απ’αυτόν για πάντα,όπως είπε ο Βρεττανός αστροφυσικός Άρθουρ Έντιγκτον.






Το φως,που έρχεται από μερικούς γαλαξίες,μπορεί να μην φτάσει ποτέ σε μας,έτσι που να μην είναι ποτέ ορατοί σ’εμάς. Μπορούμε κάλιστα να αποκαλέσουμε «ορίζοντα συμβάντων» μας,ακριβώς,όλα εκείνα τα συμβάντα που δεν θα μπορέσουμε να δούμε ποτέ.Όσα πράγματα συμβαίνουν έξω απ’αυτόν είναι για πάντα πέρα από τις δυνατότητες παρατήρησής μας.Αν χωρίσουμε τους γαλαξίες σε δύο κατηγορίες,θα έχουμε: εκείνους που είναι ορατοί και εκείνους που δεν είναι.Η διαχωριστική γραμμή ονομάζεται ορίζοντας συμβάντων.Και όσο η απόσταση ενός γαλαξία από το δικό μας αυξάνεται,έτσι θα αυξηθεί και η ταχύτητά του,ώσπου τελικά θα ταξιδεύει γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός σε σχέση με μας.Αυτό δε φαίνεται να το επιτρέπει η ειδική θεωρία της σχετικότητας,αλλά,στην πραγματικότητα ισχύει για μακρινά αντικείμενα σ’έναν κυρτό χώρο. Αυτή η κυρτότητα προκαλεί μεγάλες διαστρεβλώσεις του χώρου και του χρόνου, έτσι, ώστε οι παρατηρητές που θα βρίσκονται σε πολύ απομακρυσμένα μέρη,θα έχουν πολύ διαφορετικούς ρυθμούς παρόδου του χρόνου,από εκείνον που βρίσκεται κοντά,όπως συμβαίνει στην επιφάνεια μιάς μαύρης τρύπας.






Εντω μεταξύ το Σύμπαν συνεχίζει να διαστέλλεται στον ισημερινό του… σε σημείο όμως που οι πόλοι αρχίζουν να πλησιάζουν ο ένας τον άλλον.Σ’αυτή,η τελική κατάσταση κατάρρευσης οδηγεί στη μορφή μιας ισοπεδωμένης τηγανίτας,γιατί όλη η ύλη κατάρρευσε πάνω σε μια επιφάνεια,δια μέσου του ισημερινού. Δηλαδή,η περίπτωση που αρχίζει από το σχήμα μιας μπάλας ποδοσφαίρου του ράγκμπυ και καταλύγει σε μια μακριά και λεπτή κλωστή ή σ’ένα επίπεδο Σύμπαν.Το επίπεδο Σύμπαν (μεμβράνη) μας παραπέμπει σ’ένα τρισδιάστατο επίπεδο Σύμπαν, όπως στη θεωρία των χορδών.Αν όμως το Σύμπαν καταλύξει σε μια μακριά και λεπτή κλωστή; Η εσωτερική πτώση της μπάλας του ράγκμπυ, φαίνεται, πραγματικά, να προσφέρει την τελική κατάσταση (κατάρρευσης) για την οποία ψάχναμε (αλλά ελπίζαμε να μη τη βρούμε).Το Σύμπαν που έχει σχήμα μπάλας του ράγκμπυ,πρώτα γίνεται όλο και πιο επιμηκές,ώσπου να πάρει τη μορφή μιας μακριάς και λεπτής κλωστής.Η επακόλουθη συστολή του μήκους της κλωστής είναι μηδαμινή σε σύγκριση με το μήκος της.Η ταχύτητα αυτής της κατάρρευσης φτάνει σύντομα την ταχύτητα του φωτός.Η συμπεριφορά αυτή,είναι πολύ διαφορετική από κείνη που θα φανταζόταν ο Ισαάκ Νεύτων.Η πολύ γρήγορη μείωση του πάχους της κλωστής,δημιουργεί μια ιδιορρυθμία χωρίς ορίζοντα γύρω της. Έτσι,η κλωστή έγινε μια περιοχή πολύ μεγάλων παλιρροιακών δυνάμεων ελκτικής προέλευσης.






Η μοναδική κλωστή πέτυχε τώρα να έχει απεριόριστη πυκνότητα,και συνεπάγεται μια εκτεταμένη εκπομπή ακτινοβόλου ενέργειας,με τη μορφή ελκτικών κυμάτων. Ο λόγος που δε σχηματίζεται ορίζοντας συμβάντων, γύρω από την καταρρέουσα κλωστή, βασικά οφείλεται στο γεγονός ότι η συνολική μάζα του σύμπαντος δε συμπιέστηκε σε μια αρκετά μικρή περιοχή,προς όλες τις κατευθύνσεις.Αυτό σημαίνει ότι οι πληροφορίες, στην περίπτωση της κλωστής, μπορούν να διαρρεύσουν κατά μήκος της κλωστής,ακόμα κι αν θα είναι δύσκολο να διαφύγουν άμεσα απ’αυτή. Οποιοσδήποτε ορίζοντας συμβάντων, που θα προσπαθούσε να σχηματιστεί,θα έχει πάντοτε κάποια τρύπα μέσα του,ανατρέποντας έτσι το σκοπό του ορίζοντα συμβάντων. Σ’αυτό το τέλος που μπορεί να περιμένει το Σύμπαν μας,θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί και να πάρουμε ως παράδειγμα την κατάρρευση ενός βαριού άστρου που έχει σχήμα μπάλας του ράγκμπυ. Είναι αυτό που μπορεί να καταστρέψει το κανονικό μας σύμπαν; Ίσως,μόνο με τη συστολή μιας τέτοιας τερατωδίας, θα μαθαίναμε ποτέ τι συμβαίνει πραγματικά στην ύλη, κατά το τελικό στάδιο της κατάρρευσης, ώσπου να γίνει ένα ανύπαρχτο σημείο.






Αν είναι έτσι,θα είναι μεγάλο το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε (δηλαδή,το τέλος του κόσμου) για να ανακαλύψουμε τι είναι πραγματικά ένα τέτοιο φινάλε.Ωστόσο η επιστήμη σήμερα μπορεί ‘άφοβα’ να διεξάγει παρόμοια πειράματα σε επιταχυντές σωματιδίων πολύ υψηλής ενέργειας,που υπάρχουν σε διάφορα μέρη του κόσμου. Η διαστρέβλωση του χώρου,που άφησε πίσω της μια καταρρέουσα ύλη,είναι τόσο μεγάλη, ώστε, οτιδήποτε συμβεί στην ύλη αργότερα,να μη μπορεί να μεταδοθεί έξω από τον ορίζοντα συμβάντων. Η καταστροφή θα αποκρυφτεί εντελώς απ’όλες τις περιοχές του χώρου,ακόμα και μέσα στον ορίζοντα συμβάντων,εκτός από το μοναδικό σημείο όπου η καταρρεύσαν ύλη είναι τα τώρα συγκεντρωμένη. Ίσως η ύλη στο κέντρο μιας μαύρης τρύπας να ξεχύνεται σ’ένα άλλο μέρος του Σύμπαντος ή απλώς να εξαφανίζεται εντελώς.Δεν ξέρουμε ποια είναι η λύση,για το πρόβλημα που μας θέτει η ιδιορρυθμία της μαύρης τρύπας.Δεν μπορούμε να δούμε ποτέ τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από έναν ορίζοντα συμβάντων.






Ο ορίζοντας συμβάντων είναι η σκιά του άστρου που κατάρρευσε. Από εκεί και πέρα,όλα παραμένουν άγνωστα για κάποιον παρατηρητή.Για να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει, θα πρέπει να δημιουργηθούν γυμνές ιδιορρυθμίες που να είναι απροστάτευτες από έναν ορίζοντα συμβάντων.Ένα τέτοιο αντικείμενο, όπως είναι μια απροστάτευτη ιδιορρυθμία,θα ήταν κάτι φοβερό να το κοιτάξει κανείς.Δε θα υπάρχει πιά μεμβράνη μονής κατεύθυνσης που να την κρύβει από το περίτρομο βλέμμα μας.Θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε το μυστήριο του τελικού στάδιου της κατάρρευσης του άστρου στο μοναδικό και ιδιόρρυθμο κέντρο. Θα ήταν σαν ο παράδεισος και η κόλαση να μεταφέρθηκαν ξαφνικά στη γη για να τα κοιτάξουμε. Ίσως ότι ισχύει για την επιστήμη μέχρι σήμερα,να ανατραπούν όλα σε αυτό το ιδιόρρυθμο κέντρο. Μπορεί τα ταξίδια στο χρόνο να γίνουν μια εφικτή πραγματικότητα ή μπορεί να καταστραφεί η επιστήμη εντελώς. Ωστόσο,θα ήταν καλύτερα να κοιτάξουμε το άπειρο κατά πρόσωπο παρά να υποχωρήσουμε και να τραπούμε σε φυγή.










Περιμένουμε ότι ο κόσμος θα εξελιχτεί με τον τρόπο που συμβαίνουν τα περισσότερα γεγονότα.Αυτό προσδιορίζει μια κατεύθυνση του χρόνου.Μπορούμε να σχετίσουμε αυτή τη διαδοχική διάταξη φυσικών συμβάντων,με τη διαστολή του σύμπαντος,αν παρατηρήσουμε ότι ο κόσμος είναι ψυχρός,και απορροφά ακτινοβολία. Αν ανάψουμε ένα ηλεκτρικό φακό,η ακτινοβολία που εκπέμπει απορροφιέται από το πεινασμένο σύμπαν. Αυτό μας δίνει μια οριστική αλληλουχία του πρίν και του μετά,με τα οποία είμαστε εξοικειωμένοι. Η κατεύθυνση του χρόνου, που μας δίνει η αύξηση της πιθανότητας,μπορεί τώρα να εξισωθεί μ’εκείνο που μας δίνει η διαστολή του σύμπαντος.Σ’ένα συστελλόμενο σύμπαν,θα περιμέναμε τότε ότι,καθώς προχωρεί η κατάρρευση,θα συνέβαιναν λιγότερο πιθανά γεγονότα.Οι Γαλαξίες θα πλησίαζαν ο ένας τον άλλο,ενώ τα συστατικά τους άστρα θα απορροφούσαν την οποία ενέργεια είχαν εκπέμψει αρχικά, πριν επέλθει η συστολή,και τελικά θα αποσυνθέτονταν για να γίνουν το αρχέγονο αέριο υδρογόνου. Μάλιστα, η παραπέρα εξέλιξη του κόσμου θα φαινόταν, ακριβώς,σαν μια ταινία της φάσης της διαστολής που θα παιζόταν προς τα πίσω.Οι άνθρωποι θα ανασταίνονταν από τους τάφους τους,θα γίνονταν νεώτεροι και, τελικά, θα ήταν αγέννητοι,πηγαίνοντας πολύ μακρύτερα απ’ότι χρειάζεται για τους πιστούς,ως προς τι θα συμβεί κατά την «Ημέρα της Κρίσεως».


Αυτή η εικόνα,συμβαίνει στο μυαλό μας γιατί δεν μπορούμε να σκεφτούμε την αντιστροφή του χρόνου κατά την φάση της συστολής του σύμπαντος.Είμαστε συνηθησμένοι σε μια κατεύθυνση του χρόνου.Μπορούμε να νιώσουμε,την αντιστροφή του χρόνου από τη διαστολή της μνήμης που θα αντιστοιχήσει με το αντίθετο του υλικού χρόνου στο συστελλόμενο σύμπαν.Φυσικά,ορισμένες διαδικασίες δεν θα είναι όπως αναφέρθηκε παραπάνω.Η δραστηριότητα της διαστολής,θα συνεχιστεί,μέχρι να εξαντληθούν τα πυρηνικά καύσιμα και, τελικά, θα σταματήσει από το αυξανόμενο φως του ουρανού,που έρχεται από μακρινούς Γαλαξίες που τώρα πλησιάζουν ο ένας τον άλλο.Η προς τα μέσα κίνηση αυτών των Γαλαξιών,θα κάνει το αστρικό φως που εκπέμπουν, να αποχτήσει ενέργεια (προς το κυανό) και να προσφέρουν όλο και περισσότερη ενέργεια στον ουρανό.Αργά ή γρήγορα,αυτή η αύξηση θα κάνει το νυχτερινό ουρανό να γίνει τόσο λαμπρός,όσο είναι την ημέρα,ενώ οι μακρινοί γαλαξίες θα συνεισφέρουν τόση πολλή ενέργεια στη Γη,όπως γίνεται και με τον ήλιο μας. Τελικά,η Γη και όλα τα άστρα θα εξατμιστούν,κάτω απ’αυτή τη λάμψη ακτινοβολίας,ενώ όλη η ζωή,με οποιαδήποτε μορφή,θα έχει εκμηδενιστεί,πολύ καιρό πρίν από τότε.Το Σύμπαν θα συνεχίσει την αδυσώπητη κατάρρευσή του,ώσπου όλη η προυπάρχουσα δομή – πλανήτες, άστρα, συμπλέγματα άστρων, γαλαξίες, συμπλέγματα γαλαξιών – θα εξαφανιστούν στο κοχλάζον καζάνι της ύλης και της ακτινοβολίας,με όλο μεγαλύτερες θερμοκρασίες και πυκνότητες.Ούτε υπάρχει κανένα τέλος στη συμπίεση,καθώς τα συστατικά των συστατικών ξεγυμνώνονται, κατόπιν τα συστατικά αυτών και ούτω καθ’εξής.


Αυτή η καταστρεπτική κατάρρευση ολόκληρου του σύμπαντος,θα είναι τόσο αδυσώπητη,όσο είναι εκείνη στο κέντρο ενός καταρρεύσαντος άστρου.Ούτε καμιά πίεση που ασκείται από το συνέχεια συμπιεζόμενο υλικό μπορεί να βοηθήσει την αποφυγή της τελικής καταστροφής, αφού,μια τέτοια πίεση,θα προσθέτει μόνο περισσότερη ενέργεια στο Σύμπαν, με αποτέλεσμα την επιτάχυνση της κατάρρευσης. Δεν υπάρχει διέξοδος. Ποτέ δεν θα πετύχουμε την αθανασία σ’ένα κλειστό Σύμπαν.


«Ο άνθρωπος που γνωρίζει την πνευματική αθάνατη φύση του βαδίζει το δρόμο προς το υπέρτατο αγαθό.. όταν την αγνοεί προσκολλάται στην ύλη. Αυτή είναι η φυλακή».


Είναι φανερό,ότι η αθανασία υποφέρει περισσότερο από την επιβίωση στον ορίζοντα συμβάντων της μαύρης τρύπας.Η μοίρα του υλικού κόσμου είναι καταστροφική. Κάποτε θα συντριφτεί στον «πύρινο κλίβανο» της μαύρης τρύπας.Πολύ καιρό πρίν συμβεί αυτό,τα σώματά μας θα έχουν γίνει αγνώριστα,έτσι,που στο τέλος θα κάνουμε έκκληση στις ψυχές μας να μας διαφυλάξουν.Ακόμα και τα στοιχειώδη σωματίδια από τα οποία αποτελούμαστε-το ηλεκτρόνιο,το πρωτόνιο και το νετρόνιο,μαζί με τους ασταθείς συντρόφους τους -θα αποδεκατιστούν επίσης,πολύ καιρό όμως μετά την εξαφάνισή μας. «Η μετατροπή της ουσίας σε συνείδηση είναι ο παράγοντας της απελευθέρωσης». Σε αυτό το Σύμπαν δεν είμαστε μόνοι.Παρόμοια με μας σκεπτόμενα όντα,ζούν σε άλλους πλανήτες που περιφέρονται γύρω από άλλα άστρα,και σε διάφορους Γαλαξίες.Σ’αυτή τη συγκέντρωση σκεπτόμενων όντων,είναι μόνο ο «νούς» που έχει σχέση με το ΘΕΟ. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της Συμπαντικής Συνείδησης.Σε ένα «μαυρότρυπο» Σύμπαν, αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να συμβεί.Ο «νούς»,σε οποιαδήποτε περίπτωση,δε θα έχει τελικά ενεργό ύλη για να προσκολληθεί σ’αυτή. Για να συνεχίσει ο «νούς» την ύπαρξή του κατά την διάρκεια του αναπηδήματος,η σύνδεση του με την ύλη πρέπει,είτε να καταστραφεί εντελώς κατά την διάρκεια της κατάρρευσης, ή να είναι αρκετά χαλαρή για να συγκρατήσει τις πληροφορίες της χωρίς να καταρρεύσει.


Για να το πετύχει αυτό,ο «νούς» δεν μπορεί να έχει θετική ενέργεια, γιατί, διαφορετικά, θα συντριφτεί από την κατάρρευση, μαζί με όλες τις άλλες μορφές ενέργειας. Επομένως,ο «νούς» πρέπει να είναι εντελώς αποσπασμένος από την ύλη, κατά την διάρκεια του μοιραίου πηδήματος.Από μια μαύρη τρύπα δεν μπορεί να ξεφύγει ούτε το φώς. Υπάρχει όμως,μια ποσότητα που μπορεί να ξεφύγει από τη μαύρη τρύπα,κι αυτή είναι το «ταχυόνιο», εφ’όσον είναι, σύμφωνα με τον ορισμό του,ένα σωματίδιο που μπορεί να ταξιδέψει ταχύτερα από το φως.Για να το κάνει αυτό,πρέπει να έχει φανταστική μάζα,και βέβαια δεν μπορεί ποτέ να επιβραδυνθεί σε μια ταχύτητα ίση μ’εκείνη του φωτός.Αυτό φαίνεται πως δυσκολεύει πολύ οποιαδήποτε θεωρία για το «νού», που να βασίζεται στα ταχυόνια. Η μετατροπή της ουσίας σε συνείδηση είναι το μυστικό όπλο. Ο «νούς», ως ανεξάρτητη ύπαρξη, αποσυνδέεται με δύναμη, από την ύλη του θανάτου, και μεταβαίνει προς τον Υπερσυμπαντικό Νού, από όπου και ξεκίνησε.


Ο νούς και η ύλη είναι δύο αντίθετες δυνάμεις.Δύο αντίθετα περιστρεφόμενες δυνάμεις.Η ύλη αποτελείται από θετική ενέργεια και ο νούς από αρνητική ενέργεια.Πως είναι όμως δυνατόν να συνυπάρχουν ύλη και αντι-ύλη σ’ένα σώμα χωρίς να εξαυλωθούν; Ίσως αυτό να εξηγεί, και,το γεγονός ότι η Γη βομβαρδίζεται συνεχώς από σωματίδια αντι-ύλης.Η έδρα της ανθρώπινης διάνοιας είναι ο εγκέφαλος,που αποτελείται από δέκα χιλιάδες δισεκατομμύρια ενεργητικά κύτταρα.Οι συνδέσεις ανάμεσα σ’αυτή την τεράστια συσσώρευση είναι τόσο σύνθετες,ώστε να παραμένουν ακόμα πέρα από τη δική μας αντίληψη και, ίσως, να παραμείνουν έτσι για πολύ ακόμα.Ο εγκέφαλος όμως είναι το σημείο επιβίβασηςγια όλα τα κοσμικά μας ταξίδια. Ο εγκεφαλικός φλοιός,όπου η ύλη μετατρέπεται σε συνείδηση. Αυτό τελικά θα μας φανεί χρήσιμο όταν βρεθούμε αντιμέτωποι με τον ορίζοντα συμβάντων μιας μαύρης τρύπας.Θα πρέπει να εγκαταλείψουμε το σώμα μας (ύλη) και αποκτώντας αρνητική ενέργεια (νούς) θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε από την σύνθλιψη της ύλης μέσα στην μαύρη τρύπα.Ο εγκέφαλός μας είναι είναι ένα πολύ «μεγάλο μέρος» σε ένα πολύ «μικρό χώρο».


Όταν μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε σωστά τις δυνατότητές του θα βρεθούμε στην «πέμπτη διάσταση», που αποτελεί και τον άφθαρτο κόσμο του Συμπαντικού Νού.Ωστόσο αυτή η μετάβαση είναι επικίνδυνη,αν δεν ξέρουμε τους κανόνες…όταν είμαστε ακόμη εν ζωή.Κάποιος που θα επιχειρήσει κάτι τέτοιο αν δεν κατορθώσει να επιστρέψει στο σώμα του,θα παραμείνει στοιχειωμένος παρά ελεύθερος… Αυτή η μετάβαση από τον «ορατό κόσμο» στον «αόρατο» λέγεται «αστρική προβολή».Είναι ο κόσμος των πνευμάτων,και κάθε μορφής αόρατης ενέργειας που διέπει το σύμπαν.Ας μην βιαζόμαστε για κάτι που θα συναντήσουμε στο μέλλον.Ο πνευματικός κόσμος είναι αθάνατος και συνεχίζει να ζεί,σε σχέση με την ύλη που είναι καταδικασμένη σε συνεχή ανακύκλωση… Η ΑΡΜΟΝΙΑ όμως,αποτελεί το μέσον της δημιουργίας.Είναι αυτό που διέπει το θείον. Ο άνθρωπος που γνωρίζει την πνευματική αθάνατη φύση του βαδίζει το δρόμο προς το υπέρτατο αγαθό… και αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ηθική αξία και η αρετή. Η αρμονία των Συμπαντικών Κόσμων,μεταβιβάζεται σε ανθρώπινο επίπεδο με την έννοια της δικαιοσύνης και της αρετής. Το φώς της αλήθειας ας λάμψει στις καρδιές των αγνών και αγαθών ανθρώπων.Αυτή είναι η επιθυμία του υπέρτατου δημιουργού.


Στον εγκεφαλικό φλοιό,που καλύπτει πάνω από τα 2/3 της μάζας του εγκεφάλου… βρίσκεται το βασίλειο τόσο της διαίσθησης όσο και της κριτικής ανάλυσης.Στο σημείο αυτό γεννιούνται οι ιδέες και η έμπνευση. Εδώ γράφουμε και διαβάζουμε.Εδώ κάνουμε μαθηματικά και μουσική.Ο εγκεφαλικός φλοιός ρυθμίζει τη συνειδητή ζωή μας.Είναι το γνώρισμα του είδους μας,η έδρα της ανθρώπινης φύσης μας.Η τέχνη και η επιστήμη ζούν εδώ. Ο πολιτισμός είναι προιόν του εγκεφαλικού φλοιού.Πίσω από το μέτωπο… βρίσκονται οι μετωπιαίοι λοβοί του εγκεφαλικού φλοιού.Ίσως είναι το σημείο όπου προβλέπουμε το μέλλον.Όμως,αν μπορούμε να προβλέψουμε ένα δυσάρεστο μέλλον… είμαστε σε θέση να κάνουμε κάτι για να το αποτρέψουμε. Εδώ,στους μετωπιαίους λοβούς… ίσως βρίσκεται το «κλειδί» για την διασφάλιση της επιβίωσης του ανθρώπου… αν έχουμε την σύνεση να δώσουμε προσοχή.


Στον εγκεφαλικό φλοιό βρίσκεται η μικροσκοπική δομή της σκέψης.Η γλώσσα του εγκεφάλου δεν είναι η γλώσσα των γονιδίων του DNA.Ότι γνωρίζουμε είναι κωδικοποιημένο σε κύτταρα που ονομάζονται νευρώνες,μικροσκοπικά στοιχεία-διακόπτες… όπου κάθε σύνδεση αποτελεί και ένα bit πληροφορίας. Ο εγκέφαλος έχει δισεκατομμύρια νευρώνες.Όσο και τ’αστέρια στο Γαλαξία μας.Και περίπου εκατό τρισεκατομμύρια συνάψεις.Αυτό το περίπλοκο και θαυμάσιο δίκτυο νευρώνων… αποτελεί και το ενεργειακό πλέγμα μέσο του οποίου αποκτούμε την συμπαντική μας συνείδηση.Ακόμη και κατά τον ύπνο,ο εγκέφαλός μας πάλλεται, σφύζει και αστράφτει… λόγο των πολύπλοκων ασχολιών της ανθρώπινης ζωής. Όνειρα, αναμνήσεις, επίλυση προβλημάτων… Οι σκέψεις, τα οράματα, οι φαντασιώσεις μας… έχουν μια απτή, φυσική υπόσταση. Η σκέψη μας αποτελείται από εκατοντάδες ηλεκτροχημικά ερεθίσματα.Εκεί για παράδειγμα, βρίσκεται ο σπινθήρας μιας ανάμνησης… Οι νεύρωνες αποθηκεύουν και ήχους, καθώς και μικρά αποσπάσματα μουσικής.Μέσα στο μυαλό μας παίζουν ολόκληρες ορχήστρες.Το τοπίο του ανθρώπινου εγκεφαλικού φλοιού παρουσιάζει βαθιά αυλάκια.Αυτοί οι έλικες αυξάνουν κατά πολύ την επιφάνεια που είναι διαθέσιμη για την αποθήκευση πληροφοριών… στον ανθρώπινο εγκέφαλο.


Ο κόσμος της σκέψης χωρίζεται χονδρικά σε 2 ημισφαίρια.Το δεξίείναι υπεύθυνο για την αναγνώριση σχημάτων, τη διαίσθηση, την ευαισθησία, την δημιουργική ενόραση.Το αριστερόευθύνεται για την λογική, την αναλυτική και κριτική σκέψη.Αυτές είναι οι 2 πλευρές, οι δύο δυνάμεις… τα βασικά αντίθετα που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη σκέψη.Έχουμε τα μέσα για παραγωγή ιδεώνόσο και την επαλήθευση της ισχύος τους.Ανάμεσα στα δύο ημισφαίρια αναπτύσσεται ένας συνεχής διάλογος… ο οποίος διοχετεύεται μέσα από την τεράστια δέσμη νευρικών ινών… Είναι μια γέφυρα μεταξύ δημιουργικότητας και ανάλυσης… απαραίτητες και οι δύο για την κατανόηση του κόσμου.Η ποσότητα πληροφοριών που περιέχονται στον εγκέφαλο,σε bit είναι παρεμφερείς με τον αριθμό συνάψεων μεταξύ των νευρώνων στο φλοιό.Αν τις γράφαμε με λέξεις θα καταλάμβαναν 20.000.000 τόμους βιβλίων… Το θέμα είναι αν θα μπορέσουμε κάποτε να αξιοποιήσουμε όλη την πνευματική δύναμη που βρίσκεται κρυμμένη στο υποσυνείδητό μας… Οι φυσικοί νόμοι του σύμπαντος που συνδέουν τον «ορατό κόσμο» με τον «αόρατο»,τείνουν στην αποκωδικοποίηση της σχέσης της ύλης με το πνεύμα. Οι νόμοι που ορίζουν την συμπεριφορά του υλικού κόσμου, μας δίνουν την δυνατότητα να αντιληφθούμε την ενότητα του σύμπαντος με τον εαυτό μας.Οι φυσικοί νόμοι αποτελούν την ουσία κάθε μορφής και υπόστασης στον υλικό κόσμο.Η μετατροπή της ουσίας σε συνείδηση είναι το πνεύμα (νούς).Υπάρχει Νούς και Σχέδιο πίσω από την εξέλιξη.Ο Υπερσυμπαντικός Νούς είναι η πηγή των ό-ντων,δηλαδή,του «Όλου»και του «Χάους».


«Ένα μόνο πράγμα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα για το μέλλον : ότι θα είναι κάτι απερίγραπτα φανταστικό»


«ΑΡΘΟΥΡ ΚΛΑΡΚ»






ΑΣΤΡΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ


Αν ένα φυσιολογικό μυαλό διασπαστεί στη συνειδητή και ασυνείδητη σφαίρα του,ανεκμετάλλευτες πηγές πληροφοριών, με τα ίχνη χιλιάδων γενεών,θ’ανοιχτούν στον άνθρωπο… όταν αυτή η ασυνείδητη μνήμη αντανακλαστεί στο συνειδητό κομμάτι του μυαλού, ίσως ο εγκέφαλος μπορέσει ν’αποκρυπτογραφήσει αυτές τις πληροφορίες.


Επιστημονικά πειράματα,έδειξαν,ότι με ηλεκτρικό ερεθισμό σε ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου,πέτυχε η διάσπαση της ανθρώπινης προσωπικότητας.Σ’αυτό το πείραμα,το ένα μισό του ανθρώπου έχει απόλυτη επίγνωση του παρόντος,ενώ το άλλο μισό μεταφέρεται στο παρελθόν…ακόμα το «εγώ» του σήμερα έχει την ικανότητα δράσης στο χτές.


Η διανοητική κατασκευή του «σύγχρονου» ανθρώπου δεν του επιτρέπει να αφομοιώσει την ουσία της συνέχειας του χωροχρόνου,με την ταυτόχρονη ύπαρξη του παρελθόντος του παρόντος και του μέλλοντος. Όλα έχουν να κάνουν με ένα μη αφυπνισμένο υποσυνείδητο. Σε ένα όνειρο,ο κοιμισμένος, στην πραγματικότητα, προβάλλει τον εαυτό του σε ένα διαφορετικό κόσμο,όπου οι ασθήσεις του έχουν την ψευδαίσθηση της πραγματικότητας (οσμές,γεύσεις.χρώματα,ήχους,κλπ.).Αλλά η πραγματικότητα εκείνη είναι μόνο μια δυνητικότητα στην αφύπνιση του συνειδητού νού.Η «δυνατή-πραγματικότητα» των ονείρων μας δίνει μια γεύση του θαύματος που μπορούμε να περιμένουμε στο μέλλον.


Η ιδέα αυτή υποστηρίζεται από μια άλλη θεωρία : οι εσωτεριστικές παραδόσεις,υποστηρίζουν,ότι η σκέψη είναι δημιουργική.Η σκέψη έχει μια δύναμη μάζας και υλοποίησης,με τα υποθετικά κύματα της σκέψης μεταβιβασμένα σε μια «πυκνή ύλη».Ένα ειδος υλοποιίησης ενός «εικονο-αστροναύτη»,χωρις πραγματική κίνηση του φυσικού του σώματος, είναι μια σοβαρή πιθανότητα.Αν υλοποιηθεί αυτό το ταξίδι με ένα αστρικό σώμα για έναν άλλο πλανήτη θα ισοδυναμεί,όπως σε ένα όνειρο,προς ένα ταξίδι με το φυσικό σώμα, με μερικές ειδικές προυποθέσεις πραγματικότητας.Οι «μυητές» λέγεται ότι έχουν την δυνατότητα να πραγματοποιήσουν τέτοια ταξίδια.Αλλά και πολλές αναφορές από αρχαία κείμενα,μας πληροφορούν για τέτοιες περιπτώσεις.


Το ταξίδι στο χρόνο και στο διάστημα,ίσως δεν είναι ζήτημα ωρών,δευτερολέπτων,ή χιλιομέτρων,γιατί ο χώρος-χρόνος είναι ένα άγνωστο με πολλαπλές διαστάσεις,που γι’αυτές έχουμε μόνο μια αμυδρή συναίσθηση. Μπορούμε να υποθέσουμε,πως το φανταστικό ταξίδι -από τη Γη για ένα άλλο πλανητικό σύστημα του σύμπαντος- θα παραγματοποιηθεί στιγμιαία,όπως μπορούμε να πάμε στιγμιαία με τη σκέψη μας στον Άρη ή στο Σείριο…


ΤΟ ΥΠΕΡΔΙΑΣΤΗΜΑ


Ίσως,θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε μια καλύτερη εικόνα,για το πώς μπορεί να μοιάζει το υπερδιάστημα, αν δούμε (ως μοντέλο) την περιστρεφόμενη μαύρη τρύπα,που αποτελείται από δύο κόσμους,συνδεμένους με μια γέφυρα ή λαιμό. Αν συνδέσουμε τα απομακρυσμένα μέρη,έχουμε ένα χώρο με σκουληκότρυπα.Αυτό το σύνολο έχει μάζα,και μπορούμε να το θεωρήσουμε ως το θεμελιώδες συγκρότημα,από το οποίο μπορούν να κατασκευαστούν όλα όσα βλέπουμε γύρω μας.Θα μπορούσαμε να το δούμε ως ένα σταθερό νέφος ή ένα δέμα ενέργειας.Ένα τέτοιο δέμα ενέργειας ονομάζεται γεώνιο (Geon).Έχει μάζα περίπου το ένα εκατοντάκις χιλιοστό του γραμμαρίου. Τώρα,μπορούμε να φανταστούμε τον κόσμο από κοντά,να αποτελείται από πολλά τέτοια γεώνια.Σύμφωνα με τις θεωρίες της κβαντομηχανικής, εμφανίζονται και εξαφανίζονται συνεχώς μπροστα στα μάτια μας.Ο χώρος είναι σαν ωκεανός που φαίνεται επίπεδος σε ένα αεροπόρο που πετά πάνω απ’αυτόν,αλλά είναι κλυδωνιζόμενη αναταραχή σε μια άτυχη πεταλούδα που θα πέσει πάνω του.Αν τον παρατηρήσουμε από πιο κοντά ακόμα.δείχνει όλο και περισσότερο αναταραχή,ώσπου…όλη η δομή είναι παντού γεμάτη σκουληκότρυπες. Ο γεωμετροδυναμικός νόμος(ο νόμος της γεωμετρίας και της δυναμικής ενωμένοι) επιβάλλει σε όλο το χώρο,αυτό τον αφροειδή χαρακτήρα. Ο ταξιδιώτης που εισέρχεται στο υπερδιάστημα πρέπει να εγκαταλείψει όλες τις συνηθισμένες αντιλήψεις του για το χώρο και το χρόνο.Δεν μπορεί να ρωτήσει αν το υπερδιάστημα είναι θερμό ή ψυχρό,αν είναι πλατύ ή στενό,αν έχει σχήμα κύβου ή σφαίρας.Δεν έχει παρελθόν ή μέλλον,ούτε διαστάσεις.Είναι ένα δαντελωτό από σκουληκότρυπες,που σχηματίζονται και εξαφανίζονται,που είναι συνεχώς σε κίνηση,χωρίς ποτέ να υποχωρούν.Είναι γεμάτο από ακατάπαυστη δραστηριότητα,αλλά γενικά, είναι στατικό και αιώνιο.


Ο λόγος που μπορούν να γίνουν ακαριαία πηδήματα στο υπερδιάστημα οφείλεται σ’αυτόν το χαρακτήρα των «σκουληκοτρυπών»,οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν σαν τούνελ σε μακρινά άστρα του Γαλαξία, διακτίνιση που μπορεί να επιτρέψει ταξίδια με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός,ακόμα και μηχανές χρόνου που θα επιτρέψουν επιστροφή στο παρελθόν.Αυτό όμως που δημιουργεί αυτές τις σκουληκότρυπες είναι η αρνητική ενέργεια,που καμπυλώνει το χωροχρόνο όλων των ειδών.Η αρνητική ενέργεια προέρχεται, όταν ένα ηλεκτρόνιο συναντά το αντισωματίδιο του,το ποζιτρόνιο,συγκρούονται και εξαυλώνονται. Τα παραγώμενα είναι ακτίνες Γ που μεταφέρουν θετική ενέργεια.Αν τα αντισωματίδια αποτελούνταν από αρνητική ενέργεια με τέτοια αλληλεπίδραση,θα μπορούσαν να έχουν τελική ενέργεια ίση με μηδέν.Ένα ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός χρειάζεται αρνητική ενέργεια.Αν και η κβαντική θεωρία επιτρέπει την ύπαρξη αρνητικής ενέργειας,θέτει σοβαρούς περιορισμούς τόσο ως προς το μέγεθος όσο και ως προς τη διάρκεια.Μια κλειστή επιφάνεια όπου η αρνητική ενέργεια έχει πρωταρχική σημασία είναι η λεγόμενη σκουληκότρυπα,μια υποθετικού τύπου σήραγγα που ενώνει μια χωροχρονική περιοχή με μια άλλη.Οι θεωρητικοί φυσικοί πιστεύουν ότι οι σκουλικότρυπες εμφανίζονται και εξαφανίζονται στιγμιαία σαν εικονικά σωματίδια.


Διάφοροι ερευνητές βρήκαν ότι οι συγκεκριμένες σκουλικότρυπες μπορούν να γίνουν αρκετά μεγάλες για έναν άνθρωπο ή ένα διαστημόπλοιο.Κάποιος μπορεί να μπεί από μια δίοδο στη Γη,να προχωρήσει μέσα στη σκουληκότρυπα και διασχίζοντάς την να φτάσει στην Ανδρομέδα.Το «κόλπο» είναι η αρνητική ενέργεια που απαιτεί η σκουλικότρυπα.Επειδή είναι βαρυτικά απωστική θα αποτρέψει τη σκουληκότρυπα από το να καταρρεύσει.Τέτοια χωροχρονική διαστρέβλωση σημαίνει ένα ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη του φωτός.Το 1994 ο Miguel Alcubierre Moya από το πανεπιστήμιο της Ουαλίας στο Cardiff,ανακάλυψε μια λύση στις εξισώσεις του Αινστάιν και περιγράφει μια χωροχρονική φυσαλίδα που μεταφέρει το διαστημόπλοιο σε τρομερά υψηλές ταχύτητες σχετικά με τους παρατηρητές που είναι έξω από την φυσαλίδα.Οι υπολογισμοί έδειξαν ότι προκειμένου να χρησιμοποιηθεί η χωροχρονική φυσαλίδα απαιτείται αρνητική ενέργεια.Το όλο επιχείρημα παραβιάζει την ειδική Θεωρία της Σχετικότητας…ωστόσο φαίνεται να την ξεπερνά χωρίς να την παραβιάζει.






«Οι θεοί είναι ελεύθερες δυνάμεις του σύμπαντος και ο άνθρωπος ως τέτοια είναι κι αυτός θεός που λησμόνησε την καταγωγή του.Αλλά η γνώση δεν χαρίζεται,αποκτάται».

http://clubs.pathfinder.gr/Sirius5/466332 Φιλε μου ο σημερινός εχθρός σου είναι η παραπληροφόρηση των μεγάλων καναλιών. Αν είδες κάτι που σε άγγιξε , κάτι που το θεωρείς σωστό, ΜΟΙΡΆΣΟΥ ΤΟ ΤΩΡΑ με ανθρώπους που πιστεύεις οτι θα το αξιολογήσουν και θα επωφεληθούν απο αυτό! Μην μένεις απαθής. Πρώτα θα νικήσουμε την ύπνωση και μετά ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ τα υπόλοιπα.